heeft bij mij jaren geduurd, veel last, veel bloedverlies, endoscopiën gehad, nee, het zat allemaal tussen de oren, ik moest gewoon gaan sporten, meer eten ( ik at en eet juist veel, ik snoep echter weinig), en erover praten wat me dwars zatquote:Op dinsdag 11 juli 2006 11:02 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Even een vraagje aan de mensen hier: hoe ging het diagnose proces bij jullie?
Ik loop nu zelf al meer dan een week blubber te schijten en er zit 0 vooruitgang in. Loperamide doet bijna niks voor me (heb zelfs de indruk dat ik er harder van moet schijten) en ik ben nu bezig aan een anti-biotica kuur, waarvan ik vooralsnog ook niet de indruk heb dat het ook maar iets doet. Wat kan ik nou verwachten als ik eind deze week weer bij de dokter kom en er nog niks verbeterd is? Doorverwijzing?
ach dat was toen, hè, ik ben nu 43 dus, en nu zijn de zaken wel enigzins verbeterd, denk ik zoquote:Op dinsdag 11 juli 2006 11:20 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Mijn god... Je weet wel hoe je iemand blij kan maken milagro...
Ho wacht ff!!! Jij?!?!quote:Op dinsdag 11 juli 2006 11:31 schreef milagro het volgende:
en ben ook nog eens introvert,
Dat is zeker net zo'n verzamelbak als RSI, een we-weten-niet-precies-wat-er-aan-de-hand-is-maar-zijn-te-trots-om-toe-te-geven-quote:Op dinsdag 11 juli 2006 11:30 schreef marlieske het volgende:
Omdat naar mijn gevoel de internist (en huisarts) er geen zin meer in had heeft hij de diagnose PDS gesteld,
ja, echt, ik lul makkelijk , maar laat niet veel los over wat mij dwars zitquote:
Na 1 keer mee gestopt omdat ik het te gevaarlijk vond.. bloeddruk zakte als een gekquote:Op maandag 10 juli 2006 10:34 schreef Raissa het volgende:
[..]
Waarom heb je na 1 keer afgezien van remicade?
jij begrijpt me !!quote:Op dinsdag 11 juli 2006 12:24 schreef Grrrrrrrr het volgende:
[..]
Dat is zeker net zo'n verzamelbak als RSI, een we-weten-niet-precies-wat-er-aan-de-hand-is-maar-zijn-te-trots-om-toe-te-geven-
dat-we-er-niet-uitkomen-dus-roepen-we-maar-iets-vaags diagnose....
Tja, als mijn darmklachten na de kuur die ik nou heb niet overzijn en de huisarts er verder niks aan wil doen ga ik toch ook wel even ergens een second opinion vragen...quote:Op dinsdag 11 juli 2006 20:11 schreef Causa het volgende:
crohn is niet altijd psychisch somatisch. ligt er maar aan. Ik kreeg mee dat alles ervan erg persoonsgebonden is.
naar de vraag van Grrrrrr:
duurde bij mij 16 a 17 jaar voor de diagnose. ik moest ervoor naar een andere huisarts die wel even wilde controleren of die bruine waterval de heledag door al die jaren misschien toch nìet in mijn hoofd zat
een goed ideequote:Op dinsdag 11 juli 2006 20:18 schreef Grrrrrrrr het volgende:
[..]
Tja, als mijn darmklachten na de kuur die ik nou heb niet overzijn en de huisarts er verder niks aan wil doen ga ik toch ook wel even ergens een second opinion vragen...
Ik heb er vergeleken met de meeste mensen niet zo heel lang mee rond gelopen.. Ongeveer 3 jaar..quote:Op dinsdag 11 juli 2006 11:02 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Even een vraagje aan de mensen hier: hoe ging het diagnose proces bij jullie?
Denk dat je zeker wel een doorverwijzing mag verwachten. Als je die niet krijgt; Gewoon om vragen!!quote:Wat kan ik nou verwachten als ik eind deze week weer bij de dokter kom en er nog niks verbeterd is? Doorverwijzing?
Bij mij werd de diagnose direct gesteld. Ik had een huisarts die er meteen aandacht aan besteede (was overigens niet echt mijn eigen huisarts omdat die destijds met vakantie was). Ik had al een maand last van diarree en de dokter vroeg meteen of er bloed bij zat. Ik heb toen gezegd dat ik dat niet wist. Hij gaf me vervolgens een recept mee tegen de diarree maar vroeg meteen of ik kon controleren of er bloed bij zat. Dit bleek zo te zijn en gebeld naar de dokter. De heeft me toen direct doorverwezen naar de internist met de mededeling dat het haast had. Vervolgens kon ik bij de internist pas half september terecht (het was toen half augustus - viel op zich nog wel mee dus). Mijn huisarts kreeg het echter voor elkaar om met een andere internist ervoor te zorgen dat ik de volgende dag al kon. Die andere internist stelde eigenlijk direct al vast dat er sprake was van colitis. Vervolgens nog een paar maanden in het ziekenhuis gelegen omdat het op zich best ernstig was.quote:Op dinsdag 11 juli 2006 11:02 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Even een vraagje aan de mensen hier: hoe ging het diagnose proces bij jullie?
Dit is wel weer herkenbaar - al hoewel het met mij dus een stuk sneller ging. Bij mij kwamen er nog wat complicaties bij aan het begin van mijn ziekenhuisopname waardoor ik op de hartbewaking ben beland. Daar was het de eerste dag nog best wel de vraag of het niet meteen over met me was.quote:Op dinsdag 11 juli 2006 11:14 schreef milagro het volgende:
[..]
tot ik vlak na de geboorte van mijn 1e kind in het ziekenhuis belandde, met 38 kilo, en dood en doodziek "Goh, jongedame, je moet hier al jaaaaaaaren last van hebben, want je darmen zijn compleet ontstoken, en er is werkelijk niets goed aan je bloedbeeld" om vervolgens voor lange tijd opgenomen te worden en niets te mogen eten én drinken, om zo de darmen compleet rust te geven ( alles via een infuus dus)
Ongeveer dezelfde situatie hier.. Ik was 17 toen het werd vastgesteld en het heeft me best wel een klap in mijn gezicht gegeven.. Er werd gevreesd voor kanker maar het bleek de ziekte van crohn te zijn (een vrij heftige vorm).. Verder ben ik ook op de hartbewaking beland, ik was op dat moment eigenlijk ook wel een wandelend lijkquote:Op vrijdag 14 juli 2006 13:45 schreef DRA het volgende:
[..]
Wat ik je zou willen vragen of anderen die dit hebben mee gemaakt is wat het met je gedaan heeft. Bij mij gebeurde het op mijn 18de, ik ben daarna in een psychologische crisis beland waar ik eigenlijk nooit meer goed uitgekomen ben (ik ben nu 32). Ik was altijd een opgewekte en zelfverzekerde jongen maar veranderde in die 3 maanden tijd in een onzelfverzekerd persoon die niet wist hoe of wat sociale contacten te maken en ik zag alleen nog maar problemen. Ik heb dat destijds opgelost door veel te gaan studeren en hard te werken (daarna). Ongeveer 13 jaar later ben ik erachter gekomen dat dit echter nooit de beste methode is geweest. Hoewel ik een goede baan heb met een goed inkomen (2x modaal), kan ik nog steeds niet goed met mensen omgaan en zijn de enige mensen waar ik mee omga eigenlijk nog steeds dezelfden als waar ik voor mijn ziekte mee omging. Het is niet iets dat ik zelf verzin want ook mijn vrienden zeggen dat ik echt in 3 maanden tijd volledig omgeslagen ben.
ja, alleen zijn volgens mij de meeste internisten daar geen voorstander van, omdat het een gebed zonder einde is.quote:Op vrijdag 14 juli 2006 15:03 schreef Grrrrrrrr het volgende:
Ik hoor de laatste tijd van verschillende mensen in mijn omgeving dat ze ook aan hun Crohn geopereerd zijn. Wat moet ik me daar bij voorstellen? Dat er een stuk darm zo erg aangetast is dat het verwijderd wordt?
Wat voor behandeling krijg jij Milagro? Ontstekingsremmers? En moet je die dan constant slikken of wat?quote:Op vrijdag 14 juli 2006 15:07 schreef milagro het volgende:
[..]
ja, alleen zijn volgens mij de meeste internisten daar geen voorstander van, omdat het een gebed zonder einde is.
tenzij het natuurlijk echt niet anders kan, maar volgens mij komt dat niet zo vaak voor.
toen ik de 1e keer opgenomen werd, was het echt rampzalig gesteld met de darmen, van begin tot eind, de 2e keer was het alleen een specifiek gedeelte.
vroeger hadden ze dat gedeelte ms of ws weggehaald meteen al, nu is het echt echt echt een laatste optie, die dan ook de enige is.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |