R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik zit eigenlijk met een morele kwestie.
Onze relatie duurt/duurde nu 3 jaar. Sinds een jaar is er een andere man in haar (ons) leven, waar zij bijzonder goed mee kan opschieten. Ik moet vertellen dat zij overtuigd hippie is, en de vrije liefde aanhangt. "Gewoon genieten". Dit onderwerp is honderden keren aan de orde geweest, dus zij weet precies mijn gevoelens en standpunten. Verdere bijzonderheid: die man heeft kanker met uitzaaiingen. Hij zou eigenlijk al dood zijn, maar door de relatie met mijn vriendin leeft hij op. Dat is zonder meer mooi. (Verder heeft hij hormonale medicijnen die de testosteron naar nul brengen. Hij kan geen erectie krijgen, wat hij erg naar vindt.) Hij is attent en lief en heeft mijn vriendin zo ver gekregen dat ze aan lichaamsbeweging ging doen: pingpongen. Maar om er op tijd te zijn -het is op maandagmorgen-, moest ze zondagavond al naar hem toe. In februari waren we bij hem thuis, en hij liet mij haar kamertje met eenpersoonsbed zien.(!) Ondertussen merk ik dat hij steeds vaker belt, ook als ik bij haar ben. Hij ging om een nachtkusje vragen door de telefoon, en als hij bij ons was en weer ging, werd er een kusje uitgewisseld, dat meer dan collegiaal te noemen is. Ik zie dus dat de relatie intiemer wordt. Op foto's is te zien aan de lichaamstaal, dat die twee een stelletje vormen, en zij niet met mij. Dan drie weken geleden. Ik ontdekte dat hij op 'mijn plekje' naast haar in bed sliep. Plus ik ontdekte dat zij bij hem thuis naast hem in het tweepersoonsbed slaapt. Dat bleek al enkele maanden zo te zijn. Ze liggen naakt naast elkaar, waarbij zij met haar speeltjes aan de gang is, en hij haar streelt. Ze liet zich zelfs ontvallen dat hij een beetje jaloers is:"straks komt je echte vriendje en die maakt het af".
Ik vind die opbloeiende liefde vertederend. Maar wat ik een grote klap vind, is het gelieg. Dit is mijn punt. Ze zei:"je bent zo gevoelig, dus ik wilde je dit besparen, ... , maar ik heb wel het kussen verschoond", om dan een week later te zeggen:"ik heb niet het idee dat ik iets verborgen voor je houd". En zo nog veel meer van dit soort opmerkingen. Het voelt als liegen, maar het is ook op te vatten als verwardheid. Die verwardheid kan komen door het jarenlange drugsgebruik en door de grote stress die er vaak bij haar thuis is, door de kinderen en hun vrienden. De vriend heeft trouwens als vrijwilliger gewerkt met verslaafden. Kortom: het is een goed stelletje, en ik pas er niet meer bij. Heb ik nu nog morele verplichtingen naar haar toe?
Onze relatie duurt/duurde nu 3 jaar. Sinds een jaar is er een andere man in haar (ons) leven, waar zij bijzonder goed mee kan opschieten. Ik moet vertellen dat zij overtuigd hippie is, en de vrije liefde aanhangt. "Gewoon genieten". Dit onderwerp is honderden keren aan de orde geweest, dus zij weet precies mijn gevoelens en standpunten. Verdere bijzonderheid: die man heeft kanker met uitzaaiingen. Hij zou eigenlijk al dood zijn, maar door de relatie met mijn vriendin leeft hij op. Dat is zonder meer mooi. (Verder heeft hij hormonale medicijnen die de testosteron naar nul brengen. Hij kan geen erectie krijgen, wat hij erg naar vindt.) Hij is attent en lief en heeft mijn vriendin zo ver gekregen dat ze aan lichaamsbeweging ging doen: pingpongen. Maar om er op tijd te zijn -het is op maandagmorgen-, moest ze zondagavond al naar hem toe. In februari waren we bij hem thuis, en hij liet mij haar kamertje met eenpersoonsbed zien.(!) Ondertussen merk ik dat hij steeds vaker belt, ook als ik bij haar ben. Hij ging om een nachtkusje vragen door de telefoon, en als hij bij ons was en weer ging, werd er een kusje uitgewisseld, dat meer dan collegiaal te noemen is. Ik zie dus dat de relatie intiemer wordt. Op foto's is te zien aan de lichaamstaal, dat die twee een stelletje vormen, en zij niet met mij. Dan drie weken geleden. Ik ontdekte dat hij op 'mijn plekje' naast haar in bed sliep. Plus ik ontdekte dat zij bij hem thuis naast hem in het tweepersoonsbed slaapt. Dat bleek al enkele maanden zo te zijn. Ze liggen naakt naast elkaar, waarbij zij met haar speeltjes aan de gang is, en hij haar streelt. Ze liet zich zelfs ontvallen dat hij een beetje jaloers is:"straks komt je echte vriendje en die maakt het af".
Ik vind die opbloeiende liefde vertederend. Maar wat ik een grote klap vind, is het gelieg. Dit is mijn punt. Ze zei:"je bent zo gevoelig, dus ik wilde je dit besparen, ... , maar ik heb wel het kussen verschoond", om dan een week later te zeggen:"ik heb niet het idee dat ik iets verborgen voor je houd". En zo nog veel meer van dit soort opmerkingen. Het voelt als liegen, maar het is ook op te vatten als verwardheid. Die verwardheid kan komen door het jarenlange drugsgebruik en door de grote stress die er vaak bij haar thuis is, door de kinderen en hun vrienden. De vriend heeft trouwens als vrijwilliger gewerkt met verslaafden. Kortom: het is een goed stelletje, en ik pas er niet meer bij. Heb ik nu nog morele verplichtingen naar haar toe?
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Voor mensen die het eerste deel hebben gemist even je laatste post:
quote:Op woensdag 31 juli 2019 11:06 schreef jantco het volgende: ‘‘Narcisme’’ is (voor mij) een manier om haar gedrag en gevoelens te begrijpen. De term is zo van een ordenend niveau. De term heeft voor mij géén pejoratieve waarde, wat misschien mensen hier zouden denken. De term geeft aan, hoe zij in het echt in elkaar zit. En vanuit die denkwereld kan ik beter inspelen op wat komen gaat. Voor medestanders: er is meer dan alleen maar ‘‘wegwezen!’’, ik ontdek instructiefilmpjes en boeken. De laatste week is er correspondentie. Ik heb uitgelegd waarom ik 'tijd nodig heb om alles op een rijtje te zetten'. Maar daar is ze het niet mee eens! "Ik hou van jou, en met zijn drieën kunnen we de hele wereld aan". Dit natuurlijk gelardeerd met talloze verwijten en verdachtmakingen, maar dat hoort er dus bij, begrijp ik nu. Punt is, dat mijn verstand in de Prefontale Cortex zit, maar de aansturing van mijn gevoelens ergens anders in de hersenen plaatsvindt. Dat geeft dus dat sterke intrapersoonlijke conflict tussen 'niet naar haar toegaan', met een 'intens verlangen naar haar'. Ik voel zo mee met al die vrouwen die vallen op ‘‘de verkeerde man’’. Echt, het is vreselijk.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Je TT klopt niet. Moet zijn: relatie voorbij, vriendin heeft andere vriend.
Maar daar wil jij nog niet aan dus je bent op zoek naar allerlei verklaringen en theorieën om haar gedag te kaderen en goed te praten. Want voor jou is de relatie écht nog niet voorbij.
Probleem is alleen dat de manier waarop zij jullie relatie zag en de manier waarop jij hem zag/graag wil hebben totaal uit elkaar liggen. En jij wil jouw verwachtingen aan haar opleggen.
Maar daar wil jij nog niet aan dus je bent op zoek naar allerlei verklaringen en theorieën om haar gedag te kaderen en goed te praten. Want voor jou is de relatie écht nog niet voorbij.
Probleem is alleen dat de manier waarop zij jullie relatie zag en de manier waarop jij hem zag/graag wil hebben totaal uit elkaar liggen. En jij wil jouw verwachtingen aan haar opleggen.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Update
Hierna was het even stil, maar al snel nodigde de vrouw mij uit. Ik kwam, maar gebruikte de gelegenheid om de waarheid te onderzoeken. Alles klopte met wat ik vermoedde en ik maakte het uit. Maar niet erg duidelijk, bleek later. Ze bleef mij uitnodigen. Ik heb toen een tijdje de WhatApp geblokkeerd. Op een gegeven moment was ik rustig genoeg om haar te mailen waarom het 'uit' is. 'Uit' tussen aanhalingstekens, want een niet-bestaande relatie kun je immers niet uitmaken. Ze gaf kort antwoord, met heel vage teksten. Daarop heb ik twee maal een uitvoerige mail teruggeschreven. Deze mails heb ik besproken met mijn beste vriendin, die veel van relaties weet. Ze zijn vooral duidelijk, zei zij, en zakelijk. Je verwoord jouw gevoelens en je beweegredenen. Niets mis mee.
Het antwoord van mijn ex-vriendin is heel typerend. Verwijten aan mij, bedreigingen, verdraaiingen, goedpraten, onjuistheden enz. Maar ook een soort opening van: "ik hou van jou en met zijn drieën ligt de wereld voor ons open".
Ik ontdekte dat met het begrip 'narcisme' haar gedrag, denken en gevoelens onder één noemer gebracht kunnen worden; plus hoe ikzelf op haar reageer, omdat ik haar heel charmant, intelligent, mooi, sexy en werkelijk geweldig vind.
Ik weet nog niet wat de toekomst brengt, maar spannend zal het zijn!
Hierna was het even stil, maar al snel nodigde de vrouw mij uit. Ik kwam, maar gebruikte de gelegenheid om de waarheid te onderzoeken. Alles klopte met wat ik vermoedde en ik maakte het uit. Maar niet erg duidelijk, bleek later. Ze bleef mij uitnodigen. Ik heb toen een tijdje de WhatApp geblokkeerd. Op een gegeven moment was ik rustig genoeg om haar te mailen waarom het 'uit' is. 'Uit' tussen aanhalingstekens, want een niet-bestaande relatie kun je immers niet uitmaken. Ze gaf kort antwoord, met heel vage teksten. Daarop heb ik twee maal een uitvoerige mail teruggeschreven. Deze mails heb ik besproken met mijn beste vriendin, die veel van relaties weet. Ze zijn vooral duidelijk, zei zij, en zakelijk. Je verwoord jouw gevoelens en je beweegredenen. Niets mis mee.
Het antwoord van mijn ex-vriendin is heel typerend. Verwijten aan mij, bedreigingen, verdraaiingen, goedpraten, onjuistheden enz. Maar ook een soort opening van: "ik hou van jou en met zijn drieën ligt de wereld voor ons open".
Ik ontdekte dat met het begrip 'narcisme' haar gedrag, denken en gevoelens onder één noemer gebracht kunnen worden; plus hoe ikzelf op haar reageer, omdat ik haar heel charmant, intelligent, mooi, sexy en werkelijk geweldig vind.
Ik weet nog niet wat de toekomst brengt, maar spannend zal het zijn!
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Post je dit op een ander forum in een andere context, want dit leest wel wat vreemd. ?quote:
Update
Hierna was het even stil, maar al snel nodigde de vrouw mij uit. Ik kwam, maar gebruikte de gelegenheid om de waarheid te onderzoeken. Alles klopte met wat ik vermoedde en ik maakte het uit. Maar niet erg duidelijk, bleek later. Ze bleef mij uitnodigen. Ik heb toen een tijdje de WhatApp geblokkeerd. Op een gegeven moment was ik rustig genoeg om haar te mailen waarom het 'uit' is. 'Uit' tussen aanhalingstekens, want een niet-bestaande relatie kun je immers niet uitmaken. Ze gaf kort antwoord, met heel vage teksten. Daarop heb ik twee maal een uitvoerige mail teruggeschreven. Deze mails heb ik besproken met mijn beste vriendin, die veel van relaties weet. Ze zijn vooral duidelijk, zei zij, en zakelijk. Je verwoord jouw gevoelens en je beweegredenen. Niets mis mee.
Het antwoord van mijn ex-vriendin is heel typerend. Verwijten aan mij, bedreigingen, verdraaiingen, goedpraten, onjuistheden enz. Maar ook een soort opening van: "ik hou van jou en met zijn drieën ligt de wereld voor ons open".
Ik ontdekte dat met het begrip 'narcisme' haar gedrag, denken en gevoelens onder één noemer gebracht kunnen worden; plus hoe ikzelf op haar reageer, omdat ik haar heel charmant, intelligent, mooi, sexy en werkelijk geweldig vind.
Ik weet nog niet wat de toekomst brengt, maar spannend zal het zijn!
Verder:
Ik snap niet dat je haar toelaat om samen met hem, zonder jou, te slapen in jullie bed.
Ze reikt jou de handen niet meer toe, deze wijzen nu de naar de kant van de andere man.
Ik zou het per direct uitmaken, alle contact verbreken, niets meer uit haar leven toelaten om met jou te kunnen spelen. Want dat doet ze. Je gedachten, je gevoel, zelfs je eigen bed is ten prooi gevallen aan haar welzijn en seksuele avances naar iemand anders.
Om van te kotsen.
Google is your friend, abuse your friends
Ja maar TS is zachtaardig, dus dan is het allemaal veel minder erg!quote:Op woensdag 31 juli 2019 14:13 schreef Metalfrost het volgende:
[..]
Post je dit op een ander forum in een andere context, want dit leest wel wat vreemd. ?
Verder:
Ik snap niet dat je haar toelaat om samen met hem, zonder jou, te slapen in jullie bed.
Ze reikt jou de handen niet meer toe, deze wijzen nu de naar de kant van de andere man.
Ik zou het per direct uitmaken, alle contact verbreken, niets meer uit haar leven toelaten om met jou te kunnen spelen. Want dat doet ze. Je gedachten, je gevoel, zelfs je eigen bed is ten prooi gevallen aan haar welzijn en seksuele avances naar iemand anders.
Om van te kotsen.
Waarom moet ik aan soyboy-memes denken bij TS?
Zachtaardig in in een relatie, ja. Om de liefde het werk te laten doen en om van elkaar te kunnen genieten. Dat is nu voorbij, want ze gaat er vandoor met een ander. Tijd om die zachte, maakbare zelve naar haar toe in de ijskast te stoppen want van liefde met haar is geen sprake meer.quote:Op woensdag 31 juli 2019 14:33 schreef ToT het volgende:
[..]
Ja maar TS is zachtaardig, dus dan is het allemaal veel minder erg!
Omdat die mensen zich inclusiverend opstellen. De liefde die TS voor haar heeft, ondanks dat zij met die nieuwe vriend in TS' bed slaapt, is nog niet weg. TS wil zich openstellen voor haar, en daar hoort die nieuwe kerel nu dus ook bij.quote:Waarom moet ik aan soyboy-memes denken bij TS?
Het spoort van geen kant.
Google is your friend, abuse your friends
Boeiend...quote:
Vind je het nodig hebben van een deel 2 niet wat narcistisch?
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ik krijg steeds meer het idee dat TS ook een soort bevrediging vindt in de reacties die hij hier krijgt.
Niet per se seksueel, maar ik krijg er wel rare vibes bij.
Niet per se seksueel, maar ik krijg er wel rare vibes bij.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Er zijn veel soorten reacties. Mensen die invoelend zijn, mensen die problemen projecteren, mensen die een grapje maken, en nog veel meer.quote:Op woensdag 31 juli 2019 17:55 schreef Cat-astrophe het volgende:
Ik krijg steeds meer het idee dat TS ook een soort bevrediging vindt in de reacties die hij hier krijgt.
Niet per se seksueel, maar ik krijg er wel rare vibes bij.
Soms heeft iemand een thema en dat komt dan steeds terug. De eerste keer is dat leerzaam maar later niet meer, de persoon gaat dan heftiger reageren. Die reacties ga ik dus negeren.
Ik kan goed tegen kritiek. Heb ik moeten leren hoor. Dus brand maar los.
Ik ben nu trouwens in hoofdstuk 5 van Mjon van Oers. Dat gaat over de liefde bij de narcist. Aai! Heel treffend. Ik vind veel van jullie reacties daarin terug, waarvoor dank, omdat ik het zo beter kan verwerken.
Vroeger heb ik honderden keren in forums van de Viva o.i.d. gelezen over de relatie met een narcistische man. Die zijn slopend.
De relatie met deze vrouw wat dat totaal niet. Ik voel me geen slachtoffer, nee, ik heb alleen heel mooie herinneringen. Dat is dus het verwonderlijke en misschien het fnuikende.
Ik heb een goede meetlat of ik al dan niet terug zal komen: alsnog een empathisch antwoord op mijn laatste twee mails. Geen empathie? Geen relatie!
(Die andere vriend doet er eigenlijk helemaal niet toe.)
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Misschien omdat ze geen narcist is?quote:
[..]
Ik voel me geen slachtoffer, nee, ik heb alleen heel mooie herinneringen. Dat is dus het verwonderlijke en misschien het fnuikende.
Jij kunt dit helemaal niet vaststellen
Dat jij wil dat er wat mis met maar is zodat jij alles af kunt schuiven maakt niet dat er ook daadwerkelijk wat mis met haar is he
Waarom zou je ondanks dat ze je eigenlijk gewoon als een deurmat gebruikt nog een relatie met haar willen?
Lees je eigen bericht van net nog eens terug. Daarin lees ik dat ze het verhaal verdraait, dat ze je bedreigd, onjuistheden... Dat moet je toch niet willen joh.
Lees je eigen bericht van net nog eens terug. Daarin lees ik dat ze het verhaal verdraait, dat ze je bedreigd, onjuistheden... Dat moet je toch niet willen joh.
I solemnly swear i'm up to no good
Ik heb na het lezen van dit topic best wat vragen, dit zijn er een paar:
- er is bij haar thuis veel stress, iets met drugs en de kinderen begrijp ik? Hoe is haar relatie met haar kinderen want daar kun je misschien ook één en ander aan afleiden? Is dat contact warm?
- het grootste deel van het topic gaat over haar en hoe zij is. Is het niet juist leuk om eens te onderzoeken hoe JIJ bent?
Mede daarom heb ik de volgende vragen:
- je schrijft zelf ook iets over je eigen moeder, maar ik begrijp het niet, behalve dat er iets mis is in dat contact?
- wat is de reden dat je ging scheiden? Ben je nu iets tegengestelds gaan zoeken? Of loop je tegen hetzelfde aan? Of is er geen verband? Misschien leuk om eens naar te kijken?
- waarom ga je nu een soort experiment met haar doen op vakantie? En waarom lijkt: 'stroop smeren, geen kritiek leveren, geen aandacht verwachten' je een strategie die ook fijn is voor jezelf?
- en verder, uit interesse: hoe heeft ze overleefd in de bossen? Hoe lang is ze daar geweest en hoe kwam ze dan aan eten enzo? Was ze daar alleen en ging ze daar dan afkicken?
- er is bij haar thuis veel stress, iets met drugs en de kinderen begrijp ik? Hoe is haar relatie met haar kinderen want daar kun je misschien ook één en ander aan afleiden? Is dat contact warm?
- het grootste deel van het topic gaat over haar en hoe zij is. Is het niet juist leuk om eens te onderzoeken hoe JIJ bent?
Mede daarom heb ik de volgende vragen:
- je schrijft zelf ook iets over je eigen moeder, maar ik begrijp het niet, behalve dat er iets mis is in dat contact?
- wat is de reden dat je ging scheiden? Ben je nu iets tegengestelds gaan zoeken? Of loop je tegen hetzelfde aan? Of is er geen verband? Misschien leuk om eens naar te kijken?
- waarom ga je nu een soort experiment met haar doen op vakantie? En waarom lijkt: 'stroop smeren, geen kritiek leveren, geen aandacht verwachten' je een strategie die ook fijn is voor jezelf?
- en verder, uit interesse: hoe heeft ze overleefd in de bossen? Hoe lang is ze daar geweest en hoe kwam ze dan aan eten enzo? Was ze daar alleen en ging ze daar dan afkicken?
Je schreef trouwens ergens ook:
"En wat dan weer heel moeilijk is, is hun opmerking: "Wij vinden de situatie ok. Jij vult het aan"."
Je schreef eerder dat hij je steken uitdeelt en niet blij met jou is. Dus dit lijken dan meer haar woorden dan de zijne?
"En wat dan weer heel moeilijk is, is hun opmerking: "Wij vinden de situatie ok. Jij vult het aan"."
Je schreef eerder dat hij je steken uitdeelt en niet blij met jou is. Dus dit lijken dan meer haar woorden dan de zijne?
Je leest de Viva?quote:
[..]
Er zijn veel soorten reacties. Mensen die invoelend zijn, mensen die problemen projecteren, mensen die een grapje maken, en nog veel meer.
Soms heeft iemand een thema en dat komt dan steeds terug. De eerste keer is dat leerzaam maar later niet meer, de persoon gaat dan heftiger reageren. Die reacties ga ik dus negeren.
Ik kan goed tegen kritiek. Heb ik moeten leren hoor. Dus brand maar los.
Ik ben nu trouwens in hoofdstuk 5 van Mjon van Oers. Dat gaat over de liefde bij de narcist. Aai! Heel treffend. Ik vind veel van jullie reacties daarin terug, waarvoor dank, omdat ik het zo beter kan verwerken.
Vroeger heb ik honderden keren in forums van de Viva o.i.d. gelezen over de relatie met een narcistische man. Die zijn slopend.
De relatie met deze vrouw wat dat totaal niet. Ik voel me geen slachtoffer, nee, ik heb alleen heel mooie herinneringen. Dat is dus het verwonderlijke en misschien het fnuikende.
Ik heb een goede meetlat of ik al dan niet terug zal komen: alsnog een empathisch antwoord op mijn laatste twee mails. Geen empathie? Geen relatie!
(Die andere vriend doet er eigenlijk helemaal niet toe.)
Ah, dat verklaart een hoop.
Wat een leuke vragen zeg, Dehelerambam!
En nee, ik lees niet de Viva, het gaat om de diverse fora op internet. Ook Viva heeft er een. Want vrouwen hebben van oudsher belangstelling voor relaties, en vandaar dat daar honderden verhalen over narcistische mannen staan.
Maar herkenning van zoiets blijft moeilijk. Dat schrijft ook Mjon van Oers. Daarom schaam ik me er niet voor. Ook voor professionals is het moeilijk.
Ruim veertig jaar geleden raakte ze verslaafd aan de Crystal Meth. Omdat haar tanden allemaal uitvielen, moest ze een keuze maken. Ze koos voor het leven, en wel door af te kicken in de bossen ergens midden in Engeland. Ze had een opleiding in de planten gehad, en leefde dus op paddenstoelen, rupsen, planten; alles wat de natuur haar kon geven. ... Toen ze terug kwam in Nederland, ontmoette ze haar man met wie ze een vrij huwelijk aanging. Mannen kwamen aan haar echtgenoot vragen of ze met haar naar bed mochten, vertelde ze. Ze had altijd wel drie vriendjes, zo geliefd en sexy is ze. Plus ze is dol op seks. De tijd dat ik haar kende is ze altijd heel open over haar leven geweest.
En over haar prestaties op het werk, die heel bijzonder waren. Ze had een eigen bedrijf gehad, zelf een heel laboratorium opgezet, heel bijzondere en handige programma's gemaakt toen de computer zijn intrede deed, een van de eerste complexe volledig geautomatiseerde systemen opgezet in Nederland en voor haar werk professoren gecoacht; in haar vriendenkring zitten bekende politici en professoren. Kortom, ze is heel bijzonder. Althans, dat wil ze zo uitstralen. (Totdat ik dingen controleerde en tot mijn verbazing merkte, dat het allemaal wel meevalt.)
Als hippie is zij voorstander van drugs. Mij krijgt ze echter niet mee. (Ik ben een vat vol heftige emoties, maar ik reguleer dat met muziek en zo. Ik heb wel eens gedacht dat ik Borderline heb.) Dus ook haar kinderen nemen wiet, cocaïne, speed, slaappillen, lachgas. Vaak is er een puntfeestje.
Dan is een dochter open en warm en spraakzaam. Als die dochter nuchter is, is ze een gesloten boek. Dus het gebruik van die middelen is leuk en nuttig, vindt ze. Bovendien zij die middelen -volgens onderzoek- allemaal veel minder erg dan alcohol, zegt ze. En wat klopt. Ik breng trouwens wel elke week een plastic zak vol lege drankflessen naar de glasbak.
Mijn (ex)vriendin is zakelijk en vriendelijk naar de kinderen toe. Ik zou het niet 'warm' willen noemen. Ze zegt: "ik heb de jongeren niet in de hand, en dat hoort zo want ze zijn volwassen." Maar ik vind dat vreemd, want een volwassene kun je heel goed coachen.
Daar komt nog bij, dat ze vroeger samen met haar man een jaar lang een opleiding bij de GGZ heeft gevolgd om Pleegouders te worden. Bij het einde, keurde een inspecteur hen bij hun thuis af, waar ze erg boos om was. (Haar man is inmiddels overleden, aan Korsakov)
Ze hebben toen zelf jongeren in huis genomen. Sommigen komen er nog steeds. En hoewel het best goed gaat met hen, heb ik nooit iets van een coaching-interactie (interventie) opgemerkt. Ze laat de jongeren altijd 'zwemmen', hoewel dat een bekende en basale interactie is (namelijk het 'er zijn').
Ik wist het een beetje, maar het wordt nu wel erg duidelijk: ik had een narcistische moeder. In hoofdstuk 6 beschrijft Mjon precies de situatie bij mij vroeger thuis. En: "Wanneer je opgegroeid bent in zo'n explosieve situatie, dan kun je ook de neiging hebben om de rest van je leven te blijven zoeken naar een bepaalde spanning, om maar het gevoel te hebben dat je leeft. Dat kan door het opzoeken van lastige situaties en onmogelijke relaties..." Ha ha, ten voeten uit!
Volgens mijn zussen was mijn ex-eega een evenbeeld van mijn moeder. Ik heb mij in het huwelijk altijd weggecijferd. Ze verliet het gezin, om 100% zelf voor onze gehandicapte dochter te kunnen zorgen. Momenteel heb ik met iedereen een goed contact. En dat terwijl mijn kinderen helaas in twee kampen verdeeld zijn.
Zelfonderzoek is een rode draad. Ik hou een dagboek bij en reflecteer veel.
Na de scheiding had ik jaren een relatie met een rustige vrouw. Misschien wel te rustig!
Leuk dat je dat vraagt.
Daar op dat bekende vakantie-adres komen we tientallen mensen tegen die we al kennen. Verder: zie hierboven.
Dat geen kritiek leveren en zo, zag ik deze week als techniek. Kritiek levert toch alleen maar weerstand op. Je moet het dus heel anders aanpakken. Ik was dat al een beetje gaan doen. En ik zag, dat de tweede vriend ook dat soort technieken toepast.
Ze kan niet tegen kritiek: het mag niet zo zijn, dat je van 'haar onderwerp' een stukje iets beter weet dan zij. Dan wordt ze boos. Maar hij weet dat te vermijden. Dus: "Ja, inderdaad wij hebben nooit ruzie", zegt ze over hem & haar.
En nee, inderdaad, en dat soort technieken toepassen moet je bewust doen, nadat je de relatie hebt geëvalueerd. Bijvoorbeeld bij je narcistische baas, omdat je van hem vreet. Er is dan een soort van evenwicht.
Maar hier ligt dat inderdaad anders. 'Wat heb ik eraan?' is voor mij de vraag die ik moet beantwoorden. Ik ben daar nog niet 100% uit. Hier liggen in ieder geval hele leuke, bijzonder grote uitdagingen.
Ik ben blij met jouw laatste vraag! Ik heb hem vaak gezien, maar meestal eventjes. Dus echt goed ken ik hem niet, ik kan zijn opmerkingen niet met zekerheid plaatsen. Maar je hebt gelijk, ze legt dingen in iemands mond, had ik al gemerkt!
Ze zei dat ze het complex ‘‘maar ook erg spannend’’ vindt, dat twéé mannen van haar houden.
En het feit dat ze naar zijn broer en dochter ging *zonder mij*, had ik uit mijzelf moeten begrijpen. ‘‘Want hij wil hen doen geloven dat ik zijn vriendin ben.’’ En ook dat hij een nacht van mij 'afpakte' en voor zichzelf reserveerde, wijst eveneens een beetje op strijd.
Maar een ding mag duidelijk zijn: ik ben echt niet van plan te gaan strijden met een man in de vooravond van zijn dood. Dat is belachelijk en moreel verwerpelijk. Ik snap ook niet, wat ze daar nou leuk aan vindt??
En nee, ik lees niet de Viva, het gaat om de diverse fora op internet. Ook Viva heeft er een. Want vrouwen hebben van oudsher belangstelling voor relaties, en vandaar dat daar honderden verhalen over narcistische mannen staan.
Maar herkenning van zoiets blijft moeilijk. Dat schrijft ook Mjon van Oers. Daarom schaam ik me er niet voor. Ook voor professionals is het moeilijk.
Ruim veertig jaar geleden raakte ze verslaafd aan de Crystal Meth. Omdat haar tanden allemaal uitvielen, moest ze een keuze maken. Ze koos voor het leven, en wel door af te kicken in de bossen ergens midden in Engeland. Ze had een opleiding in de planten gehad, en leefde dus op paddenstoelen, rupsen, planten; alles wat de natuur haar kon geven. ... Toen ze terug kwam in Nederland, ontmoette ze haar man met wie ze een vrij huwelijk aanging. Mannen kwamen aan haar echtgenoot vragen of ze met haar naar bed mochten, vertelde ze. Ze had altijd wel drie vriendjes, zo geliefd en sexy is ze. Plus ze is dol op seks. De tijd dat ik haar kende is ze altijd heel open over haar leven geweest.
En over haar prestaties op het werk, die heel bijzonder waren. Ze had een eigen bedrijf gehad, zelf een heel laboratorium opgezet, heel bijzondere en handige programma's gemaakt toen de computer zijn intrede deed, een van de eerste complexe volledig geautomatiseerde systemen opgezet in Nederland en voor haar werk professoren gecoacht; in haar vriendenkring zitten bekende politici en professoren. Kortom, ze is heel bijzonder. Althans, dat wil ze zo uitstralen. (Totdat ik dingen controleerde en tot mijn verbazing merkte, dat het allemaal wel meevalt.)
Als hippie is zij voorstander van drugs. Mij krijgt ze echter niet mee. (Ik ben een vat vol heftige emoties, maar ik reguleer dat met muziek en zo. Ik heb wel eens gedacht dat ik Borderline heb.) Dus ook haar kinderen nemen wiet, cocaïne, speed, slaappillen, lachgas. Vaak is er een puntfeestje.
Dan is een dochter open en warm en spraakzaam. Als die dochter nuchter is, is ze een gesloten boek. Dus het gebruik van die middelen is leuk en nuttig, vindt ze. Bovendien zij die middelen -volgens onderzoek- allemaal veel minder erg dan alcohol, zegt ze. En wat klopt. Ik breng trouwens wel elke week een plastic zak vol lege drankflessen naar de glasbak.
Mijn (ex)vriendin is zakelijk en vriendelijk naar de kinderen toe. Ik zou het niet 'warm' willen noemen. Ze zegt: "ik heb de jongeren niet in de hand, en dat hoort zo want ze zijn volwassen." Maar ik vind dat vreemd, want een volwassene kun je heel goed coachen.
Daar komt nog bij, dat ze vroeger samen met haar man een jaar lang een opleiding bij de GGZ heeft gevolgd om Pleegouders te worden. Bij het einde, keurde een inspecteur hen bij hun thuis af, waar ze erg boos om was. (Haar man is inmiddels overleden, aan Korsakov)
Ze hebben toen zelf jongeren in huis genomen. Sommigen komen er nog steeds. En hoewel het best goed gaat met hen, heb ik nooit iets van een coaching-interactie (interventie) opgemerkt. Ze laat de jongeren altijd 'zwemmen', hoewel dat een bekende en basale interactie is (namelijk het 'er zijn').
Ik wist het een beetje, maar het wordt nu wel erg duidelijk: ik had een narcistische moeder. In hoofdstuk 6 beschrijft Mjon precies de situatie bij mij vroeger thuis. En: "Wanneer je opgegroeid bent in zo'n explosieve situatie, dan kun je ook de neiging hebben om de rest van je leven te blijven zoeken naar een bepaalde spanning, om maar het gevoel te hebben dat je leeft. Dat kan door het opzoeken van lastige situaties en onmogelijke relaties..." Ha ha, ten voeten uit!
Volgens mijn zussen was mijn ex-eega een evenbeeld van mijn moeder. Ik heb mij in het huwelijk altijd weggecijferd. Ze verliet het gezin, om 100% zelf voor onze gehandicapte dochter te kunnen zorgen. Momenteel heb ik met iedereen een goed contact. En dat terwijl mijn kinderen helaas in twee kampen verdeeld zijn.
Zelfonderzoek is een rode draad. Ik hou een dagboek bij en reflecteer veel.
Na de scheiding had ik jaren een relatie met een rustige vrouw. Misschien wel te rustig!
Leuk dat je dat vraagt.
Daar op dat bekende vakantie-adres komen we tientallen mensen tegen die we al kennen. Verder: zie hierboven.
Dat geen kritiek leveren en zo, zag ik deze week als techniek. Kritiek levert toch alleen maar weerstand op. Je moet het dus heel anders aanpakken. Ik was dat al een beetje gaan doen. En ik zag, dat de tweede vriend ook dat soort technieken toepast.
Ze kan niet tegen kritiek: het mag niet zo zijn, dat je van 'haar onderwerp' een stukje iets beter weet dan zij. Dan wordt ze boos. Maar hij weet dat te vermijden. Dus: "Ja, inderdaad wij hebben nooit ruzie", zegt ze over hem & haar.
En nee, inderdaad, en dat soort technieken toepassen moet je bewust doen, nadat je de relatie hebt geëvalueerd. Bijvoorbeeld bij je narcistische baas, omdat je van hem vreet. Er is dan een soort van evenwicht.
Maar hier ligt dat inderdaad anders. 'Wat heb ik eraan?' is voor mij de vraag die ik moet beantwoorden. Ik ben daar nog niet 100% uit. Hier liggen in ieder geval hele leuke, bijzonder grote uitdagingen.
Ik ben blij met jouw laatste vraag! Ik heb hem vaak gezien, maar meestal eventjes. Dus echt goed ken ik hem niet, ik kan zijn opmerkingen niet met zekerheid plaatsen. Maar je hebt gelijk, ze legt dingen in iemands mond, had ik al gemerkt!
Ze zei dat ze het complex ‘‘maar ook erg spannend’’ vindt, dat twéé mannen van haar houden.
En het feit dat ze naar zijn broer en dochter ging *zonder mij*, had ik uit mijzelf moeten begrijpen. ‘‘Want hij wil hen doen geloven dat ik zijn vriendin ben.’’ En ook dat hij een nacht van mij 'afpakte' en voor zichzelf reserveerde, wijst eveneens een beetje op strijd.
Maar een ding mag duidelijk zijn: ik ben echt niet van plan te gaan strijden met een man in de vooravond van zijn dood. Dat is belachelijk en moreel verwerpelijk. Ik snap ook niet, wat ze daar nou leuk aan vindt??
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
ook alquote:
Ik wist het een beetje, maar het wordt nu wel erg duidelijk: ik had een narcistische moeder.
Als je zo goed bent in dat diagnosticeren moet je misschien een opleiding er in gaan doen of zo
Misschien wil ze wel bij je terug en dan samen psychiatrisch begeleid wonen. Want jullie allebei klinken niet echt gezond.quote:
Wat een leuke vragen zeg, Dehelerambam!
En nee, ik lees niet de Viva, het gaat om de diverse fora op internet. Ook Viva heeft er een. Want vrouwen hebben van oudsher belangstelling voor relaties, en vandaar dat daar honderden verhalen over narcistische mannen staan.
Maar herkenning van zoiets blijft moeilijk. Dat schrijft ook Mjon van Oers. Daarom schaam ik me er niet voor. Ook voor professionals is het moeilijk.
Ruim veertig jaar geleden raakte ze verslaafd aan de Crystal Meth. Omdat haar tanden allemaal uitvielen, moest ze een keuze maken. Ze koos voor het leven, en wel door af te kicken in de bossen ergens midden in Engeland. Ze had een opleiding in de planten gehad, en leefde dus op paddenstoelen, rupsen, planten; alles wat de natuur haar kon geven. ... Toen ze terug kwam in Nederland, ontmoette ze haar man met wie ze een vrij huwelijk aanging. Mannen kwamen aan haar echtgenoot vragen of ze met haar naar bed mochten, vertelde ze. Ze had altijd wel drie vriendjes, zo geliefd en sexy is ze. Plus ze is dol op seks. De tijd dat ik haar kende is ze altijd heel open over haar leven geweest.
En over haar prestaties op het werk, die heel bijzonder waren. Ze had een eigen bedrijf gehad, zelf een heel laboratorium opgezet, heel bijzondere en handige programma's gemaakt toen de computer zijn intrede deed, een van de eerste complexe volledig geautomatiseerde systemen opgezet in Nederland en voor haar werk professoren gecoacht; in haar vriendenkring zitten bekende politici en professoren. Kortom, ze is heel bijzonder. Althans, dat wil ze zo uitstralen. (Totdat ik dingen controleerde en tot mijn verbazing merkte, dat het allemaal wel meevalt.)
Als hippie is zij voorstander van drugs. Mij krijgt ze echter niet mee. (Ik ben een vat vol heftige emoties, maar ik reguleer dat met muziek en zo. Ik heb wel eens gedacht dat ik Borderline heb.) Dus ook haar kinderen nemen wiet, cocaïne, speed, slaappillen, lachgas. Vaak is er een puntfeestje.
Dan is een dochter open en warm en spraakzaam. Als die dochter nuchter is, is ze een gesloten boek. Dus het gebruik van die middelen is leuk en nuttig, vindt ze. Bovendien zij die middelen -volgens onderzoek- allemaal veel minder erg dan alcohol, zegt ze. En wat klopt. Ik breng trouwens wel elke week een plastic zak vol lege drankflessen naar de glasbak.
Mijn (ex)vriendin is zakelijk en vriendelijk naar de kinderen toe. Ik zou het niet 'warm' willen noemen. Ze zegt: "ik heb de jongeren niet in de hand, en dat hoort zo want ze zijn volwassen." Maar ik vind dat vreemd, want een volwassene kun je heel goed coachen.
Daar komt nog bij, dat ze vroeger samen met haar man een jaar lang een opleiding bij de GGZ heeft gevolgd om Pleegouders te worden. Bij het einde, keurde een inspecteur hen bij hun thuis af, waar ze erg boos om was. (Haar man is inmiddels overleden, aan Korsakov)
Ze hebben toen zelf jongeren in huis genomen. Sommigen komen er nog steeds. En hoewel het best goed gaat met hen, heb ik nooit iets van een coaching-interactie (interventie) opgemerkt. Ze laat de jongeren altijd 'zwemmen', hoewel dat een bekende en basale interactie is (namelijk het 'er zijn').
Ik wist het een beetje, maar het wordt nu wel erg duidelijk: ik had een narcistische moeder. In hoofdstuk 6 beschrijft Mjon precies de situatie bij mij vroeger thuis. En: "Wanneer je opgegroeid bent in zo'n explosieve situatie, dan kun je ook de neiging hebben om de rest van je leven te blijven zoeken naar een bepaalde spanning, om maar het gevoel te hebben dat je leeft. Dat kan door het opzoeken van lastige situaties en onmogelijke relaties..." Ha ha, ten voeten uit!
Volgens mijn zussen was mijn ex-eega een evenbeeld van mijn moeder. Ik heb mij in het huwelijk altijd weggecijferd. Ze verliet het gezin, om 100% zelf voor onze gehandicapte dochter te kunnen zorgen. Momenteel heb ik met iedereen een goed contact. En dat terwijl mijn kinderen helaas in twee kampen verdeeld zijn.
Zelfonderzoek is een rode draad. Ik hou een dagboek bij en reflecteer veel.
Na de scheiding had ik jaren een relatie met een rustige vrouw. Misschien wel te rustig!
Leuk dat je dat vraagt.
Daar op dat bekende vakantie-adres komen we tientallen mensen tegen die we al kennen. Verder: zie hierboven.
Dat geen kritiek leveren en zo, zag ik deze week als techniek. Kritiek levert toch alleen maar weerstand op. Je moet het dus heel anders aanpakken. Ik was dat al een beetje gaan doen. En ik zag, dat de tweede vriend ook dat soort technieken toepast.
Ze kan niet tegen kritiek: het mag niet zo zijn, dat je van 'haar onderwerp' een stukje iets beter weet dan zij. Dan wordt ze boos. Maar hij weet dat te vermijden. Dus: "Ja, inderdaad wij hebben nooit ruzie", zegt ze over hem & haar.
En nee, inderdaad, en dat soort technieken toepassen moet je bewust doen, nadat je de relatie hebt geëvalueerd. Bijvoorbeeld bij je narcistische baas, omdat je van hem vreet. Er is dan een soort van evenwicht.
Maar hier ligt dat inderdaad anders. 'Wat heb ik eraan?' is voor mij de vraag die ik moet beantwoorden. Ik ben daar nog niet 100% uit. Hier liggen in ieder geval hele leuke, bijzonder grote uitdagingen.
Ik ben blij met jouw laatste vraag! Ik heb hem vaak gezien, maar meestal eventjes. Dus echt goed ken ik hem niet, ik kan zijn opmerkingen niet met zekerheid plaatsen. Maar je hebt gelijk, ze legt dingen in iemands mond, had ik al gemerkt!
Ze zei dat ze het complex ‘‘maar ook erg spannend’’ vindt, dat twéé mannen van haar houden.
En het feit dat ze naar zijn broer en dochter ging *zonder mij*, had ik uit mijzelf moeten begrijpen. ‘‘Want hij wil hen doen geloven dat ik zijn vriendin ben.’’ En ook dat hij een nacht van mij 'afpakte' en voor zichzelf reserveerde, wijst eveneens een beetje op strijd.
Maar een ding mag duidelijk zijn: ik ben echt niet van plan te gaan strijden met een man in de vooravond van zijn dood. Dat is belachelijk en moreel verwerpelijk. Ik snap ook niet, wat ze daar nou leuk aan vindt??
Zij drugs, geen alcohol hoor (wel lege flessen en een ex-man aan Korsakoff ten onder
), raar vinden dat een inspecteur dan zijn zege niet geeft aan pleegouder worden in zo'n tyfusbende. Dan toch maar jongeren in huis halen en beetje met ze hangen.Jij iedereen labelen, zogenaamd begrijpen en proberen te controleren maar mislukken hierin. In dat laatste vindt je dan een masochistisch genoegen.
Mooi zooitje en dit topic hoeft geen vervolg, jullie hebben niet echt een relatie meer. Voor je dagboek verhalen koop je maar een schrift of open je een blog ergens op het web.
Succes...
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
(Ik heb er zelfs les in gegeven, en weet daardoor maar al te goed dat een diagnose een hachelijke zaak is)quote:
[..]
ook al
Als je zo goed bent in dat diagnosticeren moet je misschien een opleiding er in gaan doen of zo
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Klopt dat er geen sprake was van 'relatie' in die zin die wij allemaal kennen.quote:
[..]
Mooi zooitje en dit topic hoeft geen vervolg, jullie hebben niet echt een relatie meer.
Ze heeft wel eens los gelaten, dat ze verzorging wilde. Dus dat zie je ook goed.
Maar zo'n tehuis, dat gaat hem niet worden.
Ze wil een LAT-relatie met mij, of ze wil er desnoods twee. Blijkbaar is dat háár oplossing tegen de aankomende eenzaamheid, als de dochter vertrekt naar dier huis.
Punt is, of ik dat wel wil.
En verder: je hóéft niet te reageren. En je "adviezen" kun je beter maar achterwege laten!
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Dan vind ik je nog verwerpelijker dan ik al vondquote:
[..]
(Ik heb er zelfs les in gegeven, en weet daardoor maar al te goed dat een diagnose een hachelijke zaak is)
Amenquote:
[..]
Misschien wil ze wel bij je terug en dan samen psychiatrisch begeleid wonen. Want jullie allebei klinken niet echt gezond.
Zij drugs, geen alcohol hoor (wel lege flessen en een ex-man aan Korsakoff ten onder
Jij iedereen labelen, zogenaamd begrijpen en proberen te controleren maar mislukken hierin. In dat laatste vindt je dan een masochistisch genoegen.
Mooi zooitje en dit topic hoeft geen vervolg, jullie hebben niet echt een relatie meer. Voor je dagboek verhalen koop je maar een schrift of open je een blog ergens op het web.
Succes...
Ik geloof er helemaal niks vanquote:
[..]
Dan vind ik je nog verwerpelijker dan ik al vond
Ik geloof dat hij het denktquote:
[..]
Ik geloof er helemaal niks van
Het is allemaal zo voorspelbaar ook.
Misschien is het tijd om volwassen te worden Peter Pan.
Misschien is het tijd om volwassen te worden Peter Pan.
What's the name of the game?
@Godshand
"Zij drugs, geen alcohol hoor (wel lege flessen en een ex-man aan Korsakoff ten onder ), raar vinden dat een inspecteur dan zijn zege niet geeft aan pleegouder worden in zo'n tyfusbende. Dan toch maar jongeren in huis halen en beetje met ze hangen."
Je heb dus begrepen wat ik wilde overbrengen. Maar had je eigenlijk deze bedoeling van mij doorzien??
"Jij iedereen labelen, zogenaamd begrijpen en proberen te controleren maar mislukken hierin. In dat laatste vindt je dan een masochistisch genoegen."
Een label staat bijvoorbeeld op een potje jam. Dan weet je wat er in zit. Maar 'borderline' en 'narcisme' enz, zijn geen labels. Het zijn vage termen en een eerste poging om de menselijke geest te begrijpen. De S in DSM staat niet voor niets voor Statistiek: er is op dit niveau nog helemaal geen zicht op oorzakelijke verbanden. De hersenen zijn zeer complex, en we weten er nog heel weinig van.
Jouw idee over mislukken is dus foutief.
..controleren en mislukken..
Als je je fiets met een lekke band bij de fietsenmaker brengt, heb je de gerechtvaardigde verwachting dat hij hem repareert. Dat heet resultaatverplichting.
Ga je echter naar een psycholoog, psychiater of coach, dat geld een inspanningsverplichting. Er is geen enkele garantie dat de persoon je ook daadwerkelijk kan helpen. Gordon zegt dat heel treffend: "alle hulp gaat via de persoon". Als een persoon geen hulp wil, dan kan niemand hem helpen.
Ik hoop je hiermee te helpen, want door jouw foutieve inzicht zou je gemakkelijk onredelijke verwachtingen kunnen hebben, en diep teleurgesteld kunnen raken. Houdt deze uitleg dus in gedachten.
@Allures. Jij zit ook duidelijk met een probleem. Het is geen bijzonder probleem, maar het wordt veroorzaakt, doordat je geen duidelijk onderscheid maakt tussen werkelijkheid, mening en waardeoordeel. Ik moedig je aan dit soort onderscheid beter te leren zien.
Voor jullie is ook van belang wat 'diagnose' precies voorstelt. Het is een *mening*, door een betaald(e) professional of team, opgesteld via een (goedgekeurde) procedure, binnen een beperkt tijdsraam. Een diagnose is 'twee jaar geldig', wat eigenlijk betekent 'tot aan de deur'.
Het is niet vreemd dat er vaak een 'second opinion' gevraagd wordt. Het is ook niet gek, dat diagnose in Frankrijk anders zijn dan in Engeland. Het is maar een mening.
Komt nog bij, dat voor een echt goede diagnose een half jaar observatie nodig is. Dat is veel te duur, dus een psychiater krijgt één uur betaald voor een diagnose, en daar moet je het dan maar mee doen.
Maar dat is hier trouwens het punt niet. Nee, het punt is dat er geen professional in het spel is, die een idee vormt over een ander. Nee, het gaat hier over het subject. Ik leg uit.
Zie je drie mensen voor je. Het Object, hier de narcistische persoon. Het subject, hier mijn persoontje of in zijn algemeenheid, het slachtoffer of iets dergelijks. En de diagnosticus.
Bij een diagnose ontstaat een officieel rapport van de diagnosticus.
Maar als het subject ontdekt dat hij problemen heeft, ontstaat: *herkenning*. Die kan hij dan kwijt bij vrienden of op een forum.
Saillant punt is nog het volgende. Meisje wordt verkracht. Men zegt: "Eigen schuld, had je maar niet zo'n kort rokje moeten aantrekken."
Precies in datzelfde pakket zit het subject vaak. Die krijgt dan de schuld van de mishandeling die hij onderging. Herkenbaar? Ben jij misschien ook slachtoffer, Allures??
"Zij drugs, geen alcohol hoor (wel lege flessen en een ex-man aan Korsakoff ten onder
), raar vinden dat een inspecteur dan zijn zege niet geeft aan pleegouder worden in zo'n tyfusbende. Dan toch maar jongeren in huis halen en beetje met ze hangen."Je heb dus begrepen wat ik wilde overbrengen. Maar had je eigenlijk deze bedoeling van mij doorzien??
"Jij iedereen labelen, zogenaamd begrijpen en proberen te controleren maar mislukken hierin. In dat laatste vindt je dan een masochistisch genoegen."
Een label staat bijvoorbeeld op een potje jam. Dan weet je wat er in zit. Maar 'borderline' en 'narcisme' enz, zijn geen labels. Het zijn vage termen en een eerste poging om de menselijke geest te begrijpen. De S in DSM staat niet voor niets voor Statistiek: er is op dit niveau nog helemaal geen zicht op oorzakelijke verbanden. De hersenen zijn zeer complex, en we weten er nog heel weinig van.
Jouw idee over mislukken is dus foutief.
..controleren en mislukken..
Als je je fiets met een lekke band bij de fietsenmaker brengt, heb je de gerechtvaardigde verwachting dat hij hem repareert. Dat heet resultaatverplichting.
Ga je echter naar een psycholoog, psychiater of coach, dat geld een inspanningsverplichting. Er is geen enkele garantie dat de persoon je ook daadwerkelijk kan helpen. Gordon zegt dat heel treffend: "alle hulp gaat via de persoon". Als een persoon geen hulp wil, dan kan niemand hem helpen.
Ik hoop je hiermee te helpen, want door jouw foutieve inzicht zou je gemakkelijk onredelijke verwachtingen kunnen hebben, en diep teleurgesteld kunnen raken. Houdt deze uitleg dus in gedachten.
@Allures. Jij zit ook duidelijk met een probleem. Het is geen bijzonder probleem, maar het wordt veroorzaakt, doordat je geen duidelijk onderscheid maakt tussen werkelijkheid, mening en waardeoordeel. Ik moedig je aan dit soort onderscheid beter te leren zien.
Voor jullie is ook van belang wat 'diagnose' precies voorstelt. Het is een *mening*, door een betaald(e) professional of team, opgesteld via een (goedgekeurde) procedure, binnen een beperkt tijdsraam. Een diagnose is 'twee jaar geldig', wat eigenlijk betekent 'tot aan de deur'.
Het is niet vreemd dat er vaak een 'second opinion' gevraagd wordt. Het is ook niet gek, dat diagnose in Frankrijk anders zijn dan in Engeland. Het is maar een mening.
Komt nog bij, dat voor een echt goede diagnose een half jaar observatie nodig is. Dat is veel te duur, dus een psychiater krijgt één uur betaald voor een diagnose, en daar moet je het dan maar mee doen.
Maar dat is hier trouwens het punt niet. Nee, het punt is dat er geen professional in het spel is, die een idee vormt over een ander. Nee, het gaat hier over het subject. Ik leg uit.
Zie je drie mensen voor je. Het Object, hier de narcistische persoon. Het subject, hier mijn persoontje of in zijn algemeenheid, het slachtoffer of iets dergelijks. En de diagnosticus.
Bij een diagnose ontstaat een officieel rapport van de diagnosticus.
Maar als het subject ontdekt dat hij problemen heeft, ontstaat: *herkenning*. Die kan hij dan kwijt bij vrienden of op een forum.
Saillant punt is nog het volgende. Meisje wordt verkracht. Men zegt: "Eigen schuld, had je maar niet zo'n kort rokje moeten aantrekken."
Precies in datzelfde pakket zit het subject vaak. Die krijgt dan de schuld van de mishandeling die hij onderging. Herkenbaar? Ben jij misschien ook slachtoffer, Allures??
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Misschien heb je zelf ook hulp met het een en ander nodig. Je komt niet helemaal helder over.
I solemnly swear i'm up to no good
Wb je originele probleem is er eea veranderd: inmiddels geef je diverse malen aan dat je nu precies weet hoe je moet denken en handelen in je houding naar je ex.quote:
Je begon je reeks(je) met een vraag om advies. Blijkbaar heb je dat nu niet meer nodig, en hebben de reacties van users je hierin geholpen, prima.
Maar toch blijf je filosoferen, labelen (ja, dat doe jij ook!), mensen geven hun visie en daar ben jij het niet mee eens, wat je in hele lappen tekst duidelijk maakt. Jij volgt nu immers je helder verlichte en voor jou juiste pad.
Dus, wat wil je verder nog met dit topic?
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Van die verandering: klopt. Ik heb zo heel veel verwerkt, dat geeft een gestage verandering. Ook in mijn gevoel, attitude, vraagstelling. Wat fijn dat jullie mij hielpen. Ook 'domme' of 'gemene' antwoorden hebben mij geholpen, want ook die hebben mij aan het denken gezet. Het was hard werken, Cat. Ik kreeg zo een lantaarn om mijn pad te verlichten.quote:
[..]
Wb je originele probleem is er eea veranderd: inmiddels geef je diverse malen aan dat je nu precies weet hoe je moet denken en handelen in je houding naar je ex.
Je begon je reeks(je) met een vraag om advies. Blijkbaar heb je dat nu niet meer nodig, en hebben de reacties van users je hierin geholpen, prima.
Maar toch blijf je filosoferen, labelen (ja, dat doe jij ook!), mensen geven hun visie en daar ben jij het niet mee eens, wat je in hele lappen tekst duidelijk maakt. Jij volgt nu immers je helder verlichte en voor jou juiste pad.
Dus, wat wil je verder nog met dit topic?
Wat ik verder wil? Het is nu klaar.
Van het weekeinde volgde de apotheose. Ik hoef mij totaal geen zorgen te maken!!
Ze is helder, begrijpt alles snel. Nee er is niets 'mis' met haar.
Maar wat er wel mis is, komt in vele reacties in dit topic naar voren: voor haar gelden de algemeen geldende regels van fatsoen niet, en dat in combinatie met haar gebrek aan empathie en haar voortdurende streven naar streling van haar ego.
Wat er gebeurde klopt zo ontzettend precies met wat Mjon van Oers beschrijft. Ook, dat je dit niet meteen doorhebt. Het is narcisme puur sang. Ze blijft zo aardig en charmant. Geen enkel naar woord, geen nare stemverheffing. Ze laat anderen het vuile werk opknappen. Perfect. Echt iedereen tuint daarin.
Ik ga nu verder met mijn leven. Allen veel dank!
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Het is voor mensen mogelijk om met elkaar samen te leven doordat we sociale wezens zijn. We spiegelen elkaars gedrag, we creëren tradities en instituties, we brengen onze normen en waarden over op onze kinderen. Al die zaken vormen een ingenieus, vaak onzichtbaar maar wel vanzelfsprekend bindmiddel.
Soms gaat er iets mis. Iemand beweegt zich bijvoorbeeld in een vreemde cultuur of begrijpt om een andere reden de code van de omgeving niet. Op zulke momenten wordt het ineens duidelijk hoe belangrijk een gedeeld begrip van het impliciete is. En het kan voor omstanders verschrikkelijk frustrerend en vermoeiend zijn om met iemand om te gaan die dat begrip niet heeft.
Zo heb ikzelf altijd een moeizame relatie met mijn moeder gehad. Ze snapt de regels van het moederschap niet. Ze is na de scheiding van mijn vader verhuisd naar de andere kant van het land, ver weg van haar volwassen kinderen. Ze neemt uit zichzelf vrijwel nooit contact op. Elk contact gaat meteen over haar. Dat is pijnlijk op momenten zoals nu. Ik ben ziek, doorloop allerlei onderzoeken, ben bang voor de uitkomst, mijn gezin heeft het zwaar - en van haar hoor ik niets. Geen 'succes met de afspraak vandaag' of 'kan ik helpen?'. Ik stel haar soms op de hoogte. Als ik dan bel gaat het binnen een paar minuten over haar kat of haar werk.
Ik heb dit zelf overigens ook wel eens 'narcisme' genoemd, maar het is geen narcisme in de vorm van grootheidswaanzin of een ziekelijke hang naar aandacht. Ik houd mezelf om het te begrijpen voor: ze snapt de regels gewoon niet. Gesprekken hierover helpen niet. Ik kan haar niet veranderen of tot een bepaald inzicht brengen: ze is niet in staat om zich de impliciete regels van het sociale verkeer eigen te maken.
Het enige wat ik kan is grenzen trekken. Zo doe ik geen moeite meer voor contact, maar licht ik haar wel in als er iets serieus is. Tegelijkertijd richt ik me op de mensen met wie ik wel bevredigende relaties heb, zoals mijn schoonouders. Dat lijk jij nu ook te doen, grenzen trekken. Ik voorspel alvast dat je voornemen niet (meteen) gaat slagen. Je zult vast nog contact met je geliefde hebben, terugkrabbelen, weer op je strepen gaan staan. Het is een proces en dat is niet erg. Ik denk zelfs dat mijn relatie met mijn moeder me m'n leven lang bezig zal houden.
Soms gaat er iets mis. Iemand beweegt zich bijvoorbeeld in een vreemde cultuur of begrijpt om een andere reden de code van de omgeving niet. Op zulke momenten wordt het ineens duidelijk hoe belangrijk een gedeeld begrip van het impliciete is. En het kan voor omstanders verschrikkelijk frustrerend en vermoeiend zijn om met iemand om te gaan die dat begrip niet heeft.
Zo heb ikzelf altijd een moeizame relatie met mijn moeder gehad. Ze snapt de regels van het moederschap niet. Ze is na de scheiding van mijn vader verhuisd naar de andere kant van het land, ver weg van haar volwassen kinderen. Ze neemt uit zichzelf vrijwel nooit contact op. Elk contact gaat meteen over haar. Dat is pijnlijk op momenten zoals nu. Ik ben ziek, doorloop allerlei onderzoeken, ben bang voor de uitkomst, mijn gezin heeft het zwaar - en van haar hoor ik niets. Geen 'succes met de afspraak vandaag' of 'kan ik helpen?'. Ik stel haar soms op de hoogte. Als ik dan bel gaat het binnen een paar minuten over haar kat of haar werk.
Ik heb dit zelf overigens ook wel eens 'narcisme' genoemd, maar het is geen narcisme in de vorm van grootheidswaanzin of een ziekelijke hang naar aandacht. Ik houd mezelf om het te begrijpen voor: ze snapt de regels gewoon niet. Gesprekken hierover helpen niet. Ik kan haar niet veranderen of tot een bepaald inzicht brengen: ze is niet in staat om zich de impliciete regels van het sociale verkeer eigen te maken.
Het enige wat ik kan is grenzen trekken. Zo doe ik geen moeite meer voor contact, maar licht ik haar wel in als er iets serieus is. Tegelijkertijd richt ik me op de mensen met wie ik wel bevredigende relaties heb, zoals mijn schoonouders. Dat lijk jij nu ook te doen, grenzen trekken. Ik voorspel alvast dat je voornemen niet (meteen) gaat slagen. Je zult vast nog contact met je geliefde hebben, terugkrabbelen, weer op je strepen gaan staan. Het is een proces en dat is niet erg. Ik denk zelfs dat mijn relatie met mijn moeder me m'n leven lang bezig zal houden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Persoonlijk vraag ik me af of je je diagnose's stellen e.d. niet beter op jezelf los kan laten.
Vind dit hele gebeuren ontzettend naar overkomen. Jij, de wijze man, de redder die alles begrijpt, analyseerd. Maar wel op een manier waarbij niets aan jou ligt, jij de fantastische bent en die ander het 'probleem' is. Maar he, jij, de grote goede, jij leert daar wel mee omgaan toch, weet beter hoe en wat dan de persoon zelf.
Weet je zeker dat jij de narcist niet bent in deze?
Vind dit hele gebeuren ontzettend naar overkomen. Jij, de wijze man, de redder die alles begrijpt, analyseerd. Maar wel op een manier waarbij niets aan jou ligt, jij de fantastische bent en die ander het 'probleem' is. Maar he, jij, de grote goede, jij leert daar wel mee omgaan toch, weet beter hoe en wat dan de persoon zelf.
Weet je zeker dat jij de narcist niet bent in deze?
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
precies ditquote:
Persoonlijk vraag ik me af of je je diagnose's stellen e.d. niet beter op jezelf los kan laten.
Vind dit hele gebeuren ontzettend naar overkomen. Jij, de wijze man, de redder die alles begrijpt, analyseerd. Maar wel op een manier waarbij niets aan jou ligt, jij de fantastische bent en die ander het 'probleem' is. Maar he, jij, de grote goede, jij leert daar wel mee omgaan toch, weet beter hoe en wat dan de persoon zelf.
Weet je zeker dat jij de narcist niet bent in deze?
Een kennis van me is exact zo. Hij is niet bepaald aantrekkelijk maar een bepaald type dominante vrouw ziet in hem de potentie om hem tot slaaf te kunnen maken.quote:
Zijn laatste huwelijk was letterlijk geheel seksloos op 1 pijpbeurt na. Hij betaalde voor haar auto voor haar woning en hij mocht nergens heen.
Nu heeft er weer zo eentje met dezelfde mentaliteit.
Hij trekt ze aan als vliegen.
TS heeft ongeveer diezelfde minderwaardigheidsmentaliteit... en dat ruiken vrouwen.
[ Bericht 4% gewijzigd door SpecialK op 05-08-2019 12:57:33 ]
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Precies!quote:
[..]
Een kennis van me is exact zo. Hij is niet bepaald aantrekkelijk maar een bepaald type dominante vrouw ziet in hem de potentie om hem tot slaaf te kunnen maken.
Zijn laatste huwelijk was letterlijk geheel seksloos op 1 pijpbeurt na. Hij betaalde voor haar auto voor haar woning en hij mocht nergens heen.
Nu heeft er weer zo eentje met dezelfde mentaliteit.
Hij trekt ze aan als vliegen.
TS heeft ongeveer diezelfde minderwaardigheidsmentaliteit... en dat ruiken vrouwen.
The power of soy compels you!
Ja, dat weet ik nu 100% zeker. Ik raad je echt aan om het boek van Mjon van Oers te lezen. Als je lid bent van de bibliotheek dan kan dat gratis. Want waarom raakt dit onderwerp je?quote:
Persoonlijk vraag ik me af of je je diagnose's stellen e.d. niet beter op jezelf los kan laten.
Vind dit hele gebeuren ontzettend naar overkomen. Jij, de wijze man, de redder die alles begrijpt, analyseerd. Maar wel op een manier waarbij niets aan jou ligt, jij de fantastische bent en die ander het 'probleem' is. Maar he, jij, de grote goede, jij leert daar wel mee omgaan toch, weet beter hoe en wat dan de persoon zelf.
Weet je zeker dat jij de narcist niet bent in deze?
Kijk, een narcist is een *charmant* persoon. Daar zie je werkelijk niets aan. Hij/zij is geweldig. In het contact met hem/haar kom je geheel uit jezelf tot die conclusie.
Maar er is een spel, waar jij aan deelneemt zonder dat je dat beseft. De uitkomst is dat je je dom, onwaardig en onzeker voelt plus dat je de overtuiging hebt gekregen, dat dit helemaal aan jouzelf ligt. Dán ben je 'slachtoffer' van een narcist geworden. Het is een rol die je hebt aangenomen, tegen wil en dank en zonder het te beseffen. Je bent in zijn/haar uitgekiende manipulaties getrapt.
Claudia_x heeft gelijk! Ik zie haar dit weekeinde inderdaad weer! Je beschrijft de aankomende situatie, die ik inderdaad ook zo inschat!
Er is wel verschil. Je moeder heeft gebrek aan empathie & snapt normen en waarden niet. Die combinatie is het probleem, maar het aspect van charme ontbreekt. Dus lijkt het meer op autisme.
Het is voor jullie belangrijk, dat je het verschil gaan zien tussen de rol van de narcist en de rol van het slachtoffer. Bij een narcistische moeder is dat haar kind, dat dan niet bepaald een goede start in het leven krijgt. Maar dat is niet de schuld van het kind!
Hoe het nu voelt bij mij? Ik zit nog steeds in een rollercoaster! Al die veranderingen!! Nee, ik weet het allemaal helemaal niet zo goed. Mijn inzichten, gevoelens, ze blijven maar veranderen. Daarom zoek ik houvast, en daar schrijf ik dan over. Zo zijn de ontwikkelingen voor mij zichtbaar. Het is steeds een momentopname. Vandaar dat er voor sommigen geen touw aan vast te knopen is.
Mijn ex-exvriendin speelt spelletjes. Die zie ik nu, en ik vind dit aandoenlijk. Want ik begrijp dat er kinderlijke angsten achter zitten. Daarom ben ik niet meer boos of geïrriteerd, ook voel ik me niet meer aangevallen. Ik zal haar gaan geruststellen en zo, want tja, ik had haar wel verlaten hè, iets wat ze totaal niet begrijpt. Ik duik nog even in Geweldloos Communiceren. Dat bange meisje in haar is zo lief. Ik weet nu wie ze is. Ik kan haar aan, zeker nu ik de rode draad te pakken heb. Voor mijzelf moet ik extra helder hebben wat ik wil en dat heel duidelijk naar voren brengen.
Oh ja, de andere vriend. Ik heb hem wat beter leren kennen. Hij is een geweldige kerel. (Hé, waar doet mij dat aan denken??), ik kan nog veel van hem leren.
Ik ben nu in het laatste hoofdstuk. Over heling. Het komt goed. Ik heb de afgelopen maand ongelooflijk veel geleerd. Het komt helemaal goed.
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Je bent zelf aandoenlijk.quote:
[..]
Ja, dat weet ik nu 100% zeker. Ik raad je echt aan om het boek van Mjon van Oers te lezen. Als je lid bent van de bibliotheek dan kan dat gratis. Want waarom raakt dit onderwerp je?
Kijk, een narcist is een *charmant* persoon. Daar zie je werkelijk niets aan. Hij/zij is geweldig. In het contact met hem/haar kom je geheel uit jezelf tot die conclusie.
Maar er is een spel, waar jij aan deelneemt zonder dat je dat beseft. De uitkomst is dat je je dom, onwaardig en onzeker voelt plus dat je de overtuiging hebt gekregen, dat dit helemaal aan jouzelf ligt. Dán ben je 'slachtoffer' van een narcist geworden. Het is een rol die je hebt aangenomen, tegen wil en dank en zonder het te beseffen. Je bent in zijn/haar uitgekiende manipulaties getrapt.
Claudia_x heeft gelijk! Ik zie haar dit weekeinde inderdaad weer! Je beschrijft de aankomende situatie, die ik inderdaad ook zo inschat!
Er is wel verschil. Je moeder heeft gebrek aan empathie & snapt normen en waarden niet. Die combinatie is het probleem, maar het aspect van charme ontbreekt. Dus lijkt het meer op autisme.
Het is voor jullie belangrijk, dat je het verschil gaan zien tussen de rol van de narcist en de rol van het slachtoffer. Bij een narcistische moeder is dat haar kind, dat dan niet bepaald een goede start in het leven krijgt. Maar dat is niet de schuld van het kind!
Hoe het nu voelt bij mij? Ik zit nog steeds in een rollercoaster! Al die veranderingen!! Nee, ik weet het allemaal helemaal niet zo goed. Mijn inzichten, gevoelens, ze blijven maar veranderen. Daarom zoek ik houvast, en daar schrijf ik dan over. Zo zijn de ontwikkelingen voor mij zichtbaar. Het is steeds een momentopname. Vandaar dat er voor sommigen geen touw aan vast te knopen is.
Mijn ex-exvriendin speelt spelletjes. Die zie ik nu, en ik vind dit aandoenlijk. Want ik begrijp dat er kinderlijke angsten achter zitten. Daarom ben ik niet meer boos of geïrriteerd, ook voel ik me niet meer aangevallen. Ik zal haar gaan geruststellen en zo, want tja, ik had haar wel verlaten hè, iets wat ze totaal niet begrijpt. Ik duik nog even in Geweldloos Communiceren. Dat bange meisje in haar is zo lief. Ik weet nu wie ze is. Ik kan haar aan, zeker nu ik de rode draad te pakken heb. Voor mijzelf moet ik extra helder hebben wat ik wil en dat heel duidelijk naar voren brengen.
Oh ja, de andere vriend. Ik heb hem wat beter leren kennen. Hij is een geweldige kerel. (Hé, waar doet mij dat aan denken??), ik kan nog veel van hem leren.
Ik ben nu in het laatste hoofdstuk. Over heling. Het komt goed. Ik heb de afgelopen maand ongelooflijk veel geleerd. Het komt helemaal goed.
Tip voor het volgende boek wat je van de bieb leent: Verslaafd aan liefde van Geurtz.
Ik gok zomaar dat er heel een spoor van verwaarlozing achter jou ligt, verwaarlozing van jezelf en alles wat jou lief had moeten zijn in plaats van deze deerne.
What's the name of the game?
Mijn moeder is heel charmant. Ze kan goed babbelen met mensen bijvoorbeeld en heeft diverse relaties met veel jongere mannen erop zitten. Een verknipte vrouw oefent bovendien op een bepaald soort man aantrekkingskracht uit. Mijn vader was bijvoorbeeld iemand die graag in de rol van verzorger zat. Ze voedden elkaar hierin. Daarom vind ik niet dat hij een slachtoffer was - en ik vind ook niet dat jij dat bent. Jij haalt op je eigen manier iets uit deze relatie.quote:
Claudia_x heeft gelijk! Ik zie haar dit weekeinde inderdaad weer! Je beschrijft de aankomende situatie, die ik inderdaad ook zo inschat!
Er is wel verschil. Je moeder heeft gebrek aan empathie & snapt normen en waarden niet. Die combinatie is het probleem, maar het aspect van charme ontbreekt. Dus lijkt het meer op autisme.
Ik zie mezelf niet als een slachtoffer, want dat veronderstelt een zekere machteloosheid. Sinds ik een jaar of 17 ben heb ik genoeg mogelijkheden gehad om me aan de schadelijke invloed van mijn moeder te ontworstelen. En jij hebt dat ook met jouw geliefde. Je bent geen slachtoffer. Als ik een diagnose zou moeten stellen zou ik zeggen dat je een masochist bent met redderssyndroom.quote:Het is voor jullie belangrijk, dat je het verschil gaan zien tussen de rol van de narcist en de rol van het slachtoffer. Bij een narcistische moeder is dat haar kind, dat dan niet bepaald een goede start in het leven krijgt. Maar dat is niet de schuld van het kind!
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
En aandachtshoer. Hij wil heel graag dat we zijn diagnoses en gevoelens lezen...quote:
[..]
Mijn moeder is heel charmant. Ze kan goed babbelen met mensen bijvoorbeeld en heeft diverse relaties met veel jongere mannen erop zitten. Een verknipte vrouw oefent bovendien op een bepaald soort man aantrekkingskracht uit. Mijn vader was bijvoorbeeld iemand die graag in de rol van verzorger zat. Ze voedden elkaar hierin. Daarom vind ik niet dat hij een slachtoffer was - en ik vind ook niet dat jij dat bent. Jij haalt op je eigen manier iets uit deze relatie.
[..]
Ik zie mezelf niet als een slachtoffer, want dat veronderstelt een zekere machteloosheid. Sinds ik een jaar of 17 ben heb ik genoeg mogelijkheden gehad om me aan de schadelijke invloed van mijn moeder te ontworstelen. En jij hebt dat ook met jouw geliefde. Je bent geen slachtoffer. Als ik een diagnose zou moeten stellen zou ik zeggen dat je een masochist bent met redderssyndroom.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Slachtoffer kan twéé dingen betekenen: 1) de rol en 2) het gevoel.
Ik voel me geen slachtoffer.
Bij narcisme gaat het niet alleen een stoornis, maar vooral het spel. De narcist heeft anderen nodig.
Games people play. Dus de kunst is, om uit die rol van slachtoffer te stappen en zelf je leven gaan leiden. En dat is niet makkelijk. Sommigen zijn totaal ontheemd en geestelijk kapot.
Bij mij valt dat nog reuze mee. Ik zit alleen maar in een achtbaan.
Nee, ik ga haar niet redden. Ze wil gewoon mensen om zich heen. Ik ga haar ook niet veranderen.
Nee, ik pas alleen maar mijn attitude aan, omdat ik haar nu veel beter begrijp. Plus ik ga mij assertiever opstellen.
Ik voel me geen slachtoffer.
Bij narcisme gaat het niet alleen een stoornis, maar vooral het spel. De narcist heeft anderen nodig.
Games people play. Dus de kunst is, om uit die rol van slachtoffer te stappen en zelf je leven gaan leiden. En dat is niet makkelijk. Sommigen zijn totaal ontheemd en geestelijk kapot.
Bij mij valt dat nog reuze mee. Ik zit alleen maar in een achtbaan.
Nee, ik ga haar niet redden. Ze wil gewoon mensen om zich heen. Ik ga haar ook niet veranderen.
Nee, ik pas alleen maar mijn attitude aan, omdat ik haar nu veel beter begrijp. Plus ik ga mij assertiever opstellen.
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Het is geen solitaire, hè? Jij speelt je eigen rol in jullie gezamenlijke spel en klaarblijkelijk heb je haar ook nodig.quote:
Bij narcisme gaat het niet alleen een stoornis, maar vooral het spel. De narcist heeft anderen nodig.
Games people play. Dus de kunst is, om uit die rol van slachtoffer te stappen en zelf je leven gaan leiden. En dat is niet makkelijk. Sommigen zijn totaal ontheemd en geestelijk kapot.
Bij mij valt dat nog reuze mee. Ik zit alleen maar in een achtbaan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Daar waar de samenleving bepaalt hoe een verhouding man en vrouw moet zijn en derhalve bepaalt dat alleen een klassieke relatie is toegestaan en huisje boompje beestje de maatstaf is, dan leef je vooral in een situatie van 'jij bent mijn eigendom'.
Dan vraag je om conflicten en dagelijks gedoe om het leven op gang te houden. Dat aangeleerde gedrag blijven we koesteren want iedereen doet het zo. Ik denk zo maar dat 75% van de relaties inhoudsloos zijn omdat de ander niet kan omgaan met die ander door gebrek aan inzicht in menselijk gedrag. En dan maar kiest voor een 'het zal zo wel goed zijn' want iedereen doet het zo.
Ik doe niet mee...
Dan vraag je om conflicten en dagelijks gedoe om het leven op gang te houden. Dat aangeleerde gedrag blijven we koesteren want iedereen doet het zo. Ik denk zo maar dat 75% van de relaties inhoudsloos zijn omdat de ander niet kan omgaan met die ander door gebrek aan inzicht in menselijk gedrag. En dan maar kiest voor een 'het zal zo wel goed zijn' want iedereen doet het zo.
Ik doe niet mee...
Emigreer...als je van een rijk gevuld leven houdt...in vrijheid.
Minder analyseren, meer gewoon kijken naar wat je wel en wat je niet bevalt zonder hele psychologische onderbouwingen er achter. Je bent geen therapeut, toch?
Heb je het tegen mij?quote:
Minder analyseren, meer gewoon kijken naar wat je wel en wat je niet bevalt zonder hele psychologische onderbouwingen er achter. Je bent geen therapeut, toch?
Wat cempexo zegt, is anders helemaal waar en hier van toepassing.
De relatie met mij en mijn geliefde, die dus een geliefde erbij heeft genomen, is niet main-stream. Het beantwoordt niet aan de meest voorkomende norm op relatie-gebied. Dus dat geeft al veel weerstand. Ook bij mijzelf: het maakt het denken over dit gebeuren veel moeilijker.
Dan het gebeuren zelf: het proces van een tweede vriend nemen.
Dit ging geleidelijk. Er zijn verschillende fases te zien. Vanaf maart kwam de vriendschap zover, dat het seksueel werd. Het besef dat er een seksuele relatie was ontstaan, groeide. Later groeide de geheimhouding hieromtrent. Dat gaf bij mij nare onderbuikgevoelens. Dan komt het moment waarop eerste openheid wordt gegeven, wat niet erg bewust ging. Maar wat bij mij insloeg als een bliksem bij heldere hemel. Dan ontstaat er veel geharrewar. Ik zoek zekerheid voor mijn onderbuik gevoel, krijg die ook en maak het dan subiet uit.
Er is dan een verwarrende en pijnlijke situatie ontstaan. Mijn geliefde begrijpt er helemaal niets van, en geeft mij de schuld. Ik voel mij afgewezen, zij ziet mij niet staan. Het kost mij vele uren studie en reflectie om te begrijpen wat er op detailniveau is gebeurd. En dat is, sterk samengevat, dat mijn geliefde niet snapt wat wilsovereenstemming is: "Ik heb jouw goedkeuring niet nodig, want ik ben autonoom!". Dit wordt opgelost, doordat de andere vriend een voorstel tot samenwerking doet. Hier ga ik mee akkoord, en daarmee is het kernprobleem opgelost. We kunnen nu gedrieën verder. Geheimzinnigheid, en stiekemheid is niet meer nodig. Openheid, vertrouwen en samenwerking gaat nu gebeuren.
Toen ik getrouwd was, was ik strikt monogaam. Dat is ook het beste voor de kinderen.
Maar nu zijn de kinderen groot, en hebben zelf een goed lopend gezin. Monogamie is nu niet meer echt nuttig. Ik zie dan ook, dat onder mijn leeftijdgenoten monogamie 'uit' is.
Je leeft maar ene keer. Laten we elkaar gelukkig maken met leuke dingen. En seks is geweldig.
Zonder grondige analyse, was de relatie daadwerkelijk beëindigd.
Maar vanwege het gebeurde, ken ik mijn geliefde heel veel beter. Ik zie de 'bugs' in haar denken, die bij haar als persoon horen, en die haar uniek maken. Ik kan haar nu werkelijk accepteren zoals ze in het echt is. Ik hoop dat ze dit gauw ook zal begrijpen, en geen drang meer zal voelen om een masker op te hebben. Maar als ze dat toch doet, dan hoort dat bij haar.
Aan mijn kant, ik hoef niet meer bang te zijn.
Dit is de stand van nu. Maar misschien is het vanmiddag weer anders, hoor.
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
En dat ga je dan hier ook weer helemaal uiteenzetten natuurlijkquote:
[..]
Maar misschien is het vanmiddag weer anders, hoor.
Beati pauperes spiritu
Je schijnt niet door te hebben wat je doet.quote:
[..]
Ja, dat weet ik nu 100% zeker. Ik raad je echt aan om het boek van Mjon van Oers te lezen. Als je lid bent van de bibliotheek dan kan dat gratis. Want waarom raakt dit onderwerp je?
Kijk, een narcist is een *charmant* persoon. Daar zie je werkelijk niets aan. Hij/zij is geweldig. In het contact met hem/haar kom je geheel uit jezelf tot die conclusie.
Maar er is een spel, waar jij aan deelneemt zonder dat je dat beseft. De uitkomst is dat je je dom, onwaardig en onzeker voelt plus dat je de overtuiging hebt gekregen, dat dit helemaal aan jouzelf ligt. Dán ben je 'slachtoffer' van een narcist geworden. Het is een rol die je hebt aangenomen, tegen wil en dank en zonder het te beseffen. Je bent in zijn/haar uitgekiende manipulaties getrapt.
Claudia_x heeft gelijk! Ik zie haar dit weekeinde inderdaad weer! Je beschrijft de aankomende situatie, die ik inderdaad ook zo inschat!
Er is wel verschil. Je moeder heeft gebrek aan empathie & snapt normen en waarden niet. Die combinatie is het probleem, maar het aspect van charme ontbreekt. Dus lijkt het meer op autisme.
Het is voor jullie belangrijk, dat je het verschil gaan zien tussen de rol van de narcist en de rol van het slachtoffer. Bij een narcistische moeder is dat haar kind, dat dan niet bepaald een goede start in het leven krijgt. Maar dat is niet de schuld van het kind!
Hoe het nu voelt bij mij? Ik zit nog steeds in een rollercoaster! Al die veranderingen!! Nee, ik weet het allemaal helemaal niet zo goed. Mijn inzichten, gevoelens, ze blijven maar veranderen. Daarom zoek ik houvast, en daar schrijf ik dan over. Zo zijn de ontwikkelingen voor mij zichtbaar. Het is steeds een momentopname. Vandaar dat er voor sommigen geen touw aan vast te knopen is.
Mijn ex-exvriendin speelt spelletjes. Die zie ik nu, en ik vind dit aandoenlijk. Want ik begrijp dat er kinderlijke angsten achter zitten. Daarom ben ik niet meer boos of geïrriteerd, ook voel ik me niet meer aangevallen. Ik zal haar gaan geruststellen en zo, want tja, ik had haar wel verlaten hè, iets wat ze totaal niet begrijpt. Ik duik nog even in Geweldloos Communiceren. Dat bange meisje in haar is zo lief. Ik weet nu wie ze is. Ik kan haar aan, zeker nu ik de rode draad te pakken heb. Voor mijzelf moet ik extra helder hebben wat ik wil en dat heel duidelijk naar voren brengen.
Oh ja, de andere vriend. Ik heb hem wat beter leren kennen. Hij is een geweldige kerel. (Hé, waar doet mij dat aan denken??), ik kan nog veel van hem leren.
Ik ben nu in het laatste hoofdstuk. Over heling. Het komt goed. Ik heb de afgelopen maand ongelooflijk veel geleerd. Het komt helemaal goed.
Ik wens je veel inzicht, maar ik vraag je nogmaals eens je focus op jezelf te leggen ipv op de ander.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
|
|
