R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het is allemaal zo voorspelbaar ook.
Misschien is het tijd om volwassen te worden Peter Pan.
Misschien is het tijd om volwassen te worden Peter Pan.
What's the name of the game?
@Godshand
"Zij drugs, geen alcohol hoor (wel lege flessen en een ex-man aan Korsakoff ten onder
), raar vinden dat een inspecteur dan zijn zege niet geeft aan pleegouder worden in zo'n tyfusbende. Dan toch maar jongeren in huis halen en beetje met ze hangen."
Je heb dus begrepen wat ik wilde overbrengen. Maar had je eigenlijk deze bedoeling van mij doorzien??
"Jij iedereen labelen, zogenaamd begrijpen en proberen te controleren maar mislukken hierin. In dat laatste vindt je dan een masochistisch genoegen."
Een label staat bijvoorbeeld op een potje jam. Dan weet je wat er in zit. Maar 'borderline' en 'narcisme' enz, zijn geen labels. Het zijn vage termen en een eerste poging om de menselijke geest te begrijpen. De S in DSM staat niet voor niets voor Statistiek: er is op dit niveau nog helemaal geen zicht op oorzakelijke verbanden. De hersenen zijn zeer complex, en we weten er nog heel weinig van.
Jouw idee over mislukken is dus foutief.
..controleren en mislukken..
Als je je fiets met een lekke band bij de fietsenmaker brengt, heb je de gerechtvaardigde verwachting dat hij hem repareert. Dat heet resultaatverplichting.
Ga je echter naar een psycholoog, psychiater of coach, dat geld een inspanningsverplichting. Er is geen enkele garantie dat de persoon je ook daadwerkelijk kan helpen. Gordon zegt dat heel treffend: "alle hulp gaat via de persoon". Als een persoon geen hulp wil, dan kan niemand hem helpen.
Ik hoop je hiermee te helpen, want door jouw foutieve inzicht zou je gemakkelijk onredelijke verwachtingen kunnen hebben, en diep teleurgesteld kunnen raken. Houdt deze uitleg dus in gedachten.
@Allures. Jij zit ook duidelijk met een probleem. Het is geen bijzonder probleem, maar het wordt veroorzaakt, doordat je geen duidelijk onderscheid maakt tussen werkelijkheid, mening en waardeoordeel. Ik moedig je aan dit soort onderscheid beter te leren zien.
Voor jullie is ook van belang wat 'diagnose' precies voorstelt. Het is een *mening*, door een betaald(e) professional of team, opgesteld via een (goedgekeurde) procedure, binnen een beperkt tijdsraam. Een diagnose is 'twee jaar geldig', wat eigenlijk betekent 'tot aan de deur'.
Het is niet vreemd dat er vaak een 'second opinion' gevraagd wordt. Het is ook niet gek, dat diagnose in Frankrijk anders zijn dan in Engeland. Het is maar een mening.
Komt nog bij, dat voor een echt goede diagnose een half jaar observatie nodig is. Dat is veel te duur, dus een psychiater krijgt één uur betaald voor een diagnose, en daar moet je het dan maar mee doen.
Maar dat is hier trouwens het punt niet. Nee, het punt is dat er geen professional in het spel is, die een idee vormt over een ander. Nee, het gaat hier over het subject. Ik leg uit.
Zie je drie mensen voor je. Het Object, hier de narcistische persoon. Het subject, hier mijn persoontje of in zijn algemeenheid, het slachtoffer of iets dergelijks. En de diagnosticus.
Bij een diagnose ontstaat een officieel rapport van de diagnosticus.
Maar als het subject ontdekt dat hij problemen heeft, ontstaat: *herkenning*. Die kan hij dan kwijt bij vrienden of op een forum.
Saillant punt is nog het volgende. Meisje wordt verkracht. Men zegt: "Eigen schuld, had je maar niet zo'n kort rokje moeten aantrekken."
Precies in datzelfde pakket zit het subject vaak. Die krijgt dan de schuld van de mishandeling die hij onderging. Herkenbaar? Ben jij misschien ook slachtoffer, Allures??
"Zij drugs, geen alcohol hoor (wel lege flessen en een ex-man aan Korsakoff ten onder
), raar vinden dat een inspecteur dan zijn zege niet geeft aan pleegouder worden in zo'n tyfusbende. Dan toch maar jongeren in huis halen en beetje met ze hangen."Je heb dus begrepen wat ik wilde overbrengen. Maar had je eigenlijk deze bedoeling van mij doorzien??
"Jij iedereen labelen, zogenaamd begrijpen en proberen te controleren maar mislukken hierin. In dat laatste vindt je dan een masochistisch genoegen."
Een label staat bijvoorbeeld op een potje jam. Dan weet je wat er in zit. Maar 'borderline' en 'narcisme' enz, zijn geen labels. Het zijn vage termen en een eerste poging om de menselijke geest te begrijpen. De S in DSM staat niet voor niets voor Statistiek: er is op dit niveau nog helemaal geen zicht op oorzakelijke verbanden. De hersenen zijn zeer complex, en we weten er nog heel weinig van.
Jouw idee over mislukken is dus foutief.
..controleren en mislukken..
Als je je fiets met een lekke band bij de fietsenmaker brengt, heb je de gerechtvaardigde verwachting dat hij hem repareert. Dat heet resultaatverplichting.
Ga je echter naar een psycholoog, psychiater of coach, dat geld een inspanningsverplichting. Er is geen enkele garantie dat de persoon je ook daadwerkelijk kan helpen. Gordon zegt dat heel treffend: "alle hulp gaat via de persoon". Als een persoon geen hulp wil, dan kan niemand hem helpen.
Ik hoop je hiermee te helpen, want door jouw foutieve inzicht zou je gemakkelijk onredelijke verwachtingen kunnen hebben, en diep teleurgesteld kunnen raken. Houdt deze uitleg dus in gedachten.
@Allures. Jij zit ook duidelijk met een probleem. Het is geen bijzonder probleem, maar het wordt veroorzaakt, doordat je geen duidelijk onderscheid maakt tussen werkelijkheid, mening en waardeoordeel. Ik moedig je aan dit soort onderscheid beter te leren zien.
Voor jullie is ook van belang wat 'diagnose' precies voorstelt. Het is een *mening*, door een betaald(e) professional of team, opgesteld via een (goedgekeurde) procedure, binnen een beperkt tijdsraam. Een diagnose is 'twee jaar geldig', wat eigenlijk betekent 'tot aan de deur'.
Het is niet vreemd dat er vaak een 'second opinion' gevraagd wordt. Het is ook niet gek, dat diagnose in Frankrijk anders zijn dan in Engeland. Het is maar een mening.
Komt nog bij, dat voor een echt goede diagnose een half jaar observatie nodig is. Dat is veel te duur, dus een psychiater krijgt één uur betaald voor een diagnose, en daar moet je het dan maar mee doen.
Maar dat is hier trouwens het punt niet. Nee, het punt is dat er geen professional in het spel is, die een idee vormt over een ander. Nee, het gaat hier over het subject. Ik leg uit.
Zie je drie mensen voor je. Het Object, hier de narcistische persoon. Het subject, hier mijn persoontje of in zijn algemeenheid, het slachtoffer of iets dergelijks. En de diagnosticus.
Bij een diagnose ontstaat een officieel rapport van de diagnosticus.
Maar als het subject ontdekt dat hij problemen heeft, ontstaat: *herkenning*. Die kan hij dan kwijt bij vrienden of op een forum.
Saillant punt is nog het volgende. Meisje wordt verkracht. Men zegt: "Eigen schuld, had je maar niet zo'n kort rokje moeten aantrekken."
Precies in datzelfde pakket zit het subject vaak. Die krijgt dan de schuld van de mishandeling die hij onderging. Herkenbaar? Ben jij misschien ook slachtoffer, Allures??
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Misschien heb je zelf ook hulp met het een en ander nodig. Je komt niet helemaal helder over.
I solemnly swear i'm up to no good
Wb je originele probleem is er eea veranderd: inmiddels geef je diverse malen aan dat je nu precies weet hoe je moet denken en handelen in je houding naar je ex.quote:
Je begon je reeks(je) met een vraag om advies. Blijkbaar heb je dat nu niet meer nodig, en hebben de reacties van users je hierin geholpen, prima.
Maar toch blijf je filosoferen, labelen (ja, dat doe jij ook!), mensen geven hun visie en daar ben jij het niet mee eens, wat je in hele lappen tekst duidelijk maakt. Jij volgt nu immers je helder verlichte en voor jou juiste pad.
Dus, wat wil je verder nog met dit topic?
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Van die verandering: klopt. Ik heb zo heel veel verwerkt, dat geeft een gestage verandering. Ook in mijn gevoel, attitude, vraagstelling. Wat fijn dat jullie mij hielpen. Ook 'domme' of 'gemene' antwoorden hebben mij geholpen, want ook die hebben mij aan het denken gezet. Het was hard werken, Cat. Ik kreeg zo een lantaarn om mijn pad te verlichten.quote:Op vrijdag 2 augustus 2019 15:53 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Wb je originele probleem is er eea veranderd: inmiddels geef je diverse malen aan dat je nu precies weet hoe je moet denken en handelen in je houding naar je ex.
Je begon je reeks(je) met een vraag om advies. Blijkbaar heb je dat nu niet meer nodig, en hebben de reacties van users je hierin geholpen, prima.
Maar toch blijf je filosoferen, labelen (ja, dat doe jij ook!), mensen geven hun visie en daar ben jij het niet mee eens, wat je in hele lappen tekst duidelijk maakt. Jij volgt nu immers je helder verlichte en voor jou juiste pad.
Dus, wat wil je verder nog met dit topic?
Wat ik verder wil? Het is nu klaar.
Van het weekeinde volgde de apotheose. Ik hoef mij totaal geen zorgen te maken!!
Ze is helder, begrijpt alles snel. Nee er is niets 'mis' met haar.
Maar wat er wel mis is, komt in vele reacties in dit topic naar voren: voor haar gelden de algemeen geldende regels van fatsoen niet, en dat in combinatie met haar gebrek aan empathie en haar voortdurende streven naar streling van haar ego.
Wat er gebeurde klopt zo ontzettend precies met wat Mjon van Oers beschrijft. Ook, dat je dit niet meteen doorhebt. Het is narcisme puur sang. Ze blijft zo aardig en charmant. Geen enkel naar woord, geen nare stemverheffing. Ze laat anderen het vuile werk opknappen. Perfect. Echt iedereen tuint daarin.
Ik ga nu verder met mijn leven. Allen veel dank!
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Het is voor mensen mogelijk om met elkaar samen te leven doordat we sociale wezens zijn. We spiegelen elkaars gedrag, we creëren tradities en instituties, we brengen onze normen en waarden over op onze kinderen. Al die zaken vormen een ingenieus, vaak onzichtbaar maar wel vanzelfsprekend bindmiddel.
Soms gaat er iets mis. Iemand beweegt zich bijvoorbeeld in een vreemde cultuur of begrijpt om een andere reden de code van de omgeving niet. Op zulke momenten wordt het ineens duidelijk hoe belangrijk een gedeeld begrip van het impliciete is. En het kan voor omstanders verschrikkelijk frustrerend en vermoeiend zijn om met iemand om te gaan die dat begrip niet heeft.
Zo heb ikzelf altijd een moeizame relatie met mijn moeder gehad. Ze snapt de regels van het moederschap niet. Ze is na de scheiding van mijn vader verhuisd naar de andere kant van het land, ver weg van haar volwassen kinderen. Ze neemt uit zichzelf vrijwel nooit contact op. Elk contact gaat meteen over haar. Dat is pijnlijk op momenten zoals nu. Ik ben ziek, doorloop allerlei onderzoeken, ben bang voor de uitkomst, mijn gezin heeft het zwaar - en van haar hoor ik niets. Geen 'succes met de afspraak vandaag' of 'kan ik helpen?'. Ik stel haar soms op de hoogte. Als ik dan bel gaat het binnen een paar minuten over haar kat of haar werk.
Ik heb dit zelf overigens ook wel eens 'narcisme' genoemd, maar het is geen narcisme in de vorm van grootheidswaanzin of een ziekelijke hang naar aandacht. Ik houd mezelf om het te begrijpen voor: ze snapt de regels gewoon niet. Gesprekken hierover helpen niet. Ik kan haar niet veranderen of tot een bepaald inzicht brengen: ze is niet in staat om zich de impliciete regels van het sociale verkeer eigen te maken.
Het enige wat ik kan is grenzen trekken. Zo doe ik geen moeite meer voor contact, maar licht ik haar wel in als er iets serieus is. Tegelijkertijd richt ik me op de mensen met wie ik wel bevredigende relaties heb, zoals mijn schoonouders. Dat lijk jij nu ook te doen, grenzen trekken. Ik voorspel alvast dat je voornemen niet (meteen) gaat slagen. Je zult vast nog contact met je geliefde hebben, terugkrabbelen, weer op je strepen gaan staan. Het is een proces en dat is niet erg. Ik denk zelfs dat mijn relatie met mijn moeder me m'n leven lang bezig zal houden.
Soms gaat er iets mis. Iemand beweegt zich bijvoorbeeld in een vreemde cultuur of begrijpt om een andere reden de code van de omgeving niet. Op zulke momenten wordt het ineens duidelijk hoe belangrijk een gedeeld begrip van het impliciete is. En het kan voor omstanders verschrikkelijk frustrerend en vermoeiend zijn om met iemand om te gaan die dat begrip niet heeft.
Zo heb ikzelf altijd een moeizame relatie met mijn moeder gehad. Ze snapt de regels van het moederschap niet. Ze is na de scheiding van mijn vader verhuisd naar de andere kant van het land, ver weg van haar volwassen kinderen. Ze neemt uit zichzelf vrijwel nooit contact op. Elk contact gaat meteen over haar. Dat is pijnlijk op momenten zoals nu. Ik ben ziek, doorloop allerlei onderzoeken, ben bang voor de uitkomst, mijn gezin heeft het zwaar - en van haar hoor ik niets. Geen 'succes met de afspraak vandaag' of 'kan ik helpen?'. Ik stel haar soms op de hoogte. Als ik dan bel gaat het binnen een paar minuten over haar kat of haar werk.
Ik heb dit zelf overigens ook wel eens 'narcisme' genoemd, maar het is geen narcisme in de vorm van grootheidswaanzin of een ziekelijke hang naar aandacht. Ik houd mezelf om het te begrijpen voor: ze snapt de regels gewoon niet. Gesprekken hierover helpen niet. Ik kan haar niet veranderen of tot een bepaald inzicht brengen: ze is niet in staat om zich de impliciete regels van het sociale verkeer eigen te maken.
Het enige wat ik kan is grenzen trekken. Zo doe ik geen moeite meer voor contact, maar licht ik haar wel in als er iets serieus is. Tegelijkertijd richt ik me op de mensen met wie ik wel bevredigende relaties heb, zoals mijn schoonouders. Dat lijk jij nu ook te doen, grenzen trekken. Ik voorspel alvast dat je voornemen niet (meteen) gaat slagen. Je zult vast nog contact met je geliefde hebben, terugkrabbelen, weer op je strepen gaan staan. Het is een proces en dat is niet erg. Ik denk zelfs dat mijn relatie met mijn moeder me m'n leven lang bezig zal houden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Persoonlijk vraag ik me af of je je diagnose's stellen e.d. niet beter op jezelf los kan laten.
Vind dit hele gebeuren ontzettend naar overkomen. Jij, de wijze man, de redder die alles begrijpt, analyseerd. Maar wel op een manier waarbij niets aan jou ligt, jij de fantastische bent en die ander het 'probleem' is. Maar he, jij, de grote goede, jij leert daar wel mee omgaan toch, weet beter hoe en wat dan de persoon zelf.
Weet je zeker dat jij de narcist niet bent in deze?
Vind dit hele gebeuren ontzettend naar overkomen. Jij, de wijze man, de redder die alles begrijpt, analyseerd. Maar wel op een manier waarbij niets aan jou ligt, jij de fantastische bent en die ander het 'probleem' is. Maar he, jij, de grote goede, jij leert daar wel mee omgaan toch, weet beter hoe en wat dan de persoon zelf.
Weet je zeker dat jij de narcist niet bent in deze?
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
precies ditquote:Op maandag 5 augustus 2019 11:50 schreef Cause_Mayhem het volgende:
Persoonlijk vraag ik me af of je je diagnose's stellen e.d. niet beter op jezelf los kan laten.
Vind dit hele gebeuren ontzettend naar overkomen. Jij, de wijze man, de redder die alles begrijpt, analyseerd. Maar wel op een manier waarbij niets aan jou ligt, jij de fantastische bent en die ander het 'probleem' is. Maar he, jij, de grote goede, jij leert daar wel mee omgaan toch, weet beter hoe en wat dan de persoon zelf.
Weet je zeker dat jij de narcist niet bent in deze?
Een kennis van me is exact zo. Hij is niet bepaald aantrekkelijk maar een bepaald type dominante vrouw ziet in hem de potentie om hem tot slaaf te kunnen maken.quote:
Zijn laatste huwelijk was letterlijk geheel seksloos op 1 pijpbeurt na. Hij betaalde voor haar auto voor haar woning en hij mocht nergens heen.
Nu heeft er weer zo eentje met dezelfde mentaliteit.
Hij trekt ze aan als vliegen.
TS heeft ongeveer diezelfde minderwaardigheidsmentaliteit... en dat ruiken vrouwen.
[ Bericht 4% gewijzigd door SpecialK op 05-08-2019 12:57:33 ]
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Precies!quote:
[..]
Een kennis van me is exact zo. Hij is niet bepaald aantrekkelijk maar een bepaald type dominante vrouw ziet in hem de potentie om hem tot slaaf te kunnen maken.
Zijn laatste huwelijk was letterlijk geheel seksloos op 1 pijpbeurt na. Hij betaalde voor haar auto voor haar woning en hij mocht nergens heen.
Nu heeft er weer zo eentje met dezelfde mentaliteit.
Hij trekt ze aan als vliegen.
TS heeft ongeveer diezelfde minderwaardigheidsmentaliteit... en dat ruiken vrouwen.
The power of soy compels you!
Ja, dat weet ik nu 100% zeker. Ik raad je echt aan om het boek van Mjon van Oers te lezen. Als je lid bent van de bibliotheek dan kan dat gratis. Want waarom raakt dit onderwerp je?quote:
Persoonlijk vraag ik me af of je je diagnose's stellen e.d. niet beter op jezelf los kan laten.
Vind dit hele gebeuren ontzettend naar overkomen. Jij, de wijze man, de redder die alles begrijpt, analyseerd. Maar wel op een manier waarbij niets aan jou ligt, jij de fantastische bent en die ander het 'probleem' is. Maar he, jij, de grote goede, jij leert daar wel mee omgaan toch, weet beter hoe en wat dan de persoon zelf.
Weet je zeker dat jij de narcist niet bent in deze?
Kijk, een narcist is een *charmant* persoon. Daar zie je werkelijk niets aan. Hij/zij is geweldig. In het contact met hem/haar kom je geheel uit jezelf tot die conclusie.
Maar er is een spel, waar jij aan deelneemt zonder dat je dat beseft. De uitkomst is dat je je dom, onwaardig en onzeker voelt plus dat je de overtuiging hebt gekregen, dat dit helemaal aan jouzelf ligt. Dán ben je 'slachtoffer' van een narcist geworden. Het is een rol die je hebt aangenomen, tegen wil en dank en zonder het te beseffen. Je bent in zijn/haar uitgekiende manipulaties getrapt.
Claudia_x heeft gelijk! Ik zie haar dit weekeinde inderdaad weer! Je beschrijft de aankomende situatie, die ik inderdaad ook zo inschat!
Er is wel verschil. Je moeder heeft gebrek aan empathie & snapt normen en waarden niet. Die combinatie is het probleem, maar het aspect van charme ontbreekt. Dus lijkt het meer op autisme.
Het is voor jullie belangrijk, dat je het verschil gaan zien tussen de rol van de narcist en de rol van het slachtoffer. Bij een narcistische moeder is dat haar kind, dat dan niet bepaald een goede start in het leven krijgt. Maar dat is niet de schuld van het kind!
Hoe het nu voelt bij mij? Ik zit nog steeds in een rollercoaster! Al die veranderingen!! Nee, ik weet het allemaal helemaal niet zo goed. Mijn inzichten, gevoelens, ze blijven maar veranderen. Daarom zoek ik houvast, en daar schrijf ik dan over. Zo zijn de ontwikkelingen voor mij zichtbaar. Het is steeds een momentopname. Vandaar dat er voor sommigen geen touw aan vast te knopen is.
Mijn ex-exvriendin speelt spelletjes. Die zie ik nu, en ik vind dit aandoenlijk. Want ik begrijp dat er kinderlijke angsten achter zitten. Daarom ben ik niet meer boos of geïrriteerd, ook voel ik me niet meer aangevallen. Ik zal haar gaan geruststellen en zo, want tja, ik had haar wel verlaten hè, iets wat ze totaal niet begrijpt. Ik duik nog even in Geweldloos Communiceren. Dat bange meisje in haar is zo lief. Ik weet nu wie ze is. Ik kan haar aan, zeker nu ik de rode draad te pakken heb. Voor mijzelf moet ik extra helder hebben wat ik wil en dat heel duidelijk naar voren brengen.
Oh ja, de andere vriend. Ik heb hem wat beter leren kennen. Hij is een geweldige kerel. (Hé, waar doet mij dat aan denken??), ik kan nog veel van hem leren.
Ik ben nu in het laatste hoofdstuk. Over heling. Het komt goed. Ik heb de afgelopen maand ongelooflijk veel geleerd. Het komt helemaal goed.
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Je bent zelf aandoenlijk.quote:
[..]
Ja, dat weet ik nu 100% zeker. Ik raad je echt aan om het boek van Mjon van Oers te lezen. Als je lid bent van de bibliotheek dan kan dat gratis. Want waarom raakt dit onderwerp je?
Kijk, een narcist is een *charmant* persoon. Daar zie je werkelijk niets aan. Hij/zij is geweldig. In het contact met hem/haar kom je geheel uit jezelf tot die conclusie.
Maar er is een spel, waar jij aan deelneemt zonder dat je dat beseft. De uitkomst is dat je je dom, onwaardig en onzeker voelt plus dat je de overtuiging hebt gekregen, dat dit helemaal aan jouzelf ligt. Dán ben je 'slachtoffer' van een narcist geworden. Het is een rol die je hebt aangenomen, tegen wil en dank en zonder het te beseffen. Je bent in zijn/haar uitgekiende manipulaties getrapt.
Claudia_x heeft gelijk! Ik zie haar dit weekeinde inderdaad weer! Je beschrijft de aankomende situatie, die ik inderdaad ook zo inschat!
Er is wel verschil. Je moeder heeft gebrek aan empathie & snapt normen en waarden niet. Die combinatie is het probleem, maar het aspect van charme ontbreekt. Dus lijkt het meer op autisme.
Het is voor jullie belangrijk, dat je het verschil gaan zien tussen de rol van de narcist en de rol van het slachtoffer. Bij een narcistische moeder is dat haar kind, dat dan niet bepaald een goede start in het leven krijgt. Maar dat is niet de schuld van het kind!
Hoe het nu voelt bij mij? Ik zit nog steeds in een rollercoaster! Al die veranderingen!! Nee, ik weet het allemaal helemaal niet zo goed. Mijn inzichten, gevoelens, ze blijven maar veranderen. Daarom zoek ik houvast, en daar schrijf ik dan over. Zo zijn de ontwikkelingen voor mij zichtbaar. Het is steeds een momentopname. Vandaar dat er voor sommigen geen touw aan vast te knopen is.
Mijn ex-exvriendin speelt spelletjes. Die zie ik nu, en ik vind dit aandoenlijk. Want ik begrijp dat er kinderlijke angsten achter zitten. Daarom ben ik niet meer boos of geïrriteerd, ook voel ik me niet meer aangevallen. Ik zal haar gaan geruststellen en zo, want tja, ik had haar wel verlaten hè, iets wat ze totaal niet begrijpt. Ik duik nog even in Geweldloos Communiceren. Dat bange meisje in haar is zo lief. Ik weet nu wie ze is. Ik kan haar aan, zeker nu ik de rode draad te pakken heb. Voor mijzelf moet ik extra helder hebben wat ik wil en dat heel duidelijk naar voren brengen.
Oh ja, de andere vriend. Ik heb hem wat beter leren kennen. Hij is een geweldige kerel. (Hé, waar doet mij dat aan denken??), ik kan nog veel van hem leren.
Ik ben nu in het laatste hoofdstuk. Over heling. Het komt goed. Ik heb de afgelopen maand ongelooflijk veel geleerd. Het komt helemaal goed.
Tip voor het volgende boek wat je van de bieb leent: Verslaafd aan liefde van Geurtz.
Ik gok zomaar dat er heel een spoor van verwaarlozing achter jou ligt, verwaarlozing van jezelf en alles wat jou lief had moeten zijn in plaats van deze deerne.
What's the name of the game?
Mijn moeder is heel charmant. Ze kan goed babbelen met mensen bijvoorbeeld en heeft diverse relaties met veel jongere mannen erop zitten. Een verknipte vrouw oefent bovendien op een bepaald soort man aantrekkingskracht uit. Mijn vader was bijvoorbeeld iemand die graag in de rol van verzorger zat. Ze voedden elkaar hierin. Daarom vind ik niet dat hij een slachtoffer was - en ik vind ook niet dat jij dat bent. Jij haalt op je eigen manier iets uit deze relatie.quote:
Claudia_x heeft gelijk! Ik zie haar dit weekeinde inderdaad weer! Je beschrijft de aankomende situatie, die ik inderdaad ook zo inschat!
Er is wel verschil. Je moeder heeft gebrek aan empathie & snapt normen en waarden niet. Die combinatie is het probleem, maar het aspect van charme ontbreekt. Dus lijkt het meer op autisme.
Ik zie mezelf niet als een slachtoffer, want dat veronderstelt een zekere machteloosheid. Sinds ik een jaar of 17 ben heb ik genoeg mogelijkheden gehad om me aan de schadelijke invloed van mijn moeder te ontworstelen. En jij hebt dat ook met jouw geliefde. Je bent geen slachtoffer. Als ik een diagnose zou moeten stellen zou ik zeggen dat je een masochist bent met redderssyndroom.quote:Het is voor jullie belangrijk, dat je het verschil gaan zien tussen de rol van de narcist en de rol van het slachtoffer. Bij een narcistische moeder is dat haar kind, dat dan niet bepaald een goede start in het leven krijgt. Maar dat is niet de schuld van het kind!
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
En aandachtshoer. Hij wil heel graag dat we zijn diagnoses en gevoelens lezen...quote:
[..]
Mijn moeder is heel charmant. Ze kan goed babbelen met mensen bijvoorbeeld en heeft diverse relaties met veel jongere mannen erop zitten. Een verknipte vrouw oefent bovendien op een bepaald soort man aantrekkingskracht uit. Mijn vader was bijvoorbeeld iemand die graag in de rol van verzorger zat. Ze voedden elkaar hierin. Daarom vind ik niet dat hij een slachtoffer was - en ik vind ook niet dat jij dat bent. Jij haalt op je eigen manier iets uit deze relatie.
[..]
Ik zie mezelf niet als een slachtoffer, want dat veronderstelt een zekere machteloosheid. Sinds ik een jaar of 17 ben heb ik genoeg mogelijkheden gehad om me aan de schadelijke invloed van mijn moeder te ontworstelen. En jij hebt dat ook met jouw geliefde. Je bent geen slachtoffer. Als ik een diagnose zou moeten stellen zou ik zeggen dat je een masochist bent met redderssyndroom.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Slachtoffer kan twéé dingen betekenen: 1) de rol en 2) het gevoel.
Ik voel me geen slachtoffer.
Bij narcisme gaat het niet alleen een stoornis, maar vooral het spel. De narcist heeft anderen nodig.
Games people play. Dus de kunst is, om uit die rol van slachtoffer te stappen en zelf je leven gaan leiden. En dat is niet makkelijk. Sommigen zijn totaal ontheemd en geestelijk kapot.
Bij mij valt dat nog reuze mee. Ik zit alleen maar in een achtbaan.
Nee, ik ga haar niet redden. Ze wil gewoon mensen om zich heen. Ik ga haar ook niet veranderen.
Nee, ik pas alleen maar mijn attitude aan, omdat ik haar nu veel beter begrijp. Plus ik ga mij assertiever opstellen.
Ik voel me geen slachtoffer.
Bij narcisme gaat het niet alleen een stoornis, maar vooral het spel. De narcist heeft anderen nodig.
Games people play. Dus de kunst is, om uit die rol van slachtoffer te stappen en zelf je leven gaan leiden. En dat is niet makkelijk. Sommigen zijn totaal ontheemd en geestelijk kapot.
Bij mij valt dat nog reuze mee. Ik zit alleen maar in een achtbaan.
Nee, ik ga haar niet redden. Ze wil gewoon mensen om zich heen. Ik ga haar ook niet veranderen.
Nee, ik pas alleen maar mijn attitude aan, omdat ik haar nu veel beter begrijp. Plus ik ga mij assertiever opstellen.
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
Het is geen solitaire, hè? Jij speelt je eigen rol in jullie gezamenlijke spel en klaarblijkelijk heb je haar ook nodig.quote:
Bij narcisme gaat het niet alleen een stoornis, maar vooral het spel. De narcist heeft anderen nodig.
Games people play. Dus de kunst is, om uit die rol van slachtoffer te stappen en zelf je leven gaan leiden. En dat is niet makkelijk. Sommigen zijn totaal ontheemd en geestelijk kapot.
Bij mij valt dat nog reuze mee. Ik zit alleen maar in een achtbaan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Daar waar de samenleving bepaalt hoe een verhouding man en vrouw moet zijn en derhalve bepaalt dat alleen een klassieke relatie is toegestaan en huisje boompje beestje de maatstaf is, dan leef je vooral in een situatie van 'jij bent mijn eigendom'.
Dan vraag je om conflicten en dagelijks gedoe om het leven op gang te houden. Dat aangeleerde gedrag blijven we koesteren want iedereen doet het zo. Ik denk zo maar dat 75% van de relaties inhoudsloos zijn omdat de ander niet kan omgaan met die ander door gebrek aan inzicht in menselijk gedrag. En dan maar kiest voor een 'het zal zo wel goed zijn' want iedereen doet het zo.
Ik doe niet mee...
Dan vraag je om conflicten en dagelijks gedoe om het leven op gang te houden. Dat aangeleerde gedrag blijven we koesteren want iedereen doet het zo. Ik denk zo maar dat 75% van de relaties inhoudsloos zijn omdat de ander niet kan omgaan met die ander door gebrek aan inzicht in menselijk gedrag. En dan maar kiest voor een 'het zal zo wel goed zijn' want iedereen doet het zo.
Ik doe niet mee...
Emigreer...als je van een rijk gevuld leven houdt...in vrijheid.
Minder analyseren, meer gewoon kijken naar wat je wel en wat je niet bevalt zonder hele psychologische onderbouwingen er achter. Je bent geen therapeut, toch?
Heb je het tegen mij?quote:Op woensdag 7 augustus 2019 08:44 schreef ToT het volgende:
Minder analyseren, meer gewoon kijken naar wat je wel en wat je niet bevalt zonder hele psychologische onderbouwingen er achter. Je bent geen therapeut, toch?
Wat cempexo zegt, is anders helemaal waar en hier van toepassing.
De relatie met mij en mijn geliefde, die dus een geliefde erbij heeft genomen, is niet main-stream. Het beantwoordt niet aan de meest voorkomende norm op relatie-gebied. Dus dat geeft al veel weerstand. Ook bij mijzelf: het maakt het denken over dit gebeuren veel moeilijker.
Dan het gebeuren zelf: het proces van een tweede vriend nemen.
Dit ging geleidelijk. Er zijn verschillende fases te zien. Vanaf maart kwam de vriendschap zover, dat het seksueel werd. Het besef dat er een seksuele relatie was ontstaan, groeide. Later groeide de geheimhouding hieromtrent. Dat gaf bij mij nare onderbuikgevoelens. Dan komt het moment waarop eerste openheid wordt gegeven, wat niet erg bewust ging. Maar wat bij mij insloeg als een bliksem bij heldere hemel. Dan ontstaat er veel geharrewar. Ik zoek zekerheid voor mijn onderbuik gevoel, krijg die ook en maak het dan subiet uit.
Er is dan een verwarrende en pijnlijke situatie ontstaan. Mijn geliefde begrijpt er helemaal niets van, en geeft mij de schuld. Ik voel mij afgewezen, zij ziet mij niet staan. Het kost mij vele uren studie en reflectie om te begrijpen wat er op detailniveau is gebeurd. En dat is, sterk samengevat, dat mijn geliefde niet snapt wat wilsovereenstemming is: "Ik heb jouw goedkeuring niet nodig, want ik ben autonoom!". Dit wordt opgelost, doordat de andere vriend een voorstel tot samenwerking doet. Hier ga ik mee akkoord, en daarmee is het kernprobleem opgelost. We kunnen nu gedrieën verder. Geheimzinnigheid, en stiekemheid is niet meer nodig. Openheid, vertrouwen en samenwerking gaat nu gebeuren.
Toen ik getrouwd was, was ik strikt monogaam. Dat is ook het beste voor de kinderen.
Maar nu zijn de kinderen groot, en hebben zelf een goed lopend gezin. Monogamie is nu niet meer echt nuttig. Ik zie dan ook, dat onder mijn leeftijdgenoten monogamie 'uit' is.
Je leeft maar ene keer. Laten we elkaar gelukkig maken met leuke dingen. En seks is geweldig.
Zonder grondige analyse, was de relatie daadwerkelijk beëindigd.
Maar vanwege het gebeurde, ken ik mijn geliefde heel veel beter. Ik zie de 'bugs' in haar denken, die bij haar als persoon horen, en die haar uniek maken. Ik kan haar nu werkelijk accepteren zoals ze in het echt is. Ik hoop dat ze dit gauw ook zal begrijpen, en geen drang meer zal voelen om een masker op te hebben. Maar als ze dat toch doet, dan hoort dat bij haar.
Aan mijn kant, ik hoef niet meer bang te zijn.
Dit is de stand van nu. Maar misschien is het vanmiddag weer anders, hoor.
Wie zich gedraagt als een robot, krijgt salaris teveel.
En dat ga je dan hier ook weer helemaal uiteenzetten natuurlijkquote:
[..]
Maar misschien is het vanmiddag weer anders, hoor.
Beati pauperes spiritu
Je schijnt niet door te hebben wat je doet.quote:
[..]
Ja, dat weet ik nu 100% zeker. Ik raad je echt aan om het boek van Mjon van Oers te lezen. Als je lid bent van de bibliotheek dan kan dat gratis. Want waarom raakt dit onderwerp je?
Kijk, een narcist is een *charmant* persoon. Daar zie je werkelijk niets aan. Hij/zij is geweldig. In het contact met hem/haar kom je geheel uit jezelf tot die conclusie.
Maar er is een spel, waar jij aan deelneemt zonder dat je dat beseft. De uitkomst is dat je je dom, onwaardig en onzeker voelt plus dat je de overtuiging hebt gekregen, dat dit helemaal aan jouzelf ligt. Dán ben je 'slachtoffer' van een narcist geworden. Het is een rol die je hebt aangenomen, tegen wil en dank en zonder het te beseffen. Je bent in zijn/haar uitgekiende manipulaties getrapt.
Claudia_x heeft gelijk! Ik zie haar dit weekeinde inderdaad weer! Je beschrijft de aankomende situatie, die ik inderdaad ook zo inschat!
Er is wel verschil. Je moeder heeft gebrek aan empathie & snapt normen en waarden niet. Die combinatie is het probleem, maar het aspect van charme ontbreekt. Dus lijkt het meer op autisme.
Het is voor jullie belangrijk, dat je het verschil gaan zien tussen de rol van de narcist en de rol van het slachtoffer. Bij een narcistische moeder is dat haar kind, dat dan niet bepaald een goede start in het leven krijgt. Maar dat is niet de schuld van het kind!
Hoe het nu voelt bij mij? Ik zit nog steeds in een rollercoaster! Al die veranderingen!! Nee, ik weet het allemaal helemaal niet zo goed. Mijn inzichten, gevoelens, ze blijven maar veranderen. Daarom zoek ik houvast, en daar schrijf ik dan over. Zo zijn de ontwikkelingen voor mij zichtbaar. Het is steeds een momentopname. Vandaar dat er voor sommigen geen touw aan vast te knopen is.
Mijn ex-exvriendin speelt spelletjes. Die zie ik nu, en ik vind dit aandoenlijk. Want ik begrijp dat er kinderlijke angsten achter zitten. Daarom ben ik niet meer boos of geïrriteerd, ook voel ik me niet meer aangevallen. Ik zal haar gaan geruststellen en zo, want tja, ik had haar wel verlaten hè, iets wat ze totaal niet begrijpt. Ik duik nog even in Geweldloos Communiceren. Dat bange meisje in haar is zo lief. Ik weet nu wie ze is. Ik kan haar aan, zeker nu ik de rode draad te pakken heb. Voor mijzelf moet ik extra helder hebben wat ik wil en dat heel duidelijk naar voren brengen.
Oh ja, de andere vriend. Ik heb hem wat beter leren kennen. Hij is een geweldige kerel. (Hé, waar doet mij dat aan denken??), ik kan nog veel van hem leren.
Ik ben nu in het laatste hoofdstuk. Over heling. Het komt goed. Ik heb de afgelopen maand ongelooflijk veel geleerd. Het komt helemaal goed.
Ik wens je veel inzicht, maar ik vraag je nogmaals eens je focus op jezelf te leggen ipv op de ander.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
|
|
