*schop met een lang verhaal*
Sinds de laatste week van de zomervakantie heeft onze dochter van 7 opeens dwanghandelingen ontwikkeld. Wat begon als een tic waarbij ze steeds aan haar handen snuffelde, is binnen no time uitgegroeid tot een onbedwingbare neiging om aan haar handen, knieën, voeten, schoolbureau, de grond, liftknopjes, roltrappen, en als we niet uitkijken zelfs de wc te snuffelen. In eerste instantie dachten we nog "er zijn zo veel kinderen die korte tijd een tic hebben, groeit ze wel overheen, niks aan de hand", maar het is echt heftig. Ze heeft het zelf heel goed door en huilt regelmatig dat ze wel wil stoppen maar het niet kan. Ze is bang dat dingen "verdwijnen" als ze er niet aan snuffelt en kan die dwanggedachten en -handelingen niet tegenhouden. Ze is er de hele dag mee bezig, heeft dus nooit rust in haar lijf, en het is allemaal gewoon hartstikke rot en zielig
Een eerste google-poging leerde ons al snel dat tics en dwanghandelingen vaak voorkomen in combinatie met AD(H)D. En toen vielen er ineens zoveel puzzelstukjes op hun plek... We dachten altijd dat ze gewoon een dromer was, hartstikke slim maar wat langzamer op school omdat ze snel was afgeleid. Maar als ik lees wat AD(H)D inhoudt en wat de kenmerken zijn, dan klopt dat gewoon helemaal. Zeker nu we inmiddels haar juf hebben gesproken die aangeeft dat het op school nu echt misloopt omdat ze niet meer meekomt. Na 3 weken in groep 4 al
En achteraf gezien liep het in groep 3 eigenlijk ook al niet. Ze was de slimste kleuter van de klas, maar nu ze moet plannen en op tempo moet werken en lezen en moet automatiseren loopt ze helemaal vast. En we denken dat het haar zo veel moeite kost om in het schoolstramien te passen, dat die spanning eruit komt in de vorm van dwanghandelingen.
Maargoed, wij zijn geen artsen of psychologen en kunnen geen diagnoses stellen. We hebben inmiddels contact met de huisarts en een goed gesprek gehad met de juf, en beiden juichen het helemaal toe dat we gaan uitzoeken of ze inderdaad AD(H)D heeft omdat ze het beeld ook helemaal herkennen. De huisarts gaat het in gang zetten door contact op te nemen met de jeugdarts, en de school gaat het via hun eigen weg in gang zetten, en dan kijken we welk pad het snelste is, want iedereen is het erover eens dat de situatie "heel ernstig" is
En om de dwanghandelingen hopelijk te bedwingen, gaat school minder druk zetten op het af krijgen van werk en op presteren. Liever een kind dat maar de helft van haar werk af heeft, dan een kind dat op haar knieën aan de stoelpoten aan het snuffelen is door de stress.
Ik ben heel benieuwd of dit verhaal voor anderen herkenbaar is en wat jullie ervaringen zijn. Ik ben vooral op zoek naar tips over hoe we dit proces van onderzoek en mogelijke diagnose zo snel mogelijk kunnen opstarten en doorlopen. Ze heeft namelijk echt hulp nodig voor de dwanghandelingen, en in tweede instantie ook voor de problemen op school, dus we willen vaart maken. Als het via de huisarts en via school allemaal te lang duurt, zijn we bereid om er een smak geld tegenaan te gooien om het allemaal privaat te doen, maar ik heb geen idee of dat überhaupt bestaat en waar we dan moeten beginnen. Advies van ervaringsdeskundigen is welkom dus.