AD(H)D bij kinderen

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 13:09 schreef Guus_Geluk7 het volgende:

[..]

Dat wil ze ook, ze wil alleen weten waar ze daarvoor terecht kan.

En als ik mij niet vergis moet dat via de huisarts.

Of via het CJG (al kan die naam per gemeente verschillen) of een andere hulpverlenende instantie die betrokken is.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 13:03 schreef sanger het volgende:

[..]

Dan laat je toch een andere psycholoog onderzoek doen?

En dat is de enige weg ofzo?
Voor mij had dat hele onderzoek niet gehoeven, school drong er op aan, en heeft ook de kosten van ongeveer 1600 euro betaald maar ik vond het allemaal wel heel voor opgezet. Er is ook geen onderzoek naar andere dingen gedaan. Vervolgens is kind blijven zitten in groep 5, kreeg ze aangepast rekenen, en dat is zo door gegaan tot groep 8, door dit hele gebeuren kan mijn kind maar naar een beperkt aantal scholen. Dus nu ik haar op een andere school wil doen kan dat dus niet.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 19:27 schreef Brighteyes het volgende:
Wisseling van medicatie en dan per ongeluk de oude meegeven, die hij dus ook braaf niet nam. Ik snap wel dat het dan wel héél lastig wordt.

Oh gos, arm joch (en arme jij..... en goddank voor opa en oma).

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 19:30 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Als jullie dat stempel niet vermelden komt niemand daar toch achter?

Jawel, bij de overgang van de basisschool naar de middelbare school kwam dat in het eerste contactmoment al aan het licht. Nu zit mijn dochter bijna 20 km van haar school af, hier in het dorp is ook een middelbare school maar die willen er vanuit de eerdere diagnose niet aan beginnen. De mentor op haar huidige middelbare school denkt dat ze dyscalculie heeft,op alle vakken die op vmbo gt zijn komt ze goed mee, maar dankzij het advies en informatie van de basisschool is haar schoolkeuze zeer beperkt. Ze is nu 13 jaar, zit in de brugklas sinds augustus.

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 19:27 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ik werd vanmiddag gebeld of ik mijn kind wilde komen halen, totaal onhandelbaar, krukken door de gang gooien. Mijn hart staat al stil als de telefoon overdag over gaat.
Ik op opleiding dik 150km verderop, man ook 80km verderop.
Thank god for opa en oma.

Wisseling van medicatie en dan per ongeluk de oude meegeven, die hij dus ook braaf niet nam. Ik snap wel dat het dan wel héél lastig wordt.

Och jemig, wat heftig dat het dan meteen zo kan escaleren zonder medicatie. Arme knul
Kon je er toen je hem zelf zag, nog over praten met hem?

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 18:20 schreef T-D het volgende:

[..]

En dat is de enige weg ofzo?

Voor zover mij bekend wel

quote:

Voor mij had dat hele onderzoek niet gehoeven, school drong er op aan, en heeft ook de kosten van ongeveer 1600 euro betaald maar ik vond het allemaal wel heel voor opgezet. Er is ook geen onderzoek naar andere dingen gedaan. Vervolgens is kind blijven zitten in groep 5, kreeg ze aangepast rekenen, en dat is zo door gegaan tot groep 8, door dit hele gebeuren kan mijn kind maar naar een beperkt aantal scholen. Dus nu ik haar op een andere school wil doen kan dat dus niet.

Voor mij ook niet destijds. Maar nu mensen het eten merk je wel dat men zijn gedrag meer verdraagt.

Vanuit school snap ik het wel, bij een diagnose krijgen ze extra financiële middelen om bv een klassen assistente in te zetten of voor hulp middelen (kop telefoon, houten wandjes rondom tafel etc).

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 20:27 schreef sanger het volgende:

[..]

Voor zover mij bekend wel

[..]

Voor mij ook niet destijds. Maar nu mensen het eten merk je wel dat men zijn gedrag meer verdraagt.

Vanuit school snap ik het wel, bij een diagnose krijgen ze extra financiële middelen om bv een klassen assistente in te zetten of voor hulp middelen (kop telefoon, houten wandjes rondom tafel etc).

Maar mijn dochter vertoont geen probleemgedrag, ze is gewoon een normale puber van 13. Dat beaamt haar mentor ook. Die ziet of merkt het niet, thuis is ze ook niet lastig ofzo.

Ik breek even stiekem in als ADD'er
Bij mij is het pas na een schoolcariere en opgroeien met vallen en opstaan op mijn 20e pas de diagnose boven water gekomen. Wat herken ik veel van jullie verhalen in mijzelf als (school)kind.
Hier zonder politie, stenen door de ruit enz volwassen geworden.

Over dieet:
Ik merk bij mij zelf dat het weg laten van snelle suikers mij helpt bij mijn concentratie (en ik ben dr geen gram van dikker of dunner geworden). Eerder dat ik vergeet (goed) te eten ;-).

Een bekende op het gebied van Ad(h)d en voeding is het "pelser dieet". Waarbij je x weken op een basis dieet wordt gezet van een aantal basisvoedingsstoffen. En na deze basis weken wordt er stuk voor stuk een voedingsstof/groep toegevoegd in het dieet. Op deze manier van het uitsluiten van voeding kun je er achter komen waarop jouw lichaam op reageert doordat je dan oude patronen terug ziet. Er kan dus zomaar uitkomen dat bijv. aardappelen, wortelen, bepaalde kruiden, kleurstoffen en appel bij jou dus triggert.

Je moet er natuurlijk wel volledig achter staan, wil je aan dit traject beginnen en volhouden. De ene zal er meer baat bij hebben dan de andere. Zelfde dat de een bij medicatie x beter werkt dan medicatie y. vooral kijken wat het beste bij jouw situatie en levensfase past.
https://www.adhdenvoeding.nl/

Ik zal verder meelezen en schrijven in het AD(H)D topic in psyg

Voor dat Pelser dieet worden alternatieven gezocht juist omdat het zo heftig is en zeker voor een kind in de groei. Men is er echt wel van overtuigd dat er een relatie is tussen voeding en gedrag, maar hoe precies is niet duidelijk. Is onderzoek bij de universiteit Wageningen.

[ Bericht 30% gewijzigd door d.k. op 06-10-2018 13:17:47 ]

-

quote:

Op vrijdag 5 oktober 2018 21:01 schreef T-D het volgende:

[..]

Maar mijn dochter vertoont geen probleemgedrag, ze is gewoon een normale puber van 13. Dat beaamt haar mentor ook. Die ziet of merkt het niet, thuis is ze ook niet lastig ofzo.

Dan snap ik dat je van de diagnose af wilt inderdaad

Wat was dan de reden dat school onderzoek wilde doen?

quote:

Op zaterdag 6 oktober 2018 13:18 schreef sanger het volgende:

[..]

Dan snap ik dat je van de diagnose af wilt inderdaad

Wat was dan de reden dat school onderzoek wilde doen?

Ze kon niet goed meekomen met rekenen, lezen ging ook moeizaam. Wij vonden Ritalin geen oplossing maar meer een symptoombestrijder.
Maar ze is niet druk ofzo, inmiddels zit ze in de brugklas

quote:

Op zaterdag 6 oktober 2018 13:25 schreef T-D het volgende:

[..]

Ze kon niet goed meekomen met rekenen, lezen ging ook moeizaam. Wij vonden Ritalin geen oplossing maar meer een symptoombestrijder.
Maar ze is niet druk ofzo, inmiddels zit ze in de brugklas

Vreemd om dan meteen aan ADD te denken, maar goed.

Iemand ervaring met etherische olie bij AD(H)D?

Geen ervaring Tally.

Ik mag op aanraden van school nu ook de diagnose voor jongste in gang gaan zetten. Ook hij loopt helemaal vast op school en ook hij heeft het concentratievermogen van een fruitvlieg. Het vervelende voor hem is dat hij er heel hard tegenaan loopt. Niet sociaal, maar doordat het lezen niet lukt (niveau avi start, hij zit in groep 4) en hij dat heel goed doorheeft, wordt de frustratie alleen maar groter. Iedereen gaat hem voorbij en dat terwijl hij zo zijn best doet. De eerste keren 'mama mijn hoofd zit zo vol' zijn al voorbij gekomen. Het lastige is, dit ventje heeft een ijzersterke wil en puppy ogen. Die combi maakt dat als je hem een vingernagel geeft (want die ogen) hij een hand pakt. Hij heeft enorm veel structuur nodig, maar als hij iets technisch mag doen (lego, knutselen, iets bouwen) doet hij geniale dingen.

Nou hopen dat de huisarts het met me eens is en dat de wachtlijst bij het psychiatrisch centrum niet te lang is. In de tussentijd zou school proberen of de kindercoach tijd had om met hem te werken. Ik hoop het maar want die frustratie is zo sneu om te zien.

Huisarts was het met me eens, ik heb het al even kort besproken met begeleider oudste (en toen zijn behandeling voorlopig stopgezet, want het gaat prima met hem) en de aanvragen zijn de deur al uit. Ondertussen blijkt wel hoe fragiel het evenwicht is. Want gisteren was hij weer compleet onhandelbaar en boos. En hij baalt er zo enorm van dat dat gebeurt dat hij het niet tegen me wil zeggen en er dan maar over ligt. Terwijl hij goed weet dat ik mails krijg van juf, dus liegen heeft geen zin. En dat zegt hij dan uiteindelijk ook zelf, maar pff. Ik weet dat boos zijn op hem niet helpt, maar soms denk ik stiekem toch 'luister nou gewoon'. Hoop dat de wachtlijst kort is...

Oudste had zijn halfjaargesprek op school. Zo bijzonder om te zien dat hij, nu hij weer wat op de rit zit, enorme sprongen maakt met schoolwerk. Ze werken heel persoonlijk en redelijk wat tablets, het maakt een wereld van verschil voor hem. De concentratie voor een schermpje is prima op te brengen, stukken beter dan iets lezen en dan opschrijven (waarbij alle aandacht naar het goed schrijven gaat en je dus de spelling vergeet). Komende keer gaan ze cito spelling ook via het toetsenbord doen, dan toetsen ze echt spelling ipv schrijven. En hij gaat sociaal weer lekker, laat veel meer van zichzelf zien en zoekt waar nodig zelf de rust op. Alsof hij nu wel weet waar hij heen moet met zijn onrust, nu hij weet dat het er mag zijn.
Kunnen we nu aan de slag met een leerpuntje: praten. Vanaf het moment dat hij zijn ogen open doet tot hij slaapt, hij praat continu. Altijd. Dat is soms heel irritant. Voor zichzelf en voor zijn omgeving. Iemand tips?

Op school gaat het sinds de diagnose prima. Ze hebben een aantal
Handsvaten gekregen en sindsdien is ze flink vooruit gegaan. Ook is ze erg vooruit gegaan met paniekaanvallen om alles wat anders is dan vooraf gedacht krijgt mevrouw een paniekaanval. Vanmorgen besproken met de psychologe en daar ging ze mee aan de slag met dr. Ik ben benieuwd.

Tally dat overkomt oudste ook als zijn hoofd te vol zit. Dan kan een verandering er gewoon niet bij ofzo. Wel heel naar om te zien.

Ze heeft oefeningen gekregen. Vanmiddag zei ze dat ze daardoor haar ei even kwijt kan/kon. Ik ben benieuwd in hoeverre haar dit gaat helpen. Ze vond het al fijn om even bij de psychologe te zijn.

Hoi, onze oudste zoon van 9 heeft waarschijnlijk adhd, morgen hebben we hier een advies gesprek over bij het adhd centrum. Er zijn de afgelopen weken onderzoeken gedaan en we hebben ons door heel wat vragen lijsten moeten spitten.

Ik heb dit forum met veel aandacht door gelezen. Mijn man en ik willen liever het gebruik van medicatie uit stellen. Ik heb niet echt kunnen vinden wat de gevolgen zijn van het gebruik van de medicatie op langere termijn. Zelf voel ik meer voor de homeopathie. Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?

We hebben inmiddels de uitslag binnen. Wat we al dachten, adhd. Gelukkig niet zo heftig dat hij aan de medicatie moet. Kregen te horen dat wij als ouders alles goed doen. En dat ze geen verbeterpunten hebben. Is fijn om bevestiging te krijgen dat het goed gaat. Alleen had ik zo graag handvatten gekregen waarmee we het beter hadden kunnen maken. Onze zoon vind het allemaal wel prima en vertelt aan iedereen dat hij adhd heeft maar vooral gewoon lekker zichzelf is.

Heb een bezoek met hem aan de homeopaat gebracht. Hij is sinds vorige week aan de homeopathie en ik merk wel dat de scherpe randjes er af zijn. Frustratie en boosheid lijken beter beheersbaar. Al is dat in deze tijd van het jaar natuurlijk wel lastig.

Hier is December gewoon niet te doen. Wel hebben we vandaag het laatste gesprek gehad met de psychologe en die geeft aan dat het heel goed gaat. Ook Z. zelf geeft aan dat ze beter in haal vel zit. In januari heeft ze een afscheid gesprek met die verstanden dat als we haar nodig altijd kunnen bellen en weer beginnen.

Ik heb een beetje een gekke vraag. ik heb een dreumes van anderhalf die op het kdv "pittig" gedrag laat zien. Als ie vrolijk is is ie supervrolijk is, maar als hij boos is is hij BOOS en hebben ze de grootste moeite om hem te troosten en af te leiden. Ook lukt het hem bijna nooit om te slapen in de groepsruimte. Hij zit er nu een maand (in deze groep, hiervoor op de babygroep) en zou dus op zich wel wat gewend moeten zijn aan hoe het gaat ect.
Ze geven op het kdv aan dat ze het lastig vinden met hem en dat hij daarin toch wel anders is dan zn leeftijdsgenootjes.

Nu is het zo dat ik zelf adhd heb en ik het idee heb dat het daar misschien wel naartoe gaat met hem. Ik probeer er zo open mogelijk naar te kijken, maar toch heb ik n stemmetje in mn achterhoofd.

Merkten jullie al iets toen jullie kids erg jong waren? En zo ja, wat?

Ldg geen persoonlijke ervaring met ADHD maar wel in mijn vakgebied.
Is het echt iets sinds de nieuwe groep of speelde dit andere gedrag ook al in de baby groep? Ik zou als moeder benieuwd zijn wat ze precies anders doen nu. Als het in de vorige groep wel goed ging kunnen ze wellicht iets van die aanpak in deze groep ook toepassen bij hem?

Bij onze zoon was er op die leeftijd nog niet echt iets te merken. Het enige wat opmerkelijk was dat hij absoluut niets van de kleur rood moest hebben. Rode kleren en rood eten waren een absolute no go.

Maar het stemmetje in je hoofd moet je niet negeren, het moeder gevoel heeft het vaak bij het rechte eind.

quote:

Op dinsdag 29 januari 2019 21:52 schreef Nolita het volgende:
Ldg geen persoonlijke ervaring met ADHD maar wel in mijn vakgebied.
Is het echt iets sinds de nieuwe groep of speelde dit andere gedrag ook al in de baby groep? Ik zou als moeder benieuwd zijn wat ze precies anders doen nu. Als het in de vorige groep wel goed ging kunnen ze wellicht iets van die aanpak in deze groep ook toepassen bij hem?

Bij de baby's was hij ook altijd al een moeilijke slaper en erg ontevreden/boos (thuis overigens ook). Daar kreeg hij ook al regelmatig t stempel "moeilijk". Het is nooit een tevreden pruttelende baby geweest die je gewoon met een speeltje neer kon leggen, hij heeft altijd al veel "entertainment" nodig gehad en was snel gefrustreerd als iets nog niet lukte.

Dat heeft ie nu nog steeds wel, zodra iets niet lukt of mag dan balt ie zn vuistjes, stampt ie op de grond en smijt ie iets op de grond. Hij is daar niet makkelijk weer uit te krijgen. Soms ben ik echt vijf minuten liedjes aan het zingen of het damespaard aan het doen voordat ie weer helemaal happy is .

Het grootste verschil met de babygroep is dat ze nu niet meer in zo'n slaapzaal met gestapelde ledikantjes slapen maar in een verduisterd deel van de speelruimte waar dan een soort lage stretchertjes worden neergezet. En er wordt van hem verwacht dat ie daar blijft liggen en in slaap valt met de andere kinderen en een leidster erbij (waar hij of naartoe wil of heel boos om is). En dat lukt hem negen van de tien keer niet goed. Vandaag sliep ie 15 min op de hele dag, terwijl ie thuis ruim 1.5 pakt meestal..

Lastig

quote:

Op dinsdag 29 januari 2019 22:05 schreef martine1984 het volgende:
Bij onze zoon was er op die leeftijd nog niet echt iets te merken. Het enige wat opmerkelijk was dat hij absoluut niets van de kleur rood moest hebben. Rode kleren en rood eten waren een absolute no go.

Maar het stemmetje in je hoofd moet je niet negeren, het moeder gevoel heeft het vaak bij het rechte eind.

bijzonder van dat rood heeft hij dat nog steeds?

En nee inderdaad, t zou me niks verbazen als er ooit iets van een labeltje aan gehangen wordt (en de kans is vrij groot dat dat misschien adhd is, gezien de erfelijke component). Ik wil hem nu alleen nog niet zo profileren op het kdv ect. Ik vind het echter wel belangrijk om er niet te lang door te modderen als het daar niet werkt voor hem. Moet er wel voor waken dat ik zijn gedrag niet verkeerd label omdat ik er mijn adhd sausje op projecteer

Ldg wat herkenbaar dit. Je beschrijft mijn dreumes alleen is hij wel iets makkelijker weer uit zijn boosheid te halen. Maar het slapen en het entertainen en het gedrag op het kdv, alles. En ik heb ADD.

Kan hij trouwens niet gewoon weer in een ledikant?

quote:

Op dinsdag 29 januari 2019 22:32 schreef LaBelleFleur27 het volgende:
Ldg wat herkenbaar dit. Je beschrijft mijn dreumes alleen is hij wel iets makkelijker weer uit zijn boosheid te halen. Maar het slapen en het entertainen en het gedrag op het kdv, alles. En ik heb ADD.

Kan hij trouwens niet gewoon weer in een ledikant?

Boks voor de herkenbaarheid dan maar

Toen ik vandaag vroeg of ze er voor hem niet bijv n campingbedje bij konden zetten was ze niet meteen dolenthousiast, iets met weinig ruimte. Ik bood zelfs nog aan ons eigen campingbedje daar te brengen maar dat werd n beetje afgewimpeld. Ik ga morgen alvast wat rondbellen om n backup plek te scoren op n wachtlijst ergens.. ik duim ervoor dat hij eraan gaat wennen en dat ie beter slaapt en daardoor minder boost, maar ik zet mn geld er niet op in

quote:

Op dinsdag 29 januari 2019 22:12 schreef littledrummergirl het volgende:

[..]

bijzonder van dat rood heeft hij dat nog steeds?

En nee inderdaad, t zou me niks verbazen als er ooit iets van een labeltje aan gehangen wordt (en de kans is vrij groot dat dat misschien adhd is, gezien de erfelijke component). Ik wil hem nu alleen nog niet zo profileren op het kdv ect. Ik vind het echter wel belangrijk om er niet te lang door te modderen als het daar niet werkt voor hem. Moet er wel voor waken dat ik zijn gedrag niet verkeerd label omdat ik er mijn adhd sausje op projecteer

Rood is nu gelukkig geen probleem meer. Maar dat heeft wel wat voeten in aarde gehad.

Ik zou zeker op zoek gaan naar een andere plek voor hem, want het wel van belang dat hij zich fijn voelt. Hopelijk kom je er uit met de huidige leidsters en is dit niet nodig. Sterkte!

Hai daar ben ik weer

Een paar posts geleden schreef ik over mijn dreumes, die is nu ondertussen een peuter en gaat nog naar hetzelfde kdv. Hij heeft een jaar langer in een campingbedje in een aparte ruimte geslapen (niet bij zn groepsgenootjes) maar ondertussen slaapt ook hij op een stretchertje met de anderen. Soms kost het hem wel wat tijd om te settelen en te stoppen met kletsen, maar het lukt .

Hij laat wel soms wat lastig gedrag zien. Heeft veel behoefte aan zijn eigen ruimte en beukt iedereen die daarbinnen komt aan de kant.. hij slaat, duwt, knijpt en trekt aan haartjes. De leidsters herkennen ondertussen vaak de momenten waarop het zal gaan gebeuren en halen hem er dan even uit en gaan 1 op 1 iets met hem doen. Verder praat hij nonstop, hij doet alle geluidjes (soms lijkt het wel dwangmatig) na. Oh en nog steeds die intense emoties, heel erg verdrietig of boos zijn en daar lang in blijven hangen.

Daarnaast is het een heerlijk ventje, maakt makkelijk contact met anderen, is voor de duvel niet bang, spreekt iedereen (volwassenen) aan en deelt hele dagen knuffels uit.
Het is dus vooral lastiger met leeftijdsgenootjes.


Anyway, nu gaan we binnenkort eens rondkijken voor basisscholen en ik vroeg me af, hebben jullie jullie druktemakers op een bepaalde schoolsoort gezet met in je achterhoofd de (mogelijke) adhd/add? Ik ben namelijk erg benieuwd wat goed bij hem zal passen.

[ Bericht 2% gewijzigd door littledrummergirl op 12-02-2020 15:22:12 ]

Ik heb vooral gekeken naar hoeveel kinderen er in een klasje/groep zitten. Wij zijn uitgekomen op een christelijke fluenta basisschool. Zo moeilijk als dat ze het vorig jaar had zo goed gaat het nu. Met maar 1 juf de hele week die haar lijkt te begrijpen en helpen waar ze kan. ❤

LDG; ik zou er heel open naar informeren bij de
scholen waar je gaat kijken. Nu ben ik nogal kritisch denk ik, maar ik heb overal eerst gesprekken gevoerd met directeur/intern begeleider en ben daarna nog een keer met peuter gaan kijken om te zien hoe hij reageerde op de school zelf.

Ik heb toen in de gesprekken wel open gevraagd naar mogelijkheden in geval van bijzonderheden op gebied van.. en daarbij benoemt dat het wellicht voorbarig is maar dat ik wel wou weten wat ze ermee kunnen/doorgaans doen voor het geval dat. Werd goed mee omgegaan hoor.

Overigens op je eerdere vraag; ja, je kan bij baby’s ook soms al bijzonderheden zien die later bij adhd blijken te plakken. Echt de diagnose stellen gebeurt dan echter nog niet.

quote:

Op woensdag 12 februari 2020 18:03 schreef silliegirl het volgende:
LDG; ik zou er heel open naar informeren bij de
scholen waar je gaat kijken. Nu ben ik nogal kritisch denk ik, maar ik heb overal eerst gesprekken gevoerd met directeur/intern begeleider en ben daarna nog een keer met peuter gaan kijken om te zien hoe hij reageerde op de school zelf.

Ik heb toen in de gesprekken wel open gevraagd naar mogelijkheden in geval van bijzonderheden op gebied van.. en daarbij benoemt dat het wellicht voorbarig is maar dat ik wel wou weten wat ze ermee kunnen/doorgaans doen voor het geval dat. Werd goed mee omgegaan hoor.

Ja zou ik ook zijn, het scheelt dat ik hulpverlener ben en dat ik wel ongeveer weet wat de mogelijkheden (qua extra inzet van hulp) kunnen zijn bij reguliere scholen .

Wel een goed idee om daar specifiek naar te vragen

quote:

Op woensdag 12 februari 2020 18:17 schreef littledrummergirl het volgende:

[..]

Ja zou ik ook zijn, het scheelt dat ik hulpverlener ben en dat ik wel ongeveer weet wat de mogelijkheden (qua extra inzet van hulp) kunnen zijn bij reguliere scholen .

Wel een goed idee om daar specifiek naar te vragen

Ja herkenbaar, ik ben dus kinderpsycholoog dus ik weet ook veel. Maar goed; dan nog heb je vaak te doen met bereidheid en kunde van scholen zelf, dus ik heb daar wel open naar gevraagd. Bij 1 school kreeg ik van de intern begeleider al zo moeizaam antwoord (of heel vage antwoorden) dat ik daar al op afhaakte. Het helpt dus wel om
je beeld te vormen qua wat het best zou passen.

quote:

Op woensdag 12 februari 2020 18:26 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Ja herkenbaar, ik ben dus kinderpsycholoog dus ik weet ook veel. Maar goed; dan nog heb je vaak te doen met bereidheid en kunde van scholen zelf, dus ik heb daar wel open naar gevraagd. Bij 1 school kreeg ik van de intern begeleider al zo moeizaam antwoord (of heel vage antwoorden) dat ik daar al op afhaakte. Het helpt dus wel om
je beeld te vormen qua wat het best zou passen.

Ik overleg voor mn werk regelmatig met ib'ers en t verbaast me soms hoeveel incompetente mutsen daarbij zitten maar dat is een ander verhaal

Slikken jullie kinderen medicatie en hoeveel?

R. zat op 10mg en dit werkte na een paar jaar echt niet meer. We hebben het nu opgehoogd naar 20mg en het gaat nu fantastisch ❤
Het enige nadeel is nu dat de rebound 100x zo erg is

Binnenkort een afspraak bij een specialist.
Het is al een poos geleden. Even een apk

*schop met een lang verhaal*

Sinds de laatste week van de zomervakantie heeft onze dochter van 7 opeens dwanghandelingen ontwikkeld. Wat begon als een tic waarbij ze steeds aan haar handen snuffelde, is binnen no time uitgegroeid tot een onbedwingbare neiging om aan haar handen, knieën, voeten, schoolbureau, de grond, liftknopjes, roltrappen, en als we niet uitkijken zelfs de wc te snuffelen. In eerste instantie dachten we nog "er zijn zo veel kinderen die korte tijd een tic hebben, groeit ze wel overheen, niks aan de hand", maar het is echt heftig. Ze heeft het zelf heel goed door en huilt regelmatig dat ze wel wil stoppen maar het niet kan. Ze is bang dat dingen "verdwijnen" als ze er niet aan snuffelt en kan die dwanggedachten en -handelingen niet tegenhouden. Ze is er de hele dag mee bezig, heeft dus nooit rust in haar lijf, en het is allemaal gewoon hartstikke rot en zielig

Een eerste google-poging leerde ons al snel dat tics en dwanghandelingen vaak voorkomen in combinatie met AD(H)D. En toen vielen er ineens zoveel puzzelstukjes op hun plek... We dachten altijd dat ze gewoon een dromer was, hartstikke slim maar wat langzamer op school omdat ze snel was afgeleid. Maar als ik lees wat AD(H)D inhoudt en wat de kenmerken zijn, dan klopt dat gewoon helemaal. Zeker nu we inmiddels haar juf hebben gesproken die aangeeft dat het op school nu echt misloopt omdat ze niet meer meekomt. Na 3 weken in groep 4 al En achteraf gezien liep het in groep 3 eigenlijk ook al niet. Ze was de slimste kleuter van de klas, maar nu ze moet plannen en op tempo moet werken en lezen en moet automatiseren loopt ze helemaal vast. En we denken dat het haar zo veel moeite kost om in het schoolstramien te passen, dat die spanning eruit komt in de vorm van dwanghandelingen.

Maargoed, wij zijn geen artsen of psychologen en kunnen geen diagnoses stellen. We hebben inmiddels contact met de huisarts en een goed gesprek gehad met de juf, en beiden juichen het helemaal toe dat we gaan uitzoeken of ze inderdaad AD(H)D heeft omdat ze het beeld ook helemaal herkennen. De huisarts gaat het in gang zetten door contact op te nemen met de jeugdarts, en de school gaat het via hun eigen weg in gang zetten, en dan kijken we welk pad het snelste is, want iedereen is het erover eens dat de situatie "heel ernstig" is En om de dwanghandelingen hopelijk te bedwingen, gaat school minder druk zetten op het af krijgen van werk en op presteren. Liever een kind dat maar de helft van haar werk af heeft, dan een kind dat op haar knieën aan de stoelpoten aan het snuffelen is door de stress.

Ik ben heel benieuwd of dit verhaal voor anderen herkenbaar is en wat jullie ervaringen zijn. Ik ben vooral op zoek naar tips over hoe we dit proces van onderzoek en mogelijke diagnose zo snel mogelijk kunnen opstarten en doorlopen. Ze heeft namelijk echt hulp nodig voor de dwanghandelingen, en in tweede instantie ook voor de problemen op school, dus we willen vaart maken. Als het via de huisarts en via school allemaal te lang duurt, zijn we bereid om er een smak geld tegenaan te gooien om het allemaal privaat te doen, maar ik heb geen idee of dat überhaupt bestaat en waar we dan moeten beginnen. Advies van ervaringsdeskundigen is welkom dus.

Geen ervaring met AD(H)D, wel met tics en dwanghandelingen. Niet zo heftig als jouw dochter. Onze dochter is een paar maanden geleden gestart bij een orthopedagoog gespecialiseerd in angststoornissen, tics, ocd, faalangst en aanverwante zaken. Is het een optie om dat al te starten in afwachting van alle onderzoeken naar AD(H)D? Wij hebben een verwijzing gekregen via de huisarts en daardoor wordt het vergoed door de gemeente en hoeven we er zelf niets aan te betalen.

Wat miss_sly zegt, ik zou ook nu zsm (gedrags)therapie zoeken om aan die tics te werken. Hoe langer ze dit gedrag heeft, hoe dieper de paden inslijten in het brein en hoe moeilijker het weer is om ermee te stoppen.

Oh misschien heb ik dat niet duidelijk opgeschreven: de verwijzing van de huisarts naar de jeugdarts gaat ook over die tics. Maar als dat niet snel genoeg gaat, kunnen we ook zelf iets van therapie proberen te regelen inderdaad.

Amsel, hopelijk kunnen jullie snel terecht!
Klinkt heel naar voor je meisje, zowel de tics als het vastlopen op school .
Mijn ervaring is dat wachtlijsten lang zijn, maar er zijn vast ook instanties die kortere wachtlijsten hebben.
Voor zover ik weet gaat jeugdhulp via de gemeente, de huisarts kan dit ook aanvragen begreep ik (onze oude huisarts zei je moet naar het wijkteam (ze had volgens mij geen zin in de papieren rompslomp), ik had gehoopt t te bespoedigen via de huisarts...).
Misschien heeft de gemeente wel contracten met kleinere instanties met kortere wachtlijsten en anders zou je ook nog kunnen besluiten zelf iemand in de arm te nemen en zelf te betalen.

Sterkte

quote:

Op woensdag 8 september 2021 22:42 schreef Amsel het volgende:
Oh misschien heb ik dat niet duidelijk opgeschreven: de verwijzing van de huisarts naar de jeugdarts gaat ook over die tics. Maar als dat niet snel genoeg gaat, kunnen we ook zelf iets van therapie proberen te regelen inderdaad.

In je post leest het alsof de jeugdarts (is dat een kinderarts in het ziekenhuis, of is dat een speciaal traject?) ingeschakeld wordt om het traject te starten om te testen of ze AD(H)D heeft. En dat de tics ook al daaraan worden gelinkt.

Je zou bijvoorbeeld al eens in je omgeving kunnen zoeken naar een praktijk/orthopedagoog die geschikt zou kunnen zijn. Ik weet van onze orthopedagoog dat er, net als voor angsten, een methode is die wordt ingezet bij jonge kinderen die tcs hebben. Als ze er zoveel last van heeft, zoals je beschrijft, zou ik denk ik echt dit zsm uitzoeken en opstarten, voor zover er plek is. Wij hadden geluk en konden de week erop al terecht, dat zal niet overal zo zijn.