Hulpbehoevenden aansporen om hun omgeving in te zetten werkt niet!

Gras is groen.
Water is nat.
Haters gonna hate.
Et cetera, et cetera

In de OP is sprake van kinderen-ouders, maar het kabinet wilde ook dat je de buurvrouw en zo ging vragen Ja, een keertje als je 2-3 daagjes ziek bent om een boodschapje te doen, maar toch niet bij chronische zorg

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:26 schreef Isabeau het volgende:
In de OP is sprake van kinderen-ouders, maar het kabinet wilde ook dat je de buurvrouw en zo ging vragen Ja, een keertje als je 2-3 daagjes ziek bent om een boodschapje te doen, maar toch niet bij chronische zorg

Als je als bijstandsgerechtigde buurvrouw de gehandicapte buurman regelmatig ging helpen kon je op je uitkering gekort worden (en dat gebeurde ook) Nederland

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:27 schreef MadJackthePirate het volgende:

[..]

Als je als bijstandsgerechtigde buurvrouw de gehandicapte buurman regelmatig ging helpen kon je op je uitkering gekort worden (en dat gebeurde ook) Nederland

Deze ga je niet menen

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:30 schreef wollah het volgende:

[..]

Deze ga je niet menen

https://www.volkskrant.nl(...)sfraudeur~be95e9d26/

quote:

Een Alphen aan de Rijnse bijstandsgerechtigde (51), die eveneens anoniem wil blijven uit angst voor gevolgen voor haar uitkering, ontfermde zich over een bovenbuurman met borderline. Na een scheiding en het bankroet van zijn zaak kreeg hij psychische problemen. De politie moest de omgeving rond hun flat al eens afzetten met linten toen de man dreigde te springen. ‘Niemand keek naar hem om, dus zorgde ik een beetje voor hem.’ Hij leefde op koffie en biscuitjes, dus gaf ze hem soms wat eten. Af en toe belde ze zijn zus op om te vertellen hoe het ging, of ze monterde hem op met een kop koffie of een wandeling met de hond.

Toen ze de mantelzorg meldde bij de gemeente, moest ze voor straf prompt 5.000 euro bijstand terugbetalen omdat ze een gezamenlijke huishouding zou voeren. Elke maand ontvangt ze 74 euro bijstand minder om het bedrag af te lossen. ‘Schandalig’, vindt de bovenbuurman. ‘Ik kreeg ook een boete en m’n uitkering werd afgepakt, waardoor het alleen maar verder bergafwaarts ging.’

Het geld is op om die mensen te helpen want uitvreters uit andere landen krijgen natuurlijk voorrang. Walgelijk wat er in Nederland aan het gebeuren is.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:32 schreef MadJackthePirate het volgende:

[..]

https://www.volkskrant.nl(...)sfraudeur~be95e9d26/

[..]

man man man het wordt echt met de dag droeviger

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:32 schreef Bloemkool het volgende:
Het geld is op om die mensen te helpen want uitvreters uit andere landen krijgen natuurlijk voorrang. Walgelijk wat er in Nederland aan het gebeuren is.

Maar geen een linkse partij die er iets aan wil doen. Ze willen ons steeds het liedje laten zingen dat we het allemaal zo goed hebben in Nederland!

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:32 schreef Bloemkool het volgende:
Het geld is op om die mensen te helpen want uitvreters uit andere landen krijgen natuurlijk voorrang. Walgelijk wat er in Nederland aan het gebeuren is.

Oh nee toch oorlogsvluchtelingen die geholpen worden en die we niet dood laten gaan
En de rest van Nederland heeft het zo slecht hier door

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:27 schreef MadJackthePirate het volgende:

Als je als bijstandsgerechtigde buurvrouw de gehandicapte buurman regelmatig ging helpen kon je op je uitkering gekort worden (en dat gebeurde ook) Nederland

bureaucraten

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:26 schreef Isabeau het volgende:
In de OP is sprake van kinderen-ouders, maar het kabinet wilde ook dat je de buurvrouw en zo ging vragen Ja, een keertje als je 2-3 daagjes ziek bent om een boodschapje te doen, maar toch niet bij chronische zorg

Ja klopt, ze dachten dat de buren elkaar gingen helpen met douchen....!

Toen mijn moeder hulpbehoevend werd (heup gebroken, en dementie) hebben wij alle boodschappen gehaald, en huis schoon gemaakt, maar mijn moeder wilde ook niet dat wij haar hielpen met douchen of aankleden. Het werd door de instanties wel gezegd dat het het beste zou zijn als ik mijn full-time baan zou opgeven om haar te verzorgen, ik zou daar dan een mantelzorg uitkering voor krijgen!
Typisch dat dat mij als vrouw gevraagd werd, mijn broer vroegen ze niks. Ik trapte daar niet in, ik bedacht dat ze misschien wel ineens zou kunnen sterven, is ook gebeurd, en dat ik dan maar weer moest zien hoe ik een baan kreeg.

Ja de regering denkt er goed makkelijk over.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:47 schreef ietjefietje het volgende:

[..]

Ja klopt, ze dachten dat de buren elkaar gingen helpen met douchen....!

Toen mijn moeder hulpbehoevend werd (heup gebroken, en dementie) hebben wij alle boodschappen gehaald, en huis schoon gemaakt, maar mijn moeder wilde ook niet dat wij haar hielpen met douchen of aankleden. Het werd door de instanties wel gezegd dat het het beste zou zijn als ik mijn full-time baan zou opgeven om haar te verzorgen, ik zou daar dan een mantelzorg uitkering voor krijgen!
Typisch dat dat mij als vrouw gevraagd werd, mijn broer vroegen ze niks. Ik trapte daar niet in, ik bedacht dat ze misschien wel ineens zou kunnen sterven, is ook gebeurd, en dat ik dan maar weer moest zien hoe ik een baan kreeg.

Ja de regering denkt er goed makkelijk over.

Krankzinnig inderdaad. Bovendien zou je verwachten dat een gediplomeerd verzorger een veel beter resultaat neer zou kunnen zetten. Natuurlijk ga je nog regelmatig langs bij je ouders en sommigen doen ook heel wat qua verzorging, maar full time dat op je nemen ten koste van je baan? Op aanraden van de instanties? Die hebben hun prioriteiten totaal verkeerd.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:51 schreef MadJackthePirate het volgende:

[..]

Krankzinnig inderdaad. Bovendien zou je verwachten dat een gediplomeerd verzorger een veel beter resultaat neer zou kunnen zetten. Natuurlijk ga je nog regelmatig langs bij je ouders en sommigen doen ook heel wat qua verzorging, maar full time dat op je nemen ten koste van je baan? Op aanraden van de instanties? Die hebben hun prioriteiten totaal verkeerd.

Ze hebben de mond vol van emancipatie en kansen voor vrouwen, maar stiekum denken ze dat we nog met ze'n allen de hele dag koffie drinken met de buurvrouwen. Misschien is dat in de dorpen nog zo, maar hier ken ik niemand die niet werkt.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:32 schreef MadJackthePirate het volgende:

[..]

https://www.volkskrant.nl(...)sfraudeur~be95e9d26/

[..]

man man man.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 01:37 schreef Bocaj het volgende:

In het begin van die participatie wet ging een tv programma eens willekeurig aanbellen of ze iets voor hun buren wilde doen...Werd er opengedaan door een twintiger, en die zei dat je zoiets niet aan hem moet vragen en deed de deur weer dicht!

Volgens mij zitten de meeste mensen er ook helemaal niet op te wachten....

Trouwens Isabeau, bekende naam.... Jou herken ik nog van BigBrother...Hoe lang geleden? 13/14 jaar?

Dat zou kunnen ja Big Brother

Wat het kabinet ook even vergat is dat vrouwen niet meer thuis met de kids zitten om lekker de halve dag voor zieke/gehandicapte pa te kunnen zorgen, maar die moesten allemaal een baan. Dus niemand heeft meer tijd voor de ouders wbt zorg. En je baan er voor opzeggen, wat ze ietjefietje dus eigenlijk vroegen is al helemaal krankzinnig (en dus nog wel lekker de vrouwe vragen, maar niet de mannen ). De buren zijn uiteraard ook niet meer thuis, want ook allemaal een drukke baan. De enige buren die dan thuis zijn, zijn de 67 jarigen. En die moeten je dan gaan helpen met douchen en aankleden

Er zijn best wat kwetsbare ouderen die die vraag niet eens kunnen stellen, want de hebben niet door dat ze bedorven melk in de koelkast hebben staan of dat je een kant en klaar maaltijd niet op het gas kan zetten.
De participatiemaatschappij gaat er teveel van uit dat iedereen weet wat hij of zij nodig heeft.
Vaak weet de familie dit niet eens.

In de praktijk wordt er vaak door een huisarts of specialist ouderengeneeskunde bijvoorbeeld bedacht dat er thuiszorg of dagbesteding nodig is, de familie mag dat dan aanvragen (als ze willen kunnen en of er zijn). Vervolgens moet er wel meestal wel een begeleidend schrijven van een arts bij waarom dat nodig is (blijkbaar kan de familie een aanvraag toch niet doen).

Bij mensen zonder familie helpt het om met een zorgverlener naar het wijkteam te gaan voor de aanvraag, maar diegene neemt wel een risico dat die dat pro deo gaat doen (omdat de zorgverlener de patient stuurt).

Fijn dat ook onderzocht en onderbouwd is dat het niet werkt.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 09:16 schreef ietjefietje het volgende:

[..]

Ook al zouden het wel vrouwen en kinderen zijn, je snapt toch wel dat je geld maar 1x kan uitgeven, bij mij is dan het hemd nader dan de rok! M.a.w zorg eerst eens voor je eigen bevolking voordat je andere landen gaat onderhouden!

Heb we het zo slecht dan?

[ Bericht % gewijzigd door Frutsel op 13-09-2018 11:08:24 ]

Dit zag niemand aankomen dat je niet gewassen wil worden door je buurman.

Meer VVD. .

Niet verrassend uiteraard, enerzijds is ieders tijd beperkt en de meeste mensen zijn al druk genoeg met hun baan, gezin, etc. Anderszijds hebben veel hulpbehoevenden begrijpelijkerwijs moeite met het vragen van hulp, zeker als de benodigde zorg wat zwaarder is (wie zou er ook z'n bejaarde buurvrouw willen wassen oid? ).

Maar het maakt natuurlijk allemaal niet uit verder, want de beleidsmakers gaan ongetwijfeld toch helemaal niets met de uitslag van dit onderzoek doen.

Ik ben op het moment ook hulpbehoevend ivm een ongeluk. Toen ik het ziekenhuis uit mocht werd er ook gevraagd wat mijn ouders en familie allemaal voor me konden doen. Mijn ouders doen alles met liefde voor me, maar ik wil ze gewoon niet op die manier belasten dus ik heb gewoon glashard moeten liegen dat mijn ouders gewoon bepaalde dingen niet voor me kunnen doen. Doordat de zorg tijdelijk is is het voor mij misschien ook wel wat makkelijker dingen te regelen met de thuiszorg en boodschappen e.d. kun je tegenwoordig vrij makkelijk gewoon thuis laten bezorgen.

Ik blijf het een raar idee vinden dat je gevraagd wordt van alles te laten doen door familie/vrienden/buren. Die wil je juist niet belasten met je hulpbehoefte, en nog minder graag laat je ze je zwaktes zien en afhankelijk van ze zijn. Leuk dat ze een testje hebben gedaan, nu maar weer gewoon normaal doen en gewoon mensen die er voor geleerd hebben hun werk laten doen.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:38 schreef ietjefietje het volgende:

[..]

Maar geen een linkse partij die er iets aan wil doen. Ze willen ons steeds het liedje laten zingen dat we het allemaal zo goed hebben in Nederland!

Nice, links heeft het weer gedaan, al zitten we ondertussen alweer in Rutte III en volgende keer gewoon weer VVD stemmen.

Dat werkt idd niet. Mijn moeder is al bijna 30 jaar chronisch ziek en ver afgetakeld. Toen ik nog thuis woonde ging het hele gezin er aan onderdoor. Alle aandacht ging naar haar, alles draait om haar en toen kon ze nog vanalles. Maar vooral voor mijn vader is het heel erg het is gewoon ontzettend zwaar werk (vooral ook fysiek) om voor zo iemand te zorgen. Ik weeg minder dan mijn moeder en zou haar dan ff op het toilet moeten tillen?! Ik was b.v. eens alleen daar, ze was gevallen dus blijf maar liggen wachten tot er meer mensen zijn. Ja, in je ondergoed ja.... Ze was toen zelf uit bed proberen te gaan, dat is ook een probleem wat elke dag speelt daar; zichzelf in gevaar brengen. En je kunt iemand toch niet vastbinden? Het ging op een gegeven moment zelfs zo ver dat mijn vader besloot maar niet in bad te gaan als mijn broer of ik "niet konden oppassen". Als je een twintiger bent hoor je andere plannen te hebben dan op te passen op je moeder. Maar mijn moeder kon geen sec. alleen gelaten worden omdat ze met het beetje bewegen dat ze nog kon dikwijls vanalles ging proberen te doen (zoals het tafelkleed rechtleggen) en dan viel. Ze heeft zichzelf zelfs een schedelbreuk gevallen en is daarna met een hersenbloeding opgenomen in het ziekenhuis. Ik werk nu fulltime heb een eigen huishouden ik heb geen tijd om dat ook een deel mantelzorg erbij te doen. Ik kan dat psychisch ook helemaal niet meer. Ik heb ook geen goede band met mijn ouders, nooit gehad ook (ironisch genoeg komt dit ook een deel door dit alles). En kom er dus niet vaak. Broer idem dito... werkt ook fulltime, eigen huis etc. Zelfs mijn vader werkt nog steeds fulltime en is nu 62 en moet daarna nog elke dag een dienst mantelzorg erachteraan draaien; wat veel en veel zwaarder is dan zijn werk. En dan kan hij zelf niet fatsoenlijk slapen omdat ze hem elke keer wekt door haar abneu (herrie) of voor toiletbezoek. Ik heb zelf ook heel veel slapeloze nachten gehad toen ik daar nog woonde, door haar. Mijn vader is compleet overspannen. En zo ver aan het doordraaien dat hij niet meer normaal kan beredeneren, hij ontkent ook veel problemen rondom mijn moeder. Ook weer een reden dat veel hulpmiddelen veel te laat worden overwogen of aangeschaft. Je kunt geen kant meer met hem op (ook de reden dat veel familie er niet meer komt). Hij is kwaad op alles en iedereen en altijd negatief over alles, depressief wordt je ervan. Alle kennissen en vrienden zijn afgetaaid door de jaren heen. Hij had er nog 1 (een goede collega) tot vorig jaar die persoon heeft zichzelf van het leven beroofd. Wat natuurlijk ook een zware impact had op mijn vader. Echt niemand hebben ze meer, er is ook nooit bezoek. Zijn eigen twee broers zijn al zeker langer dan 5 jaar niet meer in dat huis geweest, ik kan me niets eens meer herinneren wanneer ik ze daar nog gezien heb. Het hele huis is ook compleet vervallen, overal kapotte deuren van het rondrijden met zo'n electrische rolstoel. Rondom lekken alle goten, achterdeur kan niet meer open al jaren niet. Voordeur is bijna zover. Dak van de garage staat op instorten door lekkages etc. Mijn vader heeft echt geen twee linkerhanden in tegendeel zelfs. Maar hij is zo afgebrand elke dag dat hij daar nooit iets aan doet, hij geeft er ook niet meer om.

Veel mensen hebben geen idee hoe onmogelijk en onmenselijk zoiets is en kan zijn. Je wordt ook een soort van emotioneel gegijzeld door zo'n probleem. Er is geen oplossing en je kunt geen kant op. Het wordt alleen maar erger en dat is emotioneel heel zwaar. En inderdaad: niemand waagt zich eraan om daar binnen te stappen (of waar dan ook waar soortgelijks speelt) om alleen al wat boodschappen te doen. Mensen hebben een soort van afkeer van anderen die zo ziek zijn heb ik het idee. Alsof ze zich geen houding weten en het leed vooral niet willen zien of erover willen horen. Ze spreken mijn moeder ook vaak niet in aan en negeren haar zelfs compleet als ik met haar meenam naar een winkel gericht op haar leeftijd, niet(!) de mijne. Dat was jaren geleden al toen ze nog een stuk beter was. Ze horen haar praten en praten vervolgens tegen mij over haar alsof ze er niet bij is.

Nederlanders willen niet afhankelijk zijn van hun familie. Terecht. Onafhankelijkheid van de sociale groep waar we in geboren zijn is een belangrijke voorwaarde voor vrij burgerschap.

In arme en corrupte landen laat je het wel uit je hoofd om je familie tegen je in het harnas te jagen. Zonder hen ben je immers aan de goden overgeleverd. Dus blijf maar in die kast en spreek je vooral niet uit tegen het geloof of tegen je stamleider.

Je moet er toch niet aan denken dat mensen ook hier weer op hun woorden moeten gaan letten, omdat ze voor zorg op hun familie aangewezen zijn.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:26 schreef Isabeau het volgende:
In de OP is sprake van kinderen-ouders, maar het kabinet wilde ook dat je de buurvrouw en zo ging vragen Ja, een keertje als je 2-3 daagjes ziek bent om een boodschapje te doen, maar toch niet bij chronische zorg

Ik heb dit ook altijd belachelijk gevonden. Wat een afhankelijkheid proberen ze hiermee te creëren.

Als iemand zorg wil verlenen aan een familielid of buurvrouw prima, maar niet afgedwongen door de overheid.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 22:02 schreef rutger05 het volgende:

[..]

Ik heb dit ook altijd belachelijk gevonden. Wat een afhankelijkheid proberen ze hiermee te creëren.

Als iemand zorg wil verlenen aan een familielid of buurvrouw prima, maar niet afgedwongen door de overheid.

Zie je het voor je, genoeg mensen bij wie je letterlijk de luier zou moeten verschonen.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 22:08 schreef naiipajiiau het volgende:

[..]

Zie je het voor je, genoeg mensen bij wie je letterlijk de luier zou moeten verschonen.

Liever niet. Ik zou zelf ook liever niet afhankelijk willen zijn van familie of een buurvrouw. Wat je dan ook krijgt is een onvolwaardige relatie, waarbij de relatie voor een groot gedeelte alleen nog maar het zorgen voor de ander gaat inhouden en waarbij het andere, zeer belangrijke contact, erbij in schiet.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:04 schreef Bocaj het volgende:
https://nos.nl/artikel/22(...)tten-werkt-niet.html

[ afbeelding ]

[..]

=====================

Dit was wel te verwachten....

[..]

Uiteraard was dit te verwachten. In 3e wereldlanden is de familie je vangnet en kunnen vermogenden betere zorg en hulp van buitenaf regelen. Dat men in Nederland de transitie naar een beter systeem met professionals gemaakt heeft was een logische stap in welvaart en betere verzorging.

De liberalen zouden het maar al te wenselijk vinden als er een groter verschil van luxe zou ontstaan op het gebied van zorg.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 11:33 schreef naiipajiiau het volgende:
Dat werkt idd niet. Mijn moeder is al bijna 30 jaar chronisch ziek en ver afgetakeld. Toen ik nog thuis woonde ging het hele gezin er aan onderdoor. Alle aandacht ging naar haar, alles draait om haar en toen kon ze nog vanalles. Maar vooral voor mijn vader is het heel erg het is gewoon ontzettend zwaar werk (vooral ook fysiek) om voor zo iemand te zorgen. Ik weeg minder dan mijn moeder en zou haar dan ff op het toilet moeten tillen?! Ik was b.v. eens alleen daar, ze was gevallen dus blijf maar liggen wachten tot er meer mensen zijn. Ja, in je ondergoed ja.... Ze was toen zelf uit bed proberen te gaan, dat is ook een probleem wat elke dag speelt daar; zichzelf in gevaar brengen. En je kunt iemand toch niet vastbinden? Het ging op een gegeven moment zelfs zo ver dat mijn vader besloot maar niet in bad te gaan als mijn broer of ik "niet konden oppassen". Als je een twintiger bent hoor je andere plannen te hebben dan op te passen op je moeder. Maar mijn moeder kon geen sec. alleen gelaten worden omdat ze met het beetje bewegen dat ze nog kon dikwijls vanalles ging proberen te doen (zoals het tafelkleed rechtleggen) en dan viel. Ze heeft zichzelf zelfs een schedelbreuk gevallen en is daarna met een hersenbloeding opgenomen in het ziekenhuis. Ik werk nu fulltime heb een eigen huishouden ik heb geen tijd om dat ook een deel mantelzorg erbij te doen. Ik kan dat psychisch ook helemaal niet meer. Ik heb ook geen goede band met mijn ouders, nooit gehad ook (ironisch genoeg komt dit ook een deel door dit alles). En kom er dus niet vaak. Broer idem dito... werkt ook fulltime, eigen huis etc. Zelfs mijn vader werkt nog steeds fulltime en is nu 62 en moet daarna nog elke dag een dienst mantelzorg erachteraan draaien; wat veel en veel zwaarder is dan zijn werk. En dan kan hij zelf niet fatsoenlijk slapen omdat ze hem elke keer wekt door haar abneu (herrie) of voor toiletbezoek. Ik heb zelf ook heel veel slapeloze nachten gehad toen ik daar nog woonde, door haar. Mijn vader is compleet overspannen. En zo ver aan het doordraaien dat hij niet meer normaal kan beredeneren, hij ontkent ook veel problemen rondom mijn moeder. Ook weer een reden dat veel hulpmiddelen veel te laat worden overwogen of aangeschaft. Je kunt geen kant meer met hem op (ook de reden dat veel familie er niet meer komt). Hij is kwaad op alles en iedereen en altijd negatief over alles, depressief wordt je ervan. Alle kennissen en vrienden zijn afgetaaid door de jaren heen. Hij had er nog 1 (een goede collega) tot vorig jaar die persoon heeft zichzelf van het leven beroofd. Wat natuurlijk ook een zware impact had op mijn vader. Echt niemand hebben ze meer, er is ook nooit bezoek. Zijn eigen twee broers zijn al zeker langer dan 5 jaar niet meer in dat huis geweest, ik kan me niets eens meer herinneren wanneer ik ze daar nog gezien heb. Het hele huis is ook compleet vervallen, overal kapotte deuren van het rondrijden met zo'n electrische rolstoel. Rondom lekken alle goten, achterdeur kan niet meer open al jaren niet. Voordeur is bijna zover. Dak van de garage staat op instorten door lekkages etc. Mijn vader heeft echt geen twee linkerhanden in tegendeel zelfs. Maar hij is zo afgebrand elke dag dat hij daar nooit iets aan doet, hij geeft er ook niet meer om.

Veel mensen hebben geen idee hoe onmogelijk en onmenselijk zoiets is en kan zijn. Je wordt ook een soort van emotioneel gegijzeld door zo'n probleem. Er is geen oplossing en je kunt geen kant op. Het wordt alleen maar erger en dat is emotioneel heel zwaar. En inderdaad: niemand waagt zich eraan om daar binnen te stappen (of waar dan ook waar soortgelijks speelt) om alleen al wat boodschappen te doen. Mensen hebben een soort van afkeer van anderen die zo ziek zijn heb ik het idee. Alsof ze zich geen houding weten en het leed vooral niet willen zien of erover willen horen. Ze spreken mijn moeder ook vaak niet in aan en negeren haar zelfs compleet als ik met haar meenam naar een winkel gericht op haar leeftijd, niet(!) de mijne. Dat was jaren geleden al toen ze nog een stuk beter was. Ze horen haar praten en praten vervolgens tegen mij over haar alsof ze er niet bij is.

Eerlijk gezegd vraag ik mij af waarom zij niet in een verpleeghuis zit. Ze is een gevaar voorzichzelf en de omgeving.

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 09:09 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

Eerlijk gezegd vraag ik mij af waarom zij niet in een verpleeghuis zit. Ze is een gevaar voorzichzelf en de omgeving.

Het is ooit geopperd door iemand van een zorginstantie om (samen) in een soort zorgwoning bij zo'n complex te gaan wonen. Zodat hulp heel dichtbij zou zijn. Mijn vader echter wil dat niet. Ze krijgen nu hulp van verschillende zorgende via een PGB. Maar voor die mensen is het ook heel zwaar. Mijn ouders hebben een koophuis in de omgeving waar ze beide opgroeide. De zorgwoning zou 50km zuidelijk ergens in Limburg zijn. Mijn vader is een buitenmens heeft nog wat diertjes zoals kippen/duiven in de tuin. Hij wil niet ook dat nog opgeven, want dan heeft hij niets meer alleen de ellende rondom haar. Bovendien ligt zijn werk in tegenovergestelde richting en hij moet nog ca. 5 jaar tot zijn pensioen. Op zijn leeftijd is switchen echt geen optie meer. Hij wil mijn moeder niet ook nog opgeven. Maar ja, ik deel jouw mening, echter denkt mijn broer er zelfs niet ook zo over. Ze heeft na de hersenbloeding in een revalidatiecentrum gewoond voor een tijd. Maar ze vroeg elke dag emotioneel haar mee naar huis te nemen. Mijn vader trok dat echt niet, ik ben toen een keer snachts naar dat huis geracet omdat mijn broer hem in complete paniek al heel lang probeerde rustig te krijgen, tevergeefs. Mocht ze ergens moeten inwonen ik denk dat het dan slecht zou aflopen met mijn vader. Mijn vader doet veel destructieve dingen zoals veel te veel drinken. Dat is het hem juist; welk scenario je ook bedenkt het gaat binnen nu en een paar jaar verschrikkelijk aflopen.

Tja de thuiszorg is overbelast. Als familie niet meehelpt dan moeten we wel accepteren dat de zorg steeds duurder word als we mensen zolang mogelijk thuis willen houden.


Als het om ouderenzorg gaat zou men weer terug moeten gaan naar de bejaardentehuizen waar alle voorzieningen onder een dak te vinden zijn.

In de thuiszorg werkt men met gebroken diensten en mijn partner moet soms 3 maal bij dezelfde patiënt op die dag komen. Tel daarbij het vervoer op en aanpassingen van het huis erbij op en het financiële plaatje word onbetaalbaar. Bovendien komt er dan nog een helpende om te poetsen. Dat is op een dag dus 4 maal een kracht.

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 12:13 schreef Cherni het volgende:
Tja de thuiszorg is overbelast. Als familie niet meehelpt dan moeten we wel accepteren dat de zorg steeds duurder word als we mensen zolang mogelijk thuis willen houden.


Als het om ouderenzorg gaat zou men weer terug moeten gaan naar de bejaardentehuizen waar alle voorzieningen onder een dak te vinden zijn.

In de thuiszorg werkt men met gebroken diensten en mijn partner moet soms 3 maal bij dezelfde patiënt op die dag komen. Tel daarbij het vervoer op en aanpassingen van het huis erbij op en het financiële plaatje word onbetaalbaar. Bovendien komt er dan nog een helpende om te poetsen. Dat is op een dag dus 4 maal een kracht.

Tja bij demente mensen komt soms 4x per dag thuiszorg.

Wat de gemeente ook weleens doet is aandringen op opname omdat het thuis zo duur is met alle WMO voorzieningen. Daar had het kabinet ook niet op gerekend natuurlijk.

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 14:07 schreef Bocaj het volgende:
Wat is er mis met een bejaardentehuis? Old people's home!

Daar is alles bij de hand...

We gaan daar toch weer naar toe want lang thuis wonen is niet voor iedereen weggelegd!

Ik vind er niet altijd wat mis mee maar het wordt tegenwoordig als grond voor euthanasie gezien om zo zorgafhankelijk te zijn dat je in een verpleeghuis ‘mag’ wonen.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:32 schreef MadJackthePirate het volgende:

[..]

https://www.volkskrant.nl(...)sfraudeur~be95e9d26/

[..]

Dit moet toch wel een van de meest trieste dingen zijn die ik in lange tijd gelezen heb...

Man man man te zot voor woorden

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:32 schreef Bloemkool het volgende:
Het geld is op om die mensen te helpen want uitvreters uit andere landen krijgen natuurlijk voorrang. Walgelijk wat er in Nederland aan het gebeuren is.

En vergeet de bankiers bonussen en de dividentbelasting niet.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:26 schreef Isabeau het volgende:
In de OP is sprake van kinderen-ouders, maar het kabinet wilde ook dat je de buurvrouw en zo ging vragen Ja, een keertje als je 2-3 daagjes ziek bent om een boodschapje te doen, maar toch niet bij chronische zorg

Ik zou mijn buren op straat niet eens herkennen.

Ik ben 12 en half jaar mantelzorger geweest voor mijn beide ouders. Mijn pa is in 2011 overleden, en mijn moeder eind 2017. Er was al die tijd gelukkig ook intensieve thuiszorg, want ik kon er niet elke dag zijn, (ik woonde op 65 km afstand) De thuiszorg zorgde voor de continuiteit en daar was ik heel blij mee. Maar de thuiszorg kan niet alles. Mantelzorg was ook nodig. Dat ik indertijd in die mantelzorgrol terecht kwam had ook te maken met mijn beschikbaarheid, ik had een WAO afkeuring, werkte dus niet meer, en kon omdat ik niet aan werktijden gebonden was, zo flexibel met mijn agenda zijn om te allen tijde ad hoc in te springen als dat nodig was. En indien nodig ook een paar dagen achter elkaar daar te blijven. Ik kon in uitzonderingsgevallen ook de taak van de thuiszorg even overnemen. Inclusief persoonlijke verzorging. Maar dat was natuurlijk niet de regel.
Die uitzonderingsgevallen hebben zich enkele keren wel voorgedaan.

Ik heb al die tijd wel beseft dat ik zelf geen kinderen heb om een beroep op te doen als ik t.z.t. zelf hulpbehoevend zou worden door ouderdom. En ik zou er niet aan moeten denken om dan een beroep te moeten doen op buren. Zoveel contact met de buren heb ik niet. Ik wil het contact met mijn buren vriendelijk houden maar daarom ook een beetje afstand bewaren.

[ Bericht 0% gewijzigd door barthol op 15-09-2018 02:10:25 ]

Mijn eigen ervaring is dat mensen wat minder gauw hulp voor zichzelf vragen, maar gemakkelijk hulp vragen (assistentie vragen in de zorg -) voor elkaar, als die zorg even teveel wordt. Hulp vragen voor de ander dus. Mijn vader die mijn hulp vroeg voor mijn moeder, en mijn moeder die mijn hulp vroeg voor mijn vader, en de thuiszorg of het ziekenhuis die me opbelt of ik meteen kon komen en kon blijven In de situatie van dat moment. Voor mij was het echter belangrijk dat ik erop kon vertrouwen dat ik het meteen zou horen als de situatie maakte dat hulp echt nodig was. Soms was het even wat doorvragen.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 00:17 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

En vergeet de bankiers bonussen en de dividentbelasting niet.

Dat zijn ook dingen die je met lede ogen moet aanzien.

Ik verbaas me al jaren over de Nederlandse maatschappij. Dit kan er wel bij.

Nederland is een koude maatschappij, waar de overheid zich in iedere vezel van ons bestaan heeft ingekocht. Daarom is het ook op veel plaatsen een puinhoop. Ouders die het verdommen om hun kinderen op te voeden, scholen die het verdommen om kinderen goed onderwijs te geven enz. Dit kan anders.

Om je dan als overheid als een onbetrouwbare partner op te stellen, en je plots terug te trekken uit de ouderenzorg, ik vind het niet kunnen. En dat zeg ik als VVD/CDAer. Prima dat we op eigen verantwoordelijkheid wijzen en denken aan de uitgaven, maar veel mensen missen een band om in aanmerking te komen voor participatiezorg.

In Zuid-Korea zou zoiets wel kunnen. Sterker nog, daar hebben veel ouderen geen pensioen en is men direct afhankelijk van kinderen.

Maar daar is de band tussen ouders en kinderen ook veel warmer en wordt er veel meer in kinderen geďnvesteerd.

Jeetje, wat een verhalen zijn hier te lezen. Onvoorstelbaar dat dit zo gaat. Ik kan er met m'n verstand niet bij. Wat een ellende.

In de thuiszorg wordt er in principe vanuit gegaan dat iedereen in meer of mindere mate een beroep kan doen op zijn/haar sociale netwerk. In de praktijk valt dit echter heel erg tegen. Kinderen hebben het te druk want zelf een drukke baan en gezin, buren kijken niet naar ze om. Ik werk zelf in de thuiszorg en zie regelmatig hele sneue gevallen. Met name de clienten die echt totaal geen sociaal netwerk hebben (geen kinderen, vrienden etc) zakken steeds verder weg. De huishoudelijke hulp en persoonlijke zorg wordt meestal nog wel redelijk geregeld, boodschappen kunnen besteld worden (leuk, maar een bejaarde snapt natuurlijk niet hoe dat werkt). Daarnaast heb je ook heel veel taken die zowel een huishoudelijk hulp als een verpleger niet uitvoert. Ik heb bv een client gehad die geen tv meer had want die was stuk en niemand kon met hem mee een nieuwe kopen. Of bijvoorbeeld douchekoppen die stuk zijn waardoor mensen maanden niet kunnen douchen, lekkage en/of andere defecten aan huis/apparatuur en ga zo maar even door. Oke, dit zijn misschien geen primaire levensbehoeften maar het wordt echt onderschat tegen hoeveel problemen veel zorgbehoevenden aanlopen.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 09:03 schreef Lyrebird het volgende:
Ik verbaas me al jaren over de Nederlandse maatschappij. Dit kan er wel bij.

Nederland is een koude maatschappij, waar de overheid zich in iedere vezel van ons bestaan heeft ingekocht. Daarom is het ook op veel plaatsen een puinhoop. Ouders die het verdommen om hun kinderen op te voeden, scholen die het verdommen om kinderen goed onderwijs te geven enz. Dit kan anders.

Om je dan als overheid als een onbetrouwbare partner op te stellen, en je plots terug te trekken uit de ouderenzorg, ik vind het niet kunnen. En dat zeg ik als VVD/CDAer. Prima dat we op eigen verantwoordelijkheid wijzen en denken aan de uitgaven, maar veel mensen missen een band om in aanmerking te komen voor participatiezorg.

In Zuid-Korea zou zoiets wel kunnen. Sterker nog, daar hebben veel ouderen geen pensioen en is men direct afhankelijk van kinderen.

Maar daar is de band tussen ouders en kinderen ook veel warmer en wordt er veel meer in kinderen geďnvesteerd.

In Duitsland zijn kinderen, anders dan in Nederland, aansprakelijk voor de kosten van een verpleeghuis voor hun ouders. Of dat nog zo is weet ik niet. Maar toen ik in Duitsland werkte moesten een aantal collega´s de zorg van hun ouders verplicht betalen als de ouders het niet konden betalen.

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 14:10 schreef MevrouwPuff het volgende:

[..]

Ik vind er niet altijd wat mis mee maar het wordt tegenwoordig als grond voor euthanasie gezien om zo zorgafhankelijk te zijn dat je in een verpleeghuis ‘mag’ wonen.

Dat is het probleem. Het zijn nu verpleegtehuizen waar je je laatste dagen slijt. Dat was in de jaren 80 anders. Huisarts, kapper, opticien, kruidenier zaten alle onder een dak. Huisarts kon zo op zeer kleine afstand tal van mensen bezoeken. Bovendien heb je veel minder personeel nodig als al die medewerkers in de wijken die ook nog door druk verkeer vaak in tijdnood komen. Nu heb je al in een wijk gemiddeld 15 personeelsleden nodig. En nu is het zo dat door de enorme tekorten in de zorg er geen zorg kan worden aangenomen. En dan ontstaat er het gevaar dat hulpbehoevende worden aangewezen op zzpers die met louche praktijken zorg verlenen.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 12:47 schreef Cherni het volgende:

[..]

In Duitsland zijn kinderen, anders dan in Nederland, aansprakelijk voor de kosten van een verpleeghuis voor hun ouders. Of dat nog zo is weet ik niet. Maar toen ik in Duitsland werkte moesten een aantal collega´s de zorg van hun ouders verplicht betalen als de ouders het niet konden betalen.

Ik zou daar, net zoals bij participatiezorg, een groot voorstander van zijn. Een kleinere rol voor de overheid en meer verantwoordelijkheid voor individuen. Kunnen de belastingen omlaag.

Maar zoiets moet je wel van te voren afspreken. Vanaf morgen melden dat er geen AOW meer wordt uitgekeerd, kan ook niet (.. maar als ze eindelijk de rente omhoog gaan gooien om de inflatie te beteugelen, dan zijn de rapen pas echt gaar - vooral in landen met een omslagstelsel).

Prima, maak kinderen verantwoordelijk voor de zorg van hun ouders. Krijgen we Koreaanse toestanden met ouders die pas gerust zijn als hun kind de absolute top heeft bereikt - want met topsalaris voor het kind hebben zij een goede oude dag.

Overigens is mijn moeder ook een aantal dagen naar de bejaarden dagbesteding geweest. Ze was toen rond de 55 en zit je daar tussen de bejaarden. Maar er was geen enkele andere mogelijkheid meer. Als ik het zelf niet gezien had had ik het waarschijnlijk niet geloofd. Maar mijn vader liet een keer "rekeningen" zien van die dagopvang. Want bij een PGB krijgt de cliënt zelf ook thuis die rekeningen toegestuurd.

Het was ongeveer zo opgesteld per dag:

Boterham 1 snee wit 1,50
Boterham 1 snee bruin 1,50
Jam x 2 2,00
Boter 0.50
koffie 2x 2,00

Toiletbezoek x 7 (!!!) 10,50
En dan nog een uurtarief om er überhaupt te mogen zijn.

Geweldig als je door ziekte ook nog eens een zeer slechte blaas hebt.
(bedragen herinner ik me niet precies maar was rond die koers, in ieder geval blijkt toiletbezoek ook een flinke duit in het zakje te doen).

En dan ga je der daar ophalen en is ze niet bij de rest in de gezamenlijke zaal. Zijn ze haar vergeten "op te halen" van datzelfde toilet.. Ze had daar al 3 kwartier gezeten...

Moet je eens voorstellen wat een administratie er op deze manier ook nog eens bij komt kijken voor diegene die dat werk moeten doen, wat al zwaar werk is. En die mensen zijn standaard altijd zwaar onderbemand en moeten standaard op 3 plekken tegelijk zijn. Ik heb het te doen met mensen die in de zorg aan het bed werken, het is vaak superzwaar en betaald echt niet geweldig.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 14:42 schreef naiipajiiau het volgende:
Overigens is mijn moeder ook een aantal dagen naar de bejaarden dagbesteding geweest. Ze was toen rond de 55 en zit je daar tussen de bejaarden. Maar er was geen enkele andere mogelijkheid meer. Als ik het zelf niet gezien had had ik het waarschijnlijk niet geloofd. Maar mijn vader liet een keer "rekeningen" zien van die dagopvang. Want bij een PGB krijgt de cliënt zelf ook thuis die rekeningen toegestuurd.

Het was ongeveer zo opgesteld per dag:

Boterham 1 snee wit 1,50
Boterham 1 snee bruin 1,50
Jam x 2 2,00
Boter 0.50
koffie 2x 2,00

Toiletbezoek x 7 (!!!) 10,50
En dan nog een uurtarief om er überhaupt te mogen zijn.

Geweldig als je door ziekte ook nog eens een zeer slechte blaas hebt.
(bedragen herinner ik me niet precies maar was rond die koers, in ieder geval blijkt toiletbezoek ook een flinke duit in het zakje te doen).

En dan ga je der daar ophalen en is ze niet bij de rest in de gezamenlijke zaal. Zijn ze haar vergeten "op te halen" van datzelfde toilet.. Ze had daar al 3 kwartier gezeten...

Moet je eens voorstellen wat een administratie er op deze manier ook nog eens bij komt kijken voor diegene die dat werk moeten doen, wat al zwaar werk is. En die mensen zijn standaard altijd zwaar onderbemand en moeten standaard op 3 plekken tegelijk zijn. Ik heb het te doen met mensen die in de zorg aan het bed werken, het is vaak superzwaar en betaald echt niet geweldig.

Het loon is niet zo slecht. Het is meer de werkdruk die veel te hoog is om goede zorg te verlenen. Als ik zie wat mijn partner aan loon heeft is dat niet om over te klagen. In tegendeel.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 12:56 schreef Cherni het volgende:

[..]

Dat is het probleem. Het zijn nu verpleegtehuizen waar je je laatste dagen slijt. Dat was in de jaren 80 anders. Huisarts, kapper, opticien, kruidenier zaten alle onder een dak. Huisarts kon zo op zeer kleine afstand tal van mensen bezoeken. Bovendien heb je veel minder personeel nodig als al die medewerkers in de wijken die ook nog door druk verkeer vaak in tijdnood komen. Nu heb je al in een wijk gemiddeld 15 personeelsleden nodig. En nu is het zo dat door de enorme tekorten in de zorg er geen zorg kan worden aangenomen. En dan ontstaat er het gevaar dat hulpbehoevende worden aangewezen op zzpers die met louche praktijken zorg verlenen.

Verzorgingshuizen zijn inderdaad bijna allemaal dicht. Maar in de praktijk zie je steeds meer dat er een huisarts en een specialist ouderengeneeskunde is, op den duur zal het wel weer wat verbeteren. Maar mogelijk wel duurder dan het was. Het was ook wel erg goedkoop vroeger om in een verzorgingshuis te wonen.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 12:58 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Prima, maak kinderen verantwoordelijk voor de zorg van hun ouders. Krijgen we Koreaanse toestanden met ouders die pas gerust zijn als hun kind de absolute top heeft bereikt - want met topsalaris voor het kind hebben zij een goede oude dag.

Nee, dat moeten we dus écht niet willen met z'n allen. Dat lijkt me zeer onwenselijk.

Deze user in dit topic weet het goed te verwoorden:

quote:

Op donderdag 13 september 2018 12:25 schreef Brandaris01 het volgende:
Nederlanders willen niet afhankelijk zijn van hun familie. Terecht. Onafhankelijkheid van de sociale groep waar we in geboren zijn is een belangrijke voorwaarde voor vrij burgerschap.

In arme en corrupte landen laat je het wel uit je hoofd om je familie tegen je in het harnas te jagen. Zonder hen ben je immers aan de goden overgeleverd. Dus blijf maar in die kast en spreek je vooral niet uit tegen het geloof of tegen je stamleider.

Je moet er toch niet aan denken dat mensen ook hier weer op hun woorden moeten gaan letten, omdat ze voor zorg op hun familie aangewezen zijn.

Dit dus.

Onafhankelijkheid en de kans om je los te maken van je sociale verbanden en structuren is een groot goed, en ook een vorm van welvaart.

Bovendien hebben we het in onze 24/7 samenleving tegenwoordig toch te druk met 2 fulltime banen en kinderen waar we nog voor moeten zorgen.

quote:

Op zondag 16 september 2018 00:12 schreef john2406 het volgende:

[..]

Ik zag het nooit als moeten ik mocht ervoor zorgen!
Bij moeten krijg ik zo een raar gevoel. alsof opgedrongen.

Als de overheid het als plicht gaat opdringen is het dus wel 'moeten' hé.

Als je de keuze hebt, en je hebt een goede relatie met je ouders en/of familie, dan is er natuurlijk niks mis mee.

Maar laat iedereen dat lekker zelf bepalen met zijn eigen afwegingen over relaties, tijd, belangen, belastbaarheid enz.

quote:

Op zondag 16 september 2018 00:17 schreef john2406 het volgende:

[..]

De overheid dwingt of dwong mij niet om mij te vermenigvuldigen, en een kind vraagt zichzelf niet in de wereld volgens mij?

Inderdaad. Maar wat is de relevantie van deze constatering wat dit betreft

Ja het klinkt in mijn oren ook wat raar, “moeten” zorgen voor je kinderen.

quote:

Op zondag 16 september 2018 00:20 schreef john2406 het volgende:

[..]

Moet je dan voor kinderen zorgen of mag je het?

Dat is je ouderlijke plicht, wat mij betreft.

Maar als ouders kies je, over het algemeen, wel degelijk voor het nemen van een kind.

Als kind kies je niet je ouders.

Het gaat hier over de discussie om als kind voor je ouders te zorgen op latere leeftijd, als mogelijke - morele? - plicht.

quote:

Op zondag 16 september 2018 00:25 schreef john2406 het volgende:

[..]

Mij ging het erom dat jij moet in je quote had staan, dat was wat mij storen deed, stel je mocht het niet?

Dat is de discussie dus niet. De discussie is dus "stel dat de overheid het jou verplicht om voor jouw ouders te zorgen."

Maar schijnbaar heb jij net zo'n hekel als ik aan "moeten" en ben je daar dus ook tegen.

Waarom daar dan zo'n lange, semantische, discussie voor gevoerd moet worden is mij een raadsel

Overigens “moest” ik ook niet zorgen voor mijn ouders. De situatie deed zich voor dat zij hulp nodig hadden, en ik was in de gelegenheid om die zorg te geven. Je doet gewoon wat je kan op zo’n moment. (Zelfs als je een labeltje van arbeidsongeschikte hebt, en het UWV wil dat je alles wat je doet aan hen opgeeft)

Als er een situatie is dat er door iemand wat gedaan moet worden, dat er door iemand, wie dan ook, aktie ondernomen moet worden, en je bent in de gelegenheid om In te springen...Op zo’n moment denk ik, “wie anders kan het doen?” En als daar geen antwoord op weet dan onderneem ik zelf aktie.

Hoe die zorgperiode voor mijn ouders bij mij begon: mijn vader vroeg enkel voor anderhalve week mijn assistentie toen hij zelf die periode naar het ziekenhuis moest voor een operatie. Wat was het geval? Mijn moeder, die gehandicapt was, was kort daarvoor in de tuin gevallen en kon toen niet zelf meer overeind komen. Mijn vader dacht “hoe moet het nou als ik er niet ben om te helpen, als ik in het zienhuis ben.” Daarom vroeg hij of ik die tijd wilde komen.
Een week nadat mijn vader weer thuis was, die periode dus voorbij was en ik weer thuis was, kreeg mijn vader een hersenstaminfarct. Mijn zus belde me toen op. Ik heb toen als een razende mijn spullen gepakt, en heb meteen de trein terug genomen. In die intensieve periode van dat eerste half jaar zag ik welke zorg er daar nodig was.

Ik wil benadrukken dat ik heeel veel respect heb voor al die thuiszorg medewerkers die in weer en wind steeds op pad zijn om de een na de ander te helpen. en dat ik ook heel blij was met die buren van mijn ouders die de kliko van mijn ouders op tijd aan de weg zetten.
Ook blij ben geweest met de inzet van de medische professionals waar we mee te maken hebben gehad.

Goh, dit zag niemand al aan komen hoor

quote:

Op zondag 16 september 2018 00:24 schreef Tomatenboer het volgende:

[..]

Dat is je ouderlijke plicht, wat mij betreft.

Maar als ouders kies je, over het algemeen, wel degelijk voor het nemen van een kind.

Als kind kies je niet je ouders.

Het gaat hier over de discussie om als kind voor je ouders te zorgen op latere leeftijd, als mogelijke - morele? - plicht.

Je kiest ook niet voor kleinkinderen. Opa en oma daar word wel vaak van verwacht om op de kleinkinderen te passen. Het is een kwestie van nemen en geven. Persoonlijk vind ik dat altijd een zwak argument als men gaat roepen dat ik niet de keuze heb gemaakt geboren te worden.

quote:

Op zondag 16 september 2018 14:01 schreef Cherni het volgende:

[..]

Je kiest ook niet voor kleinkinderen. Opa en oma daar word wel vaak van verwacht om op de kleinkinderen te passen. Het is een kwestie van nemen en geven. Persoonlijk vind ik dat altijd een zwak argument als men gaat roepen dat ik niet de keuze heb gemaakt geboren te worden.

Een dagje voor de kleinkinderen zorgen is alweer wat anders dan je pa of ma op dagelijkse basis bij moeten staan. Ik heb wat tantes die het huishouden ook niet helemaal meer zelf kunnen, daar wordt door familie zoveel mogelijk bijgesprongen. Die hadden eerst ook nog een pgb, maar daar wordt steeds weer een stukje van afgekalfd tot zoverre dat sommige belangrijke dingen gewoon blijven liggen nu. Bij ons in de familie werken bijna alle mannen en vrouwen al, omdat het bijna onmogelijk rondkomen is anders, dus het is ook erg moeilijk om nog meer bij te springen.

Gaat nog erger worden naarmate er meer zo oud worden dat ze hulp nodig hebben. Dan wordt het voor sommigen kiezen tussen pa en ma of oom/tante.

quote:

Op donderdag 13 september 2018 00:39 schreef wollah het volgende:

[..]

Oh nee toch oorlogsvluchtelingen die geholpen worden en die we niet dood laten gaan
En de rest van Nederland heeft het zo slecht hier door

Tijd geleden dat ik zo hard gelachen heb, dank je.