[Reisverslag] Boedapest - Bratislava - Wenen - Praag

Na mijn tour door de Batltische vorig jaar augustus en Polen in het voorjaar wilde ik deze zomer weer een uitgebreidere trip maken. Boedapest stond hierbij al langer heel hoog op mijn lijstje. Een prachtige stad met veel historie, waar ik al heel lang veel goede verhalen over hoorde. Ook Praag wilde ik nog eens een keer bezoeken. Ik was al eens in de stad geweest als excursie op de middelbare school. En aangezien dat in 1998 was, leek het mij mooi om precies twintig jaar later er weer naartoe te gaan. Een andere stad in die die mij al interesseerde was Wenen. Waardoor de basis voor de route geboren was. In eerdere stadia wilde ik het nog combineren met Krakau (en Boedapest dan los bezoeken), maar daar was de onderlinge reistijd toch wel wat te lang voor.

Dus uiteindelijk werd het de combinatie Boedapest, Praag en Wenen. Waarbij ik dan in Wenen een dag op en neer naar Bratislava zou gaan, omdat het toch maar een uurtje rijden is, dus leuk om dat gelijk mee te pakken. Oorspronkelijk zou ik beginnen in Praag en eindigen in Boedapest, maar de reis in omgekeerde weg uitvoeren bleek 40 euro goedkoper te zijn, waardoor ik toch in Boedapest zou beginnen. Daarbij begon ik het eigenlijk steeds handiger en leuker te vinden om ook daadwerkelijk in Bratislava te overnachten (zo zie je toch vaak net wat meer, dan een dag op en neer gaan). Zeker omdat mij dat in Warschau zo goed was bevallen (i.p.v. een dag op en neer vanuit Krakau). De definitieve route is daardoor het volgende geworden.

Reisschema:
Dag 1: Vlucht Amsterdam naar Boedapest
Dag 2: Boedapest
Dag 3: Boedapest
Dag 4: Met de bus van Boedapest naar Bratislava
Dag 5: Met de bus van Bratislava naar Wenen
Dag 6: Wenen
Dag 7: Met de trein van Wenen naar Praag
Dag 8: Praag
Dag 9: Praag
Dag 10: Vlucht Praag naar Amsterdam

Ik ben altijd lang van stof, dus voor velen zal het wederom tl;dr worden Maar voor die mensen zijn er ook nog genoeg foto's om te bekijken

Dag 1: Boedapest
Net zoals mijn laatste reis, besloot ik om te vliegen met KLM. En mijn vlucht vertrok op dinsdag 21 augustus om 11.20, een prettige tijd om te vertrekken. Want je hoeft dan toch ook weer niet al te vroeg op. En mijn verwachte aankomsttijd was 13.15 wat dan weer handig was voor het inchecken bij het appartement in Boedapest. Op Schiphol verliep alles vlotjes, sowieso vooralsnog louter goede ervaringen gehad op Schiphol, al vertrok het vliegtuig wel een minuut of tien later dan gepland, doordat het vliegtuig zelf later binnenkwam vanuit de voorgaande bestemming. Ondanks het goede weer was er helaas wel veel bewolking waardoor ik niet veel kon zien van de grond tijdens het vliegen.

Uiteindelijk geland op vliegveld Boedapest Ferenc Liszt International Airport dat een kleine twintig kilometer ten oosten van Boedapest ligt. Het vliegveld heeft niet heel indruk op mij gemaakt, al was dat ook niet in negatieve zin. En om het centrum te bereiken moet je eerst een bus pakken naar de rand van de stad. Naar het metrostation Kőbánya-Kispest (reistijd een kleine 25 minuten). En vanaf daar de metro richting het centrum te pakken. Wat uiteindelijk ongeveer net zo lang duurt. Bij elkaar ben je, met overstap, een klein uur onderweg. Waarbij ik zelf in het centrum nog over moest stappen op de metro richting treinstation Keleti pályaudvar wat in het noordoosten van het centrum lag.


_{Treinstation Keleti Pályaudvar}

Mijn appartement lag namelijk direct naast het station. Dit appartement had ik geboekt bij United Colors of Budapest appartments. De reden was, omdat het goed stond aangeschreven, de prijs erg gunstig was en de locatie handig was t.o.v. alles wat ik wilde zien. Ik zou hier pas om drie uur kunnen inchecken en ik kwam heel mooi net rond die tijd bij de receptie aan om mijn sleutel op te halen. Waar ik geholpen werd door een vriendelijke Hongaarse en ik mij kon gaan nestelen in mij appartement. Mocht je ooit naar Boedapest willen afreizen en geen hotel willen nemen, dan is boeken bij United Colors of Budapest zeker aan te raden. Genoeg ruimte, eigen badkamer (zelfs met wasmachine), bescheiden keuken en degelijk bed. En vooral een goede airco.

Dat was ook hard nodig, want het was 33 graden in Boedapest. Waarbij het ’s avonds nauwelijks afkoelde. Die temperatuur weerhield mij er echter niet van om de stad te gaan bezoeken. En daarbij wilde ik graag beginnen op een plek waar ik een mooi overzicht had op de stad. Zodat ik gelijk de pracht van de stad kon ontdekken en mijn vakantie dus extra goed kon aftrappen. Zoals velen al zullen weten is Boedapest op te delen (wat vroeger ook lang nog het geval was) in Boeda en Pest. Waarbij die laatste het vlakke en laaggelegen deel is. En Boeda het hoger gelegen en meer heuvelige deel is. Beide delen worden al eeuwen gescheiden door de rivier de Danube (bij ons beter bekend als de Donau).

In Boeda heb je meerdere plekken om omhoog te gaan. Zelf koos ik ervoor om dat te doen bij Gellért Hill (Gellérthegy). Een plek die je volgens velen bezocht moet hebben als je in de stad bent, omdat je dan een schitterend uitzicht hebt op de stad. Hierbij moet je deze heuvel wel natuurlijk eerst nog op en dat doe je toch het beste te voet. Daarom kon ik maar beter hier beginnen, gezien ik dan toch de minste meters had afgelegd. Waarbij ik bij mijn vele vakanties in Zwitserland ook wel wat gewend was wat betreft het beklimmen van wandelpaden op heuvels en bergen. Dus deze Gellért Hill zou geen problemen moeten opleveren.

Dat deed het ook niet, zelfs de hitte viel gevoelsmatig heel erg mee. Al zweette ik wel als een otter (wat ik eigenlijk gedurende de hele drie dagen in Boedapest zou doen), maar boven kwam ik zeker wel. Niettemin is de wandeltocht best een pittige klim. Wat je overigens snel vergeten bent als je al een eerste glimp opvangt van de stad van bovenaf. Waarbij eerst nog wel de Citadella opdoemde. Een fort gebouwd op de heuvel in 1851, wat eigenlijk alleen van bovenaf (als je de plaatjes mag geloven) erg enigszins indrukwekkend uitziet. Want van buitenaf is het niet heel erg bijzonder. Het voor dit fort gelegen monument is gelukkig een stuk interessanter om te zien. Dit is Liberty Statue (Szabadság-szobor), ook wel Freedom Statue genoemd. Een groot en hoog standbeeld dat in 1947 werd neergezet ter viering van de bevrijding van de Duitse bezetting ten tijd van WOII.


_{Liberty Statue op Gellért Hill}

De locatie voor het standbeeld vind ik bijzonder goed gekozen, het staat vrij dicht bij de rand van de heuvel. Waardoor deze boven de stad uittorent en als het ware waakt over de stad. Bovendien kan je het monument vanaf elders in de stad ook goed zien. Zonder meer was de locatie daar goed, want daar had ik voor het eerst een vrij uitzicht over de stad. En hoewel mijn verwachtingen erg hoog waren, werden die zelfs nog overtroffen. Wat een fantastisch uitzicht over de stad. En wat is Boedapest toch een prachtige stad zo van boven.


_{Uitzicht vanaf Gellért Hill op de stad met de rivier Danube}

Waarbij het vooral mooi om te zien was hoe wijd het uitzicht was. Uiteraard hielp het goede weer daar ook wel heel erg in mee. Diverse fraaie kerken waren her en der door de stad verspreid al te zien, waarvan ik een deel later nog dichterbij zou gaan bekijken. En in de verte was al een glimp op te vangen van het Hongaarse Parlementsgebouw, een van de blikvangers van de stad. Maar met name de Donau viel op. En daarbij de vele bruggen die Boeda en Pest met elkaar verbonden. Waarbij elke brug weer een andere stijl had. De brug die te zien is op bovenstaande foto, is de Elisabeth Bridge (Erzsébet híd). Totaal kent de stad zeven bruggen, waarbij deze de op twee na meest recente is. In 1903 werd de brug aangelegd.

Ondertussen was het tijd om wat verder door te lopen om nog net wat meer te kunnen zien van de stad. Want het wijde uitzicht werd toch deels nog onttrokken door enkele bomen. Gelukkig is niet veel noordelijker dan het monument het uitzicht nog weer wat beter. Hier keek je ook direct op die andere blikvanger van Boedapest: Buda Castle (Budavári Palota). Deze burcht ligt op een van de vele heuvels die Buda rijk is en is een van de belangrijkste plekken van de stad. De volgende dag zou ik deze plek uitgebreider gaan bezoeken. Nu was ik vooral aan het genieten van het prachtige uitzicht op de burcht en de rest van de stad.


<sub>Uitzicht op de stad met links Buda Castle


Buda Castle, te zien vanaf Gellért Hill</sub>

Hoezeer geweldig dat uitzicht ook was, ik moest toch eens verder. Want ik wilde nog meer zien van de stad. Ik besloot om Gellért Hill af te dalen aan de andere kant, zodat ik ook net weer even wat anders zag. Uiteraard kon ik tijdens het afdalen meerdere keren weer een glimp van de stad oppikken. En kwam ik zo nu en dan een fraai bouwwerk tegen. Zoals het Gerard of Csanád Monument (Szent Gellért-szobor). Dit monument bevat onder andere een standbeeld van Gerard Sagredo, de eerste bisschop van Csanád van het koninkrijk Hongarije rond 1030. En daar rondom kun je er fraaie kolommen vinden die aan de tijd van de Romeinen doen denken.


_{Gerard of Csanád Monument}

Beneden kom je vanuit die plek bij de eerder genoemde Elisabeth Bridge uit. Vanuit hier loop ik weer terug naar de kant waar ik de heuvel ben gaan beklimmen. Want je vindt hier aan de voet nog meerdere indrukwekkende en interessante bouwwerken. Zo heb je er de Cave Church (Gellérthegyi Barlang). Het is de ingang naar een gangenstelsel dat in de heuvel ligt. En dat door de jaren heen diverse functies had. Meestal van religieuze aard. Waaronder de functie als kerk. Net onder deze kerk ligt de Pálosok, Sziklakápolna, wat onderdeel is van de kerk. Dit bouwwerk ligt als het ware tegen de heuvel aan en is deels gehouwen uit diezelfde heuvel.


_{Pálosok, Sziklakápolna onderdeel van de Cave Church}

Maar niet alleen de heuvel kent zijn interessante bouwwerken. Ook direct ernaast valt een opmerkelijk pand op. Dit is het Danubius Gellért Hotel, dat in 1918 de deuren opende voor diverse gasten met veel geld. En in diverse Hollywoodfilms aan het begin van vorige eeuw voorbijgekomen is en recenter nog in de games Hitman Codename 47 en Hitman Contracts.Achter het hotel kun je een van de vele thermische baden van Boedapest vinden, Gellért Thermal Bath (Gellért Gyógyfürdő és Uszoda). Ook hier staat de Hongaarse hoofdstad zeer om bekend. Op diverse plekken in de stad kun je deze badhuizen terug vinden. Zelf ben ik niet zo’n enorme liefhebber ervan, waardoor ik deze traditie links heb laten liggen bij mijn bezoek aan Boedapest.


_{Hotel Gellért}

Ondertussen slenterde ik verder langs de waterkant van de Donau om een deel van de stad te ervaren. Daarbij passeerde ik wederom diverse fraaie gebouwen. De een oud en statig, de ander heel modern. Zo is direct aan het water Budapest University of Technology and Economics (Budapesti Műszaki és Gazdaságtudományi Egyetem) terug te vinden. Een zeer groot en fraai gebouw dat sinds 1782 op deze plek staat en de oudste technische universiteit van het land is. Aan de andere kant van het water staat juist weer een veel moderner gebouw. Het is kunsthal Mézeskalácsváros, waar meerdere verschillende exposities voor moderne kunst worden gehouden. De combinatie van deze gebouwen zorgt tot een aparte clash van cultuur en architectuur. Wat de stad alleen nog maar interessanter maakt.


<sub>Budapest University of Technology and Economics


Kunstgalerie Mézeskalácsváros</sub>

Een stuk verder kom ik uit bij de volgende brug, de Petofi bridge (Petőfi híd). Welke in 1937 werd aangelegd. Door over deze brug te lopen ga ik naar de andere kant van de Donau. Want aan die kant kun je wat dichter aan het water langslopen. En nog belangrijker voor mij, kan ik even rustig gaat zitten op een bankje in de avondzon. En ondertussen de omgeving in mij opnemen en aapjes te kijken met alle mensen die daar voorbij komen. Deze kant van de rivier is een erg sfeervol en gezellig deel. Meerdere bankjes staan er, maar ook diverse parkjes en speelvelden. Plus ook nog diverse openbare fitness plekken. Waar diverse Hongaren hun dagelijks fitness rondje doen. Vanaf deze kant is Gellért Hill ook goed te zien met het standbeeld duidelijk herkenbaar.


_{Uitzicht vanaf de Petofi Bridge op de Donau met helemaal achterin Gellért Hill}

Na een tijd lekker gezeten te hebben, begon mijn maag langzaam te rommelen en werd het eigenlijk eens tijd om een plek op te zoeken om wat te gaan eten. Maar eerst wilde ik de waterkant nog verder blijven aflopen, weer in de richting van de Elisabeth Bridge. Want daar zag ik van bovenaf namelijk een van de vele kerken al staan. Het is de Mother Church of the Blessed Virgin (Budapest-Belvárosi Nagyboldogasszony Főplébánia-templom). Het is een parochiekerk, een van de oudere kerken van Boedapest, welke er sinds 1046 te vinden is. Hier is het graf van Sint-Gellért te vinden, waarna de tegenover gelegen heuvel genoemd is. In de tussentijd heeft de kerk nog wel wat te leiden gehad. Zo brandde deze meerdere malen af, waarna de kerk weer opnieuw is gebouwd. En heeft het door de jaren heen verschillende religieuze aanhangers gehad.


_{Mother Church of the Blessed Virgin}

Na het bekijken van deze kerk heb ik een lokaal restaurant opgezocht, waar ik onder andere een goulash soep heb genuttigd. Deze heb ik altijd al lekker gevonden en waar beter dan in het land van herkomst kun je deze beter gaat eten? Smaken deed de soep dan ook goed. Net zoals de rest en de prijzen waren zeker niet verkeerd. Al blijft het lastig om de prijzen goed in je hoofd te krijgen. Gezien de Hongaren de Forint hanteren. Een munteenheid die niet al te sterk is, waardoor er al snel diverse nullen bij een bedrag komen te staan, zonder dat dit ook echt veel geld is. Momenteel is één euro ongeveer 330 Forint waard.

Deze Forinten had ik eerder al bij mijn appartement uit de muur getrokken. Waarbij het opvallend is dat ze toch vooral graag willen dat je grote bedragen pint. En je al vrij snel briefjes van 20000 Forint (een euro of zestig) uit de automaat krijgt. Terwijl er maar weinig supermarkten of andere winkeltjes blij zijn als je met zo’n briefje komt aanzetten. Gelukkig lukt dit uiteindelijk wel. Onder meer in een supermarkt niet ver van mijn appartement, waar ik nog even wat te snacken in sla voor de avond en een ontbijt voor de volgende dag. De eerste dag Boedapest is mij bijzonder goed bevallen.

Schrijven gaat helaas nog wat stroef, hopelijk komende dagen wat soepeler. Normaal gesproken volgt morgen dag twee.

quote:

Op dinsdag 4 september 2018 10:53 schreef tompsv18 het volgende:
Ik heb twee jaar geleden precies dezelfde steden bezocht in ongeveer hetzelfde tijdsbestek. Boedapest vond ik echt geweldig, Wenen was vrij saai, Praag had ik wat meer van verwacht en Bratislava was juist weer een positieve verrassing. Leuk om te lezen dus dit verslag!

Boedapest is ook een geweldige stad. Evenals Praag, vond die zelf zeker niet tegenvallen, terwijl ik er twintig jaar ervoor wel al eens was geweest (en je dan toch nog een beetje een beeld hebt).

Bratislava vond ik leuk voor een dag tussendoor, langer moet je er ook niet zijn, vooral een leuk klein oud centrum. Was een beetje jammer van het weer daar. Wenen vond ik juist wel heel leuk, omdat het mij eigenlijk een beetje verraste. Ja de paleizen kende ik van te voren wel een beetje en een paar andere plaatsen die ik moest zien. Maar ook heel veel dat ik nog niet echt kende (van horen en zeggen en plaatjes bedoel ik kennen dan).

quote:

Op dinsdag 4 september 2018 12:28 schreef ato het volgende:

[..]

Prima reis verslag hoor.

Dank je. Ik bedoel meer dat schrijven meestal vanzelf wel gaat. En dat er dan wel wat meer schwung in zit. In principe later vandaag dagverslag twee.

Dag 2: Boedapest

Na een mooie eerste dag te hebben gehad en een prima nachtrust kon ik weer op pad om Boedapest onveilig te maken. Deze dag stond Buda Castle (Burcht van Boeda) en omgeving op mijn eigen programma. Ook Buda Castle was vanaf het station wat naast mijn appartement lag direct te bereiken. In dit geval via de bus. En niet heel veel later stond ik dan ook aan de voet van de burcht. Want ook Buda Castle ligt op een heuvel. En gezien ik niet weer zin had om in dertig graden te gaan klimmen nam ik de Budapest Castle Hill Funicular (Budavári Sikló) die je binnen een paar minuten boven brengt. De burcht ligt dan aan je linkerhand, terwijl rechts ook nog het Sándór Palace (Sándor-palota), de officiële residentie van de president van Hongarije. Van buiten is het pand wat minder interessant dan het tegenover gelegen Buda Castle.


_{Buda Castle Funicular}

Maar voordat ik dat ging verkennen, heb ik eerst nog even van het uitzicht staan genieten. Want ook hier heb je weer een fraai uitzicht over de stad. Dit is duidelijk een populaire plek in Boedapest, want voor het eerst is het echt druk en het is dringen om bij de rand te komen om wat van de stad te kunnen zien. Ook hier is het uitzicht behoorlijk vrij. Zo kijk je onder andere naar beneden waar de funiculaire vandaan komt. En is ook de Chain Bridge (Széchenyi Lánchíd) te zien. Deze brug was de eerste die een permanente verbinding tussen Boeda en Pest maakte. En daarmee dan ook de oudste brug over de Donau in de stad. Het geeft direct aan dat beide stadsdelen vrij laat pas echt een verbinding aan zijn gegaan. Want de brug ligt er sinds 1849. En eigenlijk recenter nog is de stad Boedapest ontstaan en werd het de hoofdstad.


_{Uitzicht op de Chain Bridge en de Donau}

Vanaf die plek waren ook al andere bezienswaardigheden te zien, waaronder een plein met diverse fraaie gebouwen en een stuk daar achter een grote kerk. Maar daar zou ik later op de dag nog komen. Voor nu vooral Buda Castle verkennen. Wat bij elkaar een flink complex aan gebouwen is. De een wat fraaier dan de ander, waarbij veel van de gebouwen qua bouwstijl niet eens zo heel bijzonder zijn. In eerste instantie loop je om de gebouwen heen, al kun je ook een stuk naar beneden om langs de muren van de burcht te lopen. Eigenlijk heb je elke kant op wel wat te zien. Zo is er in Buda Castle zelf een tentoonstelling te zien van kunstenares Frida Kahlo.


_{Buda Castle}

Ook vindt je er meerdere binnenplaatsen waar je het geheel nog wat beter kunt zien. Ook hier is het wat drukker dan in de rest van Boedapest, maar nog steeds goed te doen. Het complex herbergt meerdere musea, je hebt er een fraaie fontein. En daarnaast lopen er om de burcht heen en deels binnenin diverse paleistuinen. Ook kun je een blik werpen op het deel van Boeda wat normaal gesproken verscholen ligt achter Buda Castle. Na een tijd rondgelopen te hebben keer ik weer terug om nog een keer vanaf daar het uitzicht op de stad te zien. En ook hier is het zicht niet minder indrukwekkend. Zo kijk je onder meer uit op een deel van de paleistuinen die beneden liggen. En verder ook op de kerk waar ik gister langs ben gekomen en op Gellért Hill.


_{Uitzicht vanaf Buda Castle met beneden de paleistuinen en rechts Gellért Hill}

Daarmee zit mijn bezoekje aan de burcht erop. Maar het is zeker aan te raden om op de heuvel waarop deze ligt, te blijven. Want er zijn nog heel veel meer mooie en imposante gebouwen en plekken te vinden. De meesten daarvan liggen slechts enkele honderden meters daar vandaan. Maar ik besluit zelf eerst via een omweg langs andere locaties te gaan, zodat ik ook wat anders te zien krijg. Zo kom ik langs een aantal standbeelden voor belangrijke Hongaren uit het verleden en krijg ik nog wat meer te zien van de andere kant van Boeda. Uiteindelijk kom ik uit bij de Church of Saint Mary Magdalene (Mária Magdolna Torony). Een fraaie kerk die wat minder geschikte foto’s oplevert door de stand van de zon. Maar het naastgelegen monument vind ik zelf eigenlijk net zo interessant.


_{Monument bij de Church of Saint Mary Magdalene}

Deze plekken staan zelf niet zo heel hoog aangeschreven bij een bezoek aan Boedapest. Maar dat komt eigenlijk vooral door wat er verder nog in de buurt zit. Zelf vind ik de gebouwen hier zeker de moeite waard om te bezoeken. Al komt dat ook omdat ik zelf altijd wel al geďnteresseerd ben geweest in architectuur. Een fraai staaltje op dat gebied vind ik vrij dicht in de buurt van bovengenoemde kerk. Dit is het pand van de National Archives of Hungary (Magyar Nemzeti Levéltár Országos Levéltára). Deze archieven zijn sinds 1784 hier te vinden. Al bestaat het al sinds 1756, maar toen was het nog gevestigd in Pressburg (tegenwoordig Bratislava), Slowakije. Wat in die tijd nog onderdeel was van het Hongaarse koninkrijk.


_{National Archives of Hungary}

Na wat omzwervingen in deze straten, waar je ook nog een fraaie poort kunt zien. Ga ik naar de andere belangrijke plek op de heuvel. Mocht je daarbij veel geld over hebben, dan kun je ter plekke overnachten in het Hilton Budapest, dat pal naast de Matthias Church (Mátyás Templom) ligt. Deze kerk is namelijk een van de andere grote bezienswaardigheden op deze heuvel. En wat voor een kerk. Matthias Church is een prachtig witte (en ook zeer goed onderhouden) kerk met een aparte structuur van het dak. En vanaf elke kant is het gebouw interessant, maar vooral imposant.


_{Matthias Church}

Los daarvan staat er op het plein voor de kerk ook nog een flinke fontein met daaromheen wat trappen. Hier ga ik dan ook even zitten om de kerk wat beter in mij op te nemen. Deze katholieke kerk werd er in 1015 neergezet uit opdracht van Saint Stephen de toenmalige koning. In de jaren daarop kende de kerk meerdere namen. Pas in de negentiende eeuw kreeg het de huidige naam, waarbij het vernoemd werd naar een van de meest populaire koningen die het rijk kende, koning Matthias. Opvallend genoeg werd de kerk dus niet naar de koning genoemd die de opdracht voor de bouw had gegeven. Maar een standbeeld van hem is er wel nog naast de kerk te vinden.


_{Matthias Church en St. Stephen’s Statue}

Zo is er dus al genoeg te zien op deze plek, maar alles is het zeker nog niet. Want direct achter de kerk ligt het Fisherman’s Bastion (Halászbástya). Het is een bouwwerk wat staat aan de rand van de heuvel aan de rivierkant. Het bastion kent meerdere torens en uitkijkpunten. En werd in 1902 gerealiseerd, gebaseerd op plannen van de Hongaarse architect Frigyes Schulek. Hij vond namelijk dat de Matthias Church nog meer cachet kon krijgen door er een fraai gebouw bij te plaatsen. Over de naam gaan overigens meerdere verhalen rond. De meest voor de hand liggende is ontstaan doordat de beneden woonachtige vissers van de stad op deze plek hun vismarkt hielden.


_{Fisherman’s Bastion}

Hier kun je best nog wel een tijd ronddwalen, ook omdat de kerk er naast ligt. Het is vooral mooi om te zien hoe beide gebouwen zo sterk bij elkaar passen. Al was dat destijds natuurlijk ook wel bewust zo gedaan. Waarbij het vooral ook belangrijk is, dat alles daar goed wordt onderhouden en schoongemaakt. Want zulke witte bouwwerken kunnen al snel grijs en grauw worden. Maar gelukkig is dat niet het geval. Ook hier zie je genoeg bedrijvigheid van toeristen. Wat buiten het gebouw zelf ook door het uitzicht en de horecagelegenheden komt. Je kunt ook op de torens komen, maar hiervoor moet je wel eerst betalen. Ik heb eigenlijk geen idee of dit duur is of niet, want ik wilde inmiddels wel weer door. Maar niet zonder eerst nog een blik op het Fisherman’s Bastion.


_{Fishermansbastion}

En uiteraard ook niet zonder eerst nog even te genieten van het uitzicht. Het blijft terugkeren dat fraaie uitzicht. Het is dan ook gewoon een groot kenmerk van de stad. Waarbij vooral de Donau een rol speelt. Vanaf deze plek krijg je een goed zicht op het Hungarian Parliament Building (Országház). Hier ving ik al eerder wat flitsen van op, maar het is voor het eerst dat ik er direct op kijk. Het is een gebouw waar je niet omheen kunt. Het is immens groot en opvallend door zijn witte muren en bordeaux rode koepels. Zodra je zoekt op beelden van Boedapest, krijg je toch vooral dit gebouw te zien. En hoezeer het dan al behoorlijk imposant oogt, is dat in het echt nog veel meer het geval.


_{Uitzicht op de Donau en Hungarian Parliament}

Daarom wil ik het natuurlijk vooral ook van dichterbij gaan zien. Waarvoor ik eerst nog even de trappen voor het bastion moet afdalen. Daarbij zeker meerdere malen nog wel achterom kijkend, want ook dan is het zicht op het bastion en de kerk zeer fraai. Helemaal beneden, bij de rivier, kom je uit bij wederom een zeer mooie kerk. De Szilágyi Dezső Square Reformed Church (Szilágyi Dezső téri református templom). Ook hier valt vooral het dak op, door de aparte patronen. Helaas blijft het vooral bij kijken, want door de stand van de zon is er geen fatsoenlijke foto te maken.

Ik besluit langs de waterkant te lopen in de richting van het Hungarian Parliament. Waarbij je ondertussen nog een aantal kerken tegenkomt. Zo ligt pal tegenover het parlemtentsgebouw de St. Anne’s Church (Felsővízivárosi Szent Anna-plébánia). Een barokke kerk met twee torens die vooral van binnen erg mooi is. Van buiten ook niet heel erg lelijk, maar het valt al snel weg tegen de vele schitterende kerken en andere gebouwen die de stad rijk is. Hier dus tegenover, aan de andere kant van de Donau, ligt het Hungarian Parliament. Waarmee ik dus echt oog in oog met het pand sta.


_{Uitzicht op Hungarian Parliament vanaf de overkant van de rivier}

Op die plek kun je met de metro onder het wat wel al door naar de andere kant. Maar omdat het metrostation aan de andere kant gesloten is, kom je pas veel verder in de stad uit. Daarom besluit ik om nog een stuk door te lopen, om vervolgens via een brug de rivier over te steken. Tussendoor nog wel even genietend van het uitzicht op een bankje. De brug waarmee ik de Donau oversteek is de Margaret Bridge (Margit híd). Halverwege de brug kun je zijwaarts kun je nog Margaret Island (Margit-sziget) op. Een groot eiland dat in de rivier ligt. En waar diverse festiviteiten worden georganiseerd. Waaronder het grote en beroemde Sziget festival (wat feitelijk dus het eiland festival is).

Na de Donau overgestoken te hebben ga ik naar rechts naar het parlementsgebouw. Waarbij ik al snel op de niet minder imposante zijkant stuit. Hier heb je een groot plein met uiteraard een standbeeld (van de eerste president van de Hongaarse republiek zoals wij die nu kennen). Het pand staat er overigens nog niet eens zo heel lang, in 1904 werd het opgeleverd. Maar dat komt omdat de samenvoeging van de stad en diens functie als hoofdstad ook relatief kortgeleden tot stand is gekomen. Sinds de oplevering is heeft het Hongaarse huis van afgevaardigden hier zijn zitting. En ontvangt hier de Hongaarse president staatshoofden en anderen van andere landen.


<sub>Hungarian Parliament van dichtbij


Zijkant van Hungarian Parliament</sub>

Voor het Hungarian Parliament kun je voor het eerst weer dicht bij de Donau komen, doordat hier wel normale kades liggen. Ik loop daarom over deze kades verder door, omdat er nog genoeg te beleven valt. Zo kom je dan onder andere een herdenkingsmonument tegen voor de slachtoffers van WOII. Het monument heet Shoes on the Danube Bank (Cipők a Duna-parton). Het monument is in 2005 geplaatst en bestaat uit zestig paar metalen schoenen direct aan de waterkant. Tijdens het einde van WOII werden veel Joden namelijk rond deze plek geëxecuteerd. Ze werden hierbij verzocht om hun schoenen uit te doen, waarna ze vervolgens werden doodgeschoten en in het water vielen. Zonder meer heeft ook in Boedapest WOII zijn sporen achtergelaten. Wat dan met name geldt voor de geschiedenis en om de vele slachtoffers, gezien de gebouwen van de stad zelf opvallend genoeg bijna allemaal wel volledig intact zijn gebleven.


_{Shoes on the Danube Bank}

Nadat ik verder door gelopen ben kom ik uit bij de Chain Bridge en op Clark Ádám Square (Clark Ádám tér), vernoemd naar de ontwerper van die brug. Dit plein verbind de brug met de rest van stadsdeel Pest en is een van de drukkere plekken van de stad qua aantal auto’s. Aan het plein zijn ook weer meerdere interessante gebouwen te vinden. Zo staat er het Gresham Palace een hotel uit de Four Seasons keten, wat gebouwd is in een mooie art nouveau stijl. En ook de Hungarian Academy of Sciences (Magyar Tudományos Akadémia) staat aan dit grote verkeersplein. Het is een van de meest toonaangevende wetenschappelijke instellingen van het land.


_{Hungarian Academy of Sciences}

Inmiddels begin ik wel al wat trek te krijgen, dus is het wel weer tijd om ergens een goed restaurant op te zoeken. Maar eerst wil ik nog de andere grote bezienswaardigheid daar in de buurt bezoeken. Het is van de kerken die ik al eerder zag vanaf Buda Castle en Gellért Hill namelijk St. Stephen’s Basilica (Szent István-bazilika). Naast de Matthias Church de andere veel beschreven kerk van de stad. Vanaf de Donau loopt er overigens een boulevard naar de kerk die al veel sfeer kent. Daarbij kom je ook nog langs een bronzen standbeeld, namelijk de Fat Policeman Statue. Het is een van de vele opvallende standbeelden in de stad. De politieman heeft bewust een dikke buik, want hij moest symbool staan voor de vele goede restaurants die de stad rijk is (wat ik uit eigen ervaring zeker kan beamen). Dat de buik van de beste man zo glimt, komt overigens omdat het goed geluk schijnt te brengen als hem over zijn buik aait. Zelf heb ik dat dan weer niet gedaan, waarna ik een en al ellende over mij heen gestort heb gekregen de rest van mijn vakantie


_{Een van de vele opvallende bronzen standbeelden die stad rijk is, Fat Policeman Statue}

Niet ver van dit standbeeld vandaan ligt dus St. Stephen’s Basilica. Deze kerk was lange tijd al een van de grotere van de stad. Maar tot 1920 waren er nog een vijftal groter, totdat deze een voor een werden afgebroken (de oprichters konden toen helaas nog niet over de buik van de politieman aaien voor goed geluk), waardoor tegenwoordig de kerk de allergrootste is van Boedapest. Mede daarom wordt deze kerk zo vaak genoemd als een van de bezienswaardigheden van de stad. Dat is daarnaast mede te danken aan de fraaie bouwstijl. Want het is ook nog eens een mooie kerk.


_{St. Stephens Basilica}

Voor de kerk ligt nog een behoorlijk plein, waar het eigenlijk relatief rustig is. Maar desondanks vielen het patroon van tegels die voor de basiliek liggen mij niet echt op. Wat je op foto’s van bovenaf vaak wel het geval is. Al zal ik het waarschijnlijk niet gezien hebben doordat er meerdere stoelen waren opgesteld voor een optreden wat later die avond nog plaats zou vinden. Zelf ben ik daar niet naar gaan kijken, want ik wilde inmiddels toch wel eens gaan eten. Na om de mooie kerk heen gelopen te hebben, heb ik nog een laatste blik erop geworpen om daarna de stad verder in te gaan.


_{St. Stephen’s Basilica}

Daar in de buurt heb ik een prima restaurant weten te vinden, wat wederom niet heel prijzig was. Na het eten heb ik nog even in de buurt rondgelopen, waarna ik naar mijn appartement ben terug gegaan. Tussendoor nog even mijn ontbijt voor de volgende dag gehaald, zodat ik die dag ook weer goed kon beginnen. Die avond speelde Videoton tegen AEK Athene in de voorronde van de Champion’s League, een wedstrijd die ik deels nog heb gekeken in mijn appartement. Wel zo apart om een voetbalwedstrijd te volgen met Hongaars commentaar. Waarmee er ook een eind kwam aan dag twee van mijn reis. En ook deze dag is mij weer zeer goed bevallen. Het blijft een mooie stad.

Dag 3: Boedapest

Derde en mijn laatste dag in Boedapest, de volgende ochtend zou ik alweer verder trekken. En ook deze dag was het weer warm, boven de dertig graden. En hoewel het aan de ene kant nog best was uit te houden, was het toch ook wat teveel van het goede om de hele dag rond te lopen. Een optie om toch wat meer van de stad te kunnen zien was dan een hop on hop off bus. Waarbij ik eigenlijk ook wel graag een boottochtje over de Donau wilde doen, het liefste dan ’s avonds als de stad verlicht was. Weliswaar iets heel erg toeristisch, maar dat betekend niet altijd dat het minder leuk is. Na wat rondgekeken te hebben, uiteindelijk gekozen voor Big Bus, omdat die nog wel een aardige combi met Wenen hadden, waar de weersverwachting helaas een stuk minder was.

Nu was een van de stops van de Big Bus voor de deur van appartement. En dit geval ook echt letterlijk voor de deur. Want bij het naar buiten lopen stuitte ik al op iemand van die organisatie wat het makkelijk maakte voor het halen van een ticket. Overigens was dat makkelijk te achterhalen, omdat zij een app hebben, waar je de exacte plek van de stops kunt vinden. En ook kunt zien waar een bus op dat moment was. Toch besloot ik om niet direct op de bus te stappen. Deels omdat het qua temperatuur in de ochtend nog redelijk te doen was. En omdat de bus precies in de tegenovergestelde route zou gaan, dan waar ik eerst naartoe wilde. Dat was namelijk naar Heroes Square (Hősök tere).

Dit plein is namelijk ook een van de belangrijke plekken van de stad. En direct erachter ligt een van de grote stadsparken met daarin onder andere een fraai kasteel. De route naar het plein was zelf lange tijd niet zo bijster interessant. Dat sowieso eigenlijk wel geldt voor een groot deel van stadsdeel Pest. Ja, ook hier kun je heel veel monumenten en gebouwen met geschiedenis vinden. Maar buiten een aantal grote en mooie lanen zijn de straten wat minder interessant dan die in het Boeda deel. Waarmee het als geheel ook net iets minder aanvoelt als een grote historische stad, terwijl het dat wel is. Maar dat is slechts een zeer beperkt minpunt van de stad. En niet heel ver voor het plein kwam ik wel nog de Fasori Reformed Church (Fasori református templom) tegen.


_{Fasori Reformed Church}

Bij de kerk sloeg ik rechtsaf in de richting stadspark City Park (Városliget), waarmee hiernaast dus drie keer achter elkaar stadspark staat in drie talen. Om maar even een heel willekeurig taalfeitje erin te gooien. Je hebt er niet zoveel aan, maar toch. Datzelfde gold voor mijn gedachte om alvast een langs de rand van het park te lopen en/of al een stuk het park in te lopen. Dat kon namelijk nu helemaal niet, want ze waren dat deel aan het verbouwen. Dus moest ik mij weg aan de overkant vervolgen langs de gewone straatkant. Door die verbouwing kun je twee van de bezienswaardigheden van het park momenteel niet bezoeken. Dit betreft het herdenkingsmonument van de revolutie van 1956 en de Timewheel (Időkerék). Die laatste kon ik nog wel boven een hek zien uitstijgen, waarbij ik direct kon zien dat ik er niks aan miste dat ik niet vlak bij kon komen.

Het tegenovergestelde is gelukkig het geval met Heroes Square zelf. Dat was wel meer dan boeiend genoeg om te bezoeken en te bekijken. En was gelukkig niet afgezet. En je had er genoeg plek om rond te lopen en te staan, want het plein is vrij groot en heel erg druk was het eigenlijk niet. Het is dan ook een van de belangrijkste pleinen van Boedapest. Dat komt mede omdat het plein het eindpunt vorm van Andrássy út, een grote en belangrijke boulevard die door een groot deel van Pest loopt. Het is een straat met brede lanen en chique winkels, waar ik later die dag nog overheen zou lopen. En op het plein zelf staat het Millennium Monument (Millenniumi emlékmű). Een herdenkingsmonument voor mensen die hun leven gaven voor de vrijheid en onafhankelijkheid van Hongarije.


_{Heroes’ Square}

Rondom het plein is verder ook nog genoeg te doen en te bewonderen. Zoals gezegd het park zelf, met het kasteel. En twee musea. Het Museum of Fine Arts (Szépművészeti Múzeum) en een kunsthal dat bekend is onder meerdere namen, waaronder het Palace of Art (Műcsarnok). In die laatste is vooral moderne kunst te zien, van de afgelopen 80 jaar. Terwijl in de eerste je terecht kunt voor internationale kunst en oude werken die onder meer uit Buda Castle vandaan komen. De stad kent verder nog genoeg andere musea, die vaak hoog aangeschreven staan, voor de liefhebbers. Aangezien er voor mij buiten dat al genoeg te zien was, ben ik niet aan een museumbezoek toegekomen.


_{Heroes’ Square en rechts het Museum of Fine Arts}

Na een tijd rondgekeken hebben op Heroes Square besluit ik het stadspark dan toch echt te gaan bezoeken. En dan met name het Vajdahunyad Castle (Vajdahunyad vára). Deze burcht ligt op een eiland in een grote vijver van het park en vindt je vrijwel direct achter het plein. Voor liefhebbers is hier ook nog voldoende waterplezier te beleven, zo kun je er waterfietsen, kajakken en nog veel meer. Maar het gaat natuurlijk vooral om de burcht zelf. Want die is zeker indrukwekkend. Doet eigenlijk een beetje sprookjesachtig uit. Je waant je een beetje alsof je in een park als de Efteling bent.


_{Vajdahunyad Castle}

Die uitstraling komt een beetje, omdat het kasteel van de burcht recenter is dan je eigenlijk zou verwachten. Het staat er sinds 1896 om het duizendjarig bestaan van de Hongaarse onafhankelijkheid te vieren. De burcht zelf bestaat uit meerdere gebouwen die een diversiteit aan bouwstijlen kennen. De stijl was heel erg afgekeken van andere kastelen binnen het toenmalig Hongaarse rijk. Zo werd de mosterd onder meer gehaald bij het Hunyad Castle in Transsylvanië, toen nog deel van het Hongaarse rijk, tegenwoordig onderdeel van Roemenië. Verder kennen de gebouwen zowel gotische, barokke romaanse en renaissance kenmerken qua stijl. Het zorgt ervoor dat elk hoekje wel een pracht en praal te zien is.


_{Binnenplaats van Vajdahunyad Castle}

Na het bezichtigen van de burcht loop ik nog een rondje door het park en neem even plaats op een bankje. Vervelen is in het stadspark niet nodig. Bijna voor iedereen is er wel wat te vinden. Zo is de dierentuin van Boedapest hier te vinden, is er een schaatsbaan, thermische baden, een circus, het transport museum en nog veel meer. Die heb ik allemaal niet bezocht, want het werd voor mij inmiddels wel tijd om een Big Bus te pakken en de stad van een andere kant te gaan zien. De rode route in de stad begint bij Heroes Square en gaat vervolgens naar het Keleti Pályaudvar vlakbij mijn appartement en daarna in de richting van de Donau verder. Daarbij kom je onder andere langs het Astoria Hotel, het New York Palace om uiteindelijk af te slaan in de richting van het Budapest-Nyugati treinstation. Het andere grote station dat in het westelijk deel van Pest ligt.

Ook dit is een fraai station. Maar helaas wat minder fotogeniek dan het station bij mijn appartement. Na dit station rijd de bus nog een ronde langs onder andere St. Stephen’s Basilica, enkele synagogues en de grote markthal. Waar ik later nog te voet langs zou komen. Uiteindelijk gaat de Big Bus rode lijn via Andrássy út. Ik wacht daarbij niet tot de bus zijn hele ronde heeft afgemaakt, maar stap een stop eerder al uit op de boulevard zelf. Het was leuk om de stad even op een andere manier te zien en tegelijkertijd even lekker door te waaien. En ondertussen dus op de boulevard uit te komen. Met zijn vele luxe en chique winkels. En vooral veel auto’s ook, want het is een van de drukkere wegen in de stad.

Aan Andrássy út liggen daarnaast ook nog genoeg bezienswaardigheden. En een paar straten verder ook het Franz Lisz Academy of Music. Vernoemd naar een van de grote componisten uit voorgaande tijden en mede daarmee ook een van de belangrijkste Hongaren. Zo belangrijk dat ook het vliegveld naar hem is vernoemd (Liszt Ferenc International Airport). En aan de de straat zelf ook het meest controversiele museum van de stad, het House of Terror Museum (Terror Háza Múzeum). Hier zijn tentoonstellingen te vinden die de verschrikkingen onder de nazistische en communistische regimes geleden werden. De controverse zit in het gegeven dat het pand de Arrow Cross Party-Hungarist Movement (Nyilaskeresztes Párt – Hungarista Mozgalom), min of meer de NSB van Hongarije. En na de oorlog van de State Protection Authority (Államvédelmi Hatóság kortweg ÁVH. Een Hongaarse geheime dienst die gesteund werd door de Sovjetunie.


_{House of Terror Museum}

Veel mensen zijn in dit gebouw ondervraagt, gemarteld, geëxecuteerd of verdwenen. Het laat zien dat ook Hongarije het zwaar heeft gehad in de vorige eeuw. Eerst al WOI die mede daar ontstond, daarna de bezetting van de Duitsers tijdens WOII en tot slot de Sovjetunie die er zijn scepter zwaaide. Gelukkig leven de Hongaren tegenwoordig wel in vrijheid. Al begint dat helaas de laatste jaren onder het bewind van Viktor Orbán en zijn partij flink te veranderen. Het zal afwachten zijn waar dat de komende jaren heengaat.

Tot zover de wat ellendige zijde van de Hongaarse geschiedenis. Want er is zoveel moois te zien in de stad en zeker ook op Andrássy út. Zo staan er diverse andere musea, kunstgalerieën en muziekscholen. Maar is vooral het Hungarian State Opera House (Magyar Állami Operaház) prachtig om te zien. Nou ja van wat ik mij heb laten vertellen dan en van wat ik op eerdere plaatjes heb gezien. Want jammer genoeg is de Opera momenteel volledig ingepakt, waardoor er niets van het gebouw te zien is. Wat nogal een domper is. En operagebouwen die niet te zien bleek later zelfs een rode draad van mijn totale trip te zijn. Maar het is natuurlijk wel belangrijk dat dit soort historische gebouwen goed onderhouden worden en regelmatig worden gereinigd. Jammer voor mij, maar niets aan te doen.

Daarom ga ik maar snel verder om andere plekken te kunnen zien. Zo begin niet ver van deze boulevard de joodse wijk van Boedapest, waar je diverse synagogues kunt vinden. Helaas is de eerste synagogue niet zo heel bijzonder en staat de tweede in de steigers om flink verbouwd te worden. Maar de allerbelangrijkste en mooiste is gelukkig wel helemaal te bewonderen. Dit is de Dohány Street Synagogue ook wel de grote Synagogue genoemd (Dohány utcai zsinagóga / nagy zsinagóga). Het staat er sinds 1859 en is de grooste synagogue van Europa en op een na die van de wereld. Er zijn drieduizend zitplaatsen en de torens vormen mede de skyline van dit deel van de stad. In 1939 werd er door de eerder genoemde Arrow Cros Party een bomaanslag op de synagogue gepleegd, werd gebruikt als basis voor de Duitse radio tijdens de oorlog en raakte zwaar beschadigd bij bombardementen. Kortom het heeft nogal wat te lijden gehad. Maar gelukkig is het daarna goed hersteld, zodat de oude glorie blijft herleven.


_{Dohány Street Synagogue}

Na een bezichtiging van deze synagogue ga ik verder in de richting van de Donau om een naar een andere belangrijke en veel genoemde straat te lopen, de Váci utca (niet te verwarren met de Váci út, een lange weg die aan de rand van de stad ligt). Een straat die wel oude stadsfeer uitstraalt en vooral heel veel cafés, restaurants, kledingzaken en souvenir winkels kent. Hoewel dit een zeer toeristisch gebied is, heeft het wel veel sfeer en moet je er eigenlijk toch wel een keer doorheen gelopen zijn als je in Boedapest bent. En in mijn geval blijf ik de straat doorlopen tot ik bij de Great Market Hall (Nagy Vásárcsarnok) van de stad uitkom, die ik graag nog van dichterbij wilde bekijken.


_{De oude grote markthal van Boedapest}

Dit is de oudste en grootste overdekte markt van de stad. Welke is ontstaan door een idee van de eerste burgemeester van Boedapest Károly Kamermayer eind negentiende eeuw. Hier kun je tienduizend vierkante meter aan eten en andere koopwaren vinden en kun je jezelf zeker wel een tijdje vermaken. Dat doet ik dan weer niet, ik bekijk de markt vooral van de buitenkant. Want ik wil inmiddels ook wel eens de andere (blauwe) route van de Big Bus gaan pakken. Daar waar de andere route zich in Pest bevond, kom je bij de blauwe route vooral ook in Boeda uit. En dan met name aan de waterkant. Zo kom je langs Gellért Hill, de funiculaire en de Tomb of Gül Baba (Gül Baba Türbe és Rózsakert). Een nogal opvallende graftombe die erg populair is bij bezoekers van Boedapest.

Na deze tombe steekt de bus weer de rivier over om weer terug te komen in Pest. Ik stap uit bij de grote synagogue, omdat ik daar bijna de hele blauwe route heb afgelegd. En ik vanaf daar op een stadsbus kan stappen terug naar mijn appartement. De avond begint dan namelijk al bijna te vallen. En ik wil die avond nog de cruise over de rivier in het donker meemaken. Eerst sla ik nog wat eten voor de volgende ochtend in en eet ik (voor mijn doen zeer vroeg) in de buurt nog mijn avondeten. Hierna fris ik mij nog even op om zo rond kwart over acht weer richting het centrum te vertrekken. De rondvaartboten vertrekken namelijk elk heel uur, en om 22.00 de laatste. Ik wil nog een uitwijkmogelijkheid hebben als de boot al vol is, dus ik wil die van een uur eerder halen. En donker is het dan al, dus zou het dan ook een tocht in het donker worden.

Daarbij is het wel goed opletten vanaf welke plek de boot vertrekt die verbonden is aan Big Bus. Gelukkig bood de app daar uitkomst in, waardoor ik de plek relatief snel gevonden heb. Althans de plek waar heel veel mensen samendrommen om te wachten op een plekje op een boot. Ik zeg hier bewust ‘een’ want er vertrekken rond die plek meerdere boten, een deel daarvan met diner aan boort of andere festiviteiten. Het zorgt in ieder geval voor een behoorlijke chaos, want op deze plek kun je nauwelijks spreken van een kade (eerder een grindpad van twee meter breed), waardoor iedereen zich staat te verdringen met het water aan de ene kant en een drukke weg aan de andere kant. Het is dermate chaotisch dat niet is te zien wie nou voor welke boot in de wachtrij staat. In eerste instantie sluit ik wat achteraan aan, maar ik zie toch steeds meer mensen doorlopen en ook wel teruglopen. Iets wat ik op een gegeven moment toch ook maar doe, waardoor ik vrij dicht bij mijn boot uitkom. Uiteindelijk bleek ik daarmee onbewust flink voorgedrongen te hebben, maar wel met het resultaat dat ik een plekje op de boot van 21.00 kon bemachtigen.

En ook nog een goede plek ook, mooi aan de zijkant van de boot. Op een plek waar ik veel kon zien van de stad. De eerdere twee avonden was ik ook in het donker nog wel in de stad, maar niet bij de waterkant, dus was het nu de tijd om te genieten van de verlichte gebouwen rondom de Donau. En genieten was het zeker. Want juist vanaf het water heb je een heel mooi zicht op de prachtig verlichte gebouwen rondom de rivier. Uiteraard sprong daar vooral Buda Castle bij in het oog. En doordat de boot rustig voer kon je extra lang genieten van dat uitzicht. De boot voer in de richting van Margaret Island, waardoor je eerst langs Gellért Hill kwam, daarna langs Buda Castle en de Chain Bridge.


<sub>Buda Castle in de avond vanaf de boot


Buda Castle en de Chain Bridge</sub>

De burcht was eigenlijk bijna de hele tocht wel te zien. Maar na een tijdje kwamen ook Fisherman’s Bastion en Matthias Church in beeld. Hoewel die foto niet de meest geslaagde is, kun je die onder deze alinea wel nog vinden. Al is het maar omdat de hervormde kerk (niet die bij Heroes Square in de buurt) die ik de dag ervoor niet echt goed op de foto kreeg, er in dit geval nog behoorlijk vanaf komt. Op de rivier zelf was mijn boot zeker niet de enige, het was er gezellig druk aan allerlei soorten plezierboten en bootjes, al werd het nergens te druk. Hetzelfde gold voor de drukte aan boord. Het was wel vol, maar zeker geen kwestie van elkaar verdringen. Je kon nog best ruim zitten. En de mensen die deze boot genomen hadden, waren behoorlijk divers. Niet alleen maar oude mensen, nee van alle leeftijden zag je ze wel. Jonge en oudere gezinnen, jonge stelletjes, oudere koppels en ook andere eenlingen zoals ik.


_{Fishermansbastion, Matthias Church en Szilágyi Dezső Square Reformed Church}

De boot bleef doorvaren totdat deze uitkwam bij Margaret Island (van het Sziget Festival), waar de boot nog een stop maakte. Zelf ben ik hier niet uitgestapt omdat ik het eiland op dit tijdstip niet bijster interessant vond. Bovendien keerde de boot, waardoor we na deze stop de andere kant op zouden varen. Waarna ik juist uitzicht had op de andere kant van het water. En daar was de grote blikvanger natuurlijk het Hungarian Parliament. En net als de andere gebouwen was ook deze helemaal verlicht. Waardoor het een mooie gouden look kreeg. Het blijft toch een heel apart fenomeen dat gebouw.


_{Hungarian Parliament}

Precies tegenover het parlementsgebouw maakte de boot een tweede stop. Het was nog niet het einde van de reis met de boot. Je kon nog helemaal doorvaren naar van de laatste bruggen aan de andere kant van de stad. Maar zelf vond ik het eigenlijk wel mooi geweest, de echt mooie plekken waren al te zien geweest en je was door dat deel van de tocht zo weer ruim een halfuur verder. Dus stapte ik op deze plek wel uit om daar gelijk op de metro te stappen die mij in een ruk terug bracht naar mijn appartement. Daarmee kwam er een einde aan het Boedapest deel van mijn reis. De volgende dag stond immers de bus naar Bratislava te wachten. Een deel van mijn reis wat bijzonder goed geslaagd was. Wat een fantastische stad is Boedapest toch, kan het iedereen aanraden om het te bezoeken.

Dag 4: Bratislava

Na die fantastische dagen in Boedapest met prachtig weer, stond de tocht naar Bratislava op het programma. Ik koos ervoor om met de bus te gaan, omdat het naar die stad de meest praktische route is en het ook erg goedkoop is. En als maatschappij koos ik voor Flixbus. Waarbij de bus vertrok van het grote busstation van de stad Népliget. Waar ook een metro stopte, waardoor ik na een overstap vanaf mijn appartement daar ruim op tijd aankwam. Dat was ook wel nodig, want vanuit het metrostation was het wel even zoeken naar het busstation, omdat dat niet heel geweldig stond aangegeven. Dat was overigens pas de eerste keer in de stad, want alles is juist zeer goed aangegeven en sowieso is het hele OV van zeer hoog niveau.

Népliget is inderdaad een behoorlijk busstation, waar meerdere regionale en internationale bussen vanuit vertrekken. De bus die ik moest hebben was de Flixbus richting Berlijn, met tussenstops bij een ander station in Boedapest en in Bratislava. De reistijd is 2.40 uur en de route zelf is alleraardigst, doordat je door een glooiend landschap rijdt met hier en daar zeer oude dorpjes. Maar het is ook weer geen reis die je puur om de mooie route zult afleggen. Comfortabel genoeg is de reis in ieder geval wel, want de stoelen zitten prima en er is voldoende beenruimte. De buschauffeur reed ook fatsoenlijk, dus daar was zeker niet op aan te merken. En ook de medepassagiers waren niemand tot last. Want in tegenstelling tot wat je zou denken was de leeftijd behoorlijk divers in de bus. Wel wat jongeren, maar zeker niet veel en denk zelfs als geheel in de minderheid.


_Flixbus

Hoe dichter we bij Bratislava kwamen, hoe minder weer het helaas werd. Dit was wel al voorspeld, maar het is wel even een omslag van de hoge temperaturen de zon de hele dag. In Bratislava was het dan juist weer helemaal bewolkt. Al was de temperatuur nog steeds hoog, 29 graden. Het busstation waar ik aankwam lag nog een stukje buiten het centrum. Maar kende niet echt een handige verbinding naar mijn hotel. Een taxi was wel een optie, maar vond ik zonde van het geld. Plus dat ik de stad zo al een beetje kon zien. Het was ook nog droog, dus daardoor nog wel te doen.

Gelukkig werkte de GPS op mijn telefoon mee, anders was het wel even zoeken geweest welke kant ik op moest. Nu kon ik goed kijken welke richting het op was. Daarbij kwam ik in eerste instantie vooral langs bouwterreinen, want Bratislava is als stad duidelijk in opkomst. Overal zie je enorme flatgebouwen uit de grond gestampt worden. Na deze bouwterreinen volgde gelukkig wel al snel de rand van het centrum. In dit deel stonden nog wel vooral moderne gebouwen. Waaronder een groot en fraai vormgegeven winkelcentrum en het Slovak National Theatre (Slovenské národné divadlo). Dit is het nieuwe gebouw van de stad, sinds 2007. Het oude, mooiere gebouw staat in het oude centrum. De rand van het oude centrum ligt niet ver van dat gebouw.


_{Het nieuwe Slovak National Theater}

Het eerste gebouw wat ik tegenkwam in de oude stad was gelijk al een interessante. Het was de University of Comenius (Univerzita Komenského v Bratislave). Het is de grootste universiteit van Slowakije. Studeren aan de universiteiten in Slowakije is overigens (nog) gratis, ook voor buitenlandse studenten, mits je de studie afrond binnen de reguliere looptijd van die studie. Er zijn wel al meerdere pogingen geweest om deze wet aan te passen, zodat studenten wel moeten betalen voor de studie, maar vooralsnog stranden die nog steeds in het parlement. Ondertussen is het wal al wat gaan regenen, al was het nog niet heel hard. Wel was het tijd om mijn jas aan te trekken, wat met deze temperatuur wel vervelend was.


_{University of Comenius}

Daardoor werd ik zowel van buiten (door de regen) als van binnen (door het zweten) nat. Al was mijn hotel gelukkig niet al te ver meer. Ik was ondertussen al een kerk gepasseerd, die ik later nog uitvoerig zou bekijken. En ook het grote kenmerk van de stad, Bratislava Castle (Bratislavský hrad) zag ik al hoog op de heuvel liggen. Zodra je ergens afbeeldingen voor ziet komen van de stad, dan zie je dit kasteel. Het Hotel Ibis Bratislava Centrum waar ik een nacht zou verblijven lag pal voor de heuvel waarop het kasteel ligt. De achterkant ligt haast tegen de rotswand aan, terwijl aan de andere kant je gelijk het oude centrum in loopt. Een goede locatie dus voor een verblijf. En overall gezien ook een prima hotel.

Het enige nadeel dat het in het hotel zelf ook vrij warm was, en bleef. En dat de airco daar niet helemaal uitkomst bood. Al kwam dat ook omdat de kamers erg groot zijn. En inmiddels was ik al aardig bezweet en nat van de regen, waardoor ik toch maar eerst even een douche nam, voordat ik de stad in dook. Meestal doe ik dat eigenlijk vrij snel na aankomst, na een korte opfrisbeurt, maar nu was de douche wel even nodig. Daarna ging ik wel gelijk de stad in. Hard nodig ook, want ik was maar 24 uur in Bratislava. En ondanks dat de stad relatief klein is, was er genoeg te bezoeken.

Daarbij begon ik gelijk met een bezoekje aan het boven het hotel gelegen Bratislava Castle. Daarbij viel gelijk op dat Bratislava nog echt een oude centrum (staré mesto) heeft. Waaronder nog echte stadsmuur. Plus dat in dit deel van de stad vooral kasseien en oude gebouwen lagen. Na een korte zoektocht vond ik een weg omhoog om het kasteel te bezoeken. Ondanks dat het nog best een behoorlijke klim was, viel het qua inspanning wel mee. En bij de tocht omhoog kom je nog langs een kerk en de Bosorka, een bronzen standbeeld van een heks. Want ook Bratislava kent een traditie van opvallende bronzen standbeelden op typische plekken.

Uiteindelijk kwam ik bovenaan bij het museum wat vlak bij het kasteel ligt. En vanaf waar je al een fraai uitzicht op de stad. Niet veel verder kwam ik dan toch uit bij Bratislava Castle. Een kasteel wat van veel kanten niet eens bijzonder mooi is. Maar er is rondom wel genoeg te beleven. En belangrijker nog het kasteel heeft de iconische plek voor de stad. Bijna overal in de stad kun je het kasteel wel zien liggen. En op bijna elk schilderij en ansichtkaart zie je het wel voorbijkomen. Voor het kasteel ligt nog een paleistuin die best wel het bezoeken waard is. Al is het maar voor een kort rondje. Daarna kun je een behoorlijk stuk om het kasteel heen lopen.


_{Bratislava Castle}

Een deel van het kasteel is redelijk oud, al sinds de negende eeuw waren er gebouwen. Maar is in de eeuwen daarna deels verwoest, herbouwd en vooral uitgebouwd. De huidige versie komt uit 1964. En al ver voordat het kasteel er stond was deze plek zeer belangrijk. Omdat je vanaf hier namelijk een ruim zicht had op potentiële veroveraars. En je dus goed het land kon beschermen. In de negende eeuw waren het de Slaven die hier zich begonnen te settelen en dus de eerste delen van het kasteel vorm begonnen te krijgen.


_{Bratislava Castle}

Ook heeft het kasteel best een fraaie poort, maar die had ik bij mijn rondtocht niet heel bewust gezien. Dat gold gelukkig niet voor het uitzicht. Want ook na de vele overzichten vanuit Boedapest had ik hier ook weer een mooie plek om de stad te overzien. Daarbij zag je vanaf deze plek mooi de tweedeling die is ontstaan door de Donau, die dus ook door Bratislava liep. Aan de overkant van de rivier lag het nieuwe deel, terwijl aan deze kant vooral het oude centrum en het weliswaar ook nieuwe centrum (nové mesto), maar duidelijk nog wel behorend bij het echte stadscentrum. Vanaf het punt waarop ik stond keek je op de Most Slovenského národného povstania ofwel Most SNP (Bridge of the Slovak National Uprising). Het is de langste brug ter wereld, met slechts één pyloon om er maar even een feitje in te gooien. En aan het eind staat het observatiedek en restaurant UFO.


<sub>Uitzicht op de Douna en Most SNP


Uitzicht over de oude stad met vooraan St. Martin’s Cathedral</sub>

Op de andere foto zie je een uitzicht over de oude stad met helemaal vooraan St. Martin’s Cathedral (Katedrála svätého Martina). Deze kerk was ik eerder al langsgekomen op weg naar het hotel. Deze katholieke kerk is een van de speerpunten van de stad en is er te vinden sinds 1452. En ook een van de oudere nog bestaande kerken van Bratislava. De kerk zie je eigenlijk overal bovenuit steken en is daardoor van heinde en verre te zien. Na de middeleeuwen tot aan en met de 19e eeuw werden hier de koningen van het Hongaarse koninkrijk gekroond. In die tijd behoorde Slowakije nog daartoe. En heeft daarmee dus ook zijn status binnen de landen om zich heen. Na weer afgedaald te zijn van de kasteelheuvel, kwam ik weer bij de kerk uit.


_{St. Martins Cathedral}

Vanaf de kerk loop je zo het compacte en gezellige oude centrum in. Het ademt zeker wel wat sfeer van vroeger door de fraaie en goed onderhouden gebouwen. En er is genoeg te zien. Heel druk is het op dat moment nog niet echt. Wat deels ook aan het weer zal liggen. Het is wel al een tijdje droog, maar wel druilerig en regen hangt steeds wel in de lucht. Maar gelukkig nog wel droog waardoor ik op mijn gemak door het oude centrum kon lopen. Daarbij stuitte ik op een ander speerpunt van de stad, Michael’s Gate (Michalská Brána). De enige nog overgebleven stadspoort van de stadswallen. Deze omheining en beveiliging van de stad werd zo rondom de dertiende eeuw neergezet en uit die tijd stamt dus ook Michael’s Gate. Jammer genoeg zijn de andere stadspoorten dus verloren gegaan. Maar gelukkig staat deze er nog wel. Want het is een fraaie poort en trekt de aandacht naar zich toe zodra je er in de buurt komt.


_{Michael’s Gate}

Ik ben er toen nog niet doorheen gelopen, maar juist met een weg eromheen. Omdat ik eerst nog een kerk wilde zien daarin de buurt en vervolgens nog snel naar een belangrijk monument dat op een heuvel lag. Voordat het weer echt slechter zou worden. Desbetreffende kerk is de Church of St. Stephen (Kostol sv. Śtefana). Een kerk die in de afgelopen eeuwen nogal eens opnieuw opgebouwd moest worden. Ook vanaf hier kun je Bratislava Castle goed zien liggen. En ik zou zo naar mijn hotel kunnen lopen, aangezien dat slechts enkele honderden meters verderop lag. Maar dat zou dan wel een erg korte tour zijn geweest. Dus vervolgde ik mijn weg. En zoals wel vaker deze vakantie was dat heuvelop.


_{Kostol sv. Śtefana}

De heuvel waar het om gaat is Slavín Hill. En is interessant omdat daarop het oorlogsmonument Slavín. Helemaal bovenop de toren is er een plateau met een groot plein waarop Slavín herdenkingsmonument staat en er is een begraafplaats voor Sovjet soldaten. Het is er in 1960 geplaatst om de bevrijding van de nazi’s te vieren door Sovjet soldaten. Een kleine 7000 soldaten liggen hier begraven. En qua stijl is het gebaseerd op het Palace of Culture and Science (PKiN) in Warschau waar ik in het voorjaar was. Helaas begon het op dat moment wat te regenen, waardoor ik er ook niet te lang kon blijven. Wel heb ik nog even van gebruik gemaakt van het uitzicht wat je daar weer op de stad hebt en ook vanaf hier kon je je Bratislava Castle zien liggen.


<sub>Slavín



Uitzicht op Bratislava Castle vanaf Slavín</sub>

De regen was gelukkig van korte duur, wat wel scheelde omdat ik bij het afdalen van de heuvel de trappen nam die je gelijk weer het oude centrum in voerde. In de tijd die het duurde om weer beneden te komen, begon het zelfs al wat op te knappen en leek de zon er doorheen te komen. Uiteindelijk kwam ik uit aan de achterkant van het presidentieel paleis, het Grassalkovich Palace (Grasalkovičov palác). Dan wel aan de achterzijde waar de sfeervolle paleistuinen lagen. Het is de officiële ambtswoning van de president van Slowakije. En ook de plek waar buitenlandse ministers en presidenten worden uitgenodigd.


_{Grassalkovich Palace}

Ook de voorkant heb ik nog even bekeken en is zeker ook fraai om te zien. Maar mijn aandacht was inmiddels getrokken door iets wat ik op de GPS app gezien had. Namelijk een groot plein met een fontein en veel groen. Het was het Freedom Square (Námestie Slobody). Een van de grootste pleinen van de stad en heeft behoorlijk veel meegemaakt. Vroeger waren hier vooral wijngaarden te vinden, waarna het nog meerdere functies had, om uiteindelijk halverwege vorige eeuw een plein te worden. Rond 1980 werd de bouw van de huidige fontein afgerond, eentje met een opvallend design. En vooral een die behoorlijk veel techniek nodig had om te kunnen werken. Zodanig veel dat er na de bevrijding van de Sovjetunie in 1989 niet veel meer aan gedaan werd. Toch wilde men het plein weer nieuw leven in blazen, maar men vond de kosten vooralsnog te hoog om deze te herstellen. De fontein zelf zou 1 miljoen euro gaan kosten. Tot op heden liggen de plannen tot herstel er nog steeds, waardoor het een nogal troosteloos plein is geworden. Zonde want het zou een paradepaardje van de stad kunnen zijn.


_{Het tegenwoordig troosteloze Freedom Square}

Al heeft de stad zeker wel wat paradepaardjes, maar voor het internationale aanzien zou zo’n plein zeker kunnen helpen. Een van die wel nog aansprekende gebouwen is de Church of St. Elisabeth (Kostol svätej Al¸bety) ook wel de blauwe kerk genoemd. Niet zo heel verwonderlijk, want zoveel blauwe kerken zijn er niet ter wereld, en dat is deze kerk wel degelijk: blauw. Opvallen doet de kerk zonder meer, de blauwe kleur zie je direct. En ook de bouwstijl is daarnaast fraai, met zijn duidelijk art nouveau stijl. De kerk is overigens pas een ruime honderd jaar oud, dus staat er nog niet zo heel lang. De kerk is officieel vernoemd naar gravin Elisabeth of Hungary (of van Thüringen, afhankelijk aan wie je het vraagt). Tegenwoordig een belangrijke heilige voor katholieken.


_{Blue Chuch}

Deze blauwe kerk ligt net als het presidentieel paleis net buiten het oude centrum, waarvan ik een deel nog steeds niet had gezien. Daarom besloot ik weer daarheen te gaan. Waarbij ik na wat omzwervingen op het oude stadsplein uitkwam, waar het nu al wat drukker was. En ook behoorlijk gezellig. Aan dit lange plein staat het Historical building of the Slovak National Theatre (Slovenské národné divadlo). Wat inmiddels dus in functie grotendeels vervangen is door het modernere gebouw waar ik eerder die dag voorbij kwam. Voorstellingen kun je hier nog wel bijwonen, maar in mindere mate dan voorheen. En het zijn vooral de voorstellingen die de grandeur van het oude theater nodig hebben.


_{Het oude gebouw van het Slovak National Theater}

Niet heel ver van het theater oude stadhuis Old Town Hall (Stará Radnica) en daarnaast de Jesuit Church (Kostol Najsv. Spasiteľa).Beiden staan op het Main Square (Hlavné námestie), een gezellig plein met een fontein en waar je ook kunt eten. Iets wat ik in die buurt ook niet veel later zou gaan doen. Maar eerst heb ik nog even daar in die buurt rondgezworven, zodat ik nog meerdere fraaie gebouwen kon zien. Zo vindt je er ook het nieuwe stadhuis, de grote markthal, een paleis, diverse kerken en hangt er op enkele plekken in de straten het wapen van Slowakije. Kortom er is daar genoeg te beleven en te zien. Ondanks dat het oude centrum relatief klein is.


_{Old Town Hall Bratislava en Jesuit Church}

Op dat plein kun je overigens ook weer een van de vele opmerkelijke bronzen standbeelden vinden. Op deze plek is dat een standbeeld van Napoleon die tegen een bankje geleund staat. En aan de rand van het plein ook nog Schöne Náci, gebaseerd op een voormalig inwoner van de stad die altijd veel vrolijkheid in de stad bracht. Al zou hij tegenwoordig gebukt gaan onder een #meeto schandaal, want bij zijn wandelingen door de stad kust hij wildvreemde vrouwen hun hand. En tussen het theater en dit plein staat er, of beter gezicht hangt er nog het standbeeld The Watcher - 'Man at Work' (Čumil). Het is een van de meest opvallende standbeelden en ook een van de meest populaire van Bratislava. Veel kinderen, maar ook volwassen, gaan bij of op het standbeeld zitten om zichzelf vast te laten leggen. Het is dan ook bijna onmogelijk om een foto zonder vervelende toerist van het standbeeld te kunnen maken, maar gelukkig slaagde ik hier nog net wel in.


_{Working man statue}

Intussen was het dan wel tijd om te gaan eten en ook in Bratislava kun je dat prima en tegen behoorlijke prijs doen. Het is iets duurder dan Boedapest, maar gezien Slowakije de euro voert, is dat ook niet zo heel gek. Na het eten heb ik nog even een tijd door het sfeervolle oude centrum gelopen waar de avond inmiddels al behoorlijk begon te vallen. Na een tijdje rondzwerven ben ik terug gegaan naar mijn hotel. Het is een dag geweest die ook weer prima was bevallen. En Bratislava is zeker een leuke stad.


<sub>Radisson Blu Carlton Hotel in het oude centrum


Oude stadhuis in de avond


Michael’s Gate in de avond</sub>

quote:

Op vrijdag 7 september 2018 15:34 schreef MaJo het volgende:
Wat een tof verslag weer ik hou juist van jouw uitgebreide verslagen

Budapest is fantastisch hč? Waarom ben je de cave church niet ingegaan? Vond dat best tof! En jammer dat je niet van badhuizen houdt, ik vind dat juist zo heerlijk aan de stad

Je verslag van Bratislava is ook leuk, krijg hierdoor zin om de stad weer op te zoeken! Ik ben er geweest toen ik 8 was maar weet er niet zoveel meer van. Sowieso leuk om op deze manier een aantal steden te bezoeken.

Ik ben benieuwd naar je ervaringen in Praag en Wenen

Dank je Heb er eigenlijk niet echt over gedacht om de Cave Church in te gaan, er is zoveel keuze om te doen. Maar ja, wie weet een andere keer (al zal dat niet direct de komende jaren zijn). Bratislava is inderdaad leuk, maar wel voor maximaal een dag dan. Leuk dat je er vroeger een keer geweest bent, maar op die leeftijd beleef je zo'n stad toch wel anders dan nu. Dus is het juist wel leuk eens terug te gaan. Zelfde had ik met Praag, toen was ik zestien en met school, dus krijg je het toch heel anders mee.

Dag 5: Bratislava en Wenen

Na een prima dag in Bratislava zit vandaag de transfer naar Wenen er aan te komen. Al vertrek ik pas begin van de middag, waardoor ik in de ochtend nog even kan rondkijken in de stad. En dan vooral nog wat dingen kan zien die ik de dag ervoor gemist heb. Dit was de eerste dag die ik een ontbijt had, wat geheel in Ibis stijl prima is. Geen spectaculaire smaken, maar wel veel keus en zeer goed te eten. Zodanig dat ik een mooie bodem kan aanleggen om er weer een wandeldag op te teren. Die begon eerst zogezegd nog in Bratislava.

Hoewel het de dag de dag ervoor aardig aan het opklaren was en tegen de avond zelfs alweer zonnig, was het deze ochtend al weer grauw en grijs. Maar gelukkig nog wel droog. Daardoor kon ik de ronde die ik nog wilde maken, nog doen. Om te beginnen vlak voor mijn hotel, waar een grote weg de oude stad doorkruist. Waarbij je een fraai zicht heb op St. Martin’s Cathedral, het UFO observatiedek achteraan en de oude stadsmuur. Vooral de avond ervoor was dit een mooi uitzicht, door de verlichting die mooi op de gebouwen scheen. Echter voor foto’s wat minder geschikt (dat wil zeggen voor mijn LG G6 dan). Dit stuk stadsmuur is overigens het enige deel wat er nog overgebleven is. Terwijl vroeger (13e eeuw) het hele oude centrum ommuurd was.


_{Stadsmuur van Bratislava en St. Martin’s Cathedral}

Achter de stadsmuur, zag ik al een aantal keer een opvallende kerktoren boven de rest uitsteken. Maar ik was het de dag ervoor eigenlijk niet tegengekomen. Ik wilde nu wel even weten wat voor kerk dit was en waar die nu precies stond. Daar vond de app gelukkig uitkomst in. Daardoor vond ik deze vrij snel. Al is het niet zo heel vreemd dat ik deze hiervoor steeds over het hoofd had gezien, want de kerk staat nogal ingeklemd tussen andere gebouwen. Dit verstopt religieuze bouwwerk is de Clarissine Church (Kostol Pový¨enia svätého Krí¸a) en stamt uit 1297. En is opgericht door de order der clarissen, de vrouwelijke tak van volgers van Franciscus van Assisi. Die laatste ken ik dan weer wel, de clarissen zeggen mij dan weer helemaal niets.


_{Clarissine Church}

Maar goed, ik vervolgde mijn weg want niet ver daarvandaan ligt wederom een kerk, de Trinitarian Church of Bratislava (Kostol sv. Jána z Mathy). De officiële naam is nog wel een stukje langer en zal ik voor deze keer jullie onthouden. De kerk staat aan de rand van het oude centrum, terwijl je om de hoek direct richting het Grassalkovich Palace kijkt. Daar ga ik deze keer niet naartoe, want had ik al voldoende gezien. Ik ga wel nog richting het grotere stadsplein waar behoorlijk wat bedrijvigheid is. Er is namelijk een markt en er zijn optredens. Die optredens bestaan grotendeels uit dansen in traditionele kleding en op de markt vindt je veel ouderwetse handwerken, zoals weefgetouwen, beeldhouwen, schilderen, naaiwerken en nog veel meer. Het geeft het geheel nog even wat meer sfeer mee.


_{Trinitarian Church of Bratislava}

Vanaf het plein draai ik nog een paar keer links en rechts een oud straatje in om dan toch eens richting het busstation te gaan om naar de volgende stad te kunnen vertrekken. Deze keer vertrek ik bewust niet van het grote busstation aan de andere kant van de stad, maar vanaf het station Most SNP, onder een viaduct dat net voor het begin van de gelijknamige brug ligt. Ook deze keer heb ik gekozen voor Flixbus als vervoerder, aangezien zij meerdere keren per dag naar Wenen rijden, binnen een uur en voor slechts vijf euro. Dit busplatform is overigens, op zijn zachtst gezegd, wel een stuk minder goed onderhouden. Daarbij is de bus ook nog eens aan de late kant, wat mijzelf en veel reizigers die dezelfde bus nemen, doet afvragen of we wel op de juiste plek zijn.

Maar dan komt de bus daar toch aan, slechts zeven minuten voordat deze hoort te vertrekken. Toch weet de buschauffeur op tijd weer te vertrekken, terwijl iedereen wel rustig zijn bagage kan inladen en een plaats kan zoeken. De tocht zelf is van al mijn transfers verreweg de kortste. Ook niet zo heel vreemd, want Bratislava en Wenen liggen hemelsbreed slechts zestig kilometer van elkaar vandaan. En daarmee zijn de dichtst bij elkaar gelegen hoofdsteden van Europa en de nummer twee ter wereld op dat gebied (de hoofdsteden van de twee Congo’s liggen slechts 1,6 kilometer van elkaar vandaan). Grappig genoeg bleek, naar ik later hoorde, dit ook een vraag te zijn bij De Slimste Mens. Een vraag waarop ik het antwoord dus had geweten (al wist ik dat zonder deze trip ook wel), ware het niet dat ik dus op dat moment op vakantie was.

De reis tussen de twee steden moet je overigens puur uit praktische overwegingen maken. Want voor het uitzicht hoef je het niet te doen. De enige verheffing tijdens de bustocht was de grenscontrole bij de Oostenrijkse grens. Beide landen liggen weliswaar in de Schengen zone, dus hebben in principe een dergelijke actieve douane post niet. Maar gezien de huidige vluchtelingencrisis is het hard nodig. Slowakije wil namelijk helemaal niks bijdragen en geen enkele vluchteling oppakken. En veel vluchtelingen willen vooral naar Duitsland, waarvoor dit de makkelijkste route is. In mijn bus zit echter niemand die er niet door mag, dus kunnen we al snel de weg vervolgen. Na nog een stop op het vliegveld van Wenen (de grootste van deze regio), komt de bus aan op station Erdberg wat op de rand van de stad ligt.

Vanaf daar pak ik een U bahn om over te stappen op een S bahn, om op Wien Hauptbahnhof te komen. Hier vlak naast ligt Ibis Hotel Wien Hauptbahnhof, waar ik twee nachten zal verblijven. Het is een vrij nieuw hotel, zoals eigenlijk bijna alle gebouwen in die omgeving nieuw zijn. En uiteindelijk het beste hotel en/of appartement waar ik tijdens mijn reis verblijf. Ook hier de voor Ibis bekende goede bedden en een goede douche. Dat wil zeggen, een vrij luxe badkamer met inloopdouche. En ook de tv is voor hotelbegrippen vrij groot. Niet dat het belangrijk is, want ik gebruik die tv dan alleen als achtergrondgeluid, maar opvallend is het wel. Na mijn koffer uitgepakt te hebben en mij te hebben opgefrist ga ik de stad in.

Zonnig is het op dat moment helaas nog niet. Maar wel droog en hier en daar begint er wat blauwe lucht door het wolkendek te komen. Op zich wel prima weer om de stad te verkennen. Te beginnen bij de dichtstbij gelegen attractie, Schloss Belvedere. Een van de vele paleizen die Wenen rijk is. Het slot bestaat uit twee delen, het hoofdpaleis en Lower Belvedere. Vanaf het station kom je eerst uit op het hoofdpaleis met daarvoor een grote hofvijver en fraaie bloemenperken. Het landgoed waarop de paleizen staan werd door Prins Eugenius van Savoye eind zeventiende eeuw gekocht. De bouw van het hoofdpaleis (Upper Belvedere) werd in 1723 afgerond. Het is een prachtig paleis geworden, waar de weelde van afstraalt.


<sub>Upper Belvedere voorzijde


Upper Belvedere andere zijde</sub>

Aan de andere kant van dit deel liggen de grotere paleistuinen, die nog een stukje weelderiger zijn dan aan de voorzijde. En ernaast liggen ook nog de botanische tuinen van Belvedere, maar die heb ik niet bezocht. Tijdens WOI raakte het paleis nog beschadigd. Saillant detail daarbij is, dat keizer Franz Ferdinand de bewoner was het paleis, totdat hij in Sarajevo werd vermoord, wat de aanzet was van die wereldoorlog. Gelukkig is het paleis daarna weer goed hersteld en tot op de dag van vandaag ook goed onderhouden. Vanaf de achterkant van het paleis heb je al een beetje een uitzicht op de oude stad van Wenen en ook op het andere paleis Lower Belvedere.


_{Uitzicht op de stad en Lower Belvedere}

Helemaal doorgelopen naar beneden kom ik weer uit aan de straatkant van het paleis. Waar direct om de hoek een klooster ligt en ook niet veel verder in de straat ligt ook nog een alleraardigste kerk. Maar deze staan toch wel in het niet bij het paleis of latere kerken die ik nog zou zien. Dat geld dan weer niet voor voor Palais Schwarzenberg, wat normaal gesproken zeer fraai is om te zien. Zelf heb ik dat helaas dan weer niet kunnen aanschouwen, want rondom dit paleis is het een grote bouwput, waardoor je het gebouw niet kunt zien. Het herdenkingsmonument voor de militaire slachtoffers van het Sovjet leger Heroes' Monument of the Red Army (Heldendenkmal der Roten Armee) is gelukkig wel te zien. En ook de Hochstrahlbrunnen, een grote fontein was nog in volle glorie te bewonderen. De bouwput erachter leverde helaas niet echt mooie plaatjes op.

Voor de volgende bezienswaardigheid die op mijn pad kwam, gold dan weer totaal het tegenovergestelde. Deze was wel goed op de gevoelige plaat vast te leggen. Het betreft de Karlskirche. Een werkelijk schitterende kerk en voor mij een van de grote verrassingen van mijn bezoek aan Wenen. De meeste hoogtepunten van de stad had ik wel op wat plaatjes voorbij zien komen, toen ik mij aan het oriënteren was op mijn reis. Maar de Karlskirche had ik daar eigenlijk nooit tussen gezien. Nu is het zondermeer al een prachtige kerk met die grote koepel en de twee kolommen. Maar als je zoiets niet verwacht dan krijgt zoiets toch extra aanzien. Al ben ik niet de enige die het mooi vindt, want het wordt gezien als een van de meest prestigieuze barokke kerken van Oostenrijk.


_Karlskirche

En ook de reden van de bouw van de kerk is een mooie. In 1713 gaf Karel Keizer VI de opdracht om de het te bouwen ter ere van Charles Borromeo. Een van de mensen die heel erg belangrijk was bij het uitroeien van de zwarte plaag die tot kort daarvoor Europa teisterde. Nadat de bouw 24 jaar later werd afgerond is de kerk eigenlijk altijd vrij ongeschonden gebleven. De Karlskirche staat op het Karlsplatz een van de grote pleinen van de stad. Het ligt net aan de rand van oude binnenstad van Wenen en is ook een belangrijke verkeersader. Het plein kent ook nog een sfeervol park.


_Karliskirche

Vanaf Karlsplatz loop je vrij snel dat oude centrum binnen. Waar je allereerst het beroemde operagebouw de Wiener Staatsoper tegenkomt. Een gebouw waar je niet zo snel omheen kunt, want het is vrij groot en ook nog eens van alle kanten zeer fraai. Helaas kwam hier de in dagverslag drie genoemde rode draad weer terug. Want de Staatsoper staat in de steigers. Al is dit in tegenstelling tot de Hongaarse variant in zeer bescheiden vorm. Het is alleen aan de voorkant en er hangen geen doeken voor, waardoor je het grotendeels gewoon kunt zien. Zo ontzettend oud is het overigens nog niet, het komt uit 1869 en aan het einde van WOII brandde de helft af na bombardementen. Waarna het wel weer in ere hersteld kon worden.


_{Opera Wiener Staatsoper}

Het was inmiddels ruim zes uur geweest en om 19.30 zou de Big Bus in Wenen zijn avondroute rijden. Die wilde ik graag nog wel even meemaken, zeker omdat ik in Boedapest een combi had gekocht voor die stad en Wenen. Uitgebreid eten zat er op dat moment dan ook even niet in, dus koos ik deze keer voor een wat snellere hap die ook wel vulde. De vertrekhalte van de avondroute was om de hoek bij de Staatsoper. Eenmaal weer daar aangekomen stond er al een flinke rij, die zich al verdrongen voor de bus. Die al snel vol was en gelijk ook vertrok , terwijl het nog geen halfacht was. Al snel bleek gelukkig dat ze meerdere bussen lieten rijden, waardoor ik later wel nog in kon stappen en zo de stad alvast vanaf de bus kon verkennen.

De avondroute is eigenlijk bedoeld om de stad in het donker, maar met fraaie verlichte gebouwen te zien, maar daarvoor was de vertrektijd gewoon veel te vroeg. Niet dat het daardoor oninteressant was, maar in het donker was het wel wat leuker geweest. Na het vertrek reed de bus eerst nog een ronde om de opera heen, waarna het richting het museumkwartier vertrok. Wenen heeft namelijk behoorlijk veel musea, waarvan de meesten vrij dicht op elkaar staan en deze zomer waren er diverse activiteiten. Een deel van de gebouwen is aan de buitenzijde wat minder interessant, maar kennen wel veel fraaie en aparte collecties die de moeite van het bezoeken waard zijn. Naast dit kwartier ligt nog het Volkstheater. Een theater dat werd opgericht uit verzoek van de Weense bevolking.


_{Uitzicht vanaf de bus op het Volkstheater}

De bus reed grotendeels om de oude stad heen, aangezien bussen niet in die binnenste ring mogen komen. Maar desalniettemin kom je hier toch wel de nodige bezienswaardigheden tegen. Een daarvan, het Oostenrijkse parlementsgebouw staat helaas bijna volledig in de steigers, waardoor deze nauwelijks te zien is. Dat gold ook voor de Votivkirche, waar een groot deel van de onderkant gerestaureerd werd. In dit geval hadden ze die ruimte gebruikt voor een Mazda reclame, die ik persoonlijk totaal niet vind passen bij zo’n mooie kerk. Waarbij ook hier geld dat het een bezienswaardigheid die ik van te voren niet had voorbij zien komen. Waardoor ook dit een zeer prettige verrassing was om al die pracht en praal te zien.


_{Uitzicht vanaf de bus op de Votivkirche bij het vallen van de avond}

Daarna reed de bus nog langs attractiepark Prater, waar ik de volgende dag nou zou komen. En reed het een beetje kriskras rond de rand van het centrum. Een echte kop en een staart ontbrak hier een beetje bij. De route leek haast willekeurig, al was dat niet het geval. Zo rijdt je plotseling langs de Naschmarkt, een van de grote markten van de stad. Waar uiteraard ’s avonds niet meer zoveel te doen was. Bij elkaar duurde de tocht een uur. En was als geheel absoluut niet slecht, maar kwam zeker niet in de buurt van de boottocht in de avond in Boedapest. De bus eindigde weer waar we begonnen, op de hoek van de Staatsoper. En daarmee dan ook aan de rand van het oude centrum.

Tegen die tijd was het al een stuk donkerder, zo was de opera nu ook verlicht. De historische binnenstad zou daardoor ook vast wel fraai verlicht zijn. En dat was ook het geval. Daarbij kent dit deel vooral veel grote winkels van alle soorten, maar met name van het meer luxe soort. En bijna allemaal voorzien van prachtige gevels. Los daarvan vond ik de sfeer in dit deel van de stad erg prettig, waardoor ik er zeker met veel plezier kon rondlopen. Dit bleef ik dan ook doen tot ik uitkwam bij een van de vele kerken in de binnenstad, de Peterskirche. Al in de vroege middeleeuwen stond hier een kerk, maar daar is niet veel van over. Het huidige gebouw staat er sinds 1733 en staat op een opvallende plek. Het is namelijk behoorlijk ingeklemd tussen allemaal andere gebouwen, waardoor eigenlijk alleen de groene koepel opvalt. Maar aan de voorzijde is het zicht wel vrij, doordat er een straat naar de kerk toeloopt. Daardoor kijk je als het ware door een soort trechter naar de kerk, wat een aparte uitstraling geeft.


_{Peterskirche in de avond}

De Peterskirche is niet het grootste speerpunt van de oude binnenstad. Dat ligt daar dan weer niet ver vandaan op de Stephansplatz. Het gaat hier om de Stephandsdom. Een van de grootste en oudste kerken van de stad. En ook de belangrijkste kerk van Wenen. Het is zodanig groot dat het plein opeens niet zo heel groot meer, terwijl Stephansplatz toch absoluut niet klein is. Op deze plek hebben meerdere kerken gestaan, voordat de Stephansdom er kwam (in 1160 afgerond) . Sindsdien huist de aartsbisschop van Wenen in deze kathedraal. Los van het belang van het gebouw, is het ook een van de meest opvallende van de stad. Je ziet de torens al van verre boven de daken uitsteken (als je goed kijkt kun je de toren zien op de foto van Lower Belvedere). En zeker van dichtbij trekt de Stephandsdom alle aandacht naar zich toe. En het heeft een wat typische gloed over zich heen, waardoor de foto’s die je ervan ziet bijna allemaal gefotoshopt te zijn.


_{Stephandsom in de avond}

Dat heb ik overigens niet gedaan met bovenstaande foto, maar ook daar is het originele resultaat al vrij apart. En dat is ook hetzelfde bij de foto van de middag erna, toen het nog wel licht was. Het geeft zo alles bij elkaar de kathedraal een nogal aparte dimensie. Toch is het niet mijn meest favoriete plek van de stad, ook niet mijn meest favoriete kerk. Dat zal toch nog steeds de Karlskirche blijven. Deze vind ik persoonlijk nog een heel stuk mooier en het grote voordeel is dat je hier een veel vrijer zicht op hebt. Plus dat ik zoals eerder gezegd een dergelijke kerk niet verwachte. Ik wilde de kerk natuurlijk ook wel even zo verlicht in de avond zien, dus ben nog even teruggelopen. En ook dan is die nog erg mooi.


_{Karlskirche in de avond}

Op het nabijgelegen Karlsplatz kon ik daarbij gelijk op een metro stappen die direct terugging naar Wien Hauptbahnhof, zodat ik weer terug was bij mijn hotel. Dit was de derde stad die ik nu gezien had en ook nu heb ik weer heel veel mooie dingen gezien, met daarbij een zeer prettige sfeer. Al was dit dan eigenlijk meer een voorproefje van Wenen. De volgende dag zou ik nog veel meer gaan zien.

Dag 6: Wenen

Dag vijf was een goede voorproef van Wenen, wat zeker naar meer smaakte. Dat deed het ontbijt in het hotel ook voldoende, waardoor ik weer een goede basis heb kunnen leggen voor een dag vol sightseeing. De weerberichten waren helaas niet zo best. Het zou de hele ochtend regenen en nog wat door druppelen in de middag, pas daarna zou het droog zijn om tegen de avond zonnig te worden. Gelukkig viel het mee toen ik naar buiten ging, het was weliswaar flink bewolkt en grijs, maar wel droog. Ik wilde die dag beginnen door het andere grote paleis te gaan zien, Schloss Schönbrunn. De enige grote bezienswaardigheid die echt buiten het centrum ligt. Het Wienerwald ligt namelijk buiten Wenen en Prater ligt tegen het centrum.

Om naar Schönbrunn te gaan nam ik nog een Big Bus, waarvoor ik vandaag nog een ticket had. Niet omdat dat de beste optie was om er te komen, maar wel omdat ik daardoor ook nog andere delen van Wenen zou zien, waar ik niet zo snel voorbij zou lopen. Zo lag niet ver van mijn hotel (waar een van de hop on hop off haltes lag van de Big Bus blauwe route) het Heeresgeschichtliches Museum. Het museum voor militaire geschiedenis. Het schijnt een interessant museum te zijn om te bezoeken, zelf had ik daar dan weer wat te weinig tijd voor, maar ook van buiten is het al zeer de moeite waard. Het is namelijk een flink gebouwencomplex met een opmerkelijke bouwstijl. Misschien dat een bezoekje er bij een volgende keer Wenen er wel inzit.

Ondertussen ging de bus weer verder die daarna langs de zuidkant van de binnenstad reed, waaronder diverse plekken waar ik later die dag nog zou komen. Om vervolgens richting het paleis te gaan. Daarbij reed de bus een groot deel door Mariahilf, een van de opkomende wijken van de stad. Waarbij uiteraard ook enkele kerken niet konden ontbreken. Zo zag ik de Mariahilferkirche, waar de klokken net aan het luiden waren, omdat we er op een heel uur langs kwamen. En ook nog een andere opvallende kerk, de Kirche Maria vom Siege. Een uit de kluit gewassen bruine kerk met een grote 24-zijdige koepel. Het is een van de vele gebouwen die beschadigd raakten tijdens WOII, maar in tegenstelling tot de meesten slechts beperkt hersteld, waardoor de kerk koepel half op instorten staat. Zonde want het is een mooie en opvallende kerk.


_{Kirche Maria vom Siege}

Uiteraard niet zo opvallend als het Schönbrunn paleis is, waar ik niet veel later aankom. Je kunt er namelijk ook niet heen, want is zo ontzettend groot dat je bijna niet weet waar je kijken moet. En waar je kookt het is allemaal even statig en mooi. Zeker door die opvallende gele kleur. Samen met Versailles in Parijs denk ik het meest in het oog springende paleis van Europa dan wel de wereld. En bij sprookjesverhalen komt het beeld van dit paleis ook al snel op. Al komt ook wel een beetje door de Sissi films waarin het paleis zo’n prominente rol speelde. Niet dat ik mij (kan herinneren) de films ooit daadwerkelijk gezien te hebben. Maar fragmenten heb ik vaak genoeg voorbij zien komen.


_{Schloss Schönbrunn}

In veel van die beelden waren toch ook vooral de paleistuinen te zien. Deze lagen aan de achterzijde van het paleis en wilde ik ook graag zien. Ik besloot linksom te gaan, om zo ook al een deel van het rond het paleis gelegen park te kunnen bewonderen. Daarbij kwam ik nog voorbij de Obeliskbrunnen. Een vijver, met bescheiden fontein en een obelisk in het midden. En ook de heuvel die naar Gloriette leidde. Zo was er zelfs in het vlakke Wenen nog wat te klimmen. En net zoals de andere tochten heuvelop was ook deze de moeite waard, want het uitzicht was wederom geweldig. Wat ook gezegd kan worden van deze Gloriette, wat eigenlijk staat voor een klein gebouw op een hoger gedeelte in een tuin.


_Gloriette

De Gloriette in het Schönbrunnpark is de grootste in zijn soort en bijzonder fraai om te zien. En is sinds 1775 op deze plek te vinden en werd volledig verwoest tijdens WOII, maar in tegenstelling tot de Maria vom Siege wel helemaal herbouwd. Maar het belangrijkste van deze plek is natuurlijk het uitzicht. Vanaf hier kun je een behoorlijk deel van Wenen zien. Met name dan de westkant van de stad, maar ook wel een deel van het centrum. Waarbij enkele van de beroemde kerken al te ontwaren waren. Het scheelde dat het weer wat meer aan het opknappen was en er al voorzichtig wat blauwe lucht te zien was. Maar mijn ogen zelf waren toch vooral gericht op het beeld beneden, je kijkt hier namelijk direct op het paleis met de weelderige paleistuinen ervoor.


_{Uitzicht op Schloss Schönbrunn vanaf Gloriette}

Na een tijd te hebben rondgekeken ben ik daar naar beneden gaan om deze tuinen en de achterzijde van het paleis van dichterbij te bekijken. Op de heuvel was het verder gezellig druk en bij de grote fontein onderaan de heuvel was het zelfs erg druk. Zodanig druk dat mensen zich aan het verdringen waren om een foto te kunnen maken. Nou ja, een foto, meerdere foto’s en vooral van zichzelf. Ik ben daar doorgelopen naar de tuinen toe, waarbij je een veel beter hebt van de overdadige fontein die deze tuin kent. Hier was het minder druk, en kon je linksaf slaan om de dierentuin van Wenen te bezoeken (Tiergarten Schönbrunn). Maar ook daarvoor was mijn tijd in Wenen wat te kort.

Wel ben ik nog verder doorgelopen naar het paleis zelf. Het landgoed waarop het paleis zijn plek kent is al sinds 1569 in handen van de Oostenrijkse adel toen Maximilian II het kocht. Hij zette er al een flink landhuis meer, maar het volledige paleis kreeg zelf wat later volledig vorm. Eerst werden de bossen die nu het park vormen vooral gebruikt als jacht- en speelterrein voor de Oostenrijkse royals. Zo rond het midden van de achttiende eeuw kreeg het Schönbrunn paleis de vorm die het nu nog heeft. De trappen en het platform aan de achterzijde kun je gewoon vrij op, wat ik ook gedaan heb om de tuinen weer wat beter te kunnen zien. Vanaf hier zie je de heuvel en de Gloriette ook goed liggen.


_{Uitzicht op Gloriette en paleistuinen vanaf Schloss Schönbrunn}

Na best wel een tijd rond het paleis te verblijven, moest ik toch eens door, want er was nog meer te zien in de stad. Vanaf daar ben ik met de metro richting de binnenstad gegaan om het museumkwartier te bezoeken. Deze ligt aan de rand van de oude binnenstad, waar ik de avond ervoor al met de bus langs was gekomen. Toen heb ik het allemaal wat vluchtiger kunnen zien, nu was het tijd om wat uitgebreider de boel te verkennen. Het officiële museumkwartier zelf is niet zo bijzonder om te zien, daar gaat het vooral om wat er binnen te vinden is. Maar de gebouwen eromheen zijn zeker wel de moeite waard. In mijn vorige verslag noemde ik al het Volkstheater, maar met name het deel tegenover het museumkwartier spreekt tot de verbeelding.

Hier liggen twee grote, prachtige en oude musea pal tegenover elkaar op het Maria-Theresien-Platz genoemd naar Maria-Theresa van Oostenrijk die in de achttiende eeuw veertig jaar lang koningin was van Hongarije en Bohemen. In het midden van het flinke plein staat ook een mooi standbeeld van haar. Zij wordt aan beide kanten geflankeerd door de musea. Als je met je gezicht richting de binnenstad staat is dat links het Naturhistorisch Musem en rechts het Kunsthistorisch Museum. Beide musea zijn aan de buitenkant identiek en werden ook tegelijkertijd, in 1889 opgeleverd. Om geen van de musea te kort te doen, kies ik er voor om van beide hieronder een foto te plaatsen.


<sub>Kunsthistorisches Museum


Naturhistorisches Museum</sub>

Vanaf dit plein loop je aan de overzijde van de straat een poort (Äußeres Burgtor) door die je de oude binnenstad inbrengt. Ook hier kom je weer uit op een plein, het Heldenplatz. Waar je eigenlijk alle kanten op kunt om wat bijzonders te zien. Kijkend richting de binnenstad ligt aan je linkerhand de Volksgarten en staat er het Erzherzog Karl – Reiter standbeeld. En rechts kijk je op de enorme gecombineerde gevel van Weltmuseum Wien en de Neue Burg, een vleugel van het immense Hofburg paleis. Zo is eigenlijk bijna elke bezienswaardigheid in Wenen van forse proporties, elke gebouw is van flinke proporties. Het Hofburg paleis kent daarbij dezelfde bouwstijl als de twee musea uit de vorige alinea. En heeft meerdere vleugels, met elk zijn eigen bestemming. Zo zijn er veder nog het Sissi Museum, de Imperial Treasury van Wenen en de Österreiches, de Nationale Oostenrijkse bibliotheek, de Spanische Hofreitschule en nog veel meer te vinden.


_{Een vleugel van paleis Hofburg}

En dan staat het Mozartdenkmal (standbeeld van Wolfgang Amadeus Mozart) ook nog in een parkje aan de zijkant van het paleis. Kortom er is genoeg te zien. Zowel van buiten als van binnen. En van binnen zelfs als je alleen maar het paleis doorsteekt naar de oude binnenstad. Want het paleis heeft namelijk meerdere zeer fraaie koepels. De grootste kom je langs als je onder het paleis doorloopt. Deze koepel is zowel van binnen als buiten erg mooi en moet je eigenlijk wel gezien hebben als je in Wenen bent. Eenmaal weer buiten aangekomen, kun je de grote en kleine koepels beter bewonderen. Deze zijn een opvallende mix van groen en goud.


<sub>Koepel binnenin Hofburg Palace


Paleis Hofburg</sub>

Op het plein aan deze zijde van het paleis is buiten Hofburg nog veel meer te zien. Zo is deze Michaelerplatz vernoemd naar de Sint-Michaelkirche. En ook het Looshaus staat hier. Een gebouw wat het speerpunt is van het Weense modernisme. En veroorzaakte nogal wat opschudding toen het begin vorige eeuw werd gebouwd. Want het botste nogal met de heel andere, meer historische, stijl van de rest van de binnenstad. En dan nog het meest bij keizer Franz Joseph I, die wilde nooit en te nimmer langs het gebouw lopen en sommeerde zelfs om de ramen van zijn kamers in Hofburg dicht te timmeren, zodat hij het nooit hoefde te zien. Grappig dat dit gebouw zoveel reacties opriep, want zelf vind ik het eigenlijk bijzonder onopvallend. Behalve van binnen, want daar is het wel weer prachtig.

Hofburg zelf is dan weer totaal niet controversieel. Maar beiden behoren tegenwoordig bij de stad alsof ze er altijd hebben gestaan. En vooral Hofburg past heel erg bij het beeld van wat er van Wenen wordt opgeroepen. Dat laatste kan vooral gezegd worden van de Fiakers. Als je traditionele plaatjes van de stad ziet, dan zie er altijd wel een koets met voorgespannen paarden op staan. Momenteel zijn ze vooral populair bij toeristen en dan met name voor verliefde stelletjes die een romantisch ritje door de stad willen maken. Zelf behoor ik niet tot die laatste doelgroep en zal je mij dan ook niet zo snel in deze Fiakers zien rondrijden. Maar voor de sfeer helpen de rondrijdende koetsen zeker.


_{Een Fiaker}

Die koetsen reden dan vooral rond in het oude centrum, waar ik mij nu ook bevond. Daar staan zoals ik eerder al zei meerdere kerken en andere historische gebouwen. Zo is niet ver van Hofburg het joodse museum van Wenen te vinden en ook de Peterkirche is er slechts een paar honderd meter ver. Aangezien ik die nog niet in het daglicht gezien had, loop ik die kant op. En ook in het licht is het een opvallende en mooie kerk. Haaks aan de kerk ligt Graben, een van de beroemdste straten van Wenen. Hier staan veel van de grote winkels en staan meerdere fonteinen en standbeelden. Ook de Wiener Pestsäule staat in deze straat. Deze opmerkelijke zuil is een herdenking aan de zwarte plaag.


_Peterskirche

Via Graben loop ik verder de binnenstad in waar ik stuit op een manifestatie van mensen met vlaggen en waar muziek wordt gespeeld. Het blijken mensen te zijn die aandacht willen vragen voor de problemen in Syrië door middel van vlaggen van het land met de tekst Free Syria. Deze betoging heeft een bescheiden omvang en verloopt zonder problemen. De groep mensen staat aan de rand van het plein waar de Stephandsom staat. Net zoals de Peterskirche had ik die nog niet overdag gezien. En ook deze stelde nu zeker niet teleur. Waarbij wat ik in mijn vorige dagverslag al zei, ook nu van toepassing is. Als je een foto neemt van de kerk lijkt het wel alsof deze bewerkt is. Maar ook voor deze foto was dat niet nodig (inmiddels was het prachtig weer). Het blijft voor mijzelf zo een aparte kerk.


<sub>Stephansdom


Voorzijde Stephansdom</sub>

Buiten deze twee, zijn er nog meerder kerken in de oude binnenstad te vinden. Eigenlijk alle kanten op loop je er wel tegen een aan. Als je rechts afslaat vanaf de Stephandsdom kom je onder andere uit bij de Jesuitenkirche, vlakbij de universiteit van Wenen en een Grieks orthodoxe kerk die in de Griekse wijk staat. Vooral die kerk valt op door zijn bouwstijl en daarmee ook een kijkje aan de buitenzijde waard. Dat is niet van toepassing op de Kirche am Hof, die linksaf van de Stephandsom ligt. Vanaf de buitenkant valt de kerk totaal niet op, maar van binnen juist des te meer. Dit komt door het hoge altaar van de kerk. Sowieso is een groot deel van binnen open tot aan het gewelfde plafond. Waarmee het van binnen absoluut een aanrader is om te bezoeken.

Niet heel ver daarvandaan staat ook nog de Maria am Gestade, een katholieke kerk. Op deze plek waren al in de negende eeuw diverse kerken te vinden, alvorens in 1414 deze er werd gevestigd. Het was vooral een kerk die zich richtte op de vissers die over de Donau voeren (daarmee loopt de rivier dus door alle drie de steden waar ik deze reis kwam). Het gebouw is flink ingeklemd tussen andere panden, waardoor je wel even moet zoeken om het te vinden. Maar de opvallende kerktoren wijst daarbij wel behoorlijk de weg. Ondertussen vond ik het tijd om de randen van de binnenstad weer eens op te zoeken. De bustocht de avond ervoor had mij nieuwsgierig gemaakt naar dit deel van het oude centrum.


_{Maria am Gestade}

Zo kun je aan die kant bijvoorbeeld het statige parlementsgebouw van Wenen vinden, maar die lag dus zoals ik al beschreef helaas in de steigers. Het Oostenrijkse nationale theater van Wenen (Burgtheater), daar vlakbij, was wel nog vrij van herstelwerkzaamheden. Al sinds 1741 worden hier de grote theatervoorstellingen gegeven. Het was een van de locaties die werd ingenomen door de nazi’s om antisemitische producties te laten vertolken tijdens de oorlogsjaren. En is tijdens die oorlog zoals vele gebouwen beschadigd bij bombardementen. Het is een van de vele grote theaters en muziekgebouwen van de stad. Wenen heeft dan ook een zeer grote muzikale en culturele historie. Vele belangrijke componisten komen uit de stad of hebben er gewoond.


_Burgtheater

Voor zover er al niet genoeg zeer opvallende gebouwen in de stad staan, vindt je tegenover het Burgtheater het Wiener Rathaus. Ook dit stadhuis van Wenen is heel erg groot en is een architectonisch hoogstandje. Voor het stadhuis ligt het Rathausplatz, waar nu vele eet- en muziektentjes stonden. Voor een goede snack of wat cultuur kon je hier dus wel terecht. En vlak voor het Rathaus zelf stond een enorm scherm met daaromheen flinke tribunes. Deze zomer was er namelijk een outdoor Film festival dat hier gehouden werd. Vreemd genoeg bleek, na bestudering van het programma, het merendeel van de dagelijkse avondprogramma’s helemaal niet uit filmvertoningen te bestaan. Ik gok dat nog niet eens kwart daaronder viel. De meeste waren theatervorstellingen of muziekoptredens. Terwijl ondertussen dat enorme witte doek juist het Rathaus aan het oog onttrok.


_{Wiener Rathaus}

Dat gold dan weer niet voor de zij en achterkant van dit enorme gebouw. En ook deze kanten zijn zeker fraai, al is dat wel iets minder dan de voorkant. Dat kan niet gezegd worden van de nabijgelegen Votivkirche. Waar ik de avond ervoor al langs was gekomen. Nog steeds was het jammer dat deze aan de voorzijde deels gerenoveerd werd, waardoor een metershoog reclamebord het zicht ontsierde. Maar desondanks is de kerk van de voorkant werkelijk prachtig. Zowel bij het vallen van de avond of gewoon vol in de zon. De zijkant is wel helemaal vrij van steigers, al staan er wat bomen die het zicht niet helemaal vrij maken.


_Votivkirche

De kerk doet heel erg denken aan de Sagrada Familia in Barcelona, wat niet heel vreemd is, want dat is net als deze een zogeheten votiefkerk. Een kerk die door die door de ontwerper bedacht is als dank aan god voor het overleven van een grote ramp of om een grote wens in vervulling te laten gaan. In dit geval was het een mislukte aanslag op keizer Franz Joseph die de bouw inleidde. Overigens was zijn familie blijkbaar een dankbaar doelwit, want de minder gelukkige Franz Ferdinand (in dagverslag 5 al kort besproken) was zijn neefje. Daarmee is de kerk ook relatief recent, in 1879 werd deze opgeleverd. Je kunt het gebouw gratis bezoeken, maar zelf nam ik even plaats op een bankje aan de achterzijde van de kerk. Een kant die net zo mooi is als de andere zijdes.


_Votivkirche

Deze pauze was een welkome afwisseling, want ik was het lopen ook wel even zat. Wat het ook wel een geschikt moment maakte om nog één keer op een Big Bus te stappen. In dit geval de rode route, die er hier vlakbij stopte. Bij deze route reed je vooral langs een wat ander deel van Wenen. Namelijk dat aan de andere kant van de Donau. In die richting zijn de kerken wel wat minder talrijk, maar net voordat we het water over gingen passeerden we er nog een met een bijzondere stijl. Dit was de Franz von Assisi Kirche, welke ook nog onder diverse andere namen te boek staat. En ook deze heeft een link met keizer Franz Joseph, want werd gebouwd om het vijftigjarige jubileum van zijn regeringsperiode te vieren, waar ook tweede naam voor de kerk, Kaiserjubiläumskirche vandaan komt. De laatste benaming, Mexikokirche ist ontleent aan het plein Mexikoplatz, de locatie van het bouwwerk.


_{Franz von Assisi Kirche}

Aan de andere kant van de Donau reed de bus een rondje, waarbij je onder andere langs de Donauturm (TV toren) kwam. Je kunt hier nog omhoog om een vrij uitzicht te hebben over de stad. Verder in dat deel ligt ook nog het internationale zakencentrum van Wenen. Rond deze plek staat een van de dependances van de Verenigde Naties. Daarmee is dit deel van de stad vooral een stuk moderner dan de andere kant van Wenen. Het is vooral ook de plek waar er steeds hoogbouw bij komt voor woningen. Na deze ronde keerde de bus weer terug over de Donau naar het meer historische deel. Uiteindelijk ben ik uitgestapt bij de Staatsoper.

De avond begon tegen die tijd wel al voorzichtig te vallen. Maar voordat het donker was, wilde ik nog een plek bezoeken. Dit was wel wat te ver om te lopen en viel ook ver buiten de route van de Big Bus, dus gekozen voor een gewone stadsbus. Want die stopte vlakbij de locatie waar ik wilde zijn. Ik heb het in dit geval over het Hundertwasserhaus. Eerder heb ik al meerdere malen het woord opvallend laten vallen als het gaat om gebouwen in de stad, maar eigenlijk is er geen van die bouwwerken die dat predikaat zoveel verdienen als dit Hundertwasserhaus. Al is in tegenstelling tot die bezienswaardigheden het woord mooi weer niet van toepassing. Toch is het een opkomende bezienswaardigheid van de stad. Terecht, want het is iets wat je gezien moet hebben.


_{Huntdertwasserhaus}

Tot en met de jaren vijftig was dit nog een onopvallend complex aan sociale huurwoningen. Na die periode raakte het behoorlijk in verval, totdat kunstenaar Friedenreich Hundertwasser het als zijn kunstproject ging zien. Hij was iemand die een hekel had aan rechte lijnen en de reguliere opvattingen in de architectuur van die tijd. Daarom wilde hij een gebouw ontwerpen wat totaal los stond van elk traditioneel idee van stijl en comfort. Hoewel de controverse in het begin hoog was, kreeg het project een cultstatus. En niet veel later werd het door steeds meer toeristen omarmt. Enkele straten van het Hundertwasserhaus ligt nog een gebouw wat door hem ontworpen is. Tegenwoordig huist hier KunstHausWien, geweid aan zijn ontwerpen. En ook wisselende collecties van andere moderne kunstenaars en ontwerpers worden hier getoond.


_{KunstHausWien}

Niet lang nadat ik hier langsgekomen was begon het al wat minder licht te worden. Veel van de dingen die ik wilde zien had ik inmiddels wel bezocht. Alleen Prater had ik nog niet bezocht (ik was er slechts voorbijgekomen met de bus de avond ervoor). Omdat er geen ideale OV verbinding vanaf het KunstHausWien daarnaartoe is, ben ik te voet er naartoe gegaan. Wat op zich nog best te doen was, want na een kwartiertje stond ik al bij de ingang van het pretpark. Zozeer als de paleizen en Stephandsom bij Wenen horen, wordt ook Prater vaak in een adem genoemd als bezienswaardigheid. Het park bestaat dan ook al heel lang en al sinds 1766 doet het dienst als amusementspark. En in 1873 vond de Wereldtentoonstelling er plaats. Net zoals bijvoorbeeld Tivoli in Kopenhagen en Linnanmäki in Helsinki (waar ik vorig jaar nog langskwam) is de entree gratis, maar betaal je per attractie.


_Prater

Dat betekend niet dat je goedkoop uit bent als je meerdere attracties wilt gaan ervaren. Want de prijzen zijn fors en je moet dus per keer betalen. Het voordeel is wel dat je er gewoon naar binnen en rond kunt lopen. En daardoor wat van de sfeer kan proeven. En hoewel het een hoog kermisgehalte heeft, vind ik het wel wat hebben. Sowieso is er genoeg te beleven. Van simpele attracties als botsauto’s, draaimolens en kartbanen tot meerdere grote achtbanen en een reuzenzweefmolen. Nou heb ik geen hoogtevrees, maar die zweefmolen zou voor mij toch wel een beetje te gortig zijn. Al komt dat ook wel omdat ik zweefmolens altijd verschrikkelijk heb gevonden (achtbanen daarentegen zijn wel aan mij besteed). Deze zweefmolen is een meter of 75 meter hoog, al is het daarmee niet de hoogste attractie, want een ervan reikt zelfs tot 90 meter hoogte.


_Prater

De meest populaire en bekende attractie staat direct aan het begin van het park. Dit Wiener Riesenrad was vanaf de opening in 1897 al een publiekstrekker, want het was jarenlang het grootste reuzenrad ter wereld (pas in 1985 verloor het deze status). Het kreeg nog eens een extra boost nadat het een voorname rol speelde in de klassieker The Third Man uit 1949 en ook in James Bond film The Living Daylights was het Wiener Riesenrad te zien. Tel daarbij op dat het uitzicht vanuit het reuzenrad prachtig zal zijn, en je kunt je zo wel voorstellen dat hele drommen toeristen decennia lang er nog op af zullen komen. Zelf ben ik niet er in geweest, omdat ik zag dat de cabines vrij vol waren en ik het geld het op dat moment niet waard vond.


<sub>Wiener Riesenrad in Prater


Wiener Riesenrad</sub>

Ik heb nog een tijd rondgelopen in Prater om wat sfeer te proeven, voordat ik weer richting de binnenstad vertrok om nog wat te gaan eten. Daarna ben ik naar mijn hotel gegaan. De tweede dag Wenen zat er daarmee op. De volgende dag zou ik in de ochtend vertrekken richting Praag. Waardoor dat ook het eigenlijke einde van mijn bezoek aan de Oostenrijkse hoofdstad betrof. Ik was verrast over hoe goed de trip naar de stad mij bevallen is. Van te voren wilde ik er zeker graag heen, maar had ik niet verwacht dat ik de stad zo tof zou vinden. En dat zijn eigenlijk toch wel de leukste dagen. Als je verwachten worden overtroffen. Kortom als je denkt om Wenen eens te bezoeken, twijfel niet, gewoon gaan.

quote:

Op zondag 9 september 2018 02:22 schreef ato het volgende:
Wat is Wenen een mooie stad en goede reisverslagen weer.

Dank je ato Ben je zelf in Wenen geweest?

quote:

Op zondag 9 september 2018 12:29 schreef Fogel het volgende:
Erg mooi verslag! Toegevoegd aan TRV / Reisverslagen van FOK!kers

Dank je En ook hier mooi dat is het toegevoegd aan het reisverslagenoverzicht.

quote:

Op zondag 9 september 2018 11:17 schreef ato het volgende:
Nee nooit, wel in Oostenrijk ( Tirol, begin jaren 70) . Ik hou wel van steden waar veel cultuur is.
Maar waar ook een 'levendige' sfeer is.

Ik ga 28 September een paar dagen voor de 4e keer naar Barcelona, dat is een stad wat mij nooit gaat vervelen.

Wenen heeft inderdaad beide, cultuur en een levendige sfeer. Wat ook wel geldt voor de andere steden natuurlijk.

Barcelona lijkt mij ook een hele toffe stad, staat ook nog steeds op mijn lijstje. Maar ben vroeger veel in Spanje geweest, en wil eerst ook nog wat nieuwe landen ontdekken, dus het moet nog even wachten.

quote:

Op maandag 10 september 2018 10:04 schreef Budapestenaar het volgende:
Wat een tof reisverslag van Boedapest! Met heel veel plezier gelezen en bekeken. Eén klein (maar wel begrijpelijk) foutje: het Sziget Festival is niet op het Margit-sziget, maar op het Óbudai-sziget

Vanavond even lezen over Bratislava en Wenen

Dank je En stom van het eiland. Had erover gelezen, maar die informatie klopte dus niet.

quote:

Op maandag 10 september 2018 21:02 schreef ijs_beer het volgende:
Budapest

quote:

Op maandag 10 september 2018 21:42 schreef Budapestenaar het volgende:

[..]

Dit.

Prachtige stad

quote:

Op maandag 10 september 2018 20:51 schreef Budapestenaar het volgende:
Goed verslag van Wenen! Krijg spontaan zin in een hernieuwd bezoekje aan die stad!

Dank je, leuk dat je er spontaan weer zin van krijgt om Wenen te bezoeken Terecht, erg leuke stad.

Dag 7: Praag

Na een goede nachtrust en een prima ontbijt was het tijd om mijn koffer te pakken. De volgende bestemming stond namelijk alweer op het programma. Daar waar ik de voorgaande verplaatsingen de bus nam, ga ik naar Praag met de trein. Het Hauptbahnhof Wien ligt tenslotte voor de deur van mijn hotel en ook deze rit is niet duur. Ik heb een stoel gereserveerd in een stilte coupé/rijtuig, want op de een of andere manier tref ik nooit zo heel bijzondere mensen die naast of tegenover mij zitten. Dan kun je maar beter in een rustiger gedeelte een plek hebben. En uiteraard gekozen voor een zitplaats aan het raam, zodat er nog wat meer te zien is.

Het station van Wenen is vrij groot en modern, maar wel overzichtelijk, dus was het perron snel te vinden. Daar was het al behoorlijk druk, kennelijk was ik niet de enige die naar Praag wilde. Al kon het ook zijn, dat men nog naar Brno ging dat halverwege de reis lag. De trein was redelijk laat, maar wel op tijd. Datzelfde geldt voor de tussenstop in Brno, waar vlakbij het station een van de grotere kerken van de stad staat. Dit is de Cathedral of St. Peter and Paul (Katedrála svatých Petra a Pavla). Deze was vanuit de trein zelfs wat beter te zien, maar ik was net iets te laat met het nemen van de foto, waardoor het uiteindelijk onderstand resultaat geworden is. Het levert sowieso wel wat afwisseling in dit dag verslag op.


_{Cathedral of St. Peter and Paul in Brno vanuit de trein}

Afwisseling het landschap was er verder op zich ook wel. Wenen – Praag is niet de meest spannende reis, maar er is wel voldoende te zien. Totaal doe je er een kleine vier uur over. Ik vertrok om elf uur, waardoor ik dus rond een uur of drie op het centrale station van Praag (Praha Hlavné Nádrázi) zou aankomen. Dit was iets later, omdat er een lichte vertraging van een kwartier was, ook weer niet heel schokkend. De reis was overigens prima bevallen, want de zitplaatsen in de trein waren best ruim en comfortabel. En ik heb de hele reis niemand naast mij gehad, wat eigenlijk voor iedereen in dit treinstel wel gold. De meesten zaten waarschijnlijk niet in de stiltecoupé.

Aangekomen op het station, moest ik voor het eerst echt goed zoeken naar de overstap naar mijn hotel. Ten opzichte van de andere steden vind ik Praag namelijk een net iets minder overzichtelijk netwerk hebben. Al is het alsnog wel van goed niveau en na goed kijken allemaal te vinden. De stad kent vier metronetwerken die kruisen op drie metrostations. Het meeste verplaats je jezelf echter via de trams die wel overal af en aan rijden. Naar mijn hotel moest ik nog wel de metro pakken, waar ik na slechts één keer overstappen dan ook kwam. Ik verbleef in het Ibis Praha Mala Strana dat vlakbij het metrostation lag. Ik zou dus binnen een paar minuten lopen daar aan moeten komen. Al bleek dat uiteindelijk niet het geval te zijn.

Weer in de bewoonde wereld aangekomen was het al opvallend druk. Ik verwachtte wel dat Praag een stuk drukker zou zijn dan de rest, omdat het de meest toeristische stad is van de vier. Maar nu liepen er wel erg veel mensen op straat. Maar het hotel was dichtbij, dus geen enkel probleem. Vanuit de metro moest ik alleen nog even een straat oversteken en die een paar honderd meter aflopen en ik was er. Alleen was niet goed te zien waar je eigenlijk over kon steken. En op veel plekken was de stoep afgezet met linten. Waarbij ik kort daarna al een paar politiewagens zag staan. Misschien ergens een agressieve winkeldief opgepakt of zo, dacht ik nog. Gezien pal naast mijn hotel een groot winkelcentrum lag. Toen bleek er nog wel wat meer aan de hand te zijn, want de straat naar mijn hotel bleek afgezet te zijn. Dan maar even doorlopen en een volgende straat pakken. Daarbij kwam ik nog langs een kerk die in die straat stond. De Saint Wenceslas church (Kostel svatého Václava).


_{Saint Wenceslas Church om de hoek van mijn hotel}

De volgende straat was echter ook afgezet en ondertussen kwamen er steeds meer politieauto’s bij. En ook klonken er steeds meer sirenes. Er was blijkbaar toch wel heel wat meer aan de hand. Toch zag ik niet heel veel onrust bij die agenten en ook niet bij de mensen op straat, dus zou het vast nog wel loslopen. Maar ook de volgende straat kon ik niet in, dus ging ik mij bijna afvragen of ik wel bij mijn hotel kon komen. En of het probleem misschien juist bij het hotel was. Gelukkig kon ik de straat daarna wel eindelijk linksaf. Waardoor ik na een flinke omweg dan toch bij mijn hotel kon komen. Daar was in ieder geval niets aan de hand. En ook bij de receptie daar wisten ze van niets.

Na het inchecken mijn kamer opgezocht. Deze was wel iets ouder dan die uit dezelfde keten in Wenen, maar nog steeds in prima staat en schoon ook. En vooral weer het goede bed en douche, zoals ik van Ibis gewend ben. Het is een van de redenen dat ik vaak voor deze keten kies, maar vooral ook omdat ik lid ben van hun loyalty programma. Het heeft mij al flink wat kortingen opgeleverd. Enfin, de kamer was verder dus wel prima. Gelukkig ook niet te warm, want het weer was in Praag juist wel weer helemaal goed. Maar de ligging van de kamer was wel even wat minder. Direct aan de overkant lag namelijk een kantoorgebouw waar je gelijk tegen de werknemers aldaar aan keek. Sprake van privacy was der dus niet. Niet dat ik veel op de kamer zit, zeker nauwelijks overdag, maar het was even wennen in vergelijking met de rest.

Ondertussen was ik natuurlijk wel benieuwd wat er nou aan de hand was buiten. De sirenes bleven namelijk steeds maar aanzwellen. En wilde vooral even weten of er niet nog een paar gewapende gekken rondliepen of zoiets. Een internationale zoektocht leverde helaas niets op (wel gunstig, geen echt groot drama dus). Een zoektocht op de wijk in Praag dan weer wel, maar dan alleen Tsjechische websites. Met mijn basiskennis Tsjechisch kon ik dat natuurlijk niet echt lezen, google translate bood daarvoor uitkomt. Waarna ik dan eindelijk wist wat er allemaal gaande was. Er was een bommelding geweest in het nabijgelegen winkelcentrum (zo’n 100 meter van mijn hotel vandaan). Ongeveer een halfuur voordat ik bij de metro aankwam was het winkelcentrum ontruimd. En werd er gewacht op de politiediensten die het gebouw helemaal zouden onderzoeken of er een bom te vinden was. Vooralsnog was er niets gevonden.

Gelukkig waren er op dat moment geen slachtoffers en kon ik ook gewoon veilig de straat op. En zo maak ik je ook eens wat mee. Kortom tijd om de stad in te gaan. En niet geheel vreemd kon ik daarbij niet de weg kiezen die het meest logisch was. Want die route naar de binnenstad was afgesloten. Uiteindelijk ook via flink wat omwegen, door een ander winkelcentrum heen, richting de stad kunnen gaan. Waarbij ik vrij dicht bij de rivier uitkwam. Want ook Praag wordt doorkruist door een grote rivier net zoals de andere drie grote steden. In dit geval is het niet de Donau, maar de Vltava.

Net zoals in Boedapest, liggen er meerdere eilanden in de rivier. Waar ook hier best veel te doen is. Veel restaurants, bars, speeltuinen en vertier voor alle leeftijden kun je hier beleven. Waarbij er vooral veel plezier op het water om de eilanden heen te behalen valt. Opvallend is namelijk dat in Praag slechts een deel van de rivier wordt gebruikt voor de grote pleziervaart van cruises alsmede het transport via het water. Het grootste gedeelte is ingericht voor waterfietsers, kanoërs, kajakkers en nog veel meer. Elke keer als ik over de Vltava keek, zag ik wel overal kleine bootjes op het water. Het zag er leuk en gezellig uit. Zelf ben ik niet het water op geweest, dat doe je niet zo snel als je alleen reist. Over de rivier lopen uiteraard meerdere bruggen die de twee delen van Praag met elkaar verbinden. De meest bekende daarvan is natuurlijk Charles Bridge (Karlúv most), waar je verderop meer over leest.


_{Uitzicht op de Vltava met achteraan Charles Bridge}

Zelf was ik namelijk eerst op weg naar Petrin Hill (Petřín). Deze heuvel lag namelijk aan dezelfde kant van het water als mijn hotel en ook niet eens heel erg ver lopen daarvan. Vanaf de heuvel zou ik vast weer een mooi uitzicht op de stad hebben. En ik had al een uur of dertig niet meer geklommen of gedaald, dus was het wel weer eens tijd. Al koos ik deze keer voor de makkelijke weg. Want Petrin Hill kun je op met een funiculaire. Ik had een 72 uurs OV kaart gekocht en deze funiculaire valt binnen het OV aanbod van de stad, dus koste het mij ook nog eens niets extra’s. Voordat ik daar aankwam, lag er eerst nog een zeer opmerkelijk monument op mijn pad. Namelijk een aantal standbeelden in verschillende stadia van vergaan, die op een trap stonden die de heuvel opging. Dit was het Memorial to the Victims of Communism (Pomník obětem komunismu). Een monument met de nodige controverse. Zo was er nogal wat gerommel rondom de uitnodiging van toen zittend president Václav Havel. En was er kritiek over het ontbreken van vrouwelijke standbeelden, terwijl juist veel vrouwen te lijden hadden onder het communisme.


_{Memorial to the Victims of Communism}

De nabijgelegen beginhalte van de Petrin Funicular is een stuk minder omstreden. En daarmee ging ik dan ook niet veel later de hoogte in. Halverwege de heuvel is er nog een halte, waar je al een prachtig uitzicht hebt. Maar zelf stapte ik pas uit op de top. Want daar zal je vast het beste uitzicht hebben, dacht ik toen nog. Plus dat je daar ook nog de Petrin Lookout Tower hebt, waar ik eventueel nog op zou kunnen. Echter kwam ik boven nogal bedrogen uit. Want je kon daar helemaal niets zien, nou ja alleen maar bomen. Voor de toren moest je uiteraard betalen, wat mij op de een of andere manier op dat moment even tegenstond. Al had ik ook niet zo’n zin om met de trap de toren te beklimmen. Dus was er daar zeker niet van het uitzicht te genieten voor mij.

Als geheel kwam het op die plek nogal commercieel over, want op de heuvel ligt ook een spiegellabyrint, wat een enorme scam schijn te zijn volgens de tripadvisors van deze wereld. Al zou ik er ook niet in gegaan zijn als men er wel lovend was, want het is meer iets voor kinderen. Gelukkig zijn er op de heuvel nog genoeg dingen te beleven die wel de moeite waard te zijn. Zo is er het The Śtefánik Observatory (Śtefánikova hvězdárna), wat de moeite waard schijnt te zijn. En staat er een alleraardigste kerk. Deze Cathedral of Saint Lawrence (Kostel svatého Vavřince) heeft de nodige transformaties ondergaan. Van een meer romaanse stijl naar barok onder andere. Een best opvallende kerk door de kleur en stijl. Waarbij het op de een of andere manier een beetje een Efteling gevoel gaf, al zal dat meer komen door de “attracties“ eromheen.


_{Cathedral of Saint Lawrence Petrin Hill}

Op de top dus geen uitzicht, waar je ook keek, overal dikke rijen aan bomen. Het leek haast wel alsof die er bewust waren geplant, om iedereen de heuvel op te sturen. Om zo iedereen geld uit de mouw te schudden en de toren op te gaan. Al is dat waarschijnlijk wel wat te cynisch. Tegelijkertijd zorgden die bomen er wel voor dat je daar prima kunt wandelen in het groen. Al was dat in mijn geval dan naar beneden. Want halverwege was er wel zicht op Praag, plus dat ik een stuk verderop in de stad wilde uitkomen, waar meerdere mooie gebouwen stonden. En na enkele minuten lopen was daar dan inderdaad het eerste uitzicht. En dat was schitterend, waardoor dit tochtje toch nog de moeite waard was. Je keek hier onder meer op Prague Castle (Pra¸ský hrad), dat op een heuvel naast deze lag.


_{Uitzicht vanaf Petrin Hill op Prague Castle en St. Vitus Cathedral}

Deze burcht is een van de belangrijkste plekken van de stad. En zou ik de dag erna nog uitgebreid bezoeken. Twintig jaar geleden met een excursie van de middelbare school was ik hier nog geweest. Waarbij ik vooral de Metropolitan Cathedral of Saints Vitus, Wenceslaus and Adalbert (metropolitní katedrála svatého Víta, Václava a Vojtěcha) geheten, mij nog goed kan herinneren. Verder gebruik ik de korte benaming St. Vitus Cathedral. Niet veel verder was een ander deel van de stad beter te zien. Op onderstaande foto zie je vooral de oude binnenstad, maar ook nog het deel dat aan deze kant van de Vltava ligt. Met daarbij ook al meerdere grote kerken en historische gebouwen.


_{Uitzicht vanaf Petrin Hill op de oude stad}

De kerk die in het midden vooraan ligt, is de Church of Our Lady Victorious (Kostel Panny Marie Vítězné). Deze stamt uit 1584 en kende een redelijke historie, die niet eens zo bijzonder verheffend was. Behalve dat paus Benedictus XVI deze kerk aanduidde als het startpunt van de Tsjechische apostel route. Verheffend was het weer helaas ook niet echt meer. Bij aankomst in Praag was het licht bewolkt, terwijl het nu steeds meer begon te betrekken. De temperatuur was gelukkig wel nog aangenaam en het zou uiteindelijk droog blijven. En inmiddels daalde ik verder af naar beneden tussen fruitbomen en wijngaarden.

Beneden aangekomen kwam ik direct uit bij een wat drukker straat waar ook de trams reden. Praag kent twee soorten trams, hele oude en hele moderne. De oudere variant herkende ik nog wel van het schoolreisje van vroeger. De Lady Victorious kerk dan weer niet. Waarbij deze aan de voorkant er heel anders uitziet dan van bovenaf en van achteren. Vanaf deze plek was de kerk wat minder interessant. Dat kon zeker niet gezegd worden van de andere kerk daar in de buurt en die bij het uitzicht ook al was te zien. Het betrof de St. Nicholas Church (Kostel svatého Mikulá¨e). Al moet eigenlijk nog de toevoeging Mala Strana er nog bij, want in de oude stad aan de overkant van het water staat een gelijknamige kerk. Al is deze net even wat opvallender.


<sub>St. Nicholas Church


St. Nicholaschurch</sub>

Dit komt vooral omdat de kerk nogal bepalend is voor het straatbeeld eromheen. Van vrij ver zie je hem al boven de daken uitsteken. En dat boven de daken uitkomen doet de kerk sinds 1755 en wordt gezien als de beste en mooiste barokke kerk van Praag. Tijdens de naoorlogse jaren die Tsjechoslowakije gebukt ging onder het communisme werd de toren gebruikt als uitkijkpunt om diverse ambassades, waaronder de Amerikaanse, te kunnen bespioneren. De St. Nicholas staat op een sfeervol plein met meerdere fraaie gebouwen en gewelfde passages. Een van die gebouwen is het Prague Christian Fellowship of the Ring (Křesťanské Společenství Praha), waar christen sinds 1990 terecht kunnen om samen te komen en hun religie te uitten.


<sub>Prague Christian Fellowship


St. Nicholaschurch</sub>

De meeste straten rondom het plein zijn al even sfeervol. Hier kun je veel winkeltjes vinden van alle soorten, maar vooral souvenirwinkels. Het is een van de wat drukkere delen van de stad. Want een van de straten die uitkomt op het plein leidt naar de Charles Bridge en de Lesser Town Bridge Tower Bridge Tower (Malostranská mostecká věz). De wijk waarin ik mij op dat moment bevond was Mala Strana, wat vaak ook Lesser Town wordt genoemd in het Engels. De toren is ook onder beide namen bekend. Het staat beide voor ‘Little Side of the River‘, omdat dit deel van de stad wordt omklemt door heuvels waar weinig woingen te vinden waren. Terwijl aan de andere kant de stad lange tijd veel groter en uitgestrekt was.


_{Lesser Townbridge Tower}

Als je vanuit de Mala Strana de poort doorloopt kom je op de Charles Bridge uit. Waarschijnlijk de beroemdste bezienswaardigheid van Praag. Weinig toeristen zullen niet een keer over de brug gelopen zijn als ze de stad bezoeken. De brug ligt er sinds 1402 in opdracht van koning Charles IV, waarnaar later deze ook vernoemd is. In de tijd was het de belangrijkste verbinding tussen Prague Castle en het centrum. En is vooral zeer herkenbaar door de 30 standbeelden die aan de rand van de brug staan. Het heeft met moeite de tand des tijds doorstaan, waardoor het niet zo gek is dat herstelwerkzaamheden noodzakelijk zijn. Volgend jaar zullen deze werkzaamheden gestart zijn. Waarmee ik dus geluk heb de Charles Bridge nog te kunnen zien zonder dat deze in de steigers staat, deels afgdekt en misschien zelfs afgesloten is.


_{Charles Bridge}

Terwijl ik daar was, vond ik het toch wel weer eens tijd worden om wat te gaan eten. Ik weer even terug Mala Strana ingelopen om dat te gaan doen. Ook weer prima gegeten, al is het ook weer niet verder het benoemen waard. Goed eten in Praag kun je sowieso wel. Het mooie was dat na het eten het donker was geworden. Waardoor ik direct de stad verlicht in het donker kon zien. Het ziet er dan nog sprookjesachtiger en sfeervoller uit dan het overdag al is. Zo stond eerst de St. Nicholas al te schitteren in de verlichting en het zwart van de nacht (avond). En niet veel verder ook de Lesser Town Bridge en Charles Bridge zelf.


<sub>St. Nicholaschurch in de avond


Lesser Townbridge in de avond</sub>

Ik ben nog even de brug opgelopen om een blik over het water op de rest van Praag te werpen. Wat zeker geen verkeerd beeld was, want vanaf die plek zag Praag er prachtig uit. Druk was het daar op da moment nog steeds. Maar ik kan wel zeggen dat het een gezellige drukte was. Waarbij voor de liefhebber je allerlei toeristische snuisterijen als souvenir kunt kopen. Van juwelen tot schilderijen. Na er een tijdje rondgehangen te hebben ben ik teruggegaan naar mijn hotel met de tram. Dat ging in sneltreinvaart, want ze rijden daar zeker niet voorzichtig. Ik kwam wederom de Saint Wenceslas Church tegen, maar dan verlicht in het donker. Waarmee de cirkel van het stadsbezoek weer rond was. Voor zover een prettig voorproefje van Praag deze halve dag. De komende dagen zou ik nog veel meer gaan zien.


_{Saint Wenceslas Church in de avond}

[ Bericht 1% gewijzigd door Redefine op 11-09-2018 00:29:46 ]

Dag 8: Praag

Ondanks dat er nog geregeld politiesirenes te horen waren, een prima nachtrust gehad. En ook een zeer goed ontbijt. Over het algemeen zijn de ontbijtbuffetten van prima niveau, maar ook weer niet heel bijzonder. Maar in dit hotel smaakt alles toch wel even een stuk verser dan gemiddeld en ook weer genoeg keus. Zo kan ik weer met een volle maag er een dag tegenaan om Praag onveilig te maken. Bij het winkelcentrum is geen bom gevonden noch wat anders. Dus is dat weer volledig opengesteld voor bezoekers. Ook de toegangswegen zijn weer vrij begaanbaar. Wel bleef er gedurende de dagen dat ik er was, constant politie voor de ingangen van het centrum staan. Voordat ik op weg ga kijk ik eerst nog even naar een aparte hotelgast bij het ontbijt.

Die pakte namelijk meerdere glazen, maar vond geen enkele schoon genoeg (terwijl ik geen vuile glazen heb kunnen ontdekken, maar goed). Komt uiteindelijk wel een glas tegen dat zijn goedkeuring heeft. En gebruikt het glas voor koffie uit de automaat (een glas koffie dus). Na een slok, zet hij het glas weer neer, want blijkbaar geen goede koffie, en loopt weer weg. Om vrij snel daarna weer naar de automaat te lopen, nu een cappuccino te zetten. Die was blijkbaar ook niet te drinken, want na een slok, hup glas weer neerzetten en laten staan. Dan maar een (vermoedelijke) latte macchiato denkt hij. Ook die is niet naar zijn smaak, waarna er dus drie volle glazen koffie van hem na het apparaat staan, en hij zelf weer is gaan zitten.

Tot zover dit wat vreemde tafereel, Prague Castle wacht om bezocht te worden. Want dat staat er op die dag als eerste op het programma. Waarbij niet alleen de burcht interessant is, maar eigenlijk alles wel op die heuvel. Om er te komen kun je het beste een tram pakken, die rijden namelijk achterlangs de heuvel omhoog, zodat je gelijk bij je bestemming uitkomt. Er is een halte ter hoogte van het kasteel. Maar je zou jezelf en Praag tekort doen als je daar uitstapt en vervolgens verder de heuvel afgaat langs de bezienswaardigheden. Want ook verderop de heuvel omhoog liggen nog meer bijzondere en interessante gebouwen. Zelf ga ik dan ook nog een halte verder met de tram, waardoor ik uitkom bij het Strahov Monastery (Strahovský klá¨ter).


_{Strahov Monastery}

Dit klooster ligt op het hoogste gedeelte van de heuvel, pal tegenover Petrin. Het prijkt al sinds 1143 op deze plek. Toen was het nog van hout, maar dat werd later vervangen door steen. In de eeuwen daarna raakte Strahov meerdere keren zwaar beschadigd en werd het soms compleet verwoest, doordat die tijden behoorlijk roerig waren. Bijna elke eeuw was er wel een strijd of oorlog gaande, waar het klooster dan een van de lijdende voorwerpen was. En elke keer werd het volledig weer opgebouwd. In de zeventiende eeuw kwamen er rondom het klooster nog een ziekenhuis en nog een brouwerij bij. Die laatste zit er nog steeds en schijnt er goed bier te hebben. Ik ben zelf geen bierdrinker, dus kan dat zelf dan weer niet beamen. Wat ik wel kan beoordelen is de pracht van al die gebouwen, want die pracht is er absoluut. En dan vooral Strahov Monastery zelf.


_{Strahov Monastery}

Bovendien heb je hiervandaan al een erg mooi uitzicht op de stad beneden, Petrin Hill rechts en ook al Prague Castle en de St. Vitus Cathedral links verderop. Net zoals op veel plekken kun je hier lang je ogen blijven uitkijken. Maar zelf ga ik toch verder, want er is zoveel te zien. Daarbij loop ik niet direct door naar het kasteel. Er is namelijk buiten dat nog voldoende te beleven. Zo heb je vlakbij het klooster het Černín Palace (Černínský palác), waar sinds de jaren dertig van de vorige eeuw het Tsjechische ministerie van buitenlandse zaken huist. Het is best een interessant gebouw, maar dan vooral van een kant die moeilijk te zien is. Vanaf het plein waar je lopend langskomt is het wat minder opvallend.


_{Uitzicht vanaf Strahov Monastery met o.a. St. Vitus Cathedral}

Tegenover dit paleis staat een gebouw waar je wel makkelijke de mooie kant kunt zien. Dit is Loreta, een belangrijke bestemming voor pelgrims. Dit religieuze bouwwerk ziet er erg fraai uit, waarbij vooral de klokkentoren opvalt. Die het niet alleen van het uiterlijk moet hebben, want ook het geluid van de luidende klokken is zeer opvallend. Ook van binnen is het de moeite waard door de mooie arcades die rondom een binnentuin liggen. In de stad Loreto, een Italiaans bedevaartsoord, kun je het huisje van Maria vinden uit Nazaret. Waarvan wordt gezegd dat ze daar te horen kreeg dat ze de moeder van god zou worden. Dit oord in Praag heeft zijn naam ontleed aan die Italiaanse plaats. Een deel van het huisje in Loreto is verscheept naar hier om in Loreta te plaatsen.


<sub>Loreta


Loreta</sub>

Na het bezoek van dit interessante pand ben ik verder gelopen in de richting van het kasteel. Hierbij kwam ik langs een groot plein waar meerdere gebouwen staan die, voor wie de tijd wil nemen, een prima bezoek kunnen opleveren. Meerdere kerken en meerdere bescheiden paleizen. Daarvan is het Schwarzenberg Palace (Schwarzenberský palác) het meest in het oog springend. Het stamt uit de tijd van de renaissance en heeft een zeer opvallende bouwstijl, met name als je naar de structuur van de muren kijkt. Tegenwoordig is het paleis onderdeel van de National Gallery van Praag. Op dit moment zijn de collecties binnen jammer genoeg niet te bezoeken, want het paleis wordt gerenoveerd.


_{Schwarzenberg Palace}

Dit plein met meerdere paleizen, wordt aan het einde breder en drukker. Hier kom je namelijk uit bij het Prague Castle. Dit is het officiële kasteelplein. Waar je aan de rand al weer een fraai uitzicht hebt op de stad. Terwijl aan de andere rand wederom een paleis staat, het Archbishop's Palace (Arcibiskupský palác). Maar het is toch vooral het kasteel wat de aandacht trekt. Hier is de officiële toegangspoort. Al wordt deze nu vooral als uitgang gebruikt, streng bewaakt door militairen. De kerktorens van de St. Vitus zie je boven het kasteel uitsteken. Deze kathedraal is een van de grootste herkenningspunten van de stad. En samen met Charles Bridge en het oude stadsplein in het centrum de beroemdste plekken van de stad.


_{Prague Castle en Archbishop’s Palace links}

De uitgang van het kasteel werd dus al streng bewaakt. Dit is om te voorkomen dat mensen zomaar aan die kant naar binnenlopen. Dat kun je overigens wel doen, maar dan aan de zijkant en door eerst nog door een detectiepoortje te lopen en je te laten fouilleren. Blijkbaar heerst er toch wel wat dreiging in Praag, want nergens anders zag ik bij een toeristische trekpleister een dergelijke beveiliging. Al zal dat misschien komen omdat er heel veel mensen op deze locatie afkomen en de burcht als geheel afgesloten is. Prague Castle de grootste omsloten burcht ter wereld. Als er iets kun je dus niet zomaar even weg. De burcht stamt overigens uit 870, dus staat er wel al een tijdje. In het begin vooral de woning van meerdere koningen. Daarna belangrijk om zijn kerken en tegenwoordig als toeristische trekpleister.

De grootste aantrekking binnenin de burcht is dan vervolgens de St. Vitus Cathedral, die ik al een paar keer noemde. Een hele grote kerk, waar je bijna letterlijk niet omheen kunt. Want deze staat op de grote binnenplaats van het kasteel, is volledig ommuurt en als je de tweede poort doorloopt, loopt je er direct tegenaan. De huidige kerk staat er sinds 1344, al stond er op diezelfde plek wel al ruim vierhonderd jaar een andere kerk. Dat deze zo bekend is en dat er veel mensen op afkomt, begrijpt iedereen die deze ooit in het echt heeft gezien, want het is en blijft werkelijk een schitterende kerk (waar ik na twintig jaar weer met mijn neus voor stond). Waar je ook kijkt, overal is wel wat te zien. Of het nu de kathedraal is, een van de drie torens of de gouden toegangspoort, allemaal even mooi.


<sub>St. Vitus Cathedral


St. Vitus Cathedral</sub>

Je kunt hier je een flinke tijd vergapen aan de kerk, maar op een gegeven moment is het toch aan te raden, want de burcht heeft nog meer te bieden. Zo liggen aan het pleintje achter de St. Vitus nog een kerk met klooster. Dit is de St. George's Basilica (Bazilika Sv. Jiří). Het is de oudste nog bestaande kerk van Praag (uit 920). In eerste instantie was er alleen de basiliek, later kwam er nog een abdij bij en werd ook het klooster toegevoegd. De lichtergekleurde torens op onderstaande foto zijn van dit klooster. De leider van de kerk had vroeger het recht om alle koningen van Bohemen te mogen kronen. Daarmee hoeft de kerk zijn bestaansrecht in de Tsjechische geschiedenis zeker wel verdiend.


_{St. George’s Basilica}

Niet ver achter de St. George ligt het gouden straatje. Maar deze kun je niet bezoeken zonder ervoor te betalen. Ik weet eigenlijk niet of dat altijd zo geweest is, hoewel het riekt naar geldklopperij, zal het vermoedelijk nodig zijn om de drukte te beheersen. Want van twintig jaar geleden kan ik mij wel herinneren dat het er krap is. En bijna iedereen wil er doorheen lopen. Zo staat er nu ook wel een flinke rij, waardoor ik zelf niet zo de behoefte heb om er zelf ook in te gaan. Ik kan mij niet herinneren dat het er daadwerkelijk bijzonder uitzag, het zijn toch vooral de verhalen en de geschiedenis die het bijzonder maken. Qua zicht kun je beter nog even doorlopen, omdat je aan de rand van de burcht juist weer een prachtig uitzicht hebt op de oude stad en Petrin Hill.


<sub>Uitzicht op o.a. St. Nicholas Church en Petrin Tower vanaf Prague Castle


Uitzicht op de oude stad met o.a. de Týn Church vanaf Prague Castle</sub>

Na het genieten van dit uitzicht was het weleens tijd om verder te gaan. In de rest van Praag was immers nog zoveel te zien. Met name in de oude binnenstad. Daarom daalde ik via de trappen af richting de Vltava om via de Mánes Bridge (Mánesův most) het oude centrum binnen te lopen. Voordat ik bij de brug arriveerde, kwam ik nog een pleintje tegen waar ik een tijd in de zon heb gezeten, het was immers vakantie en het weer was erg goed. Na een tijdje ben ik wel weer verder gegaan om via de brug het water over te steken. Daarbij nog wel een blik werpend achterom, want vanaf deze Mánes Bridge was Prague Castle nog erg goed te zien.


_{Zicht op Prague Castle vanaf Mánes Bridge}

En aan de andere kant van de rivier loop je gelijk tegen de volgende bezienswaardigheid aan, het Rudolfinum. Dit is een hele grote concertzaal in neo-renaissance stijl. Een gebouw wat ik al kende, maar dan niet direct van foto’s of van twintig jaar geleden. Nee van de game Cities: Skylines dat ik speel, waar door veel community leden gebouwen worden nagemaakt om in de stad die je bouwt te kunnen gebruiken. Grappig om een gebouw op een hele andere manier te kennen. Blijkbaar zijn er veel Praag liefhebbers in die community, want veel historische gebouwen uit de stad zijn er nagemaakt. Dit Rudolfinum is er dus een van en wordt als concertzaal logischerwijs vooral voor muziekvoorstellingen gebruikt, maar ook voor kunsttentoonstellingen. Op het moment dat ik er was stond er nog een klein orkestje (niet te verwarren met de band Klein Orkest) tegenover de ingang te spelen. Dat zal waarschijnlijk vooral bij het spelen voor de zaal blijven in plaats van binnen, want erg goed waren ze niet.


_Rudolfinum

Zo heeft ook Praag dus zijn band met muziek. Maar meer nog dan dat is de Tsjechische hoofdstad een plek van Joodse geschiedenis. Vanaf de negende eeuw vestigden steeds meer Joden zich in de stad. Door spanningen met de christelijke autoriteiten werden de Joden gedwongen om zicht in dit deel van de oude stad op te gaan houden. Dit deel groeide daarna al snel uit tot de Joodse wijk. Deze begint vrij dichtbij het Rudolfinum en loopt ongeveer door tot het oude stadsplein. Hier kun je nog heel veel synagogues vinden en ook de oude joodse begraafplaats. Waarbij de grootste dichtheid aan gebouwen aan het begin van die wijk ligt. Dit stadsdeel kreeg in 1850 de naam Josefov.

Binnen Josefov kun je die Joodse begraafplaats vinden en staan al een paar van de synagogues. De Pinkas Synagoge (Pinkasova synagoga) en de Klausen Synagoge (Klausová Synagoga). Daarnaast staat aan de rand ervan de Jewish Ceremonial Hall (Obřadní síň). Waarbij alleen die laatste gratis van buiten te zien is. Want ook voor toegang tot Josefov moet je betalen. Opvallend dat je in Praag veel vaker ergens voor moet betalen dan in de andere steden, maar goed. Het laatst genoemde gebouw deed oorspronkelijk dienst als locatie voor belangrijke ceremonies en was daarnaast een mortuarium. Tegenwoordig is het onderdeel van het Joods museum. In verschillende musea op verschillende locaties is veel te vinden over de Joodse geschiedenis. Wat zeer belangrijk is, want ook hier hadden de Joden te lijden onder de verschrikkingen van WOII. Zo werden bijna alle Praagse Joden gedeporteerd en keerden er maar weinig levend terug in de stad.


_{Jewish Ceremonial Hall}

Een van de belangrijkste en meest bekende Praagse Joden is die verschrikkingen dan weer bespaard. Al was zijn eigen lot allerminst prettig, want hij overleed op veertigjarige leeftijd aan tuberculose. De man waarover ik het heb is schrijver Franz Kafka. Beroemd geworden door zijn boeken Die Verwandlung en vooral Der Process. Zelfs veel mensen die zijn boeken niet gelezen hebben, zullen zijn naam kennen. Al is het maar doordat zijn opmerkelijke beschrijving van situaties uitgegroeid is tot een officieel Engels en ook Nederlands woord: kafkaesque/kafkaësk. Op diverse plekken in de stad zijn er wel plekken ingericht ter ere van Kafka. Zo staat er niet ver van Josefov vandaan een Kafka Monument, een standbeeld dat is gebaseerd op een scene uit zijn eerste boek Amerika. Het staat vlakbij een van de vele synagogen in de deze buurt, de fraaie Spanish Synagogue (Śpanělská synagoga).


_{Spanish Synagogue}

Zo liggen de meeste synagogen dus in die buurt, maar ook elders in de stad. Een aantal daarvan zou ik later nog tegenkomen. Dat gold ook voor het oude stadsplein, want ik liep er met een omtrekkende beweging omheen, om zo eerst nog wat andere interessante plekken te kunnen zien. Onder die bezienswaardigheden valt absoluut ook de Church of St. James the Greater (Bazilika svatého Jakuba Vět¨ího). Een mooie en grote kerk, die echter niet heel bekend is bij toeristen. De kerk heeft er namelijk onder te lijden dat deze een beetje verstopt en ingeklemd ligt tussen andere gebouwen. Daardoor kan je deze niet helemaal goed in volle glorie bewonderen. Dat Praag bol staat van de prachtige kerken die wel goed te zien zijn, helpt voor die bekendheid zeker niet mee. Voor wie de stad bezoekt, ga er zeker even langs, het is de moeite waard. Maar doordat de kerk zo ingeklemd is, heb ik er geen echt fatsoenlijke foto van kunnen maken, dus zal je die hieronder helaas niet vinden.

Dat is gelukkig een ander verhaal met een gebouw wat daar niet ver vandaan staat. Of eigenlijk zijn het twee gebouwen direct naast elkaar. Dit zijn het Municipal House (Obecní dům)en de Powder Tower ook wel Powder Gate genoemd (Pra¨ná brán). Die laatste is een van de, oorspronkelijk, dertien stadspoorten van de oude stad. In tegenstelling tot de andere poorten en torens was deze niet zozeer voor verdedigingsdoeleinden, maar vooral als fraaie toegang tot de stad. Wat zeker ook wel klopt. En die eerste is een concertzaal. Rond het eind van de middeleeuwen was dit de locatie van het paleis van de Boheemse koningen, maar eeuwen later, na jaren leegstand werd het afgebroken om het huidige Municipal House neer te zetten. Wat een belangrijke plek werd, want in 1918 werd hier de onafhankelijkheidsverklaring van Tsjechoslowakije getekend.


<sub>Powder Gate


Municipal House</sub>

Na deze omzwerving vond ik het wel tijd worden om toch eens die andere beroemde plek van Praag te gaan bezoeken: Old Town Square (Staroměstské náměstí). Van oudsher is dit de centrale plek van de stad. Hier waren vroeger de grote markten en kwam men vaak samen. Bijvoorbeeld om executies bij te wonen, die eeuwen terug vaak daar werden verricht (waarbij mij de markt toch een wat gezelligere gelegenheid lijkt om het plein te bezoeken). En er staan meerdere historische en bekende gebouwen aan het plein. Zo staat hier bijvoorbeeld de St. Nicholaschurch (Kostel svatého Mikulá¨e), ditmaal in de Staré Město uitvoering, want aan de andere kant van de Vltava zag ik gisteren al de gelijknamige andere kerk. Deze staat sinds 1737 aan het plein.


<sub>St. Nicholaschurch, Staré Město


St. Nicholaschurch, Staré Město</sub>

Een andere grote bezienswaardigheid op het plein is de Old Town Hall (Staroměstská radnice). Voor 1338 was dit nog een gewoon woonhuis, totdat het in dat jaar werd opgekocht door het stadsbestuur om er stadhuis van te maken. In de eeuwen erna werd dit pand uitgebouwd, verbouwd en gerenoveerd tot het oude stadhuis zoals we die nu kennen. En dat laatste geldt toch wel voor iedereen die Praag ooit heeft bezocht, die zullen allemaal het stadhuis met zijn toren wel gezien hebben. Evenals het plein waar het aan ligt zelf. Want daar is meer dan genoeg te zien. Welke kant je op kijkt, overal zie je wel een interessante gebouw staan. De een bekender en opvallender dan de ander.


_{Old Town Hall}

Een van die wat minder bekende, maar wel opvallende gebouwen is het Kinský Palace (Czech: Palác Kinských). Het is een voormalig paleis dat tegenwoordig dienst doet als kunstmuseum. En ook hier is weer een link met Franz Kafka, zijn vader had hier een winkel op de begane grond. Zo heeft elk pand wel zijn historie. Zo staat pal voor dit paleis het Jan Hus Memorial (Pomník mistra Jana Husa). Een uit de kluiten gewassen standbeeld van Johannes Hus, een van de eerste hervormers van de kerk (nog voor Luther en Calvijn). In Tsjechië is Hus vooral een symbool geworden voor onafhankelijkheid en strijd tegen de bezetters.


_{Kinský Palace}

Bovenstaande bezienswaardigheden staan wel in de schaduw (afhankelijk van de stand van de zon ook letterlijk) van de Church of Our Lady before Týn (Kostel Matky Bo¸í před Týnem), meestal afgekort tot Týn Church. Voor mij persoonlijk de mooiste en meest opvallende kerk van Praag. Vooral door de afwijkende bouwstijl ten opzichte van de rest. Al voordat deze werd gebouwd stonden er al meerdere kerken op deze plek, die steeds werden afgebroken. De bouw van de Týn Church zelf begon in de veertiende eeuw en had nogal wat voeten in de aarde. Want pas in 1511, een kleine anderhalve eeuw later, was de kerk pas helemaal klaar. Ze hebben er dus wel hun tijd voor genomen, maar het eindresultaat mag er absoluut wezen.


_{Týn Church}

Op het plein ben ik op dat moment zeker niet de enige die al die prachtige gebouwen aan het aanschouwen is. Al zijn veel toeristen ook aan het kijken naar de vele straatartiesten die op en rond het plein actief zijn. Want ook voor hen is dit een aantrekkingspunt om steeds terug te komen. Al is het maar omdat ze weten dat toeristen er massaal op af blijven komen. De een met meer succes en talent dan de anderen. Waarbij de een zingt, de ander gitaar speelt, weer een ander een theatervoorstelling geeft en anderen trucjes met een voetbal doen. Een groter toppunt van standaardtoerisme is er eigenlijk niet. Maar toch vind ik het wel wat hebben. Het zorgt voor best veel sfeer. Overal gebeurd wel en de drukte is eerder van gezellige aard dan vervelend. Ondanks die gezelligheid ga ik toch weer verder met mijn toer door Praag. Daarbij werp ik wel nog blik op de Týn Church als ik het plein afloop.


_{Doorkijkje langs St. Nicholas op Týn Church}

Vanuit Old Town Square loop ik richting de Charles Bridge, want deze kant van die brug heb ik nog niet gezien. De weg daar naartoe hoef ik mij zeker niet te vervelen, want er zijn nog genoeg bezienswaardigheden. Zo kom ik langs het stadhuis van Praag, dat tegenwoordig de administratieve locatie heeft overgenomen van Old Town Hall. Dit stadhuis moet je niet verwarren met het New Town Hall dat weer elders staat, en weer een andere functie heeft. Tegenover het stadhuis staat het Clementinum (Klementinum), een groot gebouwencomplex met meerdere functies. Tot voor kort vond je hier de nationale, technische en universitaire bibliotheken. Tegenwoordig vindt je er alleen nog de nationale versie, de anderen zijn verhuisd naar een andere locatie. Het is bij elkaar een indrukwekkend complex waar je flink zou kunnen verdwalen.

Dat was gelukkig voor mij niet het geval, waardoor ik niet veel later aan het begin van deze zijde van de Charles Bridge uitkom. Net zoals aan kant van Mala Strana staat ook hier een toren, de Old Town Bridge Tower (Staroměstská mostecká vě¸). Deze is al net zo prachtig als zijn tegenhanger. Schuin tegenover de toren, nog voor de brug, staat de St. Francis Of Assissi Church (Kostel svatého Franti¨ka z Assisi). De grote koepel van deze kerk valt van de overkant van het water enorm op. Sinds 1688 staat deze vlakbij de beroemde brug. Na deze goed bekeken te hebben loop ik door de Charles Bridge op. Op de brug zelf heb je vervolgens ook weer een goed zicht op de St. Francis en op de toren. En net zoals gisteren is het druk op de brug, want het blijft toch een van de belangrijkste plekken van Praag.


<sub>St. Francis of Assisi Church


St. Francis of Assisi en Old Town Bridge Tower vanaf Charles Bridge</sub>

Ik loop nog een stuk verder om vooral te genieten van het zicht vanaf de brug. Met aan de ene kant Prague Castle, maar ook het Rudolfinum waar ik een paar uur daarvoor was. Mede door het tijdstip en de stand van de zon ziet de concertzaal er nog een stukje magnifieker uit. Aan de andere kant heb je zicht op de vele verschillende bootjes over de Vltava verspreid zijn. Ik zie aan die kant ook een stuk verderop een gebouw met opvallende deels gouden dak liggen. Die moest ik uiteraard wel even gaan bezoeken. Maar eerst nog even dichter kijken op de tweede toren die vlak naast de brug staat. De officiële naam kan ik helaas nergens vinden, dus die moet ik jullie schuldig laten.


<sub>Zicht op Rudolfinium vanaf Charles Bridge


De toren zonder naam bij de Charles Bridge</sub>

Het gebouw wat ik vanaf de brug zag liggen bleek het National Theatre (Národní divadlo) te zijn. Sinds 1881 een belangrijke plek voor de Praagse opera en het nationale monument voor de Tsjechische geschiedenis en kunst. Buiten opera kun je hier ook balletvoorstellingen en musicals zien. En dan met name de meest toonaangevende van het land. Want het theater is een van de meest prestigieuze gebouwen van de stad. Dat zie je ook wel aan de gebruikte materialen en stijl van het pand. Er is veel goud gebruikt, waaronder op het dak. Het ziet er in ieder geval prachtig uit. Al helpt het zeker wel dat de zon er een mooie oranje gloed over werpt. Het is ‘golden hour‘ voor de fotografie bij een gebouw met gouden dak.


_{National Theatre}

Tegen die tijd begon ik wel wat trek te krijgen, dus tijd om een restaurant op te zoeken. Maar niet zonder nog even de nabijgelegen Legions' Bridge (Most Legií) op te lopen. Want vanaf daar had je weer een goed uitzicht op de Charles Bridge en op de vele bootjes en waterfietsen. Daarna heb ik wederom prima gegeten. En ook nog even een tijdje mij vermaakt in de oude stad in de avond. Uiteindelijk ben ik de Legion’s Bridge overgestoken om terug te lopen naar het hotel. De tram had ook wel gekund, maar het was lekker weer om te blijven lopen. Plus dat het ook wel wat had om in het donker door dat deel van Praag rond te lopen en zo over het water te kijken en de verlichte gebouwen te zien. Eenmaal weer aangekomen bij mijn hotel zat ook deze dag er weer op. En net zoals al die andere dagen was het weer een bijzonder geslaagd etmaal waar ik heel veel mooie dingen heb gezien.


<sub>Uitzicht op Vltava vanaf brug


Old Town en Vltava in de avond</sub>

Dag 9: Praag

De eerste anderhalve dag Praag was bijzonder goed bevallen en heel veel had ik al gezien. Zo rond het centrum waren er nog een aantal bezienswaardigheden die ik zeker nog wilde bezichtigen. En vrij dichtbij mijn hotel ook nog een paar dingen die ik wilde zien. Maar die laatste wilde ik bewaren voor de laatste dag, zodat ik daar in de ochtend nog langs zou kunnen gaan, voordat ik terug naar huis zou vliegen. Deze dag zelf, was dan weer de laatste volledige dag dat ik op reis was en dus ook de laatste volledige dag in Praag. Naast de plekken rondom het centrum was er nog wel een grote attractie die ik nog niet had gezien, dus dat stond op dag negen als eerst op het programma.

Eerst echter nog ontbijten om er weer een dag tegenaan te kunnen. En wederom was het ontbijt goed. Weer veel keuze en goede smaak. En de wat vreemde man die de dag ervoor meerdere koffieroulette aan het spelen was, verbleef ook die dag in het hotel. Want hij zat er weer. Deze keer niet drie soorten koffies te proberen en laten staan. Maar wel vele borden volscheppen op zijn tafel neerzetten en af en toe ergens wat van eten. En tussendoor minimaal vijf keer opgestaan om weer wat nieuws van het buffet te pakken. Kortom hij verspilde niet alleen koffie, maar ook eten. Zo heb je er aparte mensen bij, wat ook wel een beetje bij een vakantie hoort. En wat natuurlijk helemaal bij een vakantie hoort, is mooie dingen gaan zien. Na het ontbijt ging ik er dan ook op uit om naar Vy¨ehrad te gaan.

Vy¨ehrad is een burcht een stukje ten zuiden van het oude centrum van Praag. Compleet met oude stadsmuren, een flink park, een grote kerk en andere kleine religieuze gebouwen. Hoewel deze plek iets minder bekend is dan de grote bezienswaardigheden van de Tsjechische hoofdstad is het absoluut de moeite waard om er een bezoek aan te brengen. Sterker nog als je meer dan een dag in Praag bent, dan moet je er gewoon geweest zijn. Er is namelijk voldoende te zien, zowel in als rondom de burcht. En je kan er helemaal tot rust komen, want het ligt buiten her drukke centrum. En ook nog een stuk hoger dan de rest van de stad. Dit kan eigenlijk al uit de naam gehaald worden, want Vy¨ehrad betekend ‘hoge burcht’ in het Tsjechisch.

Het park rondom de burcht is goed te bereiken met het OV. Het beste kun je de metro nemen om uit te stappen op het gelijknamige metrostation. En vandaar loop je binnen twee minuten het park binnen. Daarbij kom je langs meerdere poorten, die je de toegang verschaffen tot Vy¨ehrad. Deze toegangspoorten zijn pas later (midden vijftiende eeuw) toegevoegd, toen het complex werd uitgebreid. Het hoofddeel staat hier sinds de tiende eeuw. De eerste poort die je doorkomt is nog niet zo heel opvallend. Maar wel zie je hier al de eerste linie aan verdedigingsmuren. De tweede poort, Leopold Gate (Leopoldova brána) is een stuk opvallender, waarbij de muren ook wat dikker worden, de muren hoger en de omgeving groener. Nadat je door deze poort bent gelopen, kom je bij deel van de burcht aan, die er al een millennium staat.


_{Leopold Gate}

Zoals ik al aangaf kent Vy¨ehrad meerdere religieuze gebouwen. De eerste die ik tegenkom is de Rotunda of St Martin (Rotunda sv. Martina). Deze staat er al sinds de elfde eeuw en is daarmee de oudste in zijn soort in Praag. Het is een kleine volledig ronde kerk die aan de rand van de verdedigingsmuren staat. In vergelijking met al die grote kerken in de stad, lijkt dit haast wel een poppenhuisje. Opvallend is het daardoor in ieder geval wel en zeker ook leuk om te zien. Vanaf deze rotunda kun je linksaf naar een kerk die juist wel weer heel groot is, maar zelf ga ik naar rechts omdat je daar langs de muren kunt lopen. Daar heb je een prachtig uitzicht op de stad. Deze muren liggen om de hele burcht heen en je kunt het grootste gedeelte langslopen. Waarmee je telkens op een ander deel van de stad kijkt. Op de tweede foto (na het kerkje), zie je het del van Praag dat net ten zuiden van het centrum ligt. Ook hier zijn weer meerdere kerken te vinden.


<sub>Rotunda of St Martin


Uitzicht vanaf Vy¨ehrad op Praag met rechts een deel van de oude burchtmuren</sub>

Om de paar meter staat er een bankje en op een van deze neem ik plaats om van het uitzicht te kunnen genieten. Je hebt hier een uitzicht van 180 graden over de stad. Ik kan zowel andere delen van Praag, als Prague Castle in de verte en de wijk waar mijn hotel staat, zien liggen. Het zonnetje schijnt op dat moment fel en er is een strakblauwe lucht, perfect weer om een tijd te blijven zitten. Om na een tijd verder te gaan om de rest te gaan verkennen. Waarbij voor het eerst een glimp was op te vangen van de grote kerk binnenin de burcht. Dit is de Saint Peter and Paul Basilica (Bazilika svatého Petra a Pavla) die je al van heinde en verre kunt zien liggen. Zo viel mij deze al op bij de eerste keer dat ik de stad inging.


_{Zicht op de burchtmuur en de grote kerk}

Het is zeer aparte kerk, doordat deze erg donker is van kleur, maar tegelijkertijd hele lichte accenten heeft. Daardoor ziet de kerk er eigenlijk vanaf elke hoek weer anders uit. En al helemaal door het spel van schaduw en licht wat er op de kerk aan de gang is. Een slordige honderd jaar nadat de burcht ontstond werd deze kerk gebouwd, en is daarna meerder keren verwoest en opnieuw opgebouwd. In de huidige vorm staat die er ruim honderd jaar. Waarbij het toen nog de Church of Saint Peter and Paul was. In 2003 verkreeg het de status van basiliek door Paus Johannes Paulus II.


_{Saint Peter and Paul Basilica}

Deze locatie heeft in al die eeuwen veel meegemaakt. Voordat de burcht er kwam, waren er al nederzettingen op deze plek. Waarbij er geruchten gaan, dat Praag hiervandaan ontstaan is. Maar dat is nergens officieel te verifiëren, waardoor het slechts bij verhalen blijft. Wel is het een plek waar meerdere koningen gewoond hebben en was het de plek van een grimmige oorlog. DeBattle of Vy¨ehrad vond plaats in 1419 en 1420 was een van de aanzetten tot de Hussietenoorlog. Dit was een strijd in koninkrijk Bohemen (het huidige Tsjechië) tussen de Duitse rooms-katholieke kerk en de protestantse hussieten (vernoemd naar Johannes Hus). Die laatste kwamen uiteindelijk als winnaar uit de bus.

Tot zover dit uitstapje naar een klein stukje geschiedenis van Vy¨ehrad. Een kleine omzwerving die wat meer beeld geeft over deze locatie. Terug naar de Saint Peter and Paul, want daar was ik inmiddels aangekomen. Waar op dat moment net opnames voor een film, tv of kunstproject waren afgelopen. Want ze waren daar licht en camera’s aan het afbreken en opruimen. Gelukkig waren ze klaar, waardoor ik de kerk van wat dichter kon bekijken. En dan met name de deur, of eerder gezegd poort van de basiliek. Deze is namelijk bijzonder fraai, eigenlijk mooier in het echt dan op de foto. Maar toch hieronder een plaatje om je een beeld te geven hoe die poort er uitzag. Ook van binnen is de kerk erg indrukwekkend. Waarmee het bezoekje aan de burcht steeds meer waard werd. Er is zoveel te zien.


_{Toegangspoort van de Sant Peter and Paul}

Niet alleen het uitzicht, de poorten en religieuze zijn er interessant. Naast de kerk ligt ook nog een begraafplaats, de Vy¨ehrad Cemetery (hřbitov Vy¨ehrad). Hier liggen veel belangrijke Tsjechen begraven. Zo kun je er onder andere het graf van componist Antonín Dvořák, schrijvers Karel Čapek en Jan Neruda, kunstenaar Alfons Mucha en vele andere belangrijke mensen te vinden. Als gewone arme Tsjech kom je niet zo heel snel hier te liggen. Want een grafsteen of plek voor een urn zal hier zeker niet goedkoop zijn. De meeste grafstenen zien er namelijk zeer luxueus uit. Wat dan vooral geldt voor de graven die binnen een van de arcades liggen. En de allerbelangrijkste graven zijn te vinden in graftombe Slavín.


<sub>Slavín graftombeop Vy¨ehrad Cemetery


Vy¨ehrad Cemetery


Vy¨ehrad Cemetery</sub>

Na een tijd hier rondgelopen, ben ik weer verder gegaan in wandeltocht door de burcht. Naast de kerk ligt een groot grasveld waar veel mensen lagen te relaxen en kinderen lagen te spelen. Vanaf dit veld heb je een goed zicht op de Saint Peter en Paul. Ook vanaf deze kant is deze niet minder fraai. Voorbij dat veld kun je weer over de burchtmuren heenlopen en heb je weer een ander zicht. Ditmaal weer de prachtige uitzichten op de stad. In eerste instantie nog in de richting van het bekende deel van de stad. Met de vele bruggen en in de verte ook Petrin Hill, St. Nicholas Church en Prague Castle. Je kunt er naar blijven kijken, wat ik dan ook regelmatig heb gedaan.


<sub>Saint Peter and Paul Basilica


Doorkijkje op de Vltava vanaf Vysehrad


Uitzicht op Praag Mala Strana met in de verte Petrin Hill en Prague Castle</sub>

Je kunt vervolgens verder blijven doorlopen over de muren. Zover dat je ook een nog ander deel van Praag te zien. Dit is als het ware de achterkant van Praag. Weinig toeristen zullen dit deel kennen, laat staan bezoeken. Je hebt er namelijk niet zo heel veel klassieke bezienswaardigheden. Maar het is best een fraai deel van de stad, onder meer is hier de jachthaven van Praag te vinden. Ook hier stonden weer veel bankjes. Waar ik een flinke tijd op heb gezeten. De zon was nog steeds lekker aan het schijnen en het uitzicht was mooi en weer eens wat anders. Waar ook nog wel bijkomt dat ik begon te merken da tik al heel wat dagen op pad ben. Vermoeidheid is een groot woord, maar ik was wel wat minder fris dan aan het begin van de vakantie. Dus nam ik zelfs wat extra tijd om gewoon lekker rustig te zitten. En waar kan dat beter op zo’n relaxte plek als Vy¨ehrad.


_{Uitzicht op de Český Yacht Klub}

Na deze pauze heb ik de ronde over de muren van de burcht afgemaakt. En ben ik weer teruggegaan naar het metrostation. Er was namelijk voor mij nog best wel wat te zien in de stad. Om te beginnen in de buurt van het centraal station van Praag. Het handige was dat ik via de metro zonder over te stappen direct bij dit station kon komen. Waardoor ik een minuut of vijftien later weer op het station stond, waar ik twee dagen eerder nog was aangekomen. Dit station is in de afgelopen decennia nog flink verbouwd. Zo zijn er heel wat winkels en eetgelegenheden bijgekomen, waardoor je nog zou kunnen verdwalen. En ook de buitenkant is flink opgeknapt, waardoor het een wat meer internationale uitstraling heeft gekregen. Dit geldt vooral voor de oostzijde, die ik zelf helaas niet heb gezien.

Zelf moest ik namelijk aan de westzijde zijn, want aan die kant, vlakbij het station ligt nog een synagoge. Deze Jerusalem Synagogue (Jeruzalémská synagoga) ligt er een slordige 200 meter vandaan en vind ik zelf de mooiste in zijn soort in Praag. Tot 1918 heette het de Jubilee Synagogue (Jubilejní synagoga), maar die naam is veranderd omdat die naam was verbonden aan keizer Franz Joseph, die voor de onafhankelijkheid van Tsjechoslowakije de heerser was. Een groot verschil met Wenen, waar deze keizer nog flink geëerd wordt. De synagoge heeft een zeer opvallende kleur en sierlijke bouwstijl, waardoor het zeker wel een bezoekje waard is. Tijdens WOII werd de synagoge gebruikt als opslagplaats voor de Joodse bezittingen die ingenomen waren door de nazi’s.


_{Jerusalem Synagogue}

Zo zijn er dus ook buiten de Joodse wijk andere synagogen te vinden. Misschien dat ik de andere ooit nog eens bezoek, nu wilde ik eerst graag nog diverse andere plekken gaan zien. Om te beginnen bij de prachtige State Opera van Praag (Státní opera). Maar helaas kwam hier de rode draad van mijn reis om de hoek kijken. Want net zoals in Boedapest en Wenen stond dit gebouw in de steigers. En net zoals zijn Hongaarse tegenhanger was dit gebouw volledig afgeschermd door doeken, waardoor er dus helemaal niets van te zien was. Dit was eigenlijk de enige echte tegenvaller van mijn reis. Jammer dat ik ze niet hebben kunnen zien. En typisch hoe ze allemaal net nu gerenoveerd werden. En dan had ik nog geluk dat de Weense opera slechts deels in de steigers stond.

Met het andere gebouw wat daar in die buurt ligt, had ik wat meer geluk. Want dit National Museum (Národní muzeum), het belangrijkste museum van Praag, was wel gewoon volledig te zien. Of volledig, op wat steigers aan de onderkant van het gebouw en de vele passerende auto’s (waaronder een groene Flixbus) na dan. Het museum kent meerdere gebouwen op deze plek, waaronder vooral meerdere modernere panden. Het hoofdgebouw heeft echter een meer klassieke stijl en is eind achttiende eeuw ontstaan. Een zeer fraai gebouw, naar mijn mening. Enkele honderden meters achter het museum ligt overigens nog de Sint Ludmillakerk (Kostel sv. Ludmily). Een zeer mooie en grote kerk, die ik zelf helaas helemaal vergeten ben om te bezoeken. Precies ook de reden dat ik de kerk ook noem, zodat anderen deze misschien niet vergeten.


_{National Museum}

Maar terug naar het nationale museum, die zag ik immers wel op dat moment. Het is een zeer imposant gebouw en heeft een zeer prominente plek. Je kunt het duidelijk zien liggen aan de andere kant van het plein. Normaal gesproken is dat totaal geen prestatie, maar het plein in kwestie is Wenceslas Square (Václavské náměstí). Een van de meest bekende pleinen van Praag en met 750 meter lengte zeker geen klein plein. Al is het eigenlijk ook meer een boulevard. Vanaf het museum loopt het plein steeds verder af om uiteindelijk uit te komen bij de rand van het oude centrum. Omdat het museum op het hoogste punt staat, valt het extra op vanaf het plein. Voor het gebouw en op het begin van het plein staat het standbeeld van St. Wenceslas, waar het plein naar vernoemd is.


_{National Museum en St. Wenceslas Statue}

De beste man was een beschermheilige van Bohemen en nog steeds van Tsjechië. Voor 1848 had het plein nog een andere naam (Horse Market). Maar sindsdien staat het bekend als St. Wenceslas Square. Ik kende het nog wel van de schoolexcursie van twintig jaar geleden. Rond deze plek was het namelijk de enige keer dat we even zelf de stad mochten ontdekken. Destijds vond ik het overigens indrukwekkender dan nu, want het plein kan wel een opknapbeurt gebruiken. Wat op diverse plekken overigens wel al gebeurd. En er liggen al langer plannen om auto’s op deze plek te gaan weren en de trams weer over het plein te laten rijden. Maar vooralsnog zijn ze hierover nog in onderhandeling. Wellicht dat het plein na de uitvoer van die plannen (als het ooit al doorgaat) weer wat meer cachet krijgt. Al schijnt het in de avond door de verlichting wel fraai uit te zien. Maar ik ben er zelf niet geweest na zonsondergang.


_{Wenceslas Square}

Mochten de plannen ooit doorgang vinden, dan zouden ze misschien gelijk een manier kunnen vinden om de kerk die naast het plein ligt wat zichtbaardere te maken. Deze Church of Our Lady of the Snows (Kostel Panny Marie Sně¸né) ligt in een hofje wat absoluut sfeer heeft. Maar is nu nauwelijks goed te zien. Een deel steekt door de hoogte wel boven de omringende daken uit. Maar vanaf het plein zie je hem bijvoorbeeld niet. Maar goed je kunt natuurlijk niet alles hebben. Op en rond het plein kun je overigens veel kristalzaken vinden. Een van de souvenirs waar Praag wel om bekend staan. Ook in andere delen van de stad struikel je haast over de zaakjes die het verkopen. En ondanks dat veel van die kristallen beeldjes wat clichématig zijn, ziet het er toch vaak best leuk uit.


_{Church of Our Lady of the Snows}

Iets anders wat absoluut bij Praag hoort is de Prague astronomical clock (Pra¸ský orloj). Deze astronomische klok bevindt zich aan de buitenkant van Old Town Hall. De oplettende lezer die al eens in Praag is geweest, zal het mogelijk al opgevallen zijn dat ik de klok nergens in mijn verslag van dag acht genoemd heb. Ik was deze namelijk helemaal vergeten toen ik op het oude stadsplein was, terwijl ik wel wist dat die daar ook te zien was. S’ avonds was ik erachter gekomen dat ik deze vergeten was, waardoor ik dus voor mijzelf vandaag wel even een kijkje moest nemen. Waarbij het zeker geen straf is om nog een keer naar het oude stadsplein terug te keren.

Daar aangekomen bleek overigens wel waarom de klok mij de dag ervoor helemaal niet was opgevallen. Deze was namelijk volledig ingepakt om gerestaureerd te worden. Dat gecombineerd met het feit dat er op deze plek heel veel te zien is, maakt het wel logisch dat ik de klok vergeten was. Gelukkig waren de doeken die voor de klok hingen niet zo dik als bij de opera, waardoor ik het wel nog redelijk kon zien. Maar zonde was het wel. Als je deze winter of later Praag bezoekt, zou je deze bezienswaardigheid weer in volle glorie moeten kunnen bewonderen. Dat de klok gereconstrueerd moet worden is overigens niet zo heel vreemd, want deze is alweer ruim zeshonderd jaar oud.


_{Old Town Hall met de ingepakte klok en Old Town Underground}

Op bovenstaande foto is de ingepakte astronomische klok nog te zien. Met daarnaast Old Town Underground (Staroměstské podzemí), een gebouw wat erg opvalt door de kleur en de stijl, maar het vooral moet hebben van wat er binnen, beter gezegd onder het gebouw te zien is. Hier zijn meerder eeuwenoude kelders te vinden die onder het plein doorlopen. Nu zijn het kelders, maar in de tijd dat het gebouwd werd, lag het gewoon aan de oppervlakte. Tegenwoordig ligt de stad een paar meter hoger dan toen. Je kunt met een gids een tour doen door deze kerkers en zo je langs de geschiedenis van Praag laten voeren. Zelf heb ik dat niet gedaan, want het schijnt een enorme tourist trap te zijn. Weinig enthousiaste recensies. Verhalen die mij teveel deden aan de zoutmijn in de buurt van Krakau. Daar was ik zelf toen verre van enthousiast over, dus wilde ik deze keer verstandig zijn en zo’n plek als deze nu te mijden.

En ondertussen wilde ik ook wel weer eens een andere plek van Praag gaan zien. Het nieuwere stadhuis van de stad bijvoorbeeld (niet degene waar ik gisteren al was langsgekomen). Daarbij zou ik nog enkele andere bezienswaardigheden passeren, dus kwam dat extra mooi uit. Een van die bezienswaardigheden was de Bethlehem Chapel (Betlémská kaple). Deze kapel is erg belangrijk voor de geschiedenis van de stad en het land geweest. Want het was een van de locaties waar de totstandkoming van de protestantse hervorming plaatsvond. De eerder door mij genoemde Johannes Hus was hier vaak te vinden. De religie die naar aanleiding van die hervormingen ontstond (het hussisme) heeft lange tijd het beeld van Bohemen gekleurd.


_{Bethlehem Chapel}

Van de ene belangrijke Tsjech (of Bohemien in die tijd nog) naar de andere, namelijk Franz Kafka. Waar ik het ook al eerder in mijn verslagen over had. Buiten de koningen en heiligen toch wel de twee meest geëerde personen in Praag (al zie je ook steeds meer over voormalig president Václav Havel in het straatbeeld verschijnen). Wat Kafka betreft had ik al het monument bij de Spanish Synagogue genoemd. Verder is er ook nog een Kafka museum. Maar de meest opmerkelijke Kafka verering staat net buiten het oude centrum in een winkelgebied. The Head of Franz Kafka (Socha Franze Kafky) is namelijk een kunstwerk van een elfmeter hoog hoofd van hem dat bestaat uit 42 metalen draaiende panelen. Om de paar seconden beginnen deze onafhankelijk van elkaar te draaien (wel dezelfde kant op) en vervormen daarmee het hoofd van Kafka, om deze na een draai van 45 graden weer in de oorspronkelijke staat terug te brengen. Door onderstaande foto’s krijg je wel een beetje een idee hoe het eruitziet, maar eigenlijk zou je het op bewegend beeld moeten zien.


<sub>Head of Franz Kafka


Head of Franz Kafka</sub>

Tot zover deze meer moderne blik van Praag. Op naar een gebouw wat ook nieuw klinkt qua naam, maar ondertussen al heel wat jaren meegaat. Het betreft New Town Hall (Novoměstská radnice), wat tegenwoordig een meer ceremoniële rol heeft. Het werd zo rond dezelfde tijd als Old Town Hall gebouwd (in de veertiende eeuw) en is daarmee dus niet echt nieuwer dan het andere stadhuis. De naam is dan ook afkomstig van het stadsdeel zelf, Nové Město (New Town). Ook hier ging het er nog weleens bloederig aan toe, want hier vond de eerste van drie defenestraties waard (een woord waar ik voor mijn bezoek aan Praag nog nooit van gehoord had). Het staat voor het uit het raam gooien van iets of iemand. En dat deed men in 1419 met tegenstanders van de hussieten. Bijna 200 jaar later herhaalde men dit ook nog eens in Prague Castle. Waarmee de stad er een opmerkelijke traditie en geschiedenis bij kreeg.


_{New Town Hall}

Het gebouw staat op Charles Square (Karlovo náměstí) het grootste plein van de stad en een van de grootste pleinen ter wereld. Maar dat laatste is wel heel makkelijk gezegd, want net zoals Wenceslas Square kun je er over discussiëren of het überhaupt wel een plein is. Als je het mij vraagt, dan is het een namelijk een park. Als dit een plein is, dan is Central Park in New York ook een plein te noemen. Want daar doet dit wel aan denken. Zij het een stuk kleiner en ook minder indrukwekkend. Wat niet betekend dat het een plek is die je moet mijden. Want het is een fraai park met meerdere standbeelden en fonteinen. Bij een van die twee fonteinen neem ik even plaats op een bankje. Want ondertussen heb ik er ook alweer een aardige dag opzitten.

Vanaf die plek had ik gelijk een goed zicht op het plein/park zelf. Ook alles wat aan de rand ervan ligt is fraai, er staan veel stagige en ook oude gebouwen. De grote rechtbank van Praag staat er, alsmedede het Faust House (Faustuv dum) wat is vernoemd naar Dr. Faust en door de geschiedenis heen veel excentrieke inwoners heeft gehad en een mythische status heeft in de stad. Verder staat een van de gebouwen van de technische universiteit van Praag aan het plein. En kun je er meerdere kerken vinden. Een ervan is de Church of St. Ignatius (Kostel svatého Ignáce z Loyoly) een hele grote kerk, gebouwd in 1677 voor de jezuďeten. Ook dis was weer een plek om je ogen uit te kijken.


<sub>Faust House


Church of St. Ignatius</sub>

Na een tijd gezeten te hebben, heb ik ook nog even rondgelopen door het park en naar de diverse gebouwen gekeken. Daarna ben ik teruggegaan naar mijn hotel omdat ik het eventjes had gehad wat sightseeing betreft. Mijn hotel was niet zo heel erg ver daarvandaan dus was het lopend goed te doen, zeker in het nog steeds mooie weer. Ik kwam daarbij over de meest zuidelijk gelegen brug van Praag, de Palackého most. Terwijl ik over de brug liep zag ik aan de overkant een heleboel grote witte vogels op de kade zitten. Op een plek waar veel mensen langsliepen. Ik kreeg sterk het vermoeden dat het zwanen waren, maar deze zie je niet zo vaak in zulke grote getalen en nog minder in de buurt van mensen. Maar toen ik dichterbij kwam, zag ik dat het wel degelijk zwanen waren. En tussen die zwanen zaten een aantal mensen gewoon een beetje te relaxen. Nu zijn ze zeker meestal helemaal niet agressief of gevaarlijk, maar zoiets heb ik toch niet vaak eerder gezien. Het zal een gevolg zijn van de vele toeristen die rond het water lopen en veel brood meenemen om de vogels te voeren.


<sub>Zwanen op de Praagse kade


Zwanen op de Praagse kade</sub>

Het was inmiddels ook wel etenstijd, dus heb ik daar in de buurt een restaurant opgezocht om weer prima te eten. Om daarna naar mijn hotel te gaan. Mijn plan was om iets later nog de stad in te gaan, terwijl het donker was. Om zo de stad nog een keer verlicht te zien, in dit geval dan de oude stad. Maar ik merkte dat ik het wel een klein beetje gehad en ben uiteindelijk in mijn hotel gebleven. Desalniettemin was ook dit weer een heerlijke dag in Praag. Jammer genoeg wel mijn laatste volledig dag. Maar de volgende ochtend kon ik nog wel een paar uur wat zien, voordat ik naar de luchthaven vertrok om weer terug te vliegen naar huis.

Dag 10: Praag en terug naar huis

Dag tien van mijn vakantie en de laatste dag van mijn reis. Het vliegtuig terug naar Nederland zou om 14.20 vertrekken, waardoor ik in de ochtend nog wel wat bezienswaardigheden in de buurt zou kunnen bekijken. En dat heb ik dan ook gedaan. Na weer een degelijk ontbijt mijn koffer gepakt, zodat ik deze klaar had staan voor vertrek. De weersvoorspellingen waren niet heel gunstig, maar op dat moment nog wel heel goed. Zonnig, lekker warm en weinig echte bewolking. De dingen die ik nog wilde zien lagen grotendeels rond de Vltava, en dus trok ik die kant op om over dezelfde brug waar ik gisteren terug kwam, naar de overkant te gaan.

Ik had daar namelijk een kerktoren gezien die mij vanaf de eerste dag in Praag al was opgevallen. Twee slanke torenpunten in een typische kleur. Dit bleek het Emmaus Monastery (Emauzské opatství), ook wel Emauzy genoemd, te zijn. Een abdij uit 1347 die de benedictijnen werd gesticht. Het was lange tijd het enige klooster van de Slavische landen. In die tijd had het nog niet het opvallende dak en moderne dak van nu. Dat zit er pas een jaar of vijftig op. Het originele dak werd aan het eind van WOII verwoest bij bombardementen. Tijdens de oorlog zelf had Emauzy ook al behoorlijk te lijden gehad, want het gebouw werd opgeëist door de Gestapo en de monniken van het klooster werden naar Dachau gestuurd. Tegenwoordig wordt het weer aangestuurd door de benedictijnen.


_{Achterzijde Emauzy}

Vanaf de achterzijde van Emauzy kun je rond een behoorlijk deel van het complex lopen. Waarbij je uiteindelijk op een groot terras uitkomt. Daar kijk je direct op het opvallende dak. De structuur van het dak is al opvallend, evenals de kleur, waarbij het vooral de combinatie van de twee is die het interessant maakt. De aanblik verandert namelijk elke keer als de zon vanaf een andere hoek erop schijnt. En het weerspiegelt het licht als het ware, waardoor je het dak al vanaf ver ziet en je aandacht er naartoe getrokken wordt. De tweede foto is genomen vanaf de straatkant beneden dat direct onder het terras ligt.


<sub>Emauzy te zien vanaf het ervoor gelegen terras


Emauzy gezien vanaf de straatkant aan de voorzijde</sub>

Direct tegenover de achterzijde van Emauzy ligt ook nog een kerk. Dit is de Church of St. Jan Nepomucky at Skalka (Kostel svatého Jana Nepomuckého na Skalce) Skalka is een rots, waardoor het dus de kerk op de rots is. De kerk ligt ook net even wat hoger dan de rest van de straat. Het maakt dat ook deze kerk wel je aandacht trekt. Wel is dit religieuze gebouw iets jonger dan het pand er tegenover (sinds 1837 staat het daar). Van binnen is de kerk nog wat interessanter. Binnenin heeft de vorm van een achthoek. Zo zijn er dus eigenlijk in elke uithoek van Praag wel interessante gebouwen te vinden. Na deze kerk een tijdje bekeken te hebben, ben ik doorgelopen, waarbij ik een rondje om Emauzy gelopen ben om zo aan de straatkant uit te komen (waar ik de tweede foto van Emauzy dus genomen heb).


_{Church of St. Jan Nepomucky at Skalka}

Vanaf daar ben ik rechtdoor doorgelopen om uit te komen ter hoogte van de Jirásek Bridge (Jiráskův most), daar stonden namelijk nog wel een paar interessante gebouwen. Maar nog een stukje voor die brug stond eerst nog een andere kerk. De Ss. Cyril and Methodius Cathedral (Chrám svatých Cyrila a Metoděje), die nog een link heeft met de Karlskirche in Wenen waar ik eerder die reis was. Net als die kerk is de Cyril and Methodius Cathedral opgedragen aan Charles Borromeo. De man die zo belangrijk was in de strijd tegen de zwarte plaag die ook Praag heel erg teisterde. Tegenwoordig is deze orthodoxe kerk vooral de plek waar de Tsjechische en Slowaakse helden worden herdacht die in 1942 die tot het laatst stand hielden tegen de Duitse invasie. Toen Duitse troepen het gebouw bestormden, pleegden ze allen zelfmoord om zo niet opgepakt te kunnen worden. Binnenin is een museum te vinden over deze mensen.


_{Ss. Cyril and Methodius Cathedral}

Bij dit gebouw sla ik linksaf om nu wel direct naar de brug te gaan. Daarvandaan heb je al een fraai uitzicht op de overzijde van het water. Maar het is vooral de plek van twee totaal uiteenlopende gebouwen die de aandacht naar zich toe trekken. De een heeft er al ruim vijfhonderd jaar een functie, de ander staat er net iets meer dan twintig en is een toonbeeld van modernisme. Het oude gebouw is de Sítkov water tower (Sítkovská vodárenská vě¸). Een watertoren die vlak aan de Vltava staat (eigenlijk moet er nog een dakje op de eerste letter (S), maar bij plaatsing op het forum, wordt er een icoontje van een vraagteken geplaatst). De huidige watertoren heeft in deze vorm niet al die honderden jaren overleeft. De eerste toren was namelijk van hout en brandde zes jaar na de plaatsing (in 1495) al af. De toren erna was wel van steen, maar zo slecht gebouwd dat die instortte. En ook de derde was geen lang leven beschoren, want die brandde weer af. De huidige toren is van 1651, die tussentijds wel nog meerdere keren flink beschadigd raakte en hersteld moest worden.


_{Sítkov water tower}

Het andere gebouw aldaar is dus een stuk jonger en vooral moderner. Dit Dancing House (Tančící dům) heeft een Nederlands tintje, want het is van Nationale Nederlanden en werd in 1996 opgeleverd. En werd ontworpen door de bekende Amerikaanse architect Frank Gehry (onder andere Guggenheum museum in Bilbao). Het gebouw moet een dansend koppel voorstellen en hij noemde het gebouw eerst Fred en Ginger (naar Fred Astaire en Ginger Rogers), maar kwam daar later op terug en is het Dancing House geworden. Het gebouw zorgde voor de nodige controverse, omdat men het totaal niet vond passen bij de bouwstijl van de panden eromheen. Rondom het pand zie je vooral barokke en art nouveau stijlen terugkeren.


_{Dancing House}

Kritiek was er overigens niet bij iedere Tsjech, want toenmalig president Václav Havel was groot voorstander van de komst van het gebouw. Hij woonde toen naast het pand, waardoor hij er zelf ook tegenaan zou kijken. Hij hoopte een cultureel centrum zou worden, waar veel te doen was en waar veel mensen op af zouden komen. Dat is niet helemaal gelukt, want die functie heeft het Dancing House nog steeds niet. Tegenwoordig zit er hotel en op de bovenste verdieping ook nog een restaurant en bar. Het beste zicht op het gebouw heb je overigens aan de voorkant, maar die foto’s zijn helaas niet goed gelukt, bovenstaande foto is een zijaanzicht.

Zelf vind ik het absoluut een opvallend gebouw en het heeft ook wel iets. Maar passend vind ook ik het verre van. De rest van de panden aan de rivier zijn statig en mooi. En ademen historie uit. Het Dancing House valt daar nogal uit de toon. Desalniettemin heeft het gebouw toch zijn plek gevonden bij de bewoners van Praag en de Tsjechen in het algemeen. Want het gebouw staat op een speciale munt (van 2000 Tsjechische kronen), die in 2002 geslagen werd. Hiermee wilden ze tien eeuwen aan architectuur eren. Zo kan iets in het begin dus behoorlijk wat weerstand oproepen, maar na een tijd van gewenning toch een belangrijke rol verkrijgen.

Vanaf die plek ben ik de brug overgelopen naar de andere kant van de rivier. Het was inmiddels wel tijd aan het worden om terug te keren naar mijn hotel en richting vliegveld te reizen. Op de brug heb ik wel nog even een paar laatste goede blikken geworpen op de stad. Aan de ene kant de oude stad en Prague Castle en aan de andere kant in de verte nog Vy¨ehrad met de Saint Peter en Paul, waar ik de dag ervoor was. Ook het Praag deel van mijn reis was bijzonder geslaagd. Wat een prachtige stad is het toch ook. Waarbij eigenlijk overal waar je loopt wel wat te zien is. Veel historie, maar ook veel mooie andere panden en straten. Qua sfeer is de stad zeker ook wel prettig, maar verliest het toch licht van de andere steden.


_{Laatste blik op Praag met in de verte Vy¨ehrad}

Bij mijn hotel aangekomen heb ik mijn koffer gehaald uit mijn kamer en heb ik uitgecheckt. Om vervolgens naar de metro te lopen. Want dat was vanaf die plek de handigste plek om het Vaclav Havel Airport Prague (Leti¨tě Václava Havla Praha) te bereiken. Dit vliegveld ligt een kleine twintig kilometer van het centrum van Praag vandaan. En is alleen te bereiken met de bus, maar daar heb je dan wel meerdere keuzes uit vertrekpunten voor. Zo kun je de bus pakken vanaf het centrale treinstation, maar ben je dus wel het langste onderweg. En loop je het meeste risico op vertraging. Dus alleen aan te raden als rond die plek in de stad verblijft. Al kun je zelfs dan beter eerst de metro pakken en naar het laatste station van de noordelijkste lijn gaan. Want daar kun je ook overstappen op een bus. Hetzelfde geldt voor de meer zuidelijke lijn. Deze komt uiteindelijk ook uit bij een (ander) groot busstation, waar je kunt overstappen op de bus richting het vliegveld. Je bent bij elkaar zo’n drie kwartier onderweg.

Dat was ik zelf ook, waarbij die reis zonder veel problemen verliep. Kwam daardoor mooi op tijd aan op het vliegveld. Wat ook goed is, want het is niet het meest overzichtelijke vliegveld ter wereld (ook weer niet het tegenovergestelde, maar handig is anders). Na mijn koffer afgegeven hebben ben ik naar de rij voor de security check gegaan. Althans waar ik verwachtte in de rij te moeten aansluiten, dat was juist niet het geval. Het was er zodanig rustig dat ik bijna vrijwel direct door kon lopen. Dat scheelde dan weer wel wat wachten en gedoe. De vertrekhallen zijn verder redelijk modern en prima onderhouden. Al is de indeling niet echt handig, want je moet behoorlijk omlopen om bij terminal C uit te komen (waarvandaan ik vertrok). Bij dat stukje lopen heb je genoeg keuze om wat te eten of drinken te halen, want er zijn diverse winkels. En ook voor souvenirs kun je op veel plekken terecht.

Bij een van die winkeltjes besluit ik wat chocolatjes te kopen voor mijn twee kleine nichtjes. Van die chocolatjes met plaatjes van Praag erop. Het is iets simpels en leuks om te geven. En vooral nostalgisch voor mijzelf en mijn broer (die kleintjes zijn van hem), omdat mijn vader dit vroeger toen wij klein waren altijd uit Zwitserland meenam toen hij daar nog werkte. Uiteindelijk was dit nog best een prijzige aangelegenheid. Wat ook wel kwam omdat de verkoopster daar zelf wel even besliste dat ik voor euro’s koos op het pinapparaat in plaats van kronen (terwijl ik slechts een paar seconden aan het kijken was hoe en wat ik kon kiezen). Iedereen weet wel dat je altijd moet kiezen voor de lokale valuta, altijd voordeliger dan in de eigen valuta. Nu zat het ook weer geen enorme bedragen schelen, maar het hoort niet.

Na bij dat winkeltje wat gehaald te hebben en ook wat te eten en drinken ingeslagen te hebben ben ik naar mijn gate gelopen om in de wachtruimte plaats te nemen. Het vliegtuig zou met een kleine vertraging vertrekken, want deze kwam zelf al te laat binnen vanaf een andere bestemming. Bij het boarden werd overigens nog een passagier geweigerd. Deze op het oog Spaanse vrouw, mocht er dus niet in. Voor het eerst dat ik iemand geweigerd zie worden voor een vlucht. Meestal wordt iemand al eerder tegengehouden. De reden heb ik net mee kunnen krijgen. De discussie was weliswaar wel in het Engels maar net buiten bereik van mijn gehoor.

Bij het boarden is het altijd wel opvallend hoe vroeg iedereen al gaat staan om het vliegtuig in te mogen. Als je een handbagage koffer bij je hebt kan ik mij dat nog wel voorstellen, omdat je die anders misschien niet goed kwijt kunt. Maar ik zag ook heel veel mensen vroeg in de rij gaan staan om te wachten die alleen maar een tas of minder bij zich hadden. Je hebt vaste plaatsen, waarom zou je in vredesnaam in de rij gaan staan wachten om vervolgens al eerder in een krap vliegtuig te gaan zitten. Waarbij je in de tussentijd vaak juist ook nog lang in de gang staat te wachten totdat je naar je plek kunt. Zelf wacht ik elke keer steeds langer met het vliegtuig ingaan, want heb alleen maar een tas die toch op de grond moet staan en haast heeft toch geen zin.

Hetzelfde geldt bij aankomst. De cabin crew moest zelfs nog aangeven dat mensen weer moesten gaan zitten, want we waren nog niet helemaal bij de gate. Terwijl ook hier eerder opstaan je nauwelijks tijd oplevert. Dus waarom dan alweer dat gehaast? Ja als je een andere vlucht moet halen is het logisch, maar zoveel zijn dat er bij dit soort vluchten nou ook weer niet. Maar goed, ook daar blijf ik altijd vrij lang zitten. Eigenlijk totdat ik vrij kan doorlopen. Ik moet daarna toch nog op mijn koffer wachten en dat duurt toch altijd wel even. Al viel dat deze keer nog mee, mijn koffer kon ik vrij snel van de band plukken. Om vervolgens door de douane te lopen en daarmee er definitief een einde kwam aan deze vakantie.

En ook dus aan de reis. Een reis die mij heel erg goed bevallen is. Ik heb heel veel mooie dingen gezien en veel leuke dingen gedaan. Veel gereisd, veel gelopen, veel beleefd. Alle steden waren heel erg mooi. Hebben zoveel prachtige plekken en hebben ook allen een relaxte sfeer. Het is lastig om een rangschikking te maken. Als ik het op sfeer moet indelen dan zou ik Wenen op 1 zetten, Boedapest op 2, Praag op 3 en Bratislava laatste. Ook qua bezienswaardigheden staat de Slowaakse hoofdstad op plek vier, maar voor een dagje tussendoor is het wel gewoon een leuke stad om te bezoeken, dus twijfel je daarover, gewoon doen. Op plek drie zou dan Wenen komen, Boedapest op twee en Praag op een. Totaal bij elkaar vind ik het lastig een favoriet aan te wijzen, denk dat drie steden dan op gelijke hoogte komen.

Om af te sluiten, net zoals bij het verslag van mijn trip van augustus 2017 nog een rijtje nutteloze feitjes:
- Vier landen bezocht
- Betaald in drie valuta (Hongaarse Forint, Tsjechische Kronen en Euro’s)
- Woorden in zes talen (Hongaars, Slowaaks, Duits, Tsjechisch, Engels en beetje Nederlands tegen toeristen uit eigen land)
- Vijf verschillende voertuigen gebruikt (vliegtuig, trein, bus, tram en metro)
- Vanaf Boedapest tot Praag ongeveer 614 kilometer afgelegd met het OV
- Naar schatting zo’n 190 kilometer gelopen (19 kilometer gemiddeld per dag), meer dan de vorige grote reis, terwijl het de bedoeling was om minder lopend te doen.
- Eigenlijk alleen de Tsjechische vrouwen echt opvielen, de Hongaarse vielen wat tegen, en de anderen niet echt bijzonder.
- Qua woorden ik kettö (twee in het Hongaars) köszönöm (bedankt in het Hongaars), devatenáct/devatenást (respectievelijk Tsjechisch en Slowaaks voor negentien), de leukste woorden vind. En bombová hrozba (bommelding in het Tsjechisch) het minst leuke woord.
- Ik naar schatting langs 68 kerken en andere religieuze gebouwen gekomen ben
- En ik over zeventien bruggen heb gelopen.

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 23:13 schreef Budapestenaar het volgende:
Wat een briljante stad is Praag toch! Mooie foto's!

Dank je En ja Praag is fantastisch. Zoveel te zien. En zelfs bij de minder interessante delen zijn de gebouwen en straten nog mooi.

quote:

Op vrijdag 14 september 2018 23:13 schreef Budapestenaar het volgende:
Wat een briljante stad is Praag toch! Mooie foto's!

En nog even een crosspost uit het topic van mijn vorige reisverslag, omdat ik nu ook Hongaars een beetje heb leren kennen.

Grappig om nu alle drie de Finoegrische talen een beetje kunnen vergelijken. En wat je toen al zei, dat een Fin een Hongaar elkaar totaal niet kunnen verstaan, terwijl ze wel tot dezelfde taalfamilie behoren.

Qua woorden en vertaling zie je inderdaad nauwelijks een overeenkomst. Ja alle drie de talen zijn dol op leestekens Heel veel verschillende soorten leestekens, met dus verschillende soorten uitspraken. Maar daar houdt het wel een beetje bij op.

Alleen bij sommige woorden hoorde ik wel een overeenkomst. Als ik een paar stations hoorde omroepen in de metro, leek het wel een beetje op Ests. En bij een woord als kettö hoor je ook wel een overeenkomst, zo'n uitspraak van een woord zie je in alle drie de talen wel terug.

quote:

Op zaterdag 15 september 2018 09:40 schreef Budapestenaar het volgende:

[..]

Ik heb ter vergelijking geluisterd naar het Finse nieuws en het Estse nieuws. Het Fins klinkt voor mij echt heel anders dan Hongaars. Maar Ests is een ander verhaal. Ik haal er geen woorden uit die ik herken. Maar het ritme van spreken en sommige klanken klinken inderdaad bekend.

In het Hongaars voeg je combinaties van klinkers en een 'k' aan woorden toe om meervoud aan te geven en combinaties van klinkers en een 't' voor lijdend voorwerp. En als een woord meervoud én lijdend voorwerp is, krijgt het beide toevoegingen (embereket = mensen in de lijdende vorm). Dat geeft Hongaars een heel kenmerkende klank en ritme. En dat hoor ik ook een beetje terug in Ests.

Ja in klanken hoor je het wel, maar qua woorden totaal geen overeenkomst. Blijft grappig dat ze uit dezelfde taalfamilie komen en nauwelijks raakvlakken hebben.

quote:

Op donderdag 20 september 2018 12:09 schreef Budapestenaar het volgende:
Over een paar weken een lang weekend naar Boedapest. Tof appartement gehuurd

Jij zult sowieso wel de beste plekken weten om te verblijven in de stad

quote:

Op donderdag 20 september 2018 13:28 schreef Budapestenaar het volgende:

[..]

Wat de beste plek is hangt sterk af van je persoonlijke voorkeuren. Ik eindig altijd ergens in het verlengde van de Margit-brug. Niet eens heel bewust. Maar dat gebied (de wijde omtrek rond Nyugati) ken ik op mijn duimpje en het voelt een beetje als thuis.

Ah ja dat verschilt uiteraard per persoon. Maar hoe vaker je ergens bent geweest, des te beter je weet waar je moet zitten.

Van te voren is dat toch altijd nog wel een gok. Dan kijk je vaak wel naar de kaart en naar OV wat vlakbij is. Maar pas als je ergens geweest bent, weet je de echt handige en leuke locaties.

Al moet ik zeggen dat ik tot nu toe steeds goed heb gekozen qua ligging. Ook achteraf gezien.

quote:

Op zondag 4 november 2018 21:21 schreef MaJo het volgende:
Toegevoegd aan TRV / Reisverslagen van FOK!kers

Dank je Maar Fogel had m al eerder toegevoegd.

quote:

Op maandag 5 november 2018 08:49 schreef MaJo het volgende:

[..]

Je hebt gelijk dan maar even extra in de aandacht

Extra aandacht is nooit erg natuurlijk En nu staat die er tenminste ook nog met een foto bij i.p.v. het google maps plaatje

quote:

Op woensdag 7 november 2018 22:33 schreef MaJo het volgende:

[..]

Dat is ook precies de reden dat ik er overheen had gekeken

Kan ik me voorstellen ja, dan lijkt het een ander verslag. Zal ook wel komen omdat het verslag van Krakau en Warschau (van het voorjaar) daarna nog staat.