TRV Travel
Alles over je favoriete vakantiebestemmingen, vakantie-ervaringen van jezelf en anderen, tips, info en meer. Van Schin op Geul tot de USA.
Ah, daar is de vleesmarkt.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Even op de site van die maatschappij gekeken. Ziet er goed uit. Ruime keuze aan routes. Zo'n reisje van een uur of vier tussen Vilnius en Riga lijkt me goed te doen.quote:Op woensdag 6 september 2017 13:19 schreef Redefine het volgende:
[..]
Die busmaatschappij is Lux Express. De normale stoelen zijn al prima, maar ik heb zelf nog de Lux Express Lounge versie genomen. Was duurder, maar vond ik nog steeds goedkoop zat. Ook wel handig is dat je direct bij je boeking je stoel kunt kiezen.
En ook nog een goede service, want ik had eerst in Riga een andere opstap locatie gekozen. Maar later mijn hotel nog veranderd, waardoor het beginpunt veel dichterbij was. Heb ze toen gemaild en kreeg al heel snel mijn nieuwe ticket met die betere start locatie terug gemaild.
Ja dat ritje is prima te doen. Zeker als je ook nog een filmpje tussendoor kijkt. Scherm wat zij zelf hebben is vrij klein, maar aanbod was best ok.quote:Op donderdag 7 september 2017 13:39 schreef Budapestenaar het volgende:
[..]
Even op de site van die maatschappij gekeken. Ziet er goed uit. Ruime keuze aan routes. Zo'n reisje van een uur of vier tussen Vilnius en Riga lijkt me goed te doen.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Tallinn? Ja hele leuke stad!quote:
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Je kunt daar inderdaad wel een stukje vlees uitkiezen ja.quote:
Op
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Yes, Talinn spreekt me erg aan. Riga ook. Vilnius iets minder. Maar ik zou toch het hele rijtje wel willen doen. Inclusief het boottochtje naar Helsinki.quote:
Het zijn ook stede die makkelijk in een combinatie te doen zijn, waarbij het zonde zou zijn om eentje te laten lopen. Als je toch in de regio bent, dan gelijk ze alle drie (vier i.c.m. Helsinki of vijf i.c.m. Sint-Petersburg).quote:
[..]
Yes, Talinn spreekt me erg aan. Riga ook. Vilnius iets minder. Maar ik zou toch het hele rijtje wel willen doen. Inclusief het boottochtje naar Helsinki.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Dag 7: Tallinn
Vandaag is de eerste dag dat er geen ontbijt is inbegrepen. Het mooie van het Romtermann Kwartier waar mijn appartement staat is, dat je voldoende keuze hebt om te ontbijten. Of je eigen ontbijt kunt inslaan bij de supermarkt. Vandaag ontbijt ik bij een van de restaurantjes in de buurt waar je prima kunt ontbijten. Met ook nog eens een goede service van mooie Estische vrouwen is dat zeker geen straf. En met een volle buik kan ik vandaag weer op mijn pad voor mijn eerste volledige dag Tallinn. Waarbij ik de eerste helft vooral in de buitenwijken en buiten de stad wil gaan kijken om dan later op de dag de oude stad weer verder te verkennen.
In diverse steden (waaronder Vilnius en Riga) had ik de mogelijkheid om bij de plaatselijke TV toren naar boven te gaan. Maar vooralsnog deed ik dat eigenlijk nooit, of kwam het niet uit. Nu wil ik toch weleens een keer het uitzicht vanaf zo'n toren zien. Dus ga ik met de bus naar het stadsdistrict Pirita. Een stadsdeel waar vooral mensen zijn heen getrokken die het drukkere gedeelte van de stad wilden ontvluchten en bij het water wilden gaan wonen. De TV toren (Tallinna Teletorn) zelf staat een beetje landinwaarts. Vlak naast deze toren liggen de botanische tuinen (Tallinna Botaanikaaed) voor de liefhebber.
De botanische tuinen vanaf de TV toren
De toren zelf heeft nog een beetje die kenmerkende Sovjet bouwstijl en torent hoog boven alles uit. Ik kan deze zelfs zien vanuit het raam vanuit het raam van mijn appartement. Na een snelle tocht omhoog met de lift kom je aan bij het overdekte panoramadeel van de toren. Hier heb je een weids uitzicht over Pirita, de rest van Tallinn, alles ten oosten van Tallinn en vooral het water van de Finse golf. In dit deel kun je diverse informatie vinden over de geschiedenis van de stad en de toren. En kun je bij een aantal schermen zien hoe datgene wat je nu voor je kunt zien er in alle seizoenen, 's nachts en tot in de dertiende eeuw uitzag. Best grappig om te zien. En ook de andere informatie is leuk om te lezen, waardoor de toren meer biedt dan uitzicht alleen.
Maar het uitzicht is natuurlijk vooral waar het om gaat. In theorie zou je bij extreem helder weer Helsinki zelfs moeten kunnen zien liggen, maar dat is niet het geval. En ik vraag mij af of het ook daadwerkelijk kan. Want tussen beide steden liggen nog wel wat eilanden die je van veraf nog weleens voor de Finse hoofdstad kunt aanzien. Desalniettemin is het uitzicht absoluut prachtig. Al blijft het jammer dat je het door de ramen moet zien. Gelukkig kun je ook nog een etage naar boven waar je wel (zij het logischerwijs met tralies ervoor) gewoon in de buitenlucht staat. Je kunt hier niet helemaal rondom lopen, maar de meest interessante delen zijn te zien, waaronder de haven van Tallinn. Je zou als je een durfal bent, ook nog op de rand van de toren kunnen lopen (zoals je wel vaker bij dit soort torens ziet), maar dat hoeft van mij ook weer niet.
De haven en de oude stad van Tallinn vanaf de TV toren.
Na een tijdje rondgehangen te hebben ga ik weer naar beneden en pak ik de bus richting de kust van stadsdeel Pirita. Wat ik van tevoren niet wist was, dat bij de Olympische Spelen van Moskou in 1980 Tallinn de locatie was, waar de watersportwedstrijden zijn gehouden. Toen was hier dus de regatta en ook een deel van het Olympisch dorp te vinden, waaronder de vlam. Nu begint het wel al een beetje wat aan glans te verliezen. Al is het nog beter dan de waterkant die tussen die regatta en de haven van Tallinn ligt. Hier wordt het kleine strand niet gebruikt door toeristen of bewoners, waardoor het nogal is gaan stinken. Eigenlijk de enige wat minder frisse plek die ik die dagen ben tegengekomen. Wel is het uitzicht op de haven en de skyline van Tallinn fraai, dus is de wandeltocht nog steeds de moeite waard.
En niet heel ver van die kustlijn liggen de Tallinn Song Festival Grounds (Tallinna Laulaluväljak). Dit open podium is voortgekomen uit het Estonian Song Festival, dat al in 1869 voor het eerst werd gehouden. Zelfs toen het nog onder invloed stond van het Russische Rijk. Pas een jaar of zestig later kwam er een podium voor dit festival. En het podium, inclusief overkappingsdeel staat er sinds 1960. Veel grote artiesten (Rolling Stones, Metallica, Lady Gaga, Madonna) traden hier op. Maar bovenal is deze locatie speciaal om de historie. Al heel lang is het een plek geweest waard de Esten voorzichtig hun onafhankelijkheid konden vieren. En in 1988 was het voor Estland het begin van losrukken van het juk van de Sovjet-Unie. Dagenlang zongen duizenden Esten daar samen Estische liederen. Op het hoogtepunt waren er 300.000 Esten te vinden (een vijfde van de totale bevolking), waarbij de Singing Revolution was geboren.
De Song Festival Grounds
Het was het begin van de afscheiding van Estland van de Sovjet-Unie, al zou het nog drie jaar lang onrustig blijven. Mede door de Singing Revolution staan de Esten een beetje te boek als samen zingend volk, maar ik heb mij laten vertellen dat in de praktijk daar niet zoveel van klopt. Zelfs massaal meezingen bij een concert komt er zelden van, waardoor de geoefende Estland bezoekende artiesten zelfs al niet eens meer de moeite nemen om ze te laten meezingen. Dat betekend overigens niet dat het geen leuke mensen zijn en dat er geen leuke sfeer kan hangen. Integendeel, de Song Festival Grounds liggen aan de rand van de wijk Kadriorg. Wat eigenlijk staat voor Catherine's Valley, Wielrenner Biel Kadri heet dus eigenlijk Biel Catherine om maar even een nutteloos foutje te noemen.
Net zo nutteloos is die dag een bezoekje brengen aan het KUMU museum, want die zijn op maandag nooit open. Dus moest ik daarvoor nog een later terugkomen. Dat betekend niet dat ik hier voor niets naartoe ben gegaan, want Kadriorg heeft genoeg te bieden. Zoals ik net al aanhaalde een goede sfeer. Wat vooral voort komt uit het vele groen wat hier te vinden is. Waaronder Kadriorg Park. En ook de woningen zijn hier totaal anders. Verschillend weer van Pirita de oude stad of het deel net daarbuiten. In het Kadriorg Park kun je onder meer dus KUMU, maar ook het Mikkel Museum, de ambtswoning en het Kadriorg Palace vinden.
De ambtswoning van de president van Estland.
Op deze foto is het niet heel goed te zien, maar voor de ingang staan twee soldaten de wacht te houden. Dat is dan ook meteen de volledige beveiliging van het paleis. Hetzelfde geldt voor Toompea Castle waar het parlement gevestigd is. Je kunt dus bij wijze van spreke tot de deur van deze gebouwen lopen, zonder dat je wordt tegengehouden. Meer beveiliging is er ook niet nodig, want er gebeurd eigenlijk nooit iets in Estland. Meer dan drie kranten heeft het land dan ook niet en die schrijven vooral over buitenlands nieuws. Zelf ervaar ik dat ook, want ik heb mij geen moment onveilig gevoeld in de stad. Zelfs niet in de mindere buurten van de stad.
Ook het Kadriorg Paleis heeft geen beveiliging van buiten nodig, al zie je dat ook niet zo vaak bij musea. Dit paleis heeft Peter de Grote in 1725 laten bouwen voor zijn vrouw Catherina I van Rusland (waar Kadriorg naar is vernoemd). Het was een cadeautje voor zijn vrouw en ik kan zeggen dat het een bijzonder genereuze was. Want het paleis en zijn paleistuinen zijn erg mooi. Tegenwoordig is het paleis een museum. Het is een onderdeel van het kunst museum van Estland, waarbij je hier internationale kunst van de zestiende tot de twintigste eeuw kunt vinden.
Kadriorg Palace
Niet ver van Kardriorg kun je ook nog het Russalkamonument vinden. Dit standbeeld van een engel wijst naar de plek waar in 1893 het pantserschip Russalka zonk en 177 bemanningsleden omkwamen. Het is een van de monumenten die de band van Tallinn met het water aangeeft. Aan de rand van de oude stad vindt je ook nog The Broken Line monument dat de 852 slachtoffers van de gezonken Estonia Ferry uit 1994 herdenkt. En daar vlakbij vindt je ook de het Maritiem museum en even buiten het centrum Seaplane Harbour Museum (Lennusadam). Via de roerige waterkant van de stad loop ik weer richting het oude centrum. Ik kan daarbij mooi weer even wat boodschappen halen bij de supermarkt en even langs mijn appartement.
Om even later de oude stad weer te gaan verkennen. Dit keer via een andere kant, waardoor ik langs Fat Margaret kom. Het is een van de vele torens van de stadsmuur, maar wel verreweg de breedste. Waar het Margaret vandaan komt, heb ik nog niet kunnen vinden. Behalve dat het uit de tijd van de Duitse overheersing rond 1600 komt. Waarschijnlijk zal er een militair geweest zijn wiens vrouw Margarethe heette en nogal dik was, waarna de naam was geboren. In het begin was het vooral een van de belangrijke defensieve plekken van het lagere gedeelte van de binnenstad. Sinds 1935 huist het eerder genoemde Maritieme Museum er.
Fat Margaret waar het Maritiem Museum te vinden is.
Langs deze toren zou je zo door een van de poorten van de stadsmuur. Maar ik loop om via de naastgelegen stadswal waar een parkje is bevestigd. Het grootste gedeelte van de stadsmuur is later verstevigd door een stadswal te maken. Zo werd er extra stevigheid gebracht aan de muur, waardoor het grootste gedeelte van de oude stadsomheining intact is gebleven. Weinig steden hebben een stadsmuur die zodanig intact is gebleven als Tallinn. Mede daardoor is de (zoals in het vorige dagverslag genoemde) plaatsing op de werelderfgoedlijst er gekomen. En mede daardoor heeft de stad die enorme charme, sfeer maak dat zo sprookjesachtig aanvoelt.
Een van de poorten naar de oude stad.
Via deze kleine omtrekkende beweging ga ik dan toch de oude stad in waar ik al snel op de hoogste kerk van de stad stuit, St. Olvaf's Church (Olevisti kugudus). Deze kerk werd gebouwd ten tijde van de Deense overheersing van de stad. Het was de bedoeling de toren zo hoog te bouwen dat deze in Helsinki te zien zou zijn (wat eigenlijk onmogelijk is). Waarbij er nogal wat mythes de ronde gaan over de hoogte van de kerk. Volgens een van die mythes zou het met 159 meter de hoogste kerk ter wereld te zijn geweest. Daar gelooft eigenlijk niemand meer in, zeker omdat de kerk nu een stuk lager is. Al komt dat deels ook wel doordat de kerk een aantal keren in brand is gevlogen. De laatste keren had dat voorkomen kunnen worden als men een bliksemafleider op de toren had gebouwd, maar helaas dacht men daar toen niet aan.
St. Olaf's Church.
Via deze kerk loop ik verder de oude stad in. Ook hier liggen de straatjes vol kasseien en zijn de gebouwen nog grotendeels authentiek. Het zorgt ervoor dat ook dit deel van de oude binnenstad nog even sfeervol en authentiek is. Via deze weg wil ik naar een van de twee grote panorama punten van de stad. De dag ervoor was ik al wel een stuk naar boven geweest, maar dit was niet de goede plek voor een mooi uitzicht op de stad. Het Patkuli Viewing Platform (Patkuli Vaateplatvorm) is dat wel. Nadat je eerst al staat te vergapen over weer een ander stuk van de stadsmuur en daarboven een fraai overheidsgebouw. kom je uiteindelijk bij een open zicht op de stad.
Sternbock House, een overheidsgebouw in Tallinn. Foto is van een andere dag, doordat deze beter is gelukt.
Dit panorama platform is een van de mooiste, misschien wel het beste plekje van de stad. Weliswaar ben je er zeker niet alleen, maar dringen voor een plekje hoef je er ook zeker niet. Je kunt er lekker tegen de omheining leunen en de omgeving volledig in je opnemen. Want je tijd nemen om het zicht op de oude stad in je op te nemen, doe je vanzelf. Als je foto's opzoekt van Tallinn krijg je zo'n soort beeld te zien. Dan komt dat sprookjesachtige pas echt volledig tot leven. En ondanks dat ik die beelden al had gezien en mijn verwachtingen hooggespannen waren, werden die ruimschoots overtroffen. Wat een schitterende plek om de stad te overzien. Dat op dat moment de avond begint te vallen en de zon lager is komen te staan, helpt daar uiteraard enorm bij.
Uitzicht op de stad in de avondzon, met onder andere meerdere torens en St. Olaf's Church.
Niet heel veel verder van deze plek heb je ook nog een tweede platform. Het Kohtuotsa Viewing Platform, waar je grotendeels op een ander stukje van de stad kijkt. Afhankelijk van hoe je loopt, kun je nog langs de Nederlandse ambassade komen. Dit gebouw, wat zelf niet heel bijzonder is, heeft een fraaie locatie gekozen zo in het bovengedeelte van de oude stad. En zeker niet zo dichtbij dat fraaie zicht op de stad. Dit is wel een iets drukker uitkijkpunt, maar ook nog niet te druk om jezelf een plekje te verschaffen bij het hek. Wat hier iets minder uitnodig om een tijdje tegen aan te leunen, waardoor je er toch net even wat minder lang blijft hangen. Het uitzicht zelf is er niet minder fraai om. Hier kun je zelfs een groter gedeelte van de oude stad zien.
Uitzicht vanaf het andere punt met onder andere St. Nicholas' Church.
Zogezegd begint de avond wel te vallen. Ik kom onder andere wel nog langs de Alexander Nevski kathedraal die, hoe vaak je die ook bekijkt, nog even imposant en prachtig is. Het is een goed moment om wat te gaan eten en daarna terug te gaan naar mijn appartement. Vandaag heb ik vooral andere delen van de stad gezien. Die zonder meer interessant zijn om langs te gaan als je de stad meer dan een dag bezoekt. Mij is het in ieder geval bijzonder goed bevallen en laat mij Tallinn alleen nog maar meer waarderen.
Vandaag is de eerste dag dat er geen ontbijt is inbegrepen. Het mooie van het Romtermann Kwartier waar mijn appartement staat is, dat je voldoende keuze hebt om te ontbijten. Of je eigen ontbijt kunt inslaan bij de supermarkt. Vandaag ontbijt ik bij een van de restaurantjes in de buurt waar je prima kunt ontbijten. Met ook nog eens een goede service van mooie Estische vrouwen is dat zeker geen straf. En met een volle buik kan ik vandaag weer op mijn pad voor mijn eerste volledige dag Tallinn. Waarbij ik de eerste helft vooral in de buitenwijken en buiten de stad wil gaan kijken om dan later op de dag de oude stad weer verder te verkennen.
In diverse steden (waaronder Vilnius en Riga) had ik de mogelijkheid om bij de plaatselijke TV toren naar boven te gaan. Maar vooralsnog deed ik dat eigenlijk nooit, of kwam het niet uit. Nu wil ik toch weleens een keer het uitzicht vanaf zo'n toren zien. Dus ga ik met de bus naar het stadsdistrict Pirita. Een stadsdeel waar vooral mensen zijn heen getrokken die het drukkere gedeelte van de stad wilden ontvluchten en bij het water wilden gaan wonen. De TV toren (Tallinna Teletorn) zelf staat een beetje landinwaarts. Vlak naast deze toren liggen de botanische tuinen (Tallinna Botaanikaaed) voor de liefhebber.
De botanische tuinen vanaf de TV toren
De toren zelf heeft nog een beetje die kenmerkende Sovjet bouwstijl en torent hoog boven alles uit. Ik kan deze zelfs zien vanuit het raam vanuit het raam van mijn appartement. Na een snelle tocht omhoog met de lift kom je aan bij het overdekte panoramadeel van de toren. Hier heb je een weids uitzicht over Pirita, de rest van Tallinn, alles ten oosten van Tallinn en vooral het water van de Finse golf. In dit deel kun je diverse informatie vinden over de geschiedenis van de stad en de toren. En kun je bij een aantal schermen zien hoe datgene wat je nu voor je kunt zien er in alle seizoenen, 's nachts en tot in de dertiende eeuw uitzag. Best grappig om te zien. En ook de andere informatie is leuk om te lezen, waardoor de toren meer biedt dan uitzicht alleen.
Maar het uitzicht is natuurlijk vooral waar het om gaat. In theorie zou je bij extreem helder weer Helsinki zelfs moeten kunnen zien liggen, maar dat is niet het geval. En ik vraag mij af of het ook daadwerkelijk kan. Want tussen beide steden liggen nog wel wat eilanden die je van veraf nog weleens voor de Finse hoofdstad kunt aanzien. Desalniettemin is het uitzicht absoluut prachtig. Al blijft het jammer dat je het door de ramen moet zien. Gelukkig kun je ook nog een etage naar boven waar je wel (zij het logischerwijs met tralies ervoor) gewoon in de buitenlucht staat. Je kunt hier niet helemaal rondom lopen, maar de meest interessante delen zijn te zien, waaronder de haven van Tallinn. Je zou als je een durfal bent, ook nog op de rand van de toren kunnen lopen (zoals je wel vaker bij dit soort torens ziet), maar dat hoeft van mij ook weer niet.
De haven en de oude stad van Tallinn vanaf de TV toren.
Na een tijdje rondgehangen te hebben ga ik weer naar beneden en pak ik de bus richting de kust van stadsdeel Pirita. Wat ik van tevoren niet wist was, dat bij de Olympische Spelen van Moskou in 1980 Tallinn de locatie was, waar de watersportwedstrijden zijn gehouden. Toen was hier dus de regatta en ook een deel van het Olympisch dorp te vinden, waaronder de vlam. Nu begint het wel al een beetje wat aan glans te verliezen. Al is het nog beter dan de waterkant die tussen die regatta en de haven van Tallinn ligt. Hier wordt het kleine strand niet gebruikt door toeristen of bewoners, waardoor het nogal is gaan stinken. Eigenlijk de enige wat minder frisse plek die ik die dagen ben tegengekomen. Wel is het uitzicht op de haven en de skyline van Tallinn fraai, dus is de wandeltocht nog steeds de moeite waard.
En niet heel ver van die kustlijn liggen de Tallinn Song Festival Grounds (Tallinna Laulaluväljak). Dit open podium is voortgekomen uit het Estonian Song Festival, dat al in 1869 voor het eerst werd gehouden. Zelfs toen het nog onder invloed stond van het Russische Rijk. Pas een jaar of zestig later kwam er een podium voor dit festival. En het podium, inclusief overkappingsdeel staat er sinds 1960. Veel grote artiesten (Rolling Stones, Metallica, Lady Gaga, Madonna) traden hier op. Maar bovenal is deze locatie speciaal om de historie. Al heel lang is het een plek geweest waard de Esten voorzichtig hun onafhankelijkheid konden vieren. En in 1988 was het voor Estland het begin van losrukken van het juk van de Sovjet-Unie. Dagenlang zongen duizenden Esten daar samen Estische liederen. Op het hoogtepunt waren er 300.000 Esten te vinden (een vijfde van de totale bevolking), waarbij de Singing Revolution was geboren.
De Song Festival Grounds
Het was het begin van de afscheiding van Estland van de Sovjet-Unie, al zou het nog drie jaar lang onrustig blijven. Mede door de Singing Revolution staan de Esten een beetje te boek als samen zingend volk, maar ik heb mij laten vertellen dat in de praktijk daar niet zoveel van klopt. Zelfs massaal meezingen bij een concert komt er zelden van, waardoor de geoefende Estland bezoekende artiesten zelfs al niet eens meer de moeite nemen om ze te laten meezingen. Dat betekend overigens niet dat het geen leuke mensen zijn en dat er geen leuke sfeer kan hangen. Integendeel, de Song Festival Grounds liggen aan de rand van de wijk Kadriorg. Wat eigenlijk staat voor Catherine's Valley, Wielrenner Biel Kadri heet dus eigenlijk Biel Catherine om maar even een nutteloos foutje te noemen.
Net zo nutteloos is die dag een bezoekje brengen aan het KUMU museum, want die zijn op maandag nooit open. Dus moest ik daarvoor nog een later terugkomen. Dat betekend niet dat ik hier voor niets naartoe ben gegaan, want Kadriorg heeft genoeg te bieden. Zoals ik net al aanhaalde een goede sfeer. Wat vooral voort komt uit het vele groen wat hier te vinden is. Waaronder Kadriorg Park. En ook de woningen zijn hier totaal anders. Verschillend weer van Pirita de oude stad of het deel net daarbuiten. In het Kadriorg Park kun je onder meer dus KUMU, maar ook het Mikkel Museum, de ambtswoning en het Kadriorg Palace vinden.
De ambtswoning van de president van Estland.
Op deze foto is het niet heel goed te zien, maar voor de ingang staan twee soldaten de wacht te houden. Dat is dan ook meteen de volledige beveiliging van het paleis. Hetzelfde geldt voor Toompea Castle waar het parlement gevestigd is. Je kunt dus bij wijze van spreke tot de deur van deze gebouwen lopen, zonder dat je wordt tegengehouden. Meer beveiliging is er ook niet nodig, want er gebeurd eigenlijk nooit iets in Estland. Meer dan drie kranten heeft het land dan ook niet en die schrijven vooral over buitenlands nieuws. Zelf ervaar ik dat ook, want ik heb mij geen moment onveilig gevoeld in de stad. Zelfs niet in de mindere buurten van de stad.
Ook het Kadriorg Paleis heeft geen beveiliging van buiten nodig, al zie je dat ook niet zo vaak bij musea. Dit paleis heeft Peter de Grote in 1725 laten bouwen voor zijn vrouw Catherina I van Rusland (waar Kadriorg naar is vernoemd). Het was een cadeautje voor zijn vrouw en ik kan zeggen dat het een bijzonder genereuze was. Want het paleis en zijn paleistuinen zijn erg mooi. Tegenwoordig is het paleis een museum. Het is een onderdeel van het kunst museum van Estland, waarbij je hier internationale kunst van de zestiende tot de twintigste eeuw kunt vinden.
Kadriorg Palace
Niet ver van Kardriorg kun je ook nog het Russalkamonument vinden. Dit standbeeld van een engel wijst naar de plek waar in 1893 het pantserschip Russalka zonk en 177 bemanningsleden omkwamen. Het is een van de monumenten die de band van Tallinn met het water aangeeft. Aan de rand van de oude stad vindt je ook nog The Broken Line monument dat de 852 slachtoffers van de gezonken Estonia Ferry uit 1994 herdenkt. En daar vlakbij vindt je ook de het Maritiem museum en even buiten het centrum Seaplane Harbour Museum (Lennusadam). Via de roerige waterkant van de stad loop ik weer richting het oude centrum. Ik kan daarbij mooi weer even wat boodschappen halen bij de supermarkt en even langs mijn appartement.
Om even later de oude stad weer te gaan verkennen. Dit keer via een andere kant, waardoor ik langs Fat Margaret kom. Het is een van de vele torens van de stadsmuur, maar wel verreweg de breedste. Waar het Margaret vandaan komt, heb ik nog niet kunnen vinden. Behalve dat het uit de tijd van de Duitse overheersing rond 1600 komt. Waarschijnlijk zal er een militair geweest zijn wiens vrouw Margarethe heette en nogal dik was, waarna de naam was geboren. In het begin was het vooral een van de belangrijke defensieve plekken van het lagere gedeelte van de binnenstad. Sinds 1935 huist het eerder genoemde Maritieme Museum er.
Fat Margaret waar het Maritiem Museum te vinden is.
Langs deze toren zou je zo door een van de poorten van de stadsmuur. Maar ik loop om via de naastgelegen stadswal waar een parkje is bevestigd. Het grootste gedeelte van de stadsmuur is later verstevigd door een stadswal te maken. Zo werd er extra stevigheid gebracht aan de muur, waardoor het grootste gedeelte van de oude stadsomheining intact is gebleven. Weinig steden hebben een stadsmuur die zodanig intact is gebleven als Tallinn. Mede daardoor is de (zoals in het vorige dagverslag genoemde) plaatsing op de werelderfgoedlijst er gekomen. En mede daardoor heeft de stad die enorme charme, sfeer maak dat zo sprookjesachtig aanvoelt.
Een van de poorten naar de oude stad.
Via deze kleine omtrekkende beweging ga ik dan toch de oude stad in waar ik al snel op de hoogste kerk van de stad stuit, St. Olvaf's Church (Olevisti kugudus). Deze kerk werd gebouwd ten tijde van de Deense overheersing van de stad. Het was de bedoeling de toren zo hoog te bouwen dat deze in Helsinki te zien zou zijn (wat eigenlijk onmogelijk is). Waarbij er nogal wat mythes de ronde gaan over de hoogte van de kerk. Volgens een van die mythes zou het met 159 meter de hoogste kerk ter wereld te zijn geweest. Daar gelooft eigenlijk niemand meer in, zeker omdat de kerk nu een stuk lager is. Al komt dat deels ook wel doordat de kerk een aantal keren in brand is gevlogen. De laatste keren had dat voorkomen kunnen worden als men een bliksemafleider op de toren had gebouwd, maar helaas dacht men daar toen niet aan.
St. Olaf's Church.
Via deze kerk loop ik verder de oude stad in. Ook hier liggen de straatjes vol kasseien en zijn de gebouwen nog grotendeels authentiek. Het zorgt ervoor dat ook dit deel van de oude binnenstad nog even sfeervol en authentiek is. Via deze weg wil ik naar een van de twee grote panorama punten van de stad. De dag ervoor was ik al wel een stuk naar boven geweest, maar dit was niet de goede plek voor een mooi uitzicht op de stad. Het Patkuli Viewing Platform (Patkuli Vaateplatvorm) is dat wel. Nadat je eerst al staat te vergapen over weer een ander stuk van de stadsmuur en daarboven een fraai overheidsgebouw. kom je uiteindelijk bij een open zicht op de stad.
Sternbock House, een overheidsgebouw in Tallinn. Foto is van een andere dag, doordat deze beter is gelukt.
Dit panorama platform is een van de mooiste, misschien wel het beste plekje van de stad. Weliswaar ben je er zeker niet alleen, maar dringen voor een plekje hoef je er ook zeker niet. Je kunt er lekker tegen de omheining leunen en de omgeving volledig in je opnemen. Want je tijd nemen om het zicht op de oude stad in je op te nemen, doe je vanzelf. Als je foto's opzoekt van Tallinn krijg je zo'n soort beeld te zien. Dan komt dat sprookjesachtige pas echt volledig tot leven. En ondanks dat ik die beelden al had gezien en mijn verwachtingen hooggespannen waren, werden die ruimschoots overtroffen. Wat een schitterende plek om de stad te overzien. Dat op dat moment de avond begint te vallen en de zon lager is komen te staan, helpt daar uiteraard enorm bij.
Uitzicht op de stad in de avondzon, met onder andere meerdere torens en St. Olaf's Church.
Niet heel veel verder van deze plek heb je ook nog een tweede platform. Het Kohtuotsa Viewing Platform, waar je grotendeels op een ander stukje van de stad kijkt. Afhankelijk van hoe je loopt, kun je nog langs de Nederlandse ambassade komen. Dit gebouw, wat zelf niet heel bijzonder is, heeft een fraaie locatie gekozen zo in het bovengedeelte van de oude stad. En zeker niet zo dichtbij dat fraaie zicht op de stad. Dit is wel een iets drukker uitkijkpunt, maar ook nog niet te druk om jezelf een plekje te verschaffen bij het hek. Wat hier iets minder uitnodig om een tijdje tegen aan te leunen, waardoor je er toch net even wat minder lang blijft hangen. Het uitzicht zelf is er niet minder fraai om. Hier kun je zelfs een groter gedeelte van de oude stad zien.
Uitzicht vanaf het andere punt met onder andere St. Nicholas' Church.
Zogezegd begint de avond wel te vallen. Ik kom onder andere wel nog langs de Alexander Nevski kathedraal die, hoe vaak je die ook bekijkt, nog even imposant en prachtig is. Het is een goed moment om wat te gaan eten en daarna terug te gaan naar mijn appartement. Vandaag heb ik vooral andere delen van de stad gezien. Die zonder meer interessant zijn om langs te gaan als je de stad meer dan een dag bezoekt. Mij is het in ieder geval bijzonder goed bevallen en laat mij Tallinn alleen nog maar meer waarderen.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Ook weer een mooi verslag Redefine! 
Ik ga Talinn een paar plaatsjes omhoog schuiven op mijn bucket list. 
Ik ga Talinn een paar plaatsjes omhoog schuiven op mijn bucket list.
Dank je!quote:
Ook weer een mooi verslag Redefine!
Dat zou ik zeker doen ja. Prachtige stad en ook genoeg te doen.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Tallinn is prachtig 
veel herkenning ook in je verslagen! Heb je ook dat rare betonnen Oostblok gebouw gezien buiten het centrum? Was volgens mij een soort concertzaal die eruit zag als een bunker. Het zou me niet verbazen als ze die met de grond gelijk hebben gemaakt 
Ik ben benieuwd naar de rest! En vind het helemaal niet tl;dr ik geniet juist van je omschrijvingen
veel herkenning ook in je verslagen! Heb je ook dat rare betonnen Oostblok gebouw gezien buiten het centrum? Was volgens mij een soort concertzaal die eruit zag als een bunker. Het zou me niet verbazen als ze die met de grond gelijk hebben gemaakt Ik ben benieuwd naar de rest! En vind het helemaal niet tl;dr ik geniet juist van je omschrijvingen
3 - 26 maart Thailand | 5 - 8 juli Dublin
Leuk om te horenquote:
Tallinn is prachtig
Ik ben benieuwd naar de rest! En vind het helemaal niet tl;dr ik geniet juist van je omschrijvingen
Ik denk dat jij de Linnahall bedoeld. Die ligt vlakbij de haven. Dat is een inmiddels behoorlijk vervallen gebouw. Daar zijn ook wel concerten georganiseerd.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Dag 8: Tallinn
Dag 8 is mijn laatste dag (erna alleen nog halve ochtend) en ik heb nog genoeg te zien. Op deze dag wil ik o.a. het KUMU en Kiek in de Kök bezoeken en ook eens een wandeltocht door de oude stad begeleidt door een local bijwonen. Ik heb namelijk hele goede verhalen gehoord over deze (gratis) tours en vind het wel eens leuk om dat mee te maken. Na wederom een prima ontbijt in de buurt, ga ik op weg naar het KUMU. Het kunstmuseum van Tallinn, waar vooral de Estische kunst te bewonderen is. Waarbij het museum samenwerkt met de andere musea in de stad, o.a. het Kadriorg Paleis waar juist buitenlandse kunst te vinden is.
Deze dag is het museum gelukkig wel open om een bezoekje te brengen. Sinds 2006 is dit gevestigd in een zeer modern en architectonisch prachtig pand dat is ontworpen door een Finse architect die won uit vele ingezonden ontworpen voor het museum. En ook binnen is het museum zeer fraai en interessant. Met een grote diversiteit aan Estische kunst uit diverse periodes van het land. Waarbij goed naar voren komt welke invloed al die verschillende landen als overheerser van Estland hebben gehad. Grotendeels wist ik die geschiedenis al, maar later bij de wandeltour krijg ik er wat meer inzicht op.
Het kunst museum van Tallinn KUMU
Na dit bezoek wil ik naar een volgend museum, namelijk de Kiek in de Kök. Deze toren steekt al een stuk boven de stadsmuur uit, maar een groot deel bevindt zich ook ondergronds. Beneden kun je ook tours doen door het ondergrondse gangenstelsel dat zich bevindt onder de diverse bastions. Hier werd vroeger vooral veel zwarte handel gedreven en geschuild tijdens bombardementen. Deze tour laat ik aan mij voorbijgaan, maar ga wel de toren in. Deze wordt nu vooral gebruikt om als historisch museum over waar veel van de wapens die gebruikt zijn door de eeuwen heen te zien zijn. Want deze toren werd vroeger vooral gebruikt voor opslag van wapens. De partij die het bovendeel van de stad in handen had, nam ook deze toren over. Daarbij gaat het verhaal dat men vanuit de gaten van de toren zo in de vijandelijke keukens kon kijken. Daar is de naam Kiek in de Kök (kijkje in de keuken) door ontstaan. Waar overigens geen woord Ests bijzit, het komt uit het Duits.
De toren en museum Kiek in de Kök
Het museum zelf is niet zo heel spectaculair, je bent er redelijk snel uitgekeken. Toch heeft het wel wat om over de ronddraaiende nauwe trappetjes naar boven en beneden te lopen. Maar vooral het uitzicht op de oude stad is prachtig. Zo heb je een mooi zicht op de Alexander Nevski kathedraal die zo wel in het sprookjesbos van de Efteling zou kunnen staan. En door de andere ramen kijk je zo op het lagere deel van de stad. Ik heb hier al een aantal keer naar verwezen. De oude stad is opgedeeld in een hoog en een laag deel. Waarbij ten tijde van de overheersing door diverse landen vaak het bovendeel van iemand anders was, dan het lagere. Tegenwoordig zitten alle belangrijke overheidsgebouwen ook nog in het hogere deel.
Uitzicht vanuit Kiek in de Kök op o.a. Alexander Nevski Kathedraal, de Dom van Tallinn en Maiden Tower.
Uitzicht vanuit de Kiek in de Kök op St. Nicholas's Church.
Na dit tweede museumbezoek daal ik af naar het lagere deel om aan te sluiten bij de wandeltour. Deze Tallinn Free Tour wordt georganiseerd door vrijwilligers, allen jonge bewoners van de stad die vol overgave vertellen over vooral het oude deel en de historie van de stad. De tour is dus gratis, maar een fooi wordt zeker gewaardeerd. En doordat het gratis is, kan het aantal deelnemers zeer verschillend zijn. Je kun een van de slechts vijf zes zijn of er kunnen vijftig mensen meelopen. In dit geval zijn het er ongeveer veertig. Waarbij de gids vraagt waar iedereen vandaan komt. En dat is behoorlijk divers. Men komt uit Canada, Colombia, Italië, Spanje, Oekraïne, Letland, Nieuw-Zeeland en Japan. En zelf ben ik de enige Nederlander.
De groep is eigenlijk net zo gemêleerd als de landen die Tallinn, en in minder mate Estland als geheel, bezet hebben door de eeuwen heen. Wat vooral komt door de gunstige ligging aan het water, waardoor het een goed handelspunt was. Al voor 1200 woonden er al mensen op deze plek, maar veel daarover is niet bekend. Vanaf 1200 veranderde dat met de Denen die als eerste Tallinn tot eigen grondgebied verklaarden. Later kwamen daar nog de Zweden, Duitsers, Russen en de Polen bij. Vaak zelfs nog tegelijkertijd. En de ene keer als bondgenoten (de Zweden en Denen of de Duitsers en Polen), de andere keer juist om de ander te verdrijven.
Het zorgde ervoor dat de Esten zo'n beetje elke honderd jaar een nieuwe heerser hadden, waardoor ze een nieuwe taal moesten spreken en ook de leidende religie anders was. De combi van de verandering in taal en religie zou verklaren waarom de Esten een van de minst religieuze volkeren ter wereld zijn. Slechts een procent of dertig is officieel nog geregistreerd als aanhanger van een religie. En zelfs binnen die groep zijn er nog weinig streng gelovigen. De vele veranderingen zorgden ervoor dat de Esten nooit echt een bepaalde band met een religie konden opbouwen. De vele kerken die Tallinn rijk is, zijn dan ook vooral een nalatenschap van al die verschillende bezetters. Zo heb je de eerdergenoemde Russische Alexander Nevski kathedraal, Duitse Dom (Toomkirik), Deense St. Olaf's Church en Zweedse St. Michael's Church die wat minder opvallend is.
Een ander uitvloeisel van al die bezettingen is, dat de Esten hun onafhankelijkheid koesteren. En er door de jaren heen ook wat nationalistischer op zijn geworden. Maar tegelijkertijd de nuchterheid zelve zijn gebleven. Eigenlijk kun je op dat vlak het wel een beetje met ons vergelijken: 'doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.' Dat zie je ook terug in de herdenkingsplekken die ze hebben gemaakt voor oorlogslachtoffers. Naast St. Nicholas' Church is een sfeervol, doch zeer sober deel ingericht. Feitelijk zijn het meer een soort trappen met wat groen ertussendoor, wat ondertussen wel miljoenen heeft gekost. Dat geldt ook voor het Freedomsquare (Vabaduse väljak). Feitelijk leeg plein met daaraan een ondergronds winkelcentrum en parkeergarage.
Freedomsquare met het het kruis als herdenkingsmonument
Aan de rand van het plein zie je een glazen kruis met tekens, waarvan mensen alleen weten waar het voor staat als ze het horen. Bijvoorbeeld van een gids. Waar het voor staat is minder interessant. Wel is het opvallend dat ze in een niet religieus land als Estland een kruis gebruiken als symbool voor herdenking. Waarbij het geheel ook nog wel een paar miljoen mocht kosten. Want het kruis zou zelfs een nucleaire aanval moeten kunnen doorstaan. Echter was er geen rekening gehouden met de extreme temperaturen, want na de winter moet het volledig worden gerenoveerd. Het zorgt er allemaal voor dat, de inwoners van Tallinn niet al te blij zijn met de gedenkplaats.
Als je de trappen bij het plein oploopt kom je bij de al door mij veelvuldig genoemde Russisch Orthodoxe kerk uit met daartegenover Toompea Castle waar het Estse parlement zetelt. En zoals ik al eerder zei, nauwelijks beveiliging te bekennen, wel staan er wat hekken, maar dat is omdat ze aan het verbouwen zijn. Zoals eerder verteld bouwden de Russen de kerk bewust hiertegenover om de Esten hun ogen uit te steken. Het zorgde voor zo'n nare bijsmaak aan de kerk, dat men de boel dus wilden afbreken, maar werd men tegengehouden door wat landgenoten met realiteitszin. De Esten schijnen toch wel van het afbreken van plekken te zijn om het verleden te kunnen vergeten, want het bovengenoemde Freedomsquare heeft er in het verleden flink anders uit gezien.
Toompea Castle waar het Estische parlement plaats heeft.
Dat geldt dan weer niet voor de hoogte toren van de stad die aan Toompea vastzit., Tall Hermann (Pikk Hermann). Het is voor de Esten misschien wel de belangrijkste plek van de stad. Boven op deze Lange Herman wappert namelijk trots de Estse vlag. Dat lijkt niet zo bijzonder, maar dat is het wel. Want de vlag die wappert bovenop de toren, is die van de regerende overheerser. Door de eeuwen heen wisselde die nog wel eens. En pas begin vorige eeuw was het voor het eerst de Estische vlag. De bevolking dacht zich namelijk voor het eerst en voor eens en altijd te ontworstelen aan zijn bezetters. Lang heeft die vlag er niet gehangen, want na slechts één dag van onafhankelijkheid vonden de Russen het wel leuk geweest en pikten de boel weer in. Pas eind jaren tachtig verscheen de landsvlag voorzichtig boven op de toren. De paar jaar erna ging dat niet zonder slag of stoot, maar sinds 1991 hangt de vlag er vol trots.
Tall Hermann met de Estische vlag in top.
Ondertussen zijn wel al doorgelopen naar de twee uitzichtpunten waar ik de avond eerder nog was. Weliswaar is het nu midden op de dag, waardoor de sfeervolle avondzon geen sfeervolle gloed erover werpt, mooi blijft het uitzicht nog steeds. Bij alle plekken vertelt de gids vol overgave en enthousiasme de historie van de stad en het land. In perfect Engels en met veel humor. Met daarbij nationale en persoonlijke anekdotes over het leven in het land en de Esten zelf. Het enthousiasme staat daarbij haaks op de nukkigheid, afstandelijkheid en kilheid die de Esten aan de dag (schijnen) te leggen. Zelf vind ik het eigenlijk nog best meevallen.
Dat ze zelf wat uitbundiger is, komt doordat ze een kwart Oekraïens is. Maar alsnog zegt ze wel binnen het plaatje te vallen van de Esten die een hekel hebben aan small talk, aan zoenen op de wang en vooral aan wildvreemden die hun hond spontaan gaan aaien. Deze afstandelijkheid is net als wijdverspreide atheïsme een gevolg van al die eeuwen van bezetting. De mensen aldaar zijn zo vaak door allerlei volken overgenomen, dat ze niet zo heel meer vertrouwen hebben in buitenstaanders. En ze zijn er wat nationalistischer door geworden, zij het niet op een storende manier. Ze zijn trots op hun land en vooral op hun taal. Plus dat ze vooral niet met Oost-Europa geassocieerd willen worden.
Het zijn overigens wel weer manier waarop je een Est of Estische zou kunnen ontdooien. Want ze geeft aan dat ze er nogal gevoelig voor zijn als hun land een mooi Noord-Europees staat noemt (geografisch ook logisch, want het ligt zelfs boven Denemarken). En vooral zeggen hoe mooi de Estse taal wel niet is, brengt je absoluut de goede zin in ze naar boven. Zelf heb ik dit overigens niet uitgeprobeerd, waarbij het Ests ook nog eens daadwerkelijk een mooie en interessante taal vindt. Maar voor iedere vakantieganger die Esten wil gaan ontmoeten is het aan te raden om in het Ests te kunnen zeggen hoe mooie je hun Noord-Europese taal wel niet vindt.
Een van de vele sfeervolle straatjes van de oude stad.
Ondertussen lopen we door een van de typische fraaie straatjes weer richting het lagere gedeelte van de stad. Om uiteindelijk uit te komen bij het stadhuisplein. Het is het einde van de tour, maar niet voordat er nog anekdotes volgen over een van de vele executies die er op het plein plaatsvonden. En om af te sluiten een vrolijke, het plein was de eerste plek waar in het openbaar een kerstboom werd neergezet, in 1441. De Letse deelneemster is het daar dan niet mee eens, die vindt dat zij de eerste waren, omdat ze een versierde kerstboom hadden neergezet. De tour heeft inmiddels twee uur geduurd, maar zo lang voelt dat absoluut niet aan, want de tijd is voorbijgevlogen. Een fooi is dan ook meer dan verdiend, wat iedereen dan ook doet.Deze wandeltocht begeleidt door een local kan ik iedereen aanbevelen.
Hetzelfde geldt voor een bezoekje aan de wijk Kalamaja, wat ten westen van het oude centrum ligt. Lang geleden was het een voorstad van de ommuurde binnenstad Tallinn. Waarbij het vooral de plek was waar haven- en andere arbeiders werkten. Die kwamen van heinde en verre om er te werken om er daarna ook te blijven. De bouwstijl van deze wijk is weer heel afwijkend van de oude stad of het oostelijke deel. Hier vooral veel laagbouw wat afstamt van begin vorige eeuw. De huizen die er daarvoor stonden werden namelijk meerdere keren preventief in brand gestoken als er weer eens een mogelijke bezetter opdook. Het idee was dat ze liever niets hadden, dan dat een bezetter dit kon inpikken. Tegenwoordig wonen er vooral kunstenaars die leven als ware bohemiens. Het geeft dit deel van de stad een zeer aparte sfeer. Mocht je lang genoeg verblijven dan moet je ook hier absoluut een bezoekje hebben gebracht.
Kalamaja waar vooral houten laagbouw te vinden is.
Aan de rand van Kalamaja, direct aan het water, ligt de Patarei Prison (Paterei merekindlus). Een voormalige gevangenis die je kunt bezoeken. En ook de Seaplane Harbour (Lennusadam) is daar te vinden. Deze dependance van het Maritiem Museum is gevestigd in een oude loods voor watervliegtuigen. Binnen kun je er onder andere de onderzeeër Lembit uit 1934 vinden. En daarnaast nog diverse schepen en uiteraard een watervliegtuig. Vanaf de waterkant bij dit museum heb je een vrij uitzicht op de haven van Tallinn. Zo heb ik onbewust vanaf elke kant de haven wel een keer zien liggen.
Zicht op de haven vanaf Lennusadam met rechts de Paratei Prison.
Vanaf deze plek loop ik weer richting de oude stad, waarbij ik nog langs het station van Tallinn kom (Balti jaam), waar je ook een markt kunt vinden met van alles en nog wat. Zelf sla ik daar mijn koelkastmagneet van de stad in. En vanaf die kant besluit ik eens om gewoon eens om verder buitenom de stadsmuur rond te lopen. Daarbij loop je steeds door diverse parken, waar van alles te doen is. En zie je hier de grootste mix van oud en nieuw. De oude stadsmuur afgezet tegenover de moderne hotels en kantoren daarbuiten. Waarbij deze kantoren tot 2007 niet hoger mochten zijn dan de top van St. Olaf's Church om zo het stadsbeeld niet teveel te vervuilen.
Buitenkant van de stadsmuur met één van de torens.
Mix van oud en modern. Boven Toompea Castle, beneden een voetbalveld en atletiekbaan.
Ook hier kun je lang blijven rondlopen en je tijd nemen door op een van de vele bankjes plaats te nemen. Zelf duik ik echter via een van de vrije poorten de oude stad weer in om terug te gaan naar mijn appartement. Ik wil vandaag namelijk wat later gaan eten, zodat ik de stad ook eens in het donker kan aanschouwen. Wat vooral een leuke afsluiter van het Tallinn deel is. Tussendoor maak ik nog even een pitstop bij de supermarkt om nog even wat in te slaan. Daarbij koop ik meteen een flesje Vana Tallinn (Old Tallinn, de oude stad heet eigenlijk ook Vannalinn). Een likeur die een beetje aan Jamaicaanse rum zou doen denken. En gezien het echt lokaal is, een leuk cadeautje voor mijn ouders om mee te nemen.
Toegangspoort tot de oude stad.
Na het eten is de avond inderdaad al een stuk steviger gevallen dan de dagen ervoor, waardoor de stad al wat meer verlicht wordt. Eerst ga ik nog even terug naar de beide uitzichtpunten, want daar heb je toch de beste plek om de stad te overzien. En het is ook een van mijn favoriete plekken van Tallinn geworden. Ondanks dat het inmiddels (bijna) donker is, zijn er nog steeds redelijk veel toeristen op beide plekken te vinden. Ik geef ze geen ongelijk want het uitzicht is er fraai. Waarbij het voor mij vooral een plek is om min of meer afscheid te nemen van deze prachtige stad.
Tallinn van bovenaf in het donker met in het midden de klokkentoren van het stadhuis.
Na een tijd rondgehangen te hebben bij beide punten loop ik via het bovenste deel terug de stad in. En net zoals ik al een aantal keer aangaf is er geen moment een onveilig gevoel wat mij overvalt. Zelfs niet als ik de enige ben die daar over straat gaat. Want ondanks dat de Esten nogal afstandelijk zijn, vind ik het sympathieke mensen die amper weten wat het woord asociaal betekend. Nergens is het dringen, wordt er getoeterd of wordt er tegen je aangelopen als het wat drukker is. Ondertussen kom ik onder meer langs de Kiek in de Kök en St. Nicholas' Church die er beiden extra sfeervol bij staan zo in het donker.
Kiek in de Kök in het dönker.
St. Nicholas' Church in het donker.
Dat sfeervolle geldt nog wel het meest voor het stadhuisplein. Je merkt dat dit het meest toeristische plekje van de stad is. Want hier is het nog steeds druk en zeer gezellig. De terrassen zijn grotendeels gevuld en in het midden zijn een aantal mensen met verlichte fidget spinners aan het spelen. Het zorgt voor een kleurrijk verlichte lucht. En ook het stadhuis is verlicht, waardoor het een mooie gloed heeft gekregen. Overigens is dit het enige moment tijdens mijn reis dat ik baal dat ik alleen ben. Uit eten gaan is eigenlijk niet zo'n probleem. Maar alleen op een terrasje gaan zitten is toch niet zo heel gezellig. Echt lang sta ik daar dan weer niet bij stil en ga terug naar mijn appartement. Waarbij ik de oude stad verlaat door de eveneens fraai verlichte Viru Gate. Het zorgt voor een mooie laatste sfeervolle blik op Tallinn in de avond.
Het verlichte stadhuis van Tallinn.
De verlichte Viru Gate met de bloemenstallen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Redefine op 10-09-2017 03:40:07 ]
Dag 8 is mijn laatste dag (erna alleen nog halve ochtend) en ik heb nog genoeg te zien. Op deze dag wil ik o.a. het KUMU en Kiek in de Kök bezoeken en ook eens een wandeltocht door de oude stad begeleidt door een local bijwonen. Ik heb namelijk hele goede verhalen gehoord over deze (gratis) tours en vind het wel eens leuk om dat mee te maken. Na wederom een prima ontbijt in de buurt, ga ik op weg naar het KUMU. Het kunstmuseum van Tallinn, waar vooral de Estische kunst te bewonderen is. Waarbij het museum samenwerkt met de andere musea in de stad, o.a. het Kadriorg Paleis waar juist buitenlandse kunst te vinden is.
Deze dag is het museum gelukkig wel open om een bezoekje te brengen. Sinds 2006 is dit gevestigd in een zeer modern en architectonisch prachtig pand dat is ontworpen door een Finse architect die won uit vele ingezonden ontworpen voor het museum. En ook binnen is het museum zeer fraai en interessant. Met een grote diversiteit aan Estische kunst uit diverse periodes van het land. Waarbij goed naar voren komt welke invloed al die verschillende landen als overheerser van Estland hebben gehad. Grotendeels wist ik die geschiedenis al, maar later bij de wandeltour krijg ik er wat meer inzicht op.
Het kunst museum van Tallinn KUMU
Na dit bezoek wil ik naar een volgend museum, namelijk de Kiek in de Kök. Deze toren steekt al een stuk boven de stadsmuur uit, maar een groot deel bevindt zich ook ondergronds. Beneden kun je ook tours doen door het ondergrondse gangenstelsel dat zich bevindt onder de diverse bastions. Hier werd vroeger vooral veel zwarte handel gedreven en geschuild tijdens bombardementen. Deze tour laat ik aan mij voorbijgaan, maar ga wel de toren in. Deze wordt nu vooral gebruikt om als historisch museum over waar veel van de wapens die gebruikt zijn door de eeuwen heen te zien zijn. Want deze toren werd vroeger vooral gebruikt voor opslag van wapens. De partij die het bovendeel van de stad in handen had, nam ook deze toren over. Daarbij gaat het verhaal dat men vanuit de gaten van de toren zo in de vijandelijke keukens kon kijken. Daar is de naam Kiek in de Kök (kijkje in de keuken) door ontstaan. Waar overigens geen woord Ests bijzit, het komt uit het Duits.
De toren en museum Kiek in de Kök
Het museum zelf is niet zo heel spectaculair, je bent er redelijk snel uitgekeken. Toch heeft het wel wat om over de ronddraaiende nauwe trappetjes naar boven en beneden te lopen. Maar vooral het uitzicht op de oude stad is prachtig. Zo heb je een mooi zicht op de Alexander Nevski kathedraal die zo wel in het sprookjesbos van de Efteling zou kunnen staan. En door de andere ramen kijk je zo op het lagere deel van de stad. Ik heb hier al een aantal keer naar verwezen. De oude stad is opgedeeld in een hoog en een laag deel. Waarbij ten tijde van de overheersing door diverse landen vaak het bovendeel van iemand anders was, dan het lagere. Tegenwoordig zitten alle belangrijke overheidsgebouwen ook nog in het hogere deel.
Uitzicht vanuit Kiek in de Kök op o.a. Alexander Nevski Kathedraal, de Dom van Tallinn en Maiden Tower.
Uitzicht vanuit de Kiek in de Kök op St. Nicholas's Church.
Na dit tweede museumbezoek daal ik af naar het lagere deel om aan te sluiten bij de wandeltour. Deze Tallinn Free Tour wordt georganiseerd door vrijwilligers, allen jonge bewoners van de stad die vol overgave vertellen over vooral het oude deel en de historie van de stad. De tour is dus gratis, maar een fooi wordt zeker gewaardeerd. En doordat het gratis is, kan het aantal deelnemers zeer verschillend zijn. Je kun een van de slechts vijf zes zijn of er kunnen vijftig mensen meelopen. In dit geval zijn het er ongeveer veertig. Waarbij de gids vraagt waar iedereen vandaan komt. En dat is behoorlijk divers. Men komt uit Canada, Colombia, Italië, Spanje, Oekraïne, Letland, Nieuw-Zeeland en Japan. En zelf ben ik de enige Nederlander.
De groep is eigenlijk net zo gemêleerd als de landen die Tallinn, en in minder mate Estland als geheel, bezet hebben door de eeuwen heen. Wat vooral komt door de gunstige ligging aan het water, waardoor het een goed handelspunt was. Al voor 1200 woonden er al mensen op deze plek, maar veel daarover is niet bekend. Vanaf 1200 veranderde dat met de Denen die als eerste Tallinn tot eigen grondgebied verklaarden. Later kwamen daar nog de Zweden, Duitsers, Russen en de Polen bij. Vaak zelfs nog tegelijkertijd. En de ene keer als bondgenoten (de Zweden en Denen of de Duitsers en Polen), de andere keer juist om de ander te verdrijven.
Het zorgde ervoor dat de Esten zo'n beetje elke honderd jaar een nieuwe heerser hadden, waardoor ze een nieuwe taal moesten spreken en ook de leidende religie anders was. De combi van de verandering in taal en religie zou verklaren waarom de Esten een van de minst religieuze volkeren ter wereld zijn. Slechts een procent of dertig is officieel nog geregistreerd als aanhanger van een religie. En zelfs binnen die groep zijn er nog weinig streng gelovigen. De vele veranderingen zorgden ervoor dat de Esten nooit echt een bepaalde band met een religie konden opbouwen. De vele kerken die Tallinn rijk is, zijn dan ook vooral een nalatenschap van al die verschillende bezetters. Zo heb je de eerdergenoemde Russische Alexander Nevski kathedraal, Duitse Dom (Toomkirik), Deense St. Olaf's Church en Zweedse St. Michael's Church die wat minder opvallend is.
Een ander uitvloeisel van al die bezettingen is, dat de Esten hun onafhankelijkheid koesteren. En er door de jaren heen ook wat nationalistischer op zijn geworden. Maar tegelijkertijd de nuchterheid zelve zijn gebleven. Eigenlijk kun je op dat vlak het wel een beetje met ons vergelijken: 'doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.' Dat zie je ook terug in de herdenkingsplekken die ze hebben gemaakt voor oorlogslachtoffers. Naast St. Nicholas' Church is een sfeervol, doch zeer sober deel ingericht. Feitelijk zijn het meer een soort trappen met wat groen ertussendoor, wat ondertussen wel miljoenen heeft gekost. Dat geldt ook voor het Freedomsquare (Vabaduse väljak). Feitelijk leeg plein met daaraan een ondergronds winkelcentrum en parkeergarage.
Freedomsquare met het het kruis als herdenkingsmonument
Aan de rand van het plein zie je een glazen kruis met tekens, waarvan mensen alleen weten waar het voor staat als ze het horen. Bijvoorbeeld van een gids. Waar het voor staat is minder interessant. Wel is het opvallend dat ze in een niet religieus land als Estland een kruis gebruiken als symbool voor herdenking. Waarbij het geheel ook nog wel een paar miljoen mocht kosten. Want het kruis zou zelfs een nucleaire aanval moeten kunnen doorstaan. Echter was er geen rekening gehouden met de extreme temperaturen, want na de winter moet het volledig worden gerenoveerd. Het zorgt er allemaal voor dat, de inwoners van Tallinn niet al te blij zijn met de gedenkplaats.
Als je de trappen bij het plein oploopt kom je bij de al door mij veelvuldig genoemde Russisch Orthodoxe kerk uit met daartegenover Toompea Castle waar het Estse parlement zetelt. En zoals ik al eerder zei, nauwelijks beveiliging te bekennen, wel staan er wat hekken, maar dat is omdat ze aan het verbouwen zijn. Zoals eerder verteld bouwden de Russen de kerk bewust hiertegenover om de Esten hun ogen uit te steken. Het zorgde voor zo'n nare bijsmaak aan de kerk, dat men de boel dus wilden afbreken, maar werd men tegengehouden door wat landgenoten met realiteitszin. De Esten schijnen toch wel van het afbreken van plekken te zijn om het verleden te kunnen vergeten, want het bovengenoemde Freedomsquare heeft er in het verleden flink anders uit gezien.
Toompea Castle waar het Estische parlement plaats heeft.
Dat geldt dan weer niet voor de hoogte toren van de stad die aan Toompea vastzit., Tall Hermann (Pikk Hermann). Het is voor de Esten misschien wel de belangrijkste plek van de stad. Boven op deze Lange Herman wappert namelijk trots de Estse vlag. Dat lijkt niet zo bijzonder, maar dat is het wel. Want de vlag die wappert bovenop de toren, is die van de regerende overheerser. Door de eeuwen heen wisselde die nog wel eens. En pas begin vorige eeuw was het voor het eerst de Estische vlag. De bevolking dacht zich namelijk voor het eerst en voor eens en altijd te ontworstelen aan zijn bezetters. Lang heeft die vlag er niet gehangen, want na slechts één dag van onafhankelijkheid vonden de Russen het wel leuk geweest en pikten de boel weer in. Pas eind jaren tachtig verscheen de landsvlag voorzichtig boven op de toren. De paar jaar erna ging dat niet zonder slag of stoot, maar sinds 1991 hangt de vlag er vol trots.
Tall Hermann met de Estische vlag in top.
Ondertussen zijn wel al doorgelopen naar de twee uitzichtpunten waar ik de avond eerder nog was. Weliswaar is het nu midden op de dag, waardoor de sfeervolle avondzon geen sfeervolle gloed erover werpt, mooi blijft het uitzicht nog steeds. Bij alle plekken vertelt de gids vol overgave en enthousiasme de historie van de stad en het land. In perfect Engels en met veel humor. Met daarbij nationale en persoonlijke anekdotes over het leven in het land en de Esten zelf. Het enthousiasme staat daarbij haaks op de nukkigheid, afstandelijkheid en kilheid die de Esten aan de dag (schijnen) te leggen. Zelf vind ik het eigenlijk nog best meevallen.
Dat ze zelf wat uitbundiger is, komt doordat ze een kwart Oekraïens is. Maar alsnog zegt ze wel binnen het plaatje te vallen van de Esten die een hekel hebben aan small talk, aan zoenen op de wang en vooral aan wildvreemden die hun hond spontaan gaan aaien. Deze afstandelijkheid is net als wijdverspreide atheïsme een gevolg van al die eeuwen van bezetting. De mensen aldaar zijn zo vaak door allerlei volken overgenomen, dat ze niet zo heel meer vertrouwen hebben in buitenstaanders. En ze zijn er wat nationalistischer door geworden, zij het niet op een storende manier. Ze zijn trots op hun land en vooral op hun taal. Plus dat ze vooral niet met Oost-Europa geassocieerd willen worden.
Het zijn overigens wel weer manier waarop je een Est of Estische zou kunnen ontdooien. Want ze geeft aan dat ze er nogal gevoelig voor zijn als hun land een mooi Noord-Europees staat noemt (geografisch ook logisch, want het ligt zelfs boven Denemarken). En vooral zeggen hoe mooi de Estse taal wel niet is, brengt je absoluut de goede zin in ze naar boven. Zelf heb ik dit overigens niet uitgeprobeerd, waarbij het Ests ook nog eens daadwerkelijk een mooie en interessante taal vindt. Maar voor iedere vakantieganger die Esten wil gaan ontmoeten is het aan te raden om in het Ests te kunnen zeggen hoe mooie je hun Noord-Europese taal wel niet vindt.
Een van de vele sfeervolle straatjes van de oude stad.
Ondertussen lopen we door een van de typische fraaie straatjes weer richting het lagere gedeelte van de stad. Om uiteindelijk uit te komen bij het stadhuisplein. Het is het einde van de tour, maar niet voordat er nog anekdotes volgen over een van de vele executies die er op het plein plaatsvonden. En om af te sluiten een vrolijke, het plein was de eerste plek waar in het openbaar een kerstboom werd neergezet, in 1441. De Letse deelneemster is het daar dan niet mee eens, die vindt dat zij de eerste waren, omdat ze een versierde kerstboom hadden neergezet. De tour heeft inmiddels twee uur geduurd, maar zo lang voelt dat absoluut niet aan, want de tijd is voorbijgevlogen. Een fooi is dan ook meer dan verdiend, wat iedereen dan ook doet.Deze wandeltocht begeleidt door een local kan ik iedereen aanbevelen.
Hetzelfde geldt voor een bezoekje aan de wijk Kalamaja, wat ten westen van het oude centrum ligt. Lang geleden was het een voorstad van de ommuurde binnenstad Tallinn. Waarbij het vooral de plek was waar haven- en andere arbeiders werkten. Die kwamen van heinde en verre om er te werken om er daarna ook te blijven. De bouwstijl van deze wijk is weer heel afwijkend van de oude stad of het oostelijke deel. Hier vooral veel laagbouw wat afstamt van begin vorige eeuw. De huizen die er daarvoor stonden werden namelijk meerdere keren preventief in brand gestoken als er weer eens een mogelijke bezetter opdook. Het idee was dat ze liever niets hadden, dan dat een bezetter dit kon inpikken. Tegenwoordig wonen er vooral kunstenaars die leven als ware bohemiens. Het geeft dit deel van de stad een zeer aparte sfeer. Mocht je lang genoeg verblijven dan moet je ook hier absoluut een bezoekje hebben gebracht.
Kalamaja waar vooral houten laagbouw te vinden is.
Aan de rand van Kalamaja, direct aan het water, ligt de Patarei Prison (Paterei merekindlus). Een voormalige gevangenis die je kunt bezoeken. En ook de Seaplane Harbour (Lennusadam) is daar te vinden. Deze dependance van het Maritiem Museum is gevestigd in een oude loods voor watervliegtuigen. Binnen kun je er onder andere de onderzeeër Lembit uit 1934 vinden. En daarnaast nog diverse schepen en uiteraard een watervliegtuig. Vanaf de waterkant bij dit museum heb je een vrij uitzicht op de haven van Tallinn. Zo heb ik onbewust vanaf elke kant de haven wel een keer zien liggen.
Zicht op de haven vanaf Lennusadam met rechts de Paratei Prison.
Vanaf deze plek loop ik weer richting de oude stad, waarbij ik nog langs het station van Tallinn kom (Balti jaam), waar je ook een markt kunt vinden met van alles en nog wat. Zelf sla ik daar mijn koelkastmagneet van de stad in. En vanaf die kant besluit ik eens om gewoon eens om verder buitenom de stadsmuur rond te lopen. Daarbij loop je steeds door diverse parken, waar van alles te doen is. En zie je hier de grootste mix van oud en nieuw. De oude stadsmuur afgezet tegenover de moderne hotels en kantoren daarbuiten. Waarbij deze kantoren tot 2007 niet hoger mochten zijn dan de top van St. Olaf's Church om zo het stadsbeeld niet teveel te vervuilen.
Buitenkant van de stadsmuur met één van de torens.
Mix van oud en modern. Boven Toompea Castle, beneden een voetbalveld en atletiekbaan.
Ook hier kun je lang blijven rondlopen en je tijd nemen door op een van de vele bankjes plaats te nemen. Zelf duik ik echter via een van de vrije poorten de oude stad weer in om terug te gaan naar mijn appartement. Ik wil vandaag namelijk wat later gaan eten, zodat ik de stad ook eens in het donker kan aanschouwen. Wat vooral een leuke afsluiter van het Tallinn deel is. Tussendoor maak ik nog even een pitstop bij de supermarkt om nog even wat in te slaan. Daarbij koop ik meteen een flesje Vana Tallinn (Old Tallinn, de oude stad heet eigenlijk ook Vannalinn). Een likeur die een beetje aan Jamaicaanse rum zou doen denken. En gezien het echt lokaal is, een leuk cadeautje voor mijn ouders om mee te nemen.
Toegangspoort tot de oude stad.
Na het eten is de avond inderdaad al een stuk steviger gevallen dan de dagen ervoor, waardoor de stad al wat meer verlicht wordt. Eerst ga ik nog even terug naar de beide uitzichtpunten, want daar heb je toch de beste plek om de stad te overzien. En het is ook een van mijn favoriete plekken van Tallinn geworden. Ondanks dat het inmiddels (bijna) donker is, zijn er nog steeds redelijk veel toeristen op beide plekken te vinden. Ik geef ze geen ongelijk want het uitzicht is er fraai. Waarbij het voor mij vooral een plek is om min of meer afscheid te nemen van deze prachtige stad.
Tallinn van bovenaf in het donker met in het midden de klokkentoren van het stadhuis.
Na een tijd rondgehangen te hebben bij beide punten loop ik via het bovenste deel terug de stad in. En net zoals ik al een aantal keer aangaf is er geen moment een onveilig gevoel wat mij overvalt. Zelfs niet als ik de enige ben die daar over straat gaat. Want ondanks dat de Esten nogal afstandelijk zijn, vind ik het sympathieke mensen die amper weten wat het woord asociaal betekend. Nergens is het dringen, wordt er getoeterd of wordt er tegen je aangelopen als het wat drukker is. Ondertussen kom ik onder meer langs de Kiek in de Kök en St. Nicholas' Church die er beiden extra sfeervol bij staan zo in het donker.
Kiek in de Kök in het dönker.
St. Nicholas' Church in het donker.
Dat sfeervolle geldt nog wel het meest voor het stadhuisplein. Je merkt dat dit het meest toeristische plekje van de stad is. Want hier is het nog steeds druk en zeer gezellig. De terrassen zijn grotendeels gevuld en in het midden zijn een aantal mensen met verlichte fidget spinners aan het spelen. Het zorgt voor een kleurrijk verlichte lucht. En ook het stadhuis is verlicht, waardoor het een mooie gloed heeft gekregen. Overigens is dit het enige moment tijdens mijn reis dat ik baal dat ik alleen ben. Uit eten gaan is eigenlijk niet zo'n probleem. Maar alleen op een terrasje gaan zitten is toch niet zo heel gezellig. Echt lang sta ik daar dan weer niet bij stil en ga terug naar mijn appartement. Waarbij ik de oude stad verlaat door de eveneens fraai verlichte Viru Gate. Het zorgt voor een mooie laatste sfeervolle blik op Tallinn in de avond.
Het verlichte stadhuis van Tallinn.
De verlichte Viru Gate met de bloemenstallen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Redefine op 10-09-2017 03:40:07 ]
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Dag 9: Tallinn - Helsinki
Het Baltische deel van trip zit er op en wat rest is nog anderhalve dag Helsinki. En na te hebben gevlogen en de bus te hebben genomen is nu het watervervoer aan de beurt. En dan in de vorm van een ferry van de Eckerö Line met het schip Finlandia M/S. De overtocht is slechts twee uur en een kwartier, waardoor Tallinn en Helsinki ook prima te combineren zijn. Bij mijn vele plannen is de manier waarop ik het combineerde wel steeds anders geweest. Oorspronkelijk wilde ik een dag op en neer naar de Finse hoofdstad. Later zou ik een vroege ferry pakken om dan een ochtend en middag te hebben om de stad te verkennen en daarna diezelfde dag nog terug te vliegen. In mijn definitieve reisschema is het een overnachting in Finland geworden. Voordat de tocht begint werp ik nog een blik op het prachtige Tallinn vanaf het dek.
Om op het schip te komen, moest ik wel eerst nog mijn ticket ophalen. Weliswaar had ik deze online al geboekt, maar het daadwerkelijke reisbewijs krijg je pas bij de balie van Eckerö Line. Daar wordt ik wel nog haast van mijn sokken gelopen door twee Finse vrouwen die achter in de rij staan, maar als een haas schieten naar balie die op dat moment net open gaat. Dat het Finnen zijn is wel te zien aan de enorme stapel met treetjes drank die ze meenemen. Niet heel ongebruikelijk, want Helsinki is schreeuwend duur. Dus kun je maar beter veel drank inslaan om mee te importeren. Vervolgens is het dringen bij een veel te kleine lift op de boot zelf, want bijna iedereen wil naar het zonnedek en iedereen komt op dezelfde plek binnen. En daar waar het asociale gehalte acht dagen lang op een zeer laag pitje lag, schiet het nu een stuk omhoog.
Laatste blik op Tallinn vanaf de Finlandia M/S
Boven aangekomen is dat gelukkig een stuk minder. Hier is natuurlijk veel meer ruimte en er zijn ook geen hele drommen mensen. Zelf neem ik nog even plaats op een stoeltje aan de zijkant van het schip, zodat ik het laatste stukje Estland nog goed in mij kan opnemen. Zodra we op open water komen wordt het daarvoor wat te winderig dus ga ik in het wat wind luwere middendeel zitten. Gelukkig is de zon wel lichtjes doorgekomen, waardoor het prima toeven is. Daarbij is het water rustig, wat de mensen met zeeziekte zeker wel kunnen waarderen. Terwijl ik relaxt wat muziek zit te luisteren kijk ik om mij heen wat er zowel aan reizigers om mij heen te vinden is. De meeste mensen zijn vrij doorsnee, maar er zit ook een man die je zo als stereotype Bondschurk zou neerzetten en een vrouw (met tablet in de hand) die steeds maar heen en weer aan het lopen is en duidelijk haar ei niet kwijt kan. De tocht verloopt zonder bijzonderheden en we komen redelijk op tijd aan in de haven van Helsinki.
De haven van Helsinki vanaf de Finlandia M/S
Je merkt eigenlijk direct al dat Helsinki een grotere stad is dan de drie Baltische hoofdsteden. Weliswaar verschilt het aantal inwoners niet eens veel van Riga. Maar het is hier allemaal grootser dan daar. Meer hoogbouw, sowieso meer moderne gebouwen. En de haven is vele malen groter dan die van Tallinn. Voordat je de haven uitgelopen bent en in het centrum aangekomen bent, heb je al best wat meters afgelegd. Mijn verblijf is aan de westkant, net buiten het centrum van de stad. En nog even een stuk verder wandelen, maar zeker prima te doen vanaf de haven. Ik heb hier gekozen voor Hostel Domus Academica. De hotels hanteren hier namelijk belachelijke prijzen. Het is er zelfs duurder dan een Londen or Parijs en je krijgt er zelfs nog minder voor terug. Daarom het hostel, zij het wel met eigen kamer en badkamer. Want dat is toch wel mijn minimale vereiste voor een overnachting.
Aangekomen bij het hostel wordt ik geholpen door vriendelijke medewerkers bij de balie. Ik krijg de sleutel van mijn kamer in een van de bijgebouwen. Op die kamer aangekomen krijg ik flashbacks naar mijn allereerste studentenkamer. De opbouw is haast identiek, maar deze kamer is zelfs nog een stuk groter. Alles is overigens zeer netjes en je hebt genoeg kasten opbergruimte voor al je spullen. Aangezien ik de volgende dag alweer vertrek, pak ik niet mijn hele koffer uit, dus ben ik zo klaar en kan ik snel de stad gaan ontdekken. Te beginnen bij de dichtstbijzijnde interessante plek, de Tempelliaukio Church (ook wel Rock Church genoemd). Het zijn een van de trekpleisters van de stad te zijn, maar ik zie het er niet aan af.
Temppeliaukio Church
Dat geldt eigenlijk sowieso wel aan Helsinki. Ik zie er genoeg hele mooie historische gebouwen en ook zeer interessante nieuwere architectuur, maar als geheel valt de stad mij bijzonder tegen. Dat terwijl mijn verwarring niet eens zo hoog waren. Al kan het ook komen dat het bijna het einde van mijn reis is, en de stad zo enorm verschilt van de steden ervoor dat het dan altijd wel wat tegenvalt. Het is ook wel even wennen dat de stad een stuk drukker dan de anderen is. Hier hoor je wel veel getoeter en staat het verkeer, inclusief de trams, bijna continu vast. Al is het natuurlijk nog steeds niks met de grote Europese steden of eigenlijk ons eigen Amsterdam.
Maar zoals gezegd heeft de stad wel degelijk een aantal hele mooie gebouwen. En ook een aantal zeer opmerkelijke. Zo vindt je er op het Narinkka plein (Narinkkatori), waar vooral veel moderne en grote winkels gevestigd zijn, de Kamppi Kapel. Dit kerkgebouw heeft een opmerkelijke vormgeving en is van buiten vooral van hout. Moderne vormen die zich niet echt in een voorbeeld laten uitdrukken. En vooral binnen schijnt het apart te zijn, omdat het vooral gericht is om tot rust te komen. De stilte in een drukke omgeving dus. En ook de Finse brandweer, niet ver van deze kapel vandaan, is niet bepaald in een recht toe rechtaan gebouw gevestigd.
Skillnadens brandstation (Erottajan pelastusasema)
Nog verder door lopen naar het zuiden kom je langs de Oude Kerk (Vanhakirrko) wat aan een alleraardigst parkje staat. En nog wat verder richting de haven bevindt zich St. John's Church. Een mooie, rode, lutherse kerk uit 1891. Naast de kerk ligt een groot voetbalveld van asfalt. Wat een aparte mix van oude en modern geeft. De kerk ligt op een heuveltje waar voorheen eeuwenlang de midzomerfeesten werden georganiseerd. En waar het traditionele Johannesvuur werd ontstoken, waar de kerk zijn naam ook aan te danken heeft.
St. John's Church
Na het bezichtigen van deze kerk loop ik richting de Esplanadi. Een groenstrook tussen het wat drukker deel van de stad. Midden tussen de grotere warenhuizen loopt vanaf het stadstheater dit gezellige parkje tot aan de markt. Hier vindt je veel bankjes om even te gaan zitten, wat ik zelf ook doe. En er zit een restaurant. Ook kun je er een podium vinden waar regelmatig optredens plaatsvinden. Ook nu speelt er een plaatselijk blazersorkestje, wat niet veel om het lijf heeft. Tot slot staat er nog een standbeeld van Johan Ludvig Runeberg, min of meer de nationale dichter van Finland.
Standbeeld van Johan Ludvig Runeberg in park Esplanadi.
Als je uit het park komt, kom je dus uit bij de markt. Eigenlijk het is dit, samen ook met de Esplanadi, het meest interessante deel van de stad. De markt is nu zowat op zijn eind gelopen, maar heeft zeker zijn charme. Je vindt hier onder andere de oude markthal (Vanha kauppahalli), nu vooral een, bescheiden, toeristische attractie, maar tot eind jaren negentig vorige eeuw het hart van de Finse markt. Hier heb je ook een goed uitzicht op de oostelijke haven, het reuzenrad (SkyWheel Helsinki) en vang je een eerste glimp op van de prachtige Uspenski Cathedral (Uspenskin kathedraali).
De oude markthal van Helinski
Zicht over het water met in het midden SkyWheel Helsinki en links Uspsenski Cathedral.
Aan de rand van de markt zijn ook diverse overheidsgebouwen te vinden. Het begint met het stadhuis van Helsinki met rechts daarvan de Zweedse ambassade. En daarnaast staat het kantoor van de Finse president. En ook hier kom je weinig beveiliging tegen, want ook in Finland gebeurd er vrij weinig en is het bijzonder veilig. De aanslag in Turku van eerder die maand was dan ook vrij uitzonderlijk voor de Finnen. Alle drie de gebouwen hebben een vergelijkbare strakke stijl die goed past binnen de stad.
Kantoor van de Finse president.
Het meest in het oog springende is toch echter de eerdergenoemde Uspenski Cathedral. Dat ook dit land te maken heeft gehad met de grillen van het Russische rijk is aan dit gebouw wel af te zien. Want het heeft die kenmerkende bouwstijl zoals de meeste grote Russische Orthodoxe kerken. Net zoals in de Baltische hoofdsteden kun je zelden om deze kerken heen. Want ze zijn allemaal zo groot en protserig dat je er niet langs kunt kijken. Tegelijkertijd zijn ze ook weer ontzettend mooi, ik houdt wel van dit soort kerken. Deze kathedraal staat daarbij op een heuvel, waardoor deze duidelijk boven dit deel van de stad uittorent en nog beter van afstand is te zien.
Uspenski Cathedral
Dit geldt eigenlijk nog meer voor het allerbekendste bouwwerk van de stad: Helsinki Cathedral (Helsingin tuomiokirkko). Vanaf ver zie je al flarden van de groene koepels boven gebouwen uitsteken. En vanaf een verhoogd schavot vlakbij de SkyWheel kan ik deze domkerk voor het eerst grotendeels zien. Zodra je beelden van Helsinki te zien krijgt, dan zie je altijd dit gebouw. En dat is ook niet zo vreemd. Want het is een immense wit gebouw die ook weer hoog is gebouwd. Het bepaald samen met die andere kathedraal het aangezicht van de stad.
Zicht op de witte domkerk bovenaan en het gele kantoor van de president rechtsonder.
Het gebouw kun je vinden aan het Senaatplein (Senaatintori), waar ik na een lichte omzwerving terecht kom. Maar buiten de kathedraal vindt je hier nog meer fraaie gebouwen. Het zijn een paar van de oudste nog bestaande panden van de stad. Als je op het plein staat en recht naar voren naar de kathedraal kijkt, vindt je aan je linkerhand de Universiteit van Helsinki en aan je rechterhand het kantoor van de premier (Finland is een republiek). Vroeger was dit het regeringspaleis van het land. Tot slot staat er ook nog een standbeeld van Alexander de tweede.
Standbeeld Alexande de tweede met daarachter de Universiteit van Helsinki.
Ondanks deze vele interessante en ook fraaie historische gebouwen, blijft de domkerk natuurlijk de grote publiekstrekker. En je kunt niet vaak genoeg zeggen, dat groot het goede woord is voor dit religieuze bouwwerk. Dat sinds 1852 op het plein prijkt. Ook de trappen onderaan de kerk zijn een bekend fenomeen. Vaak zie je hier beelden van grote groepen jongeren die op deze trappen zitten, met daarachter de kerk. Doordat het gebouw een stuk hoger staat, lijkt het nog een stuk imposanter en ook dat deze bijna volledig wit is (alleen de koepels zijn anders gekleurd), valt deze nog extra op.
De domkerk, waar de trappen nu behoorlijk leeg zijn.
Ook op het plateau naast de domkerk was overigens blijkbaar nog ruimte voor een mooi gebouw, want staat de Nationale Bibliotheek van Finland (Kansalliskirjasto). En de meer bescheiden Holy Trinity Church staat bijna letterlijk in de schaduw van de grote 'broer'. Inmiddels begint de avond al een beetje te vallen, dus is tijd om wat te gaan eten. De prijzen in de stad zijn echter dusdanig hoog (wat ik gezien wat ze voorschotelen het echt niet waard vind), waardoor ik mij voor het eerst in mijn vakantie dan maar tot wat fastfood wend. Hierna ga ik langzaam terug richting mijn hostel, terwijl ik nog langs diverse opmerkelijke architectuur wandel. Als laatste sla ik wel nog even alvast mijn ontbijt in voor de volgende dag, bij een lokale supermarkt. Ook hier zijn de prijzen pittig (je betaald er gewoon anderhalf tot twee keer zoveel als hier). Ik dacht eigenlijk dat vooral sterke drank heel duur zou zijn, maar eigenlijk is alles waar vocht inzit stevig aan de prijs.
Na lang zoeken lijkt een smoothie nog het meest waar voor zijn geldt te bieden en keer ik terug naar mijn hostel waar ik de sleutel krijg van de vriendelijke en zeer aantrekkelijke baliemedewerkster van dienst. Mijn eerste dag Helsinki zit er daarmee op en hoewel er een paar prachtige gebouwen te vinden zijn en de stad voldoende heeft, kan ik er nog niet echt warm voor lopen. Hopelijk is dat op mijn laatste dag (ik vlieg pas in de avond terug naar Nederland) wel het geval.
Het Baltische deel van trip zit er op en wat rest is nog anderhalve dag Helsinki. En na te hebben gevlogen en de bus te hebben genomen is nu het watervervoer aan de beurt. En dan in de vorm van een ferry van de Eckerö Line met het schip Finlandia M/S. De overtocht is slechts twee uur en een kwartier, waardoor Tallinn en Helsinki ook prima te combineren zijn. Bij mijn vele plannen is de manier waarop ik het combineerde wel steeds anders geweest. Oorspronkelijk wilde ik een dag op en neer naar de Finse hoofdstad. Later zou ik een vroege ferry pakken om dan een ochtend en middag te hebben om de stad te verkennen en daarna diezelfde dag nog terug te vliegen. In mijn definitieve reisschema is het een overnachting in Finland geworden. Voordat de tocht begint werp ik nog een blik op het prachtige Tallinn vanaf het dek.
Om op het schip te komen, moest ik wel eerst nog mijn ticket ophalen. Weliswaar had ik deze online al geboekt, maar het daadwerkelijke reisbewijs krijg je pas bij de balie van Eckerö Line. Daar wordt ik wel nog haast van mijn sokken gelopen door twee Finse vrouwen die achter in de rij staan, maar als een haas schieten naar balie die op dat moment net open gaat. Dat het Finnen zijn is wel te zien aan de enorme stapel met treetjes drank die ze meenemen. Niet heel ongebruikelijk, want Helsinki is schreeuwend duur. Dus kun je maar beter veel drank inslaan om mee te importeren. Vervolgens is het dringen bij een veel te kleine lift op de boot zelf, want bijna iedereen wil naar het zonnedek en iedereen komt op dezelfde plek binnen. En daar waar het asociale gehalte acht dagen lang op een zeer laag pitje lag, schiet het nu een stuk omhoog.
Laatste blik op Tallinn vanaf de Finlandia M/S
Boven aangekomen is dat gelukkig een stuk minder. Hier is natuurlijk veel meer ruimte en er zijn ook geen hele drommen mensen. Zelf neem ik nog even plaats op een stoeltje aan de zijkant van het schip, zodat ik het laatste stukje Estland nog goed in mij kan opnemen. Zodra we op open water komen wordt het daarvoor wat te winderig dus ga ik in het wat wind luwere middendeel zitten. Gelukkig is de zon wel lichtjes doorgekomen, waardoor het prima toeven is. Daarbij is het water rustig, wat de mensen met zeeziekte zeker wel kunnen waarderen. Terwijl ik relaxt wat muziek zit te luisteren kijk ik om mij heen wat er zowel aan reizigers om mij heen te vinden is. De meeste mensen zijn vrij doorsnee, maar er zit ook een man die je zo als stereotype Bondschurk zou neerzetten en een vrouw (met tablet in de hand) die steeds maar heen en weer aan het lopen is en duidelijk haar ei niet kwijt kan. De tocht verloopt zonder bijzonderheden en we komen redelijk op tijd aan in de haven van Helsinki.
De haven van Helsinki vanaf de Finlandia M/S
Je merkt eigenlijk direct al dat Helsinki een grotere stad is dan de drie Baltische hoofdsteden. Weliswaar verschilt het aantal inwoners niet eens veel van Riga. Maar het is hier allemaal grootser dan daar. Meer hoogbouw, sowieso meer moderne gebouwen. En de haven is vele malen groter dan die van Tallinn. Voordat je de haven uitgelopen bent en in het centrum aangekomen bent, heb je al best wat meters afgelegd. Mijn verblijf is aan de westkant, net buiten het centrum van de stad. En nog even een stuk verder wandelen, maar zeker prima te doen vanaf de haven. Ik heb hier gekozen voor Hostel Domus Academica. De hotels hanteren hier namelijk belachelijke prijzen. Het is er zelfs duurder dan een Londen or Parijs en je krijgt er zelfs nog minder voor terug. Daarom het hostel, zij het wel met eigen kamer en badkamer. Want dat is toch wel mijn minimale vereiste voor een overnachting.
Aangekomen bij het hostel wordt ik geholpen door vriendelijke medewerkers bij de balie. Ik krijg de sleutel van mijn kamer in een van de bijgebouwen. Op die kamer aangekomen krijg ik flashbacks naar mijn allereerste studentenkamer. De opbouw is haast identiek, maar deze kamer is zelfs nog een stuk groter. Alles is overigens zeer netjes en je hebt genoeg kasten opbergruimte voor al je spullen. Aangezien ik de volgende dag alweer vertrek, pak ik niet mijn hele koffer uit, dus ben ik zo klaar en kan ik snel de stad gaan ontdekken. Te beginnen bij de dichtstbijzijnde interessante plek, de Tempelliaukio Church (ook wel Rock Church genoemd). Het zijn een van de trekpleisters van de stad te zijn, maar ik zie het er niet aan af.
Temppeliaukio Church
Dat geldt eigenlijk sowieso wel aan Helsinki. Ik zie er genoeg hele mooie historische gebouwen en ook zeer interessante nieuwere architectuur, maar als geheel valt de stad mij bijzonder tegen. Dat terwijl mijn verwarring niet eens zo hoog waren. Al kan het ook komen dat het bijna het einde van mijn reis is, en de stad zo enorm verschilt van de steden ervoor dat het dan altijd wel wat tegenvalt. Het is ook wel even wennen dat de stad een stuk drukker dan de anderen is. Hier hoor je wel veel getoeter en staat het verkeer, inclusief de trams, bijna continu vast. Al is het natuurlijk nog steeds niks met de grote Europese steden of eigenlijk ons eigen Amsterdam.
Maar zoals gezegd heeft de stad wel degelijk een aantal hele mooie gebouwen. En ook een aantal zeer opmerkelijke. Zo vindt je er op het Narinkka plein (Narinkkatori), waar vooral veel moderne en grote winkels gevestigd zijn, de Kamppi Kapel. Dit kerkgebouw heeft een opmerkelijke vormgeving en is van buiten vooral van hout. Moderne vormen die zich niet echt in een voorbeeld laten uitdrukken. En vooral binnen schijnt het apart te zijn, omdat het vooral gericht is om tot rust te komen. De stilte in een drukke omgeving dus. En ook de Finse brandweer, niet ver van deze kapel vandaan, is niet bepaald in een recht toe rechtaan gebouw gevestigd.
Skillnadens brandstation (Erottajan pelastusasema)
Nog verder door lopen naar het zuiden kom je langs de Oude Kerk (Vanhakirrko) wat aan een alleraardigst parkje staat. En nog wat verder richting de haven bevindt zich St. John's Church. Een mooie, rode, lutherse kerk uit 1891. Naast de kerk ligt een groot voetbalveld van asfalt. Wat een aparte mix van oude en modern geeft. De kerk ligt op een heuveltje waar voorheen eeuwenlang de midzomerfeesten werden georganiseerd. En waar het traditionele Johannesvuur werd ontstoken, waar de kerk zijn naam ook aan te danken heeft.
St. John's Church
Na het bezichtigen van deze kerk loop ik richting de Esplanadi. Een groenstrook tussen het wat drukker deel van de stad. Midden tussen de grotere warenhuizen loopt vanaf het stadstheater dit gezellige parkje tot aan de markt. Hier vindt je veel bankjes om even te gaan zitten, wat ik zelf ook doe. En er zit een restaurant. Ook kun je er een podium vinden waar regelmatig optredens plaatsvinden. Ook nu speelt er een plaatselijk blazersorkestje, wat niet veel om het lijf heeft. Tot slot staat er nog een standbeeld van Johan Ludvig Runeberg, min of meer de nationale dichter van Finland.
Standbeeld van Johan Ludvig Runeberg in park Esplanadi.
Als je uit het park komt, kom je dus uit bij de markt. Eigenlijk het is dit, samen ook met de Esplanadi, het meest interessante deel van de stad. De markt is nu zowat op zijn eind gelopen, maar heeft zeker zijn charme. Je vindt hier onder andere de oude markthal (Vanha kauppahalli), nu vooral een, bescheiden, toeristische attractie, maar tot eind jaren negentig vorige eeuw het hart van de Finse markt. Hier heb je ook een goed uitzicht op de oostelijke haven, het reuzenrad (SkyWheel Helsinki) en vang je een eerste glimp op van de prachtige Uspenski Cathedral (Uspenskin kathedraali).
De oude markthal van Helinski
Zicht over het water met in het midden SkyWheel Helsinki en links Uspsenski Cathedral.
Aan de rand van de markt zijn ook diverse overheidsgebouwen te vinden. Het begint met het stadhuis van Helsinki met rechts daarvan de Zweedse ambassade. En daarnaast staat het kantoor van de Finse president. En ook hier kom je weinig beveiliging tegen, want ook in Finland gebeurd er vrij weinig en is het bijzonder veilig. De aanslag in Turku van eerder die maand was dan ook vrij uitzonderlijk voor de Finnen. Alle drie de gebouwen hebben een vergelijkbare strakke stijl die goed past binnen de stad.
Kantoor van de Finse president.
Het meest in het oog springende is toch echter de eerdergenoemde Uspenski Cathedral. Dat ook dit land te maken heeft gehad met de grillen van het Russische rijk is aan dit gebouw wel af te zien. Want het heeft die kenmerkende bouwstijl zoals de meeste grote Russische Orthodoxe kerken. Net zoals in de Baltische hoofdsteden kun je zelden om deze kerken heen. Want ze zijn allemaal zo groot en protserig dat je er niet langs kunt kijken. Tegelijkertijd zijn ze ook weer ontzettend mooi, ik houdt wel van dit soort kerken. Deze kathedraal staat daarbij op een heuvel, waardoor deze duidelijk boven dit deel van de stad uittorent en nog beter van afstand is te zien.
Uspenski Cathedral
Dit geldt eigenlijk nog meer voor het allerbekendste bouwwerk van de stad: Helsinki Cathedral (Helsingin tuomiokirkko). Vanaf ver zie je al flarden van de groene koepels boven gebouwen uitsteken. En vanaf een verhoogd schavot vlakbij de SkyWheel kan ik deze domkerk voor het eerst grotendeels zien. Zodra je beelden van Helsinki te zien krijgt, dan zie je altijd dit gebouw. En dat is ook niet zo vreemd. Want het is een immense wit gebouw die ook weer hoog is gebouwd. Het bepaald samen met die andere kathedraal het aangezicht van de stad.
Zicht op de witte domkerk bovenaan en het gele kantoor van de president rechtsonder.
Het gebouw kun je vinden aan het Senaatplein (Senaatintori), waar ik na een lichte omzwerving terecht kom. Maar buiten de kathedraal vindt je hier nog meer fraaie gebouwen. Het zijn een paar van de oudste nog bestaande panden van de stad. Als je op het plein staat en recht naar voren naar de kathedraal kijkt, vindt je aan je linkerhand de Universiteit van Helsinki en aan je rechterhand het kantoor van de premier (Finland is een republiek). Vroeger was dit het regeringspaleis van het land. Tot slot staat er ook nog een standbeeld van Alexander de tweede.
Standbeeld Alexande de tweede met daarachter de Universiteit van Helsinki.
Ondanks deze vele interessante en ook fraaie historische gebouwen, blijft de domkerk natuurlijk de grote publiekstrekker. En je kunt niet vaak genoeg zeggen, dat groot het goede woord is voor dit religieuze bouwwerk. Dat sinds 1852 op het plein prijkt. Ook de trappen onderaan de kerk zijn een bekend fenomeen. Vaak zie je hier beelden van grote groepen jongeren die op deze trappen zitten, met daarachter de kerk. Doordat het gebouw een stuk hoger staat, lijkt het nog een stuk imposanter en ook dat deze bijna volledig wit is (alleen de koepels zijn anders gekleurd), valt deze nog extra op.
De domkerk, waar de trappen nu behoorlijk leeg zijn.
Ook op het plateau naast de domkerk was overigens blijkbaar nog ruimte voor een mooi gebouw, want staat de Nationale Bibliotheek van Finland (Kansalliskirjasto). En de meer bescheiden Holy Trinity Church staat bijna letterlijk in de schaduw van de grote 'broer'. Inmiddels begint de avond al een beetje te vallen, dus is tijd om wat te gaan eten. De prijzen in de stad zijn echter dusdanig hoog (wat ik gezien wat ze voorschotelen het echt niet waard vind), waardoor ik mij voor het eerst in mijn vakantie dan maar tot wat fastfood wend. Hierna ga ik langzaam terug richting mijn hostel, terwijl ik nog langs diverse opmerkelijke architectuur wandel. Als laatste sla ik wel nog even alvast mijn ontbijt in voor de volgende dag, bij een lokale supermarkt. Ook hier zijn de prijzen pittig (je betaald er gewoon anderhalf tot twee keer zoveel als hier). Ik dacht eigenlijk dat vooral sterke drank heel duur zou zijn, maar eigenlijk is alles waar vocht inzit stevig aan de prijs.
Na lang zoeken lijkt een smoothie nog het meest waar voor zijn geldt te bieden en keer ik terug naar mijn hostel waar ik de sleutel krijg van de vriendelijke en zeer aantrekkelijke baliemedewerkster van dienst. Mijn eerste dag Helsinki zit er daarmee op en hoewel er een paar prachtige gebouwen te vinden zijn en de stad voldoende heeft, kan ik er nog niet echt warm voor lopen. Hopelijk is dat op mijn laatste dag (ik vlieg pas in de avond terug naar Nederland) wel het geval.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Zelfs bij het dagverslag schrijven merk ik dat Helsinki mij nog steeds maar weinig enthousiast maakt. Gaat toch minder soepel dan bij de andere steden.
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Ik vond Helsinki ook het minste van die steden. Daar komt ook nog bij dat ik de Finnen behoorlijk nors en onaardig vond 
Wat dat betreft deden wij er goed aan om het rondje de andere kant op te doen
Wat dat betreft deden wij er goed aan om het rondje de andere kant op te doen
3 - 26 maart Thailand | 5 - 8 juli Dublin
Ja dat zou inderdaad beter geweest zijn. Was ook wel een van mij plannen, maar reistechnisch (kosten en tijden qua vliegen) was dat in dit geval veel ongunstiger). Ik vond de Finnen overigens niet zozeer nors, maar tot ik naar de veerboot ging had ik amper asociale mensen meegemaakt. Totdat ik dus met meerdere Finnen te maken had, was een heel ander verhaal. Gold dan weer totaal niet voor de mensen in de supermarkt, bij de mac of in het hostel. In dat laatste geval waren die zelfs het vriendelijkste van alle hotelmedewerkers die ik heb meegemaakt.quote:
Ik vond Helsinki ook het minste van die steden. Daar komt ook nog bij dat ik de Finnen behoorlijk nors en onaardig vond
Wat dat betreft deden wij er goed aan om het rondje de andere kant op te doen
Overigens was het ook nog wel dat het weer niet echt meehielp in Helsinki. Die dag die ik net beschreven heb was het wel de hele tijd droog, maar wel een volledig dik grijs en grauw wolkendek. De laatste dag die ik nog moet beschrijven ook geen zon gezien, toen was het zelfs regenachtig, al werd ik er gelukkig niet echt nat van.
Edit: je ziet ook het enorme verschil tussen die twee foto's. Grotendeels blauwe lucht met wat lichte bewolking in de haven van Tallinn en dan dat sombere weer bij aankomst van de haven in Helsinki.
[ Bericht 5% gewijzigd door Redefine op 11-09-2017 00:12:11 ]
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Dag 10: Helsinki - Amsterdam
Na heel veel mooie dingen te hebben gezien en heel veel leuke dingen te hebben gedaan, is dit dan toch de laatste dag van mijn Baltische trip. Mijn vlucht vertrekt pas kwart voor zes, dus ik heb nog wel even om de stad verder te bezoeken. Het weer zit daarbij helaas ook deze dag niet mee. Waar het gisteren de hele dag in Helsinki potdicht zat met wolken en het voor een grauwe sluier over de stad zorgde, is het nu niet veel beter. Sterker nog, daar waar het gisteren nog droog was, is het zelfs wat regenachtig, al is dat gelukkig niet de hele tijd. Maar het maakt de stad er natuurlijk nooit gezelliger op.
Ik begin de dag met het ontbijt wat ik de dag ervoor had opgepikt in de supermarkt. Het eten wat ik gekocht heb is goed, maar dat kan ik van het drankje niet zeggen. De smoothie leek nog het meeste waar voor het geld te zijn, maar het smaakt als kots in een flesje wat een nacht in de koelkast heeft gestaan. Dat terwijl er qua ingrediënten weinig vreemds aan te ontdekken viel. Met een flinke dosis water is deze vieze smaak dan wel weer weg te spoelen. Dat is overigens mijn enige minder ervaring op mijn kamer, want verder kan ik positief zijn over het hostel. Het bed sliep goed. En ik had verwacht dat het nogal luidruchtig zou zijn, maar nee het was er muisstil 's nachts.
In de weg naar beneden in de lift hoor ik voor het eerst mijn vakantie (vanaf dat ik geland ben in Vilnius) Nederlands. Verder ben ik geen landgenoot tegengekomen in al die dagen (niet dat dit van mij hoeft, maar een ramp is het ook weer niet). Het is een Nederlands stel van 50+ dat een tijdje in een huisje in het midden van Finland heeft gezeten en in het hostel overnachtte om makkelijker op de veerboot te kunnen stappen. Toch grappig hoe je op je laatste dag opeens een landgenoot tegenkomt. Erg lang is deze ontmoeting dan weer niet, want beneden aangekomen geef ik mijn sleutel af om uit te checken, terwijl zij nog moeten betalen.
Omdat er nog wel een aantal uur zit tussen uitchecken en naar het vliegveld vertrekken, zet ik mijn koffer in een kluisje op het centraal station. Dat is toch wat makkelijker rondlopen en ik moet hier later toch zijn om de trein naar het vliegveld te pakken. Vanaf het station loop ik in Noordelijke richting om uiteindelijk via het Olympisch Stadion in een cirkel weer langs de domkerk uit te komen en vanaf die plek terug te gaan naar het station. Die route die richting op brengt mij langs een aantal interessante gebouwen. Zo is er eerst nog het Finse museum voor hedendaagse kunst Kiasma, het statige parlementsgebouw Eduskunta en het Finse muziekcentrum. Net zoals in Nederland zijn parlementaire discussies gewoon voor het publiek bij te wonen vanaf een balkon.
Parlementshuis (Eduskunta).
Helsinki Music Centre (Musiikkitalo)
Verder lopend kun je eigenlijk steeds wel links en rechts blijven kijken, want om de paar meter is er wel een speciaal gebouw te vinden. Eerst is er nog de Hakasalmi Villa (Hakasalmen huvila), een museum en vlak daarnaast de Finlandia Hal (Finlandia Talo Huset Hall). Dit congrescentrum is ontworpen architect Alvar Aalto en schijnt een van zijn meest indrukwekkende werken te zijn. Veel toeristen bezoeken dit gebouw. Zelf vind ik het niet heel erg bijzonder. Het Nationaal Museum van Finland (Suomen kansallismuseo) ertegenover vind ik een stuk interessanter. Binnen ben ik er niet geweest, maar van buiten is het al een apart gebouw. Wie wel een bezoekje waagt, vindt hier alles over de Finse geschiedenis tot en met nu.
Nationaal Museum van Finland (Suomen kansallismuseo)
Al deze gebouwen staan zo dicht bij elkaar dat de gebouwen erna eigenlijk vrij gewoontjes overkomen. Ook niet zo vreemd, want dit zijn dan ook gewone huizen en winkels. Een stuk verder kom je wel weer langs het Finse Nationale Opera gebouw (Suomen Kansallisoopera). Geen onaardig gebouw om te zien, maar wel een heel stuk minder interessant dan de opera van de Baltische hoofdsteden. Bij deze opera sla ik linksaf om naar het Sibelius monument te gaan. Dit beeld van aan elkaar gelaste pijpen is neergezet ter nagedachtenis van componist Jean Sibelius. Het is een zeer apart monument wat je wel even gezien moet hebben als je in Helsinki bent. Maar houdt er dan wel rekening mee dat je achter in de rij aan mag sluiten. Want gek genoeg is dit de drukst bezochte plek van de stad. Vooral Japanse toeristen schijnen er in busladingen te worden afgezet.
Sibelius Monument waar een foto nemen zonder toeristen erop bijna onmogelijk is.
Aangezien ik een groot sportliefhebber ben en met name een verslaving heb met alles wat rondom de Olympische Spelen gebeurd, moet ik voor mijzelf uiteraard ook even een bezoekje brengen aan het Olympisch Stadion waar in 1952 de Spelen plaatsvonden. En twaalf jaar geleden won Rens Blom er nog op miraculeuze wijze een wereldtitel bij het polsstokhoogspringen bij het WK atletiek. Tegenwoordig begin het stadion wel wat te lijden onder de tand des tijds. Rondom het stadion staan ook diverse graaf- en werkmachines om het stadion weer op te knappen. Hard nodig, want nu ziet het er niet al te best meer uit. Ernaast ligt ook nog de Helsinki Ice Hall (Helsingin jäähalli) waar de belangrijkste IJshockey wedstrijden worden gespeeld, wat de grootste teamsport is in Finland.
Het Olympisch Stadion van Helsinki waar men aan de nodige opknapbeurt bezig is.
Vanaf de plekken rondom deze stadions kun je op de heuvel daar niet ver uit de buurt al een hoge uitkijktoren zien. Het is de Panoraama een attractie in het pretpark Linnanmäki, wat al sinds 1950 te vinden is op deze plek. Toegang tot het prak is gratis, want in dit geval betaal je per attractie. De deuren openen pas vanaf vier uur, en dat was het nog lang niet, dus een bezoekje kon ik er niet aan brengen. Dat had wel gekund bij het naastgelegen SEA LIFE Helsinki, maar daar had ik niet zo'n zin in. En onderaan de heuvel heb je ook nog het Worker Housing Museum (Työväenasuntomuseo, goed Fins scrabblewoord).
Ondertussen begin ik weer in zuidelijke richting (waar de markt en de domkerk liggen). Ik ben op dat moment in de wijk Kallio. Waar ik oorspronkelijk een hotel had gekozen, maar door de verandering in mijn plannen bijna twee keer zoveel kwijt zou zijn als ik nu aan het hostel was. Van oorsprong was dit de arbeiderswijk van de stad. Nu zijn het vooral studenten, immigranten en ouderen die er wonen. Midden in deze wijk staat de Kalliokerk (Kallion kirkko). Een protestantse kerk waar je zeker niet omheen kan. Zo is de bouwstijl al zeer opvallend, maar staat deze ook nog eens op een heuvel aan het begin van een lange weg die je het centrum in brengt.
Kallio Church
En dat is dan ook de weg die ik afloop. Waarbij ik ook over een van de vele bruggen van de stad kom. Helsinki heeft namelijk binnen de stad ook behoorlijk wat water. Meerdere meren en ook nog een paar uitlopers van de Finse golf. Wat dat betreft heeft het land overal wel een binding met water (het is tenslotte het land van de duizend meren). En net zoals overbuurman Tallinn heeft de stad een botanische tuin, waarvoor ze in ieder geval genoeg water hebben voor irrigatie. Ondertussen ben ik weer in het centrum aanbeland waar je veel moderne architectuur kunt vinden. Waaronder de universiteitsbibliotheek (Helsingin yliopiston pääkirjasto, Kaisa-talo, ook weer een mond vol).
Universiteitsbibliotheek
Deze bibliotheek is een van die vele moderne gebouwen die de stad kleuren. Evenals de vele modezaken en andere winkels. Als je portemonnee goed gevuld is, zul je waarschijnlijk bijzonder goed kunnen shoppen in deze stad. Genoeg keuze wat betreft nationale en internationale merken. Mijn eigen portemonnee is dat echter niet, dus shoppen zit er voor mij niet in. Ik moet het doen met een tweede bezoekje aan de domkerk van Helsinki wat uiteraard ook niet vervelend is natuurlijk. Ook vanaf een hoek van het Senaatplein blijft het een indrukwekkende (niet per se heel mooie) kerk.
Nog een laatste blik op de domkerk vanaf de rand van het Senaatplein.
Na nog even rondje te hebben gelopen op de markt, ga ik richting het station om de trein naar het vliegveld te pakken. Voordat ik dat doe sta ik nog wel even stil op het stationsplein (Rautatientori), want vanuit hier heb je ook weer zicht op diverse mooie gebouwen. Rechts van het station heb je kunstmuseum Ateneum, waar je de grootste collectie kunst uit de 19e eeuw kunt zien. En links staat het Finse Nationale Theater (Suomen Kansallisteatteri). Daar waar het operagebouw nog wat gewoontjes was qua bouwstijl is het nationale theater dat zeker niet. Het staat er dan ook al sinds 1902.
Kunstmuseum Ateneum.
Nationaal Theater van Finland.
Het centraal station van Helsinki (Helsingin päärautatieasema) laat zich overigens zelf ook niet onbetuigd. Want ook dit gebouw heeft een fraaie stijl en is vooral ook erg groot. En over twee jaar is het gebouw een eeuw oud. Onderhand is het wel eens tijd om mijn koffer op te halen een kaartje te kopen voor de trein naar de Helsinki-Vantaa luchthaven. Eerst koop ik er nog wel een koelkastmagneet van de stad, want veel souvenirzaakjes heb ik verder niet gezien en ik wil mijn collectie toch kunnen uitbreiden. Het treinkaartje naar het vliegveld zelf kost overigens vijf euro en de treinen vertrekken er ongeveer elke tien minuten.
Centraal Station van Helsinki.
Ongeveer een halfuur later kom ik aan op de luchthaven. Ik heb gelukkig voldoende tijd genomen om in te kunnen checken, want het duurt nog wel even voordat je van het station in de vertrekhal bent. Een groot verschil t.o.v. ons eigen Schiphol waar je veel sneller op de juiste plek bent. Zonder meer kan ik zeggen dat ik luchthaven Helsinki Vantaa een stuk rommeliger en onhandiger vind dan Schiphol. Zo zijn de vertrekhallen bij die laatste veel ruimer opgezet, waardoor veel mensen er goed door kunnen lopen, maar het ook geen ramp is als reizigers even willen stoppen om te kijken waar ze moeten zijn. Dat kan in Finland haast niet, want er is nauwelijks ruimte tussen de controle van de boarding passen en de self check balies.
In de spoiler gaat het nog lang verder over luchthaven Helsinki-Vantaa. Is denk ik wat minder interessant. Eigenlijk alleen interessant om te lezen als je mijn ervaring met het vliegveld wilt weten.
Na heel veel mooie dingen te hebben gezien en heel veel leuke dingen te hebben gedaan, is dit dan toch de laatste dag van mijn Baltische trip. Mijn vlucht vertrekt pas kwart voor zes, dus ik heb nog wel even om de stad verder te bezoeken. Het weer zit daarbij helaas ook deze dag niet mee. Waar het gisteren de hele dag in Helsinki potdicht zat met wolken en het voor een grauwe sluier over de stad zorgde, is het nu niet veel beter. Sterker nog, daar waar het gisteren nog droog was, is het zelfs wat regenachtig, al is dat gelukkig niet de hele tijd. Maar het maakt de stad er natuurlijk nooit gezelliger op.
Ik begin de dag met het ontbijt wat ik de dag ervoor had opgepikt in de supermarkt. Het eten wat ik gekocht heb is goed, maar dat kan ik van het drankje niet zeggen. De smoothie leek nog het meeste waar voor het geld te zijn, maar het smaakt als kots in een flesje wat een nacht in de koelkast heeft gestaan. Dat terwijl er qua ingrediënten weinig vreemds aan te ontdekken viel. Met een flinke dosis water is deze vieze smaak dan wel weer weg te spoelen. Dat is overigens mijn enige minder ervaring op mijn kamer, want verder kan ik positief zijn over het hostel. Het bed sliep goed. En ik had verwacht dat het nogal luidruchtig zou zijn, maar nee het was er muisstil 's nachts.
In de weg naar beneden in de lift hoor ik voor het eerst mijn vakantie (vanaf dat ik geland ben in Vilnius) Nederlands. Verder ben ik geen landgenoot tegengekomen in al die dagen (niet dat dit van mij hoeft, maar een ramp is het ook weer niet). Het is een Nederlands stel van 50+ dat een tijdje in een huisje in het midden van Finland heeft gezeten en in het hostel overnachtte om makkelijker op de veerboot te kunnen stappen. Toch grappig hoe je op je laatste dag opeens een landgenoot tegenkomt. Erg lang is deze ontmoeting dan weer niet, want beneden aangekomen geef ik mijn sleutel af om uit te checken, terwijl zij nog moeten betalen.
Omdat er nog wel een aantal uur zit tussen uitchecken en naar het vliegveld vertrekken, zet ik mijn koffer in een kluisje op het centraal station. Dat is toch wat makkelijker rondlopen en ik moet hier later toch zijn om de trein naar het vliegveld te pakken. Vanaf het station loop ik in Noordelijke richting om uiteindelijk via het Olympisch Stadion in een cirkel weer langs de domkerk uit te komen en vanaf die plek terug te gaan naar het station. Die route die richting op brengt mij langs een aantal interessante gebouwen. Zo is er eerst nog het Finse museum voor hedendaagse kunst Kiasma, het statige parlementsgebouw Eduskunta en het Finse muziekcentrum. Net zoals in Nederland zijn parlementaire discussies gewoon voor het publiek bij te wonen vanaf een balkon.
Parlementshuis (Eduskunta).
Helsinki Music Centre (Musiikkitalo)
Verder lopend kun je eigenlijk steeds wel links en rechts blijven kijken, want om de paar meter is er wel een speciaal gebouw te vinden. Eerst is er nog de Hakasalmi Villa (Hakasalmen huvila), een museum en vlak daarnaast de Finlandia Hal (Finlandia Talo Huset Hall). Dit congrescentrum is ontworpen architect Alvar Aalto en schijnt een van zijn meest indrukwekkende werken te zijn. Veel toeristen bezoeken dit gebouw. Zelf vind ik het niet heel erg bijzonder. Het Nationaal Museum van Finland (Suomen kansallismuseo) ertegenover vind ik een stuk interessanter. Binnen ben ik er niet geweest, maar van buiten is het al een apart gebouw. Wie wel een bezoekje waagt, vindt hier alles over de Finse geschiedenis tot en met nu.
Nationaal Museum van Finland (Suomen kansallismuseo)
Al deze gebouwen staan zo dicht bij elkaar dat de gebouwen erna eigenlijk vrij gewoontjes overkomen. Ook niet zo vreemd, want dit zijn dan ook gewone huizen en winkels. Een stuk verder kom je wel weer langs het Finse Nationale Opera gebouw (Suomen Kansallisoopera). Geen onaardig gebouw om te zien, maar wel een heel stuk minder interessant dan de opera van de Baltische hoofdsteden. Bij deze opera sla ik linksaf om naar het Sibelius monument te gaan. Dit beeld van aan elkaar gelaste pijpen is neergezet ter nagedachtenis van componist Jean Sibelius. Het is een zeer apart monument wat je wel even gezien moet hebben als je in Helsinki bent. Maar houdt er dan wel rekening mee dat je achter in de rij aan mag sluiten. Want gek genoeg is dit de drukst bezochte plek van de stad. Vooral Japanse toeristen schijnen er in busladingen te worden afgezet.
Sibelius Monument waar een foto nemen zonder toeristen erop bijna onmogelijk is.
Aangezien ik een groot sportliefhebber ben en met name een verslaving heb met alles wat rondom de Olympische Spelen gebeurd, moet ik voor mijzelf uiteraard ook even een bezoekje brengen aan het Olympisch Stadion waar in 1952 de Spelen plaatsvonden. En twaalf jaar geleden won Rens Blom er nog op miraculeuze wijze een wereldtitel bij het polsstokhoogspringen bij het WK atletiek. Tegenwoordig begin het stadion wel wat te lijden onder de tand des tijds. Rondom het stadion staan ook diverse graaf- en werkmachines om het stadion weer op te knappen. Hard nodig, want nu ziet het er niet al te best meer uit. Ernaast ligt ook nog de Helsinki Ice Hall (Helsingin jäähalli) waar de belangrijkste IJshockey wedstrijden worden gespeeld, wat de grootste teamsport is in Finland.
Het Olympisch Stadion van Helsinki waar men aan de nodige opknapbeurt bezig is.
Vanaf de plekken rondom deze stadions kun je op de heuvel daar niet ver uit de buurt al een hoge uitkijktoren zien. Het is de Panoraama een attractie in het pretpark Linnanmäki, wat al sinds 1950 te vinden is op deze plek. Toegang tot het prak is gratis, want in dit geval betaal je per attractie. De deuren openen pas vanaf vier uur, en dat was het nog lang niet, dus een bezoekje kon ik er niet aan brengen. Dat had wel gekund bij het naastgelegen SEA LIFE Helsinki, maar daar had ik niet zo'n zin in. En onderaan de heuvel heb je ook nog het Worker Housing Museum (Työväenasuntomuseo, goed Fins scrabblewoord).
Ondertussen begin ik weer in zuidelijke richting (waar de markt en de domkerk liggen). Ik ben op dat moment in de wijk Kallio. Waar ik oorspronkelijk een hotel had gekozen, maar door de verandering in mijn plannen bijna twee keer zoveel kwijt zou zijn als ik nu aan het hostel was. Van oorsprong was dit de arbeiderswijk van de stad. Nu zijn het vooral studenten, immigranten en ouderen die er wonen. Midden in deze wijk staat de Kalliokerk (Kallion kirkko). Een protestantse kerk waar je zeker niet omheen kan. Zo is de bouwstijl al zeer opvallend, maar staat deze ook nog eens op een heuvel aan het begin van een lange weg die je het centrum in brengt.
Kallio Church
En dat is dan ook de weg die ik afloop. Waarbij ik ook over een van de vele bruggen van de stad kom. Helsinki heeft namelijk binnen de stad ook behoorlijk wat water. Meerdere meren en ook nog een paar uitlopers van de Finse golf. Wat dat betreft heeft het land overal wel een binding met water (het is tenslotte het land van de duizend meren). En net zoals overbuurman Tallinn heeft de stad een botanische tuin, waarvoor ze in ieder geval genoeg water hebben voor irrigatie. Ondertussen ben ik weer in het centrum aanbeland waar je veel moderne architectuur kunt vinden. Waaronder de universiteitsbibliotheek (Helsingin yliopiston pääkirjasto, Kaisa-talo, ook weer een mond vol).
Universiteitsbibliotheek
Deze bibliotheek is een van die vele moderne gebouwen die de stad kleuren. Evenals de vele modezaken en andere winkels. Als je portemonnee goed gevuld is, zul je waarschijnlijk bijzonder goed kunnen shoppen in deze stad. Genoeg keuze wat betreft nationale en internationale merken. Mijn eigen portemonnee is dat echter niet, dus shoppen zit er voor mij niet in. Ik moet het doen met een tweede bezoekje aan de domkerk van Helsinki wat uiteraard ook niet vervelend is natuurlijk. Ook vanaf een hoek van het Senaatplein blijft het een indrukwekkende (niet per se heel mooie) kerk.
Nog een laatste blik op de domkerk vanaf de rand van het Senaatplein.
Na nog even rondje te hebben gelopen op de markt, ga ik richting het station om de trein naar het vliegveld te pakken. Voordat ik dat doe sta ik nog wel even stil op het stationsplein (Rautatientori), want vanuit hier heb je ook weer zicht op diverse mooie gebouwen. Rechts van het station heb je kunstmuseum Ateneum, waar je de grootste collectie kunst uit de 19e eeuw kunt zien. En links staat het Finse Nationale Theater (Suomen Kansallisteatteri). Daar waar het operagebouw nog wat gewoontjes was qua bouwstijl is het nationale theater dat zeker niet. Het staat er dan ook al sinds 1902.
Kunstmuseum Ateneum.
Nationaal Theater van Finland.
Het centraal station van Helsinki (Helsingin päärautatieasema) laat zich overigens zelf ook niet onbetuigd. Want ook dit gebouw heeft een fraaie stijl en is vooral ook erg groot. En over twee jaar is het gebouw een eeuw oud. Onderhand is het wel eens tijd om mijn koffer op te halen een kaartje te kopen voor de trein naar de Helsinki-Vantaa luchthaven. Eerst koop ik er nog wel een koelkastmagneet van de stad, want veel souvenirzaakjes heb ik verder niet gezien en ik wil mijn collectie toch kunnen uitbreiden. Het treinkaartje naar het vliegveld zelf kost overigens vijf euro en de treinen vertrekken er ongeveer elke tien minuten.
Centraal Station van Helsinki.
Ongeveer een halfuur later kom ik aan op de luchthaven. Ik heb gelukkig voldoende tijd genomen om in te kunnen checken, want het duurt nog wel even voordat je van het station in de vertrekhal bent. Een groot verschil t.o.v. ons eigen Schiphol waar je veel sneller op de juiste plek bent. Zonder meer kan ik zeggen dat ik luchthaven Helsinki Vantaa een stuk rommeliger en onhandiger vind dan Schiphol. Zo zijn de vertrekhallen bij die laatste veel ruimer opgezet, waardoor veel mensen er goed door kunnen lopen, maar het ook geen ramp is als reizigers even willen stoppen om te kijken waar ze moeten zijn. Dat kan in Finland haast niet, want er is nauwelijks ruimte tussen de controle van de boarding passen en de self check balies.
In de spoiler gaat het nog lang verder over luchthaven Helsinki-Vantaa. Is denk ik wat minder interessant. Eigenlijk alleen interessant om te lezen als je mijn ervaring met het vliegveld wilt weten.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Uiteindelijk heb ik op Schiphol ook nog lang op mijn koffer moeten wachten, omdat het vrij lang duurde voordat de koffers van het vliegtuig uitgeladen waren en op de band verscheen. Waarna mij alleen nog restte om naar de uitgang te gaan en mijn vakantie er dus definitief op zat. Jammer genoeg waren de laatste dagen in Helsinki wat tegenvallend, maar desalniettemin heb ik een top vakantie gehad. Ik heb in tien dagen heel erg veel gezien. De meest prachtige en opmerkelijke gebouwen gezien en veel historie meegekregen. Veel verschillende culturen meegemaakt. Mij ontzettend veilig gevoeld. Weliswaar wat afstandelijke, maar wel vriendelijke en nauwelijks asociale mensen meegemaakt. En vooral heel erg veel plezier gehad.
Ik heb deze dagverslagen met heel veel plezier geschreven (vooral leuk voor mijzelf om later weer eens terug te lezen) en hoop dat iedereen die het gelezen er ook plezier aan heeft beleefd. Voor iedereen die er nog over twijfelt om naar een of meerdere van deze landen te gaan, absoluut doen! Je gaat er geen spijt van krijgen. Mijn hart hebben deze landen en steden absoluut veroverd. En ik zou er zeker wel nog een keer naartoe terug willen (niet de komende jaren, want er is nog zoveel te zien).
Nog even een paar (nutteloze) feitjes op een rij:
- Vier landen bezocht
- Woorden in zeven verschillende talen gesproken (Litouws, Lets, Estisch, Fins, Engels, Duits en dus een beetje Nederlands nog).
- Vijf verschillende vervoersmiddelen gebruikt (vliegtuig, bus, veerboot, tram en trein)
- Vanaf Vilnius tot en met Helsinki ongeveer 680 kilometer afgelegd.
- Naar schatting zo'n kilometer of 180 gelopen bij elkaar (18 kilometer gemiddeld per dag).
- Na lang nadenken is Tallinn mijn favoriet met een gedeelde tweede plaats voor Riga en Vilnius en Helsinki als duidelijke vierde plaats.
- De vrouwen in Estland zijn het mooiste, daarna (onverwachts) de Finse dames, de Litouwse en als laatste de Letse (al is dat in dit geval nog niet slecht).
- Aangetekend dat de Litouwse vrouwen verreweg het beste gekleed gaan, zeer goede smaak. De Letse dan weer het minste.
- Dat in de drie Baltische staten de mensen niet echt spraakzaam zijn, maar je wel gewoon weet wat je aan ze hebt
- Ik voorlopig geen kasseien kan zien. Het ziet er altijd gezellig uit, maar het loopt zo slecht (zeker in die oude binnensteden).
- Ik sveiki (hallo in het Lets, maar is ook wel Litouws) en Headaega (dag in het Estisch) de leukste woorden vind en kiitos (bedankt in het Fins) het minste.
- Ik naar schatting langs 52 kerken/religieuze ben gelopen (waarvan 22! in Vilnius).
[ Bericht 1% gewijzigd door Redefine op 11-09-2017 02:36:23 ]Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Zo mijn verslag van de reis is eindelijk af 
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Wat een tof verslag 
Zoals ik al eerder zei, een feest van herkenning alles. Niet in de laatste plaats je mening over Helsinki
Het vliegveld klinkt overigens nog steeds beter dan het vliegveld in Vilnius, wat een troosteloze bedoening was dat zeg
Omdat ik luchtvaartenthousiast ben dacht ik #yolo en ben ik van Vilnius naar Riga ook gewoon gaan vliegen, maar ik liep m'n gate toen gewoon voorbij omdat die ergens in een hele donkere nis verscholen zat En er was geen eens duur eten, er was gewoon GEEN eten 
Op Vantaa ben ik alleen geland trouwens. En er was toen geen trein op het vliegveld, dus ik moest met 2 bussen en een tram
Dat was een stuk onhandiger 
Zoals ik al eerder zei, een feest van herkenning alles. Niet in de laatste plaats je mening over Helsinki
Het vliegveld klinkt overigens nog steeds beter dan het vliegveld in Vilnius, wat een troosteloze bedoening was dat zeg
Omdat ik luchtvaartenthousiast ben dacht ik #yolo en ben ik van Vilnius naar Riga ook gewoon gaan vliegen, maar ik liep m'n gate toen gewoon voorbij omdat die ergens in een hele donkere nis verscholen zat En er was geen eens duur eten, er was gewoon GEEN eten Op Vantaa ben ik alleen geland trouwens. En er was toen geen trein op het vliegveld, dus ik moest met 2 bussen en een tram
Dat was een stuk onhandiger
Gave verslagen 
Baltische staten komen op m'n wil-ik-ooit-nog-eens-naartoe-lijstje.
Baltische staten komen op m'n wil-ik-ooit-nog-eens-naartoe-lijstje.
Op donderdag 15 juni 2017 16:53 schreef Cyan9 het volgende:
IJsbeer is inderdaad officieel cute. :D
Op donderdag 30 juli 2020 16:27 schreef Guanabana het volgende:Houdt @:ijs_beer een beetje van ouder? En dan niet 40 jaar ouder, maar laten we zeggen bijvoorbeeld, iets van 5 jaar ouder?
IJsbeer is inderdaad officieel cute. :D
Op donderdag 30 juli 2020 16:27 schreef Guanabana het volgende:Houdt @:ijs_beer een beetje van ouder? En dan niet 40 jaar ouder, maar laten we zeggen bijvoorbeeld, iets van 5 jaar ouder?
Bedankt voor de reacties
Buren wordt doorgeschoven naar morgen.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
Mensen vinden wel héél snel iets. Vaak met een minimum aan kennis en een maximum aan oordeel.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |