Op zaterdag 16 april 2016 03:16 schreef francorex het volgende:Enkele globeheads hebben gevraagd hoe Zon ondergaat en opkomt op een stationaire uitgestrekte vlakte.
Globeheads zeggen dat de Zon ondergaat door de draaiing van de Aarde om haar as. Perfect logische verklaring binnen het heliocentrisch model.
Probleem is nog nooit is aangetoond dat de Aarde fysiek beweegt. Geen enkel experiment heeft tot op vandaag de dag aangetoond dat de Aarde beweegt. Het tegendeel is de waarheid. Experimenten hebben aangetoond dat de Aarde stationair is. Het zijn de hemellichamen die om de Aarde bewegen.
Om de beweging van de Zon en de Maan te begrijpen is observatie belangrijk.
Daarom is het cruciaal te weten hoe perspectief werkt op een uitgestrekte stationaire vlakte.
[
afbeelding ].
Zoals je ziet op de foto.
Wanneer we in de verte kijken zal de vloer stijgen naar je ooghoogte. Vloer en plafond zijn evenwijdig. Onze ogen zien het plafond en de vloer samenvloeien in het verdwijnpunt.
We weten nochtans dat vloeren plafond in werkelijkheid evenwijdig zijn.
Men noemt dit de wet van perspectief en geldt voor iedereen.
Het maakt niet uit op zeeniveau, hoog op een berg, zelfs in een vliegtuig de vloer zal steeds klimmen tot aan je ooghoogte.
Wat op zich een groot bewijs is dat de Aarde een uitgestrekte vlakte is.
Mochten we op een bal leven dan was dit effect onmogelijk.
De Zon bevindt zich hoog in de lucht boven en beweegt evenwijdig over de uitgestrekte vlakte.
Wanneer we de Zon observeren zien we dat de Zon stijgt aan het firmament.
Naarmate de Zon dichter bijkomt van de positie van de observeerder.
De Zon zakt aan het firmament wanneer de Zon verder weg begeeft van de obseveerder.
In overeenstemming met de wet van perspectief.
[
afbeelding ]
[
afbeelding ]
Algemeen wordt aangenomen dat de Zon 3000 mijl hoog staat en 35 mijl in diameter.
De Zon werkt als een spotlicht boven een uitgestrekte vlakte.
Slechts een deel van de Aarde wordt opgelicht.
Denk aan een straatlamp die een deel van de straat verlicht.
[
afbeelding ]
Het is niet zo dat heel de straat oplicht slechts een deel wordt verlicht. Heel de straat/buurt kan wel het licht zien.
Maar dit effect is beperkt. Wanneer je buiten de wijk, ver genoeg weg, zal uiteindelijk het licht van de straatlicht niet meer zichtbaar zijn.
[ [url=https://ci4.googleusercontent.com/proxy/3pUcXMhxL0C_mg5P2KiFyyryWOVY7QGYjltG2kH7E9WGsKNoT3smdpJwlN6Kk6P-eI2L9f4qFKA5SIoJLSF9_rcVh3np0p1JPIBHngge2mscpl5QPzzJqhRNIayZgRg9YwZ1l3_YU7V3vnDh=s0-d-e1-ft#
http://arabiangazette.com(...)38475.jpg]afbeelding[/url] ]
Alvorens de Zon kan ondergaan volgens de wet van perspectief moet de Zon een heel eind verwijderd zijn van de observeerder.
De horizon stijgt naar ooghoogte wat er voor zorgt dat een observeerder vrij beperkt is in zijn zicht op voorwerpen die gelijk zijn met de observeerder of lager.
Ook atmosferische factoren bepalen onder andere hoe ver we kunnen zien.
Er zijn voordbeelden van observatie van meer dan 100 km. Hawaii eilanden en eilanden in de middelandse zee.
Nog een sterk argument dat de Aarde een uitgestrekte vlakte is.
[
afbeelding ]
In dit plaatje zien we dus dat het zeeniveau stijgt naar ooghoogte. De afstand zichtbaar is echter beperkt.
Het creeert een valse horizon waarachter de wolken en de Zon verdwijnen. Die door hun hoogte veel verder zichtbaar. Honderden kilometers. Door de wet van perspectief lijkt het dan alsof de Zon en de wolken zakken in de zee.(net zoals het liedje...
)
Er zijn drie manieren waardoor we de Zon zien 'ondergaan.'
1) De Zon gat onder door een land horizon.
Bergketens of een glooiend landschap zorgen voor dat horizon dichterbij is waardoor het effect van een ondergaande Zon versterkt wordt.
2 ) De zon gaat onder door atmosferische blokkade.
Dit is praktisch enkel mogelijk aan zee met ongehinderd zicht. De Zon is dan zo ver verwijderd dat het verdwijnpunt nadert. De zon is dan zo ver verwijdert dat je de omvang van de zon ziet verkleinen. Door de dichtheid van de atmosfeer wordt het licht van de Zon afgeblokt.
3) De Zon gaat onder door een wolkenhorizon.
Dit effect is hetzelfde als een land horizon met dat verschil wolken creeeren de horizon waarachter de Zon 'zakt'.
In onderstaande video zie je een demonstratie van de 3 verschillende manieren hoe de Zon 'ondergaat'.
Bestudeer aandachtig de verschillende observaties. Aanschouw de diversiteit aan zonsondergangen.
Dit is mogelijk omdat de Zon zich verwijdert van de observeerder.
Wat bewijst dat de Zon beweegt en niet de Aarde die spint om haar as.
De Zon verlicht de atmosfeer lokaal en neemt het licht met zich mee weg van de observeerder.
(video=7.22min)
Wat je vaak ziet is een combinatie. Een landhorizon gecombineerd met atmosferische blokkade.
Of een wolken horizon gecombineerd met atmosferische blokkade. Soms een combinatie van de drie.
Wij bevinden ons in het noordelijk half'rond'. Nu de lente in aantocht is. De dagen worden langer en de nachten korter.
De Zon wordt intenser en de warmte van de Zon neemt toe.
Het is interessant om de Zon te observeren en de effecten die de Zon heeft op de natuur.
Daaruit kan je afleiden dat de Zon letterlijk dichterbij is, intenser is, langer op is en meer warmte geeft.
Ballheads zeggen dat dit komt door de tilt van de Aarde. Het noordelijk halfrond is gericht naar de Zon.
Dit verklaart de langere dagen en kortere nachten.
Het verschil in lichtintensiteit en warmte van de Zon.
Het effect op de natuur in het algemeen.
Het effect op klimatologische en atmosferische omstandigheden.
En zou moeten verklaren het effect dat de Zon dichterbij aanvoelt.
Wanneer de Zon 150 miljoen kilometer verwijdert is van de Aarde is het een zwak argument te stellen dat louter de tilt van de Aarde hier verantwoordelijk is.
Observatie en zintuiglijke waarnemingen duiden op/bewijzen een Zon dichtbij en een Zon die lokaal is.
Daarbij wordt vaak vergeten dat de afstand van de Zon tot de Aarde groter is in de zomer.
Wanneer het zomer is in het noordelijk half'rond' is de Zon 3 miljoen mijl verder verwijdert van de Aarde. Kennelijk zonder effect.
De waarheid is de Zon bevindt zich boven de Aarde. Naarmate de zomer vordert komt de Zon steeds dichterbij. De dagen worden langer omdat de Zon langer binnen het perspectief van de observeerder blijft. De Zon begeeft zich richting kreeftskeerkring. Rondjes draaien OVER de uitgestrekte vlakte van de Aarde. In de winter bevindt de Zon zich over de steenbokskeerkring. Ver weg dus met de bijhorende effecten.
[
afbeelding ]
Daarbij komt dat het moeilijk is te verklaren diversiteit aan zonsondergangen.
Wanneer de zon ondergaat door de 'spin' van de Aarde wordt een terminatorlijn gecreeerd.
[
afbeelding ]
De terminatorlijn strekt zich uit over gans de lengte van de Aarde.
Wanneer de Zon ondergaat zou je moeten observeren dat het licht uniform over de lengte van de horizon wegebt.
Over gans de lengte van de Aardbol.
Conform de draaisnelheid van de Aarde.
Zoals NASA demonstreert in onderstaande CGI image.
[
afbeelding ]
Binnen dit mechanisme zouden zonsondergangen over heel de wereld meer uniform moeten zijn. in hun uitwerkende effecten.
Maar bovendien zou de duurtijd van een zonsondergang nagenoeg constant moeten zijn. Louter bepaald door de snelheid van de spin van de Aarde.
Maar dat is niet in overeenstemming met wat we observeren.
Op de uitgestrekte vlakte van de Aarde zien we dat de Zon 'ondergaat'/verwijdert en het licht lokaal met zich meeneemt.
Wanneer we de Zon zien verdwijnen achter de horizon wordt het links en rechts van de horizon eerst donker.
Enkel daar aan de horizon waar de Zon zich verwijdert van de observeerder zien we nog licht.
Om stelsel matig verder uit te doven. Beetje bij beetje. Tot enkel een klein stukje atmos'feer' nog verlicht wordt. Om uiteindelijk helemaal te verdwijnen.
In de zomer bij helder weer is dit effect goed zichtbaar. (Hou het in de gaten de zomer komt eraan.
)
Omgekeerd wanneer er veel wolken zijn wordt het opmerkelijk sneller donker.
Bekijk onderstaande video @ 13.14 min illustreert heel mooi dit effect.
De Zon verwijdert zich over de uitgestrekte vlakte van de Aarde weg van de observeerder en neemt het licht met zich mee als een spotlicht.
Het licht krimpt stelselmatig weg.
ConclusieDe combinatie wetten van perspectief op een uitgestrekte vlakte , een Zon dichtbij over de Aarde gaande van steenbokskeerkring, evenaar naar kreeftskeerkring, het spotlicht effect, landhorizon, wolkenhorizon en atmosferische blokkade bepalen hoe de Zon 'ondergaat' en 'opkomt'op onze prachtige machtige uitgestrekte stationaire Aarde.