quote:
Sonja blogt: dik tevreden….eerste dumping en eerste mijlpaal
juni 2015
Het is inmiddels bijna negen weken geleden dat ik geopereerd ben. Ik ben natuurlijk 2 weken voor de operatiedatum al begonnen met een shake dieet. In tien weken tijd ben ik iets meer dan 18 kilo kwijtgeraakt! Ik heb het vaker gezegd en ik zal het nog heel vaak zeggen: als ik dit eerder had geweten, had ik het tien jaar geleden al gedaan! Natuurlijk waren de eerste weken best pittig. Vooral de vermoeidheid vond ik lastig. Nu ben ik natuurlijk gewend om altijd moe te zijn door de ME, maar dit voelde als een terugval. Ik merkte echter dat ik deze week wat beter in mijn energie zat. Heerlijk! Minder slaapaanvallen op het werk! Ik ben een aantal weken geleden gestart met het slikken van vitamine B12 in hoge doseringen en vitamine D ampullen. Ik heb het idee dat deze nu ook beginnen te werken in mijn lijf.
In november moet ik terug naar het ziekenhuis voor de tweede controle. Die dag wordt mijn bloed getest, vooral op vitamines. Ik ben heel benieuwd of ik een beetje op de goede weg zit. Ik merk dat ik het nog heel erg lastig vind om in het juiste ritme te komen. Ik heb totaal geen hongergevoel dus ik moet mezelf dwingen om te eten. Dan is het natuurlijk de bedoeling dat hetgene dat ik eet voedzaam is. Ik moet het eten echt voorbereiden. Doe ik dat niet, dan heb ik al helemaal geen idee wat ik eten moet. In de ochtend red ik me meestal wel met wat kwark en granola met fruit en voor de lunch probeer ik te variëren met een boterham of crackers. Bij de AH en de Deka verkopen ze tegenwoordig mini salades. Ze zijn er in verschillende smaken. Quinoa, linzen en couscous. Deze salades zijn precies genoeg om mijn mini-kiwi-maagje te vullen! En nog gezond ook, als je tenminste niet iedere avond de vettige dressing over de salade giet. Gelukkig heb ik begin juli een afspraak met de diëtiste. Ik hoop dat zij mij nog wat goede tips geven.
NO MORE NINETIES BABY
Mijn grootste angst voorafgaande aan de OK was misschien wel het dumpen. Vanaf de dag van de operatie ben ik enorm bezig geweest met dit fenomeen. Als ik te veel suiker of vet zou eten zou ik me hondsberoerd gaan voelen. Ik weet niet of iedereen zo in elkaar zit, maar als iemand dat tegen mij zegt, dan ga ik testen hoe ver ik gaan kan. In het begin onbewust, dat wel. Maar hoe langer het duurde voordat ik mijn eerste dump-ervaring had, hoe meer ik me realiseerde dat ik ondertussen toch allerlei dingen at die ik eigenlijk helemaal niet wilde eten! Zou ik een dumping krijgen van een dropje? 4 geprobeerd, niets aan de hand. Een halve kinderpannenkoek dan? Ook niet… Twee weken geleden ging er opeens een knop om. Waar ben je nu precies mee bezig Sonja? In plaats van me te focussen op voeding, was ik alleen maar bezig met een mogelijke dumping. Het grappige is dat ik pas voor het eerst een dumping had toen ik dit losgelaten had. Ik werd te makkelijk. Ik had met mezelf afgesproken dat ik in het weekend wel iets lekkers mocht eten als ik de hele week mijn best had gedaan met voeden in plaats van vullen.
Op zondag ochtend drink ik altijd een skinny chai latte bij de Starbucks in Amsterdam, tegenover mijn kerk. Ik at op een lege maag een stuk citroen cake… En ja hoor, mijn eerste dumping was een feit, in de kerk nota bene! Terwijl de dienst begon voelde ik het bloed uit mijn hoofd wegtrekken en ik had het gevoel dat mijn hart zichtbaar aan het bonzen was. Ik begon te zweten en kreeg pijn in mijn buik en maag. Gelukkig duurde het maar 20 minuten, maar ik zal niet snel meer zo roekeloos en zonder na te denken iets naar binnen schuiven. Leermomentje!
Ik focus me nu op mijn gevoel. Wat voel ik in mijn lijf? Heb ik energie? Dan ga ik op woensdag ochtend sporten. Voel ik me in het weekend te moe, dan rust ik. Dit werkt toch een stuk beter! Vanochtend op de weegschaal bleek ik onder de 90 kilo te wegen! NO MORE NINETIES BABY! Op naar de volgende mijlpaal!
Bron: iGlossy.nl