Die is tof jaquote:Op dinsdag 27 januari 2015 13:15 schreef dumble het volgende:
What We Do in the Shadows (2014) - IMDb
[ afbeelding ]
Echt geniaal. Super origineel, low budget maar dat maakt niet uit want ze doen alsof het een soort documentaire is en echt ongelooflijk komisch.
"What are we, we're werewolves, not swearwolves. "
Imdb: 7.6
Ik: 8
Gebeurt vaak genoeg.quote:Op vrijdag 30 januari 2015 01:11 schreef johnson555 het volgende:
Wel jammer dat niemand op elkaar reageert op zijn/haar filmkeuze of mening
die ouwe vampier is echt geniaal lol...quote:Op dinsdag 27 januari 2015 13:15 schreef dumble het volgende:
What We Do in the Shadows (2014) - IMDb
[ afbeelding ]
Echt geniaal. Super origineel, low budget maar dat maakt niet uit want ze doen alsof het een soort documentaire is en echt ongelooflijk komisch.
"What are we, we're werewolves, not swearwolves. "
Imdb: 7.6
Ik: 8
Wat ik uit de trailer kon opmaken is dat cinematografie nog steeds ruk is, net als de cast. Frank Lammers, Barry Atsma, Tygo Gernandt... nee laat maar zitten.quote:Op vrijdag 30 januari 2015 00:42 schreef Joosie200 het volgende:
Net terug van Michiel de Ruyter film. Hij is al op maandag in première gegaan in het Scheepvaartmuseum, maar ik heb hem net in de bios gezien. En ik moet zeggen dat ik het wel eens ben met de krantenrecensies. Het is een on Nederlandse film geworden. Weg zijn die goedkope special effects, ze hebben de sfeer uit de 17e eeuw goed voor het licht gebracht. De Staten-Generaal ook, man dat lijkt wel op een kopie van het Lagerhuis met die opstelling tussen oranje en staatsgezinden.
De casting vind ik goed gelukt, vooral de rol van Charles Dance was een kopie van hoe hij in Game of Thrones kan uitvallen met "do your duty for your family" speech Willempie de derde werd briljant vertolkt en bij vlagen moest ik denken aan La roi danse en Lowietje de veertiende hoe veel gelijkenissen met Willem III vertoonde.
De film verdient zeker een 8,5. Casting is goed, de manier van filmen is een verademing tov de gebruikelijke techniek. Het verhaal daarin is natuurlijk gekozen om de menselijke en strategische kant te tonen van Michiel de Ruyter. En niet zo zeer de zwarte bladzijde over de VOC. Sommige mensen vinden dat kwalijk omdat niet het hele verhaal is verteld.
Maar ik vind dat ze een prima keuze hebben gemaakt om De Ruyter te koppelen aan historische gebeurtenissen uit die tijd. Dat het neigt naar patriottisme vind ik niet. Ze tonen de belangrijkste punten uit zijn leven en al het politiek gekrakeel eromheen. En daar zijn ze wat mij betreft goed in geslaagd
voor sommige is het glas ook altijd half leeg...quote:Op vrijdag 30 januari 2015 13:50 schreef Deckard het volgende:
[..]
Wat ik uit de trailer kon opmaken is dat cinematografie nog steeds ruk is, net als de cast. Frank Lammers, Barry Atsma, Tygo Gernandt... nee laat maar zitten.
Moet ik nog over het script beginnen? Heb een zwaar vermoeden dat die heel lafjes is.quote:Op vrijdag 30 januari 2015 13:52 schreef planethugo het volgende:
[..]
voor sommige is het glas ook altijd half leeg...
zwaar vermoeden... dit topic gaat over welke film je gezien hebt. Niet waar je een zwaar vermoeden over hebtquote:Op vrijdag 30 januari 2015 13:53 schreef Deckard het volgende:
[..]
Moet ik nog over het script beginnen? Heb een zwaar vermoeden dat die heel lafjes is.
Mijn ervaring met Nederlandse films die ik gezien heb, is dat het script altijd slecht is. De Nederlandse film die het wel altijd nog goed heeft dat altijd te danken aan de acteurs die er in spelen, of de regisseur die met een visie komt.quote:Op vrijdag 30 januari 2015 13:55 schreef planethugo het volgende:
[..]
zwaar vermoeden... dit topic gaat over welke film je gezien hebt. Niet waar je een zwaar vermoeden over hebt
tip: Wolf (2013) - IMDbquote:Op vrijdag 30 januari 2015 13:59 schreef Deckard het volgende:
[..]
Mijn ervaring met Nederlandse films die ik gezien heb, is dat het script altijd slecht is. De Nederlandse film die het wel altijd nog goed heeft dat altijd te danken aan de acteurs die er in spelen, of de regisseur die met een visie komt.
Helaas is onze cultuur zo dat regisseur het liefst zo snel mogelijk er uit getrapt worden als ze zich niet houden aan het Nederlandse theater. Dus het blijft altijd een kliekje.
De acteurs die er wel wat van kunnen, moeten altijd net maar geluk hebben met het materiaal.
Dat een van de beste regisseurs allertijden ons land is uitgeschopt, is geen toeval.
Soldaat van oranje blijft de beste voor mijquote:Op vrijdag 30 januari 2015 13:59 schreef Deckard het volgende:
[..]
Mijn ervaring met Nederlandse films die ik gezien heb, is dat het script altijd slecht is. De Nederlandse film die het wel altijd nog goed heeft dat altijd te danken aan de acteurs die er in spelen, of de regisseur die met een visie komt.
Helaas is onze cultuur zo dat regisseur het liefst zo snel mogelijk er uit getrapt worden als ze zich niet houden aan het Nederlandse theater. Dus het blijft altijd een kliekje.
De acteurs die er wel wat van kunnen, moeten altijd net maar geluk hebben met het materiaal.
Dat een van de beste regisseurs allertijden ons land is uitgeschopt, is geen toeval.
Mooi geschreven, vreesde dat je het niet veel vond na de intro gelezen te hebben, maar gelukkig is niets minder waar. Ik ga hem morgen zien, heb er ontzettend veel zin an!quote:Op zaterdag 31 januari 2015 17:55 schreef vinnypassy het volgende:
Birdman (2014, Alejandro González Iñárritu) [ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Mijn verwachting vooraf was groot. Dat kwam omdat de hype groot was. Nu kan ik daar normaal wel eens doorheen prikken, maar als ik als regisseur Iñárritu zie staan en thema’s als Hollywood en acteurs in combinatie met superhelden – en dan met name kritiek daarop en vergankelijkheid ervan – centraal staan, dan is mijn interesse gewekt. In de tussentijd zag ik de ene na de andere lovende beoordeling voorbij komen. Voorafgaand aan de film kon ik dan ook geen genoegen nemen met een cijfer lager dan een acht.
Voor wat betreft die inhoud heb ik precies gekregen wat ik verwachtte. De manier waarop acteurs worden weggezet in verschillende personages, die allemaal hun eigen monoloogje krijgen om hun typering kracht bij te zetten, is fantastisch. Enerzijds is er de oppervlakkigheid en leegheid (“Why don’t I have any self-respect?” “You’re an actress, honey”), anderzijds is er de zelfoverschatting (“I have a thing, a whatever, a gift.”) en tot slot is er de vergane glorie met ambities groter dan het hele wereldje van Hollywood bij elkaar (“How did we end up here? This place is a fucking dump.”). En dat zijn nog maar drie zinnen uit het briljant geschreven scenario. Ik heb er net nog even flarden van gelezen en dat is toch om je vingers bij af te likken. Want naarmate de personages gestalte krijgen, komen er langzaam wat kruisverbandjes in hun gedragingen, maar blijven ze vooral op zichzelf staand stuk voor stuk enorm interessant en wordt, uiteraard, met name het personage van Keaton waanzinnig uitgeschreven.
Echter is dat wat op papier staat, het moet ook nog uitgevoerd worden. En dat doet de cast vlekkeloos. Emma Stone laat zien meer te kunnen dan in blockbusters en komedies (nee nee, geen ironie) spelen, Naomi Watts is goed als altijd, Edward Norton is zo goed dat het jammer is dat hij zijn grote rollen zo selectief kiest de laatste tijd, Zach Galifianakis showt - positief - een heel ander gezicht en Michael Keaton… Tsjah, Michael Keaton is alles wat de film is. Vol overtuiging en gedrevenheid speelt hij de pannen van het dak. De keuze voor hem in de hoofdrol is overigens ronduit geniaal, want het eerste waar 90% van de mensen aan denkt bij het horen van zijn naam, is Birdman. Excuus, Batman.
Daar bovenop komt de muziek. Die muziek bestaat hoofdzakelijk uit gedrum en dat is iets wat niet beter bij de film gekozen had kunnen worden. Het geeft de film iets kunstigs en aangezien de film zich hoofdzakelijk afspeelt in het theater is dat een match als Superman en Lois Lane: aan het begin misschien een beetje onwennig, maar uiteindelijk weet je dat het een perfecte match is. En daar bovenop komt de montage en cameravoering, waarvoor superlatieven tekortschieten. Birdman is gefilmd alsof het één take is geweest en met de vloeiende bewegingen bewijst cinematograaf Lubezki zich als de man van dit moment. De manier waarop de camera door de coulissen zweeft, de personages voorgaat, achtervolgt en dan weer bovenop ze zit maakt dat de twee uur voorbij vliegen als Spider-Man door New York.
Er is dus niets aan te merken op deze film. Normaal gesproken klinkt dat als een Nederlandse camouflage voor iets wat niet zoveel voorstelt. Bij Birdman is het precies het tegenovergestelde. Als filmliefhebber moet je dit gezien hebben. Zelfs wanneer de verwachtingen zo hooggespannen zijn, is het schier onmogelijk teleurgesteld te worden. Zoveel kwaliteit, zo compleet, zo hard schreeuwend om nog veel meer kijkbeurten.
Sublieme recensie. Sluit me er volmondig bij aan.quote:Op zaterdag 31 januari 2015 17:55 schreef vinnypassy het volgende:
Birdman (2014, Alejandro González Iñárritu) [ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Mijn verwachting vooraf was groot. Dat kwam omdat de hype groot was. Nu kan ik daar normaal wel eens doorheen prikken, maar als ik als regisseur Iñárritu zie staan en thema’s als Hollywood en acteurs in combinatie met superhelden – en dan met name kritiek daarop en vergankelijkheid ervan – centraal staan, dan is mijn interesse gewekt. In de tussentijd zag ik de ene na de andere lovende beoordeling voorbij komen. Voorafgaand aan de film kon ik dan ook geen genoegen nemen met een cijfer lager dan een acht.
Voor wat betreft die inhoud heb ik precies gekregen wat ik verwachtte. De manier waarop acteurs worden weggezet in verschillende personages, die allemaal hun eigen monoloogje krijgen om hun typering kracht bij te zetten, is fantastisch. Enerzijds is er de oppervlakkigheid en leegheid (“Why don’t I have any self-respect?” “You’re an actress, honey”), anderzijds is er de zelfoverschatting (“I have a thing, a whatever, a gift.”) en tot slot is er de vergane glorie met ambities groter dan het hele wereldje van Hollywood bij elkaar (“How did we end up here? This place is a fucking dump.”). En dat zijn nog maar drie zinnen uit het briljant geschreven scenario. Ik heb er net nog even flarden van gelezen en dat is toch om je vingers bij af te likken. Want naarmate de personages gestalte krijgen, komen er langzaam wat kruisverbandjes in hun gedragingen, maar blijven ze vooral op zichzelf staand stuk voor stuk enorm interessant en wordt, uiteraard, met name het personage van Keaton waanzinnig uitgeschreven.
Echter is dat wat op papier staat, het moet ook nog uitgevoerd worden. En dat doet de cast vlekkeloos. Emma Stone laat zien meer te kunnen dan in blockbusters en komedies (nee nee, geen ironie) spelen, Naomi Watts is goed als altijd, Edward Norton is zo goed dat het jammer is dat hij zijn grote rollen zo selectief kiest de laatste tijd, Zach Galifianakis showt - positief - een heel ander gezicht en Michael Keaton… Tsjah, Michael Keaton is alles wat de film is. Vol overtuiging en gedrevenheid speelt hij de pannen van het dak. De keuze voor hem in de hoofdrol is overigens ronduit geniaal, want het eerste waar 90% van de mensen aan denkt bij het horen van zijn naam, is Birdman. Excuus, Batman.
Daar bovenop komt de muziek. Die muziek bestaat hoofdzakelijk uit gedrum en dat is iets wat niet beter bij de film gekozen had kunnen worden. Het geeft de film iets kunstigs en aangezien de film zich hoofdzakelijk afspeelt in het theater is dat een match als Superman en Lois Lane: aan het begin misschien een beetje onwennig, maar uiteindelijk weet je dat het een perfecte match is. En daar bovenop komt de montage en cameravoering, waarvoor superlatieven tekortschieten. Birdman is gefilmd alsof het één take is geweest en met de vloeiende bewegingen bewijst cinematograaf Lubezki zich als de man van dit moment. De manier waarop de camera door de coulissen zweeft, de personages voorgaat, achtervolgt en dan weer bovenop ze zit maakt dat de twee uur voorbij vliegen als Spider-Man door New York.
Er is dus niets aan te merken op deze film. Normaal gesproken klinkt dat als een Nederlandse camouflage voor iets wat niet zoveel voorstelt. Bij Birdman is het precies het tegenovergestelde. Als filmliefhebber moet je dit gezien hebben. Zelfs wanneer de verwachtingen zo hooggespannen zijn, is het schier onmogelijk teleurgesteld te worden. Zoveel kwaliteit, zo compleet, zo hard schreeuwend om nog veel meer kijkbeurten.
Ik vond het een toffe film. Andere toffe nederlandse films vond ik TBS en Doodslag, met Theo Maassen.quote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |