Welke film heb jij pas gezien? Recensies! Deel CCXXXVII

Birdman.

Wat een geweldige film die zichzelf en de filmindustrie nu eens een keer niet zo serieus neemt. Sterker: de hele industrie krijgt een paar heerlijk sarcastische vegen uit de pan.
Verademend, grappig, verrassend en subliem spel.

Dikke 8. En Keaton en Norton mogen daar nog een puntje bij optellen.

quote:

Op dinsdag 27 januari 2015 13:15 schreef dumble het volgende:
What We Do in the Shadows (2014) - IMDb

[ afbeelding ]

Echt geniaal. Super origineel, low budget maar dat maakt niet uit want ze doen alsof het een soort documentaire is en echt ongelooflijk komisch.

"What are we, we're werewolves, not swearwolves. "

Imdb: 7.6
Ik: 8

Die is tof ja

Citizenfour (2014) - IMDb

Docu over Edward Snowden. Citizenfour is de alias die Snowden gebruikt om contact op te nemen met 2 journalisten (o.a. Glenn Greenwald) door wie hij later geinterviewd word. Het interview met Snowden vind plaats in een hotel in Hong Kong voor, tijdens en na de release van gelekte documenten van de NSA. Naast Snowden komen er nog meer ex NSA medewerkers aan het woord.

Door deze docu heb ik nog meer respect voor Snowden gekregen. Wat hij heeft opgegeven, puur uit principe, heeft iets heldhaftigs voor mij. Het is een spannende docu om te kijken ook al is het verhaal al bekend. Echt een aanrader!

The Hobbit: CGI of the five kings.

"Overbodig" is het aardigste wat ik over de film kan zeggen. Karakters zijn doodsaai en eendimensionaal en het verhaal is zo dunnetjes gezaaid over 3 films dat er eigenlijk niets van over blijft. Ook escaleren ze nu het hele "oh kijk, wat toevallig dat het allemaal net goed gaat" idee en is de hele film eigenlijk een aaneenschakeling van gelukkige toevalligheden.

Voor de rest zijn het eigenlijk allemaal CGI battles die er leuk uitzien maar verder niets toevoegen aan een film die het eigenlijk van z'n verhaal zou moeten hebben.

Had het bij één of twee films gehouden en the hobbit had misschien nog een ruime 6 kunnen scoren. Nu is het gewoon zonde van mijn bioscoopgeld. Of nouja, zonde voor de persoon die mij zo graag mee wilde sleuren naar deze wanvertoning.

3/10

Friday the 13th (1980) - IMDb
Njah, de cult zie ik er niet zo in, het is vooral een ordinaire B-film met een gerecyclede Psycho-soundtrack en een groep tieners die één voor één afgeslacht worden. De laatste die overblijft vond ik eigenlijk de sufste van het hele stel, beetje spijtig dus. Ook omdat dat einde bedenkelijk en een gekluns van jewelste is tot het jolige toe. Enige echte positieve van de film is het point of view-camerawerk meestal vanuit de moordenaar, maar soms ook niet. Was wel geinig gevonden om de kijker op het verkeerde been te zetten. Cijfer: 6

The Secret Life of Walter Mitty (2013) - IMDb
Tot nu toe de beste film met Ben Stiller in de regisseursstoel en ook in de lead. De boodschap 'durf eens iets van je leven te maken' wordt door een sullige werknemer van het tijdschrift Life in werkelijkheid gebracht. Dat levert o.a. mooie plaatjes op van IJsland en nog een keer IJsland dat voor Afghanistan moet doorgaan . Het kwam me wel bekend voor, maar goed moet kunnen. Die avontuurlijke episodes maken de film nog wel leuk. Toch is het helemaal erg 'veilig' hoe het verhaal verloopt en heb ik niet zoveel met die feelgood-sfeer achteraf. Cijfer: 6,5

Short Cuts (1993) - IMDb
Die mozaïekfilms van Robert Altman gaan me steeds beter bevallen. Jaja, het is toch echt wel zijn genre. In het eerste half uur is het even zoeken met maar liefst 22 karakters. Maar dan worden de verhaallijnen uiteengezet en voor je het weet zit je in een lekkere film met maar liefst 3 uur lengte en het blijft continu boeiend. Tikkeltje soaperig en gekunsteld, dat wel, maar dat is eigen aan dit soort films. Cijfer: 7,5

Halloween III: Season of the Witch (1982) - IMDb
Ai, wat een misser is dit in de Halloween-reeks! Geen Jamie Lee Curtis en van de grote schrik van het verhaal Michael Myers is ook afscheid genomen. Nu worden zeer matige acteurs voorgeschoteld in een infantiel verhaal met de meest debiele valkuilen. Sinds wanneer is het normaal dat je als jongedame een dag na de dood van je vader de hots ontwikkelt voor een ultiem suffe detective, wiens vrouw we enkel geïrriteerd over de telefoon horen. Ze vraagt zich overigens af waar hij uithangt en of ie wel op tijd thuis komt voor Halloween.

Ze weet echter niet dat onze 'held' ondertussen verwikkeld is in een gruwelijk plot. Atkins neemt het op tegen een maniak die Halloween-maskers produceert en daarmee dood en verderf zaait. Die maniak wordt overigens geholpen door een leger van menselijke robots, waarvan (leuk detail!) hun bloed vervangen is door eigeel. Tsja, de horror waar het uiteindelijk om moet draaien, kwam te weinig aan bod en mocht ook explicieter. Cijfer: 4,5

Halloween II (1981) - IMDb
Gaat direct verder waar het eerste Halloween-deel gestopt is en dat betekent: een en al nachtelijke paniek in een slaperig plaatsje. Her en der wat bespottelijk maar de vaart zit er lekker in met genoeg gruwelijkheden. Cijfer: 6,5

Whiplash (2014)



Eigenlijk naar aanleiding van dit topic gekeken, even een gekopieerde omschrijving omdat die wel klopt, daaronder mijn idee.

Andrew is een veelbelovende 19-jarige drummer die studeert aan een berucht conservatorium in Manhattan. Hij wil echter niet zo maar een muzikant zijn. Achtervolgd door de mislukte carrière van zijn vader, die schrijver was, en de angst dat het wel eens genetisch kan zijn, droomt hij ervan om de top te bereiken. Vastbesloten om niet in de voetsporen van zijn vader te treden oefent hij dagelijks tot zijn handen letterlijk bloeden. De druk wordt nog groter als hij wordt uitgekozen om in de schoolband te spelen onder leiding van de beruchte Terence Fletcher, een barbaarse muziekleraar die er alles voor over heeft om het potentieel van zijn student naar boven te halen.

Wat een film, eigenlijk toen ik de omschrijving las had ik zoiets van mjah weet het niet hoor, klinkt een beetje stoffig enzo.
Maar dam'n deze is echt wel goed, hij staat dan wel omschreven als drama maar je zou er zowat drama/komedie van kunnen maken.
Met name het eerste stuk zitten toch veel komische momenten in die vooral komen door de 'teacher' Fletscher.
Het hele love story gebeuren tussen de drummer en dat meisje voegt dan volgens mijn idee niet superveel toe aan het verhaal, maar ach storend is het ook niet.

Dit is ook echt typisch een film om thuis op de bank te kijken, geen grootse shots of special effects etc.

Ja geweldig, echt een aanrader om te kijken, geen moment mee verveeld.

ImdB 8,7
Ik 9

[ Bericht 3% gewijzigd door kree op 29-01-2015 11:49:03 ]

Hector and the Search for Happiness (2014) - IMDb
Ik had deze vorig jaar ff gemist.
Simon Pegg vind ik over het algemeen wel een leuke acteur dus ik dacht laat ik deze film ook maar eens kijken.
Het is geen hoogvlieger, maar wel een leuk onderhoudend verhaaltje. Het gaat over een psychiater (Pegg) die op een gegeven moment aan een reis begint om op zoek te gaan naar wat mensen nou gelukkig maakt. Zijn achterliggend motief is om ook nog een keer een oude vlam op te zoeken.
Leuk verhaal, enkele grappige situaties en een goede vaart.

6,8 op IMDB is wel een redelijk cijfers. Ik til hem naar een 7+.

Net terug van Michiel de Ruyter film. Hij is al op maandag in première gegaan in het Scheepvaartmuseum, maar ik heb hem net in de bios gezien. En ik moet zeggen dat ik het wel eens ben met de krantenrecensies. Het is een on Nederlandse film geworden. Weg zijn die goedkope special effects, ze hebben de sfeer uit de 17e eeuw goed voor het licht gebracht. De Staten-Generaal ook, man dat lijkt wel op een kopie van het Lagerhuis met die opstelling tussen oranje en staatsgezinden.

De casting vind ik goed gelukt, vooral de rol van Charles Dance was een kopie van hoe hij in Game of Thrones kan uitvallen met "do your duty for your family" speech Willempie de derde werd briljant vertolkt en bij vlagen moest ik denken aan La roi danse en Lowietje de veertiende hoe veel gelijkenissen met Willem III vertoonde.

De film verdient zeker een 8,5. Casting is goed, de manier van filmen is een verademing tov de gebruikelijke techniek. Het verhaal daarin is natuurlijk gekozen om de menselijke en strategische kant te tonen van Michiel de Ruyter. En niet zo zeer de zwarte bladzijde over de VOC. Sommige mensen vinden dat kwalijk omdat niet het hele verhaal is verteld.

Maar ik vind dat ze een prima keuze hebben gemaakt om De Ruyter te koppelen aan historische gebeurtenissen uit die tijd. Dat het neigt naar patriottisme vind ik niet. Ze tonen de belangrijkste punten uit zijn leven en al het politiek gekrakeel eromheen. En daar zijn ze wat mij betreft goed in geslaagd

Wel jammer dat niemand op elkaar reageert op zijn/haar filmkeuze of mening

quote:

Op vrijdag 30 januari 2015 01:11 schreef johnson555 het volgende:
Wel jammer dat niemand op elkaar reageert op zijn/haar filmkeuze of mening

Gebeurt vaak genoeg.

quote:

Op dinsdag 27 januari 2015 13:15 schreef dumble het volgende:
What We Do in the Shadows (2014) - IMDb

[ afbeelding ]

Echt geniaal. Super origineel, low budget maar dat maakt niet uit want ze doen alsof het een soort documentaire is en echt ongelooflijk komisch.

"What are we, we're werewolves, not swearwolves. "

Imdb: 7.6
Ik: 8

die ouwe vampier is echt geniaal lol...

Whiplash ook gekeken leuke film inderdaad, de acteur die fletcher speelt is natuurlijk geweldig (ik kende hem uit OZ waar hij ook al een hele toffe rol heeft) verder vond ik het verhaal wel wat dunnetjes en ik had wat uitdieping wel leuk gevonden, wat is er met zijn moeder aan de hand bijvoorbeeld en waarom is fletcher fletcher alleen maar het chet baker verhaal lijkt me niet de oorzaak. Uiteindelijk zijn dat ook wel leuke dingen om zelf in te vullen maar er had wel ietsie meer licht op gezet mogen worden.

quote:

Op vrijdag 30 januari 2015 00:42 schreef Joosie200 het volgende:
Net terug van Michiel de Ruyter film. Hij is al op maandag in première gegaan in het Scheepvaartmuseum, maar ik heb hem net in de bios gezien. En ik moet zeggen dat ik het wel eens ben met de krantenrecensies. Het is een on Nederlandse film geworden. Weg zijn die goedkope special effects, ze hebben de sfeer uit de 17e eeuw goed voor het licht gebracht. De Staten-Generaal ook, man dat lijkt wel op een kopie van het Lagerhuis met die opstelling tussen oranje en staatsgezinden.

De casting vind ik goed gelukt, vooral de rol van Charles Dance was een kopie van hoe hij in Game of Thrones kan uitvallen met "do your duty for your family" speech Willempie de derde werd briljant vertolkt en bij vlagen moest ik denken aan La roi danse en Lowietje de veertiende hoe veel gelijkenissen met Willem III vertoonde.

De film verdient zeker een 8,5. Casting is goed, de manier van filmen is een verademing tov de gebruikelijke techniek. Het verhaal daarin is natuurlijk gekozen om de menselijke en strategische kant te tonen van Michiel de Ruyter. En niet zo zeer de zwarte bladzijde over de VOC. Sommige mensen vinden dat kwalijk omdat niet het hele verhaal is verteld.

Maar ik vind dat ze een prima keuze hebben gemaakt om De Ruyter te koppelen aan historische gebeurtenissen uit die tijd. Dat het neigt naar patriottisme vind ik niet. Ze tonen de belangrijkste punten uit zijn leven en al het politiek gekrakeel eromheen. En daar zijn ze wat mij betreft goed in geslaagd

Wat ik uit de trailer kon opmaken is dat cinematografie nog steeds ruk is, net als de cast. Frank Lammers, Barry Atsma, Tygo Gernandt... nee laat maar zitten.

quote:

Op vrijdag 30 januari 2015 13:50 schreef Deckard het volgende:

[..]

Wat ik uit de trailer kon opmaken is dat cinematografie nog steeds ruk is, net als de cast. Frank Lammers, Barry Atsma, Tygo Gernandt... nee laat maar zitten.

voor sommige is het glas ook altijd half leeg...

quote:

Op vrijdag 30 januari 2015 13:52 schreef planethugo het volgende:

[..]

voor sommige is het glas ook altijd half leeg...

Moet ik nog over het script beginnen? Heb een zwaar vermoeden dat die heel lafjes is.

quote:

Op vrijdag 30 januari 2015 13:53 schreef Deckard het volgende:

[..]

Moet ik nog over het script beginnen? Heb een zwaar vermoeden dat die heel lafjes is.

zwaar vermoeden... dit topic gaat over welke film je gezien hebt. Niet waar je een zwaar vermoeden over hebt

quote:

Op vrijdag 30 januari 2015 13:55 schreef planethugo het volgende:

[..]

zwaar vermoeden... dit topic gaat over welke film je gezien hebt. Niet waar je een zwaar vermoeden over hebt

Mijn ervaring met Nederlandse films die ik gezien heb, is dat het script altijd slecht is. De Nederlandse film die het wel altijd nog goed heeft dat altijd te danken aan de acteurs die er in spelen, of de regisseur die met een visie komt.
Helaas is onze cultuur zo dat regisseur het liefst zo snel mogelijk er uit getrapt worden als ze zich niet houden aan het Nederlandse theater. Dus het blijft altijd een kliekje.
De acteurs die er wel wat van kunnen, moeten altijd net maar geluk hebben met het materiaal.

Dat een van de beste regisseurs allertijden ons land is uitgeschopt, is geen toeval.

quote:

Op vrijdag 30 januari 2015 13:59 schreef Deckard het volgende:

[..]

Mijn ervaring met Nederlandse films die ik gezien heb, is dat het script altijd slecht is. De Nederlandse film die het wel altijd nog goed heeft dat altijd te danken aan de acteurs die er in spelen, of de regisseur die met een visie komt.
Helaas is onze cultuur zo dat regisseur het liefst zo snel mogelijk er uit getrapt worden als ze zich niet houden aan het Nederlandse theater. Dus het blijft altijd een kliekje.
De acteurs die er wel wat van kunnen, moeten altijd net maar geluk hebben met het materiaal.

Dat een van de beste regisseurs allertijden ons land is uitgeschopt, is geen toeval.

tip: Wolf (2013) - IMDb

quote:

Op vrijdag 30 januari 2015 13:59 schreef Deckard het volgende:

[..]

Mijn ervaring met Nederlandse films die ik gezien heb, is dat het script altijd slecht is. De Nederlandse film die het wel altijd nog goed heeft dat altijd te danken aan de acteurs die er in spelen, of de regisseur die met een visie komt.
Helaas is onze cultuur zo dat regisseur het liefst zo snel mogelijk er uit getrapt worden als ze zich niet houden aan het Nederlandse theater. Dus het blijft altijd een kliekje.
De acteurs die er wel wat van kunnen, moeten altijd net maar geluk hebben met het materiaal.

Dat een van de beste regisseurs allertijden ons land is uitgeschopt, is geen toeval.

Soldaat van oranje blijft de beste voor mij

Birdman (2014, Alejandro González Iñárritu)



Mijn verwachting vooraf was groot. Dat kwam omdat de hype groot was. Nu kan ik daar normaal wel eens doorheen prikken, maar als ik als regisseur Iñárritu zie staan en thema’s als Hollywood en acteurs in combinatie met superhelden – en dan met name kritiek daarop en vergankelijkheid ervan – centraal staan, dan is mijn interesse gewekt. In de tussentijd zag ik de ene na de andere lovende beoordeling voorbij komen. Voorafgaand aan de film kon ik dan ook geen genoegen nemen met een cijfer lager dan een acht.

Voor wat betreft die inhoud heb ik precies gekregen wat ik verwachtte. De manier waarop acteurs worden weggezet in verschillende personages, die allemaal hun eigen monoloogje krijgen om hun typering kracht bij te zetten, is fantastisch. Enerzijds is er de oppervlakkigheid en leegheid (“Why don’t I have any self-respect?” “You’re an actress, honey”), anderzijds is er de zelfoverschatting (“I have a thing, a whatever, a gift.”) en tot slot is er de vergane glorie met ambities groter dan het hele wereldje van Hollywood bij elkaar (“How did we end up here? This place is a fucking dump.”). En dat zijn nog maar drie zinnen uit het briljant geschreven scenario. Ik heb er net nog even flarden van gelezen en dat is toch om je vingers bij af te likken. Want naarmate de personages gestalte krijgen, komen er langzaam wat kruisverbandjes in hun gedragingen, maar blijven ze vooral op zichzelf staand stuk voor stuk enorm interessant en wordt, uiteraard, met name het personage van Keaton waanzinnig uitgeschreven.

Echter is dat wat op papier staat, het moet ook nog uitgevoerd worden. En dat doet de cast vlekkeloos. Emma Stone laat zien meer te kunnen dan in blockbusters en komedies (nee nee, geen ironie) spelen, Naomi Watts is goed als altijd, Edward Norton is zo goed dat het jammer is dat hij zijn grote rollen zo selectief kiest de laatste tijd, Zach Galifianakis showt - positief - een heel ander gezicht en Michael Keaton… Tsjah, Michael Keaton is alles wat de film is. Vol overtuiging en gedrevenheid speelt hij de pannen van het dak. De keuze voor hem in de hoofdrol is overigens ronduit geniaal, want het eerste waar 90% van de mensen aan denkt bij het horen van zijn naam, is Birdman. Excuus, Batman.

Daar bovenop komt de muziek. Die muziek bestaat hoofdzakelijk uit gedrum en dat is iets wat niet beter bij de film gekozen had kunnen worden. Het geeft de film iets kunstigs en aangezien de film zich hoofdzakelijk afspeelt in het theater is dat een match als Superman en Lois Lane: aan het begin misschien een beetje onwennig, maar uiteindelijk weet je dat het een perfecte match is. En daar bovenop komt de montage en cameravoering, waarvoor superlatieven tekortschieten. Birdman is gefilmd alsof het één take is geweest en met de vloeiende bewegingen bewijst cinematograaf Lubezki zich als de man van dit moment. De manier waarop de camera door de coulissen zweeft, de personages voorgaat, achtervolgt en dan weer bovenop ze zit maakt dat de twee uur voorbij vliegen als Spider-Man door New York.

Er is dus niets aan te merken op deze film. Normaal gesproken klinkt dat als een Nederlandse camouflage voor iets wat niet zoveel voorstelt. Bij Birdman is het precies het tegenovergestelde. Als filmliefhebber moet je dit gezien hebben. Zelfs wanneer de verwachtingen zo hooggespannen zijn, is het schier onmogelijk teleurgesteld te worden. Zoveel kwaliteit, zo compleet, zo hard schreeuwend om nog veel meer kijkbeurten.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2015 17:55 schreef vinnypassy het volgende:
Birdman (2014, Alejandro González Iñárritu) [ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Mijn verwachting vooraf was groot. Dat kwam omdat de hype groot was. Nu kan ik daar normaal wel eens doorheen prikken, maar als ik als regisseur Iñárritu zie staan en thema’s als Hollywood en acteurs in combinatie met superhelden – en dan met name kritiek daarop en vergankelijkheid ervan – centraal staan, dan is mijn interesse gewekt. In de tussentijd zag ik de ene na de andere lovende beoordeling voorbij komen. Voorafgaand aan de film kon ik dan ook geen genoegen nemen met een cijfer lager dan een acht.

Voor wat betreft die inhoud heb ik precies gekregen wat ik verwachtte. De manier waarop acteurs worden weggezet in verschillende personages, die allemaal hun eigen monoloogje krijgen om hun typering kracht bij te zetten, is fantastisch. Enerzijds is er de oppervlakkigheid en leegheid (“Why don’t I have any self-respect?” “You’re an actress, honey”), anderzijds is er de zelfoverschatting (“I have a thing, a whatever, a gift.”) en tot slot is er de vergane glorie met ambities groter dan het hele wereldje van Hollywood bij elkaar (“How did we end up here? This place is a fucking dump.”). En dat zijn nog maar drie zinnen uit het briljant geschreven scenario. Ik heb er net nog even flarden van gelezen en dat is toch om je vingers bij af te likken. Want naarmate de personages gestalte krijgen, komen er langzaam wat kruisverbandjes in hun gedragingen, maar blijven ze vooral op zichzelf staand stuk voor stuk enorm interessant en wordt, uiteraard, met name het personage van Keaton waanzinnig uitgeschreven.

Echter is dat wat op papier staat, het moet ook nog uitgevoerd worden. En dat doet de cast vlekkeloos. Emma Stone laat zien meer te kunnen dan in blockbusters en komedies (nee nee, geen ironie) spelen, Naomi Watts is goed als altijd, Edward Norton is zo goed dat het jammer is dat hij zijn grote rollen zo selectief kiest de laatste tijd, Zach Galifianakis showt - positief - een heel ander gezicht en Michael Keaton… Tsjah, Michael Keaton is alles wat de film is. Vol overtuiging en gedrevenheid speelt hij de pannen van het dak. De keuze voor hem in de hoofdrol is overigens ronduit geniaal, want het eerste waar 90% van de mensen aan denkt bij het horen van zijn naam, is Birdman. Excuus, Batman.

Daar bovenop komt de muziek. Die muziek bestaat hoofdzakelijk uit gedrum en dat is iets wat niet beter bij de film gekozen had kunnen worden. Het geeft de film iets kunstigs en aangezien de film zich hoofdzakelijk afspeelt in het theater is dat een match als Superman en Lois Lane: aan het begin misschien een beetje onwennig, maar uiteindelijk weet je dat het een perfecte match is. En daar bovenop komt de montage en cameravoering, waarvoor superlatieven tekortschieten. Birdman is gefilmd alsof het één take is geweest en met de vloeiende bewegingen bewijst cinematograaf Lubezki zich als de man van dit moment. De manier waarop de camera door de coulissen zweeft, de personages voorgaat, achtervolgt en dan weer bovenop ze zit maakt dat de twee uur voorbij vliegen als Spider-Man door New York.

Er is dus niets aan te merken op deze film. Normaal gesproken klinkt dat als een Nederlandse camouflage voor iets wat niet zoveel voorstelt. Bij Birdman is het precies het tegenovergestelde. Als filmliefhebber moet je dit gezien hebben. Zelfs wanneer de verwachtingen zo hooggespannen zijn, is het schier onmogelijk teleurgesteld te worden. Zoveel kwaliteit, zo compleet, zo hard schreeuwend om nog veel meer kijkbeurten.

Mooi geschreven, vreesde dat je het niet veel vond na de intro gelezen te hebben, maar gelukkig is niets minder waar. Ik ga hem morgen zien, heb er ontzettend veel zin an!

Ik ga hem de komende jaren zeker nog een aantal keren kijken. Er is vast nog wel iets wat ik gemist heb.

quote:

Op vrijdag 30 januari 2015 14:04 schreef planethugo het volgende:

[..]

tip: Wolf (2013) - IMDb

ok die ga ik bekijken.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2015 17:55 schreef vinnypassy het volgende:
Birdman (2014, Alejandro González Iñárritu) [ afbeelding ]

[ afbeelding ]

Mijn verwachting vooraf was groot. Dat kwam omdat de hype groot was. Nu kan ik daar normaal wel eens doorheen prikken, maar als ik als regisseur Iñárritu zie staan en thema’s als Hollywood en acteurs in combinatie met superhelden – en dan met name kritiek daarop en vergankelijkheid ervan – centraal staan, dan is mijn interesse gewekt. In de tussentijd zag ik de ene na de andere lovende beoordeling voorbij komen. Voorafgaand aan de film kon ik dan ook geen genoegen nemen met een cijfer lager dan een acht.

Voor wat betreft die inhoud heb ik precies gekregen wat ik verwachtte. De manier waarop acteurs worden weggezet in verschillende personages, die allemaal hun eigen monoloogje krijgen om hun typering kracht bij te zetten, is fantastisch. Enerzijds is er de oppervlakkigheid en leegheid (“Why don’t I have any self-respect?” “You’re an actress, honey”), anderzijds is er de zelfoverschatting (“I have a thing, a whatever, a gift.”) en tot slot is er de vergane glorie met ambities groter dan het hele wereldje van Hollywood bij elkaar (“How did we end up here? This place is a fucking dump.”). En dat zijn nog maar drie zinnen uit het briljant geschreven scenario. Ik heb er net nog even flarden van gelezen en dat is toch om je vingers bij af te likken. Want naarmate de personages gestalte krijgen, komen er langzaam wat kruisverbandjes in hun gedragingen, maar blijven ze vooral op zichzelf staand stuk voor stuk enorm interessant en wordt, uiteraard, met name het personage van Keaton waanzinnig uitgeschreven.

Echter is dat wat op papier staat, het moet ook nog uitgevoerd worden. En dat doet de cast vlekkeloos. Emma Stone laat zien meer te kunnen dan in blockbusters en komedies (nee nee, geen ironie) spelen, Naomi Watts is goed als altijd, Edward Norton is zo goed dat het jammer is dat hij zijn grote rollen zo selectief kiest de laatste tijd, Zach Galifianakis showt - positief - een heel ander gezicht en Michael Keaton… Tsjah, Michael Keaton is alles wat de film is. Vol overtuiging en gedrevenheid speelt hij de pannen van het dak. De keuze voor hem in de hoofdrol is overigens ronduit geniaal, want het eerste waar 90% van de mensen aan denkt bij het horen van zijn naam, is Birdman. Excuus, Batman.

Daar bovenop komt de muziek. Die muziek bestaat hoofdzakelijk uit gedrum en dat is iets wat niet beter bij de film gekozen had kunnen worden. Het geeft de film iets kunstigs en aangezien de film zich hoofdzakelijk afspeelt in het theater is dat een match als Superman en Lois Lane: aan het begin misschien een beetje onwennig, maar uiteindelijk weet je dat het een perfecte match is. En daar bovenop komt de montage en cameravoering, waarvoor superlatieven tekortschieten. Birdman is gefilmd alsof het één take is geweest en met de vloeiende bewegingen bewijst cinematograaf Lubezki zich als de man van dit moment. De manier waarop de camera door de coulissen zweeft, de personages voorgaat, achtervolgt en dan weer bovenop ze zit maakt dat de twee uur voorbij vliegen als Spider-Man door New York.

Er is dus niets aan te merken op deze film. Normaal gesproken klinkt dat als een Nederlandse camouflage voor iets wat niet zoveel voorstelt. Bij Birdman is het precies het tegenovergestelde. Als filmliefhebber moet je dit gezien hebben. Zelfs wanneer de verwachtingen zo hooggespannen zijn, is het schier onmogelijk teleurgesteld te worden. Zoveel kwaliteit, zo compleet, zo hard schreeuwend om nog veel meer kijkbeurten.

Sublieme recensie. Sluit me er volmondig bij aan.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2015 18:21 schreef Deckard het volgende:

[..]

ok die ga ik bekijken.

Ik vond het een toffe film. Andere toffe nederlandse films vond ik TBS en Doodslag, met Theo Maassen.