StempelenEen tijd geleden zijn we
verhuisd, naar een andere huurwoning, en in Japan gaat zoiets gepaard met een enorme berg papier. Vorig jaar hebben we ook een poging gewaagd om te verhuizen, maar ketste de verhuizing af omdat de makelaar ons behandelde als oud vuil. Want we zijn niet Japans, en daar hebben verhuurders het niet zo op (uit dit verhaal zal blijken waarom verhuurders niet zitten te springen om ongaangepast buitenlands volk).
In dit geval speelde iets soortgelijks, maar zat de eigenaar zo in z'n maag met de woning, dat we wel door de ballotagecommissie kwamen. Bij het tekenen van het contract moest ik een collega zo gek krijgen om garant te staan voor de huur (in het geval wij de boot naar het buitenland zouden nemen), en daarnaast moesten we ook een verzekering afsluiten voor het geval dat we onze huur niet konden volbrengen. Zo'n verzekering kost wel een paar knaken, behoorlijk irritant dat alles hier dubbel moet. Vertrouwen bestaat niet in Japan.
En terecht, want voor onze automatische overboeking voor de huur had ik een
stempeltje gebruikt die niet precies hetzelfde was als de stempel waarmee ik mijn rekening had geopend. Er stond wel precies hetzelfde op (ライレビレド)
, maar dan in een ander font. Daardoor werd de betaling niet gedaan, en toen raakte heel Japan in paniek.
In plaats van dat de verhuurder ons toen even belde om te vragen waar de betaling bleef, werd meteen de verzekering ingeschakeld. Zo'n "verzekering" blijkt dan niets minder te zijn dan een incassobureau (waarschijnlijk gesponsord door de Yakuza), die je op ieder uur van de dag uit je bed belt. Het was zelfs zo erg dat er dagen waren dat we verschillende mensen van het incassobureau en de verhuurder aan de lijn kregen, die niet met elkaar communiceerden, maar iedere keer van ons wilden weten waar het geld bleef.
Zelfs toen we de betaling gedaan hadden, dit keer met het juiste stempeltje (mijn God mensen, het is ondertussen 2015, waar hebben we het over, een %*@ stempel...), bleven die idioten ons platbellen. Dat was op zich wel geinig, want ik kan heel erg goed doen alsof ik geen Japans spreek.
* Mushi mushi..
*
Yes, hello, this is Lyrebird* Mushi mushi?
*
Lyrebird speaking, how can I help you?Dat hield ik dan een tijdje vol, totdat ze het aan de andere kant heel erg benauwd kregen. Op zo'n moment gaf ik dan in het Japans aan dat ik geen Japans sprak, met de vraag of ze ook Engels spraken. Niet dat ze er iets van leren, want iedere keer krijg je weer een andere joker aan de lijn, waarmee je het hele spel van voor af aan kan spelen. Begrijp me goed, zo'n betaling is mijn verantwoordelijkheid, maar bel even als er iets mis is met m'n stempeltje, voordat je een incassobureau op me afstuurt. In 99.99% van de gevallen doe ik uitermate m'n best om het iedereen naar de zin te maken, maar ik heb ook mijn grenzen als het gaat om lastig gevallen te worden voor iets onbenulligs als het font van een stempel. Alsof er Japanners zijn die speciaal een stempel met ライレビレド laten maken. Dat zal lekker werken als je Sato heet. Dat zo'n bank niet even belt met de vraag of we toevallig nog ergens een oud stempeltje hebben liggen. Nee, die doen dan maar liever als of hun neus bloedt (maar wel iedere keer 500 yen cashen voor iedere automatische transactie, en dat iedere maand weer). Ook zo typisch Japans: hoe veel mensen hebben ze wel niet bij die verhuurder werken, om ons plat te bellen om naar de bekende weg te vragen? Geen wonder dat je je hier blauw betaalt aan allerlei belastingen en toeslagen.
Moraal van dit verhaal: wel de juiste stempel gebruiken, want anders krijg je de semi-Yakuza achter je aan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 23-01-2015 05:12:00 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson