Alleen wonen is best kut als je je liefdesverdriet moet verwerken, ouders wonen 50km bij mij vandaan. Vrienden heb ik genoeg, maar die hebben geen zin om elke dag wat met mij te gaan doen(wat logisch is) Sporten elke dag doet me wel goed, alleen jammer dat ik dat in haar dorp doe en dat zij binnenkort ook weer gaat sporten daar.
Ik wil haar wel terug, de relatie was helemaal niet slecht, we deden van alles voor elkaar en we gaven elkaar af en toe leuke cadeautjes en dat soort dingen. Alleen ik praatte totaal niet over mijn gevoelens. Zij was mijn eerste vriendin(22) ik (24), en als je al 2 jaar alleen woont(en die jaren daarvoor ook niet veel met je ouders was) dan leef je meer op "jezelf" en praat je niet zoveel omdat je het niet gewend bent.
Zij heeft mij 1x enorm gekwetst en heel veel pijn aangedaan. Zij watsappte nog elke dag met mij, terwijl het uit was. Zij dacht op een feest in haar dorp dat ik naar huis was(was al vrij laat en de kroegen gingen dicht), aangezien ik met mij trui richting de "taxiplek"liep. Ik liep helaas weer terug en stond daar nog ff met vrienden. Zij heeft mij niet gezien en stond met een andere jongen te zoenen. Ik ben toen helemaal door het lint gegaan toen ik dat zag, nog nooit heeft iemand mij zoveel pijn gedaan, die pijn ging echt door merg en been. Mijn vrienden hebben me toen bij haar weg getrokken, ze hadden me nog nooit zo gezien(normaal ben ik een jongen die enorm lief ben voor mensen en hadden dit nooit achter me gezocht). Zij was er enorm van geschrokken omdat ze nog nooit iemand zo boos heeft gezien. Ik heb haar daarna van alles verwijderd en op alles geblokkeerd, ik was helemaal klaar met haar.
De volgende dag(de dag dat ze jarig was) stond ik met wat leuke meiden te praten en te kletsen en toen kwam zij erbij staan. Eerst met 1 van die meiden te praten en toen kwam ze naar mij. Ze zei dat ik haar nog niet gefeliciteerd had met haar verjaardag, dus ik feliciteerde haar door het gewoon tegen haar te zeggen. Toen barstte ze in huilen uit, de eerste keer dat ik een meisje voor mijn neus zag huilen om mij. Dat brak alles in me, dit had ik ook weer niet gewild en zij ook niet. Ik nam haar mee naar een steeg en probeerde haar te troosten, normaal ben ik een jongen die snel huilt maar toen heb ik me even ingehouden. Toen we ons afgezonderd hadden van de groep hebben we samen veel gehuild en hebben we 3 uur gepraat over echt alles, alles wat me dwars zat en over mijn verleden. Wij hadden dat nog nooit gehad en het voelde echt enorm goed, het gaf een grote opluchting omdat ik alles van me afpraatte. Eindelijk was ze een keer trots op me, dat ik het op mijn leeftijd(24) al zover heb geschopt(eigen koophuis en een mooie auto) , en dat ze het nu allemaal begreep waarom ik soms zo raar en "gesloten"was
In de weken daarna hadden we we steeds meer contact en was het weer redelijk goed te noemen. Zij ging met een vriendin op vakantie, en ben een uur voordat ze op ging stijgen met het vliegtuig wakker geworden om haar een fijne vakantie te wensen enzo. Dat vond ze erg lief. Toen ze op vakantie was hebben we elkaar gewatsappt en gesmst. Ze wou het opnieuw proberen, en ik ook wel. Ik vroeg om nog 1x te praten toen ze thuis was, om te bespreken waarom het uitging de eerste keer en hoe we dat konden oplossen, hoe we elkaar netjes konden vertellen als we iets niet leuk vinden etc. Zij wou dat niet echt had ik het idee, zij dacht dat je zomaar weer bij elkaar kon komen, het moest vanzelf gaan. Ik zei dat dat nooit zou gaan werken, maar zo stom als ik was liet ik het er maar bij zitten. Ze vond het nog wel een beetje eng, omdat ze bang was om me weer te kwetsen, iets wat ze niet meer wilde doen omdat ik dat niet verdiende
We hebben 2 weken daarna nog niet gepraat en ging bij haar thuis even wat drinken, we hebben toen gezoend. Het voelde goed en vertrouwd. Dat weekend erna was er een kermis in een dorp naast ons dorp. Daar heb ik veel plezier beleefd met mijn vrienden en haar, ik liet haar haar eigen gang gaan. Op de derde dag was er deunen(s'ochtends vroeg beginnen met bierdrinken) hele dag bier lopen drinken, en toen ging ze opeens naar huis met haar broer zonder iets te zeggen. Ik vond dat helemaal niet leuk en stuurde dat ook naar haar via watsapp. Toen was het weer een drama de eerste week. Daarna ging het wel weer redelijk, naar de zwarte cross(ja normaal gedragen) geweest samen en met vriendinnen van haar. Ik heb me toen normaal en netjes gedragen en heb haar daar gevraagd of ze het goed vond hoe ik deed enzo, ze vond het wel fijn enzo. Ik reed op de terugweg met hun mee naar huis. Ik zat op de achterbank samen met mijn "ex", zij ging slapen en ik deed alsof ik sliep. Op slot lagen we hand in hand, en zij met haar benen over mij heen. Ik hoorde haar vriendinnen zeggen dat ze het erg lief vonden en dat ze goede dingen over ons zeiden. Ik deed bijna de hele terugweg alsof ik sliep. Zij was een keer wakker geworden en ik hoorde haar zeggen tegen haar vriendinnen dat ze het schattig vond hoe ik sliep en hoorde haar lieve dingen over me zeggen enzo. Ik dacht de hele terugweg ik doe net alsof ik slaap, juist om hun reactie's te horen.
Daarna nog redelijk veel contact gehad. Ik had een nieuw bankstel gekocht(helemaal alleen en zonder haar mening te vragen) zij was er erg benieuwd naar. Ze is toen hier geweest, eerst even boodschappen gedaan voor de kermis in mijn dorp, daarna heeft ze de bank gezien. Zij vond hem erg mooi(Ze had het heel vaak over dat ik een nieuwe bank moest kopen, dat vond ik zelf eigenlijk ook, en we waren er beide over uit dat het een hoekbank moest worden gewoon omdat je dan vet hard kan chillen) Leuke dagen gehad samen op de kermis. Behalve de laatste dag, toen was zij met vriendinnen en kwam ze niet eens ff hoi zeggen( volgende dag zei ze dat ze me zag) vond ik zelf niet zo heel chill en een beetje onbeleefd als je de dagen ervoor zoveel dingen samen hebt gedaan enzo. Ik dacht laat ook maar weer zitten, ik had geen zin in weer ruzie.
De weken erna nog redelijk veel contact via watsapp. Ging wel redelijk als ik eerlijk ben. Zij ging haar nier doneren aan haar vader, aangezien haar vader slechte nieren had. Zij vertelde mij als eerste wanneer ze geopereerd werd, nog eerder dan haar hele familie. Dan voel je je speciaal op 1 of andere manier, net alsof ze weer iets met je wil zegmaar. De zaterdagavond voordat zij geopereerd werd, waren wij in dezelfde kroeg uit. Ik heb haar niet gezien en ging opslot maar naar huis. Toen ik thuis was stuurde ze mij dat ze me nog wel ff had willen zien. Ik zei tegen haar"waarom, vanwege m'n haar?)(de kapper had het veelste kort geknipt en liep voor lul
) Zij zei nee, vanwege dinsdag, ik had je nog wel ff willen zien en een knuffel van je willen hebben. Ik zei tegen haar, waarom stuurde je begin van de avond niet ff een watsappie, zodat ik dat wist en dat ik je ff opging zoeken. Zij reageerde daar nogal raar op. Die maandagmiddag daarna ging ze samen met haar vader naar het ziekenhuis, om hun voor te bereiden op de operatie. Ik vroeg haar of ze het nog fijn zou vinden als ik nog ff langs zou komen. Zij wou dit wel. Dus ik heb een kussen gehaald van haar favoriete voetbalclub(zij is az'er en ik Ajacied, dus was niet echt chill om daar in het stadion te lopen met zo'n lelijke kussen) en een knuffel( een pandabeer, we hadden het altijd over pandapunten
http://www.pandapunt.nl/). Zijn vond het erg lief en was er heel erg blij mee. Ik vond dat het iets moest zijn wat "van ons is". Ze was blij dat ik nog even langs gekomen was en vond het erg fijn.
De dagen/ weken erna nog geregeld contact gehad, ik probeerde er voor haar te zijn. Voor haar werd het contact teveel en stuurde me dat onze relatie al een paar weken over was en ik moest haar met rust laten. Dat kwetste me best wel, ik vond dat absoluut niet chill na alles wat ik voor haar heb gedaan de weken ervoor.
We hadden laatst weer redelijk veel contact, ik vertelde haar dat ik een sollicitatie had bij een andere baas. Zij wenste me succes, en vroeg na afloop hoe het ging en of ik al een baan aangeboden had gekregen. Ik reageerde daar erg droog op, ik wist het allemaal niet meer. De ene keer wil ze geen contact en de andere keer gaat ze van alles aan me vragen. Ik heb haar toen na die vragen gezegd dat ik het raar vond enzo en of ze me met rust wou laten omdat m'n hoofd een zooitje was. Zij reageerde daar best raar op vond ik. Ik vond het allemaal wel prima, ik had rust.
Na een paar dagen weer contact gehad, zij heeft me gevraagd wat ik allemaal had gedaan het weekend gewoon als vrienden. Toen vroeg ik aan haar wat zij gedaan had. Zij vertelde dat ze was wezen midgetgolven, ze wou in eerste instantie niet zeggen met wie. Toen vertelde ze dat het met haar ex was van een jaar terug(daar had ze 2,5 jaar een relatie mee). Ik dacht WTF
ik zei "okee leuk" toen reageerde ze met"en het was eigenlijk heel gezellig met z'n 2e
) Bam, dat was de kogel, recht door mijn hart,ziel,gevoel gewoon door alles. Dat was de druppel. Ik zei keihard"wat moet ik met die informatie? Ik vroeg er niet om!" zij reageerde er voor mijn gevoel heel raar op. Ik wenste ze veel plezier met elkaar en heb gevraagd of ze met met rust wou laten, want dit deed me pijn.
Dat ging een week goed, amper contact. Af en toe een foto via snapchat naar elkaar. Na een week stuurde we opeens heel veel snapchat's naar elkaar en begonnen we elkaar weer te spreken via watsapp. Ik controleerde haar die week de hele tijd op watsapp( laatst gezien) en facebook en dat soort onnozele dingen. Haar nicht vroeg vorige week of ik met haar naar haar theorieexamen wou gaan, aangezien niemand kon rijden. Ik zei jaa is goed, ik heb a.s. vrijdag toch niks te doen. Ze had mijn ex ook gevraagd, maar die had er nog niet op gereageerd. Haar nicht zei tegen haar laat maar ik heb al iemand anders, mijn ex vroeg wie. En zij antwoorden met mijn naam. Ik had een gesprek met haar op watsapp over koetjes en kalfjes, en toe vroeg ze "moet jij vrijdag niet werken" ik probeerde daar over heen te praten. Pas nadat ze het 3x vroeg had ik maar gezegd dat ik al een paar weken in de ziektewet loop vanwege mijn buik( ze wist dat ik veel last had van mijn buik, maar dat het zo erg was geworden wist ze niet). Ze zei op een "plagerige maar leuke manier"dat ze het lullig vond dat ik meteen ja zei. Ik wist niet dat haar nicht haar ook gevraagd had om voor haar te rijden. Aangezien ik het contact best wel gezellig vond had ik tegen haar gezegd dat ze wel mee mocht.
Sinds gister, nadat ik een hoop reactie en dingen hier heb gelezen heb ik besloten dat ik het moet afsluiten met mijn ex. Ik verdien het niet om zoveel pijn te krijgen van iemand waarvoor ik door het vuur zou gaan. Ik heb haar verwijderd van snapchat, het gesprek met haar verwijderd van watsapp, haar ontvolgt op facebook, en ze krijgt geen berichten meer van mij op haar facebook. Ik ben er klaar mee, ondanks dat ik weet dat ze vrienden met me wil blijven en nog om me geeft. Ik wil mezelf niet meer kwellen, of het gevoel hebben dat ik aan een lijntje word gehouden door haar. Laat haar nu maar een keertje pijn voelen door een vriend kwijt te raken die alles voor haar zou doen en altijd klaar voor haar staat. Ik heb er niets over tegen haar gezegd, aangezien zij me dan pijn doet met alles wat ze zou zeggen tegen mij. Ik heb haar nicht vandaag een watsapp gestuurd en uitleg gegeven over de situatie, en mocht mijn ex mee willen naar haar theorie-examen dat ze dan moest zeggen dat ik dat niet wil en dat soort dingen. Haar nicht begrijpt het, en snapt het.
Ik voel me nu iets beter dan eerst, mede doordat ik alles om heb gedraaid, ik ben degene die opeens niets meer van me laat horen(iets wat ze totaal niet verwacht). Ik kijk niet meer op watsapp omdat het gesprek verwijderd is, op facebook zie ik niet meer wanneer ze online was, en krijg geen watsappjes meer. (zondag stuurde ze nog dat ze keelonsteking had en koorts) De avond ervoor zag ik haar nog in de kroeg, we keken naar elkaar maar wisten beide niet wat we moesten zeggen/doen.
Ik zal haar nu 'negeren", als ze naar me kijkt in de kroeg zal ik naar haar glimlachen/knipoog geven. en als ze tegen me begint te praten zeg ik dat ik naar de wc moet en dan loop ik weg. Simpelweg omdat ik anders weer weken nadenk of er iets achter zit. Ik wil mezelf niet meer kwellen/pijn doen of slapeloze nachten hebben. Totdat ik me beter voel, en zij mij enorm gaat missen.
Eind van de maand mijn verjaardag, lekker een feesie vieren met vrienden en daarna lekker naar de kroeg
Mijn excuses voor het lange verhaal, ik wou het even kwijt aan de mensen die me kunnen helpen. Ik heb het best moeilijk nu in m'n 1tje, helemaal alleen thuis en denk er bijna de hele dag aan. Heb al 2 dagen veel gehuild, en als ik er aan denk dat het ik zoveel pijn heb gekregen van iemand waar ik veel van hou, moet ik er gewoon uit het niets van huilen.
De dingen in mijn huis wat me aan haar doet denken of wat ik van haar heb gekregen geven me niet echt een kut gevoel. Ik weet dat ik het van haar heb gekregen, maar ik begin er niet van te huilen als ik die dingen zie. Dat stadium ben ik gelukkig voorbij, ik heb zelf niet echt de behoefte om die ene foto waar ze op staat met 2 vriendinnen en mij, weg te halen. Dat doet me niets meer, alleen de gedachte van de pijn die ze me gegeven doet me nog wat.
Morgen weer lekker naar de sportschool, lekker trainen en spieren kweken, en nog aantrekkelijker te worden zodat ze "hopelijk" ooit spijt krijgt als ze me ziet.
Dit nummer doet me goed en helpt me er boven op. En natuurlijk guns 'n roses en emeli sande(read all about it)