Hij vertelde me vandaag iets anders, ik had ook een videoclip verwacht.quote:Op maandag 9 juni 2014 22:51 schreef NiceTry het volgende:
[..]
Wut?? *scrollt terug
[..]
Nee nee, de master zei toch echt....
NO
Kan ik me wel in vinden. Een hoop aan opvul-gegil gedaan.quote:Op maandag 9 juni 2014 22:47 schreef hallo-daar het volgende:
Mijn ervaring is dat het ligt aan het feit dat er te lange pauzes zitten tussen de nummers.
Hier kan ik wel in komen. We missen toch de Teddy Picker/Crying Lightning overgang, de vaart was er soms wel even uit door het vele stemmen en wisselen.quote:Op maandag 9 juni 2014 22:47 schreef hallo-daar het volgende:
Ik heb AM drie keer live gezien, en ik snap de negatieve reacties wel. Mijn ervaring is dat het ligt aan het feit dat er te lange pauzes zitten tussen de nummers. De eerste paar nummers lopen vaak naadloos in elkaar over (bij BKS de eerste acht). Dit is leuk. Daarna besteedt de band veel tijd aan gitaren switchen/stemmen tussen de nummers door, wat het tempo uit de set haalt.
Bovendien is er moeilijk een lijn te ontdekken in de set. Hardere blokjes worden afgewisseld met rustige blokjes, zonder dat er logica te ontdekken valt achter de volgorde. De hits Dancefloor en Fluorescent lijken er een beetje tussen gepropt. Deze nummers komen in de set uit de lucht vallen, en zijn zodanig energiek en herkenbaar, waardoor nummers die vlak daarvoor gespeeld zijn, in vergetelheid raken. Ze zouden er ook voor kunnen kiezen meer naar deze hits op te bouwen, waardoor de nummers in hun geheel beter overkomen, maar dat laten ze na. Het slechtste blokje moet toch wel Party Anthem en Knee Socks zijn. Deze twee zijn toch niet lekker achter elkaar .
Het siert de band dat het eigenwijs is, en niet volledig teert op oude hits. Toch zou enige nuance op zijn plaats zijn. Bijvoorbeeld door 8 nieuwe nummers te doen ipv 9, When The Sun Goes Down wel te spelen en iets meer aandacht te besteden aan de spanningsboog in de set. Zo houd je iedereen tevreden zonder al te veel festival-concessies.
quote:Op maandag 9 juni 2014 22:54 schreef AMDB het volgende:
[..]
Hij vertelde me vandaag iets anders, ik had ook een videoclip verwacht.
Ik bedoel te zeggen dat er wel een videoclip komt maar dat die kennelijk nog even op zich laat wachten, beetje vaag aan het uitdrukken (weinig geslapen vannacht en iets teveel gedaan vandaag ).quote:
In dat geval neem ik ze terug en wordt er plaats gemaakt voor nieuwe verwachtingen Geen idee waarom, vind naast Cornerstone eigenlijk geen één clip echt leuk, hahaquote:Op maandag 9 juni 2014 22:57 schreef AMDB het volgende:
[..]
Ik bedoel te zeggen dat er wel een videoclip komt maar dat die kennelijk nog even op zich laat wachten, beetje vaag aan het uitdrukken (weinig geslapen vannacht en iets teveel gedaan vandaag ).
Ja man, niet normaal! Maargoed, 't schijnt dat zij de enigen zijn geweest die een teken van leven gaven tijdens het AM-concertquote:Op maandag 9 juni 2014 23:07 schreef hallo-daar het volgende:
Ik heb eens goed op de registratie van AM op Pinkpop gelet, en ik moet Aisu gelijk geven. Echt vreselijk. Dat inzoomen telkens op hart-gebaren van die meisjes alleen al .
quote:Arctic Monkeys op Pinkpop: een nakend onweer ****
Boé! Vlak voor 'I Bet You Look Good on the Dancefloor' duizenden heupen uit hun hengsels schudt, doorbreekt Alex Turner de stilte tussen twee songs in. Alsof het publiek ingedommeld zou zijn, en dringend opgeschrikt moet worden.
Een maat voor niets, want een broeierige dreiging zindert doorlopend in de lucht en houdt je moeiteloos in de ban. Vanaf de grandioze opener 'Do I Wanna Know' over 'Don't Sit Down 'Cause I've Moved Your Chair' tot de nodeloze twijfel in de retorische vraag 'R U Mine?' wordt er zwaar ingezet op zo'n onheilspellende, maar zwoele sfeer. Alsof je een nakend onweer in de lucht voelt trillen.
Terwijl een koperkleurige zon tergend langzaam de kim opzoekt achter de bomen, en donkerblauwe rookpluimen om de haverklap opstijgen uit het publiek, garanderen Arctic Monkeys dat die spanning met een fileermesje te snijden blijft. Al houdt de groep er af en toe ook stevig de pas in, met een jakkerend 'Brianstorm' of een "twisted and deranged" 'Crying Lightning'.
Wàt een gedurfde keuze van Pinkpop trouwens, om de relatieve jonkies van Arctic Monkeys als afsluiter te programmeren. Het tempo ligt meestal bedrieglijk laag in de set, terwijl een handvol songs anders ingezet worden. De cadans in 'Snap Out of It' is gewijzigd, en 'Dancing Shoes' wordt zelfs achteloos vertraagd. Terloops wordt in 'Arabella' dan weer een streepje 'War Pigs' van Black Sabbath binnengeloodst.
Niettemin blijkt voornamelijk Elvis in the building, als je ziet hoe de frontman zijn lichaam in een southern swagger gegijzeld houdt. Al is ook Nick Cave kennelijk een invloed. Turner gesticuleert op eenzelfde dramatische manier, en zelfs zijn nonchalant openhangend hemd onder een blauw kostuum doet je aan de rockkraai denken.
De uit brillantine en onverstoorbare cool opgetrokken frontman valt trouwens in geen enkel opzicht nog te vergelijken met de pukkelige snotneus die jaren geleden de anonimiteit inruilde voor een hype op MySpace. Vandaag defileert hij als een uitdagende poseur over het podium, spuwt hij zijn sigaret met een welgemikt gebaar uit zijn mond voor 'Do I Wanna Know?' en houdt zijn monumentale stoïcisme zelfs stand tijdens een hectisch gitaarduel in 'Library Pictures'.
Meisjesharten hoor je dan weer unisono breken wanneer Turner 'I Wanna Be Yours' bekent, dat voor de gelegenheid toepasselijk in amoureuze rode nevel gehuld gaat. "See you some time in the future," bezwoer hij hen voordien nog mysterieus voor '505'. Ter antwoord vormen vrouwelijke vingers een hartje naar het podium.
Ook de rest van de groep uit het druilerige Sheffield is overtuigend volwassen geworden. Vandaag tref je Arctic Monkeys al eens cruisend aan over een zonovergoten Pacific Coast Highway, terwijl drummer Matthew Helders broeierige R&B-ritmes binnensmokkelt in de set.
De frontman houdt daarbij alle touwtjes strak in handen: de groep volgt naadloos zijn aanwijzingen, en ook zijn duizenden toehoorders bespeelt Alex Turner als een marionet. En we durven er iets liefs op te verwedden dat één van de crewleden zich na het concert ongetwijfeld mocht verwachten aan een reprimande: de geërgerde blik in Turners ogen spreekt boekdelen wanneer zijn gitaar niet helemaal juist klinkt voor 'Don't Sit Down When I Move Your Chair'.
Halfweg de set lonken de vijf sterren al even. Maar na iets minder dan anderhalf uur word je met 'R U Mine?' reeds de nacht ingestuurd, hongerend naar méér. En waarom worden 'Teddy Picker', net als 'The View from the Afternoon' of 'When the Sun Goes Down' vandaag onterecht met stiefmoederlijke hardvochtigheid genegeerd?
Boééé.
http://www.demorgen.be/dm(...)-nakend-onweer.dhtml
Conclusie: beetje perspectief en context kan nooit kwaad. Einde.quote:(P)review: Arctic Monkeys op Pinkpop 2014
Zo, wat is het alweer een tijdje geleden. En wat ben je groot geworden ondertussen! Je bent gegroeid, jongen. En dan hebben we het niet over lengte of buikomtrek. Nee, de Alex Turner van vroeger - in die malle wollen truien en met de gitaar tot onder de kin opgetrokken, zoals dat toen nog in de mode was - is een echte lefgozer geworden.
Een gladjakker, zelfs: de manier waarop je achteloos die peuk tusen je lippen liet bengelen om dan de eerste noten van ‘Do I Wanna Know’ over ons heen te laten golven! En wat zat je ook weer mooi in het pak, zondagavond. Jij en de rest van de Monkeys - behalve je drummer dan, maar daar zijn het ook drummers voor. Om maar te zeggen: toen je opkwam, werden we ons plots wel héél bewust van dat bezwete hemd en die verkreukelde bevlekte jeans van ons. Jij zag er daarentegen uit alsof je ons een kilo Colombiaans wit probeerde aan te smeren - onversneden, natuurlijk, want waar heb je anders vrienden voor. Meer cojones dan de vuilnisbak van een Spaanse dierenarts, en je droeg ze met verve.
Hoe vriendelijk ook van je, om er niet om te malen dat het eigenijk nog klaarlichte dag was toen je aan je set moest beginnen. Nu zijn we geen mensen van Grote Idealen, Alex, maar in onze ideale wereld zou een concert van Arctic Monkeys toch pas om halfelf mogen beginnen in plaats van dan al uit te doven. ‘AM’, dat verdomd briljant stukje plaat dat jij en je kornuiten zomaar op straat durfden gooien, is namelijk het schoolvoorbeeld van een plaat die pas uit ‘r bed komt als het al donker is, en zelfs dan nog haar zonnebril ophoudt. Maar je deed alsof je het allemaal niet merkte, en ‘Snap Out Of It’ leed ook al niet onder het licht. Wil je voor ons Matt Helders bedanken voor die puike zangpartijtjes, daar vanachter zijn drums? En bedank hem dan ook maar ineens voor ‘Brianstorm’.
In ‘Arabella’ sloeg je dan weer aan het croonen - mét succes. Want ook al had je geen gitaar waarachter je je kon verbergen, je deed alsof je nooit iets anders gedaan had. Neem het ons niet kwalijk, Alex, maar in die nieuwe jij ontwaren we soms een vleugje exhibitionisme: hoe bloter, hoe liever je het hebt. Niet erg, hoor: daar zijn speciale stranden voor. Je had ook vrienden meegenomen die je soms de aandacht liet stelen: vaak waren dat gewoon je gelaatsuitdrukkingen – zie ‘Dancing Shoes’ – maar in ‘Don’t Sit Down Cause I’ve Moved Your Chair’ waren het je heupen die schitterden op backings, terwijl ze in ‘Why’d You Only Call Me When You’re High?’ de micro gewoon van je overnamen - en wat zongen ze toch prachtig.
Maar nu we toch bezig zijn ons hart te luchten: iemand vertelde ons ooit dat onthecht zijn niet hetzelfde is als je niets aantrekken van wat er rondom je gaande is. Zo kregen we het gevoel dat je ons - en we waren niet alleen, merkten we - rond halfweg zelfs een beetje kwijt raakte. We zullen je niet afrekenen op je gebrek aan bindteksten - je was niet geboekt om een lezing te houden - maar je leek ook niet erg veel moeite te doen om ons ook weer terug te vinden.
Soms wel jammer: ‘No. 1 Party Anthem’, een nummer voor wanneer de taart op is, de laatste ballonnen geknapt zijn en de serpentines impotent over de tafel hangen, is een pareltje, maar voor een zondagavond verdampte de melancholie net iets te snel. Het is misschien ook wel een beetje onze schuld; anderhalf uur bleek voor sommigen in het publiek al te lang om bij de les te blijven, maar gedeelde blaam is halve blaam, zeggen we altijd maar. Oude besjes als ‘I Bet You Look Good On The Dancefloor’ en ‘Fluorescent Adolescent’ hadden dan weer ideale momenten geweest om ons bij de sjarel te nemen en de aandacht - desnoods met geweld - weer op te eisen, maar hadden na het schieten telkens nog altijd wat kruit over: net iets te routineus en te berekend. Zowat het tegendeel van wat je volgens ons wil zijn, Alex.
Maar dan hadden we nog een bisronde te goed. Eentje die je aftrapte met ‘One For The Road’. Waarvoor dank: we blijven toch altijd weer een beetje zwijmelend achter wanneer het voorbij is. En dat was deze keer niet anders. Dat de zon ondertussen volledig uit zicht verdwenen was, deed ook wonderen. They say it changes when the sun goes down, weet je wel. In ‘I Wanna Be Yours’ profiteerde je ook handig van het donker, en met ‘R U Mine?’ kreeg je hele beurt op Pinkpop het afscheid dat het verdiende: vuur en kwijl en kloten, en allemaal tegelijkertijd.
‘Eind goed, al goed,’ zo moet je dan als recensent besluiten. Maar we weten beiden beter, Alex. Dit was niet het einde, dit was nog maar het voorspel. Het echte rampetampen zal pas een aanvang nemen in Werchter, waar je - dat verzekeren we je - met open armen en benen ontvangen zal worden. Dat je je aller-allerbeste vorm bewaart tot dan: we twijfelen er niet aan.
We zien je dan, wanneer het donker is. Je heupen hebben we alvast op de guest list gezet.
Liefs.
xxx
PS: Als je ons nog één keer om halfvier ‘s nachts belt met een stuk in je voeten, laten we ons nummer veranderen. We menen het.
http://www.humo.be/concer(...)keys-op-pinkpop-2014
Wil je me geen hartverzakking bezorgen met je 'Arctic Monkeys' en 'Paradiso' in dezelfde zinquote:Op dinsdag 10 juni 2014 00:31 schreef maan. het volgende:
Raar die negativiteit. AM is een actieve band met erg goede verkoop van ook het nieuwe werk, hoe kun je dan verwachten dat ze veel oude nummers spelen?
Zwaar onder de indruk van de uitvoering van de 'nieuwe' nummers! I wanna be yours en one for the road waren naast de rest van het concert echt top! Ik heb zwaar genoten en prima dat mensen het saai vonden dan staan wij lekker weer in Paradiso toch:)
Enige smet geen Fireside! Maar dat kan ik dan weer wel vergeven voor het droppen van Thunderstorms.
Ik vond dat Boe hilarisch trouwens! Totaal ook niet meegekregen dat mensen het minder vonden. Wel opvallend dat ik de enige was, met m'n buurvrouw, die alles kon meezingen. Wij stonden rechts vooraan bij het 2e vak of hoe je dat noemt.
Mwah. Er zijn toch best veel dagkaartjes verkocht. Ik had verwacht dat er meer publiek voor Arctic Monkeys zou komen.quote:Op maandag 9 juni 2014 13:27 schreef H.Kemper het volgende:
Het grootste probleem blijft gewoon dat het optreden op Pinkpop was.
Te massaal, hoop mensen die alleen een weekendkaart aanschaffen voor the stones en metallica,
I Want It All wil ik ook echt nog eens zien. Fireside heeft me echt nog niet weten te pakken, ook live vond ik het tegenvallen.quote:Op dinsdag 10 juni 2014 20:10 schreef BillDauterive het volgende:
[..]
Mwah. Er zijn toch best veel dagkaartjes verkocht. Ik had verwacht dat er meer publiek voor Arctic Monkeys zou komen.
Ik ben het eens met jullie: Arctic Monkeys waren geweldig, wij als publiek waren het niet. Jammer dat ze Fireside niet speelden, die wilde ik graag horen. Samen met I Want it All het enige lied van AM wat ik dus nog niet live gehoord heb Wat zijn die nieuwe nummers goed zeg.
Tijdens No. 1 Party Anthem hoorde ik om me heen veel gepraat, zonde.
Mooi verwoord, een erg realistische blik op hoe het zit. (Al is HMH vele maten te klein voor ze, mochten ze ooit nog terugkomen zal het Ziggo Dome zijn). Over Editors: die hadden een stuk of drie stadion-kneiters, 3FM-evergreens, meespringers in hun set, dat is automatisch vuurwerk daar natuurlijk. Publiek kakte ook volledig in bij die draken van dat laatste album.quote:Op dinsdag 10 juni 2014 23:29 schreef RvS-Coldplay het volgende:
Wel echt opvallend. Je moet dat 12 minuten blokje op 3voor12 eens nakijken. En dan naar Arabella, je ziet gewoon op de stukken waar de rock&roll echt erin zit mensen omgedraaid naar het podium conversaties voeren.
En vlak voordat Alex zijn gitaar pakt zit ie toch ff een potje te schelden... Wel grappig om te zien.
Kijk, Ja Aisu heeft gelijk in de voorste rijen was t perfect. Dat was ook duidelijk op de stream te zien, daar is ook echt geen slecht woord over uit te brengen. Maar vanaf de afscheiding van het voorste vak met de rest was het gewoon 1 grote makke bende. En dat terwijl bij vele andere optredens (bijvoorbeeld een Editors, die qua song-populatriteit en als band misschien wel met AM te vergelijken zijn) het publiek meesprong tot achter de geluidstoren in het midden.
En ik denk dat dat vooral kwam door de "kijk wij zijn de arctic monkeys en dit is onze show" show die de band gaf. En ja die show werkt in andere landen. En ja die show werkt in een HMH met 75% aan die-hard AM fans, en ja die werkt ook op festivals als lowlands en BKS(wara de sfeer toch iets anders is dan op pinkpop). Dus nee je kunt het niet de band kwalijk nemen, de show en performance was goed. Maar op de een of andere manier werkte deze show niet voor een heel aantal bezoekers die er zaterdag waren.
En daar zit ook mijn enige kleine punt van kritiek, Alex had iets meer interactie kunnen doen. Als je 1 of 2 keer zelf het publiek aan het klappen brengt of zelf een springmoment aanmoedigd gaat ook de rest van het publeik het een stukje beter voelen. Maar Alex kiest er bewust voor om dit niet te doen, maar dan zul je wel moeten accepteren dat het niet altijd perfect opgepakt wordt.
Ik hoop alleen dat dit ze niet weerhoud om toch nog eens een HMHtje te doen, want daar een show met 75% die-hard fans lijkt me perfect
Eens, eens, eens. Ook goede punten. Ben alleen nog steeds niet van mening dat de band er minder energie in heeft gestopt doordat het veld niet van voor naar achter aan het meedeinen was (zoals gezegd, lang vervlogen tijden, dit zie je eigenlijk alleen nog maar in Zuid Amerika). Zoals Vatta ook al aankaartte, de belevenis van een publiek hoeft ook niet altijd dezelfde te zijn. Ook weer een sneeuwbaleffect, met 60,000 riff-lallende Engelsen zul je sneller geneigd zijn om daarin mee te gaan dan bij een stoïcijns Pinkpop-publiek tijdens daglicht. (En in Duitsland zijn het ook makke schapen, haha. Tevens enige Europese land waar de arena's niet in een flits uitverkopen).quote:Op woensdag 11 juni 2014 00:31 schreef portie het volgende:
Had voor mijn gevoel door veel omstandigheden te maken. Te warm, actieve band (geen greatest hits show a la metallica, editors en rolling stones), prijs (90¤ voor rolling stones ok, 90¤ voor AM te veel, vorig jaar 50¤ bij BKS), festival waar de meeste weekendkaarten naar limburgers of RS/metallica fans gegaan zijn en de band zelf; Stonden sinds maanden voor t eerst weer op een festival. En ruim een week gewend aan actief publiek (finsbury en duitsland). Kom je voor tam publiek en dat kan wel ff wennen zijn.
Ik zou echt heel hard moeten lachen als Alex ineens het publiek op zou gaan zwepen. Mensen zouden ook gewoon eens moeite moeten doen voor datgene waar ze komen en de muziek eens luisteren.quote:Op woensdag 11 juni 2014 02:49 schreef DSVM het volgende:
Zoals Freddie Mercury ooit zei , ''het is mijn taak om het publiek voor me te winnen ,anders is het geen succesvol optreden. Het is mijn taak om het publiek voor me te winnen en dat ze een goede tijd hebben, dat is mijn rol, mijn plicht''
Ligt niet aan jou. Als je nu eens terugkijkt naar de eerste live-uitvoeringen van Arabella, waar hij niet weet wat met z'n handen te doen en nu... Overtuigend de 'dip in my daydreams' doen en meer (wat overigens gewoon NIET op beeld is te zien, omdat ze een meisje in het voorvak filmen ).quote:Op woensdag 11 juni 2014 02:21 schreef MidnightShow_ het volgende:
Maar vond dat ze echt er stonden, met energie en attitude. Leek wel alsof Alex nog meer showman was geworden in die laatste paar maanden sinds dat ik AM gezien heb (kan ook mij liggen).
quote:Op maandag 9 juni 2014 22:44 schreef AMDB het volgende:
[..]
Maar daarnaast, nog belangrijker wellicht, met de release van Snap Out Of It is het ook weer tijd voor een tournament Deze week in de avonden even in elkaar knutselen
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |