R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik kan me dat wel voorstellen. Op het moment dat hij een avondje -met jou- wilt plannen, is ie nog helemaal niet zeker of -jij wel kunt- en aangezien je dan liever zekerheid hebt, plan je het maar op je beste vermogen (en dus zonder jou). Das tenminste zoals ik het me voor kan stellen.quote:Op woensdag 25 september 2013 15:49 schreef Mini. het volgende:
[..]
Het belangrijkste waar ik tegenaan loop is eigenlijk dat hij erg weinig rekening houdt met mij, en nog steeds erg vanuit zichzelf redeneert in plaats van vanuit "ons". Bijvoorbeeld, hij heeft een aantal hobbies en die plant hij gerust op alle avonden van een week achter elkaar, waardoor er geen enkele avond overblijft die we samen kunnen doorbrengen. Tenzij er een concrete activiteit is die we samen gaan doen, denkt hij er vaak niet aan om tijd met mij over te laten, of in elk geval niet voordat het al vol zit met andere dingen (hij heeft ook erg de neiging om dingen lang van tevoren al vol te plannen). Ik heb al vaak aangegeven dat ik hem graag een paar avonden per week zou zien, maar hij blijft het op die manier doen. Ik heb dan de neiging om te denken dat hij mij gewoon niet wil zien, of willens en wetens mijn wensen naast zich neerlegt, maar hij zegt zelf dat hij daar op moment dat hij iets anders aan het plannen is gewoon niet aan denkt en dat dat niks zegt over zijn gevoelens voor mij. Is dat iets wat jullie herkennen?
Anders stel je hem voor een bepaalde dag (of 2 dagen ofzo) als vaste dag met hem te houden, dan kan hij dat altijd zo inplannen.
Nou ben ikzelf totaal niet zo'n planner (ik plan zo min mogelijk vooruit en alleen de dingen die moeten), maar afspraakjes met mijn vriendin zou ik het liefste ook paar dagen van tevoren willen weten. Zo van "Goed als je er in een half uurtje bent?" vind ik heel naar, omdat het kut is voor mij om ja te zeggen (moet ik -alles- in mijn hoofd voor haar gaan omgooien) en kut is voor ons allebei om nee te zeggen. Dan drijf je me in het nauw.
Dat "wij"-gevoel krijg ik pas echt na een jaar of 5 of zo. Ik heb in mijn leven de nodige rotte appels gehad waar ik het slachtoffer van ben geweest omdat -ik- iemand te snel dichtbij me liet komen. Om dat te voorkomen, houd ik mensen langere tijd op gepaste afstand.quote:
Als ik hem vraag om iets in zijn planning te veranderen om ruimte te maken voor mij, vindt hij dat vaak zelfs een goed idee maar dan reageert hij inderdaad soms alsof hij die optie voor het eerst hoort. Terwijl ik dan het gevoel heb dat ik me opdring omdat ik er vanuit ga dat hij die optie zelf ook wel bedacht had en dat er een reden is dat hij dat niet voorstelt. Als dat niet zo is, zou het wel helpen om dat te weten. Dan kan ik het bijvoorbeeld vaker concreet vragen.
Al die dingen zijn intussen wel een beetje aan het veranderen, maar bij hem ontwikkelt het "wij-gevoel" zich een stuk langzamer dan bij mij. Nu ben ik zo'n beetje aan het wachten tot dat wel gebeurt, in het begin dacht ik dat hij gewoon wat meer tijd nodig had, maar onderhand begin ik me af te vragen of ik niet voor niks wacht. Als dit iets is waar hij altijd moeite mee zal houden wil ik daar best mee (proberen te) leven, maar dan is het wel tijd om te stoppen met wachten en manieren te gaan zoeken om er omheen te werken. Het probleem is dus alleen dat hij zelf ook geen idee heeft in hoeverre hij nog last heeft van zijn Asperger en of hij op dit gebied gewoon anders "werkt" dan anderen. Hij lijkt dit ook niet te willen weten. Vandaar dat ik graag eens van anderen zou horen (voor zover een vreemde dat kan inschatten, natuurlijk) of dit wel of niet met zijn Asperger te maken kan hebben.
Maar wat anders: Als hij niet in staat is zich aan te passen (wsl probeert hij het wel, maar oogt die inzet van hem als minimaal in jouw ogen. Vergeet niet dat mensen met autisme een heel stuk minder flexibel zijn dan NTers) en jij wilt het verder niet (wat trouwens niet de indruk is die ik van jou krijg, maar ik speur toch wel een soort wanhoop), dan gaat dit net zolang voortduren totdat 1 van jullie het afkapt, de ander teleurgesteld en wellicht verbijsterd achterlatend.
Stel hem anders het idee voor om een vaste dag in de week met elkaar te spenderen, dat is praktisch haalbaar en makkelijk te plannen, zo, iedereen blij!
Bedankt voor je reactie! Zo'n vaste dag is misschien wel een goed idee ja. Al wil ik natuurlijk niet op termijn steeds meer avonden van hem moeten "claimen", maar het is een begin.quote:Op woensdag 25 september 2013 16:13 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik kan me dat wel voorstellen. Op het moment dat hij een avondje -met jou- wilt plannen, is ie nog helemaal niet zeker of -jij wel kunt- en aangezien je dan liever zekerheid hebt, plan je het maar op je beste vermogen (en dus zonder jou). Das tenminste zoals ik het me voor kan stellen.
Anders stel je hem voor een bepaalde dag (of 2 dagen ofzo) als vaste dag met hem te houden, dan kan hij dat altijd zo inplannen.
Nou ben ikzelf totaal niet zo'n planner (ik plan zo min mogelijk vooruit en alleen de dingen die moeten), maar afspraakjes met mijn vriendin zou ik het liefste ook paar dagen van tevoren willen weten. Zo van "Goed als je er in een half uurtje bent?" vind ik heel naar, omdat het kut is voor mij om ja te zeggen (moet ik -alles- in mijn hoofd voor haar gaan omgooien) en kut is voor ons allebei om nee te zeggen. Dan drijf je me in het nauw.
[..]
Dat "wij"-gevoel krijg ik pas echt na een jaar of 5 of zo. Ik heb in mijn leven de nodige rotte appels gehad waar ik het slachtoffer van ben geweest omdat -ik- iemand te snel dichtbij me liet komen. Om dat te voorkomen, houd ik mensen langere tijd op gepaste afstand.
Maar wat anders: Als hij niet in staat is zich aan te passen (wsl probeert hij het wel, maar oogt die inzet van hem als minimaal in jouw ogen. Vergeet niet dat mensen met autisme een heel stuk minder flexibel zijn dan NTers) en jij wilt het verder niet (wat trouwens niet de indruk is die ik van jou krijg, maar ik speur toch wel een soort wanhoop), dan gaat dit net zolang voortduren totdat 1 van jullie het afkapt, de ander teleurgesteld en wellicht verbijsterd achterlatend.
Stel hem anders het idee voor om een vaste dag in de week met elkaar te spenderen, dat is praktisch haalbaar en makkelijk te plannen, zo, iedereen blij!
Hij heeft trouwens ook mijn agenda dus hij weet meestal wel of ik kan, en dan nog, als hij alles zonder mij vol plant weet hij natuurlijk zeker dat we elkaar niet meer kunnen zien.
Maar goed, misschien weer iets waarin we gewoon anders denken.Het punt is eigenlijk dat ik me best wil aanpassen, maar dat ik niet goed weet of er nou wel of niet iets is waar ik me aan moet aanpassen. Omdat hij er zelf niet vanuit gaat dat hij op dit gebied nog last heeft van zijn Asperger, vind ik het heel lastig om al te duidelijke "kunstgrepen" voor te stellen, want dan confronteer ik hem er tegen zijn zin mee en is het alsof ik hem als patiënt behandel. Als het nodig is wil ik daar best doorheen, maar ik wil hem ook geen problemen aanpraten die hij niet heeft. Daarom wil ik beter begrijpen of zijn gedrag nou wel of niet een teken is van Asperger.
Know that while you sleep
Everything has changed
Everything has changed
ik heb geen asperger maar heb dat ook wel dat ik met andere mensen geen rekening hou.quote:
[..]
We hebben het er wel een aantal keren over gehad, op zich is hij best bereid om me te vertellen wat hij weet, maar hij weet zelf ook niet hoe "erg" hij het op dit moment nog heeft, om het zo te zeggen. Hij gaat wel naar een psycholoog, maar dat is (zoals hij het aan mij uitlegt) niet direct gerelateerd aan zijn Asperger. Hij vertelt mij weinig over wat daar precies besproken wordt en ik wil zijn privacy op dat gebied ook respecteren. Maar wat ik wel weet is dat het daar ook weinig ter sprake komt, omdat hij er dus liever niet aan herinnerd wordt. Dat is op zich ook niet zo erg want over het algemeen functioneert hij heel "normaal", de meeste mensen merken waarschijnlijk niet eens iets aan hem, maar in een relatie komen bepaalde kenmerken van Asperger natuurlijk extra naar voren.
Ik zal jullie ook niet vragen om te voorspellen wat hij wel en niet kan, ik wil alleen graag weten of bepaalde "trekjes" van hem gerelateerd zijn aan de Asperger. Dan kan ik beter begrijpen waarom hij zich soms op een bepaalde manier gedraagt, voor ik er allerlei verkeerde conclusies uit trek.
Het belangrijkste waar ik tegenaan loop is eigenlijk dat hij erg weinig rekening houdt met mij, en nog steeds erg vanuit zichzelf redeneert in plaats van vanuit "ons". Bijvoorbeeld, hij heeft een aantal hobbies en die plant hij gerust op alle avonden van een week achter elkaar, waardoor er geen enkele avond overblijft die we samen kunnen doorbrengen. Tenzij er een concrete activiteit is die we samen gaan doen, denkt hij er vaak niet aan om tijd met mij over te laten, of in elk geval niet voordat het al vol zit met andere dingen (hij heeft ook erg de neiging om dingen lang van tevoren al vol te plannen). Ik heb al vaak aangegeven dat ik hem graag een paar avonden per week zou zien, maar hij blijft het op die manier doen. Ik heb dan de neiging om te denken dat hij mij gewoon niet wil zien, of willens en wetens mijn wensen naast zich neerlegt, maar hij zegt zelf dat hij daar op moment dat hij iets anders aan het plannen is gewoon niet aan denkt en dat dat niks zegt over zijn gevoelens voor mij. Is dat iets wat jullie herkennen?
Als ik hem vraag om iets in zijn planning te veranderen om ruimte te maken voor mij, vindt hij dat vaak zelfs een goed idee maar dan reageert hij inderdaad soms alsof hij die optie voor het eerst hoort. Terwijl ik dan het gevoel heb dat ik me opdring omdat ik er vanuit ga dat hij die optie zelf ook wel bedacht had en dat er een reden is dat hij dat niet voorstelt. Als dat niet zo is, zou het wel helpen om dat te weten. Dan kan ik het bijvoorbeeld vaker concreet vragen.
Al die dingen zijn intussen wel een beetje aan het veranderen, maar bij hem ontwikkelt het "wij-gevoel" zich een stuk langzamer dan bij mij. Nu ben ik zo'n beetje aan het wachten tot dat wel gebeurt, in het begin dacht ik dat hij gewoon wat meer tijd nodig had, maar onderhand begin ik me af te vragen of ik niet voor niks wacht. Als dit iets is waar hij altijd moeite mee zal houden wil ik daar best mee (proberen te) leven, maar dan is het wel tijd om te stoppen met wachten en manieren te gaan zoeken om er omheen te werken. Het probleem is dus alleen dat hij zelf ook geen idee heeft in hoeverre hij nog last heeft van zijn Asperger en of hij op dit gebied gewoon anders "werkt" dan anderen. Hij lijkt dit ook niet te willen weten. Vandaar dat ik graag eens van anderen zou horen (voor zover een vreemde dat kan inschatten, natuurlijk) of dit wel of niet met zijn Asperger te maken kan hebben.
zo stuur ik eigenlijk nooit uit mezelf een berichtje naar iemand maar moet die persoon altijd eerst sturen.omdat ik het gewoon ben van altijd alleen te zijn is het ook moeilijk voor mij om te weten wat andere mensen verwachten van mij ik weet niet hoe ik met vrienden moet omgaan.het ergste is mss eigenlijk ook uit schrik dat je iemand te leuk ga vinden en afhankelijk gaat opstellen je automatisch jezelf beschermt en onverschillig reageert. gewoon uit schrik om gekwetst te worden.
ben je geintereseert in zijn hobbies?word er altijd verdrietig van als ik zo met vol enthousiasme over een serie vertelt en de andere persoon kan het precies maar weinig schelen en dat merk ik dan aan de antwoorden en gelaatsuitdrukkingen. mss weet hij dat jij dat toch maar niks vind. en dan vraagt hij maar niet of jij mee wil ofzo omdat hij eerder al dat gevoel kreeg.
dat hij geen rekening houdt met je betekend niet dat hij niet om je geeft.ik ben een tijd verslaafd geweest aan world of warcraft en dan kon me ook niks anders boeien dan dat spel maar ik zag mijn ex vriendin wel graag al zag ik op dat moment zelf niet in dat ik haar wat verwaarloosde.
wat magnettronkoffie zei is een goed idee om mss samen met hem de planning samen te maken.
dat wij gevoel heb ik zelf ook nietmeer ook teveel shit met vrouwen meegemaakt en ik kan wel van iemand houden maar de volle 100% vertrouwen is echt moeilijk denk niet dat ik dat ooit terug opnieuw kan.
dat hij naar de psycholoog gaat is wel goed zelf ben ik heel gesloten en kan nu makkelijker mijn mening zeggen dan pak 3 jaar geleden.
ik heb graag duidelijkheid en dat mensen eerlijk tegen me zijn
je kan mss eens vragen hoe het was bij de psycholoog als hij zin heeft om te praten gaat die mss wel wat meer dingen vertellen en anders zegt die gewoon het was ok.
maar ik zou ook niet teveel uithoren je kan ook nog wel wachten tot het nog eens aan bod komt
Die dingen die jij beschrijft herken ik wel bij hem, daar ben ik me misschien niet altijd genoeg bewust van.quote:
[..]
ik heb geen asperger maar heb dat ook wel dat ik met andere mensen geen rekening hou.
zo stuur ik eigenlijk nooit uit mezelf een berichtje naar iemand maar moet die persoon altijd eerst sturen.omdat ik het gewoon ben van altijd alleen te zijn is het ook moeilijk voor mij om te weten wat andere mensen verwachten van mij ik weet niet hoe ik met vrienden moet omgaan.het ergste is mss eigenlijk ook uit schrik dat je iemand te leuk ga vinden en afhankelijk gaat opstellen je automatisch jezelf beschermt en onverschillig reageert. gewoon uit schrik om gekwetst te worden.
ben je geintereseert in zijn hobbies?word er altijd verdrietig van als ik zo met vol enthousiasme over een serie vertelt en de andere persoon kan het precies maar weinig schelen en dat merk ik dan aan de antwoorden en gelaatsuitdrukkingen. mss weet hij dat jij dat toch maar niks vind. en dan vraagt hij maar niet of jij mee wil ofzo omdat hij eerder al dat gevoel kreeg.
dat hij geen rekening houdt met je betekend niet dat hij niet om je geeft.ik ben een tijd verslaafd geweest aan world of warcraft en dan kon me ook niks anders boeien dan dat spel maar ik zag mijn ex vriendin wel graag al zag ik op dat moment zelf niet in dat ik haar wat verwaarloosde.
wat magnettronkoffie zei is een goed idee om mss samen met hem de planning samen te maken.
dat wij gevoel heb ik zelf ook nietmeer ook teveel shit met vrouwen meegemaakt en ik kan wel van iemand houden maar de volle 100% vertrouwen is echt moeilijk denk niet dat ik dat ooit terug opnieuw kan.
dat hij naar de psycholoog gaat is wel goed zelf ben ik heel gesloten en kan nu makkelijker mijn mening zeggen dan pak 3 jaar geleden.
ik heb graag duidelijkheid en dat mensen eerlijk tegen me zijn
je kan mss eens vragen hoe het was bij de psycholoog als hij zin heeft om te praten gaat die mss wel wat meer dingen vertellen en anders zegt die gewoon het was ok.
maar ik zou ook niet teveel uithoren je kan ook nog wel wachten tot het nog eens aan bod komt
Over zijn hobbies: dat zijn vooral dingen die we niet samen kunnen doen (bijv. sporten waar ik niet in zijn team mee kan ofzo) maar als hij enthousiast over iets vertelt vind ik dat wel leuk.
Net trouwens ook jouw verhaal gelezen, jeetje... Het heeft jou niet mee gezeten in je leven.
Ik hoop dat je de dingen op den duur toch weer wat zonniger in gaat zien!
Know that while you sleep
Everything has changed
Everything has changed
Vetgedrukte is ook heel lastig. Het is niet makkelijk te zien of een bepaalde eigenschap van iemand met autisme nou wel of juist niet met autisme te maken heeft.quote:
[..]
Bedankt voor je reactie! Zo'n vaste dag is misschien wel een goed idee ja. Al wil ik natuurlijk niet op termijn steeds meer avonden van hem moeten "claimen", maar het is een begin.
Hij heeft trouwens ook mijn agenda dus hij weet meestal wel of ik kan, en dan nog, als hij alles zonder mij vol plant weet hij natuurlijk zeker dat we elkaar niet meer kunnen zien.
Het punt is eigenlijk dat ik me best wil aanpassen, maar dat ik niet goed weet of er nou wel of niet iets is waar ik me aan moet aanpassen. Omdat hij er zelf niet vanuit gaat dat hij op dit gebied nog last heeft van zijn Asperger, vind ik het heel lastig om al te duidelijke "kunstgrepen" voor te stellen, want dan confronteer ik hem er tegen zijn zin mee en is het alsof ik hem als patiënt behandel. Als het nodig is wil ik daar best doorheen, maar ik wil hem ook geen problemen aanpraten die hij niet heeft. Daarom wil ik beter begrijpen of zijn gedrag nou wel of niet een teken is van Asperger.
Persoonlijk denk ik dat dit lijntje -heel- dun is. Autisme is (in mijn geval ieg) nauw verweven met wie ik ben. Het is vergelijkbaar met dat je het normaal vindt dat als het waait, je je haren op je hoofd voelt meebewegen, het hoort bij je.
Het is heel vervelend om van iemand te willen weten of iets autisme is of niet. Persoonlijk weet ikzelf dat namelijk ook niet (ik moet het logisch terugredeneren of het evt autisme is of niet).
Beetje duidelijk zo? Of sla ik de plank hier genadeloos mis?
Nee hoor, ik begrijp wat je bedoelt. Dan moet ik misschien maar proberen niet te veel op dat autisme te focusen en het gewoon te behandelen als eigenschap van hem als persoon...quote:
[..]
Vetgedrukte is ook heel lastig. Het is niet makkelijk te zien of een bepaalde eigenschap van iemand met autisme nou wel of juist niet met autisme te maken heeft.
Persoonlijk denk ik dat dit lijntje -heel- dun is. Autisme is (in mijn geval ieg) nauw verweven met wie ik ben. Het is vergelijkbaar met dat je het normaal vindt dat als het waait, je je haren op je hoofd voelt meebewegen, het hoort bij je.
Het is heel vervelend om van iemand te willen weten of iets autisme is of niet. Persoonlijk weet ikzelf dat namelijk ook niet (ik moet het logisch terugredeneren of het evt autisme is of niet).
Beetje duidelijk zo? Of sla ik de plank hier genadeloos mis?
Know that while you sleep
Everything has changed
Everything has changed
Niet te veel, maar ook niet te weinig. Als iemand autisme heeft en je hebt eenmaal door hoe je met zo'n persoon om moet gaan, dan zit je 99% van de situaties altijd goed!quote:Op donderdag 26 september 2013 18:03 schreef Mini. het volgende:
[..]
Nee hoor, ik begrijp wat je bedoelt. Dan moet ik misschien maar proberen niet te veel op dat autisme te focusen en het gewoon te behandelen als eigenschap van hem als persoon...
Joh, vertel dat mijn man evenquote:
[..]
Niet te veel, maar ook niet te weinig. Als iemand autisme heeft en je hebt eenmaal door hoe je met zo'n persoon om moet gaan, dan zit je 99% van de situaties altijd goed!
Die mag binnenkort mee naar m'n psych, mag zij hem gaan vertellen hoe ik inelkaar steek, aangezien hij van mij niets aanneemt
Ik had het over het begrijpen van een autist voor een niet-autist. Bij jou is het andersomquote:
[..]
Joh, vertel dat mijn man even
Die mag binnenkort mee naar m'n psych, mag zij hem gaan vertellen hoe ik inelkaar steek, aangezien hij van mij niets aanneemt
Maar even serieus, jouw man begrijpt jou niet?
*Zucht* Nu weet ik weer waar een dagritme voor is. Deze week een andere weekindeling gehad als normaal, en zodra ik thuis ben slaat mijn hoofd op hol. Nu wakker omdat ik toch maar vroeg mijn bed ben ingegaan, hopen dat het zich voor morgen uitbetaald. Een belangrijke dag op het werk voor de boeg, met andere werktijden als standaard.. Ik zie er op het moment toch een beetje tegenop...
... and I hope it's not bothering you.
Klopt, mijn man doet gauw iets af als aanstelleritus of hysterisch. Heel vermoeiend. Kan hem wel 10x uitleggen dat ik niet ''normaal'' reageer op sommige situaties en emoties, maar het wil er niet in.quote:
[..]
Ik had het over het begrijpen van een autist voor een niet-autist. Bij jou is het andersom
Maar even serieus, jouw man begrijpt jou niet?
quote:
[..]
Klopt, mijn man doet gauw iets af als aanstelleritus of hysterisch. Heel vermoeiend. Kan hem wel 10x uitleggen dat ik niet ''normaal'' reageer op sommige situaties en emoties, maar het wil er niet in.
http://www.youtube.com/user/ICanTalkNowAutism/videos
etc. Misschien dat je hem via Youtube filmpjes bepaalde dingen duidelijk kan maken. Ook zijn er goede boeken die een beter inzicht geven.
Het grote punt is dat sommige mensen het ook niet willen begrijpen, geen boeken willen lezen en de filmpjes blijven afdoen als onzin.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dit.quote:
Het grote punt is dat sommige mensen het ook niet willen begrijpen, geen boeken willen lezen en de filmpjes blijven afdoen als onzin.
Hij is ook te beroerd om zich in te lezen, zelfs een beetje Wikipedia is al teveel gevraagd
Ah, dat lijkt mij erg lastig en vervelend.quote:
[..]
Dit.
Hij is ook te beroerd om zich in te lezen, zelfs een beetje Wikipedia is al teveel gevraagd
Dat maakt het allemaal niet makkelijker inderdaad. Niet inlezen/dingen afdoen als onzin = een stuk meer problemenquote:
Het grote punt is dat sommige mensen het ook niet willen begrijpen, geen boeken willen lezen en de filmpjes blijven afdoen als onzin.
(Ja, ik post weer eens mee, lang geleden enzo
)
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]
Ik laat hem de hulplijn wel bellenquote:
[..]
Ah, dat lijkt mij erg lastig en vervelend.
Goed plan, ik hoop dat hij dat wel wilt.quote:
[..]
Ik laat hem de hulplijn wel bellen
Heb je misschien een voorbeeld van zo'n boek?quote:
[..]
http://www.youtube.com/user/ICanTalkNowAutism/videos
etc. Misschien dat je hem via Youtube filmpjes bepaalde dingen duidelijk kan maken. Ook zijn er goede boeken die een beter inzicht geven.
Onbegrijpelijk dat iemand niet wil weten in hoe z'n partner in elkaar zit, zo kun je toch niet samenleven...
Know that while you sleep
Everything has changed
Everything has changed
http://www.bol.com/nl/p/alleen-met-mijn-wereld/1001004007524246/quote:
[..]
Heb je misschien een voorbeeld van zo'n boek?
Onbegrijpelijk dat iemand niet wil weten in hoe z'n partner in elkaar zit, zo kun je toch niet samenleven...
Dankjewel!quote:
[..]
http://www.bol.com/nl/p/alleen-met-mijn-wereld/1001004007524246/
Ook voor de filmpjes die je hiervoor postte trouwens, en daarbij stonden ook weer links naar nuttige filmpjes. Nu begrijp ik ook wat beter waarom mijn vriend bij heel kleine ruzies steeds meteen dacht dat we uit elkaar gingen. Je houdt van elkaar of je hebt een hekel aan elkaar, heel zwart-wit.
Know that while you sleep
Everything has changed
Everything has changed
Geen dank, ik vind het fijn als ik iemand op weg kan helpen of informatie kan delen.quote:
[..]
Dankjewel!
Ook voor de filmpjes die je hiervoor postte trouwens, en daarbij stonden ook weer links naar nuttige filmpjes. Nu begrijp ik ook wat beter waarom mijn vriend bij heel kleine ruzies steeds meteen dacht dat we uit elkaar gingen. Je houdt van elkaar of je hebt een hekel aan elkaar, heel zwart-wit.
It never hurts to help - Eek! the Cat.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 27-09-2013 15:32:43 ]
Godverdegodver... ik probeer echt al tijjjjjjjdenlang es een keer te flirten / leuk oogcontact te maken met de dames (eigenlijk sinds ik meerdere keren in de week 200 kilometer met de trein moet), maar het lukt me maar niet 
ik krijg het er gewoon niet uit om iemand lang genoeg aan durven te kijken of om uit het niets een lachje tevoorschijn te toveren 
Moet erbij zeggen dat ze vaak (95%) ook totaal geen interesse lijken te hebben en dus niet naar mij kijken, wat me weer erg onzeker maakt ('zie ik er dan zo slecht uit etc....' )
Is dit nou normaal? Ik word er zolangzamerhand schijtziek van dat het nooit es een keer lukt (althans niet als het initiatief vanuit mij moet komen). Hoe gaan jullie hiermee om?
ik krijg het er gewoon niet uit om iemand lang genoeg aan durven te kijken of om uit het niets een lachje tevoorschijn te toveren Moet erbij zeggen dat ze vaak (95%) ook totaal geen interesse lijken te hebben en dus niet naar mij kijken, wat me weer erg onzeker maakt ('zie ik er dan zo slecht uit etc....'
)Is dit nou normaal? Ik word er zolangzamerhand schijtziek van dat het nooit es een keer lukt (althans niet als het initiatief vanuit mij moet komen). Hoe gaan jullie hiermee om?
O bij mij lacht verder ook bijna nooit iemand terug hoorquote:
Godverdegodver... ik probeer echt al tijjjjjjjdenlang es een keer te flirten / leuk oogcontact te maken met de dames (eigenlijk sinds ik meerdere keren in de week 200 kilometer met de trein moet), maar het lukt me maar niet
Moet erbij zeggen dat ze vaak (95%) ook totaal geen interesse lijken te hebben en dus niet naar mij kijken, wat me weer erg onzeker maakt ('zie ik er dan zo slecht uit etc....'
Is dit nou normaal? Ik word er zolangzamerhand schijtziek van dat het nooit es een keer lukt (althans niet als het initiatief vanuit mij moet komen). Hoe gaan jullie hiermee om?
En als ze wel tergulachen dan heeft dat wsl toch geen diepere betekenis
