Close encounters #3: Asteroiden scheren langs de aarde

CLOSE ENCOUNTERS: Wanneer wordt de aarde geraakt?

Naarmate de decennia verstrijken wordt ons overzicht van de aardkorst steeds overzichtelijker. Steeds duidelijker wordt dan ook dat de aarde van oudsher onderworpen werd aan kosmische bombardementen. Grote en kleine asteroides hebben de aarde vaak genoeg getroffen. De littekens worden, mede dankzij de steeds beter wordende apparatuur, steeds meer zichtbaar.

Nadat omstreeks 1990 de krater van Chicxulub in Mexico werd ontdekt, zijn onlangs nog enkele diep in zee of onder sedimenten liggende kraters gevonden. Alle tot dusverre gevonden kraters dateren uit de laatste 400 miljoen jaren; oudere zijn door verwering moeilijk of niet meer te vinden.

Daarnaast is onze maan ook een uitstekend voorbeeld van een schietschijf in de ruimte.
In de morgen van 25 juli 1178 sloeg 'iets' in de maansikkel, zo heftig dat deze sikkel in twee�n leek te splijten. Volgens de Engelse monnik Gervasius van Canterbury, die met enkele confraters het schouwspel zag, sloegen de vlammen uit de maan. Sommige moderne onderzoekers denken dat de monniken getuige zijn geweest van het ontstaan van de krater Gordiano Bruno -- een krater die, blijkens zijn hoekige en scherpe structuren van vrij recente oorsprong moet zijn. Of het verhaal juist is? Het is niet uit andere bron bevestigd en zal dus wel apocrief blijven.

Op de maan treedt, anders dan op aarde, geen verwering op door water of lucht. Wat eenmaal gevormd is, blijft in grote trekken zo bestaan. Slechts de grote temperatuurvariaties en de voortdurend neerdalende stroom van enorme aantallen kosmische steentjes en stofjes slijpt hoekige kanten enigszins af en dat geeft onderzoekers toch enige mogelijkheid oudere van jongere kraters te onderscheiden. Maar in beginsel blijft elke inslag tot in lengte van tijden zichtbaar. Kleine inslagen veroorzaken putjes, grotere zijn verantwoordelijk voor de maankraters en in de zeer zeldzame gevallen dat een object van enkele honderden km middellijn insloeg, werd een walvlakte gevormd die volliep met gesmolten magma.


1. De Arizona-krater (achtergrond) was de eerste waarvan kon worden vastgesteld dat het een inslagkrater is. Eugene Shoemaker besteedde een belangrijk deel van zijn carri�re aan het onderzoek aan deze (en andere) inslagkraters.


2. De 40 km grote Mj�lnir-krater in de Barentszzee.


3. Gelokaliseerde kraters op aarde (bron 2010)

Vele kraters op aarde ontdekt

Het is heel wat lastiger om kraters op aarde te ontdekken dan op de maan. Vooral in de tropische oerwouden, met hun alles overwoekerende verwering door de vegetatie en door tropische regens, zijn de resten van een inslag niet lang zichtbaar. Meer kans op ontdekking van kraters heeft men in woestijngebieden en in de toendra's van Canada en Siberi�
Het is in dit verband interessant om te vergelijken hoeveel kraters van vergelijkbare omvang men op een deel van de maan aantreft, vergeleken met een even groot deel van het aardoppervlak. Ruwweg genomen blijken er op de maan per eenheid van oppervlakte ca. tien maal meer kraters voor te komen dan op aarde. Dat leidt tot een eenvoudige conclusie. We zien op de maan alle kraters, die in de ca. 4 miljard jaar waarin de maan in zijn huidige vorm bestaat, gevormd zijn. Als we op aarde op eenzelfde oppervlak tien maal minder kraters zien, dat moeten die van de laatste 400 miljoen jaar zijn. Het is een gevolg van de verwerende invloed van de aardatmosfeer.

De oorzaak: planeto�den of kometen?
De vraag die in dit verband steeds weer gesteld wordt is of de inslagen veroorzaakt worden door planeto�den of door kometen. E�n voorbeeld is goed onderzocht: de krater van Chicxulub is door een planeto�de veroorzaakt. Verder weten we dat de kans groot is dat de aarde door een planeto�de getroffen wordt. Er zijn namelijk veel planeto�den die dicht in de buurt van de aarde kunnen komen: de Near Earth Objects (NEO's) of aardscheerders. Nog niet zo lang geleden is een planeto�de ontdekt, 1998 DK36, die zowel dicht bij de baan van de aarde als bij die van Mercurius komt (afb. 6). Eens zal dit object op de aarde, Venus of Mercurius inslaan. Een statistisch onderzoek van aardscheerders heeft geleerd dat er naar schatting twintig zijn met een middellijn van 5 km, 1500 met een van 1 km, en 135.000 met een van 100 meter. Er moeten er honderden miljoenen zijn van 10 meter middellijn. De aarde wordt, gemiddeld genomen, elke twee jaar getroffen door een object van 10 meter en elke 2000 jaar door een van 100 meter

Kometen zijn brozer van structuur, bestaan voor een groot deel uit ijs en andere bevroren gassen, bevatten minder gesteente dan planeto�den. De inslag van Toengoeska in Midden-Siberi� (30 juni 1908) was door een komeet veroorzaakt. Hij ontplofte op een hoogte van ca. 8 km boven de grond, een gevolg van de broze structuur. Van kometen kan men dus minder gauw een inslagkrater verwachten dan van een planeto�de. De reden om de kometen niet geheel uit te sluiten als mogelijke kandidaten voor inslagkraters is dat er aanwijzingen zijn voor een vlaagsgewijs optreden van inslagen. Zoiets kan men wel van kometen verwachten, maar niet van planeto�den.

Een vlaag van inslagen?
Bij olieboringen in het continentale plat voor de oostkust van de VS, nabij Atlantic City, werden in een van de boorgaten, boorgat 612, de ons nu bekende aanwijzingen van een inslag gevonden: tektieten, geschokt kwarts, breukverschijnselen. Bestudering van microfossielen leidde tot een ouderdom van ca. 35 miljoen jaar. Er werd daar echter geen krater gevonden; eerder leek het er op dat men te maken had met een strooiveld van uitgeworpen materiaal. Nader onderzoek in de wijde omgeving toonde ook op andere plaatsen bij de oostkust van noord en midden Amerika uitgeworpen materiaal van dezelfde ouderdom. Ergens moest in die tijd een enorme inslag hebben plaatsgevonden.

Die krater werd tenslotte in seismisch onderzoek gevonden aan de monding van Chesapeake baai, in de buurt van Newport (afb. 8). Onder 1400 meter water en 350 meter sedimenten ligt daar een krater van 80 km middellijn en met een diepte van 1 km. Hij is ongeveer 35 miljoen jaar geleden ontstaan. Het strooiveld heeft een oppervlak van 8 miljoen km2.

Dat er in die tijd meer gebeurd moet zijn blijkt uit de vondst van een andere krater met dezelfde ouderdom in hetzelfde gebied. Tom's Canyon ligt in zee bij de kust van het noorden van de V.S. Hij heeft een middellijn van 19 km. Die omvang sluit al uit dat we hier met een secundaire krater te doen hebben. Het is onmogelijk dat bij de inslag van Chesapeake een brokstuk van naar schatting een halve tot ��n km middellijn (een stuk met een gewicht van honderden miljarden kg) zover uitgeworpen kon zijn.

De aandacht werd echter pas goed getrokken toen bleek dat ��k de krater van Popigai in Noord Siberie uit die tijd stamt. De krater heeft een middellijn van 85 km. En een meteoriet die bij Massignano in Italie werd gevonden blijkt ongeveer even oud te zijn. De onderstelling is dat hij met Popigai (of Chesapeake?) te doen heeft. Hoewel de leeftijden van deze kraters bepaald niet tot op de dag nauwkeurig kunnen worden vastgesteld, is het verleidelijk om de volgende vraag te stellen: is de aarde 35 miljoen jaar geleden getroffen door een vlaag van hemellichamen?

Sommige onderzoekers trekken hieruit een gewaagde conclusie: de aarde zou in die tijd getroffen zijn door een vlaag van kometen. We weten dat de zon omringd wordt door de kometenwolk van Oort, een wolk van ca. 10 biljoen komeetkernen, die traag om de zon cirkelen op afstanden tussen 1 en 2 lichtjaren. Van deze komeetkernen zullen we weinig merken tot een ster in de nabijheid van de wolk komt en de regelmatige omloop door zijn aantrekking verstoort. Dit kan van allerlei tengevolge hebben. Sommige komeetkernen zullen versneld worden in hun loop, sommigen zullen zelfs zodanig versneld worden dat ze de Oortwolk verlaten en de ruimte invliegen. Maar enkelen zullen zo sterk vertraagd worden dat ze praktisch gesproken naar de zon toe \'vallen\'. Dit zijn de \'nieuwe kometen\' die we vanuit de aarde waarnemen. Jaarlijks ontdekken we een half dozijn van zulke nieuwelingen, maar als de Oortwolk hevig verstoord wordt, zouden het er wel eens veel meer kunnen zijn.


[i]Aardse inslagen en de tijdstippen waarop deze inslagen plaats vonden. De zwarte blokjes slaan op de grootste inslagen. De sterrenkundige Stothers meent hier een periodiciteit van ca. 36 miljoen jaar in gevonden te hebben; zie de pijltjes (uit: Monthly Not. R.A.S.).

Als dat zo is, moet er een periodiciteit waarneembaar zijn in de komeetinslagen in de aarde. Het proces zou zich ongeveer om de 35 miljoen jaar moeten herhalen. Laten we daartoe eens nagaan in welke tijden inslagen op aarde plaatsvonden. Bovenstaade afbeelding toont de tijdstippen van de inslagen uit de laatste honderden miljoenen jaren. Zwarte balkjes duiden op grote inslagen. Voor een objectieve waarnemer is in de afbeelding weinig regelmaat te herkennen, maar de sterrenkundige Stothers, die dit materiaal heeft geanalyseerd, is tot de conclusie gekomen, dat als er een herhaling in de inslagen zit, deze een periodiciteit heeft van ca. 36 miljoen jaar (zie de pijltjes in het diagram) Dat is bijna gelijk aan de tijd tussen twee doorgangen van de zon door het melkwegvlak.
Het is een interessante conclusie die, zoals duidelijk moge zijn, nu nog niet veel meer is dan een hypothese, maar wel een om te blijven vervolgen. We zullen echt nog meer kraters moeten vinden om enige zekerheid te krijgen.

Geen onmiddellijk gevaar
Als er al sprake is van periodieke 'vlagen' van inslagen, hoeven we ons voor de nabije toekomst geen zorgen te maken over een 'bombardement' vanuit de Oortwolk. Amerikaanse en Franse sterrenkundigen hebben de bewegingen van sterren in de nabije omgeving nauwkeurig in kaart gebracht met behulp van de gegevens van de Hipparcos-satelliet (Astronomical Journal 117, blz. 1042). Uit het onderzoek blijkt dat de komende twee miljoen jaar slechts ��n ster daadwerkelijk door de Oortwolk zal bewegen. Het betreft Gliese 710, die ons over 1,4 miljoen jaar op een afstand van 1,1 lichtjaar zal passeren.

Steeds meer ontdekkingen
Door de betere technologie vinden we ook steeds meer asteroides in het heelal. Dit aantal lijkt enorm toe te nemen en nog altijd worden bijna dagelijks nieuwe ontdekkingen gedaan of soms wordt een asteroide pas opgemerkt nadat hij de aarde al gepasseerd is. Dit brengt risico's met zich mee, want je zou zeggen: "dat moet eens keer mis gaan"

• 1900: 450 planeto�den gevonden
• september 1980: 2289
• december 1989: 4295
• eind 1995: 29.000
• eind 2000: 108.000
• eind 2005: reeds van 305.000 planeto�den is de baan bekend.

Bruut wakker geschud
Begin jaren negentig werd de mens op aarde bruut wakker geschud. Astronomen hadden ontdekt dat de komeet Shoemaker Levy 9 halverwege juli 1994 op Jupiter zou storten. De wereld keek vol ontzag, ontzetting, ongeloof maar vooral met veel spektakel toe, hoe live op tv, de komeet in stukken brak en zich in Jupiter boorde.


[Tot nu toe is er echter geen enkel bewijs voor een asteroide die daadwerkelijk op aarde afkomt, althans, die groot genoeg is om aanzienlijke schade te doen. Er zijn wel enkele kandidaten die nauwlettend in het oog worden gehouden en ook potentiele nieuwkomers worden natuurlijk onder de loep genomen

Eentje daarvan is bijvoorbeeld Apophis oftewel 2004MN4 Een echte "killer" waarvan lang werd gedacht dat hij de aarde zou kunnen raken. Met afmetingen van honderden meters en snelheden van 30km per seconde zou hij in 2026, 2029 of 2032 de aarde raken. Inmiddels is die kans nog altijd 1 op 60. Astronomisch heel erg klein, al lijkt het natuurlijk peanuts. Nog altijd wordt 2004MN4 nauwlettend gevolgd


Vorige deel + verwante topics op Fok
WKN / Close encounters: Asteroiden op ramkoers
2013: Asteroide ontploft boven Oeral
Paniek in Russische steden na meteorenregen
WKN / De Toengoeska-explosie

Externe links + bron/archiefmateriaal

Fireball ASGARD tracker
Werkgroep Meteoren
NASA's Near Earth Object site
Meteorite Hunters
Wikipedia - Asteroiden
Lijst met Impact-Craters op aarde

[ Bericht 2% gewijzigd door Frutsel op 07-03-2018 09:37:48 ]

quote:

Over the Adriatic Sea on Tuesday evening flew a meteor and illuminated the sky for a moment. The event was recorded by a camera in the Italian city of Ferrara.

italy-bolid

Meteor that burned in the atmosphere was also captured by camera lens of Slovenian astronomers because it was visible above the western part of the country.

Italian media reported that one could hear a loud noise and that a strong flash was visible in the night sky.

Bron

quote:

Tiny Asteroid buzzing earth
A tiny asteroid discovered just last week is set to zip by Earth on Wednesday (Sept. 18), passing between our planet and the moon. It is small enough and distant enough that it poses no threat to people, scientists say.

Astronomers first observed the space rock, named 2013 RZ53, on Friday (Sept. 13), according to data from the Minor Planet Center, a clearinghouse of information on comets and asteroids based in Cambridge, Mass.

The asteroid measures only 3 to 10 feet (1 to 3 meters) across, and it is expected to pass at a safe distance of more than 148,000 miles (230,800 kilometers) away from Earth when it makes its closest approach on Wednesday at 6:20 p.m. EDT (22:20 GMT). (The moon orbits Earth at an average distance of 239,000 miles, or 384,600 km.)

Ontdekt op vrijdag de 13e...
Toch weer eentje die erg laat wordt ontdekt... al zou deze misschien wel in de atmosfeer verbranden?

Zie ook
Planetoide komt donderdag dichterbij dan de maan

quote:

Boven Nederland is zaterdagavond om 21.18 uur een meteoor te zien geweest. Dat is een stuk puin uit de ruimte dat in de dampkring verbrandt. Volgens Alex Scholten van de Volkssterrenwacht in Bussloo ging de meteoor in noordelijke richting en is hij boven de Noordzee 'verdampt'.

Uit grote delen van Nederland komen meldingen van mensen die een opvallend heldere lichtbol hebben gezien in de lucht. De meeste meldingen komen uit Oost- en Noord-Nederland. Onder meer in Appingedam, Enschede, Hengelo en Leeuwarden hebben mensen een snel bewegende bal gezien met een witte, groene of blauwe staart.

Maar de meteoor is ook gezien in Haarlem en Alphen aan den Rijn. Uit Engeland en Duitsland komen eveneens meldingen. Verder is de meteoor te zien op opnames van amateursterrenkundigen in Oost-Kapelle in Zeeland en in Benningbroek bij Medemblik in Noord-Holland.
YouTube

Op YouTube staat een filmpje waarop even een groenblauwe 'vallende ster' te zien is. Het filmpje is gemaakt op de A2 bij Culemborg. Op Twitter staan foto's van de meteoor.

Sander Kersloot zegt op Twitter "Gaaf hoor, #meteoriet met lange groen/blauwe staart van een seconde of 5. Over de Ketelbrug". Erik van der Wal schrijft: "Reed net op de A32 en zag wat volgens mij een meteoriet moet zijn geweest. Meer mensen die iets gezien hebben?"

bron: NOS

Lees net:
http://modernsurvivalblog(...)ire-in-january-2014/

Zou ISON dan de "oorzaak" kunnen zijn van die meteoor die van de week boven Nederland is gespot?

quote:

Large asteroid whizzed close to Earth
A gigantic asteroid has whizzed ‘close’ to Earth – around a year after another exploded over Russia, injuring hundreds of people.

The space rock, which measured around 270-metres (885 ft) wide, raced past the planet at about 27,000mph (43,000kph) around 3am CET on Tuesday.

The asteroid came within about 1.6 million miles (2.6m km) of Earth.

On February 15, 2013, a smaller asteroid, around 20m (65ft) in diameter, hit Earth over Chelyabinsk, Russia. Its massive impact shattered windows and damaged buildings, with the flying glass injuring around 1,200 people

A specialist robotic telescope service, which had hoped to capture pictures of Tuesday’s asteroid, failed to operate. The telescope, based at an observatory in the Canary Islands, broadcasts footage on slooh.com. But the equipment froze over, meaning the asteroid could not be captured.

Paul Cox, Slooh’s technical and research director, said: “We continue to discover these potentially hazardous asteroids – sometimes only days before they make their close approaches to Earth.
He added: “We need to find them before they find us!”

quote:

Scientists probe meteor link to Argentina explosion

Buenos Aires — Scientists said Tuesday that a meteor crashing to earth could explain reports of an explosion in the Argentine countryside some 350 kilometers (250 miles) northwest of Buenos Aires.

The loud boom was reported at 10 am (1300 GMT) in Argentina's central-eastern province of Santa Fe.

"It's possible it was a meteor," said Andrea Clerici of the Buenos Aires Planetarium, speaking to local television.

Authorities have not yet found any meteor fragments, but "it is possible that the orb disintegrated in the air," astronomer Jorge Coghlan of the Santa Fe Astronomical Observatory told local radio.

Residents in the area who reported hearing a loud explosion Tuesday said that the ground and also buildings shook.

quote:

Asteroid on course for close encounter with Earth
A recently discovered asteroid is on course to have a close encounter with the Earth today, coming closer than our Moon’s orbit.

The asteroid, dubbed 2014 DX 110, is about 100 feet in diameter and is set to come within 216,000 miles of Earth — a close shave by astronomical standards, considering our Moon orbits the Earth at a distance of about 238,900 miles.

While an object that size may not seem imposing, if it were to strike the Earth, it would release a devastating amount of energy greater than a nuclear weapon. The infamous asteroid that exploded over Tunguska, Siberia, on June 30, 1908, has been estimated to be about 30 meters to 60 meters — 100 feet to 200 feet — in diameter.

The closest approach of DX 110 will be at 4:07 p.m. ET today. And while it may not be visible to the naked eye, stargazers can follow its progress across the heavens virtually.

This won’t be DX 110′s only close shave with Earth. The asteroid has a one in 10,000 chance of colliding with the Earth on March 4, 2046, according to NASA’s Earth impact risk summary.

Hoe verrassend vaak een astero�de-inslag plaatsvindt

Het gebeurt continu, dat kleine astero�den de dampkring inkomen. Volgens nieuwe gegevens gebeurt dit om de andere week. Dat is verrassend vaak. Kleine astero�den van ongeveer een meter groot vergaan, zodra ze in aanraking met de aardse atmosfeer komen. Gegevens, verzameld door de Amerikaanse regering werden door wetenschappers van NASA onderzocht en in kaart gebracht. Daaruit blijkt, dat deze kleine inslagen vaak voorkomen en op willekeurige plaatsen.
NASA (NEO) heeft een wereldkaart uitgebracht, waarin alle kleine en grotere astero�de inslagen van 1994 tot 2013 te zien zijn. In de afbeelding zie je 255 inslagen die overdag plaatsvonden (oranje stippen) en 301 inslagen ‘s nachts (blauw) Aan de grootte van de stippen zie je de uitgestraalde hoeveelheid energie die zo’n impact had en de locatie. Het gaat over objecten van 1 meter tot bijna 20 meter qua grootte.

De grootste impact binnen deze 20 jaar was de recente meteorietinslag in de buurt bij de stad Tsjeljabinsk, in Rusland op 15 februari 2013 (440.000 – 500.000 ton TNT) Deze astero�de was 20 meter groot en explodeerde in de dampkring voordat hij de aarde raakte.


NASA’s Near Earth Object (NEO) observatie programma houdt zich bezig met het opsporen, waarnemen en karakteriseren van astero�den. Het is bekend dat de aarde met kleine astero�de inslagen te maken heeft. Risico’s in de toekomst worden zeer serieus genomen. Het is een grote uitdaging om een goed plan te bedenken, waarin potenti�le gevaarlijke astero�den eerder gevonden worden dan dat zij ons vinden.

Elke dag wordt de aarde gebombardeerd met meer dan 100 ton zand- en stofdeeltjes uit de ruimte. Ongeveer een keer per jaar veroorzaakt een astero�de ter grootte van een auto een spectaculaire vuurbal in de lucht. Studies van de aardse geschiedenis geven aan dat ongeveer elke 5000 jaar een object ter grootte van een voetbalveld voor aanzienlijke schade op aarde zorgt. Gemiddeld eens in de paar miljoen jaar is het echt bingo. Dan hebben we te maken met een object dat groot genoeg is om een regionale of mondiale ramp te veroorzaken. Inslagkraters op aarde, de maan en andere planetaire lichamen zijn het bewijs van deze gebeurtenissen.

quote:

'2014 UR 116 not an Earth Killer'
Newly-discovered asteroid 2014 UR116 is not an Earth killer as the U.S. space agency NASA maintains that the mountain-sized space object is hardly a threat to humanity

And that would be the case in the next century or beyond, according to Elizabeth Howell of the Universe Today. "Data from the Minor Planet Centre shows that the quarter-mile-wide asteroid 2014 UR116 won't pose a threat to Earth or any other planet in the next 150 years or more," Howell reported.

Possible collision with Earth

A team headed by Russian astrophysicist Vladimir Lipunov of the Moscow State University discovered 2014 UR116 October this year and estimated that it measured 370 metres in diameter. Calculations provided by Lipunov indicated too that the space object will fly dangerously near Earth every three years.

According to The Christian Science Monitor, Lipunov is convinced that 2014 UR116 is theoretically a threat to mankind mainly due its unpredictability, which explains why the rock was only recently detected.

In a video documentary posted on the Russian Space Agency website earlier this week, the Russian scientist insisted that 2014 UR116 could impact Mars, Venus and even Earth as the asteroid's trajectory can easily be influenced by the gravitational pull of these planets.

"We should track it constantly. Because if we have a single mistake, there will be a catastrophe. The consequences can be very serious," Lipunov was quoted by Russian news site RT.com as saying in the documentary.

The Russian expert pointed to what happened in Chelyabinsk, Russia last year that saw destruction and injuries when a meteor entered Earth undetected and hit the city.

That same meteor was described as bus-sized and it already caused considerable damages. With the 2014 UR116, the projected impact and explosion is 1000 times greater, Lipunov warned.

Hardly an Earth killer

NASA, however, is not buying into the arguments presented by Lipunov while conceding that "this approximately 400-meter sized asteroid has a three-year orbital period around the sun and returns to the Earth's neighbourhood periodically."

"(2014 UR116) does not represent a threat because its orbital path does not pass sufficiently close to the Earth's orbit," the NASA statement was reported by Howell as saying.

NASA further advised that before jumping into conclusion, any reports of the dangers posed by any asteroids, the 2014 UR116 including, and comets "should be verified by scientists and the media by accessing NASA's Near Earth Object (NEO) program web site."

According to RT.com, 2014 UR116 dwarfs over the more popular Apophis asteroid that could be in a collision course with Earth in the coming decade.

quote:

Straks zoeft 'killer rock' van 270 meter langs de aarde maar we moeten niets vrezen

De 'killer-rock' zou inslaan op de aarde, ergens ter hoogte van Puerto Rico. De impact van die vervloekte astero�de 2012 TT5 zou gigantisch zijn: zelfs het einde van de wereld is een optie. Dat was tenminste het doemscenario dat de 'believers' voorspelden. Maar NASA bevestigt opnieuw dat het zo'n vaart heus niet zal lopen, wanneer de astero�de vandaag langs de aarde zoeft. Meer nog: op 4 oktober passeert er een nieuwe, de 2015 FS332, aan een hogere snelheid, dichter bij de aarde �n minstens twee keer zo groot qua diameter (580 meter tot 1,3 km) dan die van vandaag.

De kans dat de enorme astero�de van 270 meter straks botst met onze planeet aarde is belachelijk klein. Ook in de nabije toekomst worden er geen inslagen van astero�den of kometen verwacht, bevestigt NASA nog eens, nu het moment nadert dat de astero�de rakelings langs de aarde zal scheren. Nu ja, rakelings is relatief: er blijft volgens wetenschappelijke berekeningen minstens een afstand van 8,33 miljoen kilometer en de verwachte afstand bedraagt zo'n 9,35 miljoen kilometer. Ook de eigenlijk veel indrukwekkendere astero�de 2015 FS332 zal de aarde dus niet raken op 4 oktober.

Doemdenkers weten dezer dagen niet waar ze moeten kruipen, of net w�l. Want eind september 2015 is een topkanshebber om het einde van de wereld in te luiden. Zo passeren er de komende dagen nog wel meer astero�des op nabije afstand van de aarde en op 28 september is er dan de fameuze bloedmaan. Aanhangers van het geloof in de apocalyps zien onder meer aanwijzingen in de Bijbel dat het einde der tijden in de huidige periode zal plaatsvinden.

hij ging dus inderdaad mis

Gisteren nog een mooie live-blog op de FP
LIVEBLOG: Move along, nothing to see

quote:

Op maandag 11 januari 2016 17:38 schreef -CRASH- het volgende:
"Look up here... I'm in heaven"

On 5 January 2015, an asteroid was named after David Bowie: (342843) 2008 YN3 = Davidbowie
[ afbeelding ]

Largest fireball since Chelyabinsk crashes into the ocean and no one noticed



Largest fireball since Chelyabinsk falls into the ocean: Nasa reports huge explosion of seven meter space rock over the Atlantic
-Event took place February 6 at 14:00 UTC, 620 miles off Brazil's coast
-Released 13,000 tons of TNT - 40 times less that the Chelyabinsk fireball
-Unlikely anyone saw it, but may have been picked up by military sensors
-Impacts like this happen several times per year, mostly in the ocean

A huge fireball crashed into the Atlantic earlier this month - and went almost unseen.
The event took place on February 6 at 14:00 UTC when a meteor exploded in the air 620 miles (1,000km) off the coast of Brazil.

It released energy equivalent to 13,000 tons of TNT, which is the same as the energy used in the first atomic weapon that leveled Hiroshima in 1945.

This was the largest event of its type since the February 2013 fireball that exploded over Chelyabinsk, Russia, leaving more than 1,600 people injured.

That fireball measured 18 meters across and screamed into Earth's atmosphere at 41,600 mph. Much of the debris landed in a local lake called Chebarkul.
The Chelyabinsk fireball had 500,000 tons of TNT energy - 40 times more than the latest impact, according to Phil Plait.

‘As impacts go, this was pretty small,’ Plait writes in an in-depth report in his Slait blog. ‘After all, you didn’t even hear about until weeks after it occurred.

‘Had it happened over a populated area it, would’ve rattled some windows and probably terrified a lot of people, but I don’t think it would’ve done any real damage.’
Ron Baalke, who works for Nasa, first tweeted the event after it appeared on the space agency’s Near-Earth Object Fireball page.
Plait estimates that, given the explosive energy of the most recent fireball, it was likely to be around five to seven meters wide.

It is unlikely that anyone saw it, but it was probably picked up by the military, who record atmospheric explosions.

‘Impacts like this happen several times per year on average, with most going unseen,’ Plait said.
It’s the much larger impacts that we should be worried about.
Nasa tracks around 12,992 near-Earth objects which have been discovered orbiting within our solar system close to our own orbit.

It estimates around 1,607 are classified as Potentially Hazardous Asteroids.
In September, Paul Chodas, manager of Nasa's Near-Earth Object office at the Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, said: 'There is no existing evidence that an asteroid or any other celestial object is on a trajectory that will impact Earth.
'In fact, not a single one of the known objects has any credible chance of hitting our planet over the next century.

One such asteroid is 2013 TX68, which poses no threat to Earth, but could get very close to the surface, according to the space agency – although it adds there is a very slim chance of this happening.

The 100ft-wide asteroid, first spotted when it flew by Earth two years ago, will make its return On March 5 – and this time it could get incredibly close.
The whale-sized space rock may skim past Earth at just 11,000 miles (17,000 km), which is around 21 times closer to Earth than the moon.
But Nasa admits this estimate may be widely inaccurate, and the asteroid may also pass Earth as far out as 9 million miles (14 million km).
'The variation in possible closest approach distances is due to the wide range of possible trajectories for this object, since it was tracked for only a short time after discovery,' Nasa explained.
Scientists have identified an extremely remote chance that this small asteroid could impact on September 28, 2017, with odds of no more than 1-in-250-million.
Flybys in 2046 and 2097 have an even lower probability of impact.
'The possibilities of collision on any of the three future flyby dates are far too small to be of any real concern,' said Paul Chodas, manager of CNEOS.
'I fully expect any future observations to reduce the probability even more.'
Asteroid 2013 TX68 is estimated to be about 100ft (30 meters) in diameter.
If an asteroid the size of 2013 TX68 were to enter Earth's atmosphere, it would likely produce an air burst with about twice the energy of the Chelyabinsk event.

quote:

Hoe dicht komt 2013 TX68 langs de aarde?
Op 5 maart is het weer zover: een planeto�de scheert dan ‘rakelings’ langs de aarde. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat het gissen is naar de dichtste benadering van dit stuk ruimtepuin.

Om maar met het geruststellende nieuws te beginnen: ruimtevaartorganisatie NASA stelt dat er op 5 maart in wezen geen kans is op een impact. Toch zou het zomaar kunnen dat planeto�de 2013 TX68, zoals het stuk ruimtepuin heet, de aarde op zeer korte afstand passeert. De naderende planeto�de verbergt zich voortdurend in de schittering van de zon, en is daardoor nauwelijks te observeren. Mogelijk vliegt hij voorbij op een afstand van veertien miljoen kilometer, maar liefst 35 keer de afstand van de aarde tot de maan. Maar de kans bestaat ook dat hij ons nadert tot slechts zeventienduizend kilometer, maar half zo hoog als de baan van veel geostationaire satellieten!

Gebrek aan data

De reden achter deze wijde variatie in schatting is een gebrek aan data. Planeto�de 2013 TX68 werd ontdekt, maar tevens ook voor het laatst gezien in 2013 door the Catalina Sky Survey, een Amerikaans-Australisch project om zogenoemde near-Earth objects te vinden. Wetenschappers konden het object slechts drie dagen observeren, alvorens hij zoek raakte in de schittering van de zon. Sindsdien lopen de voorspellingen ‘enigszins uiteen.’

Volgens wetenschappers Patrick Taylor, verbonden aan Arecibo Observatory in Puerto Rico, is het onwaarschijnlijk dat astronomen de dichtste benadering van 2013 TX68 v��r de flyby zullen kunnen bepalen. De planeto�de nadert vanuit de richting van de zon, en zal lang verborgen blijven in haar schittering. “Op de dag van de passage zal hij, zodra hij van de zon af beweegt, hopelijk weer zichtbaar zijn voor waarnemers”, zegt Taylor. “Die waarnemingen zullen ons meer vertellen over hoe dicht het brokstuk de aarde passeert.”

Groter dan Tsjeljabinsk

Voorlopig is het dus ook gissen naar de precieze baan, de omvang, en het materiaal van de planeto�de. Hypotheses over 2013 TX68 zijn er wel: de meest ‘betrouwbare’ schattingen spreken van een doorsnee van ongeveer dertig meter. Dat maakt hem vijftig procent groter dan de meteoriet die drie jaar geleden explodeerde in het Russische Tsjeljabinsk. Ruim duizend mensen raakten hierbij gewond, en de vrijgekomen hoeveelheid energie werd geschat op maar liefst vijfhonderd kiloton. Bij een inslag van 2013 TX68 zou ongeveer twee keer zoveel energie vrijkomen. Taylor: “Er zijn misschien wel een miljoen near-Earth objects met een doorsnee van enkele tientallen meters. We hebben echter in totaliteit (alle formaten) pas tienduizend brokstukken ontdekt.”

De kans op een impact op 5 maart is dus nihil, en ook op 28 september 2017, de datum waarop de planeto�de opnieuw langs de aarde trekt, is deze kans te verwaarlozen. De odds: 1 op 250 miljoen. De kansen zijn nog lager in de daaropvolgende flyby’s in 2046 en 2097. “Veel te klein om je zorgen over te maken”, zegt Paul Chodas van NASA's Center for NEO Studies. “Toekomstige observaties moeten meer duidelijkheid verschaffen.”

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 13:37 schreef Nattekat het volgende:
Zo'n ding zou maar in iets stedelijker gebied terecht komen

De kans is niet heel groot, maar het is nog steeds zo dat +- 10% van de aarde bewoonbaar is voor mensen.

@Dat eerste bericht dan

Zie hieronder
Vuurbal stort in de Atlantische Oceaan

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 14:12 schreef Nattekat het volgende:

[..]

Die stond er nog niet toen ik dat zei

klopt

Meteorietinslag schrikt Schotland op

Weer in Siberi�

quote:

A very bright meteor exploded above the Republic of Khakassia, Siberia, Russia at 11:35 UTC (18:35 local time) on Tuesday, December 6, 2016, briefly turning night into day. The event was seen for about three to four seconds and was followed by a sonic boom.

Witnesses from Khakassia, as well as from the neighboring Krasnoyarsk Region in southern Siberia reported the event.

"We saw a flash, and in about two minutes our houses vibrated and we heard thunder, and car alarms went off," said one witnesses for The Siberian Times.

Another witness said: "I went for a walk with my friends. We stopped by the shop and my friend screamed when she saw a bright flash, and then there was an explosion. All the car alarms immediately went off. We were so scared. My father said windows were vibrating. We think it was a meteor."

Emergency Ministry said it was a meteor that completely burned out in the atmosphere, somewhere above Sayanogorsk town. The ministry initially reported there was no damage on the ground, but the quote from the ministry was later deleted. It was unclear why, The Siberian Times said.

It is possible that pieces of the meteor survived and crashed somewhere in the region.