Wetenschappers op FOK! #11

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 10:17 schreef Lyrebird het volgende:
Wetenschap doet MI een aanslag op je mentale gesteldheid. Daar wordt totaal geen aandacht aan geschonken tijdens je opleiding, maar het zou geen kwaad kunnen als scholen daar eens een uurtje aan zouden besteden.

Ik heb jarenlang problemen gehad daarmee. Dat dingen niet lukten in het lab of langer duurden dat ik wilde en het persoonlijk aantrok. Altijd met de gedachten lopen waarom het niet lukte, etc. Gelukkig ongeveer sinds een jaar heb ik er geen of heel weinig last van.

quote:

Op donderdag 4 juli 2013 10:17 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Het is inderdaad een gek beroep, en daarbij ook een behoorlijk frustrerend beroep, omdat er zo vaak iets fout gaat.

Ik krijg regelmatig wetenschappers over de vloer, en die maken bijna altijd een uitgebluste indruk. Vandaag kwam voor de verandering de burgemeester (en wethouders) van een Itabashi (Tokyo) op bezoek. Je kunt meteen merken dat die mensen een andere baan hebben. Ze snapten er niet veel van, maar wekten in ieder geval wel de indruk dat ze geinteresseerd waren. Ze merkten zelfs op dat er meerdere nationaliteiten in het lab aanwezig waren.

Wetenschap doet MI een aanslag op je mentale gesteldheid. Daar wordt totaal geen aandacht aan geschonken tijdens je opleiding, maar het zou geen kwaad kunnen als scholen daar eens een uurtje aan zouden besteden.

Dit is inderdaad een onderschat fenomeen. Ook de werksfeer op universitaire departementen heeft hier mee te maken: naar wat ik ervaren heb ik is die vaak gespannen, en soms zelfs ronduit gemeen..

quote:

Op dinsdag 9 juli 2013 21:21 schreef Piperidine het volgende:

[..]

Ik heb jarenlang problemen gehad daarmee. Dat dingen niet lukten in het lab of langer duurden dat ik wilde en het persoonlijk aantrok. Altijd met de gedachten lopen waarom het niet lukte, etc. Gelukkig ongeveer sinds een jaar heb ik er geen of heel weinig last van.

Hoe komt dat? Vanwaar die verandering?

quote:

Op dinsdag 9 juli 2013 21:01 schreef trancethrust het volgende:

[..]

De stress dat je als onderzoeker ervaart valt niet echt in deze categorie. Je zit met verwachtingen van je leidinggevenden, die van je co-auteurs, die van je peers, die van je studenten, en die van jezelf.
Zeker nu waar academische banen ook steeds meer schaars worden is het ook steeds meer `publish or perish': grijp je alles wat enigszins publiceerbaar is aan, of blijf je bij kwaliteit? Maar wat als je voor dat laatste kiest maar je papers maar niet door de reviews heen komen?

Je meet je met een wereldtop. Dat gaat verder dan prioriteren alleen.

Hier ben ik het wel mee eens. Wat daar ook nog bij komt kijken, is dat het spel volgens bepaalde spelregels wordt gespeeld, die je moet kunnen accepteren. Ik zie hier het ene na het andere onderzoeksvoorstel dat ik schrijf afgewezen worden, terwijl voorstellen met dezelfde inhoud (waar ik aan meegeschreven heb) in Nederland wel aangenomen worden. Aan de inhoud ligt het niet, maar aan de Japanse equivalent van who the fuck is Lyrebird?

Hetzelfde geldt voor publicaties. Wij hebben problemen om ons werk in een redelijk goed tijdschrift gepubliceerd te krijgen, terwijl bijvoorbeeld de concurrentie aantoonbaar slechter werk (waar ook iedereen in het vakgebied het over eens is) in Nature gepubliceerd krijgt.

Of praatjes op conferenties. Het ons kent ons circuit.

Dat wetenschap zo werkt, is een gegeven. Als je daar niet tegen kunt, dan moet je iets anders gaan doen, want anders raak je zo van de kook.

Ik heb een tijdje geleden een paper shredder gekocht, en ik kan je vertellen dat het therapeutisch werkt om daarin trade magazines (wat is een goed Nederlands woord daarvoor?) met foto's en artikelen van mijn meest gehate collega's te versnipperen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Lyrebird op 10-07-2013 05:35:31 ]

Wat ik - in de zeer korte tijd dat ik bezig ben - lastig vind is de samenwerking met andere groepen: onze groep heeft best veel internationale contacten. In de voorbereiding van nieuwe studies vraag ik (op aanraden/verzoek van mijn baas) daar soms wel aan hoe ze een bepaald probleem hebben aangepakt, maar weet niet zo goed waar onschuldig vragen ophoudt en onbeleefd afkijken begint.

quote:

Op woensdag 10 juli 2013 08:00 schreef motorbloempje het volgende:
Vakbladen?

Vakblad is idd het woord waar ik naar zocht.

quote:

Op woensdag 10 juli 2013 08:06 schreef dotKoen het volgende:
Wat ik - in de zeer korte tijd dat ik bezig ben - lastig vind is de samenwerking met andere groepen: onze groep heeft best veel internationale contacten. In de voorbereiding van nieuwe studies vraag ik (op aanraden/verzoek van mijn baas) daar soms wel aan hoe ze een bepaald probleem hebben aangepakt, maar weet niet zo goed waar onschuldig vragen ophoudt en onbeleefd afkijken begint.

Dat is idd lastig, maar auteurs toevoegen aan jouw publicatie maakt al snel veel goed. Zoiets moet wel goed van te voren worden afgesproken. Mensen kunnen terecht enorm pissig worden als ze niet op een publicatie staan, waar ze wel aan hebben bijgedragen. Je zult ook zien dat mensen plots veel meer tijd voor je hebben als ze weten dat hun tijd wordt terugbetaald met een manuscript.

Overigens ben ik van mening dat (internationale) samenwerking moet. Er zijn uitzonderingen van mensen die heel veel expertise hebben opgebouwd en alles zelf kunnen doen, maar onderzoek is tegenwoordig zo complex en multidisciplinair dat samenwerking veel efficienter is dan alles in je uppie doen. Dit vraagt ook wat extras van onderzoekers: goed kunnen communiceren en onderhandelen horen ook tot het takenpakket.

quote:

Op woensdag 10 juli 2013 09:13 schreef motorbloempje het volgende:
Zie je, die BA in English werpt toch zijn vruchten af!

Nergens voor nodig.

quote:

Op woensdag 10 juli 2013 05:13 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Hier ben ik het wel mee eens. Wat daar ook nog bij komt kijken, is dat het spel volgens bepaalde spelregels wordt gespeeld, die je moet kunnen accepteren. Ik zie hier het ene na het andere onderzoeksvoorstel dat ik schrijf afgewezen worden, terwijl voorstellen met dezelfde inhoud (waar ik aan meegeschreven heb) in Nederland wel aangenomen worden. Aan de inhoud ligt het niet, maar aan de Japanse equivalent van who the fuck is Lyrebird?

Hetzelfde geldt voor publicaties. Wij hebben problemen om ons werk in een redelijk goed tijdschrift gepubliceerd te krijgen, terwijl bijvoorbeeld de concurrentie aantoonbaar slechter werk (waar ook iedereen in het vakgebied het over eens is) in Nature gepubliceerd krijgt.

Of praatjes op conferenties. Het ons kent ons circuit.

Dat wetenschap zo werkt, is een gegeven. Als je daar niet tegen kunt, dan moet je iets anders gaan doen, want anders raak je zo van de kook.

Ik heb een tijdje geleden een paper shredder gekocht, en ik kan je vertellen dat het therapeutisch werkt om daarin trade magazines (wat is een goed Nederlands woord daarvoor?) met foto's en artikelen van mijn meest gehate collega's te versnipperen.

Lyrebird, het lijkt me gigantisch frustrerend dat er meer naar de namen dan naar de inhoud wordt gekeken. Kan je niet die naam opbouwen door dan eerst maar die goede artikelen in een iets minder high-profile (wat is een goed Nederlands woord voor dit?) blad (het prominentste vakblad, Nature en Science zijn immers geen gespecialiseerde vakbladen) te publiceren? Misschien ben ik nog te naïef maar je zou toch denken dat die kwaliteit op de lange termijn voor zich spreekt.

Mijn zus traint mensen op hoog niveau binnen het bedrijfsleven en het onderwijs om om te gaan met dit soort dingen. Misschien moet de universiteit maar een divisie met trainers beschikbaar gaan stellen

Iemand die gratis laagdrempelige coachingsgesprekken gaat voeren enzo

Zou het zelf supervet vinden

quote:

Op woensdag 10 juli 2013 09:15 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Dat is idd lastig, maar auteurs toevoegen aan jouw publicatie maakt al snel veel goed. Zoiets moet wel goed van te voren worden afgesproken. Mensen kunnen terecht enorm pissig worden als ze niet op een publicatie staan, waar ze wel aan hebben bijgedragen. Je zult ook zien dat mensen plots veel meer tijd voor je hebben als ze weten dat hun tijd wordt terugbetaald met een manuscript.

Overigens ben ik van mening dat (internationale) samenwerking moet. Er zijn uitzonderingen van mensen die heel veel expertise hebben opgebouwd en alles zelf kunnen doen, maar onderzoek is tegenwoordig zo complex en multidisciplinair dat samenwerking veel efficienter is dan alles in je uppie doen. Dit vraagt ook wat extras van onderzoekers: goed kunnen communiceren en onderhandelen horen ook tot het takenpakket.

Helemaal mee eens!
Maar ik blijf het ook erg lastig vinden om de grenzen te bepalen.Wanneer zal ik iemand nu echt op het manuscript zetten? Ik ga natuurlijk niet iedere student of analist waar ik een antilichaam of protocol van heb geleend bij de auteurs zetten. Maar als iemand me een halve dag heeft staan uitleggen hoe de nieuwste elektronen microscoop nu werkt en direct een heleboel plaatjes voor me heeft geschoten vindt ik het wel lastig worden.

quote:

Op woensdag 10 juli 2013 15:56 schreef NaturalScience het volgende:

[..]

Helemaal mee eens!
Maar ik blijf het ook erg lastig vinden om de grenzen te bepalen.Wanneer zal ik iemand nu echt op het manuscript zetten? Ik ga natuurlijk niet iedere student of analist waar ik een antilichaam of protocol van heb geleend bij de auteurs zetten. Maar als iemand me een halve dag heeft staan uitleggen hoe de nieuwste elektronen microscoop nu werkt en direct een heleboel plaatjes voor me heeft geschoten vindt ik het wel lastig worden.

Acknowledgements. Auteurs vind ik alleen als ze daadwerkelijk intellectuele bijdragen hebben geleverd, alhoewel het ook daar soms lastig kan worden natuurlijk.

quote:

Op woensdag 10 juli 2013 15:31 schreef Bram_van_Loon het volgende:
. Kan je niet die naam opbouwen door dan eerst maar die goede artikelen in een iets minder high-profile (wat is een goed Nederlands woord voor dit?) blad (het prominentste vakblad, Nature en Science zijn immers geen gespecialiseerde vakbladen) te publiceren? Misschien ben ik nog te naïef maar je zou toch denken dat die kwaliteit op de lange termijn voor zich spreekt.

Sleutel is netwerken. Publiceren an sich is 1 deel van het verhaal; de andere kant is marketing. Je moet mensen zo ver krijgen dat ze je verhaal ook daadwerkelijk gaan lezen, of in ieder geval bij voorbaat weten wat er in te vinden is. Daarna komen de citaties. Daarna komt je naam.

quote:

Op woensdag 10 juli 2013 15:31 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Lyrebird, het lijkt me gigantisch frustrerend dat er meer naar de namen dan naar de inhoud wordt gekeken. Kan je niet die naam opbouwen door dan eerst maar die goede artikelen in een iets minder high-profile (wat is een goed Nederlands woord voor dit?) blad (het prominentste vakblad, Nature en Science zijn immers geen gespecialiseerde vakbladen) te publiceren? Misschien ben ik nog te naïef maar je zou toch denken dat die kwaliteit op de lange termijn voor zich spreekt.

Mijn oude baas had een prima reputatie, had veel grants, verhuisde naar een ander lab in een ander land, en moest van voor af aan beginnen als het ging om fondsen werven. Ik maak hetzelfde mee in Japan. Was ik in de VS gebleven, dan was het eenvoudiger geweest om fondsen te werven. Iets eenvoudiger, nog steeds geen vetpot. Wetenschap is en blijft een politiek spel, en daar heb ik niet zo veel mee.

quote:

Op woensdag 10 juli 2013 16:09 schreef trancethrust het volgende:

[..]

Sleutel is netwerken. Publiceren an sich is 1 deel van het verhaal; de andere kant is marketing. Je moet mensen zo ver krijgen dat ze je verhaal ook daadwerkelijk gaan lezen, of in ieder geval bij voorbaat weten wat er in te vinden is. Daarna komen de citaties. Daarna komt je naam.

Hoe bedoel je dat nu precies? Co-auteurschap als netwerkmiddel op zich?

quote:

Op woensdag 10 juli 2013 18:58 schreef Mishu het volgende:

[..]

Hoe bedoel je dat nu precies? Co-auteurschap als netwerkmiddel op zich?

Nee totaal niet; ik bedoel dat netwerken bijna net zo belangrijk is als kwaliteit. Ideaal gezien zou alleen dat laatste nodig zijn, maar naamsbekendheid vergt ook wat marketing en dus slim gebruik van netwerken.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2013 22:16 schreef RobertoCarlos het volgende:

[..]

Hoe komt dat? Vanwaar die verandering?

Veel met collega's praten die je overtuigen dat het niet aan jou ligt, maar gewoon onderdeel van het vak is. En verder heb ik na een aantal jaren het besef gekregen dat ik best wat kan in het lab. Onder andere toen Job #1 mij een nieuw contract aanbood en Job #2, waar ik gesolliciteerd had, dat ook deed. Ik blijf gewoon steeds herhalen dat het niet aan mij ligt als iets mislukt en altijd zorgen dat je altijd je best doet, je tijd goed benut (in een lab kun je nog wel eens gaan lanterfanten), zodat je tenminste goed kan verantwoorden wat je allemaal geprobeerd hebt om iets te laten slagen.

quote:

Op vrijdag 12 juli 2013 20:01 schreef Piperidine het volgende:

[..]

Veel met collega's praten die je overtuigen dat het niet aan jou ligt, maar gewoon onderdeel van het vak is. En verder heb ik na een aantal jaren het besef gekregen dat ik best wat kan in het lab. Onder andere toen Job #1 mij een nieuw contract aanbood en Job #2, waar ik gesolliciteerd had, dat ook deed. Ik blijf gewoon steeds herhalen dat het niet aan mij ligt als iets mislukt en altijd zorgen dat je altijd je best doet, je tijd goed benut (in een lab kun je nog wel eens gaan lanterfanten), zodat je tenminste goed kan verantwoorden wat je allemaal geprobeerd hebt om iets te laten slagen.

Well, seems valid.

Erg leuk die verzameling iets te eerlijke tweets van wetenschappers.

En soms niet al te handig.