Depressie & Angst #29

Jezus, wat gaat het kut hier. Eigenlijk al een paar weken. Voel me weer zo depressief, dat er echt niks uit m'n handen komt.

Met m'n therapeute het eerst veel over de emotionele verwaarlozing van vroeger gehad. En dat ik dat gemis een beetje op zou kunnen vangen door meer te delen met vrienden en vriendinnen (vooral deze) om me heen. Alleen mijn ervaringen met vriendinnen is ook nogal slecht. Vaak als ik iets over mezelf vertelde of het moeilijk had, veranderde of eindigde de vriendschap heel snel.

Ook nu al weer. Ik ging echt heel tof om met iemand, maar zodra ik het moeilijk kreeg, werd het minder. Hoorde nauwelijks nog iets van d'r. Heb vele pogingen gedaan, heb zelfs nog met een psycholoog erbij met haar gesproken tijdens m'n opname en dan reageert ze heel fijn. Maar daarna? Niks. Stuur ik haar berichten, vraag om af te spreken, heeft ze al iets of hoor ik niks. Maar ze reageert wel opdracht berichten in een groepsapp waar we beiden in zitten.

Ik snap het gewoon allemaal niet. Ik weet wel dat ik alleen waarschijnlijk nooit zal krijgen wat ik wil. En dat is een groep mensen om me heen die me missen als ik er niet ben, die langs komen als ik ziek ben, of wat dan ook.

En misschien overdrijf ik ook wel weer en krijg ik het gewoon niet goed uit m'n vingers niet, maar ben t ff soort van kwijt.

quote:

Op maandag 22 april 2013 12:54 schreef Nyota het volgende:
Jezus, wat gaat het kut hier. Eigenlijk al een paar weken. Voel me weer zo depressief, dat er echt niks uit m'n handen komt.

Met m'n therapeute het eerst veel over de emotionele verwaarlozing van vroeger gehad. En dat ik dat gemis een beetje op zou kunnen vangen door meer te delen met vrienden en vriendinnen (vooral deze) om me heen. Alleen mijn ervaringen met vriendinnen is ook nogal slecht. Vaak als ik iets over mezelf vertelde of het moeilijk had, veranderde of eindigde de vriendschap heel snel.

Ook nu al weer. Ik ging echt heel tof om met iemand, maar zodra ik het moeilijk kreeg, werd het minder. Hoorde nauwelijks nog iets van d'r. Heb vele pogingen gedaan, heb zelfs nog met een psycholoog erbij met haar gesproken tijdens m'n opname en dan reageert ze heel fijn. Maar daarna? Niks. Stuur ik haar berichten, vraag om af te spreken, heeft ze al iets of hoor ik niks. Maar ze reageert wel opdracht berichten in een groepsapp waar we beiden in zitten.

Ik snap het gewoon allemaal niet. Ik weet wel dat ik alleen waarschijnlijk nooit zal krijgen wat ik wil. En dat is een groep mensen om me heen die me missen als ik er niet ben, die langs komen als ik ziek ben, of wat dan ook.

En misschien overdrijf ik ook wel weer en krijg ik het gewoon niet goed uit m'n vingers niet, maar ben t ff soort van kwijt.

Kan zijn dat je 'vrienden' niet wisten hoe ermee om te gaan en/of je gewoon lieten barsten toen jij het moeilijk had. Helaas zijn veel mensen zo.
Zelf heb ik betere ervaringen met mensen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten als ik

quote:

Op zaterdag 20 april 2013 16:44 schreef Gray het volgende:

Wat zou er gebeuren als je alle redenen gehad hebt? Wat dan? Wat blijft over? Dit zijn vragen die ik me op een gegeven moment gesteld heb en mij op mijn pad gebracht hebben.

Fair point. Ik zit atm in de trein richting huis na 1.5 week 'gek doen' met couch surfing en hostels.

Wat heb ik er aan over gehouden? Dagelijks contact met een dame die haar liefde aan me heeft verklaard en verliefd als een koppel een aantal dagen door de stad gelopen, zoenend omhelsend. Biggest wtf moment ever in m'n leven. Een 3 tal mensen die ik nu nog moet gaan ontmoeten of waar ik iig welkom ben om te pitten. En een aantal leuke mails van mijn couch surfing hosts en surfers die me zeiden van, SE! Fuck gast, zelden zo'n passionele vent gezien. Je hebt me echt weer een donder onder m'n reet gegeven en dit was echt wat ik even nodig had. Dank! En mocht je in (stad) zijn, belletje doen!

Waarom ging ik er heen? Inspiratie zoeken ..

Hoe voel ik me nu? Twijfel, ik zie hier met name mensen die toch wel 'stuck' lijken te zitten in de problemen. Ik weet niet of ik nu nog vast zit in mn problemen, maar dit heeft wel een aardbeving in mn hoofd gegeven.

Echt een aardbeving. Zo kwam ik ook een gast tegen tijdens zo'n free-guided tour, gast is nu 24, was op zn 20e gediagnosticeerd met een depressie. Enorm zwaarmoedig .. wat ging hij doen? Reizen, doet hij al meer dan 4 jaar. Om het geluk in het leven te hervinden.

Denk je dat hij het gevonden heeft? Nee.. hij pakt om de zoveel dagen/weken weer de bus en gaat weer ergens anders heen tot de emoties hem weer inhalen. Zwaar hoor..

quote:

Op maandag 22 april 2013 13:02 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]
Zelf heb ik betere ervaringen met mensen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten als ik

En ja, zo verlies ik dus connecties met mensen die nu (en dit is een grote groep) het leven van huisje-boompje-beestje in gaan. En dat doe of kan ik niet. Ik zou hoorndol worden. Terwijl iedereen dat op dit moment doet. Ik heb echt een handjevol mensen van een grote groep die de 'andere kant' op gaan. Ik denk echt dat ik op de vooravond sta van een nieuwe fase in mn leven en een grote groep ga kwijtraken.

quote:

Op maandag 22 april 2013 12:16 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Een Bachelor heb ik ook wel, maar ik zit nu ook aan het eind van de Master. Ik wil heel graag mijn Master nog halen, maar ik heb daar wel nu heel erg veel hulp bij nodig. Ik heb de hulp nodig welk ik vroeger niet gekregen heb. Ik ga nu niet meer stoppen.
Voor het oplossen van die oneerlijkheid ben ik nu een systeem aan het bouwen en daar wil ik graag op afstuderen.

Pak wat je pakken kan. Eis de hulp die je hebben wil en laat niets en niemand je tegenhouden!

quote:

Op maandag 22 april 2013 13:11 schreef sitting_elfling het volgende:
En een aantal leuke mails van mijn couch surfing hosts en surfers die me zeiden van, SE! Fuck gast, zelden zo'n passionele vent gezien. Je hebt me echt weer een donder onder m'n reet gegeven en dit was echt wat ik even nodig had. Dank! En mocht je in (stad) zijn, belletje doen!

Goed man!

quote:

Waarom ging ik er heen? Inspiratie zoeken ..

En heb je dat gevonden, denk je? Of heb je iets anders gevonden dat voor jou van waarde is?

Je hebt iig een prachtige ervaring gehad met een prachtige dame, zoals ik het lees. Dat alleen al zou mij alles waard zijn. Een prachtige herinnering die je de rest van je leven kan koesteren.

quote:

Op maandag 22 april 2013 13:22 schreef Gray het volgende:
En heb je dat gevonden, denk je? Of heb je iets anders gevonden dat voor jou van waarde is?

Je hebt iig een prachtige ervaring gehad met een prachtige dame, zoals ik het lees. Dat alleen al zou mij alles waard zijn. Een prachtige herinnering die je de rest van je leven kan koesteren.

Ja, maar als je het niet erg vindt geef ik hier over een dag of 3 nog eens een antworod op. Omdat ik nu weer terug ga naar mijn 'crying bedje' waar ik heb lopen janken de afgelopen weken voordat ik ging reizen.

Deze ervaring met deze dame ga ik inderdaad nooit weer vergeten. Ik kwam een amerikaan tegen bij een tour, restaurant daarna, daarna stappen, daarna kwamen we dames tegen, telefoon uitgewisseld, 24 uur later liep ik met d'r hand in hand door Krakow. Zoenend en al. Boottripje door de Wisla en ze heeft me gisteren bij het vliegveld afgezet ..

Echt .. fucking weird. Het heeft me wel iig. perspectief geleend dat als je alleen bent, dat het 'frantically' searching voor een relatie echt de verkeerde insteek is. Dit gebeurde zo maar plotseling. Maar again, ik ga nu een aantal daagjes weer helemaal alleen thuis zitten en dan kan ik merken of ik er wat van geleerd heb. Voor de rest enorm veel Alan Watts filmpjes gezien

quote:

Op maandag 22 april 2013 13:32 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ja, maar als je het niet erg vindt geef ik hier over een dag of 3 nog eens een antworod op. Omdat ik nu weer terug ga naar mijn 'crying bedje' waar ik heb lopen janken de afgelopen weken voordat ik ging reizen.

Helemaal okay.

quote:

Deze ervaring met deze dame ga ik inderdaad nooit weer vergeten. Ik kwam een amerikaan tegen bij een tour, restaurant daarna, daarna stappen, daarna kwamen we dames tegen, telefoon uitgewisseld, 24 uur later liep ik met d'r hand in hand door Krakow. Zoenend en al. Boottripje door de Wisla en ze heeft me gisteren bij het vliegveld afgezet ..

Echt .. fucking weird. Het heeft me wel iig. perspectief geleend dat als je alleen bent, dat het 'frantically' searching voor een relatie echt de verkeerde insteek is. Dit gebeurde zo maar plotseling. Maar again, ik ga nu een aantal daagjes weer helemaal alleen thuis zitten en dan kan ik merken of ik er wat van geleerd heb. Voor de rest enorm veel Alan Watts filmpjes gezien

Mooi hè? Het gaat zoals het gaat. Verzet, of dat nou vechten tegen of vechten voor iets is, levert niets op. Je kan schreeuwen tegen een bloem dat ie rechtsom moet groeien, maar het groeit zoals het groeit. Hiermee doel ik niet op passiviteit, maar eerder actieve passiviteit. Als je iets kan veranderen aan je situatie, dan is dat wat is. Het is wat het is, het gaat zoals het gaat.

Voel ik me slecht, dan voel ik me slecht, maar ik weet dat het passeren zal. Voel ik me goed, dan voel ik me goed, maar ik weet dat het passeren zal. Passeert niets, dan passeert niets, maar ik weet dat het passeren zal. Passeert iets, dan passeert iets, maar ik weet dat het passeren zal.

Dit is een levensfilosofie, of beter gezegd een manier van leven, dat mij doorgaans een heel vredige ervaring geeft, een soort flow.

quote:

Op maandag 22 april 2013 12:16 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Een Bachelor heb ik ook wel, maar ik zit nu ook aan het eind van de Master. Ik wil heel graag mijn Master nog halen, maar ik heb daar wel nu heel erg veel hulp bij nodig. Ik heb de hulp nodig welk ik vroeger niet gekregen heb. Ik ga nu niet meer stoppen.
Voor het oplossen van die oneerlijkheid ben ik nu een systeem aan het bouwen en daar wil ik graag op afstuderen.

Misschien is het ook handig om de decaan te bezoeken.
Toen ik nog studeerde bestonden er wel regelingen om een jaar te verlengen (bv door handicap of ziekte) en om (deels) je studieschuld kwijtgescholden te krijgen.
Maar inmiddels zijn we zoveel jaar verder, ik heb geen idee meer hoe dat zit... Niet geschoten is altijd mis!
Succes.

Hier gaat het qua stemming eigenlijk wel redelijk stabiel sinds de parnate .
Hele aparte gewaarwording, ik ben er nog lang niet, maar dit is denk ik wel een beter uitgangspunt!

quote:

Op maandag 22 april 2013 13:02 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Kan zijn dat je 'vrienden' niet wisten hoe ermee om te gaan en/of je gewoon lieten barsten toen jij het moeilijk had. Helaas zijn veel mensen zo.
Zelf heb ik betere ervaringen met mensen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten als ik

Tja, ik weet het echt ff niet maar wat ik nu wel en niet moet doen. Zie er ff geen heil meer in allemaal.

M'n therapeute noemt het ook pech, maar het kan toch niet alleen maar pech zijn? Wat doe ik nou toch zo fout vraag me weer af? En ik weet dat dingen delen an sich al goed is. Dat het gaat om ruimte in durven nemen, ongeacht hoe de ander reageert. Maar als m'n heil zoeken bij anderen de oplossing is voor het gemis van vroeger en dat werkt ook niet, wat moet ik dan?

Ik heb het afgelopen jaar veel gedaan en bereikt en het gaat er ook om hoe je over jezelf denkt. Maar de echte verbintenis missen, das kut.

volgens mij is het idee dat je iets moet opvullen omdat je het in het verleden hebt gemist een wat aparte invulling, iets kan niet opgevuld worden lijkt me, dat is geschiedenis die genoteerd kan worden, de invulling zit hem in het doen van dingen in het heden met een doel naar de toekomst, niet naar het verleden... maar misschien denk ik te simpel?

quote:

Op maandag 22 april 2013 14:11 schreef Nyota het volgende:

[..]

Tja, ik weet het echt ff niet maar wat ik nu wel en niet moet doen. Zie er ff geen heil meer in allemaal.

M'n therapeute noemt het ook pech, maar het kan toch niet alleen maar pech zijn? Wat doe ik nou toch zo fout vraag me weer af? En ik weet dat dingen delen an sich al goed is. Dat het gaat om ruimte in durven nemen, ongeacht hoe de ander reageert. Maar als m'n heil zoeken bij anderen de oplossing is voor het gemis van vroeger en dat werkt ook niet, wat moet ik dan?

Ik heb het afgelopen jaar veel gedaan en bereikt en het gaat er ook om hoe je over jezelf denkt. Maar de echte verbintenis missen, das kut.

Ik weet natuurlijk niet hoe jij met je vrienden omgaat (en je moet deze post niet negatief opvatten), maar ik heb er altijd een gewoonte van gemaakt om m'n omgeving niet lastig te vallen met mijn problemen. Nadelen heeft dat natuurlijk wel (je staat er dan immers meer alleen voor), maar ik heb tenminste wel m'n vrienden behouden. Sterker nog, ik heb m'n vriendenkring juist vergroot in die tijd.

quote:

Op maandag 22 april 2013 15:12 schreef Re het volgende:
volgens mij is het idee dat je iets moet opvullen omdat je het in het verleden hebt gemist een wat aparte invulling, iets kan niet opgevuld worden lijkt me, dat is geschiedenis die genoteerd kan worden, de invulling zit hem in het doen van dingen in het heden met een doel naar de toekomst, niet naar het verleden... maar misschien denk ik te simpel?

Je kunt het nooit never terugdraaien, die jaren ben je gewoon kwijt!
Ik heb dan ook altijd het gevoel dat ik 1)achter loop t.o.v. de rest en 2)dat ik harder moet zwemmen dan die rest om maar überhaubt enigzins m'n achterstand niet nog groter te laten worden.

Ik word daar maar vaak genoeg gewoon moedeloos van. Daar komt voor mij nog bij dat ik geen richting heb. Ik doe eigenlijk maar wat en das niet echt bevredigend.
Maar ik heb de laatste paar jaar tenminste wel wat grote dingen bereikt, alleen is dat voor m'n gevoel nog niet genoeg.

Edit:O, en ik wil niet depressief klinken, want dat ben ik dus niet

[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 22-04-2013 15:42:42 ]

Het gemis blijft altijd. M'n therapeute gaf me echter een voorbeeld van een ex-cliënte die ook behoorlijke emotioneel verwaarloosd is geweest. Zij heeft nu een groep hechte vriendinnen die elkaar veel zien, vaak met elkaar afspreken en er voor elkaar zijn. Dus je vult het gemis uit het verleden niet op, maar hetgeen je nu nog steeds most en nooit hebt gehad, geef je een andere invulling.

En dat, tja, geen idee hoe ik dat nog zou moeten bewerkstelligen. Juist bij bv een vriendin die ik relatief kort kende, ben ik meer open geweest vanaf het begin. Maar toen ik het echt moeilijk kreeg en heel openhartig ben geweest, hoor ik er nauwelijks. En het daar ook vaker over gehad. Ik dacht ook altijd dat ik misschien niet genoeg gaf ofzo, dus let er ook op dat ik vraag naar de dingen die ze me eerder wel eens verteld hebben, ook omdat ik het graag wil weten.

En het vertellen van mijn kant probeer ik minder oppervlakkig te houden dan dat ik altijd deed. Want oppervlakkig is wel leuk, maar ook soms nep, en dat wil ik niet. Maar ik ben hypergevoelig voor verlating weet ik inmiddels, dus ben nu zeker ook weer wat op m'n hoede.

Dus nee, tot nog toe heb ik zeker biet de ervaring dat het vriendschappen versterkt helaas.

hoihoi

quote:

Op maandag 22 april 2013 12:54 schreef Nyota het volgende:
Jezus, wat gaat het kut hier. Eigenlijk al een paar weken. Voel me weer zo depressief, dat er echt niks uit m'n handen komt.

Met m'n therapeute het eerst veel over de emotionele verwaarlozing van vroeger gehad. En dat ik dat gemis een beetje op zou kunnen vangen door meer te delen met vrienden en vriendinnen (vooral deze) om me heen. Alleen mijn ervaringen met vriendinnen is ook nogal slecht. Vaak als ik iets over mezelf vertelde of het moeilijk had, veranderde of eindigde de vriendschap heel snel.

Ook nu al weer. Ik ging echt heel tof om met iemand, maar zodra ik het moeilijk kreeg, werd het minder. Hoorde nauwelijks nog iets van d'r. Heb vele pogingen gedaan, heb zelfs nog met een psycholoog erbij met haar gesproken tijdens m'n opname en dan reageert ze heel fijn. Maar daarna? Niks. Stuur ik haar berichten, vraag om af te spreken, heeft ze al iets of hoor ik niks. Maar ze reageert wel opdracht berichten in een groepsapp waar we beiden in zitten.

Ik snap het gewoon allemaal niet. Ik weet wel dat ik alleen waarschijnlijk nooit zal krijgen wat ik wil. En dat is een groep mensen om me heen die me missen als ik er niet ben, die langs komen als ik ziek ben, of wat dan ook.

En misschien overdrijf ik ook wel weer en krijg ik het gewoon niet goed uit m'n vingers niet, maar ben t ff soort van kwijt.

Kun jij (en anderen) alleen zijn?

Ja, ik kan alleen zijn, graag zelfs.

quote:

Op maandag 22 april 2013 12:09 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Je hebt helemaal gelijk natuurlijk. Ik wil mezelf helemaal doorgelicht hebben en ik wil op korte termijn geestelijk sterk verbeteren. Ik wil ook kijken of ik langer over mijn studie mag doen. Ik kan dit niet alleen oplossen dus ik heb hulp ingeschakeld. Dat had ik eigenlijk jaren geleden moeten doen, maar zo'n sukkel als ik doet dat natuurlijk niet.

Het is goed van je dat je hulp hebt ingeschakeld dat is stap een. Stap twee is jezelf geen sukkel meer noemen. Dat is eigenlijk niemand, tenzij iemand willens en wetens toch herhaaldijk veel fout hebt gemaakt.

@Nyota,

Vaak ben ik een luisterend oor voor anderen geweest met alle liefde en plezier zelfs. Hadden ze niets mochten ze bij mij slapen gaf ze te eten en vaak ook nog mijn persoonlijke spullen. Iets wat ik niet erg vond en vind doe het zelfs met alle liefde van de wereld. Alleen wat wel is dat als hun zich beter voelen ze ook ineens weg zijn.

Ben dan dus best moe want zoiets kost heel veel energie... Ergens kan ik mij dus helaas wel begrijpen dat sommige mensen hunzelf afschermen voor een ander welke wil spreken over zijn of haar verleden of lopende problemen. Al is zoiets heel moeilijk en absoluut niet leuk dat weet ik ook.

quote:

Op maandag 22 april 2013 17:12 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Kun jij (en anderen) alleen zijn?

Ik kan heel goed alleen zijn.
Maar ik heb tegelijkertijd ook de behoefde om af en toe onder de mensen te zijn.

quote:

Op maandag 22 april 2013 17:08 schreef summer2bird het volgende:
hoihoi

quote:

Op maandag 22 april 2013 12:52 schreef Comp_Lex het volgende:
Terwijl iedereen elkaar liepen af te lebberen en af te naaien zat ik op mijn kamertje bij mijn ouders. Dat kan echt niet meer zo.

Ben jij hiervoor verhuisd? Ik ben heel benieuwd, ik wil mijn leven ook wel wat veranderen namelijk.

Ik kan ook goed alleen zijn.