De kunst van het loslaten van je ex #225 - Detachment in progressss

quote:

Op woensdag 15 mei 2013 00:39 schreef Erik_85 het volgende:

[..]

Door de gedachtegang van haar snap ik vrouwen dan ook compleet niet.

Sta ik hier alleen in??

Ik ben zelf vrouw en ik snap haar gedachtengang, je zegt zelf geen contact meer te willen en heeft die juist inderdaad gehoor aan gegeven door te blokkeren en zelf ook zoiets te hebben van ok , en dan is het nog niet goed.

^ ik ga het niet allemaal quoten maar bedankt voor de reacties. Ik vatte dit dus vijandig op omdat we de afgelopen 1.5 maand gewoon normaal contact hebben gehad, gezellig hebben gehad, gesprekken als vroeger en ik daardoor toch ergens hoop kreeg en zo terugviel in mijn verdriet. In 5 maanden was dit dan ook de eerste keer dat ik uitte dat ik hem miste, hiervoor had hij gewoon de indruk dat ik er over heen was. (Zijn woorden)
Overigens kwam het meeste initiatief dan ook van zijn kant, ik heb me expres afzijdig opgesteld om hem niet lastig te vallen. Dus zo heb ik het idee gekregen dat hij open stond voor contact met mij.

Het is ook gewoon een ego kwestie.. Ik geef aan geen contact te willen tijdelijk en dat ik het wel laat horen als ik weer "normaal" contact kan hebben zoals de afgelopen tijd. Omdat ik me realiseer dat het me niet helpt in m'n verwerkingsproces. En dan is hij diegene die mij blokkeert..

Ik dacht dat hij dat wel leuk zou vinden om in de toekomst weer contact te krijgen, met de zekerheid dat ik hem niet terugwil dan, n.a.v. zijn gedrag en gecontact de afgelopen 1.5 maand.

Ik hoop dat ik zo mijn gedachtengang wat duidelijker heb gemaakt haha.

Pfff, ik kan gewoon niet bij het feit dat je in 5 maanden al 2 vriendinnen krijgt na 3.5 jaar.. Verwerken mannen dan echt zo snel?!

quote:

Op woensdag 15 mei 2013 01:15 schreef perfectsecret het volgende:
^ ik ga het niet allemaal quoten maar bedankt voor de reacties. Ik vatte dit dus vijandig op omdat we de afgelopen 1.5 maand gewoon normaal contact hebben gehad, gezellig hebben gehad, gesprekken als vroeger en ik daardoor toch ergens hoop kreeg en zo terugviel in mijn verdriet. In 5 maanden was dit dan ook de eerste keer dat ik uitte dat ik hem miste, hiervoor had hij gewoon de indruk dat ik er over heen was. (Zijn woorden)
Overigens kwam het meeste initiatief dan ook van zijn kant, ik heb me expres afzijdig opgesteld om hem niet lastig te vallen. Dus zo heb ik het idee gekregen dat hij open stond voor contact met mij.

Het is ook gewoon een ego kwestie.. Ik geef aan geen contact te willen tijdelijk en dat ik het wel laat horen als ik weer "normaal" contact kan hebben zoals de afgelopen tijd. Omdat ik me realiseer dat het me niet helpt in m'n verwerkingsproces. En dan is hij diegene die mij blokkeert..

Ik dacht dat hij dat wel leuk zou vinden om in de toekomst weer contact te krijgen, met de zekerheid dat ik hem niet terugwil dan, n.a.v. zijn gedrag en gecontact de afgelopen 1.5 maand.

Ik hoop dat ik zo mijn gedachtengang wat duidelijker heb gemaakt haha.

Pfff, ik kan gewoon niet bij het feit dat je in 5 maanden al 2 vriendinnen krijgt na 3.5 jaar.. Verwerken mannen dan echt zo snel?!

Kop in het zand steken? Niet willen verwerken? Niet alleen kunnen zijn? (je ex uiteraard..)

Mannen verwerken dit soort dingen op een heel andere manier, spreek uit ervaring. Tonen minder emotie en als er al emotie is, is dit in de vorm van boosheid/botheid zoals hierboven.

Getuigt ook wel van onvolwassenheid, hier ben ik zelf ook achter gekomen. Emotie's tonen is zo slecht nog niet, maar verberg het dan niet achter boosheid... Alleen is dit best moeilijk voor veel mensen.

Ik zou zeggen, lekker links laten liggen. Hier heb je toch niets aan:-)

quote:

Op woensdag 15 mei 2013 01:15 schreef perfectsecret het volgende:
^ ik ga het niet allemaal quoten maar bedankt voor de reacties. Ik vatte dit dus vijandig op omdat we de afgelopen 1.5 maand gewoon normaal contact hebben gehad, gezellig hebben gehad, gesprekken als vroeger en ik daardoor toch ergens hoop kreeg en zo terugviel in mijn verdriet. In 5 maanden was dit dan ook de eerste keer dat ik uitte dat ik hem miste, hiervoor had hij gewoon de indruk dat ik er over heen was. (Zijn woorden)
Overigens kwam het meeste initiatief dan ook van zijn kant, ik heb me expres afzijdig opgesteld om hem niet lastig te vallen. Dus zo heb ik het idee gekregen dat hij open stond voor contact met mij.

Het is ook gewoon een ego kwestie.. Ik geef aan geen contact te willen tijdelijk en dat ik het wel laat horen als ik weer "normaal" contact kan hebben zoals de afgelopen tijd. Omdat ik me realiseer dat het me niet helpt in m'n verwerkingsproces. En dan is hij diegene die mij blokkeert..

Ik dacht dat hij dat wel leuk zou vinden om in de toekomst weer contact te krijgen, met de zekerheid dat ik hem niet terugwil dan, n.a.v. zijn gedrag en gecontact de afgelopen 1.5 maand.

Ik hoop dat ik zo mijn gedachtengang wat duidelijker heb gemaakt haha.

Pfff, ik kan gewoon niet bij het feit dat je in 5 maanden al 2 vriendinnen krijgt na 3.5 jaar.. Verwerken mannen dan echt zo snel?!

Nou ja als hij degene is die het uit maakt, is het natuurlijk al een heel ander verhaal. Toen het vijf maanden uit was met mijn ex na 2.5 jaar, was hij ook serieus aan het daten met zijn huidige vriendin. En hij heeft er heus wel verdriet van gehad dat we uit elkaar waren, maar stond ook achter zijn beslissing. Zelfs toen hij aan het daten was, miste hij wat wij hadden soms nog wel (zijn woorden). Dat betekent dus niet dat hij een botte hork is die zijn kop in het zand steekt, en meteen verder gaat. Ik geloof oprecht dat hij het heeft verwerkt in die paar maanden. Dus ik snap je reactie dat je het niet begrijpt, maar het zou goed kunnen.
Daarnaast: vervelend dat je ex je heeft geblokkeerd maar probeer over die ego kwestie heen te stappen. Je ging in zijn ogen te ver met je appje en hij reageert daar nogal explosief op, maar dat hij jou blokkeert kan hij wellicht ook met meerdere redenen gedaan hebben (omdat jij geen contact wilt). Ik snap je gedachtengang dat je hoopt dat je over een tijdje weer normaal contact kan hebben, maar onthoud goed dat deze gedachte deels voortvloeit uit je liefdesverdriet: het is een manier om hem toch nog in je leven te houden. Als je echt over hem heen bent, zul je hem een stuk minder bijzonder en belangrijk vinden, en heb je er misschien niet eens behoefte aan. Zo is het bij mij nu een beetje. En ik merk hoe lastig het kan zijn om vrienden met je ex te blijven, vanwege de klassieker: "uit het oog, uit het hart". Sterkte met verwerken in ieder geval, het komt goed.

Bedankt allemaal. Moet zeggen dat het al een stuk beter gaat, hormonen.

Graag wat advies nodig!

Ik begin nu eindelijk een beetje normaler en rustiger te worden, maar er zit me nog steeds iets dwars wat me weerhoud om echt verder te gaan. Nadat het uitging is m'n ex opeens meer bevriend geraakt met een goede maat en bandlid van me. Dit zit me absoluut niet lekker. Als ze ver van te voren al goede vrienden waren zou het me niet zo veel hebben uitgemaakt.
Ik heb deze vriend al duidelijk gemaakt dat het mij pijn doet en dat ik het bovendien aardig onrespectvol vind dat hij dat doet. Hij begreep wat ik bedoelde en was zelf ook al een beetje bezig met afstand te nemen van haar, maar het contact blijft nog steeds. Ik kan hem ook niet dwingen om het contact met haar volledig af te sluiten.

Hierdoor ben ik gewoon bang dat ik haar misschien zal tegenkomen terwijl ik er nog niet 'klaar' voor ben. Waarschijnlijk heeft ze zelf ook niet eens door wat ze nu aan het doen is. Ik snap nog steeds niet wat ze nou met die gast moet. Ik ben niet bang dat het een romantische relatie wordt.

Misschien moet ik mij er niet zo druk om maken, maar dit is wel een factor die het mij ontzettend moeilijk maakt op een of andere manier. Ik heb gezworen dat ze niet meer in mijn leven mag voorkomen, maar op deze manier blijft ze er toch in haken. Het is klote dat daardoor de vriendschap van mij en mijn maat daardoor ook begint te schommelen.

quote:

Op donderdag 16 mei 2013 10:25 schreef sporu het volgende:
Graag wat advies nodig!

Ik begin nu eindelijk een beetje normaler en rustiger te worden, maar er zit me nog steeds iets dwars wat me weerhoud om echt verder te gaan. Nadat het uitging is m'n ex opeens meer bevriend geraakt met een goede maat en bandlid van me. Dit zit me absoluut niet lekker. Als ze ver van te voren al goede vrienden waren zou het me niet zo veel hebben uitgemaakt.
Ik heb deze vriend al duidelijk gemaakt dat het mij pijn doet en dat ik het bovendien aardig onrespectvol vind dat hij dat doet. Hij begreep wat ik bedoelde en was zelf ook al een beetje bezig met afstand te nemen van haar, maar het contact blijft nog steeds. Ik kan hem ook niet dwingen om het contact met haar volledig af te sluiten.

Hierdoor ben ik gewoon bang dat ik haar misschien zal tegenkomen terwijl ik er nog niet 'klaar' voor ben. Waarschijnlijk heeft ze zelf ook niet eens door wat ze nu aan het doen is. Ik snap nog steeds niet wat ze nou met die gast moet. Ik ben niet bang dat het een romantische relatie wordt.

Misschien moet ik mij er niet zo druk om maken, maar dit is wel een factor die het mij ontzettend moeilijk maakt op een of andere manier. Ik heb gezworen dat ze niet meer in mijn leven mag voorkomen, maar op deze manier blijft ze er toch in haken. Het is klote dat daardoor de vriendschap van mij en mijn maat daardoor ook begint te schommelen.

Vriendschap van je maat lijkt me belangrijk. En bandlid .. Maw, probeer hem zo goed mogelijk uit te leggen dat je dit niet wil.

Ik kreeg overigens weer een mail, met alleen de vraag hoe het met me ging. Het is zo godsgruwelijk moeilijk om niet te reageren. Zelfs nu nog heb ik het idee dat ik nu weer fout doe om niet te reageren.

@Sitting_elfling, kijk vooruit. Je zult zo verdomd trots zijn als je er niet op reageert. Het is heel simpel: reageren is jezelf verhinderen en het proces vertragen. Een stap terug. Niet reageren is vooruit blijven gaan in de juiste koers.

.

[ Bericht 99% gewijzigd door sporu op 16-05-2013 20:34:38 ]

Hoe geen contact een mens toch kan slopen. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen op dit punt. We zijn al een geruime tijd bezig en wat betreft het geen contact hebben gaat het goed. Ik ga er alleen zowel fysiek als mentaal aan onderdoor.

Ik word elke dag wakker met een zenuwachtig en naar gevoel. Elke dag is zwaarmoedig. Ik heb nergens zin meer in. Bovendien is er een groeiende angst aan het ontwikkelen voor alles wat met haar te maken heeft en ik vermijd het als de pest. Helaas zijn dat nogal wat dingen. Bang voor alles. Dit kan toch niet de bedoeling zijn van 'genezen'? Ik ben er nog slechter aan toe voordat de relatie op de klippen liep.

Dit probleem ligt bij mij, maar ik weet niet meer wat ik er aan moet doen.

Een break up is een tijd van bezinning en jezelf onder de loep nemen. Misschien dat je daar angst voor hebt, dat je dingen te weten komt van jezelf waar je liever niet aan wil denken? Je moet het niet angstvallig uit de weg gaan, maar er juist mee leren leven. Zoek een hobby, doe dingen die je anders nooit deed tijdens de relatie of die je altijd uit de weg ben gegaan. Daag jezelf elke dag uit. Anyway, je kan altijd een afspraak met de huisarts maken en die kan je zo nodig doorverwijzen naar de psycholoog.

Ik denk dat er gewoon allemaal problemen naar boven komen die ik tijdens de relatie heb weggestopt. Opeens komt er twee jaar aan 'onderdrukking' op me af, en dat is nogal heftig. Ik weet waar mijn valkuilen zijn. Ze zijn echter nog groter geworden dan voorheen.

- Depressie is omgeslagen van af en toe depressief naar bijna constante neerslachtigheid. Ik heb genoeg goede momenten maar het zwarte gevoel blijft overheersen.
- Angst voor het onbekende had ik altijd wel, maar wist ik altijd goed te onderdrukken door wel gewoon dingen te ondernemen waar ik nog geen weet van had. Nu is het echter terug in full force, en heb ik niet eens zin meer om iets te ondernemen. Ik doe het nog steeds wel, maar het boeit me allemaal niet meer.
- Mijn grootste angst is nog wel dat ik gewoon nooit meer de oude word. Voor de relatie was ik een vrij opgewekt en gemotiveerd persoon, met hier en daar nog problemen, maar ik was tenminste gelukkig. Nu het over is ben ik een groter wrak dan ooit. Dit is veruit mijn meest donkere periode. Ik ben al eens uit een diep dal geklommen maar ik acht de kans steeds kleiner dat ik dat nog een keer kan doen.

Nu weet ik weer waarom ik nooit een relatie heb gehad uberhaupt. Ik was altijd bang voor dit soort taferelen, en ze zijn gebeurd. Ik heb er van geleerd, denk ik.

quote:

Op maandag 20 mei 2013 11:44 schreef sporu het volgende:
Ik denk dat er gewoon allemaal problemen naar boven komen die ik tijdens de relatie heb weggestopt. Opeens komt er twee jaar aan 'onderdrukking' op me af, en dat is nogal heftig. Ik weet waar mijn valkuilen zijn. Ze zijn echter nog groter geworden dan voorheen.

- Depressie is omgeslagen van af en toe depressief naar bijna constante neerslachtigheid. Ik heb genoeg goede momenten maar het zwarte gevoel blijft overheersen.
- Angst voor het onbekende had ik altijd wel, maar wist ik altijd goed te onderdrukken door wel gewoon dingen te ondernemen waar ik nog geen weet van had. Nu is het echter terug in full force, en heb ik niet eens zin meer om iets te ondernemen. Ik doe het nog steeds wel, maar het boeit me allemaal niet meer.
- Mijn grootste angst is nog wel dat ik gewoon nooit meer de oude word. Voor de relatie was ik een vrij opgewekt en gemotiveerd persoon, met hier en daar nog problemen, maar ik was tenminste gelukkig. Nu het over is ben ik een groter wrak dan ooit. Dit is veruit mijn meest donkere periode. Ik ben al eens uit een diep dal geklommen maar ik acht de kans steeds kleiner dat ik dat nog een keer kan doen.

Nu weet ik weer waarom ik nooit een relatie heb gehad uberhaupt. Ik was altijd bang voor dit soort taferelen, en ze zijn gebeurd. Ik heb er van geleerd, denk ik.

Ik herken me ontzettend veel in je verhaal. Ontzettend. Wat je bijzelf misschien moet afvragen, wil je wel weer diezelfde gast worden die je ooit was? Ik merk namelijk dat ik een enorme verandering door ga net het splitten van mij ex. Je merkt en leert van je eigen fouten. Ook al ben ik nog steeds een groter wrak dan dat ik ooit was, en ik zelf ook nooit echt diep in een relatie wou zitten omdat ik bang was dat dit (je kut voelen) zou gebeuren. Ik ben alleen niet bij de pakken neer gaan zitten en toch weer verder gegaan.

Overigens enorm rustig hier, men wordt niet gedumpt in Mei?

quote:

Op maandag 20 mei 2013 22:35 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik herken me ontzettend veel in je verhaal. Ontzettend. Wat je bijzelf misschien moet afvragen, wil je wel weer diezelfde gast worden die je ooit was? Ik merk namelijk dat ik een enorme verandering door ga net het splitten van mij ex. Je merkt en leert van je eigen fouten. Ook al ben ik nog steeds een groter wrak dan dat ik ooit was, en ik zelf ook nooit echt diep in een relatie wou zitten omdat ik bang was dat dit (je kut voelen) zou gebeuren. Ik ben alleen niet bij de pakken neer gaan zitten en toch weer verder gegaan.

Overigens enorm rustig hier, men wordt niet gedumpt in Mei?

Nee, ik ga ook niet bij de pakken neerzitten. Dat is niet wie ik ben. Ik probeer naar oplossingen te zoeken, nieuwe invalshoeken te vinden, ... Alles wat maar helpt om van dit nare gevoel af te komen. Het maakt het alleen niet zo makkelijk omdat het mijn eerste relatie was, en meteen twee jaar, en dan ook nog zo intens. Nouja, je het kan het ergste meteen maar gehad hebben denk ik. Ik heb zeker veel geleerd van deze relatie, nu weet ik nog beter waar mijn problemen zich manifesteren en dat geluk uit mezelf moet komen en niet uit anderen. Ik heb dit echter heel mijn puberteit en voor de break lopen negeren. Het is flink wat tijd die ik moet gaan inhalen om beter in het leven te staan. Dit ga ik niet alleen kunnen, dus ik duik binnenkort weer in de wereld van therapie.

Heb er vandaag weer flink om lopen janken, maar dat was ook wel een opluchting. Al die negatieve gedachten eruit gehuild. Voelde niet slecht. Voel me in een keer een stuk rustiger.

quote:

Op maandag 20 mei 2013 23:40 schreef sporu het volgende:

[..]

Nee, ik ga ook niet bij de pakken neerzitten. Dat is niet wie ik ben. Ik probeer naar oplossingen te zoeken, nieuwe invalshoeken te vinden, ... Alles wat maar helpt om van dit nare gevoel af te komen. Het maakt het alleen niet zo makkelijk omdat het mijn eerste relatie was, en meteen twee jaar, en dan ook nog zo intens. Nouja, je het kan het ergste meteen maar gehad hebben denk ik. Ik heb zeker veel geleerd van deze relatie, nu weet ik nog beter waar mijn problemen zich manifesteren en dat geluk uit mezelf moet komen en niet uit anderen. Ik heb dit echter heel mijn puberteit en voor de break lopen negeren. Het is flink wat tijd die ik moet gaan inhalen om beter in het leven te staan. Dit ga ik niet alleen kunnen, dus ik duik binnenkort weer in de wereld van therapie.

Heb er vandaag weer flink om lopen janken, maar dat was ook wel een opluchting. Al die negatieve gedachten eruit gehuild. Voelde niet slecht. Voel me in een keer een stuk rustiger.

Het was niet mijn 1e relatie, maar wel mijn 1e echte serieuze relatie (kids/trouwen... etc).

En ook duurde die 2 jaar. Ook ik ben de wereld van de therapie ingedoken, na flink wat terechte schoppen hier te hebben ontvangen. So far so good. Gaat duidelijk beter.

Zijn er hier mensen die al langere tijd uit elkaar zijn, en he-le-maal geen contact meer hebben met hun ex?

Wij zijn nu al ruim 2 jaar uit elkaar, maar ik blijf het gewoon raar vinden dat je een relatie krijgt met elkaar, en dat het vervolgens over gaat, en dat je ZO snel (zelfs 2 jaar vind ik snel) weer complete vreemdelingen voor elkaar bent.

Ik heb haar echt al een jaar niet gezien ofzo, terwijl we nota bene in een straal van anderhalve kilometer van elkaar afwonen. Ook nooit meer eens een whatsapp/bel of facebook gesprekje over hoe het gaat ofzo, nee het was uit, en nog 1/2 keer afgesproken en dat was het..

Ergens is dat wel normaal, want je bent ex'en en je kunt moeilijk oneindig blijven afspreken, maar het blijft toch wel een raar idee.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2013 11:40 schreef JiggyJ het volgende:
Zijn er hier mensen die al langere tijd uit elkaar zijn, en he-le-maal geen contact meer hebben met hun ex?

Wij zijn nu al ruim 2 jaar uit elkaar, maar ik blijf het gewoon raar vinden dat je een relatie krijgt met elkaar, en dat het vervolgens over gaat, en dat je ZO snel (zelfs 2 jaar vind ik snel) weer complete vreemdelingen voor elkaar bent.

Ik heb haar echt al een jaar niet gezien ofzo, terwijl we nota bene in een straal van anderhalve kilometer van elkaar afwonen. Ook nooit meer eens een whatsapp/bel of facebook gesprekje over hoe het gaat ofzo, nee het was uit, en nog 1/2 keer afgesproken en dat was het..

Ergens is dat wel normaal, want je bent ex'en en je kunt moeilijk oneindig blijven afspreken, maar het blijft toch wel een raar idee.

Hier ook hoor..

Maar bij mij is het ook omdat ik er zelf niet echt behoefte aan heb ofzo. Althans ; Diep van binnen ben ik nog wel geïnteresseerd in haar (zijn ook goed uit elkaar gegaan), maar het is me de moeite en het hoge ''akward'' gehalte niet waard om daadwerkelijk een gesprekje aan te knopen als ik haar zie..

Soms zie ik haar nog wel eens in het centrum van mijn woonplaats, op zaterdagmiddag als ik boodschappen moet halen ofzo. Onlangs voor het eerst sinds 8 maanden, maar we maakten oogcontact, en dacht ik kan 2 dingen doen : Hoi zeggen, en gewoon lekker doorlopen, of heel spontaan gaan doen en vragen hoe het gaat en een heel gesprek aanknopen..

Heb voor het eerste gekozen, en dus : Hey, hey, en gewoon doorgelopen

Bij ons is het nu 2 weken uit, eigenlijk elke dag nog gesmst/gebeld, maar hij zou gister langskomen. Ik ben er heel verdrietig over, dat weet hij, dus ik zat echt een beetje zenuwachtig te wachten de hele dag. Hij is niet meer gekomen, ook niet afgezegd oid.

Ik heb nu zijn nummer verwijderd dus ik kan hem ook niet meer bellen, maar het doet wel pijn. Ik heb in ons laatste gesprek over de telefoon hele stomme dingen gezegd in mijn emotie en daar schaam ik me zo voor.

Hij twijfelde zelf nog heel erg, daarom wilde ik hem zien en hoopte ik dat het goed zou komen. Maar het is nu echt klaar. Nummers weg, geen contact.. pff

Ik heb nog steeds veel contact met m'n ex, is nu 4 maanden geleden dat ik het heb uitgemaakt. Als is het wel een pre om totaal niets meer voor elkaar te voelen, Anders blijft het echt knagen. Toevallig had te vorige week met een jongen gezoend tijdens het uitgaan, doet me niets meer eigenlijk. Dan kan je wel zeggen dat je over elkaar heen bent denk ik.

Verder heb ik toevallig sinds gister met mijn scharrel gebroken, afstand was te groot, wel een erg leuk meisje waar ik ook wel toekomstperspectief in zag, alleen ze bleek achteraf gewoon een twisted mind te hebben, constant zichzelf tegenspreken en verschillende signalen afgeven. Geen zin in:) Haar zal ik dan ook nooit meer zien of spreken. Maar na een echte relatie vind ik wel dat je elkaar daarna gewoon nog kan spreken en normaal met elkaar om kan gaan.

Jahoor ex heeft me na een week gedeblokkeerd. Hoe het met me gaat, dat ik mooie schoenen aan had vandaag. (We zagen elkaar)
En dat ik het aan moet geven als ik geen contact aankan. Wtf nu snap ik al helemaal niks meer van hem, ik "moest hem niet meer whatsappen en verder met m'n leven." Het is verdomme ook nooit goed met die kerel.

Gelijk vragen. Wat wil je nou ? Wel of geen contact ?

Btw als ik die dingen vraag dan betekent dat dat ik spijt zou hebben van eerder gezegde dingen

quote:

Op woensdag 22 mei 2013 16:58 schreef perfectsecret het volgende:
Jahoor ex heeft me na een week gedeblokkeerd. Hoe het met me gaat, dat ik mooie schoenen aan had vandaag. (We zagen elkaar)
En dat ik het aan moet geven als ik geen contact aankan. Wtf nu snap ik al helemaal niks meer van hem, ik "moest hem niet meer whatsappen en verder met m'n leven." Het is verdomme ook nooit goed met die kerel.

Kies 1 kant. Of contact of geen contact. Hou je daarna een aantal maand in. Zwicht niet!

quote:

Op dinsdag 21 mei 2013 11:40 schreef JiggyJ het volgende:
Zijn er hier mensen die al langere tijd uit elkaar zijn, en he-le-maal geen contact meer hebben met hun ex?

Drie jaar nu. Geen behoefte aan contact. Zou me alleen maar irriteren aan haar oppervlakkigheid.

Ik heb het kort gehouden, antwoord gegeven en niks teruggevraagd. Hij bleef t wel proberen om een gesprek te hebben maar ik wil gewoon geen contact meer. Dat zal sowieso zorgen voor weer een mega terugval zoals afgelopen week. En nu gaat het weer een beetje en dat wil ik houden ook.

Ik kan er gewoon zo niet tegen, ik snap het ook niet. Het was me duidelijk afgelopen week: geen contact meer en verdergaan. Doe ik dat en amper een week later gaat hij zelf contact zoeken?! En is er geen vuiltje aan de lucht.

Bah laat me gewoon met rust. Fijn dat ik hier even m'n frustraties van me af kan schrijven.