Nog even het volgende; ik heb geen idee hoe je iemand met psychoses kunt helpen. In mijn geval hielp het dat ik (in fases) zelf door had dat ik gek werd. Verder had ik wel vrienden om me heen die mij steunden en waar nodig zich kritisch op stelden. Ik heb het eigenlijk nooit als vernederend beschouwd. Meer als een ziekte waar ik niets aan kon doen. Tenminste toen ik concludeerde dat het niet aan het wietgebruik lag. Één ding dat mij helpt overeind te blijven is mijn gevoel voor humor. Toen ik net symptomatisch werd kwam ik iemand tegen die allerlei religieuze noties had en na een korte discussie riep ik luid: "Sommigen proberen van hun wanen af te komen!" Vond ik erg grappig van mijzelf. *quote:Op donderdag 2 mei 2013 19:22 schreef Zapato het volgende:
Wat een verhalen jongens. Erg aardig dat jullie zo open en hulpvaardig zijn. En interessant (en hopelijk ook nuttig) om hierover te praten met 'ervaringsdeskundigen'.
Ik kan me voorstellen dat het vernederend is als je dit moet toegeven. Voor jezelf, maar ook ten opzichte van je omgeving. Denk dat dat ook voor mijn vriend, die van karakter al trots en koppig is, een groot probleem is. Vroeger was het al zo dat als wij A zeiden, hij uit principe B zei. Een gevoel van vernedering is dus iets dat we echt moeten proberen te vermijden.
Ik ben niet alleen, scheelt een boel.quote:Op donderdag 2 mei 2013 18:25 schreef Zapato het volgende:
Heftig, en je slikt nu medicatie? Wel knap hoe je ermee omgaat als ik 't zo lees. Zeker als je hiermee ook een kind moet opvoeden.
Frustrerend. Misschien proberen met licht vrijwilligerswerk (waar je geen kantjes hoeft vol te schrijven) toch bezig te blijven? Als je maar een beetje onder de mensen blijft.quote:Op donderdag 2 mei 2013 19:38 schreef Demon_from_heaven het volgende:
[..]
Voor mij is altijd erg belangrijk geweest dat ik over dingen mijn mening kon geven en dergelijke. Nu speelt dat een stuk minder, maar dat komt omdat ik me dingen eigenlijk niet meer anders herinner, maar omdat ik ze me eigenlijk gewoon niet meer herinner.
Voor mij achteraf vind ik het vooral erg dat ik veel minder kan en dat is onder andere goed te zien aan mijn concentratie, maar ook aan mijn IQ profiel, de verwerking van informatie zit ik nu redelijk in de richting van zwakbegaafdheid, terwijl ik op andere vlakken 120+ scoor.
[..]
Het is vooral dat ik maar kortdurig dingen echt kan en gemotiveerd blijf. Het ene moment schrijf ik zo 12 A4tjes informatie weg en daarna verlies ik een halve seconden m'n concentratie en zit ik dagen alleen maar voor me uit te staren. Wat dan ook weer erg demotiverend werkt waardoor er nog minder lukt. Daarnaast had ik last van stemmingswisselingen, maar sinds die weg zijn neig ik meer richting depressie.
Dan gaat werken simpelweg even niet.
Daarnaast, wees eerlijk. Als je gaat soliciteren en uiteindelijk kom je maar tot het punt "Ja, ik zit in de Wajong, omdat ik ziek ben" dan is het elke keer maar weer "Bedankt dat u bent gekomen u hoort nog van ons", waarna er een brief op de mat valt:
"Beste sollicitant(e)," met een "(e)", ze hebben alleen op print gedrukt, nooit verder over nagedacht of wat dan ook. Terwijl eerder als ik zei dat ik werk zocht ik dezelfde dag nog mocht beginnen.
Humor is belangrijk in het leven, eigenlijk bij alles he. En enige zelfspot zoals hierboven zeker!quote:Op donderdag 2 mei 2013 19:56 schreef Karboenkeltje het volgende:
[..]
Nog even het volgende; ik heb geen idee hoe je iemand met psychoses kunt helpen. In mijn geval hielp het dat ik (in fases) zelf door had dat ik gek werd. Verder had ik wel vrienden om me heen die mij steunden en waar nodig zich kritisch op stelden. Ik heb het eigenlijk nooit als vernederend beschouwd. Meer als een ziekte waar ik niets aan kon doen. Tenminste toen ik concludeerde dat het niet aan het wietgebruik lag. Één ding dat mij helpt overeind te blijven is mijn gevoel voor humor. Toen ik net symptomatisch werd kwam ik iemand tegen die allerlei religieuze noties had en na een korte discussie riep ik luid: "Sommigen proberen van hun wanen af te komen!" Vond ik erg grappig van mijzelf. *
* Overigens heb ik lang niet altijd de behoefte om tegen religieuze noties in te gaan.
Okee, fijn dat je steun uit je omgeving hebt (vader van het kind, neem ik aan?). Van medicijnen weet ik niks, dus dat zegt me ook niet zoveel.quote:Op donderdag 2 mei 2013 20:14 schreef Messina het volgende:
[..]
Ik ben niet alleen, scheelt een boel.
Ik slik inderdaad medicatie, Zyprexa 20mg. Dit is de zwaarste dosis. Ze hebben een poging gedaan dat naar beneden te halen, eerst 15mg, toen 10mg, en dat werd weer een gedwongen opname. Nu ik aan de 20mg zit gaat het weer stabiel.
Licht vrijwilligerswerk heb ik ook gedaan, maar Mcdonnalds doosjes in elkaar vouwen tergt me toch te veel aan m'n ego.quote:Op donderdag 2 mei 2013 21:41 schreef Zapato het volgende:
[..]
Frustrerend. Misschien proberen met licht vrijwilligerswerk (waar je geen kantjes hoeft vol te schrijven) toch bezig te blijven? Als je maar een beetje onder de mensen blijft.
Ik had de sterke overtuiging dat er wat mis was met mijn lichaam (toen ik 16 was). Meerdere keren naar het ziekenhuis geweest, maar de doktoren zeiden dat ik gewoon gezond was. Ik was zwaar teleurgesteld in het ziekenhuis en ook heel boos. Laatste keer dat ik naar het ziekenhuis ging (weer voor hetzelfde probleem) hebben ze me doorgestuurd naar de psychiatrie.quote:Op donderdag 2 mei 2013 17:52 schreef Zapato het volgende:
Misschien te persoonlijk hoor, maar hoe liep dat bij jullie? Wanneer kwam het besef dat er toch echt iets aan de hand was met jezelf, en niet met je omgeving en de wereld?
De eeuwige rust.quote:Op vrijdag 3 mei 2013 08:56 schreef Gewas het volgende:
Waar het vandaan komt weet ik niet, maar de laatste tijd denk ik vaak aan de dood. Ik zie de dood als het Grote Niets, waarin alles weer zal zijn hoe het was voordat je geboren werd (ik ben niet religieus).
Zo zie ik het ook.quote:De eeuwige rust.
Sowieso het bekendste stuk.quote:Op vrijdag 3 mei 2013 17:21 schreef Gewas het volgende:
@Helgen
Die Walküre is mijn favoriete opera uit Der Ring. Gaaf dat je daar naartoe ben gegaan!
Mij niet. Ik heb geen reden om aan te nemen dat er zoiets bestaat.quote:Oh, en het idee van eeuwig leven vervult mij met angst.
Ik zie grote verschillen tussen wie ik ben en het gene dat ik waarneem. Persoonlijk denk ik dat het waarnemende deel in mij slechts waarneemt en geen invloed uitoefent op wat ik daadwerkelijk doe, denk en voel. Alleen daarnaast is er ook het lichamelijke deel, wat gedachtes, gevoelens en herinneringen bevat. Als dat dood gaat is dat weg. Dan voel ik niet meer wat voelde en denk ik niet meer zoals ik dacht, ik herinner mij niets meer en ben ook niet meer wie ik was.quote:Op vrijdag 3 mei 2013 17:21 schreef Gewas het volgende:
Ik ben anders zeer benieuwd hoe jij over leven en dood denkt. Kan me niet echt herinneren of je het er al eens over heb gehad.
Dat heb ik een periode gehad nadat ik voor het eerst zeg maar uit een psychose kwam. Ben daarom ook een tijd niet meer buiten geweest, want als er veel indrukken waren, flitste alles om me heen, ook als ik tussen een mensenmassa of iets dergelijks liep.quote:Op vrijdag 3 mei 2013 18:31 schreef Murdera het volgende:
Raar, tijdens het fietsen allemaal dingen die versprongen.
Ben bijna op een stilstaande auto gereden.
Fietsers die na het knipperen van mijn ogen opeens ergens anders reden, was best een riskant tochtje. Ik snap het niet.
quote:Op vrijdag 3 mei 2013 17:25 schreef Karboenkeltje het volgende:
[..]
Sowieso het bekendste stuk.
[..]
Mij niet. Ik heb geen reden om aan te nemen dat er zoiets bestaat.
Zeer interessante manier van denken. Al weet ik niet of ik volledig begrijp wat je bedoelt.quote:Op vrijdag 3 mei 2013 17:31 schreef Demon_from_heaven het volgende:
[..]
Ik zie grote verschillen tussen wie ik ben en het gene dat ik waarneem. Persoonlijk denk ik dat het waarnemende deel in mij slechts waarneemt en geen invloed uitoefent op wat ik daadwerkelijk doe, denk en voel. Alleen daarnaast is er ook het lichamelijke deel, wat gedachtes, gevoelens en herinneringen bevat. Als dat dood gaat is dat weg. Dan voel ik niet meer wat voelde en denk ik niet meer zoals ik dacht, ik herinner mij niets meer en ben ook niet meer wie ik was.
Feitelijk voel ik dat de wereld wordt waargenomen via mij en dat dat doorleefd. Dus dat feitelijk het waarnemende deel van mij gewoon weer iets anders gaat beleven. Als in een droom, of het bekijken van een film. Je kijkt en ervaart gewoon zonder wat te doen.
Daarnaast moet ik wel toegeven dat ik ook tijden heb gedacht dat mijn geest los stond van mijn lichaam in dusverre dat ik dacht dat mijn hersenen mij alleen maar hinderde. Tijdens een "psychotische aanval" heb ik dan ook een keer geprobeerd mijn hersenen eruit te snijden. Alleen ben ik vrij snel gewoon weg gevallen en ergens gaan liggen. Gelukkig geprobeerd onder m'n haar; rare littekens m uit te leggen, niet heel ernstig ofzo...
Blegh, die herinnering komt steeds meer boven, ik hou er over op. Het is niet echt relevant.
herkenbaar wel. toen na mn 1e psychose ben ik een jaar lang eigenlijk thuis binnen geweest, tenzij ik echt echt niet anders kon.quote:Op vrijdag 3 mei 2013 19:13 schreef Demon_from_heaven het volgende:
[..]
Dat heb ik een periode gehad nadat ik voor het eerst zeg maar uit een psychose kwam. Ben daarom ook een tijd niet meer buiten geweest, want als er veel indrukken waren, flitste alles om me heen, ook als ik tussen een mensenmassa of iets dergelijks liep.
quote:Op zondag 5 mei 2013 18:32 schreef Flodder450 het volgende:
Ik heb eigenlijk een vraag
als ik naar de eerste paar albums luister van Skinny puppy, heb je , vooral in het eerste album, nummers waarbij allerlei geluiden door elkaar heen lopen, ervaren jullie je level ook meestal zo??
voorbeeld:
De paranoia als hij over straat loopt is heel herkenbaar.quote:
Ik heb dat ook met vlagen.quote:Op maandag 6 mei 2013 12:07 schreef Gewas het volgende:
Nog iets: ik ben van plan om wat minder berichtjes achter te laten op internet, want ik merk dat ik daar onrustig van wordt.
Hier komt ook vrijwel nooit iemand over de vloer... Is toch niet zo erg?quote:Op donderdag 9 mei 2013 11:32 schreef Gewas het volgende:
Het is echt weer dramatisch gesteld met mijn sociale contacten (of eigenlijk het gebrek ervan). Laatste keer dat hier iemand op bezoek kwam was halverwege 2012.
En van internet word je ook niet echt vrolijk.
heb je wel eens mensen van FOK! ontmoet?quote:Op donderdag 9 mei 2013 11:32 schreef Gewas het volgende:
Het is echt weer dramatisch gesteld met mijn sociale contacten (of eigenlijk het gebrek ervan). Laatste keer dat hier iemand op bezoek kwam was halverwege 2012.
En van internet word je ook niet echt vrolijk.
Een prachtig voorbeeld daarvan;quote:Op donderdag 9 mei 2013 14:04 schreef Helgen het volgende:
Mensen op internet zijn vaak zo negatief (en dan bedoel ik eigenlijk kwetsend), ik vind dat heel jammer. Ik word daar vaak ook niet vrolijk van...
Ik heb een beetje een dubbel gevoel hierover. Op het ene moment mis ik contact, en op andere momenten lijk ik het zo allemaal prima te vinden (de rust).quote:Op donderdag 9 mei 2013 12:51 schreef Messina het volgende:
[..]
Ik heb dat ook met vlagen.
[..]
Hier komt ook vrijwel nooit iemand over de vloer... Is toch niet zo erg?
Of mis je juist sociaal contact op het moment?
Momenteel volg ik het nieuws over die twee vermiste kids. Zou ik mee moeten stoppen want ik word er echt niet vrolijk van.
Ja.quote:
Hier wel. Niets te melden. Op een comfortabele het-gaat-zijn-gangetje manier.quote:Op woensdag 15 mei 2013 10:01 schreef Gewas het volgende:
Verder stil in dit topic... wat hopelijk betekent dat het goed gaat met iedereen.
What the heck?quote:Op dinsdag 21 mei 2013 17:11 schreef Gewas het volgende:
Hier een voorbeeldje van zo'n vreemd artikel. Check de laatste alinea:
http://mens-en-gezondheid(...)therapie-en-ect.html
Tjah, als ik op google zoek naar wat er mis met me is en ik ga dat geloven, dan stap ik gelijk van een flat af.quote:Op dinsdag 21 mei 2013 16:56 schreef Gewas het volgende:
Vandaag een bericht op internet gelezen waar in stond dat alcohol schizofrenie kan veroorzaken. Ik kon me nog herinneren dat ze tegen mij zeiden bij de psycho-educatie dat dat niet het geval was. Hier staat het mooi uitgelegd:
http://psychiatrie-nederland.nl/word/schizofrenie-testpagina/
Als je op Google naar schizofrenie zoekt kom je af en toe echt hele vreemde pagina's tegen.
Ik trek me alles weer te veel aan op dit moment.
Gaat het ondertussen al wat beter?quote:Op dinsdag 21 mei 2013 21:53 schreef Murdera het volgende:
fucking breakdown. Ik wist dat het eraan zat te komen. Maar je kan je er niet op voorbereiden. Ik heb mn best gedaan, maar damn.
Ik heb gedronken, ik heb gekotst.quote:Op woensdag 22 mei 2013 07:54 schreef Gewas het volgende:
Ik denk nooit na over de toekomst want daar ga ik me altijd heel ellendig van voelen. Waar ik heel bang voor ben is dat ik in de toekomst ernstig ziek wordt.
[..]
Gaat het ondertussen al wat beter?
Een nacht goed slapen helpt bij mij meestal als ik me heel slecht voel.
Toen ik mijn diagnose nog accepteerde hielp het mij om te beseffen dat ik opgegroeid was met het idee van huisje boompje beestje en dat dat niet voor mij bestemd is, althans niet in dezelfde mate als wat je zou kunnen verwachten na de nodige opleidingen.quote:Op dinsdag 21 mei 2013 18:33 schreef Murdera het volgende:
Hoe zien jullie de toekomst voor je? Zien jullie een toekomst? Kunnen jullie daar over nadenken?
Thanks.quote:Op zondag 26 mei 2013 17:00 schreef Karboenkeltje het volgende:
Mooi hoor! Doet me denken aan het volgende: nog zes (6) dagen en dan is het tijd voor FortaRock!
Vis schijnt goed voor je brein te zijn.quote:Op zondag 26 mei 2013 17:09 schreef Gewas het volgende:
[..]
Thanks.
FortaRock lijkt mij ook heel gaaf. Ik heb het opgezocht, de line-up ziet er heel goed uit.
Trouwens.... voor de verandering was dit een heel leuk weekend. Straks nog vis bakken (alweer vis ) en frituren.
Ben je niet ontzettend eenzaam, zo alleen, in je eigen wereld?quote:Op donderdag 23 mei 2013 17:47 schreef loop het volgende:
[..]
Toen ik mijn diagnose nog accepteerde hielp het mij om te beseffen dat ik opgegroeid was met het idee van huisje boompje beestje en dat dat niet voor mij bestemd is, althans niet in dezelfde mate als wat je zou kunnen verwachten na de nodige opleidingen.
Ik zal altijd wel onderdak vinden alhoewel het niet het geweldige huis wordt wat ik vroeger in gedachten had. Dan maar minder leuk werk doen en kleiner wonen.
De bossen in Nederland zijn er wel maar meer als een groot park ontwikkeld en gecultiveerd door mensen met andere opvattingen erover en daarom niet zo indrukwekkend als de vele beelden van verre landen met ongerepte natuur die ik heb gezien.
Zodra ik meer financiele zekerheid heb zal het beestje er misschien nog komen.
Het ergste van alles vind ik het gemis van het gevoel van saamhorigheid. Dat dat niet meer zo aanwezig zal zijn in de toekomst doordat ik mezelf buitensluit/sloot juist omdat ik ervan uitga dat mensen negatief op mijn persoon reageren en ik dat begrijp maar ook omdat ik zelf niet met de vooroordelen en problemen van anderen wil omgaan. Ook omdat mijn familie me vanwege mijn geloof niet accepteert en me het liefst met medicatie ziet en als het kan een tijd in een inrichting.
Tegelijkertijd ben ik ergens wel blij dat het gebeurde. Ik heb keuzes moeten maken oa. tussen psychiatrie en mijn eigen geloof wat me sterker maakt en evenwichtiger. Vroeger voelde ik dat vertrouwen en saamhorigheidsgevoel bij mijn familie, nu heb ik het gevoel dat ik moet buigen voor hun waarheden en conformeren indien ik er weer bij mag horen. Dan ben ik beter af zonder. Sindsdien zie ik psychiatrie ook heel anders en begrijp ik dat ik het voornamelijk vanuit het perspectief van mijn ouders zag en dat het allemaal erg verschillend kan zijn, niet dat ik het nu nog nodig heb, ik heb baat bij andere dingen.
Ik vind je manier van vragen naar dus reageer ik er verder niet op.quote:Op zondag 26 mei 2013 17:32 schreef Murdera het volgende:
[..]
Ben je niet ontzettend eenzaam, zo alleen, in je eigen wereld?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |