R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
quote:Op vrijdag 26 april 2013 19:16 schreef Gewas het volgende:
Ik hou van jullie allemaal.
Ik ga straks lekkere visjes eten.
Hoe was de vis?
Ik heb wel weer eens trek in een makreeltje.
Je raekt an de dinge geweun.
Hey Messinaquote:Op zaterdag 27 april 2013 17:44 schreef Messina het volgende:
[..]
Hoe was de vis?
Ik heb wel weer eens trek in een makreeltje.
De vis was heerlijk. 2 lekkerbekjes op (en vandaag nog 1 want er was er een over).
Ik hou heel erg van vis.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
[..]Atlantis?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik en mijn leger van stokstaartjes.
quote:
[..]
Hey Messina
De vis was heerlijk. 2 lekkerbekjes op (en vandaag nog 1 want er was er een over).
Ik hou heel erg van vis.Nu heb ik ook trekSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat doe je met me?!
Jaaaaaaaaa, VOLENDAM FOR LIFE.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Je raekt an de dinge geweun.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Minder schreeuwerig indeed. Maar ik vind wel dat zijn stem wat nadrukkelijker hoorbaar mag zijn.quote:
[..]
Ik voel mezelf verplicht om Devin Townsend aan je voor te stellen
Minder schreeuwerig though. Dat is me iets te gortig
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
Gisteren een feestje gehad, eindigde niet echt lekker, want ik werd de straat op gegooid.
Nouja, ben nu bezig met het opzetten van een nieuw internet platforum voor filosofie en religie.
Nouja, ben nu bezig met het opzetten van een nieuw internet platforum voor filosofie en religie.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
Juist!quote:
Jongen, we komen toch uit hetzelfde dorrup
Dorp, dorp, dorp... eigenlijk best een vreemd woord als je erover nadenkt.
Hey mensen,
Ik heb deze week zo'n geweldig album ontdekt.
Hier word ik nou vrolijk van.
[ Bericht 8% gewijzigd door #ANONIEM op 29-04-2013 14:23:01 ]
Ik heb deze week zo'n geweldig album ontdekt.
Hier word ik nou vrolijk van.
[ Bericht 8% gewijzigd door #ANONIEM op 29-04-2013 14:23:01 ]
Zo, maandag middag tot gisteravond na middernacht. Aan een stuk door gefeest. Weinig aan vrijmarkten gezien, behalve vanuit de trein dan in Weesp geloof ik en 's middags op de 29ste in m'n eigen stad. Heb nog een stapel boeken gekocht Kluun voor een euro en Herman Finkers. Maar misschien nog wel belangrijker; een boek met de complete orgelwerken van Bach.
Maar goed, gisteren midden op de Dam merkte ik ook aan mezelf dat ik erg rustig bleef en eigenlijk nergens last van had, de hele dag zelfs en als het me even teveel werd, wist ik me ook wel even af te sluiten. Goed teken.
Vandaag overigens 6 weken geleden dat het onderzoek was afgerond... en de uitslag zou 4 weken duren. Ik wordt een beetje gek van alle sorry-briefjes, vooral rondom zorg en overheid. Dan heb je iets met een reactietijd van 2 weken en krijg je na 6 weken een brief "dat het ze spijt" en "ze er nu mee bezig gaan", waarna ze er ook nog 4 weken over doen. Ik hoop dat het hier anders mee gaat.
Maar ach, dan zal ik straks wel me weer moeten verantwoorden voor het UWV waarom het zo lang duurt en is het weer mijn schuld dat ik er te weinig achteraan zou hebben gezeten.
Dus als ik maandag nog niets heb gehoord moet ik zelf er maar weer achteraan, voordat ik weer klachten krijg.
Maar goed, gisteren midden op de Dam merkte ik ook aan mezelf dat ik erg rustig bleef en eigenlijk nergens last van had, de hele dag zelfs en als het me even teveel werd, wist ik me ook wel even af te sluiten. Goed teken.
Vandaag overigens 6 weken geleden dat het onderzoek was afgerond... en de uitslag zou 4 weken duren. Ik wordt een beetje gek van alle sorry-briefjes, vooral rondom zorg en overheid. Dan heb je iets met een reactietijd van 2 weken en krijg je na 6 weken een brief "dat het ze spijt" en "ze er nu mee bezig gaan", waarna ze er ook nog 4 weken over doen. Ik hoop dat het hier anders mee gaat.
Maar ach, dan zal ik straks wel me weer moeten verantwoorden voor het UWV waarom het zo lang duurt en is het weer mijn schuld dat ik er te weinig achteraan zou hebben gezeten.
Dus als ik maandag nog niets heb gehoord moet ik zelf er maar weer achteraan, voordat ik weer klachten krijg.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
Ik heb helemaal niets aan het monarchistische gebeuren gedaan. Eigenlijk heb ik helemaal niets nuttigs gedaan. Maar ook geen (weinig) last van de stemmen gehad dus dat was wel positief. Misschien kan ik, als het zo doorgaat, voor het eerst in tijden weer eens een boek oppakken.
Gelukkig had ik maandagavond een pizza gekocht want ik had er geen rekening mee gehouden dat de winkels gisteren dicht waren. Ik had echter geen bier gehaald dus ik had gisteren een zeldzame bierloze dag gehad. Ik twijfelde wel even of ik misschien een bezoekje aan de kroeg zou plegen maar met die festiviteiten was dat geen goed idee geweest. Ik heb mijn cafés liever wat rustiger.
Gelukkig had ik maandagavond een pizza gekocht want ik had er geen rekening mee gehouden dat de winkels gisteren dicht waren. Ik had echter geen bier gehaald dus ik had gisteren een zeldzame bierloze dag gehad. Ik twijfelde wel even of ik misschien een bezoekje aan de kroeg zou plegen maar met die festiviteiten was dat geen goed idee geweest. Ik heb mijn cafés liever wat rustiger.
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
Volgens mij ga ik me zodra ik een nieuwe behandelaar heb maar eens aanmelden voor een "hoe om te gaan met alcohol" praatgroep. Als ik symptomen niet meer kan onderscheiden of het door overmatig alcoholgebruik komt of dat het psychotische symptomen zijn, is het niet goed. Ik kan me de laatste keer dat ik een dag geen alcohol heb gedronken niet echt herinneren. Eigenlijk kan ik me bijna niets herinneren van wat dan ook, maar dat is weer een ander verhaal.
Net zit ik achter m'n computer en ik was heel vrolijk en zat ergens aan te denken en ineens was het weg en had ik geen idee meer en probeerde ik dat gevoel te forceren. Ben maar even een peuk gaan roken en toen ik terug kwam had ik meteen een biertje gepakt. Wat op zich niet gek is, maar een half blik later voel ik me ineens een stuk beter.
Net zit ik achter m'n computer en ik was heel vrolijk en zat ergens aan te denken en ineens was het weg en had ik geen idee meer en probeerde ik dat gevoel te forceren. Ben maar even een peuk gaan roken en toen ik terug kwam had ik meteen een biertje gepakt. Wat op zich niet gek is, maar een half blik later voel ik me ineens een stuk beter.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
Goed idee, Demon. Ik bedoel, ik drink waarschijnlijk ook iets teveel maar ik ben vrijwel nooit dronken. Op zijn hoogst mild aangeschoten. Maar als je niet weer wat je de afgelopen avond gedaan heb of als je van een feest weggestuurd wordt, dan heb je waarschijnlijk teveel gedronken. Succes!
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
@Demon
Tof dat je orgelwerken van Bach heb gekocht!
Oh, en alcohol is een enorme bitch. Ik probeer constant iets ter vervanging te zoeken (hobby's enz.) maar elke keer presteer ik het weer om te veel pilsjes te drinken.
Nu net weer een blik opengemaakt. Proost!
Tof dat je orgelwerken van Bach heb gekocht!
Oh, en alcohol is een enorme bitch. Ik probeer constant iets ter vervanging te zoeken (hobby's enz.) maar elke keer presteer ik het weer om te veel pilsjes te drinken.
Nu net weer een blik opengemaakt. Proost!
Hoi, even een kort vraagje. Een vriend van mij is psychotisch (en naar nu blijkt al zeker twee jaar) en afgelopen maand hebben wij (zijn vrienden) hem geprobeerd richting hulp te krijgen. Veel gepraat, veel beloftes gedaan, maar uiteindelijk wilde hij niet.
Zorgmelding gedaan, waarna de GGZ is langsgeweest. Die heeft lang met hem gepraat, maar ook met hen heeft hij het contact uiteindelijk afgekapt.
Ik weet niet of hij schizofrenie heeft, omdat hij dus nog nooit behandeld of onderzocht is. GGZ zegt na het gesprek met hem dat hij zeker psychotisch is.
Vanzelfsprekend maken we ons zorgen, maar je kan iemand niet dwingen hulp te zoeken.
Weet eigenlijk niet zo goed wat ik met deze post wil, maar hoopte dat jullie misschien tips zouden hebben voor mij en mijn vrienden hoe hiermee om te gaan.
Zorgmelding gedaan, waarna de GGZ is langsgeweest. Die heeft lang met hem gepraat, maar ook met hen heeft hij het contact uiteindelijk afgekapt.
Ik weet niet of hij schizofrenie heeft, omdat hij dus nog nooit behandeld of onderzocht is. GGZ zegt na het gesprek met hem dat hij zeker psychotisch is.
Vanzelfsprekend maken we ons zorgen, maar je kan iemand niet dwingen hulp te zoeken.
Weet eigenlijk niet zo goed wat ik met deze post wil, maar hoopte dat jullie misschien tips zouden hebben voor mij en mijn vrienden hoe hiermee om te gaan.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
Kort antwoord: Je kan niets doen.
Lang antwoord: Je kan écht niets doen. Heeft die vriend geen familie?
Lang antwoord: Je kan écht niets doen. Heeft die vriend geen familie?
Je raekt an de dinge geweun.
Jawel, maar zelf ook niet gespeend van (zij het veel minder ernstige) psychische problemen. Proberen dit ook al een tijdje, maar kunnen niet veel meer betekenen dan wij.quote:
Kort antwoord: Je kan niets doen.
Lang antwoord: Je kan écht niets doen. Heeft die vriend geen familie?
Misschien is ook meer de vraag hoe we met hem om moeten gaan. Blijven zien, alcohol afraden? Negeren, juist niet? Dat soort dingen.
Heb veel gepraat met GGZ etc., maar ja, jullie zijn toch ervaringsdeskundigen. Beetje cru misschien, maar jullie begrijpen hem beter dan ik ooit zal kunnen. In alle gevallen veel dank voor de genomen moeite, want jullie zullen het zelf ook niet altijd makkelijk hebben.
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
Ik moest heel even lachen en toen was ik enigszins treurig, want het is wel waar.quote:
Kort antwoord: Je kan niets doen.
Lang antwoord: Je kan écht niets doen. Heeft die vriend geen familie?
[ Bericht 0% gewijzigd door Demon_from_heaven op 02-05-2013 17:21:22 ]
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
Je kan zelfs daar heel weinig invloed uitoefenen.quote:
[..]
Jawel, maar zelf ook niet gespeend van (zij het veel minder ernstige) psychische problemen. Proberen dit ook al een tijdje, maar kunnen niet veel meer betekenen dan wij.
Misschien is ook meer de vraag hoe we met hem om moeten gaan. Blijven zien, alcohol afraden? Negeren, juist niet? Dat soort dingen.
Heb veel gepraat met GGZ etc., maar ja, jullie zijn toch ervaringsdeskundigen. Beetje cru misschien, maar jullie begrijpen hem beter dan ik ooit zal kunnen. In alle gevallen veel dank voor de genomen moeite, want jullie zullen het zelf ook niet altijd makkelijk hebben.
Denk niet dat ooit alcohol en dergelijke afraden iemand daar daadwerkelijk enigszins bewustwording voor hebben gegeven, zeker voor iemand in een psychose. Mijn ervaring is eigenlijk met iedereen die uiteindelijk hulp heeft gehad dit uiteindelijk compleet zelf heeft gevraagd of dat deze persoon zulke dingen uithaalde dat via de rechter uiteindelijk kon worden ingegrepen.
Ik zou persoonlijk even rondkijken bij Ypsilon
Zoals met wel meer dingen, maar in dit geval wel vrij ernstig, sta je redelijk machteloos.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
Adviezen voor naasten van iemand met een psychosequote:
[..]
Jawel, maar zelf ook niet gespeend van (zij het veel minder ernstige) psychische problemen. Proberen dit ook al een tijdje, maar kunnen niet veel meer betekenen dan wij.
Misschien is ook meer de vraag hoe we met hem om moeten gaan. Blijven zien, alcohol afraden? Negeren, juist niet? Dat soort dingen.
Heb veel gepraat met GGZ etc., maar ja, jullie zijn toch ervaringsdeskundigen. Beetje cru misschien, maar jullie begrijpen hem beter dan ik ooit zal kunnen. In alle gevallen veel dank voor de genomen moeite, want jullie zullen het zelf ook niet altijd makkelijk hebben.
Vertrouwen geven en kalm blijven. Dat zijn de belangrijkste dingen die u kunt doen voor iemand met een psychose. Vergeet niet dat iemand in een psychose zijn gedachten, gevoelens en gedrag niet onder controle heeft. Wat hij denkt en ervaart is voor hem net zo waar als dat één plus één twee is. Maar ergens weet of voelt hij dat er iets vreemds aan de hand is. Dit gevoel is soms heel zwak, soms heel duidelijk. Als u voorzichtig op dit gevoel inspeelt kan het bij de psychotische persoon langzaam gaan doordringen dat niet de wereld raar is, maar dat hij zich vreemd gedraagt.
Hier zijn enkele adviezen om met een psychotisch iemand om te gaan:
• Vraag naar wat de persoon denkt, ziet, hoort en voelt. Praat zijn ideeën niet weg, neem hem serieus en vraag op een rustige geïnteresseerde manier door. Bij het doorvragen merkt hij dat het uitleggen niet makkelijk gaat. Daardoor groeit het besef bij hem dat er iets vreemds aan de hand is.
• Ga niet in de wanen of hallucinaties mee. Oordeel ook niet over zijn waanbeelden, maar geef rustig aan dat u het anders ziet. Ook zonder dat u in zijn wereld kruipt, kunt u zijn vertrouwen winnen door gewoon te luisteren.
• Bevestig hem in ideeën die wél kloppen met de werkelijkheid.
• Reageer zo rustig mogelijk op iemand die psychotisch is. Boosheid en irritatie werken averechts.
• Geef de persoon de ruimte. Zit hem niet op de huid, dat geeft te veel druk bij iemand met een psychose. Maar ga niet in op een verzoek om hem voortaan helemaal met rust te laten. Isolement zal hem zeker niet helpen.
• Wees duidelijk. Het is een warboel in het hoofd van iemand met een psychose. Hij heeft moeite om zich te concentreren. Breng uw boodschap daarom kort en duidelijk over.
• Wees eerlijk en duidelijk over uw gevoelens. Psychotische mensen zijn vaak onzeker, ze hebben moeite de gevoelens van anderen te interpreteren en zoeken overal wat achter.
• Help mee om na een psychose het gewone leven weer op te pakken. Een regelmatige dagstructuur en een rustige omgeving zijn heel belangrijk. Probeer daar rekening mee te houden.
• Er zijn verschillende organisaties die trainingen geven over het omgaan met psychotisch gedrag. Bijvoorbeeld Stichting Labyrint - In Perspectief, Vereniging Ypsilon en centra voor geestelijke gezondheidszorg.
Schaamteloze copy paste
Ervaringsdeskundigen ja... Vanaf de andere kant van de lijn alleen. Ieder mens is anders. Iedere psychose is anders.
Er zijn verschillende soorten psychoses. Iemand kan denken dat hij/zij God is bijvoorbeeld. Iemand kan denken dat hij/zij achterna gezeten wordt door een geheime organisatie. Iemand kan denken dat iedereen naar hem/haar kijkt. En zo zijn er veel meer voorbeelden. Soms overlappen diverse scenarios elkaar.
Niemand kan jou vertellen wat er omgaat in jouw vriend z'n koppie, behalve je vriend zelf.
Je raekt an de dinge geweun.
Bedankt. Veel bekende info al, maar toch fijn om even te horen.
Misschien te persoonlijk hoor, maar hoe liep dat bij jullie? Wanneer kwam het besef dat er toch echt iets aan de hand was met jezelf, en niet met je omgeving en de wereld?
't Is nogal frustrerend dat het nu wachten is tot het fout gaat. We houden zogenaamde risicofactoren bij voor de GGZ, dus hopelijk lukt het daarmee via de rechter. Hoewel er eigenlijk nog nooit sprake is geweest van agressie of geweld (een keer liet hij iets vallen over een mes) zijn we daar natuurlijk wel bang voor.quote:
[..]
Je kan zelfs daar heel weinig invloed uitoefenen.
Denk niet dat ooit alcohol en dergelijke afraden iemand daar daadwerkelijk enigszins bewustwording voor hebben gegeven, zeker voor iemand in een psychose. Mijn ervaring is eigenlijk met iedereen die uiteindelijk hulp heeft gehad dit uiteindelijk compleet zelf heeft gevraagd of dat deze persoon zulke dingen uithaalde dat via de rechter uiteindelijk kon worden ingegrepen.
Ik zou persoonlijk even rondkijken bij Ypsilon
Zoals met wel meer dingen, maar in dit geval wel vrij ernstig, sta je redelijk machteloos.
En hij heeft ook veel verteld aan ons. Dat is wel prettig. Ondanks dat hij ons niet vertrouwt, is hij op sommige momenten wel heel open. Ik ga niet alles zitten beschrijven hier, maar in zijn hoofd gebeuren absoluut bovenstaande dingen. Hallicunaties, paranoïde, etc.quote:
Ervaringsdeskundigen ja... Vanaf de andere kant van de lijn alleen. Ieder mens is anders. Iedere psychose is anders.
Er zijn verschillende soorten psychoses. Iemand kan denken dat hij/zij God is bijvoorbeeld. Iemand kan denken dat hij/zij achterna gezeten wordt door een geheime organisatie. Iemand kan denken dat iedereen naar hem/haar kijkt. En zo zijn er veel meer voorbeelden. Soms overlappen diverse scenarios elkaar.
Niemand kan jou vertellen wat er omgaat in jouw vriend z'n koppie, behalve je vriend zelf.
Misschien te persoonlijk hoor, maar hoe liep dat bij jullie? Wanneer kwam het besef dat er toch echt iets aan de hand was met jezelf, en niet met je omgeving en de wereld?
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
Mijn leven begon te veranderen toen ik zwanger raakte. (15 jaar geleden alweer). Geluiden in mijn hoofd begonnen steeds harder te worden (ken je dat, het idee dat iemand je naam roept in muziek? Dat. Maar dan zonder muziek). Ik heb al geluid in mijn hoofd sinds ik heel jong was, maar heb dat nooit als beangstigend of iets anders negatiefs ervaren, ik dacht dat het normaal was.quote:
Misschien te persoonlijk hoor, maar hoe liep dat bij jullie? Wanneer kwam het besef dat er toch echt iets aan de hand was met jezelf, en niet met je omgeving en de wereld?
Nadat mijn zoon geboren werd is het langzaam van kwaad tot erger gegaan. Familie en partner hebben me uiteindelijk bij het RIAGG gekregen, vandaar door naar Parnassia.
Ik kreeg eerst de diagnose borderline. Want tsja, een jongedame met extreme moodswings, angst, etc... Dat moet wel borderline zijn.
Uiteindelijk begon ik gesprekken met de stemmen hardop te voeren en ben ik voor de eerste keer in crisisopvang gesloten geplaatst. In 2002 (vier jaar na de geboorte van zoon) eindelijk juiste diagnose en medicatie.
Sindsdien nog twee keer gesloten gezeten (ik geloof dat het 2004 was, en vorig jaar een keertje -en dat laatste is nieuw voor iedereen hier, maar dat geeft niet).
Ik drink nauwelijks alcohol (weekend zo nu en dan een glas of twee mix), ik blow niet (nope, nooit). In het verleden wel van alles gedaan. Wiet, XTC, coke, speed, en uiteraard veel alcohol.
Schizofrenie komt bij ons in de familie voor aan moederskant.
Ik vind het niet meer moeilijk om erover te praten. Tenminste, als ik in goede doen ben, zoals nu. "Helder" noem ik het graag
Je raekt an de dinge geweun.
Heftig, en je slikt nu medicatie? Wel knap hoe je ermee omgaat als ik 't zo lees. Zeker als je hiermee ook een kind moet opvoeden. 
Hopelijk komt het besef bij hem ook op een gegeven moment. Hij heeft overigens wel aangegeven dat hij weet dat er iets vreemds aan de hand is, maar hij denkt dat wij (als vrienden, eigenlijk de hele wereld) iets achterhouden; dingen die hij heeft gedaan waarvoor hij zich schaamt en waar hij zich schuldig over voelt. Hij biedt daar ook de hele tijd excuses voor aan, maar wij willen het er volgens hem maar niet over hebben.
Hij denkt volgens mij dat dat de oorzaak is van dat vreemde gevoel. Daarom wil hij geen hulp. Hij wil 'het' zelf oplossen.
Hopelijk komt het besef bij hem ook op een gegeven moment. Hij heeft overigens wel aangegeven dat hij weet dat er iets vreemds aan de hand is, maar hij denkt dat wij (als vrienden, eigenlijk de hele wereld) iets achterhouden; dingen die hij heeft gedaan waarvoor hij zich schaamt en waar hij zich schuldig over voelt. Hij biedt daar ook de hele tijd excuses voor aan, maar wij willen het er volgens hem maar niet over hebben.
Hij denkt volgens mij dat dat de oorzaak is van dat vreemde gevoel. Daarom wil hij geen hulp. Hij wil 'het' zelf oplossen.
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
Bij mij begon het doordat ik dacht een (platonische) vriendin met mijn huisbaas over mij aan't praten was. Toen ik de desbetreffende dame ermee confronteerde ontkende zij alles. Daardoor kwam ik tot de conclusie dat het een psychose was. Omdat ik toen dagelijks wiet gebruikte dacht ik dat het daaraan lag en stopte ik met blowen en zocht ik via de huisarts hulp. Die schreef medicatie voor en stuurde me naar GGZ. Dat hielp niet echt en ik begon de desbetreffende vriendin telefonisch te stalken en ook 112 met mijn wanen lastig te vallen. Op een bepaald moment stopte ik mijn kleding in de magnetron om de zenders die ik bij me dacht te dragen kapot te maken.quote:
Misschien te persoonlijk hoor, maar hoe liep dat bij jullie? Wanneer kwam het besef dat er toch echt iets aan de hand was met jezelf, en niet met je omgeving en de wereld?
Vervolgens werd de conclusie getrokken dat het schizofrenie, paranoïde vorm, met negatieve symptomen was.
Na een traject met verschillende medicijnen, thuishulp, een opname en een verhuizing gaat het redelijk met mij. Ik hoor nog steeds stemmen maar ik weet dat het allemaal niet echt is. Ik heb geen contact meer met de vriendin in kwestie (vind ik jammer). Ik heb nog steeds maandelijks een afspraak met een ambulant verpleegkundige van Pro Persona (was GGZ) en wekelijks een bezoek van RIBW bij mij thuis.
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
Bedankt voor je verhaal. Goed te horen dat je er weer bovenop kan komen. Werken jullie eigenlijk allemaal gewoon?
Ging best ver dus bij jou? Ondanks dat je snel doorhad dat je een psychose had - wel opvallend. Mijn vriend ontkent dat volledig, terwijl er toch vrij duidelijk dingen zijn gebeurd die niet kunnen.
Goed te horen dat je er weer bovenop kan komen. Werken jullie eigenlijk allemaal gewoon?Ging best ver dus bij jou? Ondanks dat je snel doorhad dat je een psychose had - wel opvallend. Mijn vriend ontkent dat volledig, terwijl er toch vrij duidelijk dingen zijn gebeurd die niet kunnen.
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
Ik heb een vrijwilligersbaan. Van de uitkering hoef ik niet te solliciteren.quote:Op donderdag 2 mei 2013 18:39 schreef Zapato het volgende:
Bedankt voor je verhaal.
Ik had het inderdaad vrij snel door maar vervolgens ging het in fasen. Het ene moment had ik door dat het in mijn hoofd zat en een moment later wist ik zeker dat ze achter me aan zaten.quote:Ging best ver dus bij jou? Ondanks dat je snel doorhad dat je een psychose had - wel opvallend. Mijn vriend ontkent dat volledig, terwijl er toch vrij duidelijk dingen zijn gebeurd die niet kunnen.
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
Eind 2010 tot de conclusie gekomen dat ik toch echt wanen en hallucinaties had. Alleen liep dat wat anders dan gepland. Eerder diagnose PDD-NOS gehad (2008), omdat ik verplicht was onderzocht nadat ik veel schoolverzuim had. Was het daar totaal niet mee eens, maar achteraf wel begrijpelijk, een beginnende puber die nogal introvert is en geen fantasie lijkt te hebben, tja, dat moet wel autisme zijn.quote:
Misschien te persoonlijk hoor, maar hoe liep dat bij jullie? Wanneer kwam het besef dat er toch echt iets aan de hand was met jezelf, en niet met je omgeving en de wereld?
Niets is minder waar, want toen ik december 2010 eindelijk aan iemand vertelde dat ik last had van hallucinaties; en dat ik soms dacht dat er iets met geesten en krachten aan de hand was belande ik in een soort cult. Gelukkig was dat dezelfde dag, maar wel ná dat ik naar de huisarts was geweest.
Twee weken later was ik bezig met het schrijven van een manifest, een nieuwe bijbel, en een maand of twee later was ik in de ban van de revolutie in Noord Afrika en was ik er van overtuigt dat dat nu hier ook ging gebeuren, maar dan anders. Ik stond op het station om naar school te gaan en uiteindelijk dacht ik zwaar bewapende mannen de trein in te zien lopen. Ik belde 112 en vertelde dat, maar uiteindelijk keek ik nog een keer en liep ik zelf de trein in en bedacht ik me dat ik het me allemaal verbeeld had.
Inmiddels had ik al een behandelaar (een psycholoog) die ik met enige regelmaat zag, maar lang niet alles vertelde. Die zelfde avond heb ik midden in de nacht een mailtje gestuurd met een CC aan mijn behandelaar met iets over revolutie, opoffering, god, geesten, demonen, et cetera en mijn behandelaar heeft mij 's ochtends om 7 uur uit bed gebeld en toestemming gevraagd om mijn tot dan toe compleet afgesloten GGZ verhaal te openbaren met mijn familie, dat is gebeurt, zei wisten van niets en vonden me vooral heel vaak erg boos.
Om 3 uur 's middags zat ik met een psychiater te praten in Utrecht en daar ben ik 2 maanden niet meer weg geweest. Daarna heb ik mezelf er simpelweg uitgepraat en zat ik van de een op de andere dag weer thuis. Voelde als een concentratiekamp daarbinnen en ik wilde gewoon weg.
Ik denk dat realiseren dat er iets mis is misschien niet altijd het probleem is, dat is een grote stap, maar zie het dan nog maar eens toe te geven. Ik moet zeggen dat toegeven dat ik dingen niet snap, of kan, en al helemaal dat mijn geheugen en gedachte niet kloppen het vernederendste is wat ik ooit heb moeten doen. Waarschijnlijk als ik me van tevoren had gereageerd hoe sommige mensen zouden reageren en dan vooral mensen die dichtbij je staan en hoe ze onbewust toch kleinerend en soms ook bagatelliserend over komen, ik het voor mijn naaste niet in de openbaring had gebracht. Niet omdat ik me schaam voor mijn tekortkomingen, (althans, zeggen dat je andere geloofd omdat je jezelf niet vertrouwd is niet bepaald een pretje), maar vooral omdat ik me nog meer onbegrepen voel.
Werken doe ik vrijwel niet meer, ik probeer wel steeds dingen voor mezelf op te bouwen, zit in een arbeidsintegratietraject, maar werk vinden is gewoon niet te doen. Ik wil best wel, maar meestal lukt het dan eventjes en dan stopt het gewoon weer compleet.quote:
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
Wat een verhalen jongens. Erg aardig dat jullie zo open en hulpvaardig zijn. En interessant (en hopelijk ook nuttig) om hierover te praten met 'ervaringsdeskundigen'.
Ik kan me voorstellen dat het vernederend is als je dit moet toegeven. Voor jezelf, maar ook ten opzichte van je omgeving. Denk dat dat ook voor mijn vriend, die van karakter al trots en koppig is, een groot probleem is. Vroeger was het al zo dat als wij A zeiden, hij uit principe B zei. Een gevoel van vernedering is dus iets dat we echt moeten proberen te vermijden.
Waarom lukt het niet een (vrijwilligers)baan vast te houden demon? Niet stabiel genoeg, of spelen wanen je dan ook op je werk parten? Die vriend van mij is ook gestopt met werken en zit nu alleen maar thuis (tenzij hij bij vrienden is, maar dat is natuurlijk ook maar af en toe). Kan niet goed zijn natuurlijk.
Ik kan me voorstellen dat het vernederend is als je dit moet toegeven. Voor jezelf, maar ook ten opzichte van je omgeving. Denk dat dat ook voor mijn vriend, die van karakter al trots en koppig is, een groot probleem is. Vroeger was het al zo dat als wij A zeiden, hij uit principe B zei. Een gevoel van vernedering is dus iets dat we echt moeten proberen te vermijden.
Waarom lukt het niet een (vrijwilligers)baan vast te houden demon? Niet stabiel genoeg, of spelen wanen je dan ook op je werk parten? Die vriend van mij is ook gestopt met werken en zit nu alleen maar thuis (tenzij hij bij vrienden is, maar dat is natuurlijk ook maar af en toe). Kan niet goed zijn natuurlijk.
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
Voor mij is altijd erg belangrijk geweest dat ik over dingen mijn mening kon geven en dergelijke. Nu speelt dat een stuk minder, maar dat komt omdat ik me dingen eigenlijk niet meer anders herinner, maar omdat ik ze me eigenlijk gewoon niet meer herinner.quote:
Wat een verhalen jongens. Erg aardig dat jullie zo open en hulpvaardig zijn. En interessant (en hopelijk ook nuttig) om hierover te praten met 'ervaringsdeskundigen'.
Ik kan me voorstellen dat het vernederend is als je dit moet toegeven. Voor jezelf, maar ook ten opzichte van je omgeving. Denk dat dat ook voor mijn vriend, die van karakter al trots en koppig is, een groot probleem is. Vroeger was het al zo dat als wij A zeiden, hij uit principe B zei. Een gevoel van vernedering is dus iets dat we echt moeten proberen te vermijden.
Voor mij achteraf vind ik het vooral erg dat ik veel minder kan en dat is onder andere goed te zien aan mijn concentratie, maar ook aan mijn IQ profiel, de verwerking van informatie zit ik nu redelijk in de richting van zwakbegaafdheid, terwijl ik op andere vlakken 120+ scoor.
Het is vooral dat ik maar kortdurig dingen echt kan en gemotiveerd blijf. Het ene moment schrijf ik zo 12 A4tjes informatie weg en daarna verlies ik een halve seconden m'n concentratie en zit ik dagen alleen maar voor me uit te staren. Wat dan ook weer erg demotiverend werkt waardoor er nog minder lukt. Daarnaast had ik last van stemmingswisselingen, maar sinds die weg zijn neig ik meer richting depressie.quote:Waarom lukt het niet een (vrijwilligers)baan vast te houden demon? Niet stabiel genoeg, of spelen wanen je dan ook op je werk parten? Die vriend van mij is ook gestopt met werken en zit nu alleen maar thuis (tenzij hij bij vrienden is, maar dat is natuurlijk ook maar af en toe). Kan niet goed zijn natuurlijk.
Dan gaat werken simpelweg even niet.
Daarnaast, wees eerlijk. Als je gaat soliciteren en uiteindelijk kom je maar tot het punt "Ja, ik zit in de Wajong, omdat ik ziek ben" dan is het elke keer maar weer "Bedankt dat u bent gekomen u hoort nog van ons", waarna er een brief op de mat valt:
"Beste sollicitant(e)," met een "(e)", ze hebben alleen op print gedrukt, nooit verder over nagedacht of wat dan ook. Terwijl eerder als ik zei dat ik werk zocht ik dezelfde dag nog mocht beginnen.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
Nog even het volgende; ik heb geen idee hoe je iemand met psychoses kunt helpen. In mijn geval hielp het dat ik (in fases) zelf door had dat ik gek werd. Verder had ik wel vrienden om me heen die mij steunden en waar nodig zich kritisch op stelden. Ik heb het eigenlijk nooit als vernederend beschouwd. Meer als een ziekte waar ik niets aan kon doen. Tenminste toen ik concludeerde dat het niet aan het wietgebruik lag. Één ding dat mij helpt overeind te blijven is mijn gevoel voor humor. Toen ik net symptomatisch werd kwam ik iemand tegen die allerlei religieuze noties had en na een korte discussie riep ik luid: "Sommigen proberen van hun wanen af te komen!" Vond ik erg grappig van mijzelf. *quote:
Wat een verhalen jongens. Erg aardig dat jullie zo open en hulpvaardig zijn. En interessant (en hopelijk ook nuttig) om hierover te praten met 'ervaringsdeskundigen'.
Ik kan me voorstellen dat het vernederend is als je dit moet toegeven. Voor jezelf, maar ook ten opzichte van je omgeving. Denk dat dat ook voor mijn vriend, die van karakter al trots en koppig is, een groot probleem is. Vroeger was het al zo dat als wij A zeiden, hij uit principe B zei. Een gevoel van vernedering is dus iets dat we echt moeten proberen te vermijden.
* Overigens heb ik lang niet altijd de behoefte om tegen religieuze noties in te gaan.
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
Ik ben niet alleen, scheelt een boel.quote:
Heftig, en je slikt nu medicatie? Wel knap hoe je ermee omgaat als ik 't zo lees. Zeker als je hiermee ook een kind moet opvoeden.
Ik slik inderdaad medicatie, Zyprexa 20mg. Dit is de zwaarste dosis. Ze hebben een poging gedaan dat naar beneden te halen, eerst 15mg, toen 10mg, en dat werd weer een gedwongen opname. Nu ik aan de 20mg zit gaat het weer stabiel.
Je raekt an de dinge geweun.
Frustrerend. Misschien proberen met licht vrijwilligerswerk (waar je geen kantjes hoeft vol te schrijven) toch bezig te blijven? Als je maar een beetje onder de mensen blijft.quote:Op donderdag 2 mei 2013 19:38 schreef Demon_from_heaven het volgende:
[..]
Voor mij is altijd erg belangrijk geweest dat ik over dingen mijn mening kon geven en dergelijke. Nu speelt dat een stuk minder, maar dat komt omdat ik me dingen eigenlijk niet meer anders herinner, maar omdat ik ze me eigenlijk gewoon niet meer herinner.
Voor mij achteraf vind ik het vooral erg dat ik veel minder kan en dat is onder andere goed te zien aan mijn concentratie, maar ook aan mijn IQ profiel, de verwerking van informatie zit ik nu redelijk in de richting van zwakbegaafdheid, terwijl ik op andere vlakken 120+ scoor.
[..]
Het is vooral dat ik maar kortdurig dingen echt kan en gemotiveerd blijf. Het ene moment schrijf ik zo 12 A4tjes informatie weg en daarna verlies ik een halve seconden m'n concentratie en zit ik dagen alleen maar voor me uit te staren. Wat dan ook weer erg demotiverend werkt waardoor er nog minder lukt. Daarnaast had ik last van stemmingswisselingen, maar sinds die weg zijn neig ik meer richting depressie.
Dan gaat werken simpelweg even niet.
Daarnaast, wees eerlijk. Als je gaat soliciteren en uiteindelijk kom je maar tot het punt "Ja, ik zit in de Wajong, omdat ik ziek ben" dan is het elke keer maar weer "Bedankt dat u bent gekomen u hoort nog van ons", waarna er een brief op de mat valt:
"Beste sollicitant(e)," met een "(e)", ze hebben alleen op print gedrukt, nooit verder over nagedacht of wat dan ook. Terwijl eerder als ik zei dat ik werk zocht ik dezelfde dag nog mocht beginnen.
Die vriend van mij is overigens erg intelligent, dus ik denk dat hij ons ook manipuleert door te veinzen dat hij het wel kan aankan. Lukt natuurlijk niet, maar wel pijnlijk om te zien. Denk dat hij ook voor zichzelf het verhaal in zijn hoofd nog veel ingewikkelder kan maken en het nog heel lang zo gaat draaien dat het probleem toch vooral NIET bij hem zelf ligt.
Humor is belangrijk in het leven, eigenlijk bij alles he.quote:
[..]
Nog even het volgende; ik heb geen idee hoe je iemand met psychoses kunt helpen. In mijn geval hielp het dat ik (in fases) zelf door had dat ik gek werd. Verder had ik wel vrienden om me heen die mij steunden en waar nodig zich kritisch op stelden. Ik heb het eigenlijk nooit als vernederend beschouwd. Meer als een ziekte waar ik niets aan kon doen. Tenminste toen ik concludeerde dat het niet aan het wietgebruik lag. Één ding dat mij helpt overeind te blijven is mijn gevoel voor humor. Toen ik net symptomatisch werd kwam ik iemand tegen die allerlei religieuze noties had en na een korte discussie riep ik luid: "Sommigen proberen van hun wanen af te komen!" Vond ik erg grappig van mijzelf. *
* Overigens heb ik lang niet altijd de behoefte om tegen religieuze noties in te gaan.
En enige zelfspot zoals hierboven zeker! Dat heeft 'ie ook wel, maar we zijn nog niet in de fase van overeind blijven. Meer in de fase dat het slechter moet gaan voor het weer kan verbeteren.
Maar het is als vriendengroep gewoon lastig; je wil hem eigenlijk meeslepen naar de huisarts of de GGZ, omdat je weet dat het alleen maar erger gaat worden. Maar ja, zelfs als je dat doet en je krijgt hem daar: zolang hij zelf niet beseft wat er aan de hand is en dat alleen professionele hulp hem nog kan helpen, heeft het allemaal geen enkele zin natuurlijk.
Okee, fijn dat je steun uit je omgeving hebt (vader van het kind, neem ik aan?). Van medicijnen weet ik niks, dus dat zegt me ook niet zoveel.quote:
[..]
Ik ben niet alleen, scheelt een boel.
Ik slik inderdaad medicatie, Zyprexa 20mg. Dit is de zwaarste dosis. Ze hebben een poging gedaan dat naar beneden te halen, eerst 15mg, toen 10mg, en dat werd weer een gedwongen opname. Nu ik aan de 20mg zit gaat het weer stabiel.
Hoop dat hij die op een gegeven moment krijgt en daardoor inziet dat al die ideeën en gedachten in zijn hoofd er niet echt zijn. Dat is toch ook de bedoeling van de medicijnen?
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
Licht vrijwilligerswerk heb ik ook gedaan, maar Mcdonnalds doosjes in elkaar vouwen tergt me toch te veel aan m'n ego.quote:
[..]
Frustrerend. Misschien proberen met licht vrijwilligerswerk (waar je geen kantjes hoeft vol te schrijven) toch bezig te blijven? Als je maar een beetje onder de mensen blijft.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
Ik had de sterke overtuiging dat er wat mis was met mijn lichaam (toen ik 16 was). Meerdere keren naar het ziekenhuis geweest, maar de doktoren zeiden dat ik gewoon gezond was. Ik was zwaar teleurgesteld in het ziekenhuis en ook heel boos. Laatste keer dat ik naar het ziekenhuis ging (weer voor hetzelfde probleem) hebben ze me doorgestuurd naar de psychiatrie.quote:
Misschien te persoonlijk hoor, maar hoe liep dat bij jullie? Wanneer kwam het besef dat er toch echt iets aan de hand was met jezelf, en niet met je omgeving en de wereld?
Na meer dan een jaar (?) kwam de diagnose schizofrenie er uit. Was toen echt een complete verrassing voor mij. Achteraf gezien was ik wel behoorlijk de weg kwijt.
Waar het vandaan komt weet ik niet, maar de laatste tijd denk ik vaak aan de dood. Ik zie de dood als het Grote Niets, waarin alles weer zal zijn hoe het was voordat je geboren werd (ik ben niet religieus).
De eeuwige rust.quote:
Waar het vandaan komt weet ik niet, maar de laatste tijd denk ik vaak aan de dood. Ik zie de dood als het Grote Niets, waarin alles weer zal zijn hoe het was voordat je geboren werd (ik ben niet religieus).
Zo zie ik het ook.quote:De eeuwige rust.
(quoten werkt hier om de een of andere reden niet meer)
Dat de zon schijnt helpt zeker! Ben net terug van vrijwilligerswerk, buiten bezig geweest.
Wat een rust ook hier op straat.
Hoe het was voordat ik geboren was, weet ik niet, maar ik zie ook de dood graag als eeuwige rust. Ik moet er niet aan denken om na mijn dood 'mezelf te blijven' in een hemel ofzoiets. Ook reïncarnatie lijkt me niets, ik kan er bijna alleen van achteruit gaan (omdat ik toch van geluk mag spreken dat ik in het rijke Nederland woon en lieve mensen om me heen heb enzo). Eeuwige rust lijkt me wel prettig.
Straks ga ik lekker in de zon voetballen met vrienden
Ik ben eergisteren naar de opera Die Walküre gegaan in Amsterdam. Mooi, maar helaas had ik beperkt zicht waardoor soms de gezichten van de acteurs/zangers niet te zien waren. Dan mis je toch wel wat, het haalt de magie weg. Toch blij dat ik gegaan ben.
Over het grote niets gesproken, ik ben erg bang om af te studeren. Aan de ene kant heb ik er wel zin in, maar dan moet ik gaan solliciteren en werken en inderdaad, ik denk dat ik al snel word afgekeurd op mijn concentratie en wajong. Blijkbaar kan je met de Wajong ook een lening krijgen om een eigen bedrijf op te zetten, misschien is dat een mogelijkheid voor mij Maar dat is ook wel eng, want als het dan misgaat zit ik met een grote schuld.
Straks ga ik lekker in de zon voetballen met vrienden
Ik ben eergisteren naar de opera Die Walküre gegaan in Amsterdam. Mooi, maar helaas had ik beperkt zicht waardoor soms de gezichten van de acteurs/zangers niet te zien waren. Dan mis je toch wel wat, het haalt de magie weg. Toch blij dat ik gegaan ben.
Over het grote niets gesproken, ik ben erg bang om af te studeren. Aan de ene kant heb ik er wel zin in, maar dan moet ik gaan solliciteren en werken en inderdaad, ik denk dat ik al snel word afgekeurd op mijn concentratie en wajong. Blijkbaar kan je met de Wajong ook een lening krijgen om een eigen bedrijf op te zetten, misschien is dat een mogelijkheid voor mij
Maar dat is ook wel eng, want als het dan misgaat zit ik met een grote schuld.
Zo, om 1 of andere reden is m'n dag-nachtritme spontaan omgekeerd. Ga al dagen achter elkaar op tijd naar bed en sta weer op tijd op.
Overigens denk ik wat anders over leven en dood. Alleen was dat misschien al bekend.
Ik moet overigens wel eens een keer de GGZ bellen, waarom de uitslag van dat onderzoek al bijna 7 weken duurt....
Overigens denk ik wat anders over leven en dood. Alleen was dat misschien al bekend.
Ik moet overigens wel eens een keer de GGZ bellen, waarom de uitslag van dat onderzoek al bijna 7 weken duurt....
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
@Helgen
Die Walküre is mijn favoriete opera uit Der Ring. Gaaf dat je daar naartoe ben gegaan!
Oh, en het idee van eeuwig leven vervult mij met angst.
@Demon
Ik ben anders zeer benieuwd hoe jij over leven en dood denkt. Kan me niet echt herinneren of je het er al eens over heb gehad.
Die Walküre is mijn favoriete opera uit Der Ring. Gaaf dat je daar naartoe ben gegaan!
Oh, en het idee van eeuwig leven vervult mij met angst.
@Demon
Ik ben anders zeer benieuwd hoe jij over leven en dood denkt.
Kan me niet echt herinneren of je het er al eens over heb gehad.
Sowieso het bekendste stuk.quote:
@Helgen
Die Walküre is mijn favoriete opera uit Der Ring. Gaaf dat je daar naartoe ben gegaan!
Mij niet. Ik heb geen reden om aan te nemen dat er zoiets bestaat.quote:Oh, en het idee van eeuwig leven vervult mij met angst.
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
Ik zie grote verschillen tussen wie ik ben en het gene dat ik waarneem. Persoonlijk denk ik dat het waarnemende deel in mij slechts waarneemt en geen invloed uitoefent op wat ik daadwerkelijk doe, denk en voel. Alleen daarnaast is er ook het lichamelijke deel, wat gedachtes, gevoelens en herinneringen bevat. Als dat dood gaat is dat weg. Dan voel ik niet meer wat voelde en denk ik niet meer zoals ik dacht, ik herinner mij niets meer en ben ook niet meer wie ik was.quote:
Ik ben anders zeer benieuwd hoe jij over leven en dood denkt.
Feitelijk voel ik dat de wereld wordt waargenomen via mij en dat dat doorleefd. Dus dat feitelijk het waarnemende deel van mij gewoon weer iets anders gaat beleven. Als in een droom, of het bekijken van een film. Je kijkt en ervaart gewoon zonder wat te doen.
Daarnaast moet ik wel toegeven dat ik ook tijden heb gedacht dat mijn geest los stond van mijn lichaam in dusverre dat ik dacht dat mijn hersenen mij alleen maar hinderde. Tijdens een "psychotische aanval" heb ik dan ook een keer geprobeerd mijn hersenen eruit te snijden. Alleen ben ik vrij snel gewoon weg gevallen en ergens gaan liggen. Gelukkig geprobeerd onder m'n haar; rare littekens m uit te leggen, niet heel ernstig ofzo...
Blegh, die herinnering komt steeds meer boven, ik hou er over op. Het is niet echt relevant.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
Raar, tijdens het fietsen allemaal dingen die versprongen.
Ben bijna op een stilstaande auto gereden.
Fietsers die na het knipperen van mijn ogen opeens ergens anders reden, was best een riskant tochtje. Ik snap het niet.
Ben bijna op een stilstaande auto gereden.
Fietsers die na het knipperen van mijn ogen opeens ergens anders reden, was best een riskant tochtje. Ik snap het niet.
Dat heb ik een periode gehad nadat ik voor het eerst zeg maar uit een psychose kwam. Ben daarom ook een tijd niet meer buiten geweest, want als er veel indrukken waren, flitste alles om me heen, ook als ik tussen een mensenmassa of iets dergelijks liep.quote:
Raar, tijdens het fietsen allemaal dingen die versprongen.
Ben bijna op een stilstaande auto gereden.
Fietsers die na het knipperen van mijn ogen opeens ergens anders reden, was best een riskant tochtje. Ik snap het niet.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
quote:
[..]
Sowieso het bekendste stuk.
[..]
Mij niet. Ik heb geen reden om aan te nemen dat er zoiets bestaat.
Mijn verstand zegt ook dat zoiets er niet zal zijn. Toch is er ergens lichte twijfel.
Zeer interessante manier van denken.quote:Op vrijdag 3 mei 2013 17:31 schreef Demon_from_heaven het volgende:
[..]
Ik zie grote verschillen tussen wie ik ben en het gene dat ik waarneem. Persoonlijk denk ik dat het waarnemende deel in mij slechts waarneemt en geen invloed uitoefent op wat ik daadwerkelijk doe, denk en voel. Alleen daarnaast is er ook het lichamelijke deel, wat gedachtes, gevoelens en herinneringen bevat. Als dat dood gaat is dat weg. Dan voel ik niet meer wat voelde en denk ik niet meer zoals ik dacht, ik herinner mij niets meer en ben ook niet meer wie ik was.
Feitelijk voel ik dat de wereld wordt waargenomen via mij en dat dat doorleefd. Dus dat feitelijk het waarnemende deel van mij gewoon weer iets anders gaat beleven. Als in een droom, of het bekijken van een film. Je kijkt en ervaart gewoon zonder wat te doen.
Daarnaast moet ik wel toegeven dat ik ook tijden heb gedacht dat mijn geest los stond van mijn lichaam in dusverre dat ik dacht dat mijn hersenen mij alleen maar hinderde. Tijdens een "psychotische aanval" heb ik dan ook een keer geprobeerd mijn hersenen eruit te snijden. Alleen ben ik vrij snel gewoon weg gevallen en ergens gaan liggen. Gelukkig geprobeerd onder m'n haar; rare littekens m uit te leggen, niet heel ernstig ofzo...
Blegh, die herinnering komt steeds meer boven, ik hou er over op. Het is niet echt relevant.
Al weet ik niet of ik volledig begrijp wat je bedoelt.
Ik ben er vandaag achter gekomen dat ik een eigen Wikipedia pagina heb.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gewas
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gewas
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |