R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoe zien jullie de toekomst voor je? Zien jullie een toekomst? Kunnen jullie daar over nadenken?
Onder het mom van "TS begint".
Ik twijfel. Soms als ik me goed voel zie ik een toekomst. werk, als het bedrijf tegen die tijd nog bestaat, een mooi huisje, een vriendin/vrouw. Een echt leven.
Maar meestal wil ik er niet al te veel over nadenken. Ik ben bang dat ik dingen ga bedenken waar mijn leven aan zal moeten voldoen. Dingen die ik misschien niet waar kan maken.
En als ik neerslachtig ben zie ik niets. Geen toekomst, geen familie, geen baan. Drank. Een ongelukje ofzo. Moedeloosheid. Niet "een leven" maar overleven. Nachtmerries. Angsten.
Maar over het algemeen, als ik me normaal voel. Dan zie ik niets. niets goeds, niets slechts. gewoon niets. Voortbestaan.
[ Bericht 78% gewijzigd door Murdera op 21-05-2013 18:39:57 ]
Onder het mom van "TS begint".
Ik twijfel. Soms als ik me goed voel zie ik een toekomst. werk, als het bedrijf tegen die tijd nog bestaat, een mooi huisje, een vriendin/vrouw. Een echt leven.
Maar meestal wil ik er niet al te veel over nadenken. Ik ben bang dat ik dingen ga bedenken waar mijn leven aan zal moeten voldoen. Dingen die ik misschien niet waar kan maken.
En als ik neerslachtig ben zie ik niets. Geen toekomst, geen familie, geen baan. Drank. Een ongelukje ofzo. Moedeloosheid. Niet "een leven" maar overleven. Nachtmerries. Angsten.
Maar over het algemeen, als ik me normaal voel. Dan zie ik niets. niets goeds, niets slechts. gewoon niets. Voortbestaan.
[ Bericht 78% gewijzigd door Murdera op 21-05-2013 18:39:57 ]
fucking breakdown. Ik wist dat het eraan zat te komen. Maar je kan je er niet op voorbereiden. Ik heb mn best gedaan, maar damn.
Ik denk nooit na over de toekomst want daar ga ik me altijd heel ellendig van voelen. Waar ik heel bang voor ben is dat ik in de toekomst ernstig ziek wordt. 
Een nacht goed slapen helpt bij mij meestal als ik me heel slecht voel.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-05-2013 07:55:23 ]
Gaat het ondertussen al wat beter?quote:Op dinsdag 21 mei 2013 21:53 schreef Murdera het volgende:
fucking breakdown. Ik wist dat het eraan zat te komen. Maar je kan je er niet op voorbereiden. Ik heb mn best gedaan, maar damn.
Een nacht goed slapen helpt bij mij meestal als ik me heel slecht voel.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-05-2013 07:55:23 ]
Ik heb gedronken, ik heb gekotst.quote:
Ik denk nooit na over de toekomst want daar ga ik me altijd heel ellendig van voelen. Waar ik heel bang voor ben is dat ik in de toekomst ernstig ziek wordt.
[..]
Gaat het ondertussen al wat beter?
Een nacht goed slapen helpt bij mij meestal als ik me heel slecht voel.
Maar ik voel mebeter dan gisteravond. Wat een hell.
[ Bericht 6% gewijzigd door Murdera op 22-05-2013 13:02:19 ]
Ik ben weer opnames aan het maken met de akoestische gitaar.
Ben benieuwd wat jullie er van vinden!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-05-2013 15:14:54 ]
Ben benieuwd wat jullie er van vinden!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 23-05-2013 15:14:54 ]
Toen ik mijn diagnose nog accepteerde hielp het mij om te beseffen dat ik opgegroeid was met het idee van huisje boompje beestje en dat dat niet voor mij bestemd is, althans niet in dezelfde mate als wat je zou kunnen verwachten na de nodige opleidingen.quote:
Hoe zien jullie de toekomst voor je? Zien jullie een toekomst? Kunnen jullie daar over nadenken?
Ik zal altijd wel onderdak vinden alhoewel het niet het geweldige huis wordt wat ik vroeger in gedachten had. Dan maar minder leuk werk doen en kleiner wonen.
De bossen in Nederland zijn er wel maar meer als een groot park ontwikkeld en gecultiveerd door mensen met andere opvattingen erover en daarom niet zo indrukwekkend als de vele beelden van verre landen met ongerepte natuur die ik heb gezien.
Zodra ik meer financiele zekerheid heb zal het beestje er misschien nog komen.
Het ergste van alles vind ik het gemis van het gevoel van saamhorigheid. Dat dat niet meer zo aanwezig zal zijn in de toekomst doordat ik mezelf buitensluit/sloot juist omdat ik ervan uitga dat mensen negatief op mijn persoon reageren en ik dat begrijp maar ook omdat ik zelf niet met de vooroordelen en problemen van anderen wil omgaan. Ook omdat mijn familie me vanwege mijn geloof niet accepteert en me het liefst met medicatie ziet en als het kan een tijd in een inrichting.
Tegelijkertijd ben ik ergens wel blij dat het gebeurde. Ik heb keuzes moeten maken oa. tussen psychiatrie en mijn eigen geloof wat me sterker maakt en evenwichtiger. Vroeger voelde ik dat vertrouwen en saamhorigheidsgevoel bij mijn familie, nu heb ik het gevoel dat ik moet buigen voor hun waarheden en conformeren indien ik er weer bij mag horen. Dan ben ik beter af zonder. Sindsdien zie ik psychiatrie ook heel anders en begrijp ik dat ik het voornamelijk vanuit het perspectief van mijn ouders zag en dat het allemaal erg verschillend kan zijn, niet dat ik het nu nog nodig heb, ik heb baat bij andere dingen.
Mooi hoor! Doet me denken aan het volgende: nog zes (6) dagen en dan is het tijd voor FortaRock!
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
Thanks.quote:Op zondag 26 mei 2013 17:00 schreef Karboenkeltje het volgende:
Mooi hoor! Doet me denken aan het volgende: nog zes (6) dagen en dan is het tijd voor FortaRock!
FortaRock lijkt mij ook heel gaaf. Ik heb het opgezocht, de line-up ziet er heel goed uit.
Trouwens.... voor de verandering was dit een heel leuk weekend. Straks nog vis bakken (alweer vis
) en frituren.
Vis schijnt goed voor je brein te zijn.quote:
[..]
Thanks.
FortaRock lijkt mij ook heel gaaf. Ik heb het opgezocht, de line-up ziet er heel goed uit.
Trouwens.... voor de verandering was dit een heel leuk weekend. Straks nog vis bakken (alweer vis
Hier is het een beetje saai. Ik heb de verjaardag van mijn neefjes en nichtje maar genegeerd omdat ik er geen zin in had.
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
Ben je niet ontzettend eenzaam, zo alleen, in je eigen wereld?quote:
[..]
Toen ik mijn diagnose nog accepteerde hielp het mij om te beseffen dat ik opgegroeid was met het idee van huisje boompje beestje en dat dat niet voor mij bestemd is, althans niet in dezelfde mate als wat je zou kunnen verwachten na de nodige opleidingen.
Ik zal altijd wel onderdak vinden alhoewel het niet het geweldige huis wordt wat ik vroeger in gedachten had. Dan maar minder leuk werk doen en kleiner wonen.
De bossen in Nederland zijn er wel maar meer als een groot park ontwikkeld en gecultiveerd door mensen met andere opvattingen erover en daarom niet zo indrukwekkend als de vele beelden van verre landen met ongerepte natuur die ik heb gezien.
Zodra ik meer financiele zekerheid heb zal het beestje er misschien nog komen.
Het ergste van alles vind ik het gemis van het gevoel van saamhorigheid. Dat dat niet meer zo aanwezig zal zijn in de toekomst doordat ik mezelf buitensluit/sloot juist omdat ik ervan uitga dat mensen negatief op mijn persoon reageren en ik dat begrijp maar ook omdat ik zelf niet met de vooroordelen en problemen van anderen wil omgaan. Ook omdat mijn familie me vanwege mijn geloof niet accepteert en me het liefst met medicatie ziet en als het kan een tijd in een inrichting.
Tegelijkertijd ben ik ergens wel blij dat het gebeurde. Ik heb keuzes moeten maken oa. tussen psychiatrie en mijn eigen geloof wat me sterker maakt en evenwichtiger. Vroeger voelde ik dat vertrouwen en saamhorigheidsgevoel bij mijn familie, nu heb ik het gevoel dat ik moet buigen voor hun waarheden en conformeren indien ik er weer bij mag horen. Dan ben ik beter af zonder. Sindsdien zie ik psychiatrie ook heel anders en begrijp ik dat ik het voornamelijk vanuit het perspectief van mijn ouders zag en dat het allemaal erg verschillend kan zijn, niet dat ik het nu nog nodig heb, ik heb baat bij andere dingen.
Ik vind je manier van vragen naar dus reageer ik er verder niet op.quote:Op zondag 26 mei 2013 17:32 schreef Murdera het volgende:
[..]
Ben je niet ontzettend eenzaam, zo alleen, in je eigen wereld?
Ik heb eergisteren een nieuwe diagnose gekregen; Schizotypische persoonlijkheidsstoornis.
Na jaren van ploeteren met Psychose-NAO, borderline, autisme, et cetera. Blij dat nadat dat is uitgesloten er nu ook een duidelijke diagnose is.
Binnenkort ga ik over naar de volwassenenzorg, begin ik met therapie rondom depressiviteit en tja, eigenlijk wil ik stoppen met overmatig drinken, maar dat blijft lastig.
Hoi in ieder geval.
Na jaren van ploeteren met Psychose-NAO, borderline, autisme, et cetera. Blij dat nadat dat is uitgesloten er nu ook een duidelijke diagnose is.
Binnenkort ga ik over naar de volwassenenzorg, begin ik met therapie rondom depressiviteit en tja, eigenlijk wil ik stoppen met overmatig drinken, maar dat blijft lastig.
Hoi in ieder geval.
Mijn omgeving is de afgelopen dagen weer enorm vervelend tegen mij. Ik krijg veel negatieve energie van deze mensen. Vandaag maar zoveel mogelijk contact vermijden.
Hey,quote:Op donderdag 30 mei 2013 18:15 schreef Jean-Baptiste het volgende:
Ik heb eergisteren een nieuwe diagnose gekregen; Schizotypische persoonlijkheidsstoornis.
Na jaren van ploeteren met Psychose-NAO, borderline, autisme, et cetera. Blij dat nadat dat is uitgesloten er nu ook een duidelijke diagnose is.
Binnenkort ga ik over naar de volwassenenzorg, begin ik met therapie rondom depressiviteit en tja, eigenlijk wil ik stoppen met overmatig drinken, maar dat blijft lastig.
Hoi in ieder geval.
Voelt het beter nu je een echte diagnose hebt?
Ik herken overigens veel dingen uit die stoornis.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 04-06-2013 09:30:29 ]
Ik krijg altijd last van lichamelijke klachten als ik me druk zit te maken.
Gister lang voor de spiegel gestaan omdat mijn gezicht telkens van kleur veranderde. Uiteindelijk maar naar bed gegaan en toen ik wakker werd zag ik er gelukkig weer helemaal gezond uit.
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 04-06-2013 15:16:42 ]
Gister lang voor de spiegel gestaan omdat mijn gezicht telkens van kleur veranderde. Uiteindelijk maar naar bed gegaan en toen ik wakker werd zag ik er gelukkig weer helemaal gezond uit.
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 04-06-2013 15:16:42 ]
Voelde me eerder niet echt serieus genomen, voornamelijk omdat elke keer als ik met een nieuwe hulpverlener in aanraking kwam ze het maar vaag vonden. Andere hulpverleners doen dan weer van het begin af aan tegen mij alsof ik traag van begrip ben en praten met ongeveer 10 woorden per minuut tegen me. Dat kost dan echt lange tijd voor ze door hebben dat ze ook wel snel tegen me mogen praten, dat doe ik immers ook en ik heb altijd veel behoefte om weer snel naar huis te kunnen als ik bij een hulpverlener zit. Ik word soms toch enigszins paranoia van die hulpverlening.quote:
[..]
Hey,
Voelt het beter nu je een echte diagnose hebt?
Ik herken overigens veel dingen uit die stoornis.
STPS is ook volgens mij wel goed vergelijkbaar met schizofrenie. Volgens mij is het grote verschil dat mensen met STPS vaak wat "minder ver weg" zijn. Ik vindt het alleen wel vreemd dat het eerste dat ze bij STPS erbij zeggen als uitleg is: "Het is een soort lichte vorm van schizofrenie". Eigenlijk totaal overbodig om het op die manier met elkaar te vergelijken, want het zijn wat dat betreft 2 totaal verschillende manieren van beleven, maar goed, daar moet ik me eigenlijk ook niet druk om maken.
Ik vindt die cijfers erbij dan altijd wel weer schokkend, maar bedenk me eigenlijk er na elke keer dat ik ook bij die risicogroepen hoor.
Maar goed even iets anders; Ik ben heel veel van huis weg, maar heb thuis, bij mijn ouders echt een "cave" gebouwd. Dat wil zeggen dat mijn kamer echt helemaal vol zit en ik deze probeer te veranderen naar een "chaotisch kunstwerk" en daar voel ik me dan heel erg prettig bij. Overal is wel iets te vinden wat eigenlijk geen functie heeft dan er gewoon te staan en alles staat expres compleet op de verkeerde plek, op de verkeerde manier. Er hangt bijvoorbeeld een zangmicrofoon aan de plafondlamp waar aan de kabel een beeldje is opgeknoopt en mijn muren hangen vol met cd's, posters, foto's, kaarten, linialen, potloden, singeltjes, teksten, et cetera.
Over het algemeen voel ik me er erg prettig, maar soms haal ik spontaan alles weg en berg ik het op. Net als bijvoorbeeld mijn boekenkast die elke maand een compleet nieuwe indeling en sortering heeft.
Hebben jullie ervaringen met een drang om je leefomgeving te veranderen, omdat het gewoon anders "moet"? Of dat je het ene moment graag in "chaos" zit en dan ineens alles weer super netjes moet?
Nee, dat heb ik juist helemaal niet. Alles bij mij staat op de plaats waar het hoort te staan. Zo heb ik het kort na mijn laatste verhuizing ingedeeld (boeken, DVD's en CD's op alfabetisch volgorde van artiest of in het geval van DVD's op titel) en in principe streef ik leegte na. Daarentegen ben ik soms ook een sloddervos. Dus ik ruim niet zo vaak op en dan komen allerlei oppervlakken vol (met bijvoorbeeld bierblikken) te staan. Dat neemt langzaam aan toe tot ik er genoeg van heb en dan maak ik de boel weer leeg en dat blijft dan ook weer een tijdje opgeruimd.quote:
Hebben jullie ervaringen met een drang om je leefomgeving te veranderen, omdat het gewoon anders "moet"? Of dat je het ene moment graag in "chaos" zit en dan ineens alles weer super netjes moet?
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
Ik kan vaak niet tegen ruimtes die te 'netjes' zijn. In mijn kamer hangen LP's, foto's, posters en zelfs een thermometer aan de muur. Verder ligt mijn hele bureau vol met spullen.quote:
[..]
Voelde me eerder niet echt serieus genomen, voornamelijk omdat elke keer als ik met een nieuwe hulpverlener in aanraking kwam ze het maar vaag vonden. Andere hulpverleners doen dan weer van het begin af aan tegen mij alsof ik traag van begrip ben en praten met ongeveer 10 woorden per minuut tegen me. Dat kost dan echt lange tijd voor ze door hebben dat ze ook wel snel tegen me mogen praten, dat doe ik immers ook en ik heb altijd veel behoefte om weer snel naar huis te kunnen als ik bij een hulpverlener zit. Ik word soms toch enigszins paranoia van die hulpverlening.
STPS is ook volgens mij wel goed vergelijkbaar met schizofrenie. Volgens mij is het grote verschil dat mensen met STPS vaak wat "minder ver weg" zijn. Ik vindt het alleen wel vreemd dat het eerste dat ze bij STPS erbij zeggen als uitleg is: "Het is een soort lichte vorm van schizofrenie". Eigenlijk totaal overbodig om het op die manier met elkaar te vergelijken, want het zijn wat dat betreft 2 totaal verschillende manieren van beleven, maar goed, daar moet ik me eigenlijk ook niet druk om maken.
Ik vindt die cijfers erbij dan altijd wel weer schokkend, maar bedenk me eigenlijk er na elke keer dat ik ook bij die risicogroepen hoor.
Maar goed even iets anders; Ik ben heel veel van huis weg, maar heb thuis, bij mijn ouders echt een "cave" gebouwd. Dat wil zeggen dat mijn kamer echt helemaal vol zit en ik deze probeer te veranderen naar een "chaotisch kunstwerk" en daar voel ik me dan heel erg prettig bij. Overal is wel iets te vinden wat eigenlijk geen functie heeft dan er gewoon te staan en alles staat expres compleet op de verkeerde plek, op de verkeerde manier. Er hangt bijvoorbeeld een zangmicrofoon aan de plafondlamp waar aan de kabel een beeldje is opgeknoopt en mijn muren hangen vol met cd's, posters, foto's, kaarten, linialen, potloden, singeltjes, teksten, et cetera.
Over het algemeen voel ik me er erg prettig, maar soms haal ik spontaan alles weg en berg ik het op. Net als bijvoorbeeld mijn boekenkast die elke maand een compleet nieuwe indeling en sortering heeft.
Hebben jullie ervaringen met een drang om je leefomgeving te veranderen, omdat het gewoon anders "moet"? Of dat je het ene moment graag in "chaos" zit en dan ineens alles weer super netjes moet?
Wat wel zo is, is dat alles altijd op dezelfde plek blijft liggen/staan. Ik zou het niet prettig vinden als iemand opeens alles zou veranderen.
Jezus mensen,
Ik heb vandaag de hele dag cantates van Bach geluisterd.
J. S. Bach - Cantata "Gleichwie der Regen und Schnee" BWV 18 - 4. Mein Seelenschatz ist Gottes (4/5)
Hier word ik vrolijk van. Van alle cantates die ik heb ken ik vrijwel alle teksten uit mijn hoofd.
[ Bericht 33% gewijzigd door #ANONIEM op 09-06-2013 16:56:28 ]
Ik heb vandaag de hele dag cantates van Bach geluisterd.
J. S. Bach - Cantata "Gleichwie der Regen und Schnee" BWV 18 - 4. Mein Seelenschatz ist Gottes (4/5)
Hier word ik vrolijk van. Van alle cantates die ik heb ken ik vrijwel alle teksten uit mijn hoofd.
[ Bericht 33% gewijzigd door #ANONIEM op 09-06-2013 16:56:28 ]
Fort mit allen, fort, nur fort!
Mein Seelenschatz ist Gottes Wort!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 09-06-2013 17:12:09 ]
Mein Seelenschatz ist Gottes Wort!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 09-06-2013 17:12:09 ]
Vraagje Gewas (kan ook in Muziek maar je bent hier toch), hoe heet dat orgelstuk (ik geloof van Bach) dat in een 20.000 mijl onder zee film door kapitein Nemo gespeeld wordt. Het klinkt een beetje sinister. Enig idee?
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
Deze?quote:Op zondag 9 juni 2013 17:13 schreef Karboenkeltje het volgende:
Vraagje Gewas (kan ook in Muziek maar je bent hier toch), hoe heet dat orgelstuk (ik geloof van Bach) dat in een 20.000 mijl onder zee film door kapitein Nemo gespeeld wordt. Het klinkt een beetje sinister. Enig idee?
Waarschijnlijk het bekendste orgelwerk van Bach.
Yes! Dat is hem. Dank.quote:
[..]
Deze?
Waarschijnlijk het bekendste orgelwerk van Bach.
Ik heb zojuist een niewe mediaspeler op Ubuntu geïnstalleerd. Eentje die de CD's wel in de juiste volgorde afspeelt. Dus nu kan ik de verzamelaar van de Stones (Rolling dus) draaien. Hoewel de juiste volgorde bij een verzamelaar niet zoveel uitmaakt.
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
