abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_125989609
Bedankt voor je verhaal. :) Goed te horen dat je er weer bovenop kan komen. Werken jullie eigenlijk allemaal gewoon?

Ging best ver dus bij jou? Ondanks dat je snel doorhad dat je een psychose had - wel opvallend. Mijn vriend ontkent dat volledig, terwijl er toch vrij duidelijk dingen zijn gebeurd die niet kunnen.
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
pi_125989908
quote:
14s.gif Op donderdag 2 mei 2013 18:39 schreef Zapato het volgende:
Bedankt voor je verhaal. :) Goed te horen dat je er weer bovenop kan komen. Werken jullie eigenlijk allemaal gewoon?
Ik heb een vrijwilligersbaan. Van de uitkering hoef ik niet te solliciteren.
quote:
Ging best ver dus bij jou? Ondanks dat je snel doorhad dat je een psychose had - wel opvallend. Mijn vriend ontkent dat volledig, terwijl er toch vrij duidelijk dingen zijn gebeurd die niet kunnen.
Ik had het inderdaad vrij snel door maar vervolgens ging het in fasen. Het ene moment had ik door dat het in mijn hoofd zat en een moment later wist ik zeker dat ze achter me aan zaten.
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
pi_125990601
quote:
0s.gif Op donderdag 2 mei 2013 17:52 schreef Zapato het volgende:

Misschien te persoonlijk hoor, maar hoe liep dat bij jullie? Wanneer kwam het besef dat er toch echt iets aan de hand was met jezelf, en niet met je omgeving en de wereld?
Eind 2010 tot de conclusie gekomen dat ik toch echt wanen en hallucinaties had. Alleen liep dat wat anders dan gepland. Eerder diagnose PDD-NOS gehad (2008), omdat ik verplicht was onderzocht nadat ik veel schoolverzuim had. Was het daar totaal niet mee eens, maar achteraf wel begrijpelijk, een beginnende puber die nogal introvert is en geen fantasie lijkt te hebben, tja, dat moet wel autisme zijn.
Niets is minder waar, want toen ik december 2010 eindelijk aan iemand vertelde dat ik last had van hallucinaties; en dat ik soms dacht dat er iets met geesten en krachten aan de hand was belande ik in een soort cult. Gelukkig was dat dezelfde dag, maar wel ná dat ik naar de huisarts was geweest.
Twee weken later was ik bezig met het schrijven van een manifest, een nieuwe bijbel, en een maand of twee later was ik in de ban van de revolutie in Noord Afrika en was ik er van overtuigt dat dat nu hier ook ging gebeuren, maar dan anders. Ik stond op het station om naar school te gaan en uiteindelijk dacht ik zwaar bewapende mannen de trein in te zien lopen. Ik belde 112 en vertelde dat, maar uiteindelijk keek ik nog een keer en liep ik zelf de trein in en bedacht ik me dat ik het me allemaal verbeeld had.
Inmiddels had ik al een behandelaar (een psycholoog) die ik met enige regelmaat zag, maar lang niet alles vertelde. Die zelfde avond heb ik midden in de nacht een mailtje gestuurd met een CC aan mijn behandelaar met iets over revolutie, opoffering, god, geesten, demonen, et cetera en mijn behandelaar heeft mij 's ochtends om 7 uur uit bed gebeld en toestemming gevraagd om mijn tot dan toe compleet afgesloten GGZ verhaal te openbaren met mijn familie, dat is gebeurt, zei wisten van niets en vonden me vooral heel vaak erg boos.
Om 3 uur 's middags zat ik met een psychiater te praten in Utrecht en daar ben ik 2 maanden niet meer weg geweest. Daarna heb ik mezelf er simpelweg uitgepraat en zat ik van de een op de andere dag weer thuis. Voelde als een concentratiekamp daarbinnen en ik wilde gewoon weg.

Ik denk dat realiseren dat er iets mis is misschien niet altijd het probleem is, dat is een grote stap, maar zie het dan nog maar eens toe te geven. Ik moet zeggen dat toegeven dat ik dingen niet snap, of kan, en al helemaal dat mijn geheugen en gedachte niet kloppen het vernederendste is wat ik ooit heb moeten doen. Waarschijnlijk als ik me van tevoren had gereageerd hoe sommige mensen zouden reageren en dan vooral mensen die dichtbij je staan en hoe ze onbewust toch kleinerend en soms ook bagatelliserend over komen, ik het voor mijn naaste niet in de openbaring had gebracht. Niet omdat ik me schaam voor mijn tekortkomingen, (althans, zeggen dat je andere geloofd omdat je jezelf niet vertrouwd is niet bepaald een pretje), maar vooral omdat ik me nog meer onbegrepen voel.

quote:
14s.gif Op donderdag 2 mei 2013 18:39 schreef Zapato het volgende:
Werken jullie eigenlijk allemaal gewoon?
Werken doe ik vrijwel niet meer, ik probeer wel steeds dingen voor mezelf op te bouwen, zit in een arbeidsintegratietraject, maar werk vinden is gewoon niet te doen. Ik wil best wel, maar meestal lukt het dan eventjes en dan stopt het gewoon weer compleet.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
pi_125991272
Wat een verhalen jongens. Erg aardig dat jullie zo open en hulpvaardig zijn. En interessant (en hopelijk ook nuttig) om hierover te praten met 'ervaringsdeskundigen'.

Ik kan me voorstellen dat het vernederend is als je dit moet toegeven. Voor jezelf, maar ook ten opzichte van je omgeving. Denk dat dat ook voor mijn vriend, die van karakter al trots en koppig is, een groot probleem is. Vroeger was het al zo dat als wij A zeiden, hij uit principe B zei. Een gevoel van vernedering is dus iets dat we echt moeten proberen te vermijden.

Waarom lukt het niet een (vrijwilligers)baan vast te houden demon? Niet stabiel genoeg, of spelen wanen je dan ook op je werk parten? Die vriend van mij is ook gestopt met werken en zit nu alleen maar thuis (tenzij hij bij vrienden is, maar dat is natuurlijk ook maar af en toe). Kan niet goed zijn natuurlijk.
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
pi_125991940
quote:
0s.gif Op donderdag 2 mei 2013 19:22 schreef Zapato het volgende:
Wat een verhalen jongens. Erg aardig dat jullie zo open en hulpvaardig zijn. En interessant (en hopelijk ook nuttig) om hierover te praten met 'ervaringsdeskundigen'.

Ik kan me voorstellen dat het vernederend is als je dit moet toegeven. Voor jezelf, maar ook ten opzichte van je omgeving. Denk dat dat ook voor mijn vriend, die van karakter al trots en koppig is, een groot probleem is. Vroeger was het al zo dat als wij A zeiden, hij uit principe B zei. Een gevoel van vernedering is dus iets dat we echt moeten proberen te vermijden.
Voor mij is altijd erg belangrijk geweest dat ik over dingen mijn mening kon geven en dergelijke. Nu speelt dat een stuk minder, maar dat komt omdat ik me dingen eigenlijk niet meer anders herinner, maar omdat ik ze me eigenlijk gewoon niet meer herinner.
Voor mij achteraf vind ik het vooral erg dat ik veel minder kan en dat is onder andere goed te zien aan mijn concentratie, maar ook aan mijn IQ profiel, de verwerking van informatie zit ik nu redelijk in de richting van zwakbegaafdheid, terwijl ik op andere vlakken 120+ scoor.

quote:
Waarom lukt het niet een (vrijwilligers)baan vast te houden demon? Niet stabiel genoeg, of spelen wanen je dan ook op je werk parten? Die vriend van mij is ook gestopt met werken en zit nu alleen maar thuis (tenzij hij bij vrienden is, maar dat is natuurlijk ook maar af en toe). Kan niet goed zijn natuurlijk.
Het is vooral dat ik maar kortdurig dingen echt kan en gemotiveerd blijf. Het ene moment schrijf ik zo 12 A4tjes informatie weg en daarna verlies ik een halve seconden m'n concentratie en zit ik dagen alleen maar voor me uit te staren. Wat dan ook weer erg demotiverend werkt waardoor er nog minder lukt. Daarnaast had ik last van stemmingswisselingen, maar sinds die weg zijn neig ik meer richting depressie.
Dan gaat werken simpelweg even niet.

Daarnaast, wees eerlijk. Als je gaat soliciteren en uiteindelijk kom je maar tot het punt "Ja, ik zit in de Wajong, omdat ik ziek ben" dan is het elke keer maar weer "Bedankt dat u bent gekomen u hoort nog van ons", waarna er een brief op de mat valt:

"Beste sollicitant(e)," met een "(e)", ze hebben alleen op print gedrukt, nooit verder over nagedacht of wat dan ook. Terwijl eerder als ik zei dat ik werk zocht ik dezelfde dag nog mocht beginnen.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
pi_125992731
quote:
0s.gif Op donderdag 2 mei 2013 19:22 schreef Zapato het volgende:
Wat een verhalen jongens. Erg aardig dat jullie zo open en hulpvaardig zijn. En interessant (en hopelijk ook nuttig) om hierover te praten met 'ervaringsdeskundigen'.

Ik kan me voorstellen dat het vernederend is als je dit moet toegeven. Voor jezelf, maar ook ten opzichte van je omgeving. Denk dat dat ook voor mijn vriend, die van karakter al trots en koppig is, een groot probleem is. Vroeger was het al zo dat als wij A zeiden, hij uit principe B zei. Een gevoel van vernedering is dus iets dat we echt moeten proberen te vermijden.
Nog even het volgende; ik heb geen idee hoe je iemand met psychoses kunt helpen. In mijn geval hielp het dat ik (in fases) zelf door had dat ik gek werd. Verder had ik wel vrienden om me heen die mij steunden en waar nodig zich kritisch op stelden. Ik heb het eigenlijk nooit als vernederend beschouwd. Meer als een ziekte waar ik niets aan kon doen. Tenminste toen ik concludeerde dat het niet aan het wietgebruik lag. Één ding dat mij helpt overeind te blijven is mijn gevoel voor humor. Toen ik net symptomatisch werd kwam ik iemand tegen die allerlei religieuze noties had en na een korte discussie riep ik luid: "Sommigen proberen van hun wanen af te komen!" Vond ik erg grappig van mijzelf. *

* Overigens heb ik lang niet altijd de behoefte om tegen religieuze noties in te gaan.
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
pi_125993576
quote:
0s.gif Op donderdag 2 mei 2013 18:25 schreef Zapato het volgende:
Heftig, en je slikt nu medicatie? Wel knap hoe je ermee omgaat als ik 't zo lees. Zeker als je hiermee ook een kind moet opvoeden. ^O^

Ik ben niet alleen, scheelt een boel. :)
Ik slik inderdaad medicatie, Zyprexa 20mg. Dit is de zwaarste dosis. Ze hebben een poging gedaan dat naar beneden te halen, eerst 15mg, toen 10mg, en dat werd weer een gedwongen opname. Nu ik aan de 20mg zit gaat het weer stabiel.
Je raekt an de dinge geweun.
pi_125997736
quote:
7s.gif Op donderdag 2 mei 2013 19:38 schreef Demon_from_heaven het volgende:

[..]

Voor mij is altijd erg belangrijk geweest dat ik over dingen mijn mening kon geven en dergelijke. Nu speelt dat een stuk minder, maar dat komt omdat ik me dingen eigenlijk niet meer anders herinner, maar omdat ik ze me eigenlijk gewoon niet meer herinner.
Voor mij achteraf vind ik het vooral erg dat ik veel minder kan en dat is onder andere goed te zien aan mijn concentratie, maar ook aan mijn IQ profiel, de verwerking van informatie zit ik nu redelijk in de richting van zwakbegaafdheid, terwijl ik op andere vlakken 120+ scoor.

[..]

Het is vooral dat ik maar kortdurig dingen echt kan en gemotiveerd blijf. Het ene moment schrijf ik zo 12 A4tjes informatie weg en daarna verlies ik een halve seconden m'n concentratie en zit ik dagen alleen maar voor me uit te staren. Wat dan ook weer erg demotiverend werkt waardoor er nog minder lukt. Daarnaast had ik last van stemmingswisselingen, maar sinds die weg zijn neig ik meer richting depressie.
Dan gaat werken simpelweg even niet.

Daarnaast, wees eerlijk. Als je gaat soliciteren en uiteindelijk kom je maar tot het punt "Ja, ik zit in de Wajong, omdat ik ziek ben" dan is het elke keer maar weer "Bedankt dat u bent gekomen u hoort nog van ons", waarna er een brief op de mat valt:

"Beste sollicitant(e)," met een "(e)", ze hebben alleen op print gedrukt, nooit verder over nagedacht of wat dan ook. Terwijl eerder als ik zei dat ik werk zocht ik dezelfde dag nog mocht beginnen.
Frustrerend. Misschien proberen met licht vrijwilligerswerk (waar je geen kantjes hoeft vol te schrijven) toch bezig te blijven? Als je maar een beetje onder de mensen blijft.

Die vriend van mij is overigens erg intelligent, dus ik denk dat hij ons ook manipuleert door te veinzen dat hij het wel kan aankan. Lukt natuurlijk niet, maar wel pijnlijk om te zien. Denk dat hij ook voor zichzelf het verhaal in zijn hoofd nog veel ingewikkelder kan maken en het nog heel lang zo gaat draaien dat het probleem toch vooral NIET bij hem zelf ligt.

quote:
7s.gif Op donderdag 2 mei 2013 19:56 schreef Karboenkeltje het volgende:

[..]

Nog even het volgende; ik heb geen idee hoe je iemand met psychoses kunt helpen. In mijn geval hielp het dat ik (in fases) zelf door had dat ik gek werd. Verder had ik wel vrienden om me heen die mij steunden en waar nodig zich kritisch op stelden. Ik heb het eigenlijk nooit als vernederend beschouwd. Meer als een ziekte waar ik niets aan kon doen. Tenminste toen ik concludeerde dat het niet aan het wietgebruik lag. Één ding dat mij helpt overeind te blijven is mijn gevoel voor humor. Toen ik net symptomatisch werd kwam ik iemand tegen die allerlei religieuze noties had en na een korte discussie riep ik luid: "Sommigen proberen van hun wanen af te komen!" Vond ik erg grappig van mijzelf. *

* Overigens heb ik lang niet altijd de behoefte om tegen religieuze noties in te gaan.
Humor is belangrijk in het leven, eigenlijk bij alles he. ;) En enige zelfspot zoals hierboven zeker! :D

Dat heeft 'ie ook wel, maar we zijn nog niet in de fase van overeind blijven. Meer in de fase dat het slechter moet gaan voor het weer kan verbeteren.

Maar het is als vriendengroep gewoon lastig; je wil hem eigenlijk meeslepen naar de huisarts of de GGZ, omdat je weet dat het alleen maar erger gaat worden. Maar ja, zelfs als je dat doet en je krijgt hem daar: zolang hij zelf niet beseft wat er aan de hand is en dat alleen professionele hulp hem nog kan helpen, heeft het allemaal geen enkele zin natuurlijk.

quote:
0s.gif Op donderdag 2 mei 2013 20:14 schreef Messina het volgende:

[..]

Ik ben niet alleen, scheelt een boel. :)
Ik slik inderdaad medicatie, Zyprexa 20mg. Dit is de zwaarste dosis. Ze hebben een poging gedaan dat naar beneden te halen, eerst 15mg, toen 10mg, en dat werd weer een gedwongen opname. Nu ik aan de 20mg zit gaat het weer stabiel.
Okee, fijn dat je steun uit je omgeving hebt (vader van het kind, neem ik aan?). Van medicijnen weet ik niks, dus dat zegt me ook niet zoveel.

Hoop dat hij die op een gegeven moment krijgt en daardoor inziet dat al die ideeën en gedachten in zijn hoofd er niet echt zijn. Dat is toch ook de bedoeling van de medicijnen?
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
pi_125997984
Ik lees mee, dacht meld het even :P
pi_125998482
quote:
0s.gif Op donderdag 2 mei 2013 21:41 schreef Zapato het volgende:

[..]

Frustrerend. Misschien proberen met licht vrijwilligerswerk (waar je geen kantjes hoeft vol te schrijven) toch bezig te blijven? Als je maar een beetje onder de mensen blijft.

Licht vrijwilligerswerk heb ik ook gedaan, maar Mcdonnalds doosjes in elkaar vouwen tergt me toch te veel aan m'n ego.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
pi_126010986
quote:
0s.gif Op donderdag 2 mei 2013 17:52 schreef Zapato het volgende:

Misschien te persoonlijk hoor, maar hoe liep dat bij jullie? Wanneer kwam het besef dat er toch echt iets aan de hand was met jezelf, en niet met je omgeving en de wereld?
Ik had de sterke overtuiging dat er wat mis was met mijn lichaam (toen ik 16 was). Meerdere keren naar het ziekenhuis geweest, maar de doktoren zeiden dat ik gewoon gezond was. Ik was zwaar teleurgesteld in het ziekenhuis en ook heel boos. Laatste keer dat ik naar het ziekenhuis ging (weer voor hetzelfde probleem) hebben ze me doorgestuurd naar de psychiatrie.

Na meer dan een jaar (?) kwam de diagnose schizofrenie er uit. Was toen echt een complete verrassing voor mij. Achteraf gezien was ik wel behoorlijk de weg kwijt.
pi_126011473
Waar het vandaan komt weet ik niet, maar de laatste tijd denk ik vaak aan de dood. Ik zie de dood als het Grote Niets, waarin alles weer zal zijn hoe het was voordat je geboren werd (ik ben niet religieus).
pi_126011849
quote:
0s.gif Op vrijdag 3 mei 2013 08:56 schreef Gewas het volgende:
Waar het vandaan komt weet ik niet, maar de laatste tijd denk ik vaak aan de dood. Ik zie de dood als het Grote Niets, waarin alles weer zal zijn hoe het was voordat je geboren werd (ik ben niet religieus).
De eeuwige rust. :9
pi_126011904
Hebben jullie ook het idee dat het zonnetje wel helpt?
pi_126014830
quote:
De eeuwige rust.
Zo zie ik het ook. :)

(quoten werkt hier om de een of andere reden niet meer)

Dat de zon schijnt helpt zeker! Ben net terug van vrijwilligerswerk, buiten bezig geweest.

Wat een rust ook hier op straat.
pi_126015468
Hoe het was voordat ik geboren was, weet ik niet, maar ik zie ook de dood graag als eeuwige rust. Ik moet er niet aan denken om na mijn dood 'mezelf te blijven' in een hemel ofzoiets. Ook reïncarnatie lijkt me niets, ik kan er bijna alleen van achteruit gaan (omdat ik toch van geluk mag spreken dat ik in het rijke Nederland woon en lieve mensen om me heen heb enzo). Eeuwige rust lijkt me wel prettig.

Straks ga ik lekker in de zon voetballen met vrienden :)

Ik ben eergisteren naar de opera Die Walküre gegaan in Amsterdam. Mooi, maar helaas had ik beperkt zicht waardoor soms de gezichten van de acteurs/zangers niet te zien waren. Dan mis je toch wel wat, het haalt de magie weg. Toch blij dat ik gegaan ben.

Over het grote niets gesproken, ik ben erg bang om af te studeren. Aan de ene kant heb ik er wel zin in, maar dan moet ik gaan solliciteren en werken en inderdaad, ik denk dat ik al snel word afgekeurd op mijn concentratie en wajong. Blijkbaar kan je met de Wajong ook een lening krijgen om een eigen bedrijf op te zetten, misschien is dat een mogelijkheid voor mij :) Maar dat is ook wel eng, want als het dan misgaat zit ik met een grote schuld.
pi_126017039
Zo, om 1 of andere reden is m'n dag-nachtritme spontaan omgekeerd. Ga al dagen achter elkaar op tijd naar bed en sta weer op tijd op.

Overigens denk ik wat anders over leven en dood. Alleen was dat misschien al bekend. :P

Ik moet overigens wel eens een keer de GGZ bellen, waarom de uitslag van dat onderzoek al bijna 7 weken duurt....
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
pi_126028562
@Helgen

Die Walküre is mijn favoriete opera uit Der Ring. Gaaf dat je daar naartoe ben gegaan!

Oh, en het idee van eeuwig leven vervult mij met angst.

@Demon

Ik ben anders zeer benieuwd hoe jij over leven en dood denkt. :P Kan me niet echt herinneren of je het er al eens over heb gehad. :)
pi_126028659
quote:
0s.gif Op vrijdag 3 mei 2013 17:21 schreef Gewas het volgende:
@Helgen

Die Walküre is mijn favoriete opera uit Der Ring. Gaaf dat je daar naartoe ben gegaan!
Sowieso het bekendste stuk. :)
quote:
Oh, en het idee van eeuwig leven vervult mij met angst.
Mij niet. Ik heb geen reden om aan te nemen dat er zoiets bestaat.
Ik en mijn leger van stokstaartjes.
pi_126028853
quote:
0s.gif Op vrijdag 3 mei 2013 17:21 schreef Gewas het volgende:

Ik ben anders zeer benieuwd hoe jij over leven en dood denkt. :P Kan me niet echt herinneren of je het er al eens over heb gehad. :)
Ik zie grote verschillen tussen wie ik ben en het gene dat ik waarneem. Persoonlijk denk ik dat het waarnemende deel in mij slechts waarneemt en geen invloed uitoefent op wat ik daadwerkelijk doe, denk en voel. Alleen daarnaast is er ook het lichamelijke deel, wat gedachtes, gevoelens en herinneringen bevat. Als dat dood gaat is dat weg. Dan voel ik niet meer wat voelde en denk ik niet meer zoals ik dacht, ik herinner mij niets meer en ben ook niet meer wie ik was.
Feitelijk voel ik dat de wereld wordt waargenomen via mij en dat dat doorleefd. Dus dat feitelijk het waarnemende deel van mij gewoon weer iets anders gaat beleven. Als in een droom, of het bekijken van een film. Je kijkt en ervaart gewoon zonder wat te doen.

Daarnaast moet ik wel toegeven dat ik ook tijden heb gedacht dat mijn geest los stond van mijn lichaam in dusverre dat ik dacht dat mijn hersenen mij alleen maar hinderde. Tijdens een "psychotische aanval" heb ik dan ook een keer geprobeerd mijn hersenen eruit te snijden. Alleen ben ik vrij snel gewoon weg gevallen en ergens gaan liggen. Gelukkig geprobeerd onder m'n haar; rare littekens m uit te leggen, niet heel ernstig ofzo...
Blegh, die herinnering komt steeds meer boven, ik hou er over op. Het is niet echt relevant.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
pi_126030795
Raar, tijdens het fietsen allemaal dingen die versprongen.
Ben bijna op een stilstaande auto gereden.
Fietsers die na het knipperen van mijn ogen opeens ergens anders reden, was best een riskant tochtje. Ik snap het niet.
pi_126032195
quote:
0s.gif Op vrijdag 3 mei 2013 18:31 schreef Murdera het volgende:
Raar, tijdens het fietsen allemaal dingen die versprongen.
Ben bijna op een stilstaande auto gereden.
Fietsers die na het knipperen van mijn ogen opeens ergens anders reden, was best een riskant tochtje. Ik snap het niet.
Dat heb ik een periode gehad nadat ik voor het eerst zeg maar uit een psychose kwam. Ben daarom ook een tijd niet meer buiten geweest, want als er veel indrukken waren, flitste alles om me heen, ook als ik tussen een mensenmassa of iets dergelijks liep.
I dare you all to write one more thing that you won't say to my face. - Marilyn Manson
pi_126049758
quote:
7s.gif Op vrijdag 3 mei 2013 17:25 schreef Karboenkeltje het volgende:

[..]

Sowieso het bekendste stuk. :)

[..]

Mij niet. Ik heb geen reden om aan te nemen dat er zoiets bestaat.
:)

Mijn verstand zegt ook dat zoiets er niet zal zijn. Toch is er ergens lichte twijfel.

quote:
2s.gif Op vrijdag 3 mei 2013 17:31 schreef Demon_from_heaven het volgende:

[..]

Ik zie grote verschillen tussen wie ik ben en het gene dat ik waarneem. Persoonlijk denk ik dat het waarnemende deel in mij slechts waarneemt en geen invloed uitoefent op wat ik daadwerkelijk doe, denk en voel. Alleen daarnaast is er ook het lichamelijke deel, wat gedachtes, gevoelens en herinneringen bevat. Als dat dood gaat is dat weg. Dan voel ik niet meer wat voelde en denk ik niet meer zoals ik dacht, ik herinner mij niets meer en ben ook niet meer wie ik was.
Feitelijk voel ik dat de wereld wordt waargenomen via mij en dat dat doorleefd. Dus dat feitelijk het waarnemende deel van mij gewoon weer iets anders gaat beleven. Als in een droom, of het bekijken van een film. Je kijkt en ervaart gewoon zonder wat te doen.

Daarnaast moet ik wel toegeven dat ik ook tijden heb gedacht dat mijn geest los stond van mijn lichaam in dusverre dat ik dacht dat mijn hersenen mij alleen maar hinderde. Tijdens een "psychotische aanval" heb ik dan ook een keer geprobeerd mijn hersenen eruit te snijden. Alleen ben ik vrij snel gewoon weg gevallen en ergens gaan liggen. Gelukkig geprobeerd onder m'n haar; rare littekens m uit te leggen, niet heel ernstig ofzo...
Blegh, die herinnering komt steeds meer boven, ik hou er over op. Het is niet echt relevant.
Zeer interessante manier van denken. :) Al weet ik niet of ik volledig begrijp wat je bedoelt.
pi_126059294
Ik ben er vandaag achter gekomen dat ik een eigen Wikipedia pagina heb.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Gewas
pi_126064437
Mocht er een God bestaan, dan communiceert hij met ons via de muziek van Bach.


Zojuist heb ik de Nederlandse vlag halfstok gehangen. Ter ere van alle gevallenen in alle zinloze oorlogen.

Nu pilsje drinken. Twee tegelijk. Omdat ik er twee tegelijk had getapt.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')