quote:
'Verveelde huisvrouwtjes' is niet vijandig?
Kom nou toch, alles wat je tot nu toe hebt neergezet is schamperend, uit de hoogte, beschuldigend. 'Laakbaar' - we hebben het hier over het sturen van een kaartje! Moet er over zoiets kleins en simpels zoveel controverse zijn?
Het schrijven aan/met of het steun geven aan een terdoodveroordeelde, sluit mededogen met diens slachtoffers niet uit. Ook betekent het niet dat je de daden van de betreffende persoon goedkeurt.
Ik heb eerder in dit topic al aan je eega uitgelegd dat ik niet heel precies meer weet wat mijn beweegredenen waren om te beginnen met schrijven, simpelweg omdat het meer dan 13 jaar geleden is. Ik schrijf graag brieven, ben goed in Engels, ben tegenstander van de doodstraf. Dat zal allemaal meegespeeld hebben. Plus het boek dat ik las en dat enorme indruk op mij maakte destijds. Ik heb het nooit herlezen dus ik heb geen idee of het me nu evenzeer zou raken. Inmiddels ben ik wel bevriend geraakt met iemand die ik nu dus al meer dan 13 jaar ken, die ik meer dan eens heb bezocht, die van alles in mijn leven heeft 'meegemaakt' en die via mij de wereld ziet waarvan hij voor altijd is afgesloten.
Je schrijft
"Het zal best zo zijn dat de omstandigheden niet geheel en al vergelijkbaar zijn met de situatie waarin de modale gedetineerde in Nederland zich bevindt.". Dat is echt een zwaar understatement. Je zou het filmpje kunnen kijken dat LHO eerder postte, waarin iemand die in Iran in solitary confinement heeft gezeten, aangeeft dat de omstandigheden daar in veel opzichten beter zijn dan in de VS. Hij zet zich nu in voor het verbeteren van de omstandigheden in Amerikaanse gevangenissen.
Ik heb geen behoefte om iets 'af te kopen', ik zou niet weten wat. Ik ben betrokken geraakt bij de anti-doodstraf-beweging in Texas en voel mij betrokken bij het lot van de mensen die daar onder onmenselijke omstandigheden gevangen worden gehouden. Ongeacht wat ze hebben gedaan zijn het namelijk nog steeds mensen en hebben ze er recht op om als mens behandeld te worden. En daar maak ik me sterk voor, op verschillende manieren (dus óók middels petities, middels brieven aan Rick Perry etc.).
Ik heb meer dan een week nagedacht over het openen van dit topic. Ik ben diverse malen begonnen en weer opgehouden met het tikken van een OP. Ik was bang voor te veel negativiteit, terwijl ik met het topic iets positiefs wilde neerzetten.
Het is niet zozeer dat deze mensen 'top op mijn lijst van prioriteiten om je medemenselijkheid te tonen' staan, het is meer dat ze voor de rest van de wereld helemaal onderaan staan. Het is tuig, het zijn monsters, het zijn vergeten, weggestopte mensen aan wie we liever niet willen denken, ze zijn het niet waard. Maar we hebben het over een káártje, een klein gebaar...
Het is heel makkelijk om compassie te voelen voor hen die 'goed' of sympathiek zijn. Gaat de kerstgedachte er niet juist ook om dat we compassie tonen naar hen die het misschien helemaal niet waard zijn? Ik ben niet gelovig, maar ik denk wel dat vergeving en compassie een mens meer brengen dan wraak en haat.
Het is echt niet zo dat ik vergeet of wegwuif wat iemand gedaan heeft. En toch, toen ik sprak met iemand als Bobby Wayne Woods (zie
FEE / Kerstkaartenactie voor terdoodveroordeelden in Texas) ervoer ik enkel compassie, ondanks de afschuwelijke misdaad die hij heeft begaan.
Ik word altijd erg geraakt door de manier waarop de gebroeders Anker over hun cliënten spreken. Ja, hun cliënten hebben verschrikkelijke dingen gedaan, maar als ze tegenover hen zitten, zit daar gewoon een mens. Soms sympathiek, soms helemaal niet sympathiek, maar een mens.
Onvermijdelijk gevolg van iemand leren kennen is dat je langzaam maar zeker gaat begrijpen hoe het zover heeft kunnen komen. En dat het in veel gevallen niet zover had hoeven komen. In another lifetime, that could have been me (waarbij ik maar weer benadruk dat dat hem niet vrijpleit van wat hij heeft gedaan). Ik heb veel geleerd van mijn vriendschap met mijn penvriend.
Ik vind het prima als je doorvraagt en als je het ergens niet mee eens bent, maar ik zou het wel fijn vinden als de toonzetting een beetje anders mag dan in je eerdere posts.
Anatomie van een executie The standard you walk past, is the standard you accept.
~David Morrison