M'n moeder zingt altijd het eerste regeltje "Ich weiss nicht was soll es bedeuten, dass ich so traurig bin". Meestal bij verschil van inzicht tussen ons beiden.
Heinrich Heine schreef in 1824 het gedicht, in 1837 werd het door Friedrich Silcher op muziek gezet.
Ik zou het spelen bij haar overlijden en mocht ik onverhoopt eerder gaan, laat ik het voor haar spelen.
De oude krasserige uitvoering van Richard Tauber "werkt" naar mijn smaak het best.
In het programma, zou ik de volgende vertaling laten opnemen, zodat iedereen het tijdens het spelen mee kan lezen.....
DE LORELEI
Ik weet niet wat het te betekenen heeft
Dat de treurnis in mij maar niet wil helen
En dat een sprookje van lang geleden
Steeds door mijn gedachten blijft spelen
De lucht is koel en het wordt al donker
En in alle rust stroomt de Rijn
De top van de berg fonkelt
In de laatste avondzonneschijn
De allermooiste jongvrouw
Zo wonderlijk, ze zit precies daar
Haar sieraden fonkelen
En ze kamt haar gouden haar
Ze kamt het met een gouden kam
En zingt daarbij een lied zo prachtig
Met een wonderschone melodie
De betovering zo krachtig
Op het bootje kijkt de schipper
Alsof hij het schouwspel niet kan geloven
Niet langer naar de klippen,
Maar alleen nog naar boven
Het is daardoor dat de boot en de schipper
Toen in de golven zijn vergaan
En dat heeft met haar zingen
De Lorelei gedaan......
.
[ Bericht 0% gewijzigd door Arjan4all op 02-06-2012 23:00:57 ]