Ik wil zo graag bellen, en wil horen dat hij ook aan mij denkt en mij ook mist. Waarom heb ik die bevestiging zo hard nodig? Ik snap het zelf ook niet. Ik heb het echt wel losgelaten dat het uit is, maar ik kan het niet verkroppen dat hij me aan het vergeten is en me niet meer wil spreken.
Maar goed.. hoort allemaal bij de verwerking he
Ik heb het omgekeerd verwerkt. Dat is zooo frustrerend want je loopt elkaar mis.
Ik maakte het uit, was boos en opgelucht, hij wilde mij dolgraag terug een maand lang. Toen na die maand, kreeg ik spijt omdat ik de relatie wat meer in perspectief ging zien (oke zijn woedeaanvallen waren sick maar het was soms ook wel mijn eigen fout), en toen ging ik hem missen.. heel veel contact gezocht. en hoe meer hij mij NIET meer wilde, hoe meer ik hem wilde. Twisted.. En nu kotst hij me echt uit, want ik maakte het uit, hij was er kapot van en vervolgens ga ik vrolijk verder met contact zoeken. Ik heb het mooi verziekt allemaal. Zat geen toekomst in verder,we paste niet bij elkaar, maar de nasleep en het feit dat ik het uiteindelijk zelf zo dramatisch heb gemaakt is stom.
en verder, over dat sterke gedeelte: Jullie zijn allemaal supersterk! Echt, mickeys en laouchi, in het bijzonder. Een huwelijk!! Op zo'n manier beeindigd.. ik vind echt dat jullie er heel sterk mee om gaan. Houden zo! En nooit aan jezelf twijfelen.
-zo moest ineens dit kwijt haha-