OOR Oorlog en Defensie
Oorlogen en conflicten - zoals Rusland-Oekraïne - en andere internationale (militaire) conflicten kun je hier bespreken, evenals alles op het gebied van defensie, zoals materiaal, missies, selectieprocedures, collega's etc.
IBC is hier al een paar keer voorbij gekomen, maar laten we voorop stellen dat die lui over het algemeen niet de uitvinders van het buskruit waren en zeker niet de "makkelijkste" knapen waren. Wat een criminele bende was dat. 
Als je echt ongeschikt was voor van alles en nog wat verdween je of naar IBC of naar de werktroepen.
Als je echt ongeschikt was voor van alles en nog wat verdween je of naar IBC of naar de werktroepen.
Infanterie Beveiligingscompagnie Regiment van Heutz
In 1950 werd het administratieve Regiment van Heutsz opgericht als de Nederlandse infanterie troepen inbreng in het conflict in Korea. Hierbij nam de eenheid aan diverse gevechtsacties deel waarbij de nodige verliezen werden geleden. Bij wijze van rust kreeg de eenheid na de acties zijn eerste bewakingstaak; de bewaking van krijgsgevangen Noord-Koreaanse militairen. Hierna werd weer aan gevechtsacties deelgenomen waarbij de eenheid opviel door zijn onverschrokkenheid. Na het einde van de Koreaanse Oorlog keerde de eenheid naar Nederland terug.
Na de terugkeer was de Koninklijke Landmacht (KL) nog volop in de naoorlogse opbouw. Als dank werd de naam van Heutsz toegekend aan een van de zeven opgerichte KL infanterie regimenten.
Bij reorganisaties werd enkele jaren later het gehele KL bewakingskorps opgeheven en ondergebracht in het Regiment van Heutsz. De opgerichte bewakingseenheden hadden de opeenvolgende nummering van 1 t/m 15 en hun oude baretembleem met een kemphaan leverde hen de spotnaam 'kippeneukers' op. Omdat dit de goede naam van het regiment schade toebracht werd dit embleem later gewijzigd. Eenheden behorend tot het Regiment van Heutsz werden vooral belast met 24 uurs beveiligingstaken op en rond allerlei militaire complexen en waren hierdoor niet erg populair.
420 IBC Oranje Nassaukazerne, Amsterdam (oprichting 1955- opheffing 1998)
421 IBC Schiphol, Haarlemmermeer (oprichting 1955- opheffing 1964)
422 IBC Schefferkamp, de Lier (oprichting 1955- opheffing 1994)
423 IBC De Doelenkazerne, Leiden (oprichting 1955- opheffing 1964)
424 IBC Kromhoutkazerne, Utrecht (oprichting 1955- opheffing 1995)
425 IBC Tonnetkazerne, ’ t Harde (oprichting 1955- opheffing 1993)
426 IBC Oranjekazerne, Schaarsbergen (oprichting 1955- opheffing 1996)
427 IBC Menno van Coehoornkazerne, Arnhem (oprichting 1955- opheffing 1964)
428 IBC Detmerskazerne, Eefde (oprichting 1955- opheffing 1996)
429 IBC Barakkenkamp, Hooghalen (oprichting 1955- opheffing 1993)
430 IBC Legerplaats de Wittenberg, Garderen (oprichting 1955- opheffing 1964)
431 IBC de Ruyter van Stevenickkazerne, Oirschot (oprichting 1955- opheffing 1996)
433 IBC Trip van Zoutlandkazerne, Breda (oprichting 1955- opheffing 1997)
434 IBC Johannes Postkazerne, Havelte (oprichting 1955- opheffing 1993)
435 IBC Kwartier Cortemarck, Büren (W-Duitsl) (oprichting 1963- opheffing 1998)
444 IBC Legerplaats Crailo, Laren (oprichting 1985- opheffing 1991)
446 IBC Winkelmankazerne, Nunspeet (oprichting 1985- opheffing 1991)
448 IBC Detmerskazerne, Eefde (oprichting 1986- opheffing 1996)
449 IBC Johan Willem Frisokazerne, Assen (oprichting 1986- opheffing 1998)
451 IBC de Bonskazerne, Grave (oprichting 1986- opheffing 1997)
525 IBC Oranjekazerne, Schaarsbergen
Vanaf 1960 tot het begin van de jaren 90 was er mede door de Koude Oorlog een grote behoefte aan breed inzetbare bewakingseenheden met infanterie achtergrond. De opleiding en de uitrusting veranderde radicaal en de oude bewakingseenheid veranderde in de nieuwe Infanterie Beveiligings Compagnie (IBC). De IBC'n werden opgenomen binnen de toenmalige organisatie van het 1e Legerkorps. Dit parate legerkorps viel deels onder de NAVO en had in oorlogstijd als opdracht het verdedigen van de Noord-Duitse Laagvlakte.
Vanwege het mobiele optreden tijdens patrouilles kregen de IBC’n allen de toevoeging ‘mobiel’. Enkele IBC’n kregen ook de toevoeging ‘zwaar’. Dit betekende dat de eenheid extra was voorzien van een mortiergroep en was belast met de inrichting en beveiliging van zeer vitale objecten. In de jaren zeventig waren 425, 434 en 435 IBC modern uitgeruste eenheden. Ze waren binnen het 1e Legerkorps ook als eerste met de in die tijd beste wapens uitgerust de FN FAL en de FN MAG.
Vanaf 1960 tot begin jaren 90 waren deze drie IBC'n belast met de bewaking van enkele Artillerie eenheden voorzien van de MGR-1 Honest John raket, de M110 houwitser en de MGM-52 Lance raket. Hoewel het Ministerie van Defensie dit nooit heeft bevestigd of ontkend werd aangenomen dat deze eenheden in tijden van spanning met atoomwapens waren uitgerust die ook op hun locaties waren opgeslagen.
425 IBC uit t'Harde was van 1960-1989 belast met de beveiliging van W33 granaten voor de M110 houwitsers en van 1960-1978 de beveiliging van Honest John koppen van 119 Afdeling Veldartillerie (119AfdVA). Deze waren opgeslagen in de Special Ammunition Storage (SAS) Doornspijk.
434 IBC uit Havelte was van 1960-1978 belast met de beveiliging van Honest John koppen van 109AfdVA en van 1978-1993 met de beveiliging van Lance koppen van 129AfdVA. Deze waren opgeslagen in de SAS Darp.
435 IBC uit Büren (W-Duitsland) was samen met het Belgische 13e Artillerie Bataljon van 1963-1993 belast met de beveiliging van de NAVO SAS Stockerbusch.
Bovengenoemde 3 eenheden behaalden zeer goede resultaten tijdens nationale en internationale inspecties en sportdagen.
Alle overige IBC'n hadden bewakingstaken in en op kazernes, Mobilisatiecomplexen en communicatie objecten.
De opleiding was begin jaren ´70 van vorige eeuw van Schoonhoven naar de Isabellakazerne te 's-Hertogenbosch verhuisd. In deze periode stonden de IBC’n tamelijk negatief bekend door de vele incidenten met dienstplichtig personeel tijdens de SAS bewaking (sitewacht) en in het uitgaansleven. Later veranderde dit echter door de verandering naar een beroepsleger en door de behaalde resultaten tijdens (inter)nationale inspecties.
Geschat wordt dat in de periode vanaf 1960 tot begin jaren 90 ongeveer 200.000 tot 300.000 man als dienstplichtige bij een van de IBC’n waren ingelijfd. In de jaren zeventig en 80 bestond het Regiment Van Heutsz voornamelijk uit de IBC'n en het 48e Pantser Infanterie Bataljon uit 's-Hertogenbosch.
Begin jaren 90 viel de druk van het Warschaupact weg. Mede omdat de US Army zijn special ammunition storages ontmantelde verdween daarmee de noodzaak van de IBC'n. Rond 1994 waren de meeste al afgestoten naar andere regimenten, o.a. Oranje Gelderland. Het Regiment Van Heutsz maakte opnieuw een herstart die resulteerde in de oprichting van 12 Infanteriebataljon Air Assault. Deze eenheid die deel uitmaakt van 11 Luchtmobiele Brigade is gelegerd in de Oranjekazerne te Schaarsbergen en heeft alle tradities van het oude Regiment van Heutsz overgenomen.
Bron: Wikipedia
Büren, Duitsland
Koninklijke Landmacht - Regiment van Heutz 1968
435 IBC Büren Duitsland
In 1950 werd het administratieve Regiment van Heutsz opgericht als de Nederlandse infanterie troepen inbreng in het conflict in Korea. Hierbij nam de eenheid aan diverse gevechtsacties deel waarbij de nodige verliezen werden geleden. Bij wijze van rust kreeg de eenheid na de acties zijn eerste bewakingstaak; de bewaking van krijgsgevangen Noord-Koreaanse militairen. Hierna werd weer aan gevechtsacties deelgenomen waarbij de eenheid opviel door zijn onverschrokkenheid. Na het einde van de Koreaanse Oorlog keerde de eenheid naar Nederland terug.
Na de terugkeer was de Koninklijke Landmacht (KL) nog volop in de naoorlogse opbouw. Als dank werd de naam van Heutsz toegekend aan een van de zeven opgerichte KL infanterie regimenten.
Bij reorganisaties werd enkele jaren later het gehele KL bewakingskorps opgeheven en ondergebracht in het Regiment van Heutsz. De opgerichte bewakingseenheden hadden de opeenvolgende nummering van 1 t/m 15 en hun oude baretembleem met een kemphaan leverde hen de spotnaam 'kippeneukers' op. Omdat dit de goede naam van het regiment schade toebracht werd dit embleem later gewijzigd. Eenheden behorend tot het Regiment van Heutsz werden vooral belast met 24 uurs beveiligingstaken op en rond allerlei militaire complexen en waren hierdoor niet erg populair.
420 IBC Oranje Nassaukazerne, Amsterdam (oprichting 1955- opheffing 1998)
421 IBC Schiphol, Haarlemmermeer (oprichting 1955- opheffing 1964)
422 IBC Schefferkamp, de Lier (oprichting 1955- opheffing 1994)
423 IBC De Doelenkazerne, Leiden (oprichting 1955- opheffing 1964)
424 IBC Kromhoutkazerne, Utrecht (oprichting 1955- opheffing 1995)
425 IBC Tonnetkazerne, ’ t Harde (oprichting 1955- opheffing 1993)
426 IBC Oranjekazerne, Schaarsbergen (oprichting 1955- opheffing 1996)
427 IBC Menno van Coehoornkazerne, Arnhem (oprichting 1955- opheffing 1964)
428 IBC Detmerskazerne, Eefde (oprichting 1955- opheffing 1996)
429 IBC Barakkenkamp, Hooghalen (oprichting 1955- opheffing 1993)
430 IBC Legerplaats de Wittenberg, Garderen (oprichting 1955- opheffing 1964)
431 IBC de Ruyter van Stevenickkazerne, Oirschot (oprichting 1955- opheffing 1996)
433 IBC Trip van Zoutlandkazerne, Breda (oprichting 1955- opheffing 1997)
434 IBC Johannes Postkazerne, Havelte (oprichting 1955- opheffing 1993)
435 IBC Kwartier Cortemarck, Büren (W-Duitsl) (oprichting 1963- opheffing 1998)
444 IBC Legerplaats Crailo, Laren (oprichting 1985- opheffing 1991)
446 IBC Winkelmankazerne, Nunspeet (oprichting 1985- opheffing 1991)
448 IBC Detmerskazerne, Eefde (oprichting 1986- opheffing 1996)
449 IBC Johan Willem Frisokazerne, Assen (oprichting 1986- opheffing 1998)
451 IBC de Bonskazerne, Grave (oprichting 1986- opheffing 1997)
525 IBC Oranjekazerne, Schaarsbergen
Vanaf 1960 tot het begin van de jaren 90 was er mede door de Koude Oorlog een grote behoefte aan breed inzetbare bewakingseenheden met infanterie achtergrond. De opleiding en de uitrusting veranderde radicaal en de oude bewakingseenheid veranderde in de nieuwe Infanterie Beveiligings Compagnie (IBC). De IBC'n werden opgenomen binnen de toenmalige organisatie van het 1e Legerkorps. Dit parate legerkorps viel deels onder de NAVO en had in oorlogstijd als opdracht het verdedigen van de Noord-Duitse Laagvlakte.
Vanwege het mobiele optreden tijdens patrouilles kregen de IBC’n allen de toevoeging ‘mobiel’. Enkele IBC’n kregen ook de toevoeging ‘zwaar’. Dit betekende dat de eenheid extra was voorzien van een mortiergroep en was belast met de inrichting en beveiliging van zeer vitale objecten. In de jaren zeventig waren 425, 434 en 435 IBC modern uitgeruste eenheden. Ze waren binnen het 1e Legerkorps ook als eerste met de in die tijd beste wapens uitgerust de FN FAL en de FN MAG.
Vanaf 1960 tot begin jaren 90 waren deze drie IBC'n belast met de bewaking van enkele Artillerie eenheden voorzien van de MGR-1 Honest John raket, de M110 houwitser en de MGM-52 Lance raket. Hoewel het Ministerie van Defensie dit nooit heeft bevestigd of ontkend werd aangenomen dat deze eenheden in tijden van spanning met atoomwapens waren uitgerust die ook op hun locaties waren opgeslagen.
425 IBC uit t'Harde was van 1960-1989 belast met de beveiliging van W33 granaten voor de M110 houwitsers en van 1960-1978 de beveiliging van Honest John koppen van 119 Afdeling Veldartillerie (119AfdVA). Deze waren opgeslagen in de Special Ammunition Storage (SAS) Doornspijk.
434 IBC uit Havelte was van 1960-1978 belast met de beveiliging van Honest John koppen van 109AfdVA en van 1978-1993 met de beveiliging van Lance koppen van 129AfdVA. Deze waren opgeslagen in de SAS Darp.
435 IBC uit Büren (W-Duitsland) was samen met het Belgische 13e Artillerie Bataljon van 1963-1993 belast met de beveiliging van de NAVO SAS Stockerbusch.
Bovengenoemde 3 eenheden behaalden zeer goede resultaten tijdens nationale en internationale inspecties en sportdagen.
Alle overige IBC'n hadden bewakingstaken in en op kazernes, Mobilisatiecomplexen en communicatie objecten.
De opleiding was begin jaren ´70 van vorige eeuw van Schoonhoven naar de Isabellakazerne te 's-Hertogenbosch verhuisd. In deze periode stonden de IBC’n tamelijk negatief bekend door de vele incidenten met dienstplichtig personeel tijdens de SAS bewaking (sitewacht) en in het uitgaansleven. Later veranderde dit echter door de verandering naar een beroepsleger en door de behaalde resultaten tijdens (inter)nationale inspecties.
Geschat wordt dat in de periode vanaf 1960 tot begin jaren 90 ongeveer 200.000 tot 300.000 man als dienstplichtige bij een van de IBC’n waren ingelijfd. In de jaren zeventig en 80 bestond het Regiment Van Heutsz voornamelijk uit de IBC'n en het 48e Pantser Infanterie Bataljon uit 's-Hertogenbosch.
Begin jaren 90 viel de druk van het Warschaupact weg. Mede omdat de US Army zijn special ammunition storages ontmantelde verdween daarmee de noodzaak van de IBC'n. Rond 1994 waren de meeste al afgestoten naar andere regimenten, o.a. Oranje Gelderland. Het Regiment Van Heutsz maakte opnieuw een herstart die resulteerde in de oprichting van 12 Infanteriebataljon Air Assault. Deze eenheid die deel uitmaakt van 11 Luchtmobiele Brigade is gelegerd in de Oranjekazerne te Schaarsbergen en heeft alle tradities van het oude Regiment van Heutsz overgenomen.
Bron: Wikipedia
Büren, Duitsland
Koninklijke Landmacht - Regiment van Heutz 1968
435 IBC Büren Duitsland
Bij van Heutz zaten de 'softies' van Defensie, als je daar bij zat werd je toch een beetje lacherig aangekekenquote:Op dinsdag 20 september 2011 17:22 schreef AchJa het volgende:
IBC is hier al een paar keer voorbij gekomen, maar laten we voorop stellen dat die lui over het algemeen niet de uitvinders van het buskruit waren en zeker niet de "makkelijkste" knapen waren. Wat een criminele bende was dat.
Als je echt ongeschikt was voor van alles en nog wat verdween je of naar IBC of naar de werktroepen.
Het was natuurlijk niet alleen van Heutsz, ook Oranje Gelderland was IBC.quote:
[..]
Bij van Heutz zaten de 'softies' van Defensie, als je daar bij zat werd je toch een beetje lacherig aangekeken
Maar zoals ik ze ken zou ik ze niet afschilderen als "softies"... Meer als lompe boeren die elke vorm van gezag en autoriteit probeerden te dwarsbomen.
Kortom, een club naar mijn hart!
Oranje Gelderland leverde niet veel voor bewaking. In de jaren 60 stond van Heutz bekend als 'softies', wat ze daarna hebben gedaan om van die naam af te komen weet ik niet, ik heb daarna weinig met die 'kippeneukers' van doen gehad.quote:
[..]
Het was natuurlijk niet alleen van Heutsz, ook Oranje Gelderland was IBC.
Maar zoals ik ze ken zou ik ze niet afschilderen als "softies"... Meer als lompe boeren die elke vorm van gezag en autoriteit probeerden te dwarsbomen.
Kortom, een club naar mijn hart!
Ik weet alleen dat als de er 's nachts oefeningen waren van 'die' artillerieafdelingen met de Amerikanen, dan zag je overal die van Heutz staan. Na 1967 ging de bierconsumptie omhoog ( mensen kochten vanaf die periode meer bier voor thuisgebruik, met name kratten ) en bij die Dienstplichtigen in het buitenland was dat ook goed te merken, erg veel doden door ongelukken en veel militairen die werden overgedragen aan de Kmar door de Duitse politie
[ Bericht 0% gewijzigd door Clan op 20-09-2011 20:25:54 ]
BiZaquote:
[..]
Valt de 'Civiele bescherming' onder Defensie, of valt dat gewoon onder binnenlandse zaken?
Ik heb ooit nog eens sitewacht( spel je het zo??) moet lopen. Blauw licht, wapen doorgeladen, de ene met een MAG en de ander met de munitie.
Bestaat "opplan 10" nog ? dan moest je naar de radio luisteren of je opgeroepen werd.
Bestaat "opplan 10" nog ? dan moest je naar de radio luisteren of je opgeroepen werd.
Opplan 1 was datquote:
Ik heb ooit nog eens sitewacht( spel je het zo??) moet lopen. Blauw licht, wapen doorgeladen, de ene met een MAG en de ander met de munitie.
Bestaat "opplan 10" nog ? dan moest je naar de radio luisteren of je opgeroepen werd.
Sitewacht ken ik zeker nog, waar zat jij bij?
stst 42 painf. in Assen. Wij hebben toen een keer een sitewacht over moeten nemen. Ik weet niet meer precies hoe het zat maar het was niet ons gewone werk.quote:
[..]
Opplan 1 was dat
Sitewacht ken ik zeker nog, waar zat jij bij?
Je had de " stafwacht" en dat was een bij elkaar geraapt zooitje. Commando's die het niet gered hadden. Mensen die niet welkom waren bij van Heutsz etc..etc. Kortom een bende.
Ik was de enige hospik...eeh..geneeskundig verzorger in die Cie. Ik heb vaak zat EHAF kunnen toepassen omdat de mensen nog te stom waren om te poepen. Mensen werden zelfs ontslagen van hun dienstplicht.
Op een gegeven moment had je " Kees Koning", die actievoerder met zijn trawanten die banden lek staken van militairevoertuigen. De CSM had beloofd wanneer wij één van die actievoerders zouden pakken wij één week verlof zouden krijgen. Toen werd het levensgevaarlijk om wacht te lopen. Bij het minste of geringste werd het wapen doorgeladen.
Ik was nog geen week in Assen of ik werd gelijk 4 weken naar de Harskamp toe gestuurd. Daar ik heb ik zo'n beetje met elk wapen leren schieten. Van uzi tot .50 van MAG tot antitankwapen. Die laatste ging met een soort en met vuurpijl, later in Duitsland met scherp. De CSM vond het belangrijk dat ik wist hoe alles werkte, want er gebeurde nog wel eens ongelukjes.
[ Bericht 17% gewijzigd door BeffJeck op 20-09-2011 20:32:18 ]
42e, lag dat ook in Assen? Welke periode was dat?quote:
[..]
stst 42 painf. in Assen. Wij hebben toen een keer een sitewacht over moeten nemen. Ik weet niet meer precies hoe het zat maar het was niet ons gewone werk.
Je had de " stafwacht" en dat was een bij elkaar geraapt zooitje. Commando's die het niet gered hadden. Mensen die niet welkom waren bij van Heutsz etc..etc. Kortom een bende.
Ik was de enige hospik...eeh..geneeskundig verzorger in die Cie. Ik heb vaak zat EHAF kunnen toepassen omdat de mensen nog te stom waren om te poepen. Mensen werden zelfs ontslagen van hun dienstplicht.
Als je kijkt wat mensen allemaal voor stomme dingen doen, brandwonden aan de handen, van de loop van de MAG, tja, dat doen ze dan ook maar één keer
Dat heb ik nooit begrepen de STST-cie wel maar het 42e zelf lag ergens in Duitsland(als ik mij niet vergis).quote:
[..]
42e, lag dat ook in Assen? Welke periode was dat?
Als je kijkt wat mensen allemaal voor stomme dingen doen, brandwonden aan de handen, van de loop van de MAG, tja, dat doen ze dan ook maar één keer
Periode 90 tot 92.
ik woonde toen zelf vlak bij Amersfoort. Genoeg kazernes in de buurt. Maar ik werd naar Assen gestuurd. Man..man.. wat had ik de balen hiervan.
Seedorf, Limburgse Jagers, Ik kan eens opzoeken hoe het rond die periode zat met de organisatie van het leger, want dat was echt een overgangsfase en er werd erg veel geschoven met onderdelen in die tijd.quote:
[..]
Dat heb ik nooit begrepen de STST-cie wel maar het 42e zelf lag ergens in Duitsland(als ik mij niet vergis).
Periode 90 tot 92.
42 Assen? 43 Chassee denk ik toch?quote:
[..]
stst 42 painf. in Assen. Wij hebben toen een keer een sitewacht over moeten nemen. Ik weet niet meer precies hoe het zat maar het was niet ons gewone werk.
43e verkennings(nog wat) zat er ook. Dat waren trouwens leuke gasten.quote:
[..]
42 Assen? 43 Chassee denk ik toch?
Later zijn wij StSt 42 mechbrig geworden. Wij hadden een zwart sjaaltje met een ramskop er op geborduurd.
Ik moest ook het halve land door tijdens dienstplicht, Vanuit Ede naar mijn ouderlijk huis was toen zo'n 4 1/2 uur ( trein en bus ) , maar niet alle onderdelen liggen in de buurt waar je wordt geplaatst, maar we hebben het allemaal overleefdquote:
ik woonde toen zelf vlak bij Amersfoort. Genoeg kazernes in de buurt. Maar ik werd naar Assen gestuurd. Man..man.. wat had ik de balen hiervan.
43e verkenningsesquadron, die zitten daar, geloof ik, nog steeds.quote:
[..]
43e verkennings(nog wat) zat er ook. Dat waren trouwens leuke gasten.
Later zijn wij StSt 42 mechbrig geworden. Wij hadden een zwart sjaaltje met een ramskop er op geborduurd.
Wat is een 'egelstelling'? Middeleeuws woord voor rondom ofzo?quote:Maar ik heb die dingen nog nooit gezien, alleen maar grote kisten. Maar als die buiten de bunkers stonden waren de Yanks bloedje fanatiek en was alles in hoge paraatheid gebracht. We lagen dan met onze drie peletons in een zgn. 'Egelstelling' om de plaats van Delict en moesten een ieder tegen- en aanhouden die daar niets te maken hadden.
In carré met je bajonet op je geweer bijvoorbeeld;quote:
[..]
Wat is een 'egelstelling'? Middeleeuws woord voor rondom ofzo?
http://www.boekje-pienter.nl/html/e.htm#egelstelling
Korps Mobiele Colonnes (1955-1993)
Het Korps Mobiele Colonnes was een militaire eenheid voor rampenbestrijding en bestond uit 24.000 reservisten en een kleine staf van beroepsmilitairen
In 1952 werd in Nederland de Wet op de Bescherming Bevolking (BB) afgekondigd. Het ging hierbij om het geheel van niet-militaire maatregelen tot bescherming van de bevolking tegen oorlogsgeweld. Het was de bedoeling dat de BB geheel met vrijwilligers zou worden bemenst. Omdat dit niet goed uitviel, werd bij Koninklijk Besluit nummer 41 (Staatscourant 1955, 233) van 14 november 1955 – d.w.z. na de watersnoodramp van 1953 – het KMC opgericht. Als oprichtingsdatum wordt 1 augustus 1955 aangehouden.
Tot 1963 was het KMC onder de naam Rijks Mobiele Colonnes (RMC) een zelfstandig (vierde) krijgsmachtdeel naast Koninklijke Landmacht, Luchtmacht en Marine, dat in oorlogsomstandigheden of bij grote rampen, via de nationale commandant van de BB, aan lokale autoriteiten steun kon verlenen. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken zorgde voor de financiering van het KMC.
In de praktijk richtte een burgemeester een verzoek tot militaire steunverlening door het KMC aan de Commissaris van de Koningin in de betrokken provincie. Hieronder vielen brandbestrijding, redding, gewondentransport, geneeskundige hulpverlening, nooddrinkwater(leiding)voorzieningen en waterzuivering. Wanneer de Commissaris van de Koningin niet kon voldoen aan het burgemeestersverzoek, wendde hij zich tot de Minister van Binnenlandse Zaken.
Mouwembleem van het KMC.
Bij Koninklijk Besluit van 1 februari 1963 werd het KMC opgenomen in de Koninklijke Landmacht, maar militairen uit andere krijgsmachtdelen bleven in de gelederen.
Het KMC ressorteerde onder de Bevelhebber der Landstrijdkrachten (BLS).
Alle personeel van het KMC was lid van de militair geneeskundige dienst en werd opgeleid in brandweer-, redding- en eerstehulpwerkzaamheden.
In geval van een calamiteit of ramp konden tienduizenden dienstplichtigen en mobilisabele reservisten in vijftien mobiele colonnes – van bataljonsgrootte (± 800 man) – ontplooien.
Hiertoe hadden zij de beschikking over honderden auto- en motoraanhangerspuiten (DAF en Magirus-Deutz), andere gereedschap- en reddingvoertuigen, verplaatsbare waterzuiveringsinstallaties, waterzakken (à 40 liter) en opvouwbare watertanks (à 3.000 liter).
De brandweer-, redding- en drinkwatervoorzieningeenheden van het Korps Mobiele Colonnes (KMC) konden op deze manier op provinciale en nationale schaal militaire steunverlening in geval van oorlog, oorlogsgevaar of andere buitengewone omstandigheden verzorgen. Deze hulpverlening in het openbaar belang moest niet worden verward met militaire bijstand (hulpverlening door de krijgsmacht ter handhaving van de openbare orde, ten behoeve van de strafrechtelijke handhaving van de rechtsorde en ingeval van een ramp of van ernstige vrees voor het ontstaan daarvan) of bijzondere militaire bijstand (hulpverlening door de krijgsmacht aan justitiële autoriteiten in geval van terroristische acties of bijzondere militaire bijstand).
In november/december 1966 deed zich een uitzonderlijke, buitenlandse inzet voor met Operatie Aqua Vita: vier waterzuiveringpelotons, onder andere afkomstig van het KMC, namen deel aan het lenigen van noden als gevolg van storm en zware regenval in de nabijheid van de Italiaanse stad Florence.
Bij Ministeriele Beschikking van 5 februari 1967 kreeg het KMC een nieuw baretembleem, bestaande uit een staf van Asklepios (esculaap) op een gekruist zwaard en bijl. Het embleem symboliseert de geneeskundige- (Asklepiosstaf), opruiming- en redding- (bijl) en brandweercolonnes (vlam), welke colonnes deel uitmaken van het KMC.
Door de inwerkingtreding van de Brandweerwet en de Rampenwet in 1985 vervielen de brandweertaken van het KMC aan de civiele brandweerkorpsen, waarna de KMC-brandweercolonnes werden afgestoten.
Op 11 juni 1986 werd de wet Bescherming Bevolking ingetrokken, waarna het KMC uiteindelijk alleen nog werd gevormd door de colonnes redding-/geneeskundige dienst, de ziekenautocompagnieën en de eenheid voor de nooddrinkwatervoorziening.
In 1989 verscheen het ‘Besluit Korps Mobiele Colonnes’ met nieuwe regels voor het KMC in verband met de reorganisatie van de rampenbestrijding.
De Minister van Binnenlandse Zaken bevorderde de deelname van het KMC aan oefeningen van bij de rampenbestrijding betrokken diensten en het KMC nam, samen met de civiele brandweerkorpsen en het Rode Kruis, de taken van de Bescherming Bevolking over.
Het takenpakket en de werkwijze van het KMC werd tot de opheffing op 1 maart 1993 geregeld in de gemeenschappelijke beschikkingen van de ministers van Binnenlandse Zaken, Defensie en Volksgezondheid. In september 1991 werd beslist dat het Korps Mobiele Colonnes met ingang van 1 januari 1993 zou worden opgeheven. Redenen hiervoor waren het feit dat de taakstelling van het KMC niet meer aansloot bij de manier waarop de rampenbestrijding vanaf 1985 werd vormgegeven én de verminderde oorlogsdreiging uit het Oosten na het einde van de Koude Oorlog (incasseren van het vredesdividend).
Na het stopzetten van het KMC bleef de behoefte aan militaire bijstand noodzakelijk in situaties waarbij de capaciteit van de civiele hulpverlening ontoereikend en/of noodzakelijk zou zijn voor de aanvulling of aflossing van de civiele eenheden. Het KMC werd opgevolgd door het Commando Rampbestrijding (CORAD), maar dat werd in 1995 ook opgeheven. Daarna werden de hulpverleningsketens van het CORAB organisatorisch ondergebracht bij de drie toenmalige Regionale Militaire Commando’s (RMC’s). Per RMC bleven er twee rampbestrijdingscompagnieën over bij de Nationale Reserve (NATRES) en één mobilisabel rampbestrijdingsbataljon. In totaal ging het dus om vijf rampenbestrijdingsbataljons met in totaal 4.000 redders en hospikken.
Bron: Boekje Pienter
Uit: De OnderOfficier, november 1989
Het Korps Mobiele Colonnes was een militaire eenheid voor rampenbestrijding en bestond uit 24.000 reservisten en een kleine staf van beroepsmilitairen
In 1952 werd in Nederland de Wet op de Bescherming Bevolking (BB) afgekondigd. Het ging hierbij om het geheel van niet-militaire maatregelen tot bescherming van de bevolking tegen oorlogsgeweld. Het was de bedoeling dat de BB geheel met vrijwilligers zou worden bemenst. Omdat dit niet goed uitviel, werd bij Koninklijk Besluit nummer 41 (Staatscourant 1955, 233) van 14 november 1955 – d.w.z. na de watersnoodramp van 1953 – het KMC opgericht. Als oprichtingsdatum wordt 1 augustus 1955 aangehouden.
Tot 1963 was het KMC onder de naam Rijks Mobiele Colonnes (RMC) een zelfstandig (vierde) krijgsmachtdeel naast Koninklijke Landmacht, Luchtmacht en Marine, dat in oorlogsomstandigheden of bij grote rampen, via de nationale commandant van de BB, aan lokale autoriteiten steun kon verlenen. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken zorgde voor de financiering van het KMC.
In de praktijk richtte een burgemeester een verzoek tot militaire steunverlening door het KMC aan de Commissaris van de Koningin in de betrokken provincie. Hieronder vielen brandbestrijding, redding, gewondentransport, geneeskundige hulpverlening, nooddrinkwater(leiding)voorzieningen en waterzuivering. Wanneer de Commissaris van de Koningin niet kon voldoen aan het burgemeestersverzoek, wendde hij zich tot de Minister van Binnenlandse Zaken.
Mouwembleem van het KMC.
Bij Koninklijk Besluit van 1 februari 1963 werd het KMC opgenomen in de Koninklijke Landmacht, maar militairen uit andere krijgsmachtdelen bleven in de gelederen.
Het KMC ressorteerde onder de Bevelhebber der Landstrijdkrachten (BLS).
Alle personeel van het KMC was lid van de militair geneeskundige dienst en werd opgeleid in brandweer-, redding- en eerstehulpwerkzaamheden.
In geval van een calamiteit of ramp konden tienduizenden dienstplichtigen en mobilisabele reservisten in vijftien mobiele colonnes – van bataljonsgrootte (± 800 man) – ontplooien.
Hiertoe hadden zij de beschikking over honderden auto- en motoraanhangerspuiten (DAF en Magirus-Deutz), andere gereedschap- en reddingvoertuigen, verplaatsbare waterzuiveringsinstallaties, waterzakken (à 40 liter) en opvouwbare watertanks (à 3.000 liter).
De brandweer-, redding- en drinkwatervoorzieningeenheden van het Korps Mobiele Colonnes (KMC) konden op deze manier op provinciale en nationale schaal militaire steunverlening in geval van oorlog, oorlogsgevaar of andere buitengewone omstandigheden verzorgen. Deze hulpverlening in het openbaar belang moest niet worden verward met militaire bijstand (hulpverlening door de krijgsmacht ter handhaving van de openbare orde, ten behoeve van de strafrechtelijke handhaving van de rechtsorde en ingeval van een ramp of van ernstige vrees voor het ontstaan daarvan) of bijzondere militaire bijstand (hulpverlening door de krijgsmacht aan justitiële autoriteiten in geval van terroristische acties of bijzondere militaire bijstand).
In november/december 1966 deed zich een uitzonderlijke, buitenlandse inzet voor met Operatie Aqua Vita: vier waterzuiveringpelotons, onder andere afkomstig van het KMC, namen deel aan het lenigen van noden als gevolg van storm en zware regenval in de nabijheid van de Italiaanse stad Florence.
Bij Ministeriele Beschikking van 5 februari 1967 kreeg het KMC een nieuw baretembleem, bestaande uit een staf van Asklepios (esculaap) op een gekruist zwaard en bijl. Het embleem symboliseert de geneeskundige- (Asklepiosstaf), opruiming- en redding- (bijl) en brandweercolonnes (vlam), welke colonnes deel uitmaken van het KMC.
Door de inwerkingtreding van de Brandweerwet en de Rampenwet in 1985 vervielen de brandweertaken van het KMC aan de civiele brandweerkorpsen, waarna de KMC-brandweercolonnes werden afgestoten.
Op 11 juni 1986 werd de wet Bescherming Bevolking ingetrokken, waarna het KMC uiteindelijk alleen nog werd gevormd door de colonnes redding-/geneeskundige dienst, de ziekenautocompagnieën en de eenheid voor de nooddrinkwatervoorziening.
In 1989 verscheen het ‘Besluit Korps Mobiele Colonnes’ met nieuwe regels voor het KMC in verband met de reorganisatie van de rampenbestrijding.
De Minister van Binnenlandse Zaken bevorderde de deelname van het KMC aan oefeningen van bij de rampenbestrijding betrokken diensten en het KMC nam, samen met de civiele brandweerkorpsen en het Rode Kruis, de taken van de Bescherming Bevolking over.
Het takenpakket en de werkwijze van het KMC werd tot de opheffing op 1 maart 1993 geregeld in de gemeenschappelijke beschikkingen van de ministers van Binnenlandse Zaken, Defensie en Volksgezondheid. In september 1991 werd beslist dat het Korps Mobiele Colonnes met ingang van 1 januari 1993 zou worden opgeheven. Redenen hiervoor waren het feit dat de taakstelling van het KMC niet meer aansloot bij de manier waarop de rampenbestrijding vanaf 1985 werd vormgegeven én de verminderde oorlogsdreiging uit het Oosten na het einde van de Koude Oorlog (incasseren van het vredesdividend).
Na het stopzetten van het KMC bleef de behoefte aan militaire bijstand noodzakelijk in situaties waarbij de capaciteit van de civiele hulpverlening ontoereikend en/of noodzakelijk zou zijn voor de aanvulling of aflossing van de civiele eenheden. Het KMC werd opgevolgd door het Commando Rampbestrijding (CORAD), maar dat werd in 1995 ook opgeheven. Daarna werden de hulpverleningsketens van het CORAB organisatorisch ondergebracht bij de drie toenmalige Regionale Militaire Commando’s (RMC’s). Per RMC bleven er twee rampbestrijdingscompagnieën over bij de Nationale Reserve (NATRES) en één mobilisabel rampbestrijdingsbataljon. In totaal ging het dus om vijf rampenbestrijdingsbataljons met in totaal 4.000 redders en hospikken.
Bron: Boekje Pienter
Uit: De OnderOfficier, november 1989
Goed bewaren, dat zijn straks museumstukjesquote:
[..]
43e verkennings(nog wat) zat er ook. Dat waren trouwens leuke gasten.
Later zijn wij StSt 42 mechbrig geworden. Wij hadden een zwart sjaaltje met een ramskop er op geborduurd.
Leuk stukje, die basis is hier krap an 10 km vandaan. Eigenlijk nooit zo beseft dat hier ook kernwapens lagen indertijd. Maar ach ik was ook pas 10 toen ze weer weggehaald werden.quote:
Als het niet wil branden moet je beter stoken.
bij de tanks gebruikten we ook nog de benaming "egelen".quote:
[..]
Wat is een 'egelstelling'? Middeleeuws woord voor rondom ofzo?
Inderdaad een rondom.
[DEF] SC#8 Pumatje, niet geboren maar door de baas verstrekt
Dit vind ik een zeer interessant tijdvak van de landmacht, hulde voor het topic.
Twee boeken met leuke wetenswaardigheden, niet specifiek of compleet gericht op defensie zijn de volgende:
http://historiek.net/inde(...)komen-Mark-Traa.html
http://www.bol.com/nl/p/n(...)007516256/index.html
Twee boeken met leuke wetenswaardigheden, niet specifiek of compleet gericht op defensie zijn de volgende:
http://historiek.net/inde(...)komen-Mark-Traa.html
http://www.bol.com/nl/p/n(...)007516256/index.html
Dit is ook een interessant boek over de Nederlandse krijgsmacht in die periode:quote:
Dit vind ik een zeer interessant tijdvak van de landmacht, hulde voor het topic.
Twee boeken met leuke wetenswaardigheden, niet specifiek of compleet gericht op defensie zijn de volgende:
http://historiek.net/inde(...)komen-Mark-Traa.html
http://www.bol.com/nl/p/n(...)007516256/index.html
Met de blik naar het Oosten
de Koninklijke Landmacht, 1945-1990
Auteur: Jan Hoffenaar
http://www.bol.com/nl/p/n(...)666780625/index.html
Dank, heb het meteen op m'n verlanglijstje geplaatst.quote:
[..]
Dit is ook een interessant boek over de Nederlandse krijgsmacht in die periode:
Met de blik naar het Oosten
de Koninklijke Landmacht, 1945-1990
Auteur: Jan Hoffenaar
http://www.bol.com/nl/p/n(...)666780625/index.html
Mobilisatie
Uit: De OnderOfficier, november 1990
Lastgeving
Mobilisatieoefening Donderslag 19
De zwanezang van 16 BLJ, nog even vlammen, de allerlaatste mobilisatieoefening (1988) van de KL, Donderslag 19, uitgevoerd door leden van 42 BLJ die op herhaling moesten na hun dienstplichttijd in Seedorf. Elkaar weer terugzien na jaren nu in Nederland in Oirschot en Veldhoven onder commando van Lkol Verschraegen.. Vele herkenbare personen die zich weer inzetten voor het land.
[ Bericht 8% gewijzigd door Clan op 10-10-2011 14:11:29 ]
Uit: De OnderOfficier, november 1990
Lastgeving
Mobilisatieoefening Donderslag 19
De zwanezang van 16 BLJ, nog even vlammen, de allerlaatste mobilisatieoefening (1988) van de KL, Donderslag 19, uitgevoerd door leden van 42 BLJ die op herhaling moesten na hun dienstplichttijd in Seedorf. Elkaar weer terugzien na jaren nu in Nederland in Oirschot en Veldhoven onder commando van Lkol Verschraegen.. Vele herkenbare personen die zich weer inzetten voor het land.
[ Bericht 8% gewijzigd door Clan op 10-10-2011 14:11:29 ]
http://www.orbat85.nl/
Netherlands Armed Forces Order of Battle 1985
Order of battle, unit organisations and equipment of the Netherlands Armed Forces near the end of the Cold War / Slagorde, organisatie en uitrusting van de Nederlandse Krijgsmacht tegen het einde van de Koude Oorlog
Mvg
Netherlands Armed Forces Order of Battle 1985
Order of battle, unit organisations and equipment of the Netherlands Armed Forces near the end of the Cold War / Slagorde, organisatie en uitrusting van de Nederlandse Krijgsmacht tegen het einde van de Koude Oorlog
Mvg
Mobilisatiecomplex
Een mobilisatiecomplex of MOB-complex is in Nederland de naam voor een complex van militaire gebouwen met bijbehorende infrastructuur dat een rol speelde tijdens de Koude Oorlog. Meestal waren ze van omstreeks 1956 tot omstreeks 2000 in bedrijf.
De meeste gebouwen hadden een magazijnfunctie of waren een stalling voor militaire voertuigen die konden worden ingezet bij een op handen zijnde inval van de Sovjet-Unie. Er waren munitiebunkers, brandstof-opslagplaatsen enzovoort. Dit alles moest een snelle mobilisatie mogelijk maken.
In 2004 heeft de Dienst Domeinen nu Rijksvastgoed- en ontwikkelingsbedrijf, die de eigenaar was van de na de perestrojka overbodig geworden MOB-complexen, besloten om ze een nieuwe functie te geven (project Ontwikkeling Militaire Terreinen). Het betreft 53 terreinen die een totale oppervlakte hebben van 2100 ha en verspreid over het gehele land liggen. In de daaropvolgende jaren zou een en ander zijn beslag krijgen. Een deel van de verlaten gebouwen op de terreinen zijn gekraakt.
Vele van deze terreinen liggen in de Ecologische hoofdstructuur (EHS) en zullen aan de natuur worden teruggegeven. Sommige gebouwen op de terreinen zullen blijven bestaan vanwege de cultuurhistorische waarde ervan, en sommige terreinen zullen ook een bestemming als woongebied of bedrijventerrein krijgen.
Met het project Ontwikkeling Militaire Terreinen werkt Dienst Landelijk Gebied (DLG) in opdracht van het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) en in samenwerking met Rijksvastgoed- en ontwikkelingsbedrijf (RVOB) aan een nieuwe bestemming voor 53 voormalige militaire terreinen. Voor veel van de terreinen is inmiddels een nieuwe bestemming gevonden.
Bron: Wikipedia
Mob-complexen in Nederland;
http://www.forten.info/in(...)gazijnen/lijst-3.htm
Een mobilisatiecomplex of MOB-complex is in Nederland de naam voor een complex van militaire gebouwen met bijbehorende infrastructuur dat een rol speelde tijdens de Koude Oorlog. Meestal waren ze van omstreeks 1956 tot omstreeks 2000 in bedrijf.
De meeste gebouwen hadden een magazijnfunctie of waren een stalling voor militaire voertuigen die konden worden ingezet bij een op handen zijnde inval van de Sovjet-Unie. Er waren munitiebunkers, brandstof-opslagplaatsen enzovoort. Dit alles moest een snelle mobilisatie mogelijk maken.
In 2004 heeft de Dienst Domeinen nu Rijksvastgoed- en ontwikkelingsbedrijf, die de eigenaar was van de na de perestrojka overbodig geworden MOB-complexen, besloten om ze een nieuwe functie te geven (project Ontwikkeling Militaire Terreinen). Het betreft 53 terreinen die een totale oppervlakte hebben van 2100 ha en verspreid over het gehele land liggen. In de daaropvolgende jaren zou een en ander zijn beslag krijgen. Een deel van de verlaten gebouwen op de terreinen zijn gekraakt.
Vele van deze terreinen liggen in de Ecologische hoofdstructuur (EHS) en zullen aan de natuur worden teruggegeven. Sommige gebouwen op de terreinen zullen blijven bestaan vanwege de cultuurhistorische waarde ervan, en sommige terreinen zullen ook een bestemming als woongebied of bedrijventerrein krijgen.
Met het project Ontwikkeling Militaire Terreinen werkt Dienst Landelijk Gebied (DLG) in opdracht van het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) en in samenwerking met Rijksvastgoed- en ontwikkelingsbedrijf (RVOB) aan een nieuwe bestemming voor 53 voormalige militaire terreinen. Voor veel van de terreinen is inmiddels een nieuwe bestemming gevonden.
Bron: Wikipedia
Mob-complexen in Nederland;
http://www.forten.info/in(...)gazijnen/lijst-3.htm
DREIGENDE TELOORGANG VAN EEN TYPISCH KOUDE OORLOGBOUWWERK
Het onverkoopbare te koop
Domeinen biedt bij openbare inschrijving te koop aan de rechten die de Staat kan doen gelden op de buiten gebruik gestelde brandstoftransportleidingen van het ministerie van Defensie.
Aldus een volzin uit een grote advertentie in het dagblad De Telegraaf van 21 juni 2001. Vervolgens worden in de advertentie 7 afgedankte trajecten van de pijpleiding te koop aangeboden. De advertentie maakt de ontluisterende ontmanteling wereldkundig van het uitgebreide netwerk van brandstofpijpleidingen, dat op initiatief van de NAVO in de jaren vijftig in ons land en elders in Europa werd aangelegd en sindsdien met de nodige geheimzinnigheid is omgeven. Het was de periode waarin de Koude Oorlog goed op gang kwam en beide machtsblokken grote inspanningen leverden om hun militaire kracht op te voeren.
En had de Tweede Wereldoorlog niet onomstotelijk aangetoond, dat een strijdmacht, hoe indrukwekkend ook, zonder brandstof tot vrijwel niets in staat was? Dat betekende, dat de toevoer van brandstoffen van de gewenste soorten (met name benzine en kerosine, later ook diesel), in de gewenste hoeveelheden, op de gewenste tijdstippen en naar de gewenste plaatsen (vooral vliegvelden) verzekerd moest zijn. Dat kon alleen met behulp van een uitgebreid stelsel van brandstoftransportleidingen tussen de Rotterdamse haven en de plaatsen waar de brandstoffen nodig waren of van waar ze verder werden gedistribueerd.
Men behoeft geen profeet te zijn om te voorspellen, dat zich bij de veiling op 12 september 2001 geen gegadigden zouden melden voor de roestige pijpen die ongeveer een meter onder de grond liggen. Die schitteren op 12 september dan ook door afwezigheid. Geen wonder, voor transport van vloeistoffen zijn de leidingen al lang ongeschikt, niet in de laatste plaats doordat er her en der al stukken tussenuit zijn. Maar wat ze vooral onverkoopbaar maakt is de omstandigheid, dat de nieuwe eigenaar verplicht is om met alle (veelal particuliere) eigenaren door wiens grond de leidingen lopen, nieuwe overeenkomsten te sluiten voor het gebruik van de grond. Krijgt hij dat niet voor elkaar, dan is hij verplicht de leidingen voor eigen rekening op te ruimen en de percelen weer in behoorlijke toestand terug te brengen. Conclusie: het Rijk zal wel voor het opruimen van zijn eigen rommel opdraaien. En zo hoort het ook.
5VEP
Eén van die transportleidingen in de aanbieding is de 4" pijpleiding van Klaphek (bij Vianen) naar de voormalige vliegbasis Deelen (de KD4), in de advertentie aangeduid als tracé P19. En dat is een interessant tracé, omdat daarin een zogenoemd opjaag- of boosterstation ligt, in het militaire jargon 5VEP geheten. Een imposant gebouw met de volgende (geschatte) afmetingen: lang 25 m, breed 10 m en hoog 5 m. Dit station ligt in Schaarsbergen langs de Otterloseweg (in het verlengde van de Koningsweg), nabij het punt waar de (onverharde) Harderwijkerweg uitkomt op de Otterloseweg.
Kaartfragment - 5VEP ligt rechts boven binnen de cirkel. De 'krul' in het midden is knooppunt Grijsoord, het punt waar de A 50 en de A 12 op elkaar aansluiten. Links de kruising van de A 12 met de N 224 (Arnhem - Ede)
Het opjaagstation is ondergebracht in een forse bunker en omgeven door een hoge en dichtbegroeide zandwal. Daardoor werd de bunker vanaf de Otterloseweg geheel onttrokken aan het oog. Alleen het hoge hekwerk rond het terrein van ruim 1 ha., het toegangshek, de inrit en het witte kantoorgebouwtje verraden, dat er in dit natuurgebied, tegen het Nationale Park De Hoge Veluwe aan, iets ongebruikelijks schuil gaat. Overigens zit het opjaagstation niet in de pijpleiding KD4, maar maakt het deel uit van de parallelleiding die van Klaphek naar Markelo loopt, de KM8. Maar door een verminderde vraag en een betere techniek was het al geruime tijd niet meer nodig ‘het spul’, dat door de 8" pijpleiding naar Markelo ging, in Schaarsbergen nog eens een extra zetje te geven om zo binnen een bepaalde tijd meer te kunnen verpompen. Zoals reeds vermeld, ligt het opjaagstation op een terrein van ruim 1 ha. groot. In 1957 verkrijgt de Staat der Nederlanden die grond in erfpacht van de v.o.f. 'Gelderse Palenhandel', een gezamenlijke onderneming van drie houthandelaren. In maart 1989 koopt de Staat de grond, die dan in eigendom is van een houthandelaar in Ede. De prijs: ƒ 14.000. B & W van Arnhem verleent op 13 september 1957 de noodzakelijke bouwvergunning voor het pompstation, waarvan de bouwkosten op ƒ 700.000 worden geschat. In die tijd een aanzienlijk bedrag.
Vanaf de Otterloseweg zijn alleen het dienstgebouwtje en het indrukwekkende hek te zien.
Daarvoor worden onder andere 2 gebouwen neergezet; het dienstgebouwtje bij de ingang en het eigenlijke pompgebouw. In de grond komt de nodige infrastructuur; de KM8 en ook de KD4, een brandstoftank ten behoeve van de motoren, drie zogeheten aflooptanks en een vuile olietank. In het pompgebouw worden drie units opgesteld, motoren die via een tandwielkast gekoppeld zijn aan de boosterpompen. Verder komen er 2 generatoren in die konden zorgen voor een noodstroomvoorziening. Aan alles is gedacht. Voor de bediening van de units is een operator nodig, die geleverd wordt door het depot Klaphek.
In de linker benedenhoek zijn het dienstgebouwtje en de bunker zichtbaar. De gebouwen rechts behoren bij het instituut 's Konings Jagt
Om het terrein cultuurtechnisch te onderhouden, de gebouwen schoon te houden en her en der wat schilderwerk te verrichten en andere kleine karweitjes uit te voeren, wordt er een Algemeen Technisch Medewerker (ATM’er) aangesteld. De frequentie van het in bedrijf zijn van het pompstation hangt af van de behoefte aan brandstof in het achterland. Maar gemiddeld komt die neer op ongeveer 1 dag per week. De pijpleiding die door het terrein loopt, komt met een spruitstuk bovengronds. Enerzijds om door het pompstation te worden geleid, anderzijds om de scraper te kunnen ontvangen die van tijd tot tijd vanuit het depot Klaphek door de pijpleiding wordt gejaagd, op te vangen. En om een nieuwe scraper richting Markelo te kunnen verzenden. Zo’n scraper is een soort bezemprop, die de binnenwand van de pijpleiding van ongerechtigheden ontdoet."De grote truc was dan om tijdens passage van het vuil wat meekwam met de scraper die ontvangen werd, zodanig te behandelen, dat het niet door het pompgebouw ging, maar voorlangs en dat precies op het juiste moment de nieuwe scraper richting Markelo werd losgelaten." Aldus een woordvoerder van Defensie Pijpleiding Organisatie, de eenheid van de Koninklijke Luchtmacht waaraan de exploitatie van het pijpleidingnetwerk in ons land is opgedragen.
De voorzijde van de bunker
Ook de KD4 loopt door het pompstation, hoewel de voor Deelen bestemde brandstoffen hier niet meer opgejaagd behoeven te worden, aangezien die hier hun eindbestemming al vrijwel hebben bereikt. Wordt ook deze pijpleiding schoongemaakt, dan moet de operator zijn oor op de pijp te luisteren leggen om de passage van de scraper vast te stellen. Die moet dan 3 km verderop in een ‘val’ in een put worden opgevangen. Vanzelfsprekend is 5VEP een object van strategisch belang en gevoelig voor sabotage of vijandelijke acties achter de linies. In tijden van spanning is de beveiliging ervan dan ook opgedragen aan de Kaderschool van de Koninklijke Luchtmacht, die op enige kilometers oostelijker aan de Koningsweg in Schaarsbergen in het (voormalige Duitse!) kazernecomplex KKN (Kamp Koningsweg Noord) is ondergebracht. Ooit heeft er een laag grond op het pompgebouw gelegen. Die is echter verwijderd (met de schop, ca. 30 m³!) toen een inspectie van de dakbedekking nodig was. Twee man zijn er weken mee bezig geweest en binnen DPO spreekt men daar tot op de dag van vandaag nog schande van. De laag er niet meer op teruggebracht.
Afbraak dreigt
Door de verminderde behoefte van de afnemer, werd door de tijd heen steeds minder gebruik gemaakt van de capaciteitsverhogende werking van dit boosterstation. Dit leidde uiteindelijk tot het besluit 5VEP op te doeken. De afkoppeling van KM8 is al geschied, de ontmanteling vrijwel gereed. De diverse tanks zullen worden verwijderd, de grond zal worden gereinigd, het terrein geëgaliseerd en het hekwerk verwijderd. De natuur zal weer bezit nemen van de hectare, alsof er nooit een Koude Oorlog is geweest. Maar daarmee zou een juweeltje van een Koude Oorlogsbouwwerk – en daarmee het verhaal dat daar achter schuilgaat - voorgoed verdwijnen. Een daad, waar we later zonder enige twijfel spijt zullen krijgen. Tegen de voorgenomen afbraak valt nog een heel ander argument in te brengen, dat ’s Rijks rekenmeesters zal moeten aanspreken: de ton(nen) die de afbraak van de degelijk gebouwde bunker kost, kunnen worden bespaard, wanneer het terrein – eventueel tegen een symbolisch bedrag – wordt overgedragen aan een instantie, die bereid is dit fraaie staaltje van Koude Oorlogsbouw in stand te houden. Inmiddels heeft de Stichting Behoud Militair Erfgoed Domeinen in Zwolle benaderd om te kijken of er een mogelijkheid gevonden kan worden om de bunker alsnog te redden. Er gloort dus toch nog hoop.
Een van de drie pompmotoren. Toen deze foto op 26.06.2001 werd genomen, was reeds één motor uitgebouwd
Voormalig Nato-pompstation 5VEP
Het onverkoopbare te koop
Domeinen biedt bij openbare inschrijving te koop aan de rechten die de Staat kan doen gelden op de buiten gebruik gestelde brandstoftransportleidingen van het ministerie van Defensie.
Aldus een volzin uit een grote advertentie in het dagblad De Telegraaf van 21 juni 2001. Vervolgens worden in de advertentie 7 afgedankte trajecten van de pijpleiding te koop aangeboden. De advertentie maakt de ontluisterende ontmanteling wereldkundig van het uitgebreide netwerk van brandstofpijpleidingen, dat op initiatief van de NAVO in de jaren vijftig in ons land en elders in Europa werd aangelegd en sindsdien met de nodige geheimzinnigheid is omgeven. Het was de periode waarin de Koude Oorlog goed op gang kwam en beide machtsblokken grote inspanningen leverden om hun militaire kracht op te voeren.
En had de Tweede Wereldoorlog niet onomstotelijk aangetoond, dat een strijdmacht, hoe indrukwekkend ook, zonder brandstof tot vrijwel niets in staat was? Dat betekende, dat de toevoer van brandstoffen van de gewenste soorten (met name benzine en kerosine, later ook diesel), in de gewenste hoeveelheden, op de gewenste tijdstippen en naar de gewenste plaatsen (vooral vliegvelden) verzekerd moest zijn. Dat kon alleen met behulp van een uitgebreid stelsel van brandstoftransportleidingen tussen de Rotterdamse haven en de plaatsen waar de brandstoffen nodig waren of van waar ze verder werden gedistribueerd.
Men behoeft geen profeet te zijn om te voorspellen, dat zich bij de veiling op 12 september 2001 geen gegadigden zouden melden voor de roestige pijpen die ongeveer een meter onder de grond liggen. Die schitteren op 12 september dan ook door afwezigheid. Geen wonder, voor transport van vloeistoffen zijn de leidingen al lang ongeschikt, niet in de laatste plaats doordat er her en der al stukken tussenuit zijn. Maar wat ze vooral onverkoopbaar maakt is de omstandigheid, dat de nieuwe eigenaar verplicht is om met alle (veelal particuliere) eigenaren door wiens grond de leidingen lopen, nieuwe overeenkomsten te sluiten voor het gebruik van de grond. Krijgt hij dat niet voor elkaar, dan is hij verplicht de leidingen voor eigen rekening op te ruimen en de percelen weer in behoorlijke toestand terug te brengen. Conclusie: het Rijk zal wel voor het opruimen van zijn eigen rommel opdraaien. En zo hoort het ook.
5VEP
Eén van die transportleidingen in de aanbieding is de 4" pijpleiding van Klaphek (bij Vianen) naar de voormalige vliegbasis Deelen (de KD4), in de advertentie aangeduid als tracé P19. En dat is een interessant tracé, omdat daarin een zogenoemd opjaag- of boosterstation ligt, in het militaire jargon 5VEP geheten. Een imposant gebouw met de volgende (geschatte) afmetingen: lang 25 m, breed 10 m en hoog 5 m. Dit station ligt in Schaarsbergen langs de Otterloseweg (in het verlengde van de Koningsweg), nabij het punt waar de (onverharde) Harderwijkerweg uitkomt op de Otterloseweg.
Kaartfragment - 5VEP ligt rechts boven binnen de cirkel. De 'krul' in het midden is knooppunt Grijsoord, het punt waar de A 50 en de A 12 op elkaar aansluiten. Links de kruising van de A 12 met de N 224 (Arnhem - Ede)
Het opjaagstation is ondergebracht in een forse bunker en omgeven door een hoge en dichtbegroeide zandwal. Daardoor werd de bunker vanaf de Otterloseweg geheel onttrokken aan het oog. Alleen het hoge hekwerk rond het terrein van ruim 1 ha., het toegangshek, de inrit en het witte kantoorgebouwtje verraden, dat er in dit natuurgebied, tegen het Nationale Park De Hoge Veluwe aan, iets ongebruikelijks schuil gaat. Overigens zit het opjaagstation niet in de pijpleiding KD4, maar maakt het deel uit van de parallelleiding die van Klaphek naar Markelo loopt, de KM8. Maar door een verminderde vraag en een betere techniek was het al geruime tijd niet meer nodig ‘het spul’, dat door de 8" pijpleiding naar Markelo ging, in Schaarsbergen nog eens een extra zetje te geven om zo binnen een bepaalde tijd meer te kunnen verpompen. Zoals reeds vermeld, ligt het opjaagstation op een terrein van ruim 1 ha. groot. In 1957 verkrijgt de Staat der Nederlanden die grond in erfpacht van de v.o.f. 'Gelderse Palenhandel', een gezamenlijke onderneming van drie houthandelaren. In maart 1989 koopt de Staat de grond, die dan in eigendom is van een houthandelaar in Ede. De prijs: ƒ 14.000. B & W van Arnhem verleent op 13 september 1957 de noodzakelijke bouwvergunning voor het pompstation, waarvan de bouwkosten op ƒ 700.000 worden geschat. In die tijd een aanzienlijk bedrag.
Vanaf de Otterloseweg zijn alleen het dienstgebouwtje en het indrukwekkende hek te zien.
Daarvoor worden onder andere 2 gebouwen neergezet; het dienstgebouwtje bij de ingang en het eigenlijke pompgebouw. In de grond komt de nodige infrastructuur; de KM8 en ook de KD4, een brandstoftank ten behoeve van de motoren, drie zogeheten aflooptanks en een vuile olietank. In het pompgebouw worden drie units opgesteld, motoren die via een tandwielkast gekoppeld zijn aan de boosterpompen. Verder komen er 2 generatoren in die konden zorgen voor een noodstroomvoorziening. Aan alles is gedacht. Voor de bediening van de units is een operator nodig, die geleverd wordt door het depot Klaphek.
In de linker benedenhoek zijn het dienstgebouwtje en de bunker zichtbaar. De gebouwen rechts behoren bij het instituut 's Konings Jagt
Om het terrein cultuurtechnisch te onderhouden, de gebouwen schoon te houden en her en der wat schilderwerk te verrichten en andere kleine karweitjes uit te voeren, wordt er een Algemeen Technisch Medewerker (ATM’er) aangesteld. De frequentie van het in bedrijf zijn van het pompstation hangt af van de behoefte aan brandstof in het achterland. Maar gemiddeld komt die neer op ongeveer 1 dag per week. De pijpleiding die door het terrein loopt, komt met een spruitstuk bovengronds. Enerzijds om door het pompstation te worden geleid, anderzijds om de scraper te kunnen ontvangen die van tijd tot tijd vanuit het depot Klaphek door de pijpleiding wordt gejaagd, op te vangen. En om een nieuwe scraper richting Markelo te kunnen verzenden. Zo’n scraper is een soort bezemprop, die de binnenwand van de pijpleiding van ongerechtigheden ontdoet."De grote truc was dan om tijdens passage van het vuil wat meekwam met de scraper die ontvangen werd, zodanig te behandelen, dat het niet door het pompgebouw ging, maar voorlangs en dat precies op het juiste moment de nieuwe scraper richting Markelo werd losgelaten." Aldus een woordvoerder van Defensie Pijpleiding Organisatie, de eenheid van de Koninklijke Luchtmacht waaraan de exploitatie van het pijpleidingnetwerk in ons land is opgedragen.
De voorzijde van de bunker
Ook de KD4 loopt door het pompstation, hoewel de voor Deelen bestemde brandstoffen hier niet meer opgejaagd behoeven te worden, aangezien die hier hun eindbestemming al vrijwel hebben bereikt. Wordt ook deze pijpleiding schoongemaakt, dan moet de operator zijn oor op de pijp te luisteren leggen om de passage van de scraper vast te stellen. Die moet dan 3 km verderop in een ‘val’ in een put worden opgevangen. Vanzelfsprekend is 5VEP een object van strategisch belang en gevoelig voor sabotage of vijandelijke acties achter de linies. In tijden van spanning is de beveiliging ervan dan ook opgedragen aan de Kaderschool van de Koninklijke Luchtmacht, die op enige kilometers oostelijker aan de Koningsweg in Schaarsbergen in het (voormalige Duitse!) kazernecomplex KKN (Kamp Koningsweg Noord) is ondergebracht. Ooit heeft er een laag grond op het pompgebouw gelegen. Die is echter verwijderd (met de schop, ca. 30 m³!) toen een inspectie van de dakbedekking nodig was. Twee man zijn er weken mee bezig geweest en binnen DPO spreekt men daar tot op de dag van vandaag nog schande van. De laag er niet meer op teruggebracht.
Afbraak dreigt
Door de verminderde behoefte van de afnemer, werd door de tijd heen steeds minder gebruik gemaakt van de capaciteitsverhogende werking van dit boosterstation. Dit leidde uiteindelijk tot het besluit 5VEP op te doeken. De afkoppeling van KM8 is al geschied, de ontmanteling vrijwel gereed. De diverse tanks zullen worden verwijderd, de grond zal worden gereinigd, het terrein geëgaliseerd en het hekwerk verwijderd. De natuur zal weer bezit nemen van de hectare, alsof er nooit een Koude Oorlog is geweest. Maar daarmee zou een juweeltje van een Koude Oorlogsbouwwerk – en daarmee het verhaal dat daar achter schuilgaat - voorgoed verdwijnen. Een daad, waar we later zonder enige twijfel spijt zullen krijgen. Tegen de voorgenomen afbraak valt nog een heel ander argument in te brengen, dat ’s Rijks rekenmeesters zal moeten aanspreken: de ton(nen) die de afbraak van de degelijk gebouwde bunker kost, kunnen worden bespaard, wanneer het terrein – eventueel tegen een symbolisch bedrag – wordt overgedragen aan een instantie, die bereid is dit fraaie staaltje van Koude Oorlogsbouw in stand te houden. Inmiddels heeft de Stichting Behoud Militair Erfgoed Domeinen in Zwolle benaderd om te kijken of er een mogelijkheid gevonden kan worden om de bunker alsnog te redden. Er gloort dus toch nog hoop.
Een van de drie pompmotoren. Toen deze foto op 26.06.2001 werd genomen, was reeds één motor uitgebouwd
Voormalig Nato-pompstation 5VEP
Bij Vliegerhorst Venlo heb je ook brandstofopslag/verdeelstation van de NAVO liggen, dat hele gebied eromheen was vroeger militair terrein, incluis het Duits vliegveld uit WO II, daar lagen vroeger nog de resten van de bunkers uit de oorlog, die zijn nu allemaal verdwenen. Dat terrein aan Nederlandse kant ( Groote heide ) was Nederlands militair oefenterrein, daar werd door de Rijschool Venlo o.a, gereden met tonners.
[ Bericht 21% gewijzigd door Clan op 02-10-2011 22:34:37 ]
[ Bericht 21% gewijzigd door Clan op 02-10-2011 22:34:37 ]
Bij Budel-Dorplein begint die zowat tot aan de Raam bij Grave, hier zie je de kazematten bij Grave, op de achtergrond van die geverfde zie je de Raam liggen.quote:
Wow, op die Google maps kaart zie je pas goed hoe groot de Peel Raam stelling is.
Nederlandse leger in de Tweede Wereldoorlog
Militair rijbewijs
Het meest begeerde papiertje voor de dienstplichtige... het militair rijbewijs!
Mooier kon niet, je (groot)rijbewijs halen in een paar weken tijd en dan snel met dat gele papiertje naar het stadhuis rennen en volledig op kosten van koningin en vaderland weer met een roze papiertje naar buiten lopen !!
Het militair rijbewijs kon je halen op de Rijscholen die over het hele land waren verdeeld. De rijopleidingen voor pantservoertuigen vonden plaats op het PIROC ( Pantser Infanterie Rij Opleidingen Centrum ).
Niet iedereen was weggelegd voor het besturen van een wagen, dit had vaak met het zicht te maken.
De opleidingen werden natuurljk verzorgd door de beste militairen van Defensie; namelijk de Rij instructeurs, elke paar weken werd een groep opgeleid tot uitmuntend bestuurder door deze groep militairen.
Rijschool Venlo
Veel mensen hebben leren rijden op de 'oude' DAF's van Defensie, de Landrover, de Nekaf of de MB, allemaal gratis en voor niets.
Het meest begeerde papiertje voor de dienstplichtige... het militair rijbewijs!
Mooier kon niet, je (groot)rijbewijs halen in een paar weken tijd en dan snel met dat gele papiertje naar het stadhuis rennen en volledig op kosten van koningin en vaderland weer met een roze papiertje naar buiten lopen !!
Het militair rijbewijs kon je halen op de Rijscholen die over het hele land waren verdeeld. De rijopleidingen voor pantservoertuigen vonden plaats op het PIROC ( Pantser Infanterie Rij Opleidingen Centrum ).
Niet iedereen was weggelegd voor het besturen van een wagen, dit had vaak met het zicht te maken.
De opleidingen werden natuurljk verzorgd door de beste militairen van Defensie; namelijk de Rij instructeurs, elke paar weken werd een groep opgeleid tot uitmuntend bestuurder door deze groep militairen.
Rijschool Venlo
Veel mensen hebben leren rijden op de 'oude' DAF's van Defensie, de Landrover, de Nekaf of de MB, allemaal gratis en voor niets.
Zijn hier ook mensen die bij de BB in Maastricht hebben gezeten?
Ice Cream Sandwich [x] Chromebook [x] Gmail [x] Google + [x] Google Docs [x] Picasa [x] Youtube [x] Google TV [ ]
Ik heb familie gehad die bij de BB in Maastricht zaten, maar die zijn helaas overleden. Ik ken wel de gangenstelsels onder Maastricht en de Atoomkelders, hier is een pagina met informatie erover;quote:
Zijn hier ook mensen die bij de BB in Maastricht hebben gezeten?
http://www.maastrichtunderground.nl/content.php?id=20
Nu op Geschiedenis24: "De Koude Oorlog in Nederland" (1)
Livestream: http://www.geschiedenis24.nl/tv.html
Livestream: http://www.geschiedenis24.nl/tv.html
Bedankt voor de tip, heb het eventjes aangezet!quote:
Nu op Geschiedenis24: "De Koude Oorlog in Nederland" (1)
Livestream: http://www.geschiedenis24.nl/tv.html
Koude Oorlog muziek I
Overal waar gewerkt werd op de vele kazernes en werkplaatsen in Nederland stond wel een radio. Muziek over de Koude Oorlog kwam hier ook voorbij. Een overzicht;
Doe Maar - De bom (1983)
Klein Orkest - Over de muur (1984)
[ Bericht 0% gewijzigd door Clan op 02-11-2011 22:51:16 ]
Overal waar gewerkt werd op de vele kazernes en werkplaatsen in Nederland stond wel een radio. Muziek over de Koude Oorlog kwam hier ook voorbij. Een overzicht;
Doe Maar - De bom (1983)
Klein Orkest - Over de muur (1984)
[ Bericht 0% gewijzigd door Clan op 02-11-2011 22:51:16 ]
Vraagje:
Heb gelezen dat bij mobilisatie de landmacht een sterkte van 215.000 man zou bereiken. De landmacht had in de jaren '80 drie divisies. Ik geloof dat een divisie een sterkte heeft van ongeveer 10.000 tot 15.000 man heeft. Drie divisies, samen met andere eenheden binnen 1e legerkorps, zou dan maximaal 50.000 man sterk zijn. Andere eenheden binnen de landmacht zouden nog 15.000 (?) nodig hebben. Waar waren die andere 150.000 man voor gereserveerd? Puur ondersteunende taken? Of hield men daarvan een deel reserve om verliezen te vervangen?
Heb gelezen dat bij mobilisatie de landmacht een sterkte van 215.000 man zou bereiken. De landmacht had in de jaren '80 drie divisies. Ik geloof dat een divisie een sterkte heeft van ongeveer 10.000 tot 15.000 man heeft. Drie divisies, samen met andere eenheden binnen 1e legerkorps, zou dan maximaal 50.000 man sterk zijn. Andere eenheden binnen de landmacht zouden nog 15.000 (?) nodig hebben. Waar waren die andere 150.000 man voor gereserveerd? Puur ondersteunende taken? Of hield men daarvan een deel reserve om verliezen te vervangen?
Die drie divisies ( 1e Legerkorps ) lagen in Duitsland, de rest lag in Nederland, die hadden andere taken, zoals Nederland zelf verdedigen.quote:
Vraagje:
Heb gelezen dat bij mobilisatie de landmacht een sterkte van 215.000 man zou bereiken. De landmacht had in de jaren '80 drie divisies. Ik geloof dat een divisie een sterkte heeft van ongeveer 10.000 tot 15.000 man heeft. Drie divisies, samen met andere eenheden binnen 1e legerkorps, zou dan maximaal 50.000 man sterk zijn. Andere eenheden binnen de landmacht zouden nog 15.000 (?) nodig hebben. Waar waren die andere 150.000 man voor gereserveerd? Puur ondersteunende taken? Of hield men daarvan een deel reserve om verliezen te vervangen?
quote:
Koude Oorlog muziek II
Frankie Goes To Hollywood - Two Tribes (1983)
Elton John - Nikita (1985)
'Lopen is geen sport maar een manier van reizen'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
'Als ik loop voel ik me beroerd, maar als ik niet loop nog beroerder'
'Once you discover the rewards of pain, you want more pain'
SOXMIS
Een SOXMIS voertuig is een onopvallend niet-militair Sovjet voertuig (auto of motor) dat voor (open) militaire spionagedoeleinden werd gebruikt in het Westen gedurende de periode van de Koude Oorlog tot aan de val van de Berlijnse Muur. SOXMIS is de afkorting voor "Soviet Exchange Mission ".
Militaire Spionage
Na de tweede wereldoorlog kwamen de bezettingsmachten in Duitsland overeen dat ze een missie in elkaars sector zouden stationeren. De Sovjetmissie opereerde in de Amerikaanse, Britse en Franse sector onder de naam SOXMIS. In de loop der jaren werd duidelijk dat deze missie zich naast haar controlerende taak ook bezighield met spionage.
Haar voertuigen weken daarvoor van de toegestane route af om bij militaire doelen te komen. Het doel daarvan was, om inlichtingen van geheime operaties en militaire objecten in het Westen te verzamelen. De auto's of motoren van dezeSovjet voertuigen bezaten typische nummerborden die echter ook bij alle Westerse militairen bekend waren. De inzittenden van deze auto's konden in uniform of in burger zijn en probeerden bepaalde Westerse militaire doelen te fotograferen.
Elke Nederlandse dienstplichtige (in de jaren 70) had in zijn militair paspoort een losse infokaart, waarop zo'n SOXMIS-kenteken stond en wat men precies moest doen indien zo'n voertuig ergens werd gesignaleerd. Op de kaart stond een voorbeeldnummerbord met nummer en een Sovjet-vlag in een geel veld (Rode vlag met gele hamer en sikkel). Werd een SOXMIS-voertuig gezien, dan werd het incident gerapporteerd aan de plaatselijke commandant die het dan doorzond naar een speciaal militair adres. Wat wel opvallend was dat het aantal SOXMIS-meldingen behoorlijk steeg als er Westerse militaire oefeningen bezig waren. Soms werden wel een paar duizend meldingen ontvangen.
In de Britse Sector was een SOXMIS-basis gevestigd in het Duitse plaatsje Bünde nabij Herford. In bepaalde gebieden (restricted areas) was er een verbod voor SOXMIS-voertuigen om de autobahn te verlaten - behalve indien een dergelijk voertuig werd begeleid door de Militaire Politie afkomstig van Frankrijk, Engeland of de Verenigde Staten.
[bewerken]Geheime operaties
Geheime operaties
Bij één geval wist een Nederlandse pantserinfanteriebataljon in 1975 een onbegeleid SOXMIS voertuig aan de kant van de weg te zetten. Het betreffende bataljon was met een geheime operatie bezig die door de bemanning van het SOXMIS voertuig werd geobserveerd. Door het tijdig ingrijpen werd het Russische voertuig door deze Nederlandse pantserwielvoertuigen (van het type DAF YP-408) klem gereden en een viertal inzittenden uit de auto gehaald en vervolgens gearresteerd. Een deel van het verhaal werd in die tijd (compleet met een foto) gepubliceerd in de Nederlandse Legerkoerier. Met welke geheime missie dit bataljon bezig was werd uiteraard niet gepubliceerd en is tot op heden nog steeds gehuld in geheimzinnigheid.
Gelijkwaardige operaties werden uitgevoerd door Britse troepen in de Sovjet-zone, maar dan onder de naam BRIXMIS.
Bron: Wikipedia
Een SOXMIS voertuig is een onopvallend niet-militair Sovjet voertuig (auto of motor) dat voor (open) militaire spionagedoeleinden werd gebruikt in het Westen gedurende de periode van de Koude Oorlog tot aan de val van de Berlijnse Muur. SOXMIS is de afkorting voor "Soviet Exchange Mission ".
Militaire Spionage
Na de tweede wereldoorlog kwamen de bezettingsmachten in Duitsland overeen dat ze een missie in elkaars sector zouden stationeren. De Sovjetmissie opereerde in de Amerikaanse, Britse en Franse sector onder de naam SOXMIS. In de loop der jaren werd duidelijk dat deze missie zich naast haar controlerende taak ook bezighield met spionage.
Haar voertuigen weken daarvoor van de toegestane route af om bij militaire doelen te komen. Het doel daarvan was, om inlichtingen van geheime operaties en militaire objecten in het Westen te verzamelen. De auto's of motoren van dezeSovjet voertuigen bezaten typische nummerborden die echter ook bij alle Westerse militairen bekend waren. De inzittenden van deze auto's konden in uniform of in burger zijn en probeerden bepaalde Westerse militaire doelen te fotograferen.
Elke Nederlandse dienstplichtige (in de jaren 70) had in zijn militair paspoort een losse infokaart, waarop zo'n SOXMIS-kenteken stond en wat men precies moest doen indien zo'n voertuig ergens werd gesignaleerd. Op de kaart stond een voorbeeldnummerbord met nummer en een Sovjet-vlag in een geel veld (Rode vlag met gele hamer en sikkel). Werd een SOXMIS-voertuig gezien, dan werd het incident gerapporteerd aan de plaatselijke commandant die het dan doorzond naar een speciaal militair adres. Wat wel opvallend was dat het aantal SOXMIS-meldingen behoorlijk steeg als er Westerse militaire oefeningen bezig waren. Soms werden wel een paar duizend meldingen ontvangen.
In de Britse Sector was een SOXMIS-basis gevestigd in het Duitse plaatsje Bünde nabij Herford. In bepaalde gebieden (restricted areas) was er een verbod voor SOXMIS-voertuigen om de autobahn te verlaten - behalve indien een dergelijk voertuig werd begeleid door de Militaire Politie afkomstig van Frankrijk, Engeland of de Verenigde Staten.
[bewerken]Geheime operaties
Geheime operaties
Bij één geval wist een Nederlandse pantserinfanteriebataljon in 1975 een onbegeleid SOXMIS voertuig aan de kant van de weg te zetten. Het betreffende bataljon was met een geheime operatie bezig die door de bemanning van het SOXMIS voertuig werd geobserveerd. Door het tijdig ingrijpen werd het Russische voertuig door deze Nederlandse pantserwielvoertuigen (van het type DAF YP-408) klem gereden en een viertal inzittenden uit de auto gehaald en vervolgens gearresteerd. Een deel van het verhaal werd in die tijd (compleet met een foto) gepubliceerd in de Nederlandse Legerkoerier. Met welke geheime missie dit bataljon bezig was werd uiteraard niet gepubliceerd en is tot op heden nog steeds gehuld in geheimzinnigheid.
Gelijkwaardige operaties werden uitgevoerd door Britse troepen in de Sovjet-zone, maar dan onder de naam BRIXMIS.
Bron: Wikipedia
Film van Kolonel (toenmalig kapitein) Henk Paulusma over een oefening en haar voorbereiding van 16 BLJ in de zestiger jaren in West Duitsland. Van inladen tot onderhoud, Van oefenen en ontspanning tijdens de oefenbreak. Een prachtig voorbeeld van de Koude Oorlog periode met vele bekende gezichten, waarvan velen niet meer onder ons zijn.
productinformatie Andere tijden 8 - De koude oorlog (DVD)
Deze dvd-box bevat een selectie van de mooiste en meest indrukwekkende afleveringen over de Tweede Wereldoorlog uit de televisieserie Andere Tijden. Deze serie, die in 2001 de Nipkowschijf won, wordt wekelijks uitgezonden door VPRO en NPS, en behandelt historische onderwerpen aan de hand van de actualiteit.
De dvd-reeks Andere Tijden bestaat uit 10 dvd-boxen van elk 3 dvd’s. De dvdboxen gaan over de volgende onderwerpen: De Tweede Wereldoorlog; Politiek in Nederland; Nederland en de Oranjes; Het dagelijks leven in Nederland; Sport van vroeger; Cultuur in Nederland; Sporen van de oorlog; De Koude Oorlog; Nederland en de wereld; Onze koloniën.
Een must voor liefhebbers van geschiedenis!
Bescherming Burgerbevolking
De Cuba-crisis in Steenwijk
Koude burgeroorlog in Amsterdam
Contraspionage van de BVD
De dood van Stalin
Stasi-gevangenis
Elena Ceausescu
De Vereniging Nederland-DDR
Een atoombom op de Dam?
Hongarije 50 jaar na de opstand
De PvdA en de vredesdemonstratie
|
|
