[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 18:20 schreef Sylvana het volgende:
Nou er zit eindelijk schot in de zaak bij Scelta! Na heel veel gedoe (kwijtgeraakte verwijzing etc) is nu alles binnen en word ik donderdag in de vergadering besproken

Dus dan kan ik na 10 uur bellen om te horen of en wanneer ik intakegesprek heb en voor welke vorm (3-daagse of klinisch)

Oh spannend!
Waar kan jij je meer in vinden?
3-daags of klinischr behandeling?

quote:

Op dinsdag 5 februari 2013 22:39 schreef LovingGabbertje het volgende:

[..]

Oh spannend!
Waar kan jij je meer in vinden?
3-daags of klinischr behandeling?

Ik vind het moeilijk...

Aan de ene kant lijkt 3-daagse me fijn, omdat ik dan ook gewoon nog tijd heb voor andere dingen, ik doordeweeks gewoon thuis ben (op 1 nacht na dan) en gewoon nog een beetje een normaal leven kan hebben.

Aan de andere kant, als ik klinisch ga, dan kan ik wel echt eindelijk vol aan de slag. Loop al 8 jaar in de hulpverlening, heb al allerlei soorten therapieën gehad, maar die hebben alleen het symptoom bestreden. En dat werkt niet als er persoonlijkheidsproblematiek aan ten grondslag ligt Dus daarom lijkt klinisch me wel fijn, omdat ik me dan echt kan concentreren op de behandeling en het hopelijk bij deze behandeling blijft...

Begrijpelijk!
Ik heb op mijn 18e een dagbehandeling gevolgd van 4 dagdelen per week (ma-di-wo-do) en was in de avonden en weekenden dus thuis.

Ik sta nu op een wachtlijst voor een klinische opname van 5 dagen pw en 2 dagen thuis (vrijdags eind van de middag ga je naar huis en zondagavond moet je terug zijn).

Misschien kun je ook even kijken naar hun advies en dat meenemen in je beslissing?
Heb je een partner?
Zoja zou je die eventueel in je beslissing kunnen betrekken, of een ander die dicht bij je staat?

Ja, ik woon samen en ik ben al wel eerder opgenomen geweest, en heb ook voltijdse dagbehandelingen gedaan. Dus op zich hebben we al ervaring genoeg ermee.

Die klinische groep bij Scelta is ook 5 dagen in de week, ben je wel in het weekend thuis gelukkig

En die deeltijd is 2 dagen achter elkaar en dan nog een dag. Bijvoorbeeld maandag, dinsdag en donderdag. Op maandag kan ik dan eventueel wel in de kliniek slapen omdat het anders wel erg veel heen-en-weer reizen wordt.

[ Bericht 58% gewijzigd door _Hestia_ op 06-02-2013 00:21:38 ]

Ik hoop dat je eruit komt.
Vrij lastige keuzez met voor- en nadelen..

Succes met afwachten.
Keuzes maken is moeilijk, maar dat wachten is echt een ergenis..
Als je dan eenmaal de keuze hebt gemaakt wil je ook snel beginnen..

Dankjewel en ja precies! En aanmelding duurde al 2 maanden langer vanwege gekut, dus ben het wachten al wel zat!

quote:

Op vrijdag 9 november 2012 20:37 schreef Sylvana het volgende:
Zodra de gegevens voor de aanmelding bij hun zijn duurt het nog ongeveer 4 weken voordat ik op intakegesprek kan komen. Ik heb mijn gedeelte (levensbeschrijving, therapieën en verwachtingen) al bijna klaar. Dus maandag behandelaar even bellen hoe ver hij is met aanmelding (en ff flink achter de vodden aanzitten) en dan hoop ik dat het dit jaar nog gaat lukken om intakegesprek te hebben. En dan is het nog weer wachten tot echte behandeling kan beginnen natuurlijk...

VERS-training is een speciale training voor mensen met een BPS, maar ook voor anderen die hun emoties moeilijk kunnen reguleren. Het is een training om beter om te leren gaan met je emoties, constructieve manieren te vinden om er mee om te gaan, crisissituaties te leren herkennen etc.

Ik heb hier zelf niet veel aan gehad, ik moet o.a leren om met mijn emoties om te gaan

Wat zorgde ervoor dan dat jij er niet veel aan hebt gehad? Waar liep je tegenaan? Ligt natuurlijk ook aan de training/trainer of iets wel of niet werkt. Niet alles werk bij iedereen natuurlijk.

quote:

Op dinsdag 12 februari 2013 01:32 schreef Amarantha het volgende:

[..]

Ik heb hier zelf niet veel aan gehad, ik moet o.a leren om met mijn emoties om te gaan

Je krijgt ook voornamelijk de instrumenten aangereikt, uiteindelijk moet je het zelf gaan doen.

quote:

Op dinsdag 12 februari 2013 11:34 schreef SEMTEX het volgende:

[..]

Je krijgt ook voornamelijk de instrumenten aangereikt, uiteindelijk moet je het zelf gaan doen.

+1

Vandaag een officiële klacht tegen mijn behandelaar ingediend! Ik ben al 3.5 maand met hem bezig over mijn verwijzing voor Scelta, maar het is nog steeds niet rond! (vorige keer dacht ik dat alles rond was, maar was het toch nog niet compleet )
Ik ben het zat om hem elke keer achter zijn broek aan te moeten zitten!
En de hele situatie zorgt voor veel stress, want ik kan niks (simpel bijbaantje zoeken voor een paar uur in de week, Wajong aanvragen), behalve wachten tot het rond is en ik weet waar ik aan toe ben...
Dus teamleidster van hem raadde vorige week aan om een officiële klacht in te dienen en zij heeft morgen een gesprek met hem.
Ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan, maar ik hoop echt dat die verwijzing snel rond komt en ik bij Scelta kan beginnen!

Ik las net een stukje op pagina 2.
Daar las ik dat iemand vond dat het vervelend zou zijn als je zou weten dat je niet kon genezen van je stoornis.
Ikzelf denk dat het juist de druk van de ketel haalt.
Ik ben altijd iemand geweest die heel veel druk voelt om resultaten te behalen.
Als iemand mij vertelt, joh, relax. Je kan er toch niet van genezen (heel lomp gezegd), zou mij dat eigenlijk wel een beetje gerust stellen.

Dat betekent uiteraard niet dat ik niet alsnog mn best zou doen om leren om te gaan met de stoornis.

Maar ik snap ook dat anderen er anders over denken ofcourse.

Hee dit topic kende ik nog niet. Interessant.
Ik heb even getwijfeld of ik hier wel wil posten, want je loopt toch altijd de kans meteen weer gestigmatiseerd te worden hier op het forum. Maar ik dacht what the heck, screw them.
Ik loop al jaren tegen het probleem aan dat ik me sociaal ongemakkelijk voel, en me heel slecht kan voelen na sociaal contact, me buitengesloten voel, anders voel, etc. Daar heb ik eerder cognitieve gedragstherapie voor gehad, men ging toen uit van een vorm van sociale angst.
Nu ben ik opnieuw in therapie omdat achteraf gezien het vorige niet veel heeft uitgehaald. Dit keer gaat men meer uit van een persoonlijkheidsstoornis, al gaf de psycholoog ook aan dat de ontwijkende persoonlijkheidsstoornis die bij mij gediagnosticeerd is en sociale angst in principe op een soort glijdende schaal liggen.
Verder was er nog spraken van wat kenmerken van zowel depressieve ps als obsessief compulsieve ps (dus niet obsessief compulsieve stoornis, dat is heel anders).
Ik vind het moeilijk om er vertrouwen in te hebben allemaal. Ik heb al met veel psychologen gesproken en meerdere keren therapie gehad (al moet ik daar ook bij zeggen dat het nooit echt langer dan een half jaar was), en iedere psycholoog denkt weer anders over dingen. Dan ga je je ook afvragen in hoeverre het nou eigenlijk allemaal gewoon giswerk is -- en wat ik er dus aan heb. Maar goed, ik probeer positief te blijven, het is immers ook in mijn ogen mijn laatste redmiddel. Zou niet weten hoe ik hier anders overheen moet komen
Waar ik nu eigenlijk vooral voor post, is omdat ik benieuwd ben of meer mensen hier het volgende herkennen: ik heb maar zeer weinig herinneringen aan mijn jeugd, ook en misschien wel vooral aan negatieve. Mijn psycholoog vroeg mij een vervelende recente situatie voor de geest te halen, en dat vond ik eigenlijk al heel lastig. Maar vervolgens vroeg hij me te proberen me te herinneren wanneer ik iets dergelijks in mijn jeugd voelde. Er kwam gewoon niks. Niets noemendswaardigs in ieder geval. Ik vond het heel raar..

Anders gezegd: ik weet dat ik gepest ben, dat ik een buitenbeentje was, etc. maar concrete voorbeelden heb ik niet.

quote:

Op maandag 4 maart 2013 09:26 schreef lateralize het volgende:
Hee dit topic kende ik nog niet. Interessant.
Ik heb even getwijfeld of ik hier wel wil posten, want je loopt toch altijd de kans meteen weer gestigmatiseerd te worden hier op het forum. Maar ik dacht what the heck, screw them.
Ik loop al jaren tegen het probleem aan dat ik me sociaal ongemakkelijk voel, en me heel slecht kan voelen na sociaal contact, me buitengesloten voel, anders voel, etc. Daar heb ik eerder cognitieve gedragstherapie voor gehad, men ging toen uit van een vorm van sociale angst.
Nu ben ik opnieuw in therapie omdat achteraf gezien het vorige niet veel heeft uitgehaald. Dit keer gaat men meer uit van een persoonlijkheidsstoornis, al gaf de psycholoog ook aan dat de ontwijkende persoonlijkheidsstoornis die bij mij gediagnosticeerd is en sociale angst in principe op een soort glijdende schaal liggen.
Verder was er nog spraken van wat kenmerken van zowel depressieve ps als obsessief compulsieve ps (dus niet obsessief compulsieve stoornis, dat is heel anders).
Ik vind het moeilijk om er vertrouwen in te hebben allemaal. Ik heb al met veel psychologen gesproken en meerdere keren therapie gehad (al moet ik daar ook bij zeggen dat het nooit echt langer dan een half jaar was), en iedere psycholoog denkt weer anders over dingen. Dan ga je je ook afvragen in hoeverre het nou eigenlijk allemaal gewoon giswerk is -- en wat ik er dus aan heb. Maar goed, ik probeer positief te blijven, het is immers ook in mijn ogen mijn laatste redmiddel. Zou niet weten hoe ik hier anders overheen moet komen
Waar ik nu eigenlijk vooral voor post, is omdat ik benieuwd ben of meer mensen hier het volgende herkennen: ik heb maar zeer weinig herinneringen aan mijn jeugd, ook en misschien wel vooral aan negatieve. Mijn psycholoog vroeg mij een vervelende recente situatie voor de geest te halen, en dat vond ik eigenlijk al heel lastig. Maar vervolgens vroeg hij me te proberen me te herinneren wanneer ik iets dergelijks in mijn jeugd voelde. Er kwam gewoon niks. Niets noemendswaardigs in ieder geval. Ik vond het heel raar..

Anders gezegd: ik weet dat ik gepest ben, dat ik een buitenbeentje was, etc. maar concrete voorbeelden heb ik niet.

Ja, heel herkenbaar. Ik heb nogal wat vermijdende trekken en ook een sociale angst. Het heeft bij mij heel lang geduurd voordat ik dingen van vroeger onder ogen ben ga zien. Echt onder ogen.

Na intensieve therapie, kan ik nu zeggen dat het inderdaad niet leuk was vroeger en dat het erg was. Voorheen wuifde ik het vaak weg met: "maar er waren toch ook een hoop leuke dingen, en het valt toch wel mee, er zijn wel ergere dingen". Alles wat mezelf betrof, vond ik wel meevallen. Voelen? Nee, dat deed ik niet.

En nu, ja, nu voel ik meer dan ooit. Net altijd leuk, maar heb eindelijk het idee dat ik er nu verder aan kan werken, zonder mezelf continue heen en weer te slingeren.

Heb je overigens ooit vragenlijsten enzo ingevuld voor een diagnose? En als je nog meer wil weten, shoot!

Hmm ja mijn verhaal lijkt op het jouwe. Een stukje 'ach het valt best mee' inderdaad, maar ook wanneer ik dan wel vind dat dingen inderdaad niet leuk waren, heb ik alsnog zoiets van 'ja, ach, was niet leuk inderdaad, maar tja, zo gaan die dingen soms.' Heel afstandelijk. Niet voelen inderdaad. Denk eigenlijk dat ik ook nog wel wat sceptisch ben over in hoeverre dat nodig is. Ergens geloof ik toch nog wel een beetje dat.. tja.. geen idee eigenlijk. Mijn problemen onverklaarbaar zijn?

Ik heb inderdaad een boel vragenlijsten in moeten vullen, en een intakegsprek gehad. Daar is de voorlopige diagnose op gebaseerd. Mijn psych zei ook dat hij zich in principe niet zo vasthoudt aan de diagnose op zich, het gaat om mijn specifieke situatie, en dat lijkt mij ook de beste aanpak. Het beestje een naam geven is niet per se heel belangrijk, wat er speelt wel.

Maar goed, waar ik dus vooral tegenaan loop is dat ik veel gewoon niet meer weet en dus niet eens kan zeggen 'ach het viel wel mee. ' ik weet het gewoon niet meer, en dat voelt eigenlijk bijna gehandicapt. Hele vreemde ervaring, en het maakt me ook wel wat (nog meer) onzeker.

quote:

Op zondag 24 april 2011 06:17 schreef Keep_Walking het volgende:
Kan je een levende voorbeeld geven van iemand met theatrale persoonlijkheidsstoornis? Of een voorbeeld casus?

En wat is het verschil tussen een psychopaat en iemand met ASP?

Psychopaat is het ouderwetse woord voor iemand met een ASPS.

quote:

Op zaterdag 30 april 2011 16:25 schreef Pulzzar het volgende:
ij een theatrale persoonlijkheidsstoornis denk ik altijd meteen aan Patty Brard.

Heb me hier toch maar eens aangemeld.
ben een tijdje terug weer bij het ggz begonnen omdat ik een sociale fobie heb. nu weet ik dus ook dat ik een persoonlijkheidsstoornis heb en dat uit zich in vermijden van mensen. Geen goede combinatie met een sociale fobie. En er ook achter gekomen dat ik emotioneel op slot zit. Maar ben vastberaden om aan mijn problemen te gaan werken, ook al valt het mij zwaar. maar wil ook eens een normale leven gaan leiden en gelukkig worden. Gelukkig heb ik nog wel een stief familie en vrienden ook al zien ze mij niet vaak. Maar daar ga ik ook verandering in brengen.

Vanmiddag intakegesprek gehad bij Scelta en advies is zoals verwacht klinische opname (programma1)

Ik word als het goed is donderdag besproken in de intakevergadering en dan krijg ik volgende week als alles goed gaat uitnodiging voor een oriëntatiedag.

Aan de ene kant ben ik blij dat ik nu eindelijk echt aan oorzaak kan gaan werken. Na 8 jaar symptoombestrijding...
Aan andere kant gaat het wel heftig worden lijkt me. Want je moet echt helemaal opnieuw beginnen, al je strategieën en gedragingen worden afgeleerd. En ik zal dan echt de confrontatie aan moeten gaan, kan niet meer vermijden. En dat lijkt me wel moeilijk. Maar zal wel beter zijn voor me natuurlijk...

Succes alvast! En laat natuurlijk weten hoe het gaat/ging

Dankjewel!

quote:

Op maandag 4 maart 2013 23:26 schreef just_agirl het volgende:

[..]

Psychopaat is het ouderwetse woord voor iemand met een ASPS.

ASPS is een duidelijke klinische diagnose. Psychopathie is een semi-spectrum die letterlijk alles overlapt en hoeft dus niet puur crimineel(ASP) te zijn, in die zin zijn niet-criminele psychopaten vaker narcistisch/ NPS dan anti-sociaal/ASP.

[ Bericht 1% gewijzigd door brojo op 19-03-2013 21:21:15 ]

quote:

Op dinsdag 19 maart 2013 20:57 schreef brojo het volgende:

[..]

ASPS is een duidelijke klinische diagnose. Psychopathie is een semi-spectrum die letterlijk alles overlapt en hoeft dus niet puur crimineel(ASP) te zijn, in die zin zijn niet-criminele psychopaten vaker narcistisch/ NPS dan anti-sociaal/ASP.

Maar niet iedereen die een ASPS heeft hoeft per se een crimineel te zijn. Logischerwijs komt het vaak voor, maar niet per definitie....

Volgens mij klopt daar niets van hoor. Psychopathie bestaat gewoon niet meer in officiële termen, maar was 'vroeger' wel degelijk ASPS. Het was dus hetzelfde, en niet op de een of andere manier vergelijkbaar.

Een van de redenen dat psychopathie als term niet meer gebruikt wordt, is door de negatieve connotatie met criminaliteit.

quote:

Op woensdag 20 maart 2013 01:36 schreef just_agirl het volgende:

[..]

Maar niet iedereen die een ASPS heeft hoeft per se een crimineel te zijn. Logischerwijs komt het vaak voor, maar niet per definitie....

Dat kan wel waar zijn, maar ik heb nog nooit gehoord van een diagnose ASPS zonder criminele achtergrond. Je zult sowieso criminele trekken nodig hebben om in aanraking te komen met de diagnose, dus dan kom je weer in een heel grijs gebied waarbij zowat alles kan overlappen.

Dus in de praktijk zullen alleen criminelen in aanmerking komen voor ASPS, de rest van de gevallen zijn vaak conclusies van mensen die niet bekwaam zijn om een diagnose te stellen.

quote:

Op woensdag 20 maart 2013 07:39 schreef lateralize het volgende:
Volgens mij klopt daar niets van hoor. Psychopathie bestaat gewoon niet meer in officiële termen, maar was 'vroeger' wel degelijk ASPS. Het was dus hetzelfde, en niet op de een of andere manier vergelijkbaar.

Een van de redenen dat psychopathie als term niet meer gebruikt wordt, is door de negatieve connotatie met criminaliteit.

Inderdaad, daarom was ik ook zo blij dat we van die term af waren. Totdat Robert Hare er weer mee begon. Ik neem aan dat je wel eens van de PCL-R gehoord hebt? Hij ging onderzoek doen op het gebied van criminele 'psychopaten' en hij heeft een effectieve checklist opgesteld waar die psychopaten aan moeten voldoen.

Nu doet hij workshops over 'succesvolle' psychopaten, oftewel diegene die lager op de checklist staan en geen criminele achtergrond hebben maar er wel net tegen aan zitten. Daardoor ontstaat er dus dat gigantische grijze spectrum waar ik het eerder over had waarbij iedereen een potentiële psychopaat kan zijn.

Kijk voor de grap eens een YouTube video of een forum over psychopathie, 2/3e van de comments daar zijn mensen die zichzelf het label 'psychopaat' hebben gegeven. Of ga anders eens naar een forum voor slachtoffers van psychopaten, het merendeel gaat over niet-criminele gevallen waarbij slachtoffers partners/ouders/kinderen als psychopaat neerzetten.

Het is geen officieel erkende diagnose zoals ASP, dus op een gegeven manier kan iedere malloot zichzelf of een ander als psychopaat bestempelen, dankzij Hare, en dat is geen goede ontwikkeling.

[ Bericht 1% gewijzigd door brojo op 20-03-2013 09:55:21 ]