Even naar goed voorbeeld van Moonah in het vorige topic, hier de laatste updates zonder reacties.
quote:Op dinsdag 21 december 2010 15:56 schreef Oxymoron het volgende:
Ook een positieve noot van mij!en dat in December, mijn slechtste maand
Er is een traject opgestart om mij de beste dagbesteding te geven, wat dat is wordt onderzocht. Ik moet testjes doen en dan kijken ze wat mijn niveau is.
Ik krijg ook nog een ander onderzoek naar of ik een semantisch pragmatische taalstoornis heb. Want intussen is er veel gebeurd, en er wordt ook een andere woonplek* voor mij gezocht voor binnen nu en 3 jaar. Zo hee wat een veranderingen! En ik heb jullie zo slecht op de hoogte gehouden!
* een woonvorm waar ze rekening houden met mijn talenten en ook mijn valkuilen, nouja, de valkuilen van de begeleiding, om mooie woorden door te prikken, en te beseffen dat achter een goede woordenschat een mega communicatieprobleem schuilgaat. En daar loop ik op mijn huidige plek steeds tegenaan ; ik word overschat en overschat en overschat. En daardoor zijn er veel problemen gekomen die niet ontwikkeld hadden hoeven worden. Zoals boze buien omdat ik me steeds verkeerd begrepen voel.
P_iglet heeft me vorige week goede tips gegeven over wat er allemaal mogelijk is. Ook qua technische/domotica oplossingen en PGB enzovoort. Daar gaan we nu naar kijken. Ik wil ook dichter bij mijn ouders wonen, dat vind ik heel fijn.
quote:Op dinsdag 21 december 2010 16:29 schreef Nijna het volgende:
Free, wat fijn om te lezen dat je een soort evenwicht hebt gevonden!
Oxy, wat een veranderingen die staan te gebeuren en ik wens je dat het hele traject niet al te lang gaat duren voordat je een dagbesteding hebt gevonden die het beste bij jou past en een woonplek waar je beter op je plek bent! Het klinkt goed!
Ik heb morgen mn eerste gesprek weer... en wat ik verder zou willen schrijven dat heb ik ook maar weer gewist, maar hopelijk kan ik daar morgen wat van kwijt...
quote:
freecell, wat fijn dat het beter gaat! 10 maanden is wel een hele tijd zeg!
Oxy, spannend, al die veranderingen!
Ik heb, na veel wikken en wegen, even een kloon aangemaakt om hier te posten. Ik post namelijk ook gewoon in OUD, maar durf niet zo goed met mijn eigen account hier te posten omdat ik bang ben dat er mensen meelezen waarvan ik helemaal niet wil dat ze dit lezen. Daarom maar even een kloonEn wellicht kunnen jullie aan de hand van mijn verhaal ook wel raden wie ik ben, maar liever geen verwijzingen daarnaar in dit topic
Ik ben een paar maanden geleden bevallen van mijn prachtige dochter en we hebben nogal een heftige kraamweek gehad. En hoewel dat ook alweer een tijdje geleden is, heb ik mijn emoties nog steeds niet onder controle. Toen mijn dochter een week of vijf was had ik echt een dieptepunt en zat ik huilend bij de huisarts. Daarna is het met ups en downs gegaan en af en toe is het dus ook flink klote, met echte huildagen. Inmiddels ook de nodige gesprekken met de huisarts gehad en ook met de wijkverpleegkundige van het CB. Ik voel me dus ook wel gesteund, maar ik baal er ook echt van dat ik me zo voel. Had dat nooit van mezelf verwacht.
Nou ja, jullie kunnen hier natuurlijk ook weinig mee, maar het lucht voor mij wel op
[ Bericht 56% gewijzigd door miss_sly op 22-12-2010 16:20:07 ]
Miss_Dynastie, met mij gaat het nog steeds niet echt goed. Vandaag heb ik het op mijn werk gemeld en mijn baas zou ook weer met P&O overleggen wat de mogelijkheden zijn. En in januari ga ik meteen een afspraak met de huisarts maken. Ik ga in ieder geval voor de hulp nu, want ik geloof dat ik het zonder toch niet meer helemaal ga redden.
SPOILERMijn huisarts had de beste ervaringen met deze psych, ik was er al eerder geweest en toen wist ik het ook niet helemaal. Maar we gooien het nu over een andere boeg. Of dat afdoende is... dat zal blijken. Maar ze zei ook dat ze ook nog wel kon doorverwijzen naar iemand in de 2e lijn.
Vandaag ook de moed bij elkaar geraapt om mn ouders te vragen of ze een dag in de week kunnen komen om te helpen, omdat dat de week een beetje breekt. Ik overzie het gewoon erg slecht allemaal, het is me gauw teveel. En hoewel ik een enorme drempel over moest heb ik het toch gevraagd. En dat voelt een beetje dubbel, fijn omdat ze dat wel willen doen, maar minder omdat ik ze toch ook niet wil belasten op zo'n manier. Maar mn moeder had wel in de gaten dat het niet zo lekker loopt, zei ze.
Kijken of het zo lukt om een beetje met mn hoofd boven water te blijven...
(voel me bijna bezwaard om dat hier te posten!)Het ouderschap is soms pittig, maar tot nu toe gaat het eigenlijk heel natuurlijk. Vanavond hebben we ons muppetje op de film gezet (we hebben een nieuwe camcorder) en ik bekeek het net en moest bijna huilen
gewoon ik bekeek het en dacht: dat is mijn dochter. Ik heb een dóchter! En ze is zoveel toffer, liever en mooier dan ik me vooraf óóit had kunnen indenken 
En echt, het klinkt misschien heel zweverig, maar ik loop de hele dag op wolkjes.. Gewoon omdat zij bij me is
en ik heb nu soms al slapeloze nachten en een knoop in mijn maag dat ik straks weer moet werken. En dat ik dan niet bij haar ben. We hebben een heel fijn KDV hoor en mijn meisje is heel sociaal. En de dag dat ze bij papa is komt ook helemaal goed. Maargoed ík ga haar wel heel erg missen 
En dan haal je je baby uit bed en dan krijg je de MOOISTE glimlach ever! En dan zie je de film van vanavond terug en dan ontdek je dat ze het geloens van JOU heeft, want dat jij dat ook bijna constant doet
en dan propt ze haar vuist weer in haar mond terwijl ze het alfabet oefent en je lachend aankijkt en dan kletst je tegen haar en dan kletst ze (met die vuist ) terug..En dan slaap je echt nét een half uurtje en dan meld ze zich. Gewoon omdat ze even niet zomaar verder kan slapen, of een slokje drinken nodig heeft.. en dan doet ze iets waardoor je met je man helemaal in een deuk ligt, midden in de nacht, terwijl je nog half slaapt..
(zoals een poepbroek all over, wollen romper, aankleedkussen, ALLES onder om 5.30 op zondagmorgen.. dus om 5.35 sta je diezelfde zondagochtend je schaterende poep-dochter gezamelijk in bad te doen...) en ja.. dán knal ik dus uit elkaar van geluk En gewoon. Ik wist wel dat het bijzonder zou zijn.. Maar zó bijzonder!
Goddorie wat ben ik een watje geworden
Wat mooi en liefdevol zoals het hier staat. Geniet nog maar lekker door.
dat genieten komt helemaal goed. 
van.Nijna
, goed dat er hulp komt, kop op! Orea
Orea
Livelink, knap en goed dat je hulp vraagt. Hopelijk kunnen je baas en de huisarts je bieden wat je nodig hebt. Veel sterkte met alles.
Freecell, heftig dat je door zo'n diep dal bent gegaan. Goed te horen dat het beter gaat. Ik wens voor je dat je alle tijd die overschaduwd werd door die slechte gevoelens dubbel en dwars kunt gaan inhalen.
Nijna, wat fijn dat je moeder kan komen helpen, ook al is de reden niet leuk. Hopelijk geeft het jou de rust die je nodig hebt om er weer bovenop te komen.
Oxymoron, tof dat ze zo met jou bezig zijn door die zoektocht naar de beste dagbesteding en woonvorm! Ik ben eigenlijk wel benieuwd waarom men denkt dat je een semantisch pragmatische taalstoornis zou kunnen hebben, vooral omdat je - in mijn ogen - juist zo'n taalmens bent.
Orea, heel herkenbaar.
Ik herinner me een post van iemand - ik weet niet meer wie - die zei dat ze sinds de geboorte van haar kind elke dag een reden had om op te staan. Dat heb ik ook. Als ik ga slapen dan verheug ik me op de volgende morgen omdat ik haar dan weer zie. Mijn kleine mooie lieve dochter. Het is maar goed dat ze nog niet kan snappen wat ze voor mij betekent, anders ging ze hééél ver naast haar schoentjes lopen.
[ Bericht 15% gewijzigd door Cantare op 23-12-2010 01:14:30 ]
Free
Ik vind het zo jammer (is niet het goede woord,maar kan geen ander bedenken) dat zoveel moeders zoveel donkere wolken hebben. En voor twijfelaars voor hulp zoeken, doe het want elk mens heeft het recht om zich goed te voelen.
Hier gaat het redelijk, in het koppie goed want merk dat ik na 2,5 jaar platliggen eindelijk begin te accepteren dat dit het is en dat ik er het beste van moet maken. In FHF zijn 2 users begonnen om hulp in te zamelen om mij te helpen dat mijn kamer geen rommelhok meer is,maar dat het echt mijn stekkie word in vrolijke kleuren, een zithoekje bij mijn bed dat ik gewoon weer eens een keer visite kan hebben.
Ik ben heel erg emotioneel hier door en besef dat dit ook een deel van acceptatieproces is. Ineens beginnen mensen om mij heen ook te snappen en accepteren dat het zo is. Het is heel raar dat als je de stap gezet hebt hoe dingen dan als puzzelstukjes in elkaar vallen.
echt zo herkenbaar dit, zelfs na 10 jaar heb ik nog vlinders voor mijn dochter Natuurlijk plak ik haar net zo goed achter het spreekwoordelijk behang af en toe 
OXY: spannende tijd die je tegemoet gaat! ANITRAX: wat ontzettend lief van de fokkers die voor jou bezig zijn in fhf, ik weet verder niet wat je hebt maar ik weet uit eigen ervaring dat om te accepteren dat je lichaam niet meer meewerkt een behoorlijk pittig proces is 
FREECELLETJE vraag me niet waarom maar ik wist dat het niet zo goed met je ging. Denk ook niet dat je in details moet gaan treden tegenover anderen, maar nu wel op tijd aan de bel moet trekken als je hulp nodig hebt. Dan zal er vanzelf wel gevraagd worden wat er speelt en dan is er ruimte om te vertellen. Voor een ieder die ik vergeten ben een Orea, niet bezwaard voelen! Wat super dat het zo goed gaat!
Zweef lekker door hoor
Anitra, wat fijn dat er mensen komen helpen om je stekkie op te fleuren!
Knap dat je toch al een eind op weg bent met accepteren
7 maanden geleden is mijn oma overleden waar ik echt heel erg close mee was. Een maand geleden heeft mijn opa zijn heup gebroken, inmiddels woon ik nu bijna een week bij mijn opa in om voor hem te zorgen en alles doet me aan oma denken. Ook moet er een hoop geregeld worden en het frustreert me dat ik tegen zoveel bureaucratie aanloop 
Ik ben echt totaal uitgeput maar vanmiddag mag ik weer naar mijn eigen huisje en gaat opa tot na de kerst naar mijn ouders, daarna zien we wel weer pas goed op jezelf hoor!was het maar vast januari.
[ Bericht 65% gewijzigd door lady-wrb op 23-12-2010 10:07:47 (beter zo) ]
Ik hoop zo dat je nu wél de hulp krijgt die je nodig hebt, ik vind het zo erg wat je eerder is overkomen, dat je eindelijk die stap durft te zetten en dan nul op het rekest krijgt. Maar het komt nu vast gewoon goed, dat moetquote:
Nijna. hoe ging je gesprek? Voelde het goed?
Miss_Dynastie, met mij gaat het nog steeds niet echt goed. Vandaag heb ik het op mijn werk gemeld en mijn baas zou ook weer met P&O overleggen wat de mogelijkheden zijn. En in januari ga ik meteen een afspraak met de huisarts maken. Ik ga in ieder geval voor de hulp nu, want ik geloof dat ik het zonder toch niet meer helemaal ga redden.
livelink, wat goed dat je 't weer aangekaart hebt op je werk. ik vind je dapper!
ik heb mn post weggehaald zoals je ziet maar ik wil er best op reageren.quote:
in welke richting gaat dat keerpunt dan lady-wrb? ik bedoel, verwacht je dat 't vanaf dan beter gaat of zie je juist erg op tegen dat moment? sterkte in elk geval!
livelink, wat goed dat je 't weer aangekaart hebt op je werk. ik vind je dapper!
ik weet het niet of het beter wordt of slechter. ik weet alleen maar dat het me zo ontzettend met mijn neus op de feiten drukt, dat ik m al zo lang moet missen. en dat ik over een x aantal jaar net zo oud zal zijn als hij geworden is. dat maakt me bang.
En weet je? Dat kan heeeeeel lang blijven, dat gevoelquote:
Het gaat eigenlijk heel erg goed
Het ouderschap is soms pittig, maar tot nu toe gaat het eigenlijk heel natuurlijk. Vanavond hebben we ons muppetje op de film gezet (we hebben een nieuwe camcorder) en ik bekeek het net en moest bijna huilen
En echt, het klinkt misschien heel zweverig, maar ik loop de hele dag op wolkjes.. Gewoon omdat zij bij me is
En dan haal je je baby uit bed en dan krijg je de MOOISTE glimlach ever! En dan zie je de film van vanavond terug en dan ontdek je dat ze het geloens van JOU heeft, want dat jij dat ook bijna constant doet
En dan slaap je echt nét een half uurtje en dan meld ze zich. Gewoon omdat ze even niet zomaar verder kan slapen, of een slokje drinken nodig heeft.. en dan doet ze iets waardoor je met je man helemaal in een deuk ligt, midden in de nacht, terwijl je nog half slaapt..
En gewoon. Ik wist wel dat het bijzonder zou zijn.. Maar zó bijzonder!
Goddorie wat ben ik een watje geworden
Taalmens, jazeker. Maar ook veel moeite met taal. En dat gaan ze onderzoeken. Er gaat iets mis steeds, ondanks een goede woordenschat enz.quote:Op donderdag 23 december 2010 00:53 schreef Cantare het volgende:
Oxymoron, tof dat ze zo met jou bezig zijn door die zoektocht naar de beste dagbesteding en woonvorm! Ik ben eigenlijk wel benieuwd waarom men denkt dat je een semantisch pragmatische taalstoornis zou kunnen hebben, vooral omdat je - in mijn ogen - juist zo'n taalmens bent.
Ik weet niet zoveel van die precieze taalstoornis opzich, maar ik heb oa veel echolalie, en dat is één van de kenmerken ervan. Eigenlijk zou ik er iets over moeten opzoeken, om je vraag te benantwoorden.
Iets gevonden: http://en.wikipedia.org/wiki/Pragmatic_language_impairment
Fijn Oxy dat ze nou wel zoeken naar wat het precies kan zijn, maar wel erg lastig.
Oxy, heel veel succes met de veranderingen die gaan komen. Wat ontzettend fijn dat ze op zoek zijn/gaan naar wat voor jou het beste werkt.
Eeyoretje, heel veel succes de komende periode. Ik hoop voor je dat je genoeg hebt aan de steun die je krijgt en dat je je beter gaat voelen.
Orea, wat klinkt dat heerlijk. Geniet er van!
Nijna, wat ontzettend goed dat jij hulpt hebt durven vragen. Ik hoop dat ondanks dat het maar een dagje in de week is, het je wel een hoop meer energie en steun oplevert.
En ik hoop ook dat je snel wel de juiste klik hebt met de psych en anders doorverwezen wordt.
Livelink, wat jammer dat het met jou ook niet zo goed gaat.
SPOILERIk heb inmiddels een mailtje gestuurd dat ik niet zo goed weet of t wel klikt, maar ja vakantie dus praktijk dicht. Dus nog geen reactie. En erg aan het twijfelen of ik toch nog een keer langs de huisarts zal om te kijken of we niet nog wat met die medicatie kunnen doen of dat er eens iemand naar kan kijken die er echt voor heeft geleerd...
Goed trouwens dat je gemaild hebt. Als je het niet vindt klikken dan moet je verder kijken.
Met mij gaat het nog steeds erg slecht, maar er wordt nu/binnenkort wel uitgebreid naar goede mogelijkheden gekeken. Dat is fijn en geeft wat uitzicht.
Ik ben nog steeds opgenomen iig t/m 3 januari en dan wordt er weer verder gekeken.
De verwachting is helaas dat er de komende tijd nog meer opnames volgen omdat het gewoon even duurt voor er een goede behandeling gevonden is / procedures doorlopen zijn en omdat er vaak ook nog wachtlijsten zijn.
Ik vind het op dit moment erg moeilijk met Damian. Dan ben ik wel thuis en dan weer niet. Ik denk dat het voor hem erg onoverzichtelijk is en hij begrijpt het niet helemaal. Ik heb uitgelegd dat mijn hoofd ziek is en mijn hartje pijn doet en dat ik daarom in het 'ziekenhuis' moet zijn.
Nu vraagt hij elke keer of mijn hoofd al beter is en waarom de dokter het niet kan maken..
Vanmiddag zei hij tegen me: Ik wil dat jij elke dag weer thuis slaapt mama, bij mij, want dat vind ik fijn.
en Appelsap, wat beroerd. Maar wel fijn dat ze aan het kijken zijn naar goede behandeling e.d.SPOILERIk heb bij mn huisarts (overigens denk ik best een prima huisarts) het idee dat ze het graag zelf wil doen. Maar dat dat niet helemaal handig is eigenlijk. Ik kan me ook wel indenken dat ze tot op zekere hoogte dingen prima zelf op kan lossen, maar het is nu idd meer modderen geworden. Volgens mij lees jij aardig tussen mn regeltjes door... Dat 2011 maar een beter jaar zal worden!
nijna, goed dat je hulp gevraagd hebt aan je ouders! als jouw dochter zich later zo voelt zou je 't vast ook fijn vinden als ze je vroeg om bij te springen waar mogelijk. en die huisarts, tsja, het kan wel zijn dat zij er goede ervaringen mee heeft, maar 't gaat nu om jou. gewoon door blijven 'zeuren' hoor! misschien nog iets duidelijker zeggen dat je 't gevoel hebt dat het niet klikt, in plaats van dat je niet zo goed weet of het klikt. sterkte weer!
Nijna, aanmodderen klinkt niet goed
Dan maar misschien de huisarts teleurstellen, het gaat nu echt om jou.
Bar, hoe gaat het met jou. Ik las dat Roy in het ziekenhuis lag. Hopelijk gaat het wat beter, nu. Sterkte!
Livelink, heb je al een datum voor de afspraak met de huisarts? Die afspraak kun je nu ook al maken he? Bijvoorbeeld voor 3 of 4 januari. Het is zo te lezen dat je er zo, zo, zo doorheen zit. Nu huppakee, voor jezelf zorgen, voor jezelf zorgen, voor jezelf zorgen, (dat dus) en die afspraak maken. Nou ja, niet nu, dat gaat niet werken. Maar morgenochtend dan ofzo. Dan heb je dat maar gehad. Je bent het waard.
m-k, hoe is het nu met de zorg voor je opa? Dat regelen is vervelend inderdaad, niemands hobby, komen jullie er een beetje uit?
Nijna, wat laat de huisarts jou toch tobben zeg. Als je je been breekt, gaat ze toch ook niet zelf lopen gipsen? Of een openhartoperatie uitvoeren als de klep van je rechterkamer niet goed sluit. Ik vind het leuk dat ze je zelf wil helpen, maar jij heb zoveel echte hulp nodig. Van iemand die erin gespecialiseerd is. En geen maatschappelijk werker dus. Dat kan handig zijn voor het praktische, maar komop zeg, je loopt al zo lang. Als ze je naar mij had gestuurd, had je een enkeltje psycholoog gekregen. Minimaal, ook ivm de combinatie met medicijnen. Heb je iemand die een keertje met je mee kan naar de huisarts?
appelsap, wat confronterend he, zo met Damian die het snapt. Dat vind ik zelf zo'n groot verschil met de babytijd. Als ik nu naar de huisarts ga (al is het omdat ik mijn teen heb gestoten) dan krijg ik tientallen vragen wat er aan de hand is. En jij hebt dan tientallen keren zo erg. Ik hoop dat ze voor jou snel een goede behandeling vinden, zonder wachtlijst.
Even nog een
voor Luchtbel tijdens deze dagen. En ook voor Vivi. Sommige dingen van het moederschap zijn zo onverwachts grappig en leuk. Wij zitten nu helemaal in de gezelschapsspelletje. Mooi, krijg ik eindelijk wat tegenstand.
Het voeren van gesprekken, de prachtige smoezen die voorbij komen, reacties die je niet verwacht, zo mooi allemaal. Vriendinnetjes die komen spelen, nog meer speelafspraakjes, vriendenboekjes, weer spelen ergens of twee kleuters hier. Ik vind het erg gezellig. Ze heeft nu een optie om te gaan logeren bij een meisje uit te straat. Zo snel gaat het, eerst moeder zijn van een baby, dan van een peuter en dan zo'n verandering weer. Kleuteren, een eigen leven, een hele wereld buiten het veilige van huis en het kdv om. Vriendinnen waar ze heen wil, waar ik op het schoolplein het adres van op moet schrijven, zodat ik weet waar ze moet zijn Het wordt echt steeds leuker.
, het is geweldig inderdaad om de wereld van je kind groter te zien worden en daarin mee te mogen gaan. Moeilijk soms, maar vooral bijzonder en leuk.Luchtbel, jij ook sterkte, heel veel sterkte met het doorzetten
@ Livelink, laat ik het gewoon heel kort zeggen ik ben net zo'n stuiterende skippybal, en dan niet dat ik spring, maar enorm angstig, panniekerig, vannacht eindelijk weer redelijk geslapen.
En vind het lastig om positief te blijven, gelukkig zijn daar weer partners en fam voor.
De schrik zit er gewoon nog flink in en zolang Roy daar op ic is blijf ik het enorm eng vinden.
Bar
Bedankt voor de reacties, die helpen me dan wel om te besluiten actie te ondernemen. Ik dacht vanmorgen gelijk maar even de daad bij het woord te voegen en een afspraak te maken liefst nog voor deze week... maar ook de huisarts heeft vakantie... volgende week in de herkansing dus...
Bar, jij ook veel sterkte.
Appelsap ook al zo'n heftige tijd, jij ook veel sterkte
Bar jij weer in roerige tijden, hopelijk is het snel weer rustig
Nijna goed dat je daad bij woord hebt gevoegd!!!
hou je taai!Ik kreeg vanmiddag een reactie op mn mailtje aan de psychologe. Met allerhande alternatieven en het aanbod om de wachttijd daar te overbruggen eventueel. Fijn als er meegedacht wordt
.Wat moet jij je ongelooflijk ellendig voelen meid. Heel veel sterkte
. Ik hoop dat die nieuwe plek je weer een beetje steun en vertrouwen zal geven.Ik weet niet zo goed hoe lang ze er mee doorgaan hier zonder resultaat, elke week 2 keer onder narcose en een shock is ook niet echt gezond namelijk....
nijna wat goed dat je die mail gestuurd hebt! (en dat ze geantwoord heeft
).yppy zo fijn om te lezen dat je geniet van je alzogrote dochter!
7 januari ga ik kijken bij een andere woonvorm, een ouderinitiatief in een stad vlakbij mijn ouders. Mama gaat mee en ik hoop er het beste van.Mijn mentor weet alleen nog van niks,
en dat vind ik niet zo leuk. Het is allemaal in de kerstvakantie geregeld, en nu weet ik niet hoe ik het tegen haar moet zeggen. Maar dat komt wel goed. Het glas is halfvol. Zelf heb ik namelijk het idee, dat áls dit wat is, als het bij me past, dat het dan ineens heel snel kan gaan. Met verhuizen en alles regelen. Binnen een jaar ofzo. Terwijl de leiding het eerst over binnen 3 jaar had. Maar binnen 1 jaar is ook binnen 3 jaar.
Ik hoop zo dat 2011 wat gaat worden met het verhuizen en ander werk vinden.
toen ik van de week in die stad was van het wooninitiatief, voelde ik me helemaal blij. Misschien, misschien... Edit, oh en in de week erna heb ik een eerste afspraak voor massagetherapie. Haptonomisch, chakra's etc.
. Luchtbel, ik weet niet meer van welke omroep het was, heb ook maar een klein stuk gezien ervan. Maar het was Nederlandstalig en ik ben er vrijwel zeker van dat het ned 1, 2 of 3 was.
http://www.uitzendinggemi(...)0b0ae2a31a50a4454d67
dat zou een mooie start van 2011 zijn![ Bericht 45% gewijzigd door Muks op 01-01-2011 19:54:05 ]
Bar, wat moet het moeilijk voor je zijn, deze ziekenhuisopname van Roy. Sterkte! Ik denk aan jullie
De tweede dag van 2011 begon goed tot ik eerder deze middag een telefoontje van mijn opa kreeg, of ik komende week weer bij hem kon inwonen want hij was weer gevallen. Ik heb natuurlijk gelijk ja gezegd maar ondertussen mis ik mijn eigen huisje heel erg, ik heb de afgelopen weken amper thuisgeslapen Ondertussen is het een klein beetje bespreekbaar geworden voor oop dat het misschien wel verstandiger is om naar een verzorgingstehuis te gaan, en langzaamaan begint hij ook te beseffen dat dit de beste optie zal zijn. Ik lees het nu pas. Wat een schrik voor je. Ik hoop dat het snel beter gaat met Roy. Ik wens jou heel veel sterkte om hiermee om te gaan!Dat zou snel zijn Oxy! Succes met het kijken.
En LB, pfffff, wat een zorgen allemaal. 2 keer in de week shocks is erg veel. Ik hoop dat je snel resultaat ziet.
Vandaag dus te horen gekregen dat als het zo door blijft gaan Roy volgende week mee met ons naar huis mag, dus erg opgelucht en blij.
Maar als ik heel eerlijk ben word ik er ook wat bang van, nu ligt hij iedere nacht nog aan de monitor, krijgt hij medicatie ed.
Nu Roy steeds meer richting de leeftijd van Thijs gaat werd ik al bezorgder ging al meer bij hem kijken, hield hem anders in de gaten.
En toen gebeurde dit dus een week geleden, daar waar ik altijd bang voor was gebeurde zo onder mijn ogen.
Gelukkig is hij in goede handen terrecht gekomen en zien we hem per dag opknappen.
Hoop alleen van harte dat ik dit wederom een plaats kan geven en een rustigere moeder voor hem worden ipv een moeder die alleen maar bezorgd is.
Nu is het tot april afwachten ofdat er geen littekenweefsel is blijven zitten dan weten ofdat er blijvende schade is.
Bar wat een nachtmerrie is het toch zeg..
weet niet wat ik er over zeggen kan.. maar denk veel aan jullie.. hopelijk is Roy snel weer helemaal opgeknapt Bar, wat een hel. Gelukkig is Roy in goede handen en al een heel stuk beter. Dat je bang bent is logisch. En dat bang bent dat je geen rustige moeder kunt zijn, dat is ook logisch. Ik denk dat je dit altijd bij je zult dragen, maar dat het met de tijd ook minder wordt. Dat je het uiteindelijk een plekje kunt geven en minder bezorgd zult zijn over roy zijn gezondheid. Heel veel sterkte en beterschap met je kleine stoere vent.
.Beterschap voor je stoere knul!
weet even niks beters.Ik ga in elk geval straks als de meiden op bed liggen nog een stukje fietsen, morgen staan er boodschappen op de planning en verder nog niks.
Trui, ja die gebruik ik, paar maanden terug wat opgehoogd.
waar we gisteren zijn gaan kijken. En er is kans dat er dit jaar nog huizen worden gevonden voor ons. Yes! dat klinkt goed!Nog heeel erg bedankt voor jouw lieve kaartje! Ik ben er echt blij mee.
Bar, sterkte.
Oxy, wat fijn! Dat gaat de goede kant op.
Ik mag woensdag weer naar huis toe, met ontslag.
Ik hoop dat het deze keer beter gaat. Damian gaat bijna naar de basisschool en die periode wil ik eigenlijk wel zelf gewoon mee kunnen maken. Ook voor hem.
Heb je hulp en ondersteuning voor thuis?quote:
Erg wisselend, dus ik kan er weinig over zeggen.
Ik mag woensdag weer naar huis toe, met ontslag.
Ik hoop dat het deze keer beter gaat. Damian gaat bijna naar de basisschool en die periode wil ik eigenlijk wel zelf gewoon mee kunnen maken. Ook voor hem.
Misschien een PIT? Of gespecialiseerde gezinshulp?
Ja, daar wordt deze week naar gekeken.quote:Op maandag 10 januari 2011 20:22 schreef Asyniur het volgende:
[..]
Heb je hulp en ondersteuning voor thuis?
Misschien een PIT? Of gespecialiseerde gezinshulp?
[ Bericht 10% gewijzigd door appelsap op 10-01-2011 21:39:58 ]
voor Oxy. Ik duim voor je dat het 2011 jouw jaar gaat worden en je mag verhuizen!Nijna, meid toch. wat een strijd. Ik stuur je wat virtuele kracht toe (Ik weet nog wel een potje te vinden....die straalt het wel af naar de goede plek)
Mooi!quote:
[..]
Ja, daar wordt deze week naar gekeken.
Ook aan jou Nijna.
Luchtbel, hoe is het met jou?
Bar, hoe is de eerste nacht thuis met Roy gegaan weer? Lijkt me wel heel spannend
Dank voor jullie woorden. Ik geloof dat vrijdag weer even een dieptepunt was, het is nu wat rustiger voor zolang het duurt.
Volgende week intake bij dat "ggz gebeuren", dat is mooi snel. Al vond ik het vrijdag nog lichtjaren weg, die anderhalve week...
Bedankt Luchtbel, en ik denk ook aan jou.
Wel gisteravond nog een aantal keer wezen kijken, maar Roy heeft heerlijk geslapen.
Bedoel je dat je niet weet of je Jolie nog kan zien binnenkort of gaat het om het weer samen in 1 huis wonen? Het klinkt zeker ingewikkeld. Sterktequote:
Nijna, met mij is het nogal ingewikkeld allemaal. Er is een nieuwe diagnose gemaakt, maar ook een second opinion aangevraagd. Ws mag ik stoppen met de electroshocktherapie en gaan we met verloven aan richting deeltijdtherapie werken. Echter niemand weet nog wat en waar en hoe Jolie en ik weer bij elkaar kunnen komen. Werken is voorlopig ook geen optie. Helaas, Ingewikkeld dus allemaal.
Ik bedoel niet direct het samenwonen maar gewoon weer samen dingen doen en dat ik er ook voor haar kan zijn. Zo af en toe eens naar school brengen, mee naar balletles en zulks.
heb je mijn post ontvangen?Even kleine update over 't draagmoederschap. Er gebeurt momenteel natuurlijk niet zo vreselijk veel, omdat we pas in de tweede helft van dit jaar beginnen, maar er is toch een ontwikkeling (een goede!) te melden.
De cryo's liggen in een ander ziekenhuis dan het VUMC (het enige ziekenhuis dat zich met hoogtechnologisch draagmoederschap bezighoudt) en omdat ieder ziekenhuis zijn eigen methode van invriezen en ontdooien schijnt te hebben is het zeer wenselijk dat de terugplaatsingen plaatsvinden in het ziekenhuis waar de cryo's zich bevinden. Nu heeft het betreffende ziekenhuis gisteren laten weten dat we welkom zijn! En dat is veel gemakkelijker gegaan dan verwacht, omdat draagmoederschap een vrij precair onderwerp is waar de ziekenhuizen nogal verdeeld over zijn. Dus, goed nieuws voor ons!
We hebben d'r gisteravond maar even op geproost. Toch weer een horde genomen.
Sorbo, weer een stapje dichterbij LB, misschien toch een andere diagnose dus... richting deeltijdtherapie werken klinkt in elk geval goed, ik hoop dat Jolie en jij dan inderdaad ook snel weer tijd samen kunnen doorbrengen. gaat 't goed met haar? of heb je daar nu niet zo'n zicht op.
Er werd in het peutertopic gevraagd hoe het hier gaat in huis en eindelijk lijkt er wat rust in de tent te komen.
Mijn baarmoederverwijdering is niet doorgegaan voor de kerst wegens een spoed tussendoor en inmiddels is hij eventjes van de baan. Het overvloedige vloeien stopte namelijk van het een op het andere moment en nog een onderzoek gekregen voor de zekerheid om te kijken hoe het zat met de openstaande vaten maar die zijn netjes gesloten en het lijkt erop dat de eerste operatie toch afdoende was maar dat het herstel gewoon 7 weken nodig gehad heeft ipv een dagje of twee. Nu ben ik voor het eerst (althans dat is de gedachtegang) ongesteld geweest vorige week en na bijna 8 maanden kraamverband was nu een inlegkruisje eigenlijk te groot. Op een dag of drie enkel twee druppels en dat was het en als daar nu een regelmaat in blijkt te zitten dan gaan we er vanuit dat het gewerkt heeft mochten de vaten weer raar gaan doen dan gaat hij er met spoed uit. Hier kan ik wel mee leven als dit het blijft zeg maar. Dus dat is goed nieuws en ik krijg weer wat meer energie dus dat is ook wel heel prettig. Kan de was/drogen/strijken/vouwen allemaal weer zelf bijhouden en zaterdag was K met D. weg en E deed een middagdutje en toen heb ik gewoon de ramen beneden binnen en buiten eens goed gedaan en een paar maanden terug was dat nog een driedaags project. Ik voel me stukken beter nu het vloeien gestopt is dat is zekers.
Met K. gaat het wonderbaarlijk goed op de kleuterschool eigenlijk. Heel weinig ziek geweest af en toe eens een dagje of twee maar dat is nog niet noemenswaardig maar dan zit ze wel op onderhoud maar ze heeft het goed naar haar zin en als het zo blijft gaan zoals het nu gaat, gaat ze nog niet naar een cluster drie school maar krijgt ze hier een rugzakje. Ze is na de kerstvakantie begonnen met de dondermiddag erbij te pakken zodat ze nu drie ochtendjes gaat en donderdag een hele dag en dit is de tweede donderdag en ze heeft er echt zin om 's middags weer terug te gaan dus leuk.
Met E. gaat het eindelijk de goede kant op. Die werd eind oktober opgenomen met kissing tonsils en eind november zijn ze verwijderd en daar hield ze een mycoplasma aan over. Toeval of niet dat weten we niet maar het is een lastig iets om te bestrijden met antibiotica en tussen sinterklaas en kerst ging het echt niet meer en toen had ze bijkomend nog een longontsteking dus weer in Gouda gelegen en ze kon ook echt helemaal niets meer binnenhouden en inmiddels weegt ze weer 11 kilo met 2 1/2 jaar. Ze woog op het slechtste moment een maand geleden ongeveer zo'n 9800 gram en dat is wel niet heel veel en nu zie je haar weer wat voller worden, gelukkig.
En met mijn lief gaat het ook goed, hoor! Die had de afgelopen week wel echt een kneuterweekje. Uitslapen/bijslapen en lekker geen zieke in huis gewoon alles doen en geen rekening hoeven houden met eten/slapen/medicijnen/ziekenhuisbezoekjes etc. gewoon lekker.
Had in een eerdere post al gezegd tegen oa Evenstar dat het jaar 2011 het jaar werd van zo min mogelijk gekkigheid en het is tot de 13e alvast gelukt.
elke dag is er een! En een dikke
voor alle anderen die het kunnen gebruiken, ik weet vaak niet goed wat te zeggenEn voor al die andere strijders hier een dikke
en virtuele knuffel!Ik hoop dat er een oplossing wordt gevonden voor jou en Jolie, zodat jullie af en toe wat tijd samen kunnen besteden.
Books, wat fijn dat het met jullie een stuk beter gaat. Ik hoop heel erg met je mee dat deze operatie voldoende was. En natuurlijk ook dat 2011 een beter jaar gaat worden.
Wat goed Sorbootje!
En op de veertiende is het ook nog gelukt tot nu toe in 2011
Luchtbel ook weer een dikke knuffel voor jou en Jolie...
Sorbo weer een stapje dichterbij jullie draagkindje. Ik vind het zo'n lief gebaar dat jullie dit doen.
Nijna succes volgende week vrijdag en hoop dat je daar kan vinden wat er nodig is.
Fijn dat het beter gaat!quote:
...
Had in een eerdere post al gezegd tegen oa Evenstar dat het jaar 2011 het jaar werd van zo min mogelijk gekkigheid en het is tot de 13e alvast gelukt.
Maar die laatste zin. *slik*
Oh echt? Ik heb die sokken in december al naar je gestuurd. Wat jammer!quote:
Sorbootje ik heb jouw post niet ontvangen.
Ik kan helaas niet zeggen dat het beter met mij gaat. Het is gewoon hard werken in vervelende omstandigheden. Ik lig op een vierpersoonskamer en vannacht heeft een snurkende vrouw met kind het onmogelijk gemaakt om te slapen. Dat maakt het op een neer gaan naar de verkoeverkamer nog zwaarder dan het al is. Eigenlijk is het een idiote opgave voor er kraamvrouw.
Ik heb al aangegeven dat ik mijn grens heb berwikt. Zometeen hebben we een gesprek met de kinderarts.
is het wellicht niet een beter idee om asap naar een RmcD huis te gaan? of moet je ook voor je eigen gezondheid blijven? dan heb je wel je 'eigen huis weg van huis' maar kan je altijd snel naar de neonatalogie (wij mochten in principe altijd, behalve tijdens de artsenrondes en de verpleegwisselingtijden)
goed dat je aangegeven hebt dat het niet lang meer zo gaat!Ik weet nog dat ik dat ook heel naar vond: mijn kind lag in een andere kamer om te zorgen dat ik zou slapen, en op de vierpersoonskamer hielden andere moeders en kinderen mij alsnog wakker. En voor jou is het dan nog zwaarder, omdat je er telkens heen moet en in moeilijke omstandigheden moet voeden en kolven. Petje af, meid! Succes met het gesprek met de kidnerarts!
Ik weet precies wat je voelt.
Alleen lag ik op een kamer, waar geen moeders met verse baby's lagen. Speciaal om rekening te houden met de moeders die hun kind om medische redenen niet bij zich konden hebben. Wat raar dat het in jouw ziekenhuis niet is.
Sterkte
En hopelijk heeft de arts goed nieuws!Hopelijk is er een manier om het wat makkelijker te maken, of in elk geval zo dat jij zelf ook wat
Succes
Bovendien hoop ik dat jullie snel naar huis kunnen en lekker kunnen genieten van elkaar.
Lig je zelf eigenlijk nu wel op de kraamafdeling?
Sterkte in elk geval!
Meer wil ik er niet over zeggen zo open en bloot, pm mag.
Claudia is er al meer bekend?
Het ging allemaal wel redelijk hier, kon het allemaal wel aan, nog wel angstig en allert.
Maar dan moet Roy niet besluiten om deze ochtend non stop te huilen, niet willen slapen en zichtbaar niet fijn in zijn vel zat.
Op een gegeven moment kwam ik op m'n breekpunt en bleven de tranen maar komen,
en besefte ik ineens dat Roy hier nog gewoon bij ons is, okay niet zijn dag vandaag, maar kan hem wel troosten en in de gaten houden.
Bar fijn dat je dat besef kreeg, voor iedereen is het soms moeilijk, maar jij hebt de geschiedenis met thijs, en dus is het voor jou even net een stuk zwaarder!
Books hoe is het met je ? nog steeds goed
Ik kom hier normaal eigenelijk nooit in dit topic, maar ik moet toch ff m'n ei kwijt.
Morgen wordt mijn kleine meisje 1!
Ze is vorig jaar dus op vrijdag geboren, om 17.09 uur, na een, (laat ik het een) zeer uitgebreide en heftige bevalling (met uiteindelijk ks) (noemen).
Nu wil het feit dat het vandaag vrijdag is, ik al de hele dag vorig jaar in m'n hoofd zit te herbeleven en net was het dus weer vrijdag 17.09 uur, en ik heb me toch ff een partijtje ge
. Ben ook nog eens alleen thuis, Tirza ligt lekker te slapen boven. Die ga ik zometeen maar eens even helemaal plat knuffelen! Zo, dat moest ik ff kwijt, sorry.
Nijna
, hopelijk resulteert het intakegesprek in iets goeds!Toen heb ik ook gejankt en alles herbeleeft (niet superheftig hoor, de bevalling, maar wat een belevenis.....)
Het is gewoon zo iets indrukwekkends, en je bent er zo dankbaar voor.
Daar mag je best een potje om janken hoor
Volgende keer bel je! Druif!quote:
Hoi,
Ik kom hier normaal eigenelijk nooit in dit topic, maar ik moet toch ff m'n ei kwijt.
Morgen wordt mijn kleine meisje 1!
Ze is vorig jaar dus op vrijdag geboren, om 17.09 uur, na een, (laat ik het een) zeer uitgebreide en heftige bevalling (met uiteindelijk ks) (noemen).
Nu wil het feit dat het vandaag vrijdag is, ik al de hele dag vorig jaar in m'n hoofd zit te herbeleven en net was het dus weer vrijdag 17.09 uur, en ik heb me toch ff een partijtje ge
Zo, dat moest ik ff kwijt, sorry.
Het was inderdaad kort, veel te kort. 16 januari is mijn vader overleden, afgelopen zaterdag is hij "gecremineerd" zoals Bram het noemt.quote:Op donderdag 30 december 2010 20:47 schreef Lois het volgende:
Ik was hier al weinig de afgelopen tijd maar dat zal nog wel even erger worden vrees ik.
Mijn vader, al 12 jaar hartpatient, kon eindelijk geopereerd worden aan zijn hart. Jarenlang was dat geen mogelijkheid maar nu zou hij zonder operatie niet lang meer leven dus god zegene de greep. 4voudige bypas gehad 7 dec en dat ging ontzettend goed. Tot onze grote vreugde operatie geslaagd en overleefd. Hij kon voor het eerst weer in 1 keer de trap op, stukjes lopen in een normaal tempo, kortom zielsgelukkig. Alleen weinig eetlust, maar dat was normaal na zoveel narcose werd ons steeds verzekerd.
Eten werd thuis een steeds groter probleem, steeds minder kon en bleef erin. Uiteindelijk is hij vrijdag voor kerst weer opgenomen, uitgedroogd, uitgeput en zeer zeer ziek.Het vermoeden was medicijnvergiftiging, en dat klopte ook wel, alleen het was niet het enige.
Eergisteren werd bekend dat het niet kunnn eten komt door een vergrote lever (die de maag dichtdrukt), en die vergroting komt van een tumor. Uitgezaaide (alvleesklier)kanker, het zit inmiddels overal, en is ongeneeslijk.
Hij had dat uiteraard al voor de operatie (alleen is dat nooit ontdekt) maar het heeft door de factor operatie (hetzij narcose, hetzij bloedtransfusies, medicijnen of wat dan ook, daar is de medische wetenschap nog niet achter) kracht gekregen en explosief aan het groeien geslagen.
Hij heeft nog maar heel heel kort, gesproken wordt over weken. Dus als iemand zich afvraagt waar Lois toch uithangt, ik ben mooie herinneringen aan het maken
De kindjes hebben het zo bijzonder gedaan! Ze waren er zondags na het overlijden gelijk bij, hebben opa aandachtig bestudeerd die middag "Opa gaat steeds doodter en doodter" zei Eva al opmerkzaam. Mijn vader is thuis opgebaard en ze hebben de kist vol gestopt met tekeningen. Iris vroeg zondags "zoek je wel een mooie kist uit met bloemetjes voor opa mama?" en daaruit is het idee onstaan om alle 4 de kindjes de deksel te laten beschilderen.
Dat hebben ze met overgave gedaan, resultaat een deksel vol bloemen en hand- en voetafdrukken van de kinderen.
Afgelopen zaterdag was de crematie waar de kinderen wederom geweldig waren, verdrietig maar ook genieten van de muziek van Opa. Eva stond heerlijk te dansen tijdens de dienst, en ze hebben opa allemaal uitgezwaaid toen de kist naar beneden verdween.
We hebben maar 19 dagen gehad, na de voorlopige diagnose, maar wel dagen vol mooie herinneringen en heel veel warmte.
Wat kan je het allemaal 'mooi' omschrijven zeg. Sterkte de komende tijd! De deksel vind ik erg mooi, persoonlijk geworden. Mooi idee zeg Wat ontzettend kort, wat is het vreselijk snel gegaan. Wat fijn dat jullie die dagen nog gehad hebben, herinneringen maken en afscheid nemen. Ik vind de deksel van de kist erg mooi geworden, daar zal opa blij mee zijn.
Sterkte
Wat schrijf je mooi over het afscheid en de kinderen.
Veel sterkte en kracht toegewenst de komende tijd
[ Bericht 7% gewijzigd door mrien op 25-01-2011 14:46:04 ]
ik had het nog helemaal niet meegekregen, wat erg dat het dmv een operatie zo kan versnellen
En wat is de deksel van de kist mooi!
Sterkte en gecondoleerd!
[ Bericht 3% gewijzigd door BE op 25-01-2011 14:51:25 ]
prachtige deksel zo!
De oncologen van mama hebben in die tijd ooit wel eens gezegd "hoe gezonder het lichaam, hoe beter de kanker het doet"
Wat kan het dan nog hard gaan zeg.
En wat een prachtig idee zo met de kinderen die de deksel van de kist mochten beschilderen Prachtige kistdeksel. Wat zal dat een trotse opa zijn geweest...
en wat bijzonder die deksel van de kist. Heel mooi zo sterkte!En wat een bijzondere kist is het geworden
wat een prachtig deksel
Ik ben stil van je verhaal ..
sterkte met het verder verwerken van dit veel te snelle verlies gecondoleerd. wat een geweldig idee, die beschilderde deksel
De foto's van het maken van de deksel vind ik zeer bijzonder en stralen veel liefde uit voor hun opa !
Fijn dat je nog zo hebt kunnen genieten van deze te korte tijd.
Dikke kus en knuffel !
Wat is de deksel ontzettend mooi geworden!!
Heel veel sterkte voor jou, voor je gezin en voor Karin en haar gezin. Ik denk aan jullie
Heel veel sterkte voor jullie en jullie gezinnen. Geweldig dat de kinderen de deksel mochten schilderen. Een prachtig afscheid.[ Bericht 0% gewijzigd door Vlinder op 25-01-2011 23:09:19 ]
En prachtig, die kist.
Het klinkt alsof het jullie gelukt is om van zo'n verdrietige periode ook iets prachtigs te maken, iets waar iedereen mee door kan ondanks het verdriet. En iets dat jullie met zijn allen delen.
Ik heb ook nieuws! Gisteren heb ik een hele middag een onderzoek gehad bij een speciale fysiotherapeute. Het was zegmaar de 'laatste strohalm' waar nog aan gegrepen kon worden voordat de leiding een indicatie Sterk Gedragsgestoord voor mij ging aanvragen. En dat zou betekenen dat ik ook op de nieuwe woonvorm niet terecht zou kunnen.
Mijn mentor was mee naar het onderzoek, en na 10 minuten vragenlijsten en observatie was de conclusie al; deze meid heeft géén gedragsstoornis, géén aanpassingsstoornis, maar het is een lichamelijke, sensorische integratie stoornis die achter mijn gedrag zit.
Ik verwerk alle prikkels zo anders, mijn lijf werkt zo anders, mijn zintuigen ook, dat het lijkt alsof ik dingen met een gedragsreden doe, om een reactie los te maken. Maar het is juist anders. Het gedrag is geen oorzaak, maar een symptoom.
In combinatie met mijn autisme is het heel heftig hoe het zich uit. Maar het was een hele emotionele dag voor mij, want eindelijk werden er de juiste vragen gesteld, ik kon bijna alles zelf beantwoorden ook. Wat voelde ik me geaccepteerd. Gezien.
Nu is mijn schema veranderd en krijg ik wekelijks een uur speciale therapie. En een sensorisch "dieet" en alle begeleiding moet hun stijl van benaderen aanpassen.
Mijn mentor was er dus bij toen ik van alle commotie en emotie een verschrikkelijke bui kreeg, en zeer verbaast keek ze toe hoe ik na 2 min in een hangmat schommelen, mijn stemvolume weer aanpaste, minder zelfbeschadigings dingen deed en tot rust kwam. Op de groep zou zoiets zijn ge-escaleerd tot iets reusachtigs waar iedereen kapot uit zou zijn gekomen. Het kan dus anders, er is een andere toekomst voor mij. <3
En zo ga ik leven
Het juiste leven
Vol ik en mij
Soms jij en wij
Maar het juiste leven
Is me voorgedaan
Vol ik, met mij
Met jou, met wij.
Ik ben er klaar voor!
Is er bij jou nooit eerder naar sensorische integratie gekeken? Eerlijk gezegd ging ik er op basis van jouw posts vanuit dat er bij jou sprake is van SI.
En hoe is dat bij Eva Lois? Is bij haar gekeken naar SI?
Thies heeft het in lichte mate (vooral auditief).
Oxy, wat ontzettend fijn dat er meer duidelijkheid is. Ik hoop dat je veel baat gaat hebben bij alle veranderingen!
Op jou reageer ik later even Oxy
Ik vind je verhalen altijd zo heftig Oxy, Vind het erg knap dat je je gevoelen zo vaak goed op papier kan krijgen. Net als je uitlegde van het bootje op het water en dat het bootje met de medicijnen wel rustig vaarbaar is.
Wat ontzettend fijn dat het ook anders kan.
Het gaat goed met je, zo te lezen.
Offtopicquote:
Heftig zegquote:
Dank je Oxy wat goed dat eindelijk de juiste vragen zijn gesteld en wat een prachtige woorden toch weer.
Sterkte.Wat mooi die deksel zo.
Oxy, wat een opluchting dat je eindelijk gezien en begrepen wordt
ik had al een en ander met je gesproken via het vogeltje.Jij stoer krachtig mooi mens
Ik lees Oxy ook graag, soms een dag later nog eens omdat het niet in ene valt.
Zo goed om te lezen jouw bericht!
voor Lois & familie En Oxy wat kan jij alles toch zo ontzettend goed verwoorden hier Het gesprek met de psycholoog was echt 10 keer niks. Maar ik wil niet gelijk roepen dat het niet klikt, maar mn gevoel is niet prettig. Zou liever degene hebben die de intake heeft gedaan...
. Als ik er volgende keer nog dit gevoel bij heb ga ik het wel proberen te zeggen.Ik heb je post even voor je geëdit...quote:
Het gesprek met de psycholoog was echt 10 keer niks. Maar ik wil niet gelijk roepen dat het niet klikt, maar mn gevoel is niet prettig. Zou liever degene hebben die de intake heeft gedaan...
Het is slechts zijn/haar baan, maar het betreft jóuw leven...
Een klik, je op je gemak voelen is de eerste voorwaarde om je open te durven stellen.
. Maar je hebt eigenlijk wel gelijk. Ik heb "gelukkig" nog een paar weken om moed te verzamelen, want mn volgende afspraak is pas in maart... (hij was een paar dagen afwezig).Misschien had ik moeten zeggen dat ik me daar niet in kon vinden, maar ik heb besloten dat als het eerder nodig is, ik mn afspraak met de psychiater maar probeer te vervroegen...
Dus nu van de week weer bij hem en dan zien we wel verder.
Maar ondertussen gaat het ronduit verrot.
Ik kreeg een opmerking over haar gedrag van haar peuterjuf, ze wisten niet goed wat ze er nou mee aanmoesten... (zo boos)
Ik heb wel verteld dat ik niet zo goed in mn vel zit, maar of dat dan de oorzaak is...
Ik heb het bij mn intake genoemd, heb het op het CB en bij de huisarts al eens laten vallen, maar er wordt niet echt op gereageerd, dus ik ga het nog maar eens echt aankaarten... Donderdag en volgende week moet ik met de jongste naar het CB dus dan zal ik het ook nog eens vragen.
Volgens mn wederhelft zal het allemaal wel meevallen, maar ik vraag het me af. Want ik denk dat ze er een stuk meer van oppikken dan we bedenken en buiten dat, het is ook wel duidelijk met mn uitbarstingen zo nu en dan...
Merk het bij Lotte ook in haar gedrag, ik kan even wat minder hebben, moe want 2 nachten slecht geslapen, en zij luistert gelijk voor geen meter en nog meer ander gedrag wat ze normaal niet doet
Ik denk wel dat ze er iets van mee kunnen krijgen. Chris is er ook wel gevoelig voor. Vaak is het een wisselwerking. Ik voel me niet lekker (fysiek of mentaal), hij gaat muiten, ik voel me nog rotter, hij nog dwarser, etc. Maar dat weet ik overdag wel op te lossen door echt iets heel anders te gaan doen (koekjes bakken, kinderboerderij, vingerverfen).
Op het KDV merken ze er weinig van, daar blijft hij een heel rustig jochie..
Nijna je meiden reageren absoluut op jou. Ze pikken jouw onbewuste signalen en onrust op. Kan jij niets aan doen....of in elk geval erg weinig. En het ene kind reageert ook nog anders dan het andere. Naar die van mij kijkend.... fleur gaat me uit de weg. Die houdt zich op die momenten op zichzelf en probeert me te helpen waar ze kan. Maud daarintegen zet af. Keihard laat ze dan merken dat zij dan ook niet op d'r gemak is. Mijn onrust wordt haar onrust....Dus absoluut aankaarten. Wellicht dat er van uit maatschappelijk werk wat gedaan kan worden, zodat jij meer rust krijgt en de meiden minder van jouw gevoel op hoeven te pikken.
Ik hoop van harte dat de medicijnen hun werk gaan doen. En snel ook!
Verder verhogen doen ze volgens mij niet DF, althans. De psychiater had het erover dat we dit zouden aanzien.
En anders krijg ik er nog wat anders bij begreep ik.
Ik ga het ook zeker aankaarten!
Afgelopen week weer een gesprek gehad en waar ik na het 2e gesprek nog wel zoiets had van, we kijken het aan want het voelde iets minder ongemakkelijk. Had ik dat dus afgelopen week weer helemaal niet. Dus toch nog weer over hebben volgende keer.
Hier zit ik qua gevoel een beetje in een lege ruimte. Ik weet dat het wel weer beter zal gaan straks. De afscheidsdienst van mijn schoonmoeder was mooi. fleur had mooi gezongen en F. had goed gesproken. Zelf heb ik namens Maud nog een gedichtje opgezegd en dat deed mij ook goed. Het afscheidnemen viel me zwaar, maar dat kwam omdat ik het verdriet van hun zo sterk voelde. Nu voel ik me dus leeg. Ik probeer F. zo goed mogelijk te steunen, maar het is moeilijk. Hij is een binnenvetter en ik kan moeilijk zien hoe hij zich echt voelt. Ik probeer om niet te projecteren, want hij hoeft zich helemaal niet zo te voelen als hoe ik me voelde toen mijn moeder overleed soms lukt alleen niet zo goed.....
Vooral eind van de dag, eten koken, kinderen beetje moe en zeurderig daardoor en ik moe. Dat werkt niet goed.
Heftig dat afscheid nemen, las in de SC dat je ook druk bezig bent met de zaak.
Drukke tijd dus... pas goed op jezelf
Nijna, heb je de mogelijkheid om de kindjes af en toe een keertje weg te brengen? Al is het maar voor een paar uurtjes?
En de volgende keer tijdens het gesprek echt je gevoelens bespreken hoor.. want als het niet goed voelt, dan zal het jou waarschijnlijk ook niet helpen.
Ik ben inmiddels 6 weken thuis. (Een record, sinds juli!) Ik kan eindelijk zeggen dat het iets minder slecht gaat. Het gaat met hele kleine stapjes, maar dat is niet erg. Op dit moment hou ik het wel vol met mezelf.
.De meiden zijn vanmorgen wezen wennen op het KDV, volgende week ook een ochtendje en dan gaan ze 1 dag/week. En hoop ik dat dat voor mij ook wat meer lucht geeft.
Mn ouders springen ook nog eens in de week bij, maar vaak ben ik dan zelf ook wel thuis, toch scheelt het wel wat. Het idee dat ik het niet helemaal alleen hoef te doen ofzo.
Ik moet zeggen dat ik me iets rustiger voel op het moment, maar ik heb ook het gevoel dat ik zo weer om kan donderen als er weer een hobbeltje op mn pad komt.
appelsap, wat fijn dat 't wat stabieler en beter met je gaat!
. Wel leeg dan zo thuis en toch ook wel lekker.Het voelt wat "rustiger", maar dat is ook niet helemaal het goede woord. Want ondertussen is mn gemopper e.d. er niet minder om
.. En als ik dan weer van juf op de psz (waar ze graag heen gaat) hoor dat ze heel veel heeft gehuild (als het niet lukt om iets te zeggen, als iemand wat afpakt, ...) dan maakt me dat alleen maar verdrietig. En overal waar ik het aangeef dat ze er last van lijkt te hebben, worden schouders opgehaald en gezegd dat ik er niet zo zwaar aan moet tillen... Wat heb ik daar nou aan. En nu ga ik eten maken, want dat moet ook gebeuren.
Het kan toch best zijn dat ze er last van heeft dat het niet goed gaat met jou? Ze is oud genoeg om iets te merken? Ik merk dat ze het hier ook best door had toen ik mijn medicijnen had verminderd. en imho krijgen kinderen dingen toch wel mee en dat is meestal niet erg. soms zijn dingen moeilijk en rot. such is life. daarmee bedoel ik niet dat het altijd ok is om kinderen de meest rotte dingen te laten zien, enkel dat het niet erg is dat ze zien dat papa en mama mensen zijn die hun best doen en ook moeten worstelen voor dingen. ze krijgen niet alleen mee dat je moppert maar ook dat je daar zelf mee zit en het probeert te fixen
hopelijk druk ik uit wat ik bedoel Kinderen krijgen altijd wel iets mee van dingen die spelen. Zeker als ze wat gevoeliger zijn, kun je dat wel terugmerken zeg maar.
Hier is het een jaar met veel ups, maar nog meer downs geweest. Vorig jaar de aardbeving, heeft echt veel impact gehad op ons gezin, en nog steeds wel eigenlijk. Er zit toch een soort angst, over hoe snel alles heel erg mis kan gaan. Bij Sara merk ik ook dat ze zich er soms nog heel erg mee bezig houdt.
B. die z'n baan kwijtraakte (en tot op heden nog nergens anders is aangenomen) en vervolgens raakte ik afgelopen najaar mijn baan ook kwijt. Ik baal er zo enorm van hoe alles in zo'n negatieve spiraal kan komen, en ik vind het soms heel erg moeilijk om positief vooruit te kijken. En ik weet donders goed dat het uiteindelijk goed komt, maar het lijkt zo eindeloos ver weg soms.
Die mensen weten niet goed wat ze moeten zeggen. Ze willen je geruststellen, maar dat doen ze juist niet. Til daar maar niet te zwaar aan, ze bedoelen het goed. Het komt alleen niet goed over. En dat zorgt er voor dat jij je er niet lekker bij voelt. Jij kent jouw meisjes het beste en dat je ziet dat het niet lekker loopt is dat alleen maar goed. Jij probeert nu op de beste manier een stabiele omgeving te maken voor ze. Dat vind ik gewoon helemaal super!Hoe gaat het met jou, appelsap?
En jij Ypsel?
En livelink? Hoe voel jij je nu na die enorm belangrijke beslissing voor jullie gezin?
Fuente, wat een heftige tijd. gastie wat een ellende. Ik blijf aan jullie denken en een kaarsje voor rust en stabiliteit brand hier altijd als ik thuis ben.
Hier positieve stress. De nieuwe winkel wordt zooooooo ontzettend mooi. Ik ben zo blij met deze stap. Een stap die zo spannend is en zoveel spaning met zich meebrengt, maar ook zoveel energie. Ik voel me net een stuiterbal.
Op zich denk ik dat Mirthe dan juist op de goede plek zit, om de dingen te leren waar ze nu nog moeite mee heeft.Thuis komen die situaties ook veel minder voor.
En ik hoop dat je straks echt wat hebt aan het dagje voor jezelf.
Het is natuurlijk even wennen, maar als je eenmaal gewend bent aan het feit dat je meiden er even niet zijn, en dat ze op een leuke plek zijn waar ze het naar hun zin hebben dan bedenk je je waarschijnlijk dat het niet alleen voor jou maar ook voor hun heel waardevol is.
En dan kun je ook des te meer genieten van de momenten dat ze weer bij je zijn, want dan is jouw batterijtje ook weer opgeladen.
Simmu, ik snap wat je bedoelt hoor
.Fuente, wat een roerig jaar! Aardbeving? Heb ik gemist denk ik.
Getsie, allebei jullie baan kwijt, hopelijk komt er gauw iets anders op jullie pad.
Chaca, mooi gezegd, die opmerkingen waar ik dan niet te zwaar aan moet tillen
.Jij bent druk met je winkel, het klinkt goed je enthousiasme!
Karin, ik heb laatst wel tegen juf gezegd dat ik zelf niet zo lekker in mn vel zit.
Ze weet niet van de hoed en de rand, maar een tipje van de sluier wel.
Dank jullie
Hier voelem we de nawerking van de opname van Jelle nog wel. Eerst m'n schoonvader met een hartaanval in het ziekenhuis en 2 dagen later Jelle met het rs virus. Zuurstof, sonde en bijna beademing omdat hij er niet doorheen kwam bij het kleine ventje, nu komt het besef hoe heftig het geweest is. Gelukkig is iedereen weer thuis en gaat het goed met schoonvader en Jelle en kunnen we allemaal bijkomen van een heftige 1,5 week. Het heeft in ieder geval wel veel inpact gehad in de familie
Dank jullie wel, het komt ook wel goed hier, weet ik zeker, maar pfff, duurt lang zeg maar.
Vandaag zijn de meisjes voor het eerst een dag bij de gastouder geweest, stil in huis, maar ook wel lekker. Ik hoop zo dat dat in elk geval iets meer energie geeft om de rest van de dagen iets makkelijker door te komen.
Hoe gaat het met jou LB?
En Appelsap, hoe is het met jou?
Ik vond je er goed uitzien gisteren en vond het erg gezellig! En lotte vond haar kado erg leuk, ging gelijk kleuren, thx!!
Mrien, dank je wel (voordeel van de stress is dat ik aardig ben afgevallen en weer op het gewicht van voor de eerste zwangerschap zit
). Ik vond het ook gezellig en wat een lekker slaapkoppie die Jelle gister .Fijn dat het in de smaak viel bij Lotte
.Hier gaat het nog steeds niks beter en dat zuigt. Ik mis mijn lieve meisje en ik haat mezelf. Binnenkort start nieuwe therapie, de hele week vol. Het voelt allemaal nog hetzelfde als een jaar een geleden en het duurt gewoon (te) lang.
zelfhaat schiet niet op. je bent wie je bent en je maakt er het beste van. da's geen reden om jezelf te haten maar juist een reden om trots op jezelf te zijn. je hebt het nu heel, heel zwaar en je houdt het desondanks nog steeds vol! alle reden dan om juist heel, heel erg trots te zijn!
wat naar dat het nog steeds niet beter gaat .Goed gedaan Nijna. Hoop voor je dat het met de volgende beter klikt, dan kan je tenminste aan de slag! Wel fijn dat je bent afgevallen. Ik ga van stress juist alleen maar meer eten.
Luchtbel, heftig zeg een hele week therapie! Hoelang duurt het?
Ik wil je zeggen dat ik het ontzettend knap vind dat je het nog steeds volhoudt, want het is zo moeilijk en zwaar.
Hoe het met mij is..
Soms redelijk en soms niet. Nu niet.
kl*te dat het nu even niet is, hou vol!Nijna, iets meer rust in je hoofd, nu je de behandelaar om een ander gevraagd hebt? Ik hoop dat jouw nieuwe beter met je klikt en het daarna echt ook beter met jou gaat gaan.
Appelsap even in een dal. Maar ik duim dat het een dal is en geen ravijn. Heel veel sterkte voor jou!
Hier is het gewoon lekker druk. Ik heb geen internet op de zaak (nog niet!) dus ook weinig tijd om tussendoor even te kletsen. En 's avonds heb ik net genoeg puf om email te checken en te beantwoorden. Nu dus even in de ochtend bijlezen. Iedereen heel veel liefs en een dikke knuffel.
. Helemaal gesetteld inmiddels in de nieuwe zaak? (behalve het interenet dan). Dat ik een andere behandelaar heb gevraagd voelt wel ok. Ik hoop ook op een klik, we zullen zien.
Appelsap, Luchtbel en Nijna, wat kijk ik uit naar de dag dat jullie kunnen melden dat deze moeilijke tijd helemaal afgesloten is en alleen nog maar iets waar je naar terug kunt kijken. Tot die tijd komt kan ik jullie helaas niks anders dan sterkte blijven wensen en vurig wensen dat het allemaal snel beter mag gaan.
Wij hebben zometeen weer een gesprek op school. Ik blijf dat zo moeilijk vinden, al die 'slecht nieuws' gesprekken over Job. En ik weet dat het juist goed is dat we blijven communiceren en met school in goed contact blijven, maar soms wou ik een keertje overslaan.
Het lijkt me heel moeilijk om telkens die gesprekken aan te moeten gaan. Toch confronterend.
Wat lief van de wvpk! Gaf vast even een goed gevoel, dat iemand dat 'zomaar' doet?
.En vandaag belde mn nieuwe behandelaar en hebben we voor eind van de week een afspraak gemaakt.
Hoe is het met jou vandaag?
Dat is snel! Fijn dat je niet zo lang in onzekerheid zit. Ik duim op een goed gesprek voor je.quote:
Appelsap, het was wel prettig dat ze even belde
En vandaag belde mn nieuwe behandelaar en hebben we voor eind van de week een afspraak gemaakt.
Hoe is het met jou vandaag?
Gaat weer even iets beter gelukkig!
Mooi, zo!quote:
[..]
Dat is snel! Fijn dat je niet zo lang in onzekerheid zit. Ik duim op een goed gesprek voor je.
Gaat weer even iets beter gelukkig!
En Nijna ook al weer positief nieuws. Hier duim ik mee!
LB
Livelink, wat Appelsap ook vraagt....hoe is het met jou?
Kortom: positief in dat opzicht.
Gek he? Ik wil het wel ombuigen, want het is echt niet grappig. Nou ja, misschien houdt het me ook wel op de been.
Heb jij zelf iemand waar je 'tegen' kan praten of enige vorm van hulp/begeleiding?
juh. verdriet en angst voeden woede jaquote:
Ik ben de laatste tijd zo verschrikkelijk boos. Niet normaal gewoon. Het lijkt wel alsof al mijn verdriet en angst om Job is omgezet naar boosheid. Boos op de hele wereld, boos op iedereen.
Gek he? Ik wil het wel ombuigen, want het is echt niet grappig. Nou ja, misschien houdt het me ook wel op de been.
ik ervaar boosheid en woede nu en dan wel als steun. het is een houvast. je weet beter waarom je boos bent dan waarom je verdrieig bent soms
Ik ben nu bezig met de traktatie die Job als afscheid morgen uitdeelt. Nog zelfs ruzie gehad met J., die een briefje erbij wilde doen voor de ouders omdat allerlei wilde verhalen op het schoolplein rond gaan. Nou, het interesseert mij even helemaal niks wat ze op het schoolplein te zeggen hebben. Ouders die het ons vragen en die geinteresseerd zijn weten precies wat er aan de hand is en de rest heeft er ook geen recht op. Je doet toch niks aan al die schoolpleinroddels. De juf heeft uiteindelijk de knoop doorgehakt en gezegd dat wij geen brief moesten meedoen als we er niet allebei achter staan. Ze heeft toegezegd dat ouders die het aan haar vragen een kort en zakelijk antwoord krijgen met inachtneming van de privacy van Job.
Begeleiding krijgen we straks vanuit het UMC. Er is een ouderbegeleider die we elke week 2x spreken en die we altijd mogen bellen.
Boosheid, zoals Simmu het zegt....beter kan ik het niet zeggen.
Goed om te lezen dat je boven de schoolpleinroddels gaat staan. Inderdaad de ouders die oprecht willen weten wat Job doorgaat, die zullen echt wel naar je toe komen.
Heel heel erg veel sterkte morgen! Ik blijf respect hebben voor de beslissing die jullie genomen hebben. Zo ontzettend moedig!
. Maar inderdaad de ouders die echt geinteresseerd zijn komen wel naar je toe. Sterkte morgen!Hier is van de week mn medicatie aangepast, heb er nog wat bijgekregen, nu weer afwachten...
Ik hoop dat je nu de juiste verhoudingen hebt, zodat je snel weer beter en lekkerder in je vel zit!
Ik heb weer een afspraak met de osteopaat gemaakt. uiteraard te lang verwacht, want nu geen kracht meer in mijn linkerarm. Beetje dom. Ook gekeken wat het inhoud om die nekwervel vast te laten zetten (is door een ongeluk toen 14 was ontstaan), maar dat vind ik nog een beetje eng.
. Ik heb inmiddels 2 keer een gesprek gehad met mn nieuwe behandelaar en dat voelt een stuk beter gelukkig. Nu mezelf hopelijk op de rit zien te krijgen.
Sterkte!Vanmiddag hebben mama en ik een gesprek gehad bij een woonvorm/ trainingshuis voor mensen met autisme.
Slechts 5 minuten fietsen van mijn ouders' huis!
Het was heftig qua emoties, denkwerk en inhoud, maar ik ga het traject van aanvragen van intake bij de instelling in. Heel spannend dus!
Dan zal er nog een heel traject en een hele wachtlijst volgen, maar in elk geval is er nu weer wat uitzicht.
Mooiste is dat de mevrouw van het huis zei/zag dat ik altijd overschat word door mijn goede spreken en schrijven, maar dat ik toch goed leerbaar ben, de nieuwe insteek wordt visueel, ipv verbaal.
YES!!
Ik heb sinds anderhalve week medicatie erbij gekregen en ik slaap een heel stuk beter en of het nou de medicatie is of het slapen of wat dan ook... het gaat redelijk op het moment!
)Nijna, fijn! Maakt het uit waar het door komt, als het maar komt
livelink, ik lees hier en daar wat en ik wilde je gewoon even een dikke
geven.Het gaat hier weer ff niet zo lekker
Ik zit veel op Twitter, vandaar misschienquote:Op vrijdag 8 april 2011 20:16 schreef miss_sly het volgende:
Klinkt fijn Oxy! Ik vroeg me al af heo het met je was, had je een beetje gemist (of ik had niet goed gelezen, dat kan ook
nijna
wat ellendig is 't toch... dat gemene hardnekkige rotgevoel. wel goed dat je blijft onderkennen dat het niet is zoals je zou willen, blijf het bestrijden!! zet 'm op he. en maar even hier: ik wil graag nog even vertellen over het afscheid van onze M., de vriendin van m'n broer: het was zo'n ongelooflijk mooie dag gisteren, ondanks het vreselijk pijnlijke feit dat we d'r nu echt moesten wegbrengen. ze heeft een weergaloos afscheid gekregen.
het duurde allemaal wel vrij lang, omdat er erg veel mensen waren die nog wat wilden zeggen of zingen. maar dat waren ook wel stuk voor stuk mooie woorden, dus zeker de moeite waard. zelfs Willem en Cato hebben het heel goed volgehouden. Cato bleef me maar troosten, dat was wel heel aandoenlijk. zelf was ze ook behoorlijk verdrietig, maar even later liep ze ook weer te zingen. het was een dag met veel tranen, maar ook: mooi weer, prachtige muziek, veel goede herinneringen en heel veel bloemen (geen kransen of grote boeketten, alleen maar veldboeketten en kleine bloemetjes die mensen her en der bijeen geplukt hadden. Cato en Willem (en G) hadden zelfs de hele middag madeliefjes lopen plukken, dus we hadden een enorme bak vol madeliefjes mee die ze nog op M hebben gestrooid. wat ook mooi was vond ik is dat ze niet in een kist lag, maar in doeken gewikkeld was. vooraf was ik een beetje bezorgd dat dat er wat vreemd uit zou zien maar 't was juist heel prettig, veel minder akelig dan zo'n echte kist, vond ik. kortom: een afscheid dat ze verdiende, en waar we met een warm gevoel op terug kunnen kijken.Nijna
ik zou willen dat ik iets voor je kon doen!Oxy, op twitter kom ik dan weer erg weinig, maar fijn weer even wat van je te lezen!
. Fijn dat het afscheid nemen mooi was, sterkte verder (ook voor kaarten en PM's. heel lief! )Hihi, volgende week vossenjacht en ik ben vos. Ben tientallen keren vos geweest, maar nu gaat Mijn Dochter
me zoeken. Wat is dat anders zeg! dan ben je gewoon kleutermama en over een half jaar zelfs mama van een oudste kleuter. *wow*Dat wikkelen in doeken schijnt ook iets typisch Surinaams te zijn heb ik begrepen van mijn schoonvader. Zijn broer is vorige week overleden en die is ook in doeken gewikkeld. Wel voor transport naar Suriname in een kist vervoerd alwaar hij begraven is/wordt.
Hier gaat het wel redelijk. Ik ben moe, voornamelijk fysiek. Al sinds augustus is mijn man niet in staat om auto te rijden vanwege zenuwbeschadiging in zijn rug. Dus het brengen, halen van en naar school, judo, zwemles, creche, nso etc komt op mij neer. Dan nog 3 dagen werken want door zijn ziekte zijn we een hoop toeslagen kwijt en ben ik een dag meer gaan werken, huishouden, boodschappen.....Ik wil niet klagen hoor, het hoort er nou eenmaal bij. Je hebt samen kinderen en als er met 1 van de volwassenen wat mankeert dan moet de ander gewoon die taken overnemen. Maar ik ben echt moe. We waren begonnen met de jongste op de kamer bij zijn broer te laten slapen maar ik moest er ongeveer 3 keer per nacht uit, de gang over naar de kamer van de jongens om een speen te zoeken, kind goed te leggen of te troosten. Inmiddels slaapt de jongste weer naast ons in het ledikant zodat ik in ieder geval niet meer mijn bed uit hoef en na een speentje te hebben gevonden weer verder kan slapen. En eindelijk hebben we nu een operatie datum. 17 mei gaat mijn man onder het mes en gaan ze permanent 2 zenuwen (in iedere been 1) verlammen en ruimte maken bij de wervels. Maar daarna moet hij ook nog behandeld worden voor PTSS. Ach ja, schouders er onder en door gaan he. Gaat vast wel weer een keertje goed komen.
Trui, het klinkt als een fijn afscheid, voor zover het fijn kan zijn, natuurlijk. En fijn dat Cato en Willem ook mee konden helpen met het bloemen plukken. Ik wil jullie nog wel heel veel sterkte wensen, het gemis zal wel heel groot zijn.
Dat in doeken wikkelen, ik had er nog nooit van gehoord, maar het klinkt mooi, natuurlijker dan een kist of zo. Waren dat dan witte of gekleurde doeken? Ik wil jullie nogmaals heel veel sterkte wensen, want wat zullen jullie haar ongelooflijk missen! Faja, het hoort er misschien wel bij, maar dat betekent niet dat het niet moeilijk en zwaar is. Heel veel kracht om nog vol te kunnen houden. Ik duim dat de operatie goed gaat verlopen en het herstel spoedig gaat zijn.
Yppy, gaaf! je kleine grote meid op vossenjacht.
het waren volgens mij ongebleekt katoenen doeken, vrij dikke stof hoor. zie bijv. hier (bij 'dikke wade') voor een idee. het zag er 'in het echt' wat mooier uit dan op deze plaatjes vind ik.quote:Op dinsdag 19 april 2011 20:16 schreef Spuuglokje het volgende:
Trui, dat klinkt als een bijzonder en warm afscheid.
maar dit ziet er veel mooier uit nog. (M. had vooraf wel eens aan ons gevraagd of we er geen bezwaar tegen hadden als ze voor zo'n doeken-optie koos).Faja, het is in meer landen gebruikelijk volgens mij. M. had het zelf in Nepal en India gezien.
Ik wil even een kleine update geven omtrent mijn aanstaande draagmoederschap. Ik deed dat de vorige keer in het dreumestopic en het gevolg was een verhitte discussie over off-topic etc.. dus ik kom het, ondanks dat ik het hier niet echt vind passen, hier maar weer even vertellen. Dit omdat iedereen altijd erg geinteresseerd is. Fijn vind ik dat!
Goed, de stand van zaken is als volgt. Eind agustus gaat mijn spiraaltje eruit en in oktober kan hopelijk 't eerste embryo teruggeplaatst worden. We hebben een gesprek in het ziekenhuis in Utrecht gehad hierover. Was een erg prettig gesprek en ik ben blij dat dat ziekenhuis zo enthousiast meewerkt. Hoogtechnologisch draagmoederschap is een onderwerp waar de meeste ziekenhuizen zich niet aan willen branden, dus het had ook heel anders gekund.
Gisteren contact opgenomen met 'mijn' verloskundigen. Uitgelegd waar we mee bezig zijn en gevraagd of zij hiervoor openstaan en of we met zijn vieren een afspraak voor een gesprek kunnen maken. Dit op advies van andere draagmoeders waar ik inmiddels contact mee heb. Ze reageerde erg enthousiast en dat deed me erg goed. Niet dat ik hun zegen nodig heb, maar het is gewoon fijn als je je niet hoeft te verdedigen, maar dat je juist enthousiasme ontmoet.
Wat ik ook nog wilde zeggen, ik vind het toch wel heel mooi dat je ons een beetje laat meedelen in het hele traject, bijzonder vind ik het! Dat het allemaal maar voorspoedig mag gaan lopen
Spannend, hoor, het komt heel dichtbij.
En het komt inderdaad dichtbij. Ik kijk er inmiddels erg naar uit.
Alleen zo jammer is de naslag van zoiets leuks. Ik ga dan thuis weer door het lint en waar ik in het museum volgens mij 'geheel normaal' overkom, ben ik op de groep weer de lastige cliënt.
Enerzijds het verlangen naar prikkels, nieuwe dingen, afspraakjes; maar het anderszijds niet goed aankunnen.
Dat is een beetje het balanceren dat ik doe.
Ik heb de afgelopen maand ook medische problemen gehad, met bijwerkingen van mijn medicatie. En dat bracht weer het hele 'kinderen krijgen' verhaal naar boven, waar ik ook niet goed van word.
Er kwam een soort melk uit mijn borsten en 'iedereen' incl de artsen dacht dat ik zwanger was, of ze suggereerden het tenminste, vervelende vragen kreeg ik.
Gezellige hè.
Op de dagbesteding ben ik in een nieuw traject begonnen gisteren, om te kijken of een andere werkplek voo mij niet beter is.
Komende dinsdag ga ik kijken bij een keramiek, glas en kaarsen atelier. Heel spannend, want dat is iets waar ik zeker weten heel hyper van word, omdat ik dat zo leuk vind.
Maar er is daar meer rust, minder geluiden, en een kleinere groep mensen die daar werkt. Dus het lijkt geschikter dan de boerderij waar ik nu dagbesteding heb.
Succes dinsdag bij het atelier, wie weet is dat een fijnere dagbesteding
Oxy, wat lijkt me dat toch lastig, dat balanceren tussen meer of minder prikkels. Je gaat ook naar een andere woonvorm op termijn toch?
Ik hoop zo dat je snel zwanger bent!
Fijn dat iedereen zo positief reageert ook!
Oxy, wat klinkt die andere dagbesteding leuk!
Oxy, fijn dat je genoten hebt bij Naturalis. Jammer van de naslag. Balanceren is zooo moeilijk.
Alvast succes morgen, hopelijk is het wat bij jou past.
Mefke ik ga je een pm sturen, ben benieuwd naar je bevindingen.