C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Welkom beste tijdreiziger!
Je bevindt je in Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 5).
Laat je verwonderen door de geschiedenis!
Cultuur & Historie in het Nieuws
Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 2)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 3)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 4)
We gaan verder met het laatste artikel uit het vorige topic:
13-09-2010
Graf van tsaar Ivan VI gevonden
MOSKOU - Russische archeologen hebben zo goed als zeker het stoffelijk overschot gevonden van tsaar Ivan VI (1740-1764), een van de jongste Russische vorsten aller tijden.
© Novum
Dat heeft onderzoeksleider Anatoli Karanin maandag gezegd tegen het Russische staatspersbureau RIA Novosti. Een DNA-onderzoek moet uitsluitsel geven.
Ivan was geboren in augustus 1740 als zoon van een Duitse hertog en een Russische hertogin. Hij werd geadopteerd door Anna, keizerin van Rusland.
Zij stierf in oktober van dat jaar, waarna de twee maanden oude Ivan werd gekroond tot tsaar.
Opgesloten
Een jaar na zijn troonsbestijging werd de peuter Ivan al afgezet door zijn verre familielid Elizabeth. Hij werd met zijn familie opgesloten en zou nooit meer vrijkomen.
Ivan stierf in 1764, 23 jaar oud. Zijn cipiers staken hem dood toen een muitende legercommandant probeerde hem te bevrijden.
© ANP
(nu.nl)
Je bevindt je in Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 5).
Laat je verwonderen door de geschiedenis!
Cultuur & Historie in het Nieuws
Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 2)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 3)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 4)
We gaan verder met het laatste artikel uit het vorige topic:
13-09-2010
Graf van tsaar Ivan VI gevonden
MOSKOU - Russische archeologen hebben zo goed als zeker het stoffelijk overschot gevonden van tsaar Ivan VI (1740-1764), een van de jongste Russische vorsten aller tijden.
© Novum
Dat heeft onderzoeksleider Anatoli Karanin maandag gezegd tegen het Russische staatspersbureau RIA Novosti. Een DNA-onderzoek moet uitsluitsel geven.
Ivan was geboren in augustus 1740 als zoon van een Duitse hertog en een Russische hertogin. Hij werd geadopteerd door Anna, keizerin van Rusland.
Zij stierf in oktober van dat jaar, waarna de twee maanden oude Ivan werd gekroond tot tsaar.
Opgesloten
Een jaar na zijn troonsbestijging werd de peuter Ivan al afgezet door zijn verre familielid Elizabeth. Hij werd met zijn familie opgesloten en zou nooit meer vrijkomen.
Ivan stierf in 1764, 23 jaar oud. Zijn cipiers staken hem dood toen een muitende legercommandant probeerde hem te bevrijden.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Duikers ontdekken Russische onderzeeër WO II
Een team van Nederlandse, Duitse en Roemeense hobbyduikers heeft voor de kust van Constanta in Roemenië het wrak van een Russische onderzeeër ontdekt.
De duikboot uit de Shchuka-klasse was in 1942 betrokken bij de ondergang van de Struma. Dat vluchtelingenschip was door de onderzeeër getorpedeerd. Van de 769 opvarenden overleefde alleen een 19-jarige jongen de ramp. De ondergang van de Struma was een van de grootste maritieme rampen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Wreck Diving Club
Naar beide schepen werd decennialang gezocht, maar de zoektocht bleef zonder succes. De zestien duikers, die zich hebben verenigd in de Black Sea Wreck Diving Club, vonden het wrak van de onderzeeër tijdens een hobbyduik in november 2008. Pas nu is duidelijk dat het om de duikboot gaat die betrokken was bij de ondergang van de Struma.
Daags voor de ondergang van de Struma had de onderzeeër al het Turkse zeilschip Cankaya getorpedeerd. Op 14 oktober 1942 werd de Shchuka-duikboot geraakt door een Duitse duikbootjager, waarna de onderzeeër zonk.
'Uniek'
De Nederlander Harry Bakker, die bij de duikactie betrokken was, noemt de vondst van de onderzeeër "uniek". Volgens Bakker liggen er voor de kust van de Roemeense havenstad Constanta, waar hij een duikschool heeft, veel meer scheepswrakken. "Maar dat het hier om een Russische onderzeeër gaat, maakt het heel bijzonder", zegt hij.
Bakker zegt dat de Shchuka-onderzeeër in een redelijk goede staat verkeert. "Alleen achter de toren is flinke schade ontstaan door een zeemijn", vertelt hij. Daar stond ook het registratienummer van de duikboot, SC-213. Door de explosie van de zeemijn was de registratie compleet weggevaagd.
Mosselen
Het onderzoek naar de herkomst en achtergrond van het schip heeft bijna twee jaar geduurd. "Bovendien was het hele schip begroeid met mosselen", zegt Bakker. "Daardoor konden we heel lang niet lezen wat er op de romp stond. We hebben de hele duikboot moeten schoonmaken."
De duikers hebben niet overwogen het wrak in te gaan. "In de duikboot zitten nog tientallen matrozen", vertelt Bakker. "Uit respect voor hen hebben we het wrak niet betreden. We zijn ook geen souvenirjagers." De duiker vindt het dan ook niet erg dat de SC-213 op de bodem van de Zwarte Zee blijft liggen. "Het is toch een oorlogsgraf", zegt hij.
http://nos.nl/artikel/184(...)S+Journaal+Nieuws%29
Op vrijdag 18 maart 2011 01:26 [b]schreef Ezio het volgende:[/b]Ik ga nu wel. Kijk uit waar je je staart steekt!
Groetjes, Ezio.
Groetjes, Ezio.
Niet zozeer historisch, al gaat het wel om reconstructies van historische schepen 
Bijzonder is dat dit schip tijdens Sail niet toegankelijk was voor publiek, enkel voor genodigden. Nu dus alsnog de kans even rond te kijken aan dek 
Bezoek Russisch fregat Shtandart
Vanaf 21 september tot 10 oktober zal een replica van het historische Russische fregat Shtandart de Bataviawerf bezoeken en exclusief geopend zijn voor het publiek en donateurs. De Shtandart heeft onlangs geparticipeerd in Sail Amsterdam 2010 en verblijft de komende maanden in Nederland.
De initiatiefnemer van dit project, kapitein Vladimir Martous is een oude bekende van de Bataviawerf. Begin jaren negen liep hij al stage op de Bataviawerf om de fijnere kneepjes van het scheepstimmervak te leren in navolging van Tsaar Peter de Grote, die in Nederland en Engeland ook als ‘'gezel'' ging werken op scheepswerven.
www.shtandart.com
In 1703 maakte Tsaar Peter de Grote gebruik van zijn eigen technische tekeningen en ontwerpen om zijn eerste schip voor de nieuwe Russische Marine te bouwen. Op 24 maart in dat jaar werd in St. Petersburg de kiel gelegd van het fregat "Shtandart" en de totale bouw van het schip duurde niet langer dan 5 maanden. De Tsaar werd zelf de eerste kapitein op het schip dat 16 jaar dienst deed als vlaggenschip van de Russische Marine.
300 jaar later werd op 4 november 1994 in St. Petersburg de kiel gelegd voor de bouw van een exacte kopie van het schip waar Peter de Grote zo veel om gaf. Volgens de traditie van de 18e eeuw werd ook de "nieuwe" Shtandart rijkelijk gedecoreerd met prachtig beeldsnijwerk. Na 5 jaar hard werken met een bouwploeg van ongeveer 40 personen onder leiding van Vladimir Martous, werd de replica in 1999 in het bijzijn van 40.000 toeschouwers te water gelaten. De eerste reis van Frigate "Shtandart", precies 10 jaar geleden, was naar Zaandam waar Peter de Grote het vak van scheepstimmerman leerde.
Frigate "Shtandart" maakt als trainingsschip onderdeel uit van het non-profit Projekt Shtandart uit St. Petersburg. Deze organisatie stelt jonge mensen in de gelegenheid leidinggevende vaardigheiden te ontwikkelen door middel van maritieme activiteiten aan boord van het schip, kennis te maken met nieuwe culturen en op te treden als jonge ambassadeurs van Rusland. Precies zoals Peter de Grote het 3 eeuwen geleden voor ogen had. Het schip neemt jaarlijks deel aan diverse Tall Ships Races en is een graag geziene gast bij grote evenementen. Kaptitein Martous en zijn bemanning heten u van harte welkom aan boord van de Shtandart.
Bijzonder is dat dit schip tijdens Sail niet toegankelijk was voor publiek, enkel voor genodigden. Nu dus alsnog de kans even rond te kijken aan dek Bezoek Russisch fregat Shtandart
Vanaf 21 september tot 10 oktober zal een replica van het historische Russische fregat Shtandart de Bataviawerf bezoeken en exclusief geopend zijn voor het publiek en donateurs. De Shtandart heeft onlangs geparticipeerd in Sail Amsterdam 2010 en verblijft de komende maanden in Nederland.
De initiatiefnemer van dit project, kapitein Vladimir Martous is een oude bekende van de Bataviawerf. Begin jaren negen liep hij al stage op de Bataviawerf om de fijnere kneepjes van het scheepstimmervak te leren in navolging van Tsaar Peter de Grote, die in Nederland en Engeland ook als ‘'gezel'' ging werken op scheepswerven.
www.shtandart.com
In 1703 maakte Tsaar Peter de Grote gebruik van zijn eigen technische tekeningen en ontwerpen om zijn eerste schip voor de nieuwe Russische Marine te bouwen. Op 24 maart in dat jaar werd in St. Petersburg de kiel gelegd van het fregat "Shtandart" en de totale bouw van het schip duurde niet langer dan 5 maanden. De Tsaar werd zelf de eerste kapitein op het schip dat 16 jaar dienst deed als vlaggenschip van de Russische Marine.
300 jaar later werd op 4 november 1994 in St. Petersburg de kiel gelegd voor de bouw van een exacte kopie van het schip waar Peter de Grote zo veel om gaf. Volgens de traditie van de 18e eeuw werd ook de "nieuwe" Shtandart rijkelijk gedecoreerd met prachtig beeldsnijwerk. Na 5 jaar hard werken met een bouwploeg van ongeveer 40 personen onder leiding van Vladimir Martous, werd de replica in 1999 in het bijzijn van 40.000 toeschouwers te water gelaten. De eerste reis van Frigate "Shtandart", precies 10 jaar geleden, was naar Zaandam waar Peter de Grote het vak van scheepstimmerman leerde.
Frigate "Shtandart" maakt als trainingsschip onderdeel uit van het non-profit Projekt Shtandart uit St. Petersburg. Deze organisatie stelt jonge mensen in de gelegenheid leidinggevende vaardigheiden te ontwikkelen door middel van maritieme activiteiten aan boord van het schip, kennis te maken met nieuwe culturen en op te treden als jonge ambassadeurs van Rusland. Precies zoals Peter de Grote het 3 eeuwen geleden voor ogen had. Het schip neemt jaarlijks deel aan diverse Tall Ships Races en is een graag geziene gast bij grote evenementen. Kaptitein Martous en zijn bemanning heten u van harte welkom aan boord van de Shtandart.
13-09-2010
Maya muurschilderingen gered
Italiaanse wetenschappers hebben nanodeeltjes van gebluste kalk gebruikt om de eeuwenoude verf van Maya muurschilderingen weer te laten hechten. Na slechts een week was het afbraakproces niet alleen gestopt, maar ook deels teruggedraaid. Ze publiceerden hierover in het tijdschrift ‘Chemistry, a European Journal’.
De muurschilderingen in de Mexicaanse Maya ruïne Calakmul lijden onder blootstelling aan de elementen. De afbeeldingen zijn met natuurverf op kalksteen aangebracht. Door de jaren heen is de verf langzaam gaan afbladderen. Dat komt omdat het kalksteen (CaCO2) uit de muren, onder invloed van zwavelverbindingen uit de lucht, wordt omgezet naar het veel zachtere gips (voornamelijk CaSO3). Dit spoelt weg bij contact met water, waardoor de verf steeds minder goed aan de muur hecht en de beeltenis uiteindelijk verloren gaat.
Eén van de schilderingen in de Calakmul ruïne. Afbeelding: © Chemistry- A European Journal
.Eerdere pogingen om de muurschilderingen te beschermen met polymeren of hydrophobe coatings gaven problemen. Ze vormden dwarsverbindingen of tastten de kalksteen zelfs aan. Italiaanse wetenschappers van het Centrum voor Oppervlaktechemie van de universiteit van Florence probeerden het nu met nanodeeltjes gebluste kalk. En met succes!
De Maya ruïne Calakmul in Mexico. Afbeelding: © Flickr/Selkie30
Gebluste kalk (calciumhydroxide of Ca(OH)2) reageert namelijk met CO2 uit de lucht weer tot (het harde) kalksteen (CaCO2) en vult zo de gaatjes in de muur op. Het enige bijproduct is wat water. Ook kan de verf zich zelfs weer opnieuw aan deze nieuwe kalksteen hechten.
Om gebluste kalk hiervoor te kunnen gebruiken, is het essentieel dat je nanodeeltjes gebruikt. Grotere deeltjes (300+ nanometer) dringen tijdens het opspuiten namelijk niet door de verflaag heen en bedekken de beeltenis met een witte waas. Dan ben je nog verder van huis. De nanodeeltjes dringen echter wel diep genoeg door om effectief te zijn. Maar als er veel oplosbare sulfaten in de muurschildering aanwezig zijn, reageert het calciumhydroxide liever dáármee en dat geeft weer nutteloos gips. Om dat te voorkomen mengden de wetenschappers er ook nog nanodeeltjes bariumhydroxide bij. Dat reageert nog sneller met de zuren, zodat het calciumhydroxide rustig zijn werk kan doen.
Zoek de verschillen: links de schildering vóór zijn behandeling met nanodeeltjes, rechts erna. De afbladdering is veel minder geworden. Afbeelding: © Chemistry- A European Journal
.De mix van barium- en calciumhydroxide nanodeeltjes werd met behulp van organisch oplosmiddel propanol op de muurschilderingen gespoten en al na een week was er verschil zichtbaar. De afbraak was gestopt en de afbladdering was deels verdwenen. Nu zijn de muurschilderingen stabiel; de vraag is echter hoe lang dit effect standhoudt. De wetenschappers zelf zijn intussen alweer bezig met manieren om nanodeeltjes in te zetten bij het conserveren van schepen, schilderijen en beelden.
(Kennislink)
Maya muurschilderingen gered
Italiaanse wetenschappers hebben nanodeeltjes van gebluste kalk gebruikt om de eeuwenoude verf van Maya muurschilderingen weer te laten hechten. Na slechts een week was het afbraakproces niet alleen gestopt, maar ook deels teruggedraaid. Ze publiceerden hierover in het tijdschrift ‘Chemistry, a European Journal’.
De muurschilderingen in de Mexicaanse Maya ruïne Calakmul lijden onder blootstelling aan de elementen. De afbeeldingen zijn met natuurverf op kalksteen aangebracht. Door de jaren heen is de verf langzaam gaan afbladderen. Dat komt omdat het kalksteen (CaCO2) uit de muren, onder invloed van zwavelverbindingen uit de lucht, wordt omgezet naar het veel zachtere gips (voornamelijk CaSO3). Dit spoelt weg bij contact met water, waardoor de verf steeds minder goed aan de muur hecht en de beeltenis uiteindelijk verloren gaat.
Eén van de schilderingen in de Calakmul ruïne. Afbeelding: © Chemistry- A European Journal
.Eerdere pogingen om de muurschilderingen te beschermen met polymeren of hydrophobe coatings gaven problemen. Ze vormden dwarsverbindingen of tastten de kalksteen zelfs aan. Italiaanse wetenschappers van het Centrum voor Oppervlaktechemie van de universiteit van Florence probeerden het nu met nanodeeltjes gebluste kalk. En met succes!
De Maya ruïne Calakmul in Mexico. Afbeelding: © Flickr/Selkie30
Gebluste kalk (calciumhydroxide of Ca(OH)2) reageert namelijk met CO2 uit de lucht weer tot (het harde) kalksteen (CaCO2) en vult zo de gaatjes in de muur op. Het enige bijproduct is wat water. Ook kan de verf zich zelfs weer opnieuw aan deze nieuwe kalksteen hechten.
Om gebluste kalk hiervoor te kunnen gebruiken, is het essentieel dat je nanodeeltjes gebruikt. Grotere deeltjes (300+ nanometer) dringen tijdens het opspuiten namelijk niet door de verflaag heen en bedekken de beeltenis met een witte waas. Dan ben je nog verder van huis. De nanodeeltjes dringen echter wel diep genoeg door om effectief te zijn. Maar als er veel oplosbare sulfaten in de muurschildering aanwezig zijn, reageert het calciumhydroxide liever dáármee en dat geeft weer nutteloos gips. Om dat te voorkomen mengden de wetenschappers er ook nog nanodeeltjes bariumhydroxide bij. Dat reageert nog sneller met de zuren, zodat het calciumhydroxide rustig zijn werk kan doen.
Zoek de verschillen: links de schildering vóór zijn behandeling met nanodeeltjes, rechts erna. De afbladdering is veel minder geworden. Afbeelding: © Chemistry- A European Journal
.De mix van barium- en calciumhydroxide nanodeeltjes werd met behulp van organisch oplosmiddel propanol op de muurschilderingen gespoten en al na een week was er verschil zichtbaar. De afbraak was gestopt en de afbladdering was deels verdwenen. Nu zijn de muurschilderingen stabiel; de vraag is echter hoe lang dit effect standhoudt. De wetenschappers zelf zijn intussen alweer bezig met manieren om nanodeeltjes in te zetten bij het conserveren van schepen, schilderijen en beelden.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-09-2010
Bohr, Heisenberg en de bom
Niels Bohr en Werner Heisenberg waren twee briljante natuurkundigen, samen verantwoordelijk voor een aantal van de grootste doorbraken in de quantumfysica. De Tweede Wereldoorlog dreef een wig tussen de twee vrienden, en na een wandeling van tien minuten in 1941 was de vriendschap voorgoed bekoeld. Wat gebeurde er?
Göttingen, 1924. De gevierde natuurkundige Niels Bohr geeft een lezing aan een publiek van grotendeels Duitse toehoorders. Duitsland is verarmd en gehavend na de Eerste Wereldoorlog en de komst van de Deense Nobelprijswinnaar Bohr geeft de Duitse natuurkunde goede hoop voor de toekomst. Zijn lezing, over de structuur van atomen en hun straling, wordt ademloos gevolgd door de aanwezigen. Totdat een jongeman, Werner Heisenberg, opstaat en Bohr ervan beschuldigt dat zijn wiskunde niet deugt. De twee vertrekken later voor een lange wandeling naar buiten. Na afloop besluit Bohr dat hij in de jonge Heisenberg een nieuwe pupil heeft ontdekt. Heisenberg vertrekt van Göttingen naar Kopenhagen, waar Bohr een leerstoel bezet. In de jaren die volgen ontwikkelen de twee een uitleg van de quantumnatuurkunde. Hun werk zet de klassieke natuurkunde op zijn kop en luidt de periode in die we nu nog steeds de moderne natuurkunde noemen.
Niels Bohr (1885 – 1962)
Bohr werd geboren in een hecht, intellectueel en atheïstisch gezin in Kopenhagen. Hij ging studeren en trouwde met Margrethe Norlund, waarmee hij veel over zijn werk sprak en die zijn bevindingen uittypte. Bohr bleek een natuurkundig genie, en op 37-jarige leeftijd ontving hij al de Nobelprijs voor zijn onderzoek naar de structuur van atomen en de straling die ze uitzenden.
In de jaren ’20 werkte hij, met onder andere Werner Heisenberg, aan een nieuwe filosofische en wiskundige interpretatie van de quantummechanica. In die Kopenhaagse interpretatie werd voor het eerst aanvaard dat een deeltje twee elkaar uitsluitende toestanden tegelijk kan bezetten.
Omdat zijn moeder Joods was, vluchtte Bohr in de Tweede Wereldoorlog naar de Verenigde Staten. Daar werkte hij mee aan het beruchte Manhattanproject dat de atoombom ontwikkelde. Na de oorlog raakte hij politiek betrokken door zich uit te spreken voor meer openheid tussen Oost en West. Hij was één van de pioniers op het gebied van nucleaire geneeskunde: het behandelen van ziektes met radioactiviteit.
Na de glorieuze jaren ’20 aanvaardt Heisenberg een leerstoel in Leipzig, terug in zijn thuisland Duitsland. Bohr blijft in Denemarken. Het werk van de pioniers in de quantumnatuurkunde leidt tot nieuwe kennis over atomen, zoals de ontdekking van kernsplitsing. In 1932 ontvangt Heisenberg de Nobelprijs voor zijn werk aan de quantummechanica. In 1933 komt in Duitsland Adolf Hitler aan de macht.
Joodse natuurkunde
De opkomst van het Nazi-regime betekende een enorme neergang in de Duitse theoretische natuurkunde. Veel grote natuurkundigen, waaronder Albert Einstein, waren Joods of hadden niets op met het nieuwe bewind. De Nazi’s riepen Einsteins relativiteitstheorie uit tot ‘Joodse natuurkunde’ en verboden het onderricht erin. Als gevolg vluchtten veel Duitse natuurkundigen naar Engeland of naar de Verenigde Staten. Heisenberg bleef, maar maakte het zichzelf niet makkelijk door te weigeren op te houden met het onderwijs in de relativiteitstheorie. Hij belandde op een zwarte lijst en werd voor ondervraging binnengebracht door de SS. Daar redde hij zich blijkbaar goed uit, want hij behield zijn positie binnen de universiteit.
De Tweede Wereldoorlog stelde veel wetenschappers ongewild voor een lastige morele keuze. Tot dan toe was wetenschap een onschuldig iets, een mooie baan waarmee je de wereld kon verbeteren. Maar toen diezelfde wereld in oorlog ondergedompeld werd, werd ook aan natuurkundigen de vraag gesteld of ze hun steentje bij konden dragen aan de overwinning van hun vaderland. Het splitsen van het atoom was nieuwe kennis, in 1938 ontdekt en nog niet compleet begrepen. Dat er energie vrijkomt bij kernsplitsing was een feit, maar de meeste natuurkundigen geloofden niet dat je die energie in kunt zetten als wapen. Maar stukje bij beetje daagde het besef dat het misschien tóch kon: een bom die kernsplitsing als energiebron gebruikt. En wat doe je dan als je regering je vraagt hem te bouwen?
Niels Bohr hoefde zich over die vraag geen zorgen te maken. Denemarken was in 1940 één van de eerste west-Europese landen die door de Duitsers werden veroverd, dus de half-Joodse Bohr kon maar beter zo weinig mogelijk aandacht naar zich toe trekken. Heisenberg daarentegen werd door de Nazi’s aangewezen als projectleider bij de ontwikkeling van een Duits atoomwapen. Dat wapen is er niet gekomen, en wiens schuld dan wel verdienste dat is blijft één van de grootste raadsels uit de geschiedenis van de natuurkunde.
Werner Heisenberg (1901 – 1976)
De in Würzburg geboren Werner Heisenberg was een wiskundig genie. Op de middelbare school viel hij al op door zijn arbeidsmoraal en zijn harde werk. Hij promoveerde op 22-jarige leeftijd in de natuurkunde, met vloeistofstromen als onderwerp, en ging daarna bij Niels Bohr aan quantummechanica werken.
Zijn beroemdste werk is de onzekerheidsrelatie: in de quantumwereld is het onmogelijk om zowel de plaats van een deeltje als zijn snelheid precies te weten. Hij is ook verantwoordelijk voor een wiskundige beschrijving van het quantummechanische gedrag van deeltjes: de matrixmechanica. Die beshrijving is wiskundig erg ingewikkeld, en werd door veel andere natuurkundigen aan de kant gelegd toen Schrödinger met zijn veel eenvoudiger golfvergelijkingen kwam. Later zou blijken dat de uitleg van Heisenberg net zo waar is als die van Schrödinger: ze beschrijven het gedrag van deeltjes op twee manieren, die elkaar uitsluiten maar toch beide waar zijn.
Na de Tweede Wereldoorlog bestond twijfel over Heisenberg’s loyaliteiten tijdens de oorlog. Hij is altijd blijven volhouden dat hij alles heeft gedaan om ervoor te zorgen dat de Duitsers geen atoombom in handen kregen. Hoewel hij als professor in de natuurkunde bleef werken haalde zijn werk nooit meer de geniale kwaliteit die het in zijn jonge jaren had.
Een kort en ingrijpend gesprek
Kort nadat Denemarken in 1940 werd bezet door de Nazi’s, in september 1941, bezocht Werner Heisenberg de universiteit van Kopenhagen. Hij gaf er een lezing, maar gebruikte de gelegenheid ook om een bezoek te brengen aan zijn vriend en leermeester Niels Bohr. Heisenberg stond destijds onder toezicht van de SS, dus als hij iets gevaarlijks te zeggen had moest hij op zijn woorden letten. Tijdens het bezoek gingen Heisenberg en Bohr naar buiten om te wandelen. In plaats van een lang, vruchtbaar gesprek over de wetenschap gebeurde er tijdens die wandeling iets waarover wetenschapshistorici het nu nog niet eens kunnen worden. Na tien minuten keerden de heren terug, Niels Bohr boos en aangeslagen.
Wat was er gebeurd? Had Heisenberg, die voor de Duitsers onderzoek deed naar atoomwapens, aan Bohr verteld waar hij mee bezig was – misschien zelfs met enige trots? Had hij geïnformeerd naar de voortgang van de bouw van Amerikaanse atoomwapens? Bohr vertelde later dat hij geschokt was door het feit dat Heisenberg geen morele bezwaren leek te hebben tegen het meewerken aan een atoombom. Heisenberg zelf zegt juist dat hij er alles aan heeft gedaan om de bouw van zo’n bom te vertragen of zelfs onmogelijk te maken.
Hiroshima en Nagasaki
De Duitse atoombom kwam er niet. Bohr vluchtte in 1943 via Zweden naar de V.S., nadat was uitgelekt dat de Nazi’s Deense Joden zouden gaan deporteren. Daar werkte hij, ironisch genoeg, mee aan het Amerikaanse atoomprogramma dat wel zou uitmonden in de bouw van atoombommen. Die bommen zouden in Hiroshima en Nagasaki aan honderdduizenden onschuldige mensen het leven kosten. Heisenberg bleef tot aan het einde van de oorlog in Duitsland, waar hij probeerde om een energiecentrale op kernenergie te bouwen. Hij werd in 1945 door de Britten gearresteerd, en samen met een aantal andere vooraanstaande Duitse wetenschappers opgesloten in een landhuis bij Cambridge. Afluisteren door de geallieerden bracht aan het licht dat de Duitsers, onder Heisenberg’s leiding, niet dicht in de buurt van de bouw van een atoombom zijn geweest. Volgens Heisenberg kwam dat door een rekenfout: hij had de kritische massa die nodig is voor een atoombom te hoog ingeschat en daardoor altijd gedacht dat het onmogelijk was om er één te bouwen.
Het tien minuten durende gesprek tussen Bohr en Heisenberg is symbolisch voor de onmogelijke opgave waar natuurkundigen in de Tweede Wereldoorlog voor stonden. Kan je het voor jezelf wel goed praten om ergens aan te werken, als jouw werk de dood van onschuldige slachtoffers ten gevolge kan hebben? Als Heisenberg loog over zijn rekenfout en wel degelijk wist dat een kleine hoeveelheid verrijkt uranium al genoeg zou zijn voor een atoombom heeft hij wellicht verhinderd dat Europese of Amerikaanse steden werden gebombardeerd. De wetenschappers die in de V.S. de atoombom ontwikkelden hebben achteraf spijt betoond. Maar had de uitvinding van de atoombom wel voorkomen kunnen worden, of was het een natuurlijk effect van de ontdekking van kernsplijting?
Het gesprek is ook tekenend voor het feit dat zelfs exacte wetenschappers, die zich bezig houden met onomstotelijke waarheden, zichzelf soms gewetensvragen moeten stellen. De morele lading van de vraag en het mysterie eromheen waren voor journalist en schrijver Michael Frayn de aanleiding voor het schrijven van een toneelstuk erover, Copenhagen. In dit stuk kijken Heisenberg, Bohr en zijn vrouw Margrethe terug op de ontmoeting en ziet het publiek vier verschillende versies van wat er die dag gebeurd kan zijn. Elk hebben ze een ander resultaat tot gevolg, maar in geen van alle kon de uitvinding van de bom voorkomen worden.
Kopenhagen
Het Nationale Toneel speelt Kopenhagen van Michael Frayn nog tot en met 18 september 2010. Lezers van Kennislink kunnen hier met korting heen.
Klik hier voor meer informatie
Afbeelding: © Het Nationale Toneel
(Kennislink)
Bohr, Heisenberg en de bom
Niels Bohr en Werner Heisenberg waren twee briljante natuurkundigen, samen verantwoordelijk voor een aantal van de grootste doorbraken in de quantumfysica. De Tweede Wereldoorlog dreef een wig tussen de twee vrienden, en na een wandeling van tien minuten in 1941 was de vriendschap voorgoed bekoeld. Wat gebeurde er?
Göttingen, 1924. De gevierde natuurkundige Niels Bohr geeft een lezing aan een publiek van grotendeels Duitse toehoorders. Duitsland is verarmd en gehavend na de Eerste Wereldoorlog en de komst van de Deense Nobelprijswinnaar Bohr geeft de Duitse natuurkunde goede hoop voor de toekomst. Zijn lezing, over de structuur van atomen en hun straling, wordt ademloos gevolgd door de aanwezigen. Totdat een jongeman, Werner Heisenberg, opstaat en Bohr ervan beschuldigt dat zijn wiskunde niet deugt. De twee vertrekken later voor een lange wandeling naar buiten. Na afloop besluit Bohr dat hij in de jonge Heisenberg een nieuwe pupil heeft ontdekt. Heisenberg vertrekt van Göttingen naar Kopenhagen, waar Bohr een leerstoel bezet. In de jaren die volgen ontwikkelen de twee een uitleg van de quantumnatuurkunde. Hun werk zet de klassieke natuurkunde op zijn kop en luidt de periode in die we nu nog steeds de moderne natuurkunde noemen.
Niels Bohr (1885 – 1962)
Bohr werd geboren in een hecht, intellectueel en atheïstisch gezin in Kopenhagen. Hij ging studeren en trouwde met Margrethe Norlund, waarmee hij veel over zijn werk sprak en die zijn bevindingen uittypte. Bohr bleek een natuurkundig genie, en op 37-jarige leeftijd ontving hij al de Nobelprijs voor zijn onderzoek naar de structuur van atomen en de straling die ze uitzenden.
In de jaren ’20 werkte hij, met onder andere Werner Heisenberg, aan een nieuwe filosofische en wiskundige interpretatie van de quantummechanica. In die Kopenhaagse interpretatie werd voor het eerst aanvaard dat een deeltje twee elkaar uitsluitende toestanden tegelijk kan bezetten.
Omdat zijn moeder Joods was, vluchtte Bohr in de Tweede Wereldoorlog naar de Verenigde Staten. Daar werkte hij mee aan het beruchte Manhattanproject dat de atoombom ontwikkelde. Na de oorlog raakte hij politiek betrokken door zich uit te spreken voor meer openheid tussen Oost en West. Hij was één van de pioniers op het gebied van nucleaire geneeskunde: het behandelen van ziektes met radioactiviteit.
Na de glorieuze jaren ’20 aanvaardt Heisenberg een leerstoel in Leipzig, terug in zijn thuisland Duitsland. Bohr blijft in Denemarken. Het werk van de pioniers in de quantumnatuurkunde leidt tot nieuwe kennis over atomen, zoals de ontdekking van kernsplitsing. In 1932 ontvangt Heisenberg de Nobelprijs voor zijn werk aan de quantummechanica. In 1933 komt in Duitsland Adolf Hitler aan de macht.
Joodse natuurkunde
De opkomst van het Nazi-regime betekende een enorme neergang in de Duitse theoretische natuurkunde. Veel grote natuurkundigen, waaronder Albert Einstein, waren Joods of hadden niets op met het nieuwe bewind. De Nazi’s riepen Einsteins relativiteitstheorie uit tot ‘Joodse natuurkunde’ en verboden het onderricht erin. Als gevolg vluchtten veel Duitse natuurkundigen naar Engeland of naar de Verenigde Staten. Heisenberg bleef, maar maakte het zichzelf niet makkelijk door te weigeren op te houden met het onderwijs in de relativiteitstheorie. Hij belandde op een zwarte lijst en werd voor ondervraging binnengebracht door de SS. Daar redde hij zich blijkbaar goed uit, want hij behield zijn positie binnen de universiteit.
De Tweede Wereldoorlog stelde veel wetenschappers ongewild voor een lastige morele keuze. Tot dan toe was wetenschap een onschuldig iets, een mooie baan waarmee je de wereld kon verbeteren. Maar toen diezelfde wereld in oorlog ondergedompeld werd, werd ook aan natuurkundigen de vraag gesteld of ze hun steentje bij konden dragen aan de overwinning van hun vaderland. Het splitsen van het atoom was nieuwe kennis, in 1938 ontdekt en nog niet compleet begrepen. Dat er energie vrijkomt bij kernsplitsing was een feit, maar de meeste natuurkundigen geloofden niet dat je die energie in kunt zetten als wapen. Maar stukje bij beetje daagde het besef dat het misschien tóch kon: een bom die kernsplitsing als energiebron gebruikt. En wat doe je dan als je regering je vraagt hem te bouwen?
Niels Bohr hoefde zich over die vraag geen zorgen te maken. Denemarken was in 1940 één van de eerste west-Europese landen die door de Duitsers werden veroverd, dus de half-Joodse Bohr kon maar beter zo weinig mogelijk aandacht naar zich toe trekken. Heisenberg daarentegen werd door de Nazi’s aangewezen als projectleider bij de ontwikkeling van een Duits atoomwapen. Dat wapen is er niet gekomen, en wiens schuld dan wel verdienste dat is blijft één van de grootste raadsels uit de geschiedenis van de natuurkunde.
Werner Heisenberg (1901 – 1976)
De in Würzburg geboren Werner Heisenberg was een wiskundig genie. Op de middelbare school viel hij al op door zijn arbeidsmoraal en zijn harde werk. Hij promoveerde op 22-jarige leeftijd in de natuurkunde, met vloeistofstromen als onderwerp, en ging daarna bij Niels Bohr aan quantummechanica werken.
Zijn beroemdste werk is de onzekerheidsrelatie: in de quantumwereld is het onmogelijk om zowel de plaats van een deeltje als zijn snelheid precies te weten. Hij is ook verantwoordelijk voor een wiskundige beschrijving van het quantummechanische gedrag van deeltjes: de matrixmechanica. Die beshrijving is wiskundig erg ingewikkeld, en werd door veel andere natuurkundigen aan de kant gelegd toen Schrödinger met zijn veel eenvoudiger golfvergelijkingen kwam. Later zou blijken dat de uitleg van Heisenberg net zo waar is als die van Schrödinger: ze beschrijven het gedrag van deeltjes op twee manieren, die elkaar uitsluiten maar toch beide waar zijn.
Na de Tweede Wereldoorlog bestond twijfel over Heisenberg’s loyaliteiten tijdens de oorlog. Hij is altijd blijven volhouden dat hij alles heeft gedaan om ervoor te zorgen dat de Duitsers geen atoombom in handen kregen. Hoewel hij als professor in de natuurkunde bleef werken haalde zijn werk nooit meer de geniale kwaliteit die het in zijn jonge jaren had.
Een kort en ingrijpend gesprek
Kort nadat Denemarken in 1940 werd bezet door de Nazi’s, in september 1941, bezocht Werner Heisenberg de universiteit van Kopenhagen. Hij gaf er een lezing, maar gebruikte de gelegenheid ook om een bezoek te brengen aan zijn vriend en leermeester Niels Bohr. Heisenberg stond destijds onder toezicht van de SS, dus als hij iets gevaarlijks te zeggen had moest hij op zijn woorden letten. Tijdens het bezoek gingen Heisenberg en Bohr naar buiten om te wandelen. In plaats van een lang, vruchtbaar gesprek over de wetenschap gebeurde er tijdens die wandeling iets waarover wetenschapshistorici het nu nog niet eens kunnen worden. Na tien minuten keerden de heren terug, Niels Bohr boos en aangeslagen.
Wat was er gebeurd? Had Heisenberg, die voor de Duitsers onderzoek deed naar atoomwapens, aan Bohr verteld waar hij mee bezig was – misschien zelfs met enige trots? Had hij geïnformeerd naar de voortgang van de bouw van Amerikaanse atoomwapens? Bohr vertelde later dat hij geschokt was door het feit dat Heisenberg geen morele bezwaren leek te hebben tegen het meewerken aan een atoombom. Heisenberg zelf zegt juist dat hij er alles aan heeft gedaan om de bouw van zo’n bom te vertragen of zelfs onmogelijk te maken.
Hiroshima en Nagasaki
De Duitse atoombom kwam er niet. Bohr vluchtte in 1943 via Zweden naar de V.S., nadat was uitgelekt dat de Nazi’s Deense Joden zouden gaan deporteren. Daar werkte hij, ironisch genoeg, mee aan het Amerikaanse atoomprogramma dat wel zou uitmonden in de bouw van atoombommen. Die bommen zouden in Hiroshima en Nagasaki aan honderdduizenden onschuldige mensen het leven kosten. Heisenberg bleef tot aan het einde van de oorlog in Duitsland, waar hij probeerde om een energiecentrale op kernenergie te bouwen. Hij werd in 1945 door de Britten gearresteerd, en samen met een aantal andere vooraanstaande Duitse wetenschappers opgesloten in een landhuis bij Cambridge. Afluisteren door de geallieerden bracht aan het licht dat de Duitsers, onder Heisenberg’s leiding, niet dicht in de buurt van de bouw van een atoombom zijn geweest. Volgens Heisenberg kwam dat door een rekenfout: hij had de kritische massa die nodig is voor een atoombom te hoog ingeschat en daardoor altijd gedacht dat het onmogelijk was om er één te bouwen.
Het tien minuten durende gesprek tussen Bohr en Heisenberg is symbolisch voor de onmogelijke opgave waar natuurkundigen in de Tweede Wereldoorlog voor stonden. Kan je het voor jezelf wel goed praten om ergens aan te werken, als jouw werk de dood van onschuldige slachtoffers ten gevolge kan hebben? Als Heisenberg loog over zijn rekenfout en wel degelijk wist dat een kleine hoeveelheid verrijkt uranium al genoeg zou zijn voor een atoombom heeft hij wellicht verhinderd dat Europese of Amerikaanse steden werden gebombardeerd. De wetenschappers die in de V.S. de atoombom ontwikkelden hebben achteraf spijt betoond. Maar had de uitvinding van de atoombom wel voorkomen kunnen worden, of was het een natuurlijk effect van de ontdekking van kernsplijting?
Het gesprek is ook tekenend voor het feit dat zelfs exacte wetenschappers, die zich bezig houden met onomstotelijke waarheden, zichzelf soms gewetensvragen moeten stellen. De morele lading van de vraag en het mysterie eromheen waren voor journalist en schrijver Michael Frayn de aanleiding voor het schrijven van een toneelstuk erover, Copenhagen. In dit stuk kijken Heisenberg, Bohr en zijn vrouw Margrethe terug op de ontmoeting en ziet het publiek vier verschillende versies van wat er die dag gebeurd kan zijn. Elk hebben ze een ander resultaat tot gevolg, maar in geen van alle kon de uitvinding van de bom voorkomen worden.
Kopenhagen
Het Nationale Toneel speelt Kopenhagen van Michael Frayn nog tot en met 18 september 2010. Lezers van Kennislink kunnen hier met korting heen.
Klik hier voor meer informatie
Afbeelding: © Het Nationale Toneel
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-09-2010
'Columbus nam Afrikanen mee naar Nieuwe Wereld'
AMSTERDAM - De eerste Afrikanen die de Atlantische Oceaan overstaken, reisden waarschijnlijk mee met Columbus. Dat hebben Deense wetenschappers vastgesteld.
Twee reisgezellen van Christoffel Columbus waren vermoedelijk van Afrikaanse afkomst, zo blijkt uit een DNA-analyse van menselijke resten die zijn opgegraven in La Isabela in de Dominicaanse republiek.
Dat hebben onderzoekers van de Universiteit van Kopenhagen bekend gemaakt op het Internationaal Symposium voor Biomoleculaire Archeologie.
Begraafplaats
De geanalyseerde botten zijn ontdekt op een begraafplaats waar 300 mensen zijn begraven die deelnamen aan de tweede expeditie van Columbus naar de Nieuwe Wereld. La Isabela was in 1494 de eerste koloniale stad die werd gesticht in het nieuw ontdekte continent.
De ontdekking van de Afrikaanse botten suggereert dat de eerste Afrikanen de Atlantische Oceaan 150 jaar eerder overstaken dan tot nu toe werd aangenomen.
Slaven
“Afrikaanse Amerikanen geloven nu dat hun geschiedenis begon toen de eerste schepen met slaven aanlegden in het midden van de zeventiende eeuw”, verklaart onderzoeker Hannes Schroeder in het Britse tijdschrift New Scientist. “Maar onze resultaten suggereren dat hun geschiedenis gelijk loopt met de Europese historie op het continent.”
De wetenschappers kwamen de Afrikaanse reizigers op het spoor door mitochondriaal DNA te analyseren in tanden en dijbeenbotten die zijn gevonden op de begraafplaats in La Isabela. De botten van twee individuen bleken genetische kenmerken te bevatten die vooral voorkomen bij Afrikaanse volken die in Zuidelijk Afrika leven.
Vrijwillig
Verder onderzoek kan mogelijk uitwijzen waar de twee Afrikanen precies vandaan kwamen. De vraag of de Afrikanen vrijwillig meereisden met Columbus of als slaven kan echter niet worden beantwoord door de wetenschappers.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Columbus nam Afrikanen mee naar Nieuwe Wereld'
AMSTERDAM - De eerste Afrikanen die de Atlantische Oceaan overstaken, reisden waarschijnlijk mee met Columbus. Dat hebben Deense wetenschappers vastgesteld.
Twee reisgezellen van Christoffel Columbus waren vermoedelijk van Afrikaanse afkomst, zo blijkt uit een DNA-analyse van menselijke resten die zijn opgegraven in La Isabela in de Dominicaanse republiek.
Dat hebben onderzoekers van de Universiteit van Kopenhagen bekend gemaakt op het Internationaal Symposium voor Biomoleculaire Archeologie.
Begraafplaats
De geanalyseerde botten zijn ontdekt op een begraafplaats waar 300 mensen zijn begraven die deelnamen aan de tweede expeditie van Columbus naar de Nieuwe Wereld. La Isabela was in 1494 de eerste koloniale stad die werd gesticht in het nieuw ontdekte continent.
De ontdekking van de Afrikaanse botten suggereert dat de eerste Afrikanen de Atlantische Oceaan 150 jaar eerder overstaken dan tot nu toe werd aangenomen.
Slaven
“Afrikaanse Amerikanen geloven nu dat hun geschiedenis begon toen de eerste schepen met slaven aanlegden in het midden van de zeventiende eeuw”, verklaart onderzoeker Hannes Schroeder in het Britse tijdschrift New Scientist. “Maar onze resultaten suggereren dat hun geschiedenis gelijk loopt met de Europese historie op het continent.”
De wetenschappers kwamen de Afrikaanse reizigers op het spoor door mitochondriaal DNA te analyseren in tanden en dijbeenbotten die zijn gevonden op de begraafplaats in La Isabela. De botten van twee individuen bleken genetische kenmerken te bevatten die vooral voorkomen bij Afrikaanse volken die in Zuidelijk Afrika leven.
Vrijwillig
Verder onderzoek kan mogelijk uitwijzen waar de twee Afrikanen precies vandaan kwamen. De vraag of de Afrikanen vrijwillig meereisden met Columbus of als slaven kan echter niet worden beantwoord door de wetenschappers.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-09-2010
Gedetailleerde astrologische schilderingen in Egyptische graftombe
In een oude Egyptische graftombe zijn astrologische weergaven gevonden. Ze staan afgebeeld in de grafkamer van een Nubische priester in het el-Asasif gebied, ten westen van Luxor.
Op de schilderingen is onder andere hemelgodin Noet afgebeeld. Zij is de moeder van onder meer Osiris, Isis en Seth.
De grafkamer is gevonden op de bodem van een acht meter diepe begraafplaats. Het complex is in goede staat en bevat vele prachtige taferelen die geschilderd zijn in levendige kleuren. Blauw en geel zijn de meest voorkomende kleuren op het plafond, waar godin Noet met open armen de overledenen ontvangt.
Het gaat hier naar alle waarschijnlijkheid om de grafkamer van Karakhamun, een priester uit de 25e dynastie (755-656 v.Chr.). Zijn graftombe, TT223, werd ontdekt in de 19e eeuw, maar stortte toen in elkaar en verdween weer onder het woestijnzand.
Een Egyptisch-Amerikaanse expeditie ontdekte de tombe weer in 2006. Het team werkt inmiddels ook aan twee verwaarloosde Nubische graftombes vlakbij: de tombe van Karabasken, een burgemeester van Thebe, en de tombe van Irtieru, verzorger van de goddelijke levenspartner van Amon, Nitocris.
De tombe van Karakhamun is wellicht de grootste in de necropolis. Toen het onderzoeksteam de begraafplaats vond, was deze vrijwel geheel aan het zicht onttrokken en compleet ontoegankelijk. Een kleine zwarte scheur in het gesteente leidde het team naar de grafkamer. Vanwege de pilaren, schilderingen en verfijnde beeldhouwwerken denkt men dat de priester nauwe banden had met de koninklijke familie.
Bron: Discovery.com
(Discovery.com)
Gedetailleerde astrologische schilderingen in Egyptische graftombe
In een oude Egyptische graftombe zijn astrologische weergaven gevonden. Ze staan afgebeeld in de grafkamer van een Nubische priester in het el-Asasif gebied, ten westen van Luxor.
Op de schilderingen is onder andere hemelgodin Noet afgebeeld. Zij is de moeder van onder meer Osiris, Isis en Seth.
De grafkamer is gevonden op de bodem van een acht meter diepe begraafplaats. Het complex is in goede staat en bevat vele prachtige taferelen die geschilderd zijn in levendige kleuren. Blauw en geel zijn de meest voorkomende kleuren op het plafond, waar godin Noet met open armen de overledenen ontvangt.
Het gaat hier naar alle waarschijnlijkheid om de grafkamer van Karakhamun, een priester uit de 25e dynastie (755-656 v.Chr.). Zijn graftombe, TT223, werd ontdekt in de 19e eeuw, maar stortte toen in elkaar en verdween weer onder het woestijnzand.
Een Egyptisch-Amerikaanse expeditie ontdekte de tombe weer in 2006. Het team werkt inmiddels ook aan twee verwaarloosde Nubische graftombes vlakbij: de tombe van Karabasken, een burgemeester van Thebe, en de tombe van Irtieru, verzorger van de goddelijke levenspartner van Amon, Nitocris.
De tombe van Karakhamun is wellicht de grootste in de necropolis. Toen het onderzoeksteam de begraafplaats vond, was deze vrijwel geheel aan het zicht onttrokken en compleet ontoegankelijk. Een kleine zwarte scheur in het gesteente leidde het team naar de grafkamer. Vanwege de pilaren, schilderingen en verfijnde beeldhouwwerken denkt men dat de priester nauwe banden had met de koninklijke familie.
Bron: Discovery.com
(Discovery.com)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-09-2010
Kleinzoon Stalin kan opa voor rechtbank niet witwassen
De kleinzoon van Stalin heeft bot gevangen in het proces dat hij begonnen was tegen de nationale archieven van Rusland. Hij beschuldigt hen ervan documenten vervalst te hebben over de betrokkenheid van de sovjetdictator bij het bloedbad van Katyn tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daarbij werden naar schatting 22.000 Poolse officieren en intellectuelen door de Russische geheime dienst vermoord.
Concreet beschuldigt Jevgeni Dzjoegasjvili, die de echte naam van de familie van Stalin draagt, het federaal agentschap van de archieven ervan "valse documenten over het probleem van Katyn" gepubliceerd te hebben op zijn website.
Hij vroeg de rechtbank om die documenten waaruit de directe betrokkenheid van Stalin bij het bloedbad van Katyn blijkt, te bestempelen als "niet overeenkomstig met de realiteit". Bovendien wilde de kleinzoon dat het agentschap de documenten van zijn website haalt en hem tien miljoen roebel (245.000 euro) geeft als morele schadevergoeding.
Het meest opmerkelijke document van de bundel is een nota van het hoofd van de politieke politie NKVD, Lavrenti Beria, met de handtekening van Stalin erop. Daarin wordt voorgesteld om de Poolse officiers te executeren.
Het online publiceren van de papieren over Katyn op 28 april was aangekondigd door Russisch president Dmitri Medvedev, in het kader van de toenadering tot Warschau. (belga/jv)
(HLN)
Kleinzoon Stalin kan opa voor rechtbank niet witwassen
De kleinzoon van Stalin heeft bot gevangen in het proces dat hij begonnen was tegen de nationale archieven van Rusland. Hij beschuldigt hen ervan documenten vervalst te hebben over de betrokkenheid van de sovjetdictator bij het bloedbad van Katyn tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daarbij werden naar schatting 22.000 Poolse officieren en intellectuelen door de Russische geheime dienst vermoord.
Concreet beschuldigt Jevgeni Dzjoegasjvili, die de echte naam van de familie van Stalin draagt, het federaal agentschap van de archieven ervan "valse documenten over het probleem van Katyn" gepubliceerd te hebben op zijn website.
Hij vroeg de rechtbank om die documenten waaruit de directe betrokkenheid van Stalin bij het bloedbad van Katyn blijkt, te bestempelen als "niet overeenkomstig met de realiteit". Bovendien wilde de kleinzoon dat het agentschap de documenten van zijn website haalt en hem tien miljoen roebel (245.000 euro) geeft als morele schadevergoeding.
Het meest opmerkelijke document van de bundel is een nota van het hoofd van de politieke politie NKVD, Lavrenti Beria, met de handtekening van Stalin erop. Daarin wordt voorgesteld om de Poolse officiers te executeren.
Het online publiceren van de papieren over Katyn op 28 april was aangekondigd door Russisch president Dmitri Medvedev, in het kader van de toenadering tot Warschau. (belga/jv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-09-2010
Mozes zag iets opensplijten, maar het was niet de zee
Een nieuw computermodel biedt een mogelijke verklaring voor één van de spectaculairste mirakels uit het Oude testament. Mozes zou volgens de Hebreeuwse Bijbel door middel van de kracht van God de Schelfzee (de Bijbelse naam voor de Rode Zee) in tweeën hebben gedeeld en zo een doortocht hebben geschapen voor het Israëlitische volk naar de vrijheid. Het splitsen van de zee zou dus wel kunnen, maar er duiken dan meteen een aantal andere onjuistheden op.
Nijldelta
Carl Drews van het National Center for Atmospheric Research ontdekte bijvoorbeeld dat de locatie niet kan kloppen: het moet gebeurd zijn in de buurt van de Nijldelta (en dus niet de Rode Zee). Theoretisch kan daar een oostenwind van ongeveer honderd kilometer per uur ervoor zorgen dat het water genoeg wordt weggeblazen zodat je er op bepaalde plaatsen kan doorwaden.
Dat is uiteraard wel een stuk minder spectaculair dan wat we in ons hoofd hebben hangen over het evenement. Blijft echter het probleem van de wind: het is quasi onmogelijk dat de Israëlieten daar zouden kunnen door wandelen. (mvl)
(HLN)
Mozes zag iets opensplijten, maar het was niet de zee
Een nieuw computermodel biedt een mogelijke verklaring voor één van de spectaculairste mirakels uit het Oude testament. Mozes zou volgens de Hebreeuwse Bijbel door middel van de kracht van God de Schelfzee (de Bijbelse naam voor de Rode Zee) in tweeën hebben gedeeld en zo een doortocht hebben geschapen voor het Israëlitische volk naar de vrijheid. Het splitsen van de zee zou dus wel kunnen, maar er duiken dan meteen een aantal andere onjuistheden op.
Nijldelta
Carl Drews van het National Center for Atmospheric Research ontdekte bijvoorbeeld dat de locatie niet kan kloppen: het moet gebeurd zijn in de buurt van de Nijldelta (en dus niet de Rode Zee). Theoretisch kan daar een oostenwind van ongeveer honderd kilometer per uur ervoor zorgen dat het water genoeg wordt weggeblazen zodat je er op bepaalde plaatsen kan doorwaden.
Dat is uiteraard wel een stuk minder spectaculair dan wat we in ons hoofd hebben hangen over het evenement. Blijft echter het probleem van de wind: het is quasi onmogelijk dat de Israëlieten daar zouden kunnen door wandelen. (mvl)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-09-2010
Historische opgraving in Tilburg stilgelegd
TILBURG - De opgraving van een grote middeleeuwse nederzetting in Tilburg is stilgelegd, omdat er discussie is ontstaan tussen de gemeente, de aannemer en de uitvoerder over de kosten.
© ANP
Wethouder Marieke Moorman heeft dat aan de gemeenteraad gemeld.
De vondst die begin september met veel trots werd gepresenteerd, werpt een nieuw licht op het ontstaan van Tilburg. De nederzetting dateert uit het begin van de achtste eeuw terwijl tot voor kort werd aangenomen dat Tilburg in de loop van de twaalfde is ontstaan.
De gemeente voert op dit moment gesprekken over de kosten met aannemer VolkerWessels die op het voormalig fabrieksterrein woningen gaat bouwen en Archol die de opgravingen uitvoert.
© ANP
(nu.nl)
Historische opgraving in Tilburg stilgelegd
TILBURG - De opgraving van een grote middeleeuwse nederzetting in Tilburg is stilgelegd, omdat er discussie is ontstaan tussen de gemeente, de aannemer en de uitvoerder over de kosten.
© ANP
Wethouder Marieke Moorman heeft dat aan de gemeenteraad gemeld.
De vondst die begin september met veel trots werd gepresenteerd, werpt een nieuw licht op het ontstaan van Tilburg. De nederzetting dateert uit het begin van de achtste eeuw terwijl tot voor kort werd aangenomen dat Tilburg in de loop van de twaalfde is ontstaan.
De gemeente voert op dit moment gesprekken over de kosten met aannemer VolkerWessels die op het voormalig fabrieksterrein woningen gaat bouwen en Archol die de opgravingen uitvoert.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-09-2010
Archeologen vinden loge van Herodes
AMSTERDAM - Israëlische archeologen hebben een overdadige privéloge opgegraven die onderdeel uitmaakte van een vierhonderd zitplaatsen tellend theater bij het winterpaleis van koning Herodes.
© Novum
Volgens de archeologen is de ruimte opnieuw een bewijs van de extravagante smaak van Herodes.
Hoofdarcheoloog Ehud Netzer zei dat Herodes Romeinse kunstenaars opdracht heeft gegeven de theatermuren te versieren met gedetailleerde schilderingen en gipsen friezen.
Op het bovenste gedeelte van de muren staan schilderingen van ramen die over een rivier uitkijken en een zeelandschap met een groot zeilschip.
Herodes was een vazalkoning onder de Romeinen over delen van Palestina van 37 voor Christus tot 4 voor Christus. Herodes staat bekend om de vele complexen die in het gebied zijn gebouwd.
© Novum
(nu.nl)
Archeologen vinden loge van Herodes
AMSTERDAM - Israëlische archeologen hebben een overdadige privéloge opgegraven die onderdeel uitmaakte van een vierhonderd zitplaatsen tellend theater bij het winterpaleis van koning Herodes.
© Novum
Volgens de archeologen is de ruimte opnieuw een bewijs van de extravagante smaak van Herodes.
Hoofdarcheoloog Ehud Netzer zei dat Herodes Romeinse kunstenaars opdracht heeft gegeven de theatermuren te versieren met gedetailleerde schilderingen en gipsen friezen.
Op het bovenste gedeelte van de muren staan schilderingen van ramen die over een rivier uitkijken en een zeelandschap met een groot zeilschip.
Herodes was een vazalkoning onder de Romeinen over delen van Palestina van 37 voor Christus tot 4 voor Christus. Herodes staat bekend om de vele complexen die in het gebied zijn gebouwd.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
LONDEN - David Irving, de Britse historicus die de Holocaust ontkent, reist als gids met een reisgezelschap langs verschillende historische plaatsen uit de Tweede Wereldoorlog in Polen. Dat maakten aanklagers van het Poolse herdenkingsinstituut vandaag bekend.
Irving doet onder meer nazi-vernietingingskampen aan waar hij van plan is toespraken te geven aan zijn gevolg. De negationistische historicus weigerde zijn reisschema bekend te maken. De aanklagers zijn wel op de hoogte van zijn route.
Irving wordt in Polen scherp in de gaten gehouden. Zijn toespraken worden door de autoriteiten met argusogen gevolgd op mogelijke overtredingen. Ook in Polen is het ontkennen van de Holocaust bij wet verboden. Bij strafbare uitlatingen riskeert Irving een celstraf tot drie jaar.
Irving werd in 2006 in Oostenrijk al eens onder vergelijkbare wetgeving veroordeeld. Hij moest toen dertien maanden celstraf uitzitten. (NOVUM/EK)
Irving doet onder meer nazi-vernietingingskampen aan waar hij van plan is toespraken te geven aan zijn gevolg. De negationistische historicus weigerde zijn reisschema bekend te maken. De aanklagers zijn wel op de hoogte van zijn route.
Irving wordt in Polen scherp in de gaten gehouden. Zijn toespraken worden door de autoriteiten met argusogen gevolgd op mogelijke overtredingen. Ook in Polen is het ontkennen van de Holocaust bij wet verboden. Bij strafbare uitlatingen riskeert Irving een celstraf tot drie jaar.
Irving werd in 2006 in Oostenrijk al eens onder vergelijkbare wetgeving veroordeeld. Hij moest toen dertien maanden celstraf uitzitten. (NOVUM/EK)
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
22-09-2010
"Titanic zonk door domme stuurfout"
Waarom zonk de Titanic? Er zijn honderden boeken over verschenen, maar het nieuwste, van de hand van Louise Patten, biedt wel een erg nuchtere verklaring: iemand die rechts moest draaien, stuurde naar links. Een simpel misverstand dus.
Louise Patten is de kleindochter van Charles Lightoller, de tweede officier op de Titanic. Die heeft haar verteld dat Robert Hitchins, de man die aan het roer stond op het tijdstip van de ramp, de opdracht kreeg om hard naar stuurboord te draaien. In plaats daarvan ging hij naar links.
"Volgens mijn grootvader hadden ze makkelijk de ijsberg kunnen omzeilen, ware het niet voor deze blunder", zegt Patten. Er volgde volgens haar nog een tweede blunder: J. Bruce Ismay, voorzitter van de White Star Line, beval om door te blijven varen, ondanks de stuurfout. Daardoor zonk het schip sneller. Als het was stilgelegd zou het makkelijk blijven drijven zijn tot de reddingsschepen kwamen.
Waarom Lightoller daar zelf nooit iets van gezegd heeft? Volgens zijn kleindochter was hij bang zijn eigen reputatie om zeep te helpen en had hij schrik dat de White Star Line failliet zou gaan als hij zijn mond zou opendoen, waardoor zijn collega's hun werk zouden verliezen. (mvl)
(HLN)
"Titanic zonk door domme stuurfout"
Waarom zonk de Titanic? Er zijn honderden boeken over verschenen, maar het nieuwste, van de hand van Louise Patten, biedt wel een erg nuchtere verklaring: iemand die rechts moest draaien, stuurde naar links. Een simpel misverstand dus.
Louise Patten is de kleindochter van Charles Lightoller, de tweede officier op de Titanic. Die heeft haar verteld dat Robert Hitchins, de man die aan het roer stond op het tijdstip van de ramp, de opdracht kreeg om hard naar stuurboord te draaien. In plaats daarvan ging hij naar links.
"Volgens mijn grootvader hadden ze makkelijk de ijsberg kunnen omzeilen, ware het niet voor deze blunder", zegt Patten. Er volgde volgens haar nog een tweede blunder: J. Bruce Ismay, voorzitter van de White Star Line, beval om door te blijven varen, ondanks de stuurfout. Daardoor zonk het schip sneller. Als het was stilgelegd zou het makkelijk blijven drijven zijn tot de reddingsschepen kwamen.
Waarom Lightoller daar zelf nooit iets van gezegd heeft? Volgens zijn kleindochter was hij bang zijn eigen reputatie om zeep te helpen en had hij schrik dat de White Star Line failliet zou gaan als hij zijn mond zou opendoen, waardoor zijn collega's hun werk zouden verliezen. (mvl)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-09-2010
Invloed Keltisch op Engels groter dan gedacht
Het Keltisch had in tegenstelling tot wat wetenschappers voorheen dachten, wel degelijk invloed op de vroege ontwikkeling van het Engels. Dat stelt promovendus Stephen Laker vast in zijn onderzoek. Op 23 september promoveert hij op het onderwerp aan de universiteit van Leiden.
Angelsaksische stammen uit het noorden van Germania zetten rond 450 AD koers naar Brittannië. Volgens de traditionele verslagen duurde het niet lang voordat ze de autochtone Romeins-Britse bevolking hadden uitgeroeid of verdreven. Hierdoor zou hun Keltische taal geen invloed gehad hebben op de vroege ontwikkeling van de Engelse taal. Recente onderzoeken wijzen deze traditionele opvatting nu echter als te simplistisch van de hand. Archeologen hebben namelijk geen bewijs gevonden voor dit scenario van een grondige etnische schoonmaak. Oorlogsgraven of sporen van verplaatsing van nederzettingen zijn nooit gevonden.
Promovendus Stephen Laker
Vergelijking
Stephen Laker van het Leiden Universiteits Centrum voor Linguïstiek (LUCL) zocht naar taalkundig bewijs voor mogelijke Keltische invloed. Hij onderzocht wat de Engelse taal zou kunnen onthullen over vroege contacten tussen de Oudengels sprekende Angelsaksen en Keltisch sprekende Britten. Zijn promotieonderzoek bracht een aantal verrassende resultaten aan het licht.
Laker begon met een gedetailleerde vergelijking van alles wat bekend was van de voor-Oudengelse en Brits-Keltische taal ten tijde van het contact. “Door de structuur van zowel het Keltisch als het Engels ten tijde van het eerste contact te vergelijken, kun je de verschillen en overeenkomsten tussen de twee talen duidelijk in beeld krijgen,” zegt Laker. “Alleen als je dit voorwerk hebt verricht, kun je een idee gaan vormen wat voor invloed het Keltisch op het Engels gehad zou kunnen hebben.”
Geen toeval
“Mijn onderzoek richtte zich met name op de klanksystemen van het Keltisch en het Engels toen ze met elkaar in contact kwamen. Het was net zoiets als wanneer je de uitspraak van twee talen vergelijkt. Als je een vreemde taal leert, doen zich bepaalde problemen in de uitspraak voor. Geen twee talen zijn hetzelfde. Daarom is het meestal makkelijk om vast te stellen of iemand Engels spreekt met een Nederlands of Japans accent. Dezelfde eigenaardigheden in de uitspraak, veroorzaakt door de moedertaal, steken keer op keer de kop op. Op een zelfde wijze heb ik met mijn onderzoek duidelijke en regelmatige tekenen van Keltische invloed op Engelse klanken kunnen identificeren.”
“Ik kon de resultaten niet toeschrijven aan toeval, omdat dergelijke Keltisch-achtige ontwikkelingen niet in talen gevonden worden die nauw aan het Engels verwant zijn, zoals het Fries, Nederlands en Duits. De enige logische verklaring is dat tienduizenden Britten, zo niet meer, ophielden met het spreken van Keltisch en overgingen op het Engels nadat de Angelsaksen Brittannië veroverd hadden.”
Afbeelding: © York Archaeological Trust
Noordelijke dialecten
Hoewel het onderzoek onthulde dat de Keltische invloed op het Engels sterker was dan verwacht, werd die invloed niet in alle streken van Brittannië gevonden. Heel weinig invloed kon vastgesteld worden in dialecten uit het zuiden van Engeland. Het gaat dan vooral om die varianten die het meeste hebben bijgedragen aan de vorming van de zuidelijke standaarduitspraak van het Engels. Verreweg de meeste Keltische invloed werd gevonden in de traditionele noordelijke dialecten van het Engels.
Blijvende invloed
Het resultaat van Lakers naspeuringen suggereert dat de contactsituatie per gebied verschilde – een gezichtspunt dat ook al naar voren was gebracht door archeologen en genetici. Zijn onderzoek geeft aan dat grote aantallen Britten gewoon Engels leerden en zich aanpasten. Deze Britten werden dus niet door de Angelsaksen uitgeroeid of uit het huidige Engeland verdreven. Dankzij juist die grote aantallen hebben de Britten een blijvende invloed uitgeoefend op de historische ontwikkeling van het Engels.
Bron:
Stephen Laker 2010: British Celtic influence on English phonology, dissertatie. Promotie op 23 september aan de Universiteit Leiden.
(Kennislink)
Invloed Keltisch op Engels groter dan gedacht
Het Keltisch had in tegenstelling tot wat wetenschappers voorheen dachten, wel degelijk invloed op de vroege ontwikkeling van het Engels. Dat stelt promovendus Stephen Laker vast in zijn onderzoek. Op 23 september promoveert hij op het onderwerp aan de universiteit van Leiden.
Angelsaksische stammen uit het noorden van Germania zetten rond 450 AD koers naar Brittannië. Volgens de traditionele verslagen duurde het niet lang voordat ze de autochtone Romeins-Britse bevolking hadden uitgeroeid of verdreven. Hierdoor zou hun Keltische taal geen invloed gehad hebben op de vroege ontwikkeling van de Engelse taal. Recente onderzoeken wijzen deze traditionele opvatting nu echter als te simplistisch van de hand. Archeologen hebben namelijk geen bewijs gevonden voor dit scenario van een grondige etnische schoonmaak. Oorlogsgraven of sporen van verplaatsing van nederzettingen zijn nooit gevonden.
Promovendus Stephen Laker
Vergelijking
Stephen Laker van het Leiden Universiteits Centrum voor Linguïstiek (LUCL) zocht naar taalkundig bewijs voor mogelijke Keltische invloed. Hij onderzocht wat de Engelse taal zou kunnen onthullen over vroege contacten tussen de Oudengels sprekende Angelsaksen en Keltisch sprekende Britten. Zijn promotieonderzoek bracht een aantal verrassende resultaten aan het licht.
Laker begon met een gedetailleerde vergelijking van alles wat bekend was van de voor-Oudengelse en Brits-Keltische taal ten tijde van het contact. “Door de structuur van zowel het Keltisch als het Engels ten tijde van het eerste contact te vergelijken, kun je de verschillen en overeenkomsten tussen de twee talen duidelijk in beeld krijgen,” zegt Laker. “Alleen als je dit voorwerk hebt verricht, kun je een idee gaan vormen wat voor invloed het Keltisch op het Engels gehad zou kunnen hebben.”
Geen toeval
“Mijn onderzoek richtte zich met name op de klanksystemen van het Keltisch en het Engels toen ze met elkaar in contact kwamen. Het was net zoiets als wanneer je de uitspraak van twee talen vergelijkt. Als je een vreemde taal leert, doen zich bepaalde problemen in de uitspraak voor. Geen twee talen zijn hetzelfde. Daarom is het meestal makkelijk om vast te stellen of iemand Engels spreekt met een Nederlands of Japans accent. Dezelfde eigenaardigheden in de uitspraak, veroorzaakt door de moedertaal, steken keer op keer de kop op. Op een zelfde wijze heb ik met mijn onderzoek duidelijke en regelmatige tekenen van Keltische invloed op Engelse klanken kunnen identificeren.”
“Ik kon de resultaten niet toeschrijven aan toeval, omdat dergelijke Keltisch-achtige ontwikkelingen niet in talen gevonden worden die nauw aan het Engels verwant zijn, zoals het Fries, Nederlands en Duits. De enige logische verklaring is dat tienduizenden Britten, zo niet meer, ophielden met het spreken van Keltisch en overgingen op het Engels nadat de Angelsaksen Brittannië veroverd hadden.”
Afbeelding: © York Archaeological Trust
Noordelijke dialecten
Hoewel het onderzoek onthulde dat de Keltische invloed op het Engels sterker was dan verwacht, werd die invloed niet in alle streken van Brittannië gevonden. Heel weinig invloed kon vastgesteld worden in dialecten uit het zuiden van Engeland. Het gaat dan vooral om die varianten die het meeste hebben bijgedragen aan de vorming van de zuidelijke standaarduitspraak van het Engels. Verreweg de meeste Keltische invloed werd gevonden in de traditionele noordelijke dialecten van het Engels.
Blijvende invloed
Het resultaat van Lakers naspeuringen suggereert dat de contactsituatie per gebied verschilde – een gezichtspunt dat ook al naar voren was gebracht door archeologen en genetici. Zijn onderzoek geeft aan dat grote aantallen Britten gewoon Engels leerden en zich aanpasten. Deze Britten werden dus niet door de Angelsaksen uitgeroeid of uit het huidige Engeland verdreven. Dankzij juist die grote aantallen hebben de Britten een blijvende invloed uitgeoefend op de historische ontwikkeling van het Engels.
Bron:
Stephen Laker 2010: British Celtic influence on English phonology, dissertatie. Promotie op 23 september aan de Universiteit Leiden.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-09-2010
Nieuwe dino-soorten met hoorns ontdekt
SAN FRANCISCO - Wetenschappers hebben twee nieuwe dinosaurussoorten met hoorns ontdekt in de Verenigde Staten. Eén soort had zelfs vijftien hoorns op zijn schedel: op zijn neus, boven de ogen en verder op de wangen en nek.
De botten van de uitgestorven planteneters lagen in een afgelegen natuurgebied in het zuiden van Utah. Daar zijn al veel resten van dinosaurussen opgegraven, meldde Scott Sampson van de Universiteit van Utah in het wetenschapsblad PLoS On.
De soort met de vijftien hoorns kreeg de naam Kosmoceratops richardsnoi. De andere is Utahceratops getty genoemd. Volgens wetenschappers leek die laatste op een reusachtige neushoorn ‘met een belachelijk grote kop’.
Beide soorten zouden ongeveer 76 miljoen jaar geleden hebben geleefd in zompige gebieden. Destijds was het westen van Noord-Amerika door een zee gescheiden van het oosten.
(Volkskrant)
Nieuwe dino-soorten met hoorns ontdekt
SAN FRANCISCO - Wetenschappers hebben twee nieuwe dinosaurussoorten met hoorns ontdekt in de Verenigde Staten. Eén soort had zelfs vijftien hoorns op zijn schedel: op zijn neus, boven de ogen en verder op de wangen en nek.
De botten van de uitgestorven planteneters lagen in een afgelegen natuurgebied in het zuiden van Utah. Daar zijn al veel resten van dinosaurussen opgegraven, meldde Scott Sampson van de Universiteit van Utah in het wetenschapsblad PLoS On.
De soort met de vijftien hoorns kreeg de naam Kosmoceratops richardsnoi. De andere is Utahceratops getty genoemd. Volgens wetenschappers leek die laatste op een reusachtige neushoorn ‘met een belachelijk grote kop’.
Beide soorten zouden ongeveer 76 miljoen jaar geleden hebben geleefd in zompige gebieden. Destijds was het westen van Noord-Amerika door een zee gescheiden van het oosten.
(Volkskrant)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1194822869818.htmquote:Francis Fukuyama: "Oké, ik geef het toe: ik heb me bedacht"
Twintig jaar na zijn wereldberoemde essay 'Het einde van de geschiedenis', waarin hij de eeuwigdurende overwinning van het democratische liberale denken uitriep, keert de conservatieve denker Francis Fukuyama op zijn stappen terug.
Is de geschiedenis dan tóch nog niet voorbij?
Francis Fukuyama: Ik hield me destijds sterk bezig met het belang van ideeën. Er was een soort wereldwijde ideologische consensus ontstaan: ondanks alle tegenslagen van de 20e eeuw stond de legitimiteit van democratie aan het eind van die eeuw sterk in haar schoenen. Het einde van de Sovjet-Unie is daarvan het bewijs: mensen geloofden niet langer in het alternatieve systeem dat de grootste concurrent van de liberale democratie was. Ik denk dat dat nu, twintig jaar later, nog steeds het geval is. Wat zijn de grote alternatieven? Chávez’ 21e-eeuwse socialisme? Hij houdt zich staande dankzij de olie. Het islamitische fundamentalisme? De Iraanse variant? De taliban misschien? Wie neemt die ideeën nou serieus?
Nou, zijzelf. Heel erg zelfs.
Fukuyama: Ja, dat doen ze. Maar het overgrote deel van de wereldbevolking wil leven in een functionerende democratie met een regering die verantwoording aflegt en service kan bieden.
Hebt u daar na de aanslagen op New York en Washington op 11 september 2001 nooit aan getwijfeld?
Fukuyama: 11 september heeft mijn wereldbeeld niet doen instorten. Omdat ik denk dat in de grote gang van de geschiedenis het verschijnsel van de radicale islam gewoonweg geen serieuze optie is. Het appelleert aan een zekere laag van gefrustreerde mensen in het Midden-Oosten, maar het is geen aanlokkelijk alternatief. Zeer weinigen in Europa of in de Verenigde Staten worden ertoe verleid. Het is van een totaal andere orde dan het communisme, de mondiale ideologie waar de helft van de wereldbevolking sympathie voor had. Zonder olie zou de radicale islam een kort leven beschoren zijn. Het is geen ideologie die eersteklas landen als Japan, Singapore of China oplevert.
Ik denk dat het probleem vandaag niet langer op het niveau van de ideologie ligt. En ja, daarmee herzie wat ik twintig jaar geleden heb gezegd: democratie an sich is niet voldoende. Mijn land is in verval. De laatste tien jaar hebben wij hier in Amerika in een illusie geleefd. Het model van permanente economische groei, zoveel is duidelijk, was een drogbeeld gebaseerd op de spaartegoeden van buitenlanders en de bereidheid van derden om dollars te kopen – en dus in wezen de Amerikaanse consumenten massa’s geld te lenen. De VS zijn feitelijk eigendom van China, Rusland en de Golfstaten. (RD)
SWIFTERBANT - Bij archeologische opgravingen in het Flevolandse Swifterbant is een graf ontdekt met daarin mogelijk de oudste menselijke resten ooit gevonden in Nederland. Dat heeft een woordvoerder van de provincie Flevoland vandaag gemeld.
In het graf werden menselijke botten aangetroffen die zeer waarschijnlijk van één persoon zijn. Eerdere vondsten die zijn gedaan in Swifterbant worden gedateerd op 5000 tot 7000 voor Christus. De archeologen gaan onderzoeken of het aangetroffen skelet ook uit diezelfde periode stamt.
Het oudste menselijke skelet dat tot nu toe is gevonden in Nederland, is dat van 'Trijntje' uit Hardinxveld-Giessendam. Zij leefde ergens tussen 5000 en 5500 jaar voor Christus. Vrijdag worden de menselijke resten in Swifterbant uit de grond gehaald voor verder onderzoek.
In de periode waaruit de eerdere vondsten stammen, was het niet vanzelfsprekend dat iemand werd begraven. De persoon die nu is gevonden, kwam blijkbaar wel in aanmerking voor een begrafenis. Onderzoek van de kuil, het skelet en de aangetroffen voorwerpen moet meer duidelijkheid geven over het begrafenisritueel.
De archeologische opgravingen in Swifterbant begonnen in juni en duren nog tot eind oktober. De restanten van een jagerskamp uit de middensteentijd werden ontdekt tijdens de aanleg van een deel van de nieuwe provinciale weg N23 tussen Alkmaar en Zwolle. Over een gebied van 6800 vierkante meter wordt tot 4,5 meter diepte gegraven door de archeologen.
Bij de opgravingen zijn inmiddels tienduizenden stukjes vuursteen, speerpunten en haardkuilen ontdekt. Plaatsen waar zo veel vondsten worden gedaan, zijn zeldzaam in Europa, zeker gezien de uitzonderlijk goede staat waarin de aangetroffen voorwerpen verkeren. (ANP)
In het graf werden menselijke botten aangetroffen die zeer waarschijnlijk van één persoon zijn. Eerdere vondsten die zijn gedaan in Swifterbant worden gedateerd op 5000 tot 7000 voor Christus. De archeologen gaan onderzoeken of het aangetroffen skelet ook uit diezelfde periode stamt.
Het oudste menselijke skelet dat tot nu toe is gevonden in Nederland, is dat van 'Trijntje' uit Hardinxveld-Giessendam. Zij leefde ergens tussen 5000 en 5500 jaar voor Christus. Vrijdag worden de menselijke resten in Swifterbant uit de grond gehaald voor verder onderzoek.
In de periode waaruit de eerdere vondsten stammen, was het niet vanzelfsprekend dat iemand werd begraven. De persoon die nu is gevonden, kwam blijkbaar wel in aanmerking voor een begrafenis. Onderzoek van de kuil, het skelet en de aangetroffen voorwerpen moet meer duidelijkheid geven over het begrafenisritueel.
De archeologische opgravingen in Swifterbant begonnen in juni en duren nog tot eind oktober. De restanten van een jagerskamp uit de middensteentijd werden ontdekt tijdens de aanleg van een deel van de nieuwe provinciale weg N23 tussen Alkmaar en Zwolle. Over een gebied van 6800 vierkante meter wordt tot 4,5 meter diepte gegraven door de archeologen.
Bij de opgravingen zijn inmiddels tienduizenden stukjes vuursteen, speerpunten en haardkuilen ontdekt. Plaatsen waar zo veel vondsten worden gedaan, zijn zeldzaam in Europa, zeker gezien de uitzonderlijk goede staat waarin de aangetroffen voorwerpen verkeren. (ANP)
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
Oudste huis Amsterdam blijkt stuk jonger
AMSTERDAM - Het oudste huis van Amsterdam is een stuk jonger dan altijd werd gedacht. Het Houten Huys op het Begijnhof blijkt in of kort na 1528 te zijn gebouwd en niet na de stadsbrand van 1452. Toch blijft de woning het oudste huis van de stad. Dat maakte bureau monumenten & archeologie van de gemeente Amsterdam vrijdag bekend.
Het Houten Huys op het Begijnhof te Amsterdam
Het bureau heeft de nieuwe feiten aan het licht gebracht door onderzoek te doen naar jaarringen. Uit het houten geraamte van het huis werd met een soort boormachine hout gehaald. Daarin zijn de jaarringen van een boom te zien.
In totaal werden honderden huizen onderzocht. De uitkomsten hiervan bevestigen het vermoeden dat veel van de oudste huizen van Amsterdam jonger zijn. Zo is gebleken dat de gotische huizen aan de Prins Hendrikkade en in de Warmoesstraat pas in de loop van de zestiende eeuw zijn gebouwd. De stad onderging in die eeuw veel vernieuwingen.
AMSTERDAM - Het oudste huis van Amsterdam is een stuk jonger dan altijd werd gedacht. Het Houten Huys op het Begijnhof blijkt in of kort na 1528 te zijn gebouwd en niet na de stadsbrand van 1452. Toch blijft de woning het oudste huis van de stad. Dat maakte bureau monumenten & archeologie van de gemeente Amsterdam vrijdag bekend.
Het Houten Huys op het Begijnhof te Amsterdam
Het bureau heeft de nieuwe feiten aan het licht gebracht door onderzoek te doen naar jaarringen. Uit het houten geraamte van het huis werd met een soort boormachine hout gehaald. Daarin zijn de jaarringen van een boom te zien.
In totaal werden honderden huizen onderzocht. De uitkomsten hiervan bevestigen het vermoeden dat veel van de oudste huizen van Amsterdam jonger zijn. Zo is gebleken dat de gotische huizen aan de Prins Hendrikkade en in de Warmoesstraat pas in de loop van de zestiende eeuw zijn gebouwd. De stad onderging in die eeuw veel vernieuwingen.
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
24-09-2010
Grootste dinosaurusdijbeen van Europa ontdekt
In Spanje hebben wetenschappers het dijbeen van een dinosaurus gevonden. Het fossiel meet bijna twee meter en is daarmee het grootste dinosaurusdijbeen dat ooit in Europa werd gevonden. De vondst werd gedaan op de site Riodeva, nabij Teruel, in het oosten van Spanje, zo meldt de stichting Dinopolis.
Scheenbeen van 1,25 meter
Het bot behoorde waarschijnlijk toe aan een dier van ongeveer 40 ton en 30 meter lang, mogelijk van de dinosaurussoort "Turiasaurus riodevensis". Die soort werd in 2004 op dezelfde site voor het eerst aangetroffen. Samen met het dijbeen van 1,92 meter lang vonden de onderzoekers tijdens de opgravingen van afgelopen zomer ook een scheenbeen van 1,25 meter en 15 wervels.
Reconstructie
De vondst van de nieuwe fossielen helpt de wetenschappers om het skelet van de mastodont, die ongeveer 145 miljoen jaar geleden op onze planeet rondzwierf, te reconstrueren. (belga/odbs)
(HLN)
Grootste dinosaurusdijbeen van Europa ontdekt
In Spanje hebben wetenschappers het dijbeen van een dinosaurus gevonden. Het fossiel meet bijna twee meter en is daarmee het grootste dinosaurusdijbeen dat ooit in Europa werd gevonden. De vondst werd gedaan op de site Riodeva, nabij Teruel, in het oosten van Spanje, zo meldt de stichting Dinopolis.
Scheenbeen van 1,25 meter
Het bot behoorde waarschijnlijk toe aan een dier van ongeveer 40 ton en 30 meter lang, mogelijk van de dinosaurussoort "Turiasaurus riodevensis". Die soort werd in 2004 op dezelfde site voor het eerst aangetroffen. Samen met het dijbeen van 1,92 meter lang vonden de onderzoekers tijdens de opgravingen van afgelopen zomer ook een scheenbeen van 1,25 meter en 15 wervels.
Reconstructie
De vondst van de nieuwe fossielen helpt de wetenschappers om het skelet van de mastodont, die ongeveer 145 miljoen jaar geleden op onze planeet rondzwierf, te reconstrueren. (belga/odbs)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-09-2010
Na 19 jaar ruzie eindelijk geld voor gletsjermummie Ötzi
Na negentien jaar juridisch getouwtrek is een einde gekomen aan de ruzie over de 'rechten' van gletsjermummie Ötzi. De Italiaanse provincie Zuid-Tirol heeft ermee ingestemd 175.000 euro te betalen aan de nabestaanden van 'Ötzi-ontdekker' Helmut Simon.
Dat heeft de advocaat van de familie in Beieren laten weten. Simon ontdekte Ötzi op 19 september 1991 op 3210 meter hoogte tijdens een gletsjerwandeling in de Alpen. Ötzi is naar schatting 5.000 jaar geleden overleden. Het ijs conserveerde hem, totdat hij door de bewegingen van de gletsjer aan de oppervlakte kwam.
Zuid-Tirol wilde Simon maar 50.000 euro geven. Die wilde meer geld omdat de provincie profiteert van het Ötzi-Museum dat toeristen aantrekt. Na twee rechtszaken werd uiteindelijk een schikking bereikt. Het geld gaat naar Simons weduwe en zonen. (anp/mvl)
(HLN)
Na 19 jaar ruzie eindelijk geld voor gletsjermummie Ötzi
Na negentien jaar juridisch getouwtrek is een einde gekomen aan de ruzie over de 'rechten' van gletsjermummie Ötzi. De Italiaanse provincie Zuid-Tirol heeft ermee ingestemd 175.000 euro te betalen aan de nabestaanden van 'Ötzi-ontdekker' Helmut Simon.
Dat heeft de advocaat van de familie in Beieren laten weten. Simon ontdekte Ötzi op 19 september 1991 op 3210 meter hoogte tijdens een gletsjerwandeling in de Alpen. Ötzi is naar schatting 5.000 jaar geleden overleden. Het ijs conserveerde hem, totdat hij door de bewegingen van de gletsjer aan de oppervlakte kwam.
Zuid-Tirol wilde Simon maar 50.000 euro geven. Die wilde meer geld omdat de provincie profiteert van het Ötzi-Museum dat toeristen aantrekt. Na twee rechtszaken werd uiteindelijk een schikking bereikt. Het geld gaat naar Simons weduwe en zonen. (anp/mvl)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-09-2010
Museum toont Zeeuwse landkaarten
VLISSINGEN - Veel Nederlanders weten dat Amsterdam in de zeventiende en achttiende eeuw een belangrijk centrum van de cartografie was. Minder bekend is dat ook in Zeeland veel landkaarten werden gemaakt. Dat gebeurde in opdracht van de VOC. Het muZEEum in Vlissingen komt met een tentoonstelling hierover, zo liet een woordvoerster donderdag weten.
De expositie heet Geheime kaarten, in Zeeland getekend voor de VOC. Er zijn twintig originele, getekende landkaarten uit de zeventiende en achttiende eeuw te zien. Bezoekers kunnen verder instrumenten bekijken die nodig waren voor het maken van de kaarten. De tentoonstelling opent op 8 oktober en duurt tot en met 6 februari.
Waar Amsterdam de bekende cartografen van de familie Blaeu had, had ook Zeeland zijn eigen cartografen. Dat was het bedrijf van de familie Roggeveen. Drie generaties lang maakte deze landkaarten voor de Zeeuwse Kamer van de VOC ofwel de Zeeuwse afdeling van de VOC.
Tijdens de opening van de tentoonstelling heeft ook de presentatie plaats van het boek Zeeuwse kaarten voor de VOC, Het kaartenmakersbedrijf van de Kamer Zeeland in de 17de en 18de eeuw, geschreven door maritiem historicus Ruud Paesie.
(Volkskrant)
Museum toont Zeeuwse landkaarten
VLISSINGEN - Veel Nederlanders weten dat Amsterdam in de zeventiende en achttiende eeuw een belangrijk centrum van de cartografie was. Minder bekend is dat ook in Zeeland veel landkaarten werden gemaakt. Dat gebeurde in opdracht van de VOC. Het muZEEum in Vlissingen komt met een tentoonstelling hierover, zo liet een woordvoerster donderdag weten.
De expositie heet Geheime kaarten, in Zeeland getekend voor de VOC. Er zijn twintig originele, getekende landkaarten uit de zeventiende en achttiende eeuw te zien. Bezoekers kunnen verder instrumenten bekijken die nodig waren voor het maken van de kaarten. De tentoonstelling opent op 8 oktober en duurt tot en met 6 februari.
Waar Amsterdam de bekende cartografen van de familie Blaeu had, had ook Zeeland zijn eigen cartografen. Dat was het bedrijf van de familie Roggeveen. Drie generaties lang maakte deze landkaarten voor de Zeeuwse Kamer van de VOC ofwel de Zeeuwse afdeling van de VOC.
Tijdens de opening van de tentoonstelling heeft ook de presentatie plaats van het boek Zeeuwse kaarten voor de VOC, Het kaartenmakersbedrijf van de Kamer Zeeland in de 17de en 18de eeuw, geschreven door maritiem historicus Ruud Paesie.
(Volkskrant)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-09-2010
'Overlevenden holocaust hebben veel psychische problemen'
LEIDEN - Overlevenden van de Jodenvervolging hebben een opmerkelijke veerkracht, maar gemiddeld meer psychiatrische symptomen dan mensen die dezelfde traumatische ervaringen niet hebben meegemaakt.
Dit blijkt uit een onderzoek waarbij twee Leidse hoogleraren en twee collegaonderzoekers uit Haifa (Israël) samenwerkten. Dat maakte de universiteit Leiden donderdag bekend.
Posttraumatisch
De overlevenden hadden gemiddeld een minder goed psychisch welbevinden, meer posttraumatische stresssymptomen en meer psychopathologische symptomen dan mensen uit de controlegroepen.
Verder bleken overlevenden die in Israël zijn gaan wonen zich psychisch beter te voelen. Ook draaiden ze sociaal beter mee dan overlevenden in andere landen.
Het onderzoek is gepubliceerd in het blad Psychological Bulletin, een uitgave van de American Psychological Association.
44 jaar onderzoek
Het betreft een zogeheten meta-analyse van 44 jaar wereldwijd psychologisch onderzoek onder bijna 13.000 personen, Joodse overlevenden en controlegroepen.
Bij een meta-analyse worden onderzoeken die door de jaren heen gedaan zijn over een bepaald onderwerp samengevoegd en (samen) opnieuw bekeken om een secuurdere uitkomst te krijgen.
(Volkskrant)
'Overlevenden holocaust hebben veel psychische problemen'
LEIDEN - Overlevenden van de Jodenvervolging hebben een opmerkelijke veerkracht, maar gemiddeld meer psychiatrische symptomen dan mensen die dezelfde traumatische ervaringen niet hebben meegemaakt.
Dit blijkt uit een onderzoek waarbij twee Leidse hoogleraren en twee collegaonderzoekers uit Haifa (Israël) samenwerkten. Dat maakte de universiteit Leiden donderdag bekend.
Posttraumatisch
De overlevenden hadden gemiddeld een minder goed psychisch welbevinden, meer posttraumatische stresssymptomen en meer psychopathologische symptomen dan mensen uit de controlegroepen.
Verder bleken overlevenden die in Israël zijn gaan wonen zich psychisch beter te voelen. Ook draaiden ze sociaal beter mee dan overlevenden in andere landen.
Het onderzoek is gepubliceerd in het blad Psychological Bulletin, een uitgave van de American Psychological Association.
44 jaar onderzoek
Het betreft een zogeheten meta-analyse van 44 jaar wereldwijd psychologisch onderzoek onder bijna 13.000 personen, Joodse overlevenden en controlegroepen.
Bij een meta-analyse worden onderzoeken die door de jaren heen gedaan zijn over een bepaald onderwerp samengevoegd en (samen) opnieuw bekeken om een secuurdere uitkomst te krijgen.
(Volkskrant)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-09-2010
'Inca’s offerden kinderen uit verschillende gebieden'
AMSTERDAM – Amerikaanse wetenschappers hebben in Peru de resten bestudeerd van zeven kinderen die waarschijnlijk zijn geofferd door de Inca’s. Hun onderzoek suggereert dat de geofferde jongeren uit verschillende delen van het rijk kwamen.
© Thinkstock
De overblijfselen van de kinderen zijn aangetroffen onder een 600 jaar oud gebouw in de Heilige Vallei nabij Cuzco, de oude hoofdstad van de Inca's. De lichamen zijn begraven rond dezelfde tijd en omringd met gouden beeldjes, schelpen, kleding en andere waardevolle spullen.
Dat wijst er volgens wetenschappers van Southern Connecticut State University op dat de kinderen zijn begraven in een ceremonie waarbij de Inca’s hun goden eerden.
Selectie
Een analyse van de kinderbotten suggereert dat twee van hen uit verre uithoeken van het Inca-rijk kwamen. Alle kinderen waren waarschijnlijk tussen de 3 en 12 jaar oud. De onderzoekers doen uitgebreid verslag van hun bevindingen in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Archeological Science.
Hun ontdekking ondersteunt verhalen van de Spanjaarden die het Inca-rijk in de zestiende eeuw veroverden. Zij schreven dat de Inca’s kinderen in alle delen van het koninkrijk selecteerden op basis van hun uiterlijk om als offer te dienen voor de goden. De ‘uitverkoren’ kinderen zouden naar de hoofdstad Cuzco worden vervoerd om daar in een speciale ceremonie te worden gedood.
Andesgebergte
Deze verhalen over kinderoffers kunnen tot nu toe maar gedeeltelijk worden onderbouwd met wetenschappelijke ontdekkingen. Eerder zijn er op de toppen van het Andesgebergte bevroren overblijfselen aangetroffen van kinderen die ook zijn begraven temidden van waardevolle objecten.
“Het is verrassend dat de beeldjes en andere spullen die bij de begraven kinderen in Cuzco zijn gevonden bijna identiek zijn aan de vondsten bij de kinderoffers op grote hoogte”, verklaart hoofdonderzoekster Valerie Andrushko op Discovery News.
Wurging
De botten van de gevonden kinderen in Cuzko moeten nog worden vergeleken met lichamelijke resten van Inca-bewoners uit andere gedeeltes van het rijk om met zekerheid te kunnen stellen dat ze zijn opgegroeid in verschillende gebieden.
Overigens kan niet definitief worden vastgesteld hoe de kinderen zijn gedood. Uit Spaanse verslagen zou blijken dat de Inca’s de jongeren wurgden. Maar wurging laat meestal geen sporen achter op kinderbotten.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Inca’s offerden kinderen uit verschillende gebieden'
AMSTERDAM – Amerikaanse wetenschappers hebben in Peru de resten bestudeerd van zeven kinderen die waarschijnlijk zijn geofferd door de Inca’s. Hun onderzoek suggereert dat de geofferde jongeren uit verschillende delen van het rijk kwamen.
© Thinkstock
De overblijfselen van de kinderen zijn aangetroffen onder een 600 jaar oud gebouw in de Heilige Vallei nabij Cuzco, de oude hoofdstad van de Inca's. De lichamen zijn begraven rond dezelfde tijd en omringd met gouden beeldjes, schelpen, kleding en andere waardevolle spullen.
Dat wijst er volgens wetenschappers van Southern Connecticut State University op dat de kinderen zijn begraven in een ceremonie waarbij de Inca’s hun goden eerden.
Selectie
Een analyse van de kinderbotten suggereert dat twee van hen uit verre uithoeken van het Inca-rijk kwamen. Alle kinderen waren waarschijnlijk tussen de 3 en 12 jaar oud. De onderzoekers doen uitgebreid verslag van hun bevindingen in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Archeological Science.
Hun ontdekking ondersteunt verhalen van de Spanjaarden die het Inca-rijk in de zestiende eeuw veroverden. Zij schreven dat de Inca’s kinderen in alle delen van het koninkrijk selecteerden op basis van hun uiterlijk om als offer te dienen voor de goden. De ‘uitverkoren’ kinderen zouden naar de hoofdstad Cuzco worden vervoerd om daar in een speciale ceremonie te worden gedood.
Andesgebergte
Deze verhalen over kinderoffers kunnen tot nu toe maar gedeeltelijk worden onderbouwd met wetenschappelijke ontdekkingen. Eerder zijn er op de toppen van het Andesgebergte bevroren overblijfselen aangetroffen van kinderen die ook zijn begraven temidden van waardevolle objecten.
“Het is verrassend dat de beeldjes en andere spullen die bij de begraven kinderen in Cuzco zijn gevonden bijna identiek zijn aan de vondsten bij de kinderoffers op grote hoogte”, verklaart hoofdonderzoekster Valerie Andrushko op Discovery News.
Wurging
De botten van de gevonden kinderen in Cuzko moeten nog worden vergeleken met lichamelijke resten van Inca-bewoners uit andere gedeeltes van het rijk om met zekerheid te kunnen stellen dat ze zijn opgegroeid in verschillende gebieden.
Overigens kan niet definitief worden vastgesteld hoe de kinderen zijn gedood. Uit Spaanse verslagen zou blijken dat de Inca’s de jongeren wurgden. Maar wurging laat meestal geen sporen achter op kinderbotten.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.isonline.nl/20(...)-aziatische-tijgers/quote:Roel van der Veen verklaart succes van Aziatische tijgers
2 september 2010
Overlevingsdrang is de motor van de geschiedenis
Toeval en lijfsbehoud bepalen vaak de loop van de geschiedenis. Het economische succes van de Aziatische tijgers is geen kwestie van uitgekiend ontwikkelingsbeleid, maar vaak een toevallig resultaat van de drang om bedreigingen van buiten of binnen te weerstaan. Dat zet diplomaat Roel van der Veen uiteen in zijn nieuwe boek ‘Waarom Azië rijk en machtig wordt’.
Tekst Pieternel Gruppen, Beeld Maurits Giesen
Hij bracht zijn werkgever in een lastig parket met zijn vorige boek uit 2002. Afrika, van de Koude Oorlog naar de 21e eeuw was een vlijmscherpe analyse waarom Afrika achterbleef in ontwikkeling, en ontwikkelingshulp in veel gevallen gedoemd was te falen. Acht jaar later werkt Roel van der Veen nog steeds bij het ministerie van Buitenlandse zaken, de thuishaven van Ontwikkelingssamenwerking, en heeft hij zijn horizon verlegd naar Azië. Tijdens het gesprek blijkt dat Afrika hem nog niet met rust laat. De telefoon gaat: of hij zijn acht jaar oude boek in het Zweeds wil laten vertalen – na vertalingen in onder andere Engels, Frans en Chinees.
Uw boek over Afrika heeft destijds veel los gemaakt. Er werden zelfs Kamervragen over gesteld. Verwacht u dat weer met dit boek?
“Nee, dat kan bijna niet. Afrika is een veel emotioneler onderwerp dan Azië omdat Afrika de achterblijver is. Er is nog steeds armoede in Azië maar dat is niet te vergelijken met de situatie in de jaren zeventig toen Beatle George Harrisson, met het eerste grote benefietconcert, aandacht voor Bangladesh vroeg. De popsterren zijn al lang geleden doorgereisd naar Afrika waar de karavaan op dit moment staat. Maar het verhaal over Azië is natuurlijk veel interessanter. Toen ik het Afrikaboek af had, realiseerde ik mij dat ik eigenlijk de verkeerde vraag had gesteld. Je kunt veel meer leren van iets wat lukt, dan van iets wat mislukt. Dat maakte een Indonesiëkenner mij vlak na het verschijnen van mijn Afrikaboek, pijnlijk duidelijk. “Al die factoren die jij noemt waarom ontwikkeling in Afrika niet op gang komt, waren ook in Indonesië aanwezig. Toch is modernisering daar wel op gang gekomen.” Na die woorden ben ik aan het piekeren geslagen.”
Wat heeft vijf jaar piekeren opgeleverd?
“In bijna alle studies naar de opkomst van Azië staat het hoe centraal. Ik wilde vooral weten waarom de modernisering in Azië op gang is gekomen. Primaire overlevingsdrang speelt daarbij volgens mij een hoofdrol. De Aziatische leiders probeerden te voorkomen dat zij pootje gelicht werden of onderuit gingen door de dreiging die van buitenaf of van binnenuit op hen af kwam. Hun doel was veiligheid te creëren voor hun eigen regime, ontwikkeling van de bevolking was een neveneffect. Dat proces begon in Japan in de tweede helft van de 19e eeuw waar het kolonialisme en imperialisme grote druk op het bestuur uitoefenden. Een groep jonge Samoerai die de macht grepen, wilde Japan zo sterk maken dat het niet meer onderdrukt zou worden door buitenlanders. Uit lijfsbehoud moest Japan drastisch veranderen, met industrialisatie als gevolg. Honderd jaar later was de dreiging van het communisme de impuls voor tijgers Zuid-Korea, Taiwan en de stadstaten Singapore en Hong Kong om zich te ontwikkelen, gevolgd door Indonesië dat te maken kreeg met opstandige boze boeren. De dreiging doet er eigenlijk niet toe. De manier waarop machthebbers reageren op uitdagingen bepaalt hun succes in de toekomst.”
Hoe reageerden Aziatische leiders de afgelopen decennia op tegenslagen?
Het meest krasse voorbeeld vind ik nog altijd Lee Kuan Yew, de premier van Singapore. Hij barstte op de televisie in tranen uit toen hij de bevolking van zijn stad in 1965 moest vertellen dat Singapore uit de Federatie Maleisië was gezet. Zonder eigen grondstoffen of eigen land, in een zeer explosieve regio, zag Lee Kuan Yew geen overlevingskans voor de stadsstaat. Hij meldde zich ziek en kroop in bed. Na een paar dagen vermande hij zich en ging aan de slag. De BV Singapore is uiteindelijk, weliswaar onder een autoritair regime, uitgegroeid tot een van de Aziatische tijgers. De welvaart is binnen een generatie enorm toegenomen. Singapore staat nu zesde op de lijst van hoogst gemiddelde inkomens ter wereld.
Lee Kuan Yew groeide uit tot een elder statesman, een goeroe die de wereld over reisde om zijn verhaal te doen.”
Psychologisch-culturele factoren krijgen wel een grote rol in uw boek.
“Ik wil in mijn boek vooral laten zien dat cultuur en mentaliteit invloed hebben op ontwikkelingskansen. Naar de politieke, economische en sociale aspecten van de opkomst van Azië is al veel onderzoek gedaan. Het is nog altijd taboe om andermans cultuur te analyseren in relatie tot ontwikkeling. Een typische vorm van politieke correctheid als je het mij vraagt. Je mag geen kritiek op arme mensen hebben. Maar iedereen die in arme landen geweest is ziet dat de meeste mensen helemaal niet hard werken. Als je midden op de dag een willekeurig Afrikaans dorp inloopt, zit iedereen naar een Braziliaanse soap op tv te kijken. Je ziet wat moeders met een kind op de arm en een paar vrouwen die de was doen en dat is het dan. De jonge mannen van wie je iets zou verwachten, doen in elk geval niets.”
Dus Aziaten hebben zich ontwikkeld omdat hard werken in hun cultuur zit?
“Iedereen kent de Chinees op de hoek die behendig de bakjes met bami inpakt en ondertussen telefonisch een bestelling opneemt. Maar je moet dat wel in historisch perspectief zien. Die mentaliteit van hard werken in Azië bestaat relatief kort. Uit de koloniale literatuur over Azië komt een beeld van ‘luie inlanders’ naar voren. Het is interessant om je af te vragen waarom de Aziaten honderd jaar geleden nog niet zo hard werkten. Pas als het gaat lonen zullen mensen hun dagen werkend doorbrengen. Anders is het niet verstandig om dat te doen want het levert je niets op. Dat zijn verschillende stadia die bij het moderniseringsproces horen. Moet je de Romeinse schrijver Tacitus maar eens horen over de Germanen. Die deden volgens hem niets anders dan slapen en eten!”
Waarom zijn Aziaten op een gegeven moment hard gaan werken en blijven Afrikanen volgens u soaps kijken?
Dat heeft met toeval en geografie te maken. Ik noem dat in mijn boek de theorie van de continentale assen. Azië ligt op de wereldkaart gezien, langs een horizontale as. Alle staten op zo’n band kunnen relatief snel ontwikkelen van een agrarische naar een industriële maatschappij. Omdat de omstandigheden min of meer hetzelfde zijn op een horizontale as kun je veel van elkaar leren op het gebied van landbouw. Doordat de landbouw verbeterde en efficiënter werd, konden meer mensen vrijgesteld worden die zich met andere zaken gingen bezighouden. Zo ontstonden in Azië elites en staten op niveau. Afrika dat op een verticale as ligt, met van noord naar zuid totaal verschillende omstandigheden, heeft die voordelen niet. Communicatie en transport zijn op een verticale as ook veel moeilijker. Krijg een nieuwe landbouwuitvinding maar eens de Sahara over. Soms zijn het ook toevalstreffers van de geschiedenis die consequenties hebben voor de ontwikkeling van een gebied. Azië heeft bijvoorbeeld geluk met de aanwezigheid van paarden, die een grote rol hebben gespeeld bij de ontwikkeling van de landbouw. Met een zebra kun je niet zo veel.”
Kan het Aziatische ontwikkelingsmodel niet op Afrika toegepast worden?
“Wat er in Azië gebeurt, is niet hetzelfde proces dat in Europa plaatsgevonden heeft en er is ook geen reden om te denken dat het in Afrika op dezelfde manier moet gaan. Dat is een zaak voor Afrikanen zelf, niet de onze. Bovendien is het nog maar de vraag of mensen modellen toepassen. Vaak gaat het om heel primitieve reacties. Pas later kijken wij of er een structuur te ontdekken is. Kijk maar naar de Indonesische president Suharto. Voor Suharto, zelf een boerenzoon, was het zonneklaar dat hij de meeste problemen met het platteland zou krijgen want daar leefde de overgrote meerderheid van de Indonesiërs in diepe armoede. Hij was vastbesloten dit gevaar op het platteland met wortel en tak uit te roeien. Eerst liet hij een paar honderdduizend tegenstanders vermoorden. Daarna ging hij positiever te werk door snel en blijvend de levensomstandigheden op het platteland te verbeteren om zo conflictstof weg te nemen. Door het nieuwe beleid gingen boeren efficiënter produceren en dat leidde tot ontwikkeling. Om dat als een model te zien is veel te bureaucratisch, vanuit stapels papier en streefcijfers, gedacht. Suharto had een veiligheidsprobleem dat uit de wereld moest en als neveneffect trad ontwikkeling op. Dat zijn de drijfveren van de geschiedenis.”
Primitieve reacties bepalen de geschiedenis?
“Ik zie de mens nadrukkelijk als onderdeel van de natuur. Ik heb niet voor niets medicijnen gestudeerd. Darwin heeft laten zien dat organismen versneld kunnen veranderen door druk van buitenaf. Natuurlijke selectie noemen we dat. Ontwikkeling is weliswaar een zeer menselijk proces maar heeft biologische wortels. Aandacht voor die biologische achtergrond is in deze wereld not done. Terwijl ook hier dit soort processen een rol spelen. Het is geen toeval dat dit gebouw van Buitenlandse Zaken ‘de apenrots’ wordt genoemd. Ik loop lang genoeg bij Buitenlandse Zaken rond om te weten dat ook het vormen van beleid een irrationeel proces is en niet een kwestie van nadenken en uitvoeren.”
Afrikaanse leiders hebben ook te maken met – westerse – druk om te ontwikkelen. Waarom zien we toch geen Afrikaanse leeuwen ontstaan?
“Als een leider in Afrika echt in de penarie zit, wordt hij geholpen door het IMF, donoren of bijvoorbeeld een internationale vredesmacht. Wij hebben geen zin meer in gedoe met staatsgrepen. De enige plek in Afrika waar op dit moment een leeuw zou kunnen ontstaan is denk ik Rwanda. De Rwandese regering zit op een vulkaan. De stabiliteit van het regime wordt op de proef gesteld door het verleden van de genocide en de spanningen in de Grote Meren regio. President Kagame reageert op dit moment eigenlijk zoals de Indonesische president Suharto in de jaren zeventig deed. Niet kletsen over democratie en mensenrechten, maar twintig jaar stevig ontwikkelen met zijn allen en dan zien we wel weer verder. Iedereen die iets zegt over Hutu’s of Tutsi’s krijgt een klap op zijn kop.
Eigenlijk is dat veruit de beste manier. Maar wij willen niet dat mensen een klap op hun kop krijgen, wij willen alleen maar goede dingen doen.”
U constateert in uw boek dat ‘goede dingen doen’, de idealistische Europese hulp, in Azië niet veel heeft opgeleverd voor de ontwikkeling van het continent.
“Wij sluiten met ons wensenlijstje natuurlijk absoluut niet aan op de lokale omstandigheden. Omdat de Europese hulp vrijblijvend is, kunnen wij dertig of veertig jaar doorgaan met hulp die niet werkt omdat het ons toch niet uitmaakt. De Amerikaanse hulp, waar wij altijd een beetje smalend over doen omdat we die onethisch vinden, heeft veel beter gewerkt. Omdat de Amerikanen uit eigenbelang handelden sloot de hulp veel beter op de lokale omstandigheden aan. Als je er zelf baat bij hebt en je merkt dat je hulp niet werkt, zorg je wel dat het verandert!”
Wat voor hulp zou een land als Rwanda volgens u dan moeten ontvangen?
“Ik denk dat begrotingssteun het meest effectief zou zijn omdat je een land zo het beste rijker en sterker kunt maken. Het motortje draait hopelijk al, je doet er alleen wat extra benzine bij om het motortje harder te laten draaien. Als het regeringsbeleid goed is voor ontwikkeling, geef je een zak geld, anders niet. Maar dit is een politieke keuze.”
Als wetenschapper maakt u scherpe analyses. Tegelijkertijd bent u diplomaat. Is dat een lastige dubbelrol?
“Nee, het is voor mij een tweede natuur geworden. Die rollen zijn goed te scheiden. Het boek heb ik als wetenschapper geschreven. Het handelt over onderwerpen waar de politiek geen mening over heeft. Maar uiteraard is er tussen baan en hobby veel wisselwerking. Die ervaar ik als inspirerend en productief. Ik heb me altijd op het ministerie thuisgevoeld en nog steeds. ”
Kunnen we nu ook nog een boek over Latijns-Amerika verwachten?
“Ik heb thuis plechtig beloofd voorlopig geen boek meer te schrijven. Toen ik bezig was met dit boek, zat ik vaak nog op de camping met studiemateriaal op schoot. Als ik het als ambtenaar weer een beetje gehad heb en het voel kriebelen ga ik gewoon, net als vroeger, even het gebouw uit en op het station hier om de hoek treinen kijken en een frikadel eten.”
26-09-2010
Overlevenden van Fort van Breendonk geëerd
In het Fort van Breendonk bij Willebroek zijn twee belangrijke momenten herdacht: de aankomst van de eerste gevangenen 70 jaar geleden en de bevrijding van de kampen 66 jaar geleden. Achttien overlevenden kregen een medaille overhandigd.
Op 20 september 1940 arriveerden de eerste gevangenen in het Fort van Breendonk. Vier jaar lang werden er door de SS Joden en politieke gevangenen opgesloten in afwachting van hun transport naar de concentratiekampen. In totaal zaten er 3.500 mensen vast. Slechts de helft overleefde het verblijf in het fort.
Flahaut
Achttien van deze overlevenden werden geëerd. Generaal Jef Van den Put, hoofd van het militair huis van de koning, Kamervoorzitter André Flahaut en generaal Charles-Henri Delcour, chef Defensie, overhandigden hen een medaille.(belga/kh)
Zie Filmpje
(HLN)
Overlevenden van Fort van Breendonk geëerd
In het Fort van Breendonk bij Willebroek zijn twee belangrijke momenten herdacht: de aankomst van de eerste gevangenen 70 jaar geleden en de bevrijding van de kampen 66 jaar geleden. Achttien overlevenden kregen een medaille overhandigd.
Op 20 september 1940 arriveerden de eerste gevangenen in het Fort van Breendonk. Vier jaar lang werden er door de SS Joden en politieke gevangenen opgesloten in afwachting van hun transport naar de concentratiekampen. In totaal zaten er 3.500 mensen vast. Slechts de helft overleefde het verblijf in het fort.
Flahaut
Achttien van deze overlevenden werden geëerd. Generaal Jef Van den Put, hoofd van het militair huis van de koning, Kamervoorzitter André Flahaut en generaal Charles-Henri Delcour, chef Defensie, overhandigden hen een medaille.(belga/kh)
Zie Filmpje
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Holocaustontkenner: Hitler groots
POZEZDRZE - In zijn reis langs verschillende historische plaatsen uit de Tweede Wereldoorlog heeft David Irving, de Britse historicus die de Holocaust ontkent, wederom voor opschudding gezorgd. Irving spreekt tijdens zijn tocht door Polen onder meer over de "grootsheid van Hitler" en het "fantastische werk" van de Gestapo.
Tegen betaling van omgerekend bijna tweeduizend euro, leidt David Irving zijn gevolg langs historische plaatsen uit de Tweede Wereldoorlog in Polen. Hij spreekt daar onder meer over de Hitler en de Gestapo.
Zo stelt Irving dat Hitler zich het beste laat vergelijken met Hannibal Barkas, een briljante legerleider uit de oudheid. "Hitler heeft de wereld zes jaar in zijn greep gehouden," orakelt Irving, "zoals Hannibal ooit ook deed." Volgens de historicus twijfelt geen mens aan de grootsheid van Hannibal, terwijl Hitler niet de credits krijgt die hij verdient.
Notoir 'negationist'
"Hitler is één van de grootste Europeanen ooit", stelt Irving.
Het is overigens niet de eerste keer dat Irving in opspraak raakt. Hij staat internationaal bekend als notoir 'negationist'. Zo is hij in Oostenrijk in 2006 veroordeeld wegens het ontkennen van de Holocaust.
Momenteel zijn de autoriteiten in Polen in opperste staat van paraatheid, aldus de Daily Mail. Ook in Polen is het ontkennen van de Holocaust namelijk strafbaar.
----
De man is een schandvlek op het vak
Terwijl het een capabel historicus is. Voordat hij zo gek ging doen heeft hij goeie dingen geschreven...
POZEZDRZE - In zijn reis langs verschillende historische plaatsen uit de Tweede Wereldoorlog heeft David Irving, de Britse historicus die de Holocaust ontkent, wederom voor opschudding gezorgd. Irving spreekt tijdens zijn tocht door Polen onder meer over de "grootsheid van Hitler" en het "fantastische werk" van de Gestapo.
Tegen betaling van omgerekend bijna tweeduizend euro, leidt David Irving zijn gevolg langs historische plaatsen uit de Tweede Wereldoorlog in Polen. Hij spreekt daar onder meer over de Hitler en de Gestapo.
Zo stelt Irving dat Hitler zich het beste laat vergelijken met Hannibal Barkas, een briljante legerleider uit de oudheid. "Hitler heeft de wereld zes jaar in zijn greep gehouden," orakelt Irving, "zoals Hannibal ooit ook deed." Volgens de historicus twijfelt geen mens aan de grootsheid van Hannibal, terwijl Hitler niet de credits krijgt die hij verdient.
Notoir 'negationist'
"Hitler is één van de grootste Europeanen ooit", stelt Irving.
Het is overigens niet de eerste keer dat Irving in opspraak raakt. Hij staat internationaal bekend als notoir 'negationist'. Zo is hij in Oostenrijk in 2006 veroordeeld wegens het ontkennen van de Holocaust.
Momenteel zijn de autoriteiten in Polen in opperste staat van paraatheid, aldus de Daily Mail. Ook in Polen is het ontkennen van de Holocaust namelijk strafbaar.
----
De man is een schandvlek op het vak
Terwijl het een capabel historicus is. Voordat hij zo gek ging doen heeft hij goeie dingen geschreven...
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
Die man is niet goed snikquote:Op dinsdag 28 september 2010 07:50 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Holocaustontkenner: Hitler groots
POZEZDRZE - In zijn reis langs verschillende historische plaatsen uit de Tweede Wereldoorlog heeft David Irving, de Britse historicus die de Holocaust ontkent, wederom voor opschudding gezorgd. Irving spreekt tijdens zijn tocht door Polen onder meer over de "grootsheid van Hitler" en het "fantastische werk" van de Gestapo.
De man is een schandvlek op het vak
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.bild.de/BILD/p(...)der-1-weltkrieg.html
Eerste Wereldoorlog-schulden en Versailles-aflossing van Duitsland eindelijk afbetaaldquote:Nach 92 Jahren
Am Sonntag endet für Deutschland der 1. Weltkrieg
Am nächsten Sonntag ist es so weit: Deutschland tilgt die letzten Schulden aus Reparationszahlungen für den 1. Weltkrieg (1914– 1918). 69,9 Millionen Euro beenden dieses Kapitel nach 92 Jahren. Zumindest finanziell.
Die rund 70 Millionen Euro stehen als Punkt 2.1.1.6 im Bundeshaushalt 2010: „Bereinigte Auslandsschulden (Londoner Schuldenabkommen)“.
Warum zahlt Deutschland noch immer?
Nach dem Ersten Weltkrieg musste Deutschland Entschädigungen für Zerstörungen und Kriegskosten leisten. Verpflichtungen aus dem Versailler Vertrag von 1919. Doch während des Zweiten Weltkriegs stoppte das Deutsche Reich die Zahlungen.
Nach 1945 übernahm die Bundesrepublik einen großen Teil der Schulden, beglich sie bis 1983. Rund 125 Millionen Euro für Zinsen auf Auslandsanleihen sollten – laut Londoner Schuldenabkommen von 1953 – erst gezahlt werden, wenn Deutschland wiedervereinigt sei.
Diese Zahlungen begannen 1996. Am 3. Oktober 2010 ist nun die letzte Rate fällig – und der Erste Weltkrieg auch finanziell beendet.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
28-09-2010quote:Op dinsdag 28 september 2010 11:26 schreef RM-rf het volgende:
http://www.bild.de/BILD/p(...)der-1-weltkrieg.html
[..]
Eerste Wereldoorlog-schulden en Versailles-aflossing van Duitsland eindelijk afbetaald
Zondag eindigt Eerste Wereldoorlog definitief
Zondag is de Eerste Wereldoorlog definitief voorbij. Ongeveer 92 jaar nadat de wapens van WOI officieel werden neergelegd, zal Duitsland zijn laatste vergoeding aan de getroffen landen betalen.
De laatste storting van Duitsland zal ongeveer 69 miljoen euro bedragen. Het land kreeg de vergoeding als straf opgelegd door de geallieerden. Het werd in 1919 officieel opgenomen in het Verdrag van Versailles. Het geld was bedoeld om het herstel te betalen voor de vernielingen die het leger in België en Frankrijk had aangericht.
Uitgestelde betaling
De Eerste Wereldoorlog was één van de bloedigste conflicten uit de geschiedenis. Bijna tien miljoenen soldaten vonden tussen 1914 en 1918 de dood. Aanvankelijk moest Duitsland 226 miljard marken betalen. Dat bedrag werd later verminderd tot 132 miljard. In de munt van die tijd komt dat overeen met ongeveer 27 miljard euro.
Normaal gezien had Duitsland zijn laatste rekening al lang betaald hebben, maar door de komst van Adolf Hitler werden de betalingen onderbroken. De nazi's verzetten zich tegen de afspraken uit het verdrag en dat was één van de redenen waarom ze zo snel de macht konden grijpen.
Komst van Hitler
"Zondag betalen we de laatste rekening en is de Eerste Wereldoorlog, tenminste financieel, eindelijk voorbij voor Duitsland", schrijft Bild, de grootste Duitse krant. Het meeste geld gaat naar pensioenfondsen en bonden die onder het Verdrag van Versailles werden opgericht.
Er was destijds veel kritiek op het verdrag. Vooral Frankrijk had een zware straf geëist tegen Duitsland. "Duitsland zal nooit in staat zijn een correct beleid te voeren als het geen geld heeft", zei de Britse vertegenwoordiger John Maynard Keynes op de Vredesconferentie in Parijs. De schulden liepen hoog op na de Wall Street Crash van 1929 en vier jaar later werd Hitler verkozen tot Kanselier. (gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-09-2010
Griekse archeologen vinden met goud bedekt skelet
AMSTERDAM - Griekse archeologen hebben in een graf op Kreta een skelet gevonden dat bedekt is met goud. Het graf dateert uit de zevende eeuw voor Christus en bevat meer dan drieduizend stukjes bladgoud, zeiden zij dinsdag.
De versierselen zijn zo'n vier centimeter lang en waren vastgenaaid op een kleed dat vrijwel volledig is weggerot, maar oorspronkelijk het lichaam van een vrouw bedekte.
Nabij oude stad
De vondst werd gedaan nabij de oude stad Eleutherna, in het midden van Kreta, en is uniek in de Griekse wereld, aldus archeoloog Nicholas Stampolidis.
In het graf lagen nog honderden andere snuisterijen, als aardewerk, kralen van amber en kristal en geïmporteerde parfumflesjes.
(Volkskrant)
Griekse archeologen vinden met goud bedekt skelet
AMSTERDAM - Griekse archeologen hebben in een graf op Kreta een skelet gevonden dat bedekt is met goud. Het graf dateert uit de zevende eeuw voor Christus en bevat meer dan drieduizend stukjes bladgoud, zeiden zij dinsdag.
De versierselen zijn zo'n vier centimeter lang en waren vastgenaaid op een kleed dat vrijwel volledig is weggerot, maar oorspronkelijk het lichaam van een vrouw bedekte.
Nabij oude stad
De vondst werd gedaan nabij de oude stad Eleutherna, in het midden van Kreta, en is uniek in de Griekse wereld, aldus archeoloog Nicholas Stampolidis.
In het graf lagen nog honderden andere snuisterijen, als aardewerk, kralen van amber en kristal en geïmporteerde parfumflesjes.
(Volkskrant)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Leuven laat deel van middeleeuwse omwalling restaureren
De stad Leuven trekt 146.000 euro uit om een deel van de middeleeuwse stadsomwalling in het stadspark te restaureren. Het gaat om een muur van ongeveer 200 meter lang met inbegrip van een Romaanse toren. Het geheel bevindt zich tussen het stadspark en de Sancta Maria-basisschool. De restauratie was volgens schepen Dirk Vansina (CD&V) noodzakelijk omdat de muur in slechte staat verkeert en er gevaar is voor de stabiliteit. Zowel de muur als de toren zijn overblijfselen van de binnenste stadsomwalling die in de 12de eeuw werd opgetrokken.
In de universiteitsstad bevinden zich nog op een zestal plaatsen restanten. De meeste verkeren echter in een bijzonder slechte staat. Dat is zeker het geval aan het Handbooghof waar al jaren een veiligheidszone afgebakend is om te vermijden dat passanten gewond raken door vallende stenen.
Ook het restauratiedossier van de alleenstaande toren in het midden van het stadspark sleept al jaren aan. De restauratie van de toren werd enkele jaren geleden toevertrouwd aan Erfgoed Vlaanderen dat al instandhoudingswerken uitvoerde. “We hopen tegen het einde van het jaar aan de gemeenteraad een dossier te kunnen voorstellen waarin zowel Leuven, het agentschap Ruimte en Erfgoed als Erfgoed Vlaanderen zich in kunnen vinden,” aldus Vansina.
http://www.archeonet.be/?p=13815#more-13815 (voor foto's)
"Academics, people who know the word for coal in seventeen languages but gape and stammer when asked to lay a fire."
29-09-2010
'Stonehenge-jongen was van mediterrane afkomst'
AMSTERDAM – Een tiener die ruim 3500 jaar geleden werd begraven bij Stonehenge, kwam uit het zuiden van Europa. Dat hebben Britse wetenschappers vastgesteld.
© Inertia Stock
Het gebit van de opgegraven jongen suggereert volgens wetenschappers van de British Geological Survey dat hij opgroeide in het gebied rondom de Middelandse zee. In het glazuur van zijn tanden zijn namelijk chemische stoffen uit die omgeving aangetroffen.
De resten van de jongen zijn in 2005 gevonden op ongeveer drie kilometer afstand van Stongehenge. In zijn graf werd ook een opvallende ketting van amber aangetroffen. Hij staat daarom al enige tijd bekend als ‘de jongen met de barnstenen ketting’. Vermoedelijk werd het kind rond het jaar 1550 voor Christus begraven.
Status
“De jongen was ongeveer 14 tot 15 jaar oud”, verklaart onderzoekster Jane Evans op BBC News. “Alles wijst er op dat hij een belangrijke status had: de positie van zijn graf, het feit dat hij vlakbij Stonehenge is begraven en de vondst van de ketting.”
In de omgeving van Stonehenge zijn nog veel meer graven ontdekt. Twee jaar geleden werd bijvoorbeeld het lichaam van een man aangetroffen die vermoedelijk opgroeide in de Alpen. Hij staat bekend als de ‘Amesbury Archer’ en leefde waarschijnlijk ongeveer 4300 jaar geleden.
Trektochten
De vondsten wijzen er mogelijk op dat mensen uit heel Europa in de prehistorie naar Stonehenge trokken. “De tijd waarin het jongetje met de barnstenen ketting werd begraven, was een tijd waarin er nog nauwelijks werd gereisd”, verklaart onderzoeker Andrew Fitzpatrick.
“De vraag is dus waarom sommige groepen mensen toch lange tochten ondernamen. Mogelijk waren het families en kwamen ze Stonehenge bezoeken omdat het een erg beroemde en en belangrijke plek was", aldus Fitzpatrick. "Maar we weten dat niet zeker.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Stonehenge-jongen was van mediterrane afkomst'
AMSTERDAM – Een tiener die ruim 3500 jaar geleden werd begraven bij Stonehenge, kwam uit het zuiden van Europa. Dat hebben Britse wetenschappers vastgesteld.
© Inertia Stock
Het gebit van de opgegraven jongen suggereert volgens wetenschappers van de British Geological Survey dat hij opgroeide in het gebied rondom de Middelandse zee. In het glazuur van zijn tanden zijn namelijk chemische stoffen uit die omgeving aangetroffen.
De resten van de jongen zijn in 2005 gevonden op ongeveer drie kilometer afstand van Stongehenge. In zijn graf werd ook een opvallende ketting van amber aangetroffen. Hij staat daarom al enige tijd bekend als ‘de jongen met de barnstenen ketting’. Vermoedelijk werd het kind rond het jaar 1550 voor Christus begraven.
Status
“De jongen was ongeveer 14 tot 15 jaar oud”, verklaart onderzoekster Jane Evans op BBC News. “Alles wijst er op dat hij een belangrijke status had: de positie van zijn graf, het feit dat hij vlakbij Stonehenge is begraven en de vondst van de ketting.”
In de omgeving van Stonehenge zijn nog veel meer graven ontdekt. Twee jaar geleden werd bijvoorbeeld het lichaam van een man aangetroffen die vermoedelijk opgroeide in de Alpen. Hij staat bekend als de ‘Amesbury Archer’ en leefde waarschijnlijk ongeveer 4300 jaar geleden.
Trektochten
De vondsten wijzen er mogelijk op dat mensen uit heel Europa in de prehistorie naar Stonehenge trokken. “De tijd waarin het jongetje met de barnstenen ketting werd begraven, was een tijd waarin er nog nauwelijks werd gereisd”, verklaart onderzoeker Andrew Fitzpatrick.
“De vraag is dus waarom sommige groepen mensen toch lange tochten ondernamen. Mogelijk waren het families en kwamen ze Stonehenge bezoeken omdat het een erg beroemde en en belangrijke plek was", aldus Fitzpatrick. "Maar we weten dat niet zeker.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-09-2010
Veiling 16 schilderijen van Hitler brengt 120.000 euro op
Het veilinghuis Mullocks Auctions in het Britse Shropshire heeft vandaag 16 schilderijtjes van de hand van Adolf Hitler geveild voor in totaal 120.000 euro. Dat heeft veilingmeester Richard Westwood-Brookes gemeld.
Landschappen
De aquarellen uit 1910 werden, samen met een boel nazimemorabilia, gevonden op een landgoed in het noorden van Oostenrijk. Ze zaten in een ingebouwde kast. Het gaat vooral om landschapsschilderingen.
De dictator probeerde als jongeman -tevergeefs- aan de bak te komen als kunstenaar.
Volgens Westwood-Brookes zijn er ongeveer 4.000 schilderijen van Hitler bekend. (belga/ep)
(HLN)
Veiling 16 schilderijen van Hitler brengt 120.000 euro op
Het veilinghuis Mullocks Auctions in het Britse Shropshire heeft vandaag 16 schilderijtjes van de hand van Adolf Hitler geveild voor in totaal 120.000 euro. Dat heeft veilingmeester Richard Westwood-Brookes gemeld.
Landschappen
De aquarellen uit 1910 werden, samen met een boel nazimemorabilia, gevonden op een landgoed in het noorden van Oostenrijk. Ze zaten in een ingebouwde kast. Het gaat vooral om landschapsschilderingen.
De dictator probeerde als jongeman -tevergeefs- aan de bak te komen als kunstenaar.
Volgens Westwood-Brookes zijn er ongeveer 4.000 schilderijen van Hitler bekend. (belga/ep)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-09-2010
De uitzonderlijke Josephus Jitta’s
De familie Josephus Jitta is een bijzondere familie. Nu heeft deze joodse familie van doeners een vlot geschreven familiegeschiedenis.
‘Na mei 1945 kunnen de schuilplaatsen worden verlaten, kan er vrij ademgehaald worden en mag iedereen weer zijn wie hij is, afgezien natuurlijk van hen die met de Duitsers gesympathiseerd en samengewerkt hebben. Dagelijkse levens worden opgepakt. Frans de bankier, die alle beurskoersen uit zijn hoofd kent zonder verstand van beleggen te hebben, kruipt bij Noor uit de kast, verwekt nakomertje Sophie en gaat weer naar de bank in Alkmaar. Annie ziet haar zoon terug uit de onderduik, schrikt als hij zegt dat hij boer wil worden (tussen de twee komt het nooit meer goed) en stort zich op haar werk bij het Instituut voor de Tropen. Carel is officieel remonstrants geworden en meldt zich weer als hoogleraar in Delft. Bij het eerste college zit de zaal tot in de vensterbanken vol.’
Aldus beschrijft Theo Toebosch hoe de familie Josephus Jitta, na de oorlog, de draad weer oppakte – althans, zij die de Holocaust hadden overleefd. Lang niet allemaal. De een was afgevoerd naar Amersfoort en daar vermoord, de ander op transport gesteld naar Theresienstadt of Maut-hausen. Annie Josephus Jitta (die van de zoon) had geluk. Zij dook in 1940 onder, werd opgepakt, ontsnapte, kreeg dankzij haar contacten met het verzet valse papieren en wist zo de oorlogsjaren heelhuids door te komen.
Om daarna alles in het werk te stellen om haar geroofde collectie oudheden (ze was klassiek archeologe) weer in bezit te krijgen. En met succes. Alleen jammer dat haar zoon op zijn onderduikadres, ergens op het platteland, tot boer bekeerd was. Boer worden, zoiets deed een Josephus Jitta niet. Zich bekeren overigens wel. Tegen het begin van de oorlog is een groot deel van de oorspronkelijk joodse familie allang geen praktiserend jood meer. Al maakte dat voor de nazi’s uiteraard niets uit.
De Jitta’s zijn een bijzondere familie. Dat wist Theo Toebosch al toen hij tijdens zijn studietijd Annie leerde kennen. Ze was de auteur van de platenatlas Antieke cultuur in beeld, en daarmee ‘leermeesteres van een generatie Nederlandse archeologen’. Toebosch ontmoette ‘een oud, kras vrouwtje met een hondje in haar spoor’. Annie was de zuster van Paul Josephus Jitta, de ontwerper van de sluizen bij IJmuiden, de grootste sluizen ter wereld. Beiden waren kinderen van Nicolaas Josephus Jitta, de wereldberoemde medicus, en neef en nicht van Daniel, de internationaal vermaarde jurist en Nobelprijswinnaar. Die had weer een zoon, dat was die hoogleraar Carel – eigenlijk Abraham Carel. En Nicolaas en Daniel, toch al redelijk fameuze Josephus Jitta’s, waren op hun beurt weer de neefjes van de grote Sim (eigenlijk Simon) Josephus Jitta, handelaar in kostbare sieraden, hofleverancier van koningen en keizers, weldoener van de stad Amsterdam, bouwer van het Noordzeekanaal, kleinzoon van Nathan Josephus, handelaar in van alles en nog wat, in het getto van Bamberg.
Toebosch schetst een familie waarvan alle leden zich bewust waren van hun (voor joden) uitzonderlijke maatschappelijke positie – én van hun maatschappelijke verantwoordelijkheid, ten opzichte van de joodse gemeenschap én hun vaderland. En Toebosch doet dat op uitzonderlijke wijze. Zelden zal het verhaal van een joodse familie in de afgelopen twee eeuwen zó vlot en lichtvoetig beschreven zijn, en met zoveel schwung. Hij weidt uit zonder te vervelen, geeft commentaar waar hij dat niet kan laten, en voert de lezer ondertussen mee zonder te verdwalen. Steeds nieuwsgierig, zonder zijn doel uit het oog te verliezen. En daarmee heeft deze voor de Nederlandse geschiedenis zo belangrijke familie de ideale biograaf gekregen. Hier geen zware psychologiserende portretten, geen speculaties over familierelaties en geen sombere beschouwingen over antisemitisme en de Holocaust. Het is een familie van doeners – geen gezeur.
Dat geldt ook voor de Delftse Abraham Carel. Nadat hij door de (toen nog) Technische School Delft in november 1940 op last van de Duitsers was geschorst, riepen zijn studenten spontaan op tot een staking. Vijf studenten fietsen vervolgens (vliegensvlug, op een ‘quint’, een vijfpersoonsfiets) de andere studentensteden af om hen ook zo ver te krijgen. Dat mislukt – maar Delft gaat wél plat. De Duitsers sluiten de universiteit. Abraham Carel, die de oorlog in de onderduik overleefde, was daarmee in 1945 symbool van het verzet.
En toch. Eenmaal aan het woord, wijst hij de aanwezige studenten op twee plekken op de eerste rij. Daar hebben ooit Anton Mussert en Willem Schermerhorn, op dat moment de eerste naoorlogse minister-president, als studievrienden naast elkaar in de collegebanken gezeten. Toebosch: ‘Hij wil maar zeggen, dat het kan verkeren.’
(depers.nl)
De uitzonderlijke Josephus Jitta’s
De familie Josephus Jitta is een bijzondere familie. Nu heeft deze joodse familie van doeners een vlot geschreven familiegeschiedenis.
‘Na mei 1945 kunnen de schuilplaatsen worden verlaten, kan er vrij ademgehaald worden en mag iedereen weer zijn wie hij is, afgezien natuurlijk van hen die met de Duitsers gesympathiseerd en samengewerkt hebben. Dagelijkse levens worden opgepakt. Frans de bankier, die alle beurskoersen uit zijn hoofd kent zonder verstand van beleggen te hebben, kruipt bij Noor uit de kast, verwekt nakomertje Sophie en gaat weer naar de bank in Alkmaar. Annie ziet haar zoon terug uit de onderduik, schrikt als hij zegt dat hij boer wil worden (tussen de twee komt het nooit meer goed) en stort zich op haar werk bij het Instituut voor de Tropen. Carel is officieel remonstrants geworden en meldt zich weer als hoogleraar in Delft. Bij het eerste college zit de zaal tot in de vensterbanken vol.’
Aldus beschrijft Theo Toebosch hoe de familie Josephus Jitta, na de oorlog, de draad weer oppakte – althans, zij die de Holocaust hadden overleefd. Lang niet allemaal. De een was afgevoerd naar Amersfoort en daar vermoord, de ander op transport gesteld naar Theresienstadt of Maut-hausen. Annie Josephus Jitta (die van de zoon) had geluk. Zij dook in 1940 onder, werd opgepakt, ontsnapte, kreeg dankzij haar contacten met het verzet valse papieren en wist zo de oorlogsjaren heelhuids door te komen.
Om daarna alles in het werk te stellen om haar geroofde collectie oudheden (ze was klassiek archeologe) weer in bezit te krijgen. En met succes. Alleen jammer dat haar zoon op zijn onderduikadres, ergens op het platteland, tot boer bekeerd was. Boer worden, zoiets deed een Josephus Jitta niet. Zich bekeren overigens wel. Tegen het begin van de oorlog is een groot deel van de oorspronkelijk joodse familie allang geen praktiserend jood meer. Al maakte dat voor de nazi’s uiteraard niets uit.
De Jitta’s zijn een bijzondere familie. Dat wist Theo Toebosch al toen hij tijdens zijn studietijd Annie leerde kennen. Ze was de auteur van de platenatlas Antieke cultuur in beeld, en daarmee ‘leermeesteres van een generatie Nederlandse archeologen’. Toebosch ontmoette ‘een oud, kras vrouwtje met een hondje in haar spoor’. Annie was de zuster van Paul Josephus Jitta, de ontwerper van de sluizen bij IJmuiden, de grootste sluizen ter wereld. Beiden waren kinderen van Nicolaas Josephus Jitta, de wereldberoemde medicus, en neef en nicht van Daniel, de internationaal vermaarde jurist en Nobelprijswinnaar. Die had weer een zoon, dat was die hoogleraar Carel – eigenlijk Abraham Carel. En Nicolaas en Daniel, toch al redelijk fameuze Josephus Jitta’s, waren op hun beurt weer de neefjes van de grote Sim (eigenlijk Simon) Josephus Jitta, handelaar in kostbare sieraden, hofleverancier van koningen en keizers, weldoener van de stad Amsterdam, bouwer van het Noordzeekanaal, kleinzoon van Nathan Josephus, handelaar in van alles en nog wat, in het getto van Bamberg.
Toebosch schetst een familie waarvan alle leden zich bewust waren van hun (voor joden) uitzonderlijke maatschappelijke positie – én van hun maatschappelijke verantwoordelijkheid, ten opzichte van de joodse gemeenschap én hun vaderland. En Toebosch doet dat op uitzonderlijke wijze. Zelden zal het verhaal van een joodse familie in de afgelopen twee eeuwen zó vlot en lichtvoetig beschreven zijn, en met zoveel schwung. Hij weidt uit zonder te vervelen, geeft commentaar waar hij dat niet kan laten, en voert de lezer ondertussen mee zonder te verdwalen. Steeds nieuwsgierig, zonder zijn doel uit het oog te verliezen. En daarmee heeft deze voor de Nederlandse geschiedenis zo belangrijke familie de ideale biograaf gekregen. Hier geen zware psychologiserende portretten, geen speculaties over familierelaties en geen sombere beschouwingen over antisemitisme en de Holocaust. Het is een familie van doeners – geen gezeur.
Dat geldt ook voor de Delftse Abraham Carel. Nadat hij door de (toen nog) Technische School Delft in november 1940 op last van de Duitsers was geschorst, riepen zijn studenten spontaan op tot een staking. Vijf studenten fietsen vervolgens (vliegensvlug, op een ‘quint’, een vijfpersoonsfiets) de andere studentensteden af om hen ook zo ver te krijgen. Dat mislukt – maar Delft gaat wél plat. De Duitsers sluiten de universiteit. Abraham Carel, die de oorlog in de onderduik overleefde, was daarmee in 1945 symbool van het verzet.
En toch. Eenmaal aan het woord, wijst hij de aanwezige studenten op twee plekken op de eerste rij. Daar hebben ooit Anton Mussert en Willem Schermerhorn, op dat moment de eerste naoorlogse minister-president, als studievrienden naast elkaar in de collegebanken gezeten. Toebosch: ‘Hij wil maar zeggen, dat het kan verkeren.’
(depers.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-10-2010
Fossiel van 'reuzenpinguïn' opgegraven
AMSTERDAM – Amerikaanse wetenschappers hebben een fossiel ontdekt van een reusachtige pinguïn die ongeveer 36 miljoen jaar geleden in het huidige Peru leefde.
Een eerste analyse van het opgegraven pinguïnfossiel wijst uit dat het dier geen zwart met witte veren had, maar een roodachtige vacht.
Verder had de zeevogel een lengte van ongeveer anderhalve meter. Daarmee was de 'oerpinguïn' twee keer zo lang als zijn grootste nog levende soortgenoot, de keizerspinguïn.
Uit het onderzoek op het fossiel blijkt ook dat de vorm van de zwemvliezen van pinguïns en de vorm van hun veren al vroeg in de evolutie ontstonden.
Vragen en antwoorden
De resten van de prehistorische zeevogel zijn opgegraven in het natuurreservaat Reserva Nacional de Paracas in Peru. Onderzoekers van de Universiteit van Texas en de Universiteit van Yale beschrijven de vondst uitgebreid in het oktobernummer van het wetenschappelijk tijdschrift Science.
“Voorafgaand aan de vondst van dit fossiel hadden we geen bewijs voor de vorm van de veren en de zwemvliezen van prehistorische pinguïns”, verklaart hoofdonderzoeker Julia Clarke op BBC News. “We hadden vooral veel vragen en dit was onze kans om een begin te maken met het vinden van de antwoorden.”
Details
Tijdens hun onderzoek analyseerden de wetenschappers elk detail van het pinguïnfossiel. Om sporen van de vachtkleur van de prehistorische vogel te vinden, onderzochten ze bijvoorbeeld zogenaamde melanosomen in de versteende resten. Dat zijn microscopische structuren die informatie bevatten over het pigment van veren.
“Inzichten in de kleuren van uitgestorven organismen kunnen aanwijzingen opleveren over hun gedrag”, aldus onderzoeker Jakob Vinther van de Universiteit van Yale.
“Maar bovenal is het gewoon cool dat we nu een idee hebben van de vachtkleur van een reusachtige prehistorische pinguïn”, aldus Vinther.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Fossiel van 'reuzenpinguïn' opgegraven
AMSTERDAM – Amerikaanse wetenschappers hebben een fossiel ontdekt van een reusachtige pinguïn die ongeveer 36 miljoen jaar geleden in het huidige Peru leefde.
Een eerste analyse van het opgegraven pinguïnfossiel wijst uit dat het dier geen zwart met witte veren had, maar een roodachtige vacht.
Verder had de zeevogel een lengte van ongeveer anderhalve meter. Daarmee was de 'oerpinguïn' twee keer zo lang als zijn grootste nog levende soortgenoot, de keizerspinguïn.
Uit het onderzoek op het fossiel blijkt ook dat de vorm van de zwemvliezen van pinguïns en de vorm van hun veren al vroeg in de evolutie ontstonden.
Vragen en antwoorden
De resten van de prehistorische zeevogel zijn opgegraven in het natuurreservaat Reserva Nacional de Paracas in Peru. Onderzoekers van de Universiteit van Texas en de Universiteit van Yale beschrijven de vondst uitgebreid in het oktobernummer van het wetenschappelijk tijdschrift Science.
“Voorafgaand aan de vondst van dit fossiel hadden we geen bewijs voor de vorm van de veren en de zwemvliezen van prehistorische pinguïns”, verklaart hoofdonderzoeker Julia Clarke op BBC News. “We hadden vooral veel vragen en dit was onze kans om een begin te maken met het vinden van de antwoorden.”
Details
Tijdens hun onderzoek analyseerden de wetenschappers elk detail van het pinguïnfossiel. Om sporen van de vachtkleur van de prehistorische vogel te vinden, onderzochten ze bijvoorbeeld zogenaamde melanosomen in de versteende resten. Dat zijn microscopische structuren die informatie bevatten over het pigment van veren.
“Inzichten in de kleuren van uitgestorven organismen kunnen aanwijzingen opleveren over hun gedrag”, aldus onderzoeker Jakob Vinther van de Universiteit van Yale.
“Maar bovenal is het gewoon cool dat we nu een idee hebben van de vachtkleur van een reusachtige prehistorische pinguïn”, aldus Vinther.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Blijft toch bizar dat ze dat nog steeds aangehouden hebben...quote:Op dinsdag 28 september 2010 11:26 schreef RM-rf het volgende:
http://www.bild.de/BILD/p(...)der-1-weltkrieg.html
[..]
Eerste Wereldoorlog-schulden en Versailles-aflossing van Duitsland eindelijk afbetaald
Mary had a little lamb
Then Mary had dessert
Then Mary had dessert
01-10-2010
Dino's waren nog groter dan we dachten
Ook zonder vlees indrukwekkend: Schedel van een Tyrannosaurus rex.
Amerikaanse wetenschappers hebben de al gigantische oerhagedissen zojuist nog een beetje groter gemaakt. De meeste dinosauriërs waren in feite groter dan de skeletten die we nu in de musea zien.
30 centimeter groter: De gigantische Brachiosaurus.
Allosaurus
Triceratops
Dr Casey Holliday van de Missouri University en z'n team van paleontologen zijn tot deze conclusie gekomen, nadat ze de structuur van de beenderen van alligators en struisvogels nauwkeurig analyseerden en met de botten van Tyrannosaurus rex, Allosaurus, Brachiosaurus en Triceratops vergeleken, schrijft de Britse krant 'Daily Mail'.
Botten zonder knorbeen
Daarbij letten de vorsers speciaal op de knorbeenderen. Bij de dino-geraamtes in de musea zijn die uiteraard niet meer aanwezig omdat ze met de rest van de weke delen zijn verrot. De skeletten geven dus de grootte van de beesten maar onnauwkeurig aan. Uit het onderzoek van de botten van de moderne sauriër-verwanten bleek nu, dat ze vier tot tien procent kleiner waren nadat ze van het knorbeen ontdaan werden. Deze bevindingen pasten Holliday en z'n kollega's vervolgens op de skeletten van de sauriërs toe.
Het resultaat: De Brachiosaurus, een van de grootste landbewonende dieren ooit, zal rond dertig centimeter groter zijn geweest en dus een hoogte van dertien meter hebben bereikt. Ook de vleesverterende sauriërs zoals Tyrannosaurus rex en Allosaurus waren meerdere centimeters groter.
Krachtiger en sneller
Sommige van de uitgestorven giganten zouden ook krachtigere benen en armen hebben gehad dan vroeger was verondersteld, en zij waren sneller toen ze op hun prooi jaagden. "Jurassic Park" was dus een klein beetje onderschat... (dhr)
(HLN)
Dino's waren nog groter dan we dachten
Ook zonder vlees indrukwekkend: Schedel van een Tyrannosaurus rex.
Amerikaanse wetenschappers hebben de al gigantische oerhagedissen zojuist nog een beetje groter gemaakt. De meeste dinosauriërs waren in feite groter dan de skeletten die we nu in de musea zien.
30 centimeter groter: De gigantische Brachiosaurus.
Allosaurus
Triceratops
Dr Casey Holliday van de Missouri University en z'n team van paleontologen zijn tot deze conclusie gekomen, nadat ze de structuur van de beenderen van alligators en struisvogels nauwkeurig analyseerden en met de botten van Tyrannosaurus rex, Allosaurus, Brachiosaurus en Triceratops vergeleken, schrijft de Britse krant 'Daily Mail'.
Botten zonder knorbeen
Daarbij letten de vorsers speciaal op de knorbeenderen. Bij de dino-geraamtes in de musea zijn die uiteraard niet meer aanwezig omdat ze met de rest van de weke delen zijn verrot. De skeletten geven dus de grootte van de beesten maar onnauwkeurig aan. Uit het onderzoek van de botten van de moderne sauriër-verwanten bleek nu, dat ze vier tot tien procent kleiner waren nadat ze van het knorbeen ontdaan werden. Deze bevindingen pasten Holliday en z'n kollega's vervolgens op de skeletten van de sauriërs toe.
Het resultaat: De Brachiosaurus, een van de grootste landbewonende dieren ooit, zal rond dertig centimeter groter zijn geweest en dus een hoogte van dertien meter hebben bereikt. Ook de vleesverterende sauriërs zoals Tyrannosaurus rex en Allosaurus waren meerdere centimeters groter.
Krachtiger en sneller
Sommige van de uitgestorven giganten zouden ook krachtigere benen en armen hebben gehad dan vroeger was verondersteld, en zij waren sneller toen ze op hun prooi jaagden. "Jurassic Park" was dus een klein beetje onderschat... (dhr)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-10-2010
Gouden ring bij opgraving bouwput Groningen
GRONINGEN - Archeologen hebben bij opgravingen in een bouwput in de Groningse binnenstad een gouden ring uit de twaalfde eeuw gevonden.
© ANP
Het gaat om een bijzondere vondst, zo meldde stadsarcheoloog G. Kortekaas vrijdag. De ring werd gevonden aan de Hoge der Aa, op een plek waar binnenkort wordt gestart met nieuwbouw.
De ring bevat volgens de archeoloog inscripties die mogelijk meer kunnen vertellen over de eigenaar. Omdat de teksten moeilijk leesbaar zijn, neemt het ontcijferen vermoedelijk enkele dagen in beslag.
Bijzondere voorwerpen
Behalve de ring zijn Kortekaas en zijn collega's ook op enkele andere bijzondere voorwerpen gestoten. Pas volgende week, als ook de teksten in de ring bekend zijn, wil hij hier meer over kwijt.
De bouwput is inmiddels met hekken afgesloten. Eventuele goudzoekers worden dus op veilige afstand gehouden, aldus de archeoloog.
© ANP
(nu.nl)
Gouden ring bij opgraving bouwput Groningen
GRONINGEN - Archeologen hebben bij opgravingen in een bouwput in de Groningse binnenstad een gouden ring uit de twaalfde eeuw gevonden.
© ANP
Het gaat om een bijzondere vondst, zo meldde stadsarcheoloog G. Kortekaas vrijdag. De ring werd gevonden aan de Hoge der Aa, op een plek waar binnenkort wordt gestart met nieuwbouw.
De ring bevat volgens de archeoloog inscripties die mogelijk meer kunnen vertellen over de eigenaar. Omdat de teksten moeilijk leesbaar zijn, neemt het ontcijferen vermoedelijk enkele dagen in beslag.
Bijzondere voorwerpen
Behalve de ring zijn Kortekaas en zijn collega's ook op enkele andere bijzondere voorwerpen gestoten. Pas volgende week, als ook de teksten in de ring bekend zijn, wil hij hier meer over kwijt.
De bouwput is inmiddels met hekken afgesloten. Eventuele goudzoekers worden dus op veilige afstand gehouden, aldus de archeoloog.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-10-2010
Babylonische taal herleeft op internet
AMSTERDAM - Al bijna tweeduizend jaar dood, maar nu heeft de taal van het epos van Gilgamesj en koning Hammurabi op internet een nieuw leven gekregen.
© Novum
Academici van over de hele wereld hebben geluidsfragmenten van Babylonische epen, gedichten en zelfs een magische bezwering op internet gezet in een poging om wetenschappers en geïnteresseerden te helpen begrijpen hoe het oude Nabije Oosten klonk.
Het antwoord? Volgens Martin Worthington van de Universiteit van Cambridge 'een beetje als een mengeling tussen Arabisch en Italiaans'.
Belangrijke rol
Babylonië was een van de eerste beschavingen ter wereld en bracht delen van de vroegste literatuur voort. De mensen van Babylonië spelen bovendien een belangrijke rol in de Bijbel. Van Babylonië's hoge, piramidevormige tempel van Marduk vermoedt men dat die de inspiratie is geweest voor het verhaal van de Toren van Babel.
De overheersing van het koninkrijk Juda in de vroege zesde eeuw voor het begin van onze jaartelling zou geleid hebben tot de deportatie en het ballingschap van de joodse bevolking van de natie.
Aramees
De Babylonische taal, geschreven op kleitabletten in spijkerschrift, domineerde het Nabije Oosten gedurende eeuwen voor zij langzaam maar zeker werd vervangen door het Aramees. Rond de eerste eeuw na het begin van onze jaartelling was het Babylonisch helemaal verdwenen.
Wetenschappers hebben een redelijk goed idee van hoe het Babylonisch klonk door het te vergelijken met Hebreeuws en Arabisch of door Babylonische woorden geschreven in het Grieks of Aramees eruit te pikken. Het klinkerpatroon in het Babylonisch geeft ook aanwijzingen voor de manier waarop de taal heeft geklonken.
Op de website www.speechisfire.com staan ongeveer dertig audiofragmenten, onder meer uit het epos van Gilgamesj en uit een erotische lofzang op de godin Ishtar.
© Novum
(nu.nl)
Babylonische taal herleeft op internet
AMSTERDAM - Al bijna tweeduizend jaar dood, maar nu heeft de taal van het epos van Gilgamesj en koning Hammurabi op internet een nieuw leven gekregen.
© Novum
Academici van over de hele wereld hebben geluidsfragmenten van Babylonische epen, gedichten en zelfs een magische bezwering op internet gezet in een poging om wetenschappers en geïnteresseerden te helpen begrijpen hoe het oude Nabije Oosten klonk.
Het antwoord? Volgens Martin Worthington van de Universiteit van Cambridge 'een beetje als een mengeling tussen Arabisch en Italiaans'.
Belangrijke rol
Babylonië was een van de eerste beschavingen ter wereld en bracht delen van de vroegste literatuur voort. De mensen van Babylonië spelen bovendien een belangrijke rol in de Bijbel. Van Babylonië's hoge, piramidevormige tempel van Marduk vermoedt men dat die de inspiratie is geweest voor het verhaal van de Toren van Babel.
De overheersing van het koninkrijk Juda in de vroege zesde eeuw voor het begin van onze jaartelling zou geleid hebben tot de deportatie en het ballingschap van de joodse bevolking van de natie.
Aramees
De Babylonische taal, geschreven op kleitabletten in spijkerschrift, domineerde het Nabije Oosten gedurende eeuwen voor zij langzaam maar zeker werd vervangen door het Aramees. Rond de eerste eeuw na het begin van onze jaartelling was het Babylonisch helemaal verdwenen.
Wetenschappers hebben een redelijk goed idee van hoe het Babylonisch klonk door het te vergelijken met Hebreeuws en Arabisch of door Babylonische woorden geschreven in het Grieks of Aramees eruit te pikken. Het klinkerpatroon in het Babylonisch geeft ook aanwijzingen voor de manier waarop de taal heeft geklonken.
Op de website www.speechisfire.com staan ongeveer dertig audiofragmenten, onder meer uit het epos van Gilgamesj en uit een erotische lofzang op de godin Ishtar.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Standbeeld farao Amenhotep III gevonden
CAIRO - Egyptische archeologen hebben een drieduizend jaar oud standbeeld van farao Amenhotep III blootgelegd. Dat heeft een van de archeologen zaterdag bekendgemaakt. Amenhotep III zou de grootvader van de legendarische Egyptische farao Toetanchamon zijn geweest.
Het incomplete beeld stelt de farao voor die op een troon zit met de god Umun en is ongeveer 130 bij 95 centimeter. Het stuk is „fantastisch door de details van de gezichten”, aldus archeoloog Zahi Hawass. Het roodgranieten beeld werd aangetroffen bij de tempel van Amenhotep III in het Zuid-Egyptische Luxor. De archeologen vermoeden dat het complete beeld in totaal 3 meter hoog zou zijn.
Amenhotep III heerste over Egypte van 1390 tot 1352 voor Christus.
CAIRO - Egyptische archeologen hebben een drieduizend jaar oud standbeeld van farao Amenhotep III blootgelegd. Dat heeft een van de archeologen zaterdag bekendgemaakt. Amenhotep III zou de grootvader van de legendarische Egyptische farao Toetanchamon zijn geweest.
Het incomplete beeld stelt de farao voor die op een troon zit met de god Umun en is ongeveer 130 bij 95 centimeter. Het stuk is „fantastisch door de details van de gezichten”, aldus archeoloog Zahi Hawass. Het roodgranieten beeld werd aangetroffen bij de tempel van Amenhotep III in het Zuid-Egyptische Luxor. De archeologen vermoeden dat het complete beeld in totaal 3 meter hoog zou zijn.
Amenhotep III heerste over Egypte van 1390 tot 1352 voor Christus.
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
05-10-2010
Neanderthalers hadden ook gevoelens’
De Neanderthalers waren geen wilde barbaren, zoals ze in films vaak zijn afgebeeld. Ze hadden gevoel en zorgden uitgebreid voor de mensen om zich heen. Dat concluderen archeologen van de Universiteit van York in Engeland. Hun bevindingen worden binnenkort gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Time and Mind.
De Neanderthalers zijn uitgestorven mensachtigen, die tienduizenden jaren geleden leefden in Europa. Uit ontdekkingen blijkt dat de Neanderthalers zorgden voor de zwakkeren, zo stellen de Britse archeologen. Een skelet van een kind met een aangeboren hersenafwijking toont aan dat het niet aan zijn lot werd overgelaten, maar zes jaar oud kon worden. Ook blinden en mensen met misvormde voeten werden jarenlang verzorgd.
In het onderzoek beschrijven de wetenschappers de ontwikkeling van menselijke gevoelens. Die zijn volgens hen ongeveer zes miljoen jaar oud. Aanvankelijk gingen de emoties niet veel verder dan het helpen van een ander, bijvoorbeeld door een tak opzij te houden. Bijna twee miljoen jaar geleden begon de mens anderen te verzorgen en te rouwen om overledenen. Een half miljoen jaar geleden, bij vroege mensen als de Neanderthaler, werden de onderlinge banden nog dieper. Kinderen bleven lang bij hun ouders en de mensen jaagden samen.
De gevoelens van moderne mensen zijn volgens de archeologen ongeveer 120.000 jaar oud. Mensen dachten niet langer alleen aan anderen direct om hen heen, maar ook aan vreemden, dieren en voorwerpen.
(depers.nl)
Neanderthalers hadden ook gevoelens’
De Neanderthalers waren geen wilde barbaren, zoals ze in films vaak zijn afgebeeld. Ze hadden gevoel en zorgden uitgebreid voor de mensen om zich heen. Dat concluderen archeologen van de Universiteit van York in Engeland. Hun bevindingen worden binnenkort gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Time and Mind.
De Neanderthalers zijn uitgestorven mensachtigen, die tienduizenden jaren geleden leefden in Europa. Uit ontdekkingen blijkt dat de Neanderthalers zorgden voor de zwakkeren, zo stellen de Britse archeologen. Een skelet van een kind met een aangeboren hersenafwijking toont aan dat het niet aan zijn lot werd overgelaten, maar zes jaar oud kon worden. Ook blinden en mensen met misvormde voeten werden jarenlang verzorgd.
In het onderzoek beschrijven de wetenschappers de ontwikkeling van menselijke gevoelens. Die zijn volgens hen ongeveer zes miljoen jaar oud. Aanvankelijk gingen de emoties niet veel verder dan het helpen van een ander, bijvoorbeeld door een tak opzij te houden. Bijna twee miljoen jaar geleden begon de mens anderen te verzorgen en te rouwen om overledenen. Een half miljoen jaar geleden, bij vroege mensen als de Neanderthaler, werden de onderlinge banden nog dieper. Kinderen bleven lang bij hun ouders en de mensen jaagden samen.
De gevoelens van moderne mensen zijn volgens de archeologen ongeveer 120.000 jaar oud. Mensen dachten niet langer alleen aan anderen direct om hen heen, maar ook aan vreemden, dieren en voorwerpen.
(depers.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-10-2010
Rembrandt ontdekt in depot Boijmans
Rembrandt van Rijn, Tobias en zijn vrouw, 1659. Bruikleen van Stichting Willem van der Vorm, 1972.
Museum Boijmans Van Beuningen
Museum Boijmans van Beuningen blijkt een schilderij van Rembrandt in zijn bezit te hebben. Het schilderij, 'Tobias en zijn vrouw', was opgeslagen in het depot van het Rotterdamse museum.
Het werk werd toegeschreven aan een leerling van de zeventiende eeuwse meester, maar Rembrandt-kenner Ernst van de Wetering concludeert na onderzoek dat het schilderij toch door Rembrandt van Rijn zelf is gemaakt. Hem vielen onder meer het specifieke gevoel voor detail en gelijkenissen met eerdere werken op.
Stilleven
Rembrandt heeft de beeltenis van een echtpaar bij de open haard over een ouder stilleven van een andere schilder heen geschilderd. Op sommige plaatsen is de verflaag dusdanig dun geworden, dat sporen van het oudere stilleven te zien zijn.
'Tobias en zijn vrouw' is vanaf vrijdag een maand in het museum te zien. Daarna wordt het werk gerestaureerd en tentoongesteld in Japan.
Tekeningen
Het Rotterdamse Museum Boijmans van Beuningen heeft behalve het nu gevonden exemplaar nog drie Rembrandts in het bezit. Bovendien beschikt het museum over 36 tekeningen van de kunstenaar.
(nos.nl)
Rembrandt ontdekt in depot Boijmans
Rembrandt van Rijn, Tobias en zijn vrouw, 1659. Bruikleen van Stichting Willem van der Vorm, 1972.
Museum Boijmans Van Beuningen
Museum Boijmans van Beuningen blijkt een schilderij van Rembrandt in zijn bezit te hebben. Het schilderij, 'Tobias en zijn vrouw', was opgeslagen in het depot van het Rotterdamse museum.
Het werk werd toegeschreven aan een leerling van de zeventiende eeuwse meester, maar Rembrandt-kenner Ernst van de Wetering concludeert na onderzoek dat het schilderij toch door Rembrandt van Rijn zelf is gemaakt. Hem vielen onder meer het specifieke gevoel voor detail en gelijkenissen met eerdere werken op.
Stilleven
Rembrandt heeft de beeltenis van een echtpaar bij de open haard over een ouder stilleven van een andere schilder heen geschilderd. Op sommige plaatsen is de verflaag dusdanig dun geworden, dat sporen van het oudere stilleven te zien zijn.
'Tobias en zijn vrouw' is vanaf vrijdag een maand in het museum te zien. Daarna wordt het werk gerestaureerd en tentoongesteld in Japan.
Tekeningen
Het Rotterdamse Museum Boijmans van Beuningen heeft behalve het nu gevonden exemplaar nog drie Rembrandts in het bezit. Bovendien beschikt het museum over 36 tekeningen van de kunstenaar.
(nos.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Bijzondere vondst bij opgraving in Groningen
- door Redactie op 06-10-2010 @ 13:28
Bij opgravingen in de binnenstad van Groningen hebben archeologen een uniek gouden hangkruisje uit de dertiende eeuw gevonden. Ook stuitten de onderzoekers op de zijkant van een stoel of bank uit de twaalfde eeuw.
Beide vondsten zijn uniek voor Nederland, zo meldde de gemeente Groningen dinsdag. Stadsarcheoloog Ger Kortekaas vermoedt dat het hangkruisje, met een grootte van 2,5 centimeter, eigendom is geweest van een gelovige burger. Alleen in Zweden, Denemarken en Istanbul werden eerder vergelijkbare kruisjes gevonden.
Via de FP
- door Redactie op 06-10-2010 @ 13:28
Bij opgravingen in de binnenstad van Groningen hebben archeologen een uniek gouden hangkruisje uit de dertiende eeuw gevonden. Ook stuitten de onderzoekers op de zijkant van een stoel of bank uit de twaalfde eeuw.
Beide vondsten zijn uniek voor Nederland, zo meldde de gemeente Groningen dinsdag. Stadsarcheoloog Ger Kortekaas vermoedt dat het hangkruisje, met een grootte van 2,5 centimeter, eigendom is geweest van een gelovige burger. Alleen in Zweden, Denemarken en Istanbul werden eerder vergelijkbare kruisjes gevonden.
Via de FP
* I intend to live forever, so far so good! *
07-10-2010
Zeldzame Romeinse helm onder de hamer
Op 7 oktober gaat de Grosby Garrett helm onder de hamer. Een Romeinse paradehelm die om verschillende redenen bijzonder te noemen is. Hij blinkt uit in schoonheid en is zeer zeldzaam in zijn soort.
Op een gewone dag in mei van dit jaar trok een tot nu toe nog anoniem gebleven jongen er met een metaaldetector op uit over de velden in buurtschap Crosby Garrett in Cumbria (Engeland). Al zeven jaar zocht hij naar een schat, maar zonder noemenswaardig succes. Tot die dag in mei. Zijn metaaldetector piepte, de jonge schatzoeker groef en de vondst van de naar de vindplaats vernoemde helm was een feit.
Bijzonder
De Crosby Garett helm, daterend uit midden eerste tot de tweede eeuw A.D., is om verschillende redenen bijzonder te noemen. De helm is een fraai voorbeeld van Romeinse metaalbewerking. Het stuk bestaat uit twee delen: een gezichtsmasker en een kap. Vooral het masker toont waartoe de Romeinse smeden in hoogtijdagen in staat waren: een geïdealiseerd jongensgezicht, opengewerkte ogen met geperforeerde ringetjes als irissen, de oogleden boven en onder met ingesneden wimpers, de tot in detail uitgewerkte wenkbrauwen van de neusbrug tot de haarlijn, de open neusgaten, de licht van elkaar gescheiden vlezige lippen en de drie rijen spiraalvormige krullen. Dit gezichtsmasker was, bij vondst, op de kin na zo goed als intact.
Afbeelding: © Christie’s Antiquities
Het tweede deel is de gereconstrueerde Phrygische kap. Ongekend is de bronzen griffioen met kam die op de top van de kap prijkt. De griffioen op de Grosby Garrett helm staat gehurkt op zijn achterpoten, zijn met veren ingesneden vleugels wijd uitgeslagen, zijn rechter klauw opgeheven en rustend op de rand van een amfora. De enige evenknie is een in Ostrov (Roemenië) gevonden fragmentarische helm uit het tweede deel van de tweede eeuw A.D. De gepolijste witmetalen oppervlakte van het gezichtsmasker moet een scherp contrast zijn geweest met de goudbruinen kleur van het haar en de Phrygische kap. Afbeeldingen van gelijksoortige helmen zijn te vinden onder de buitgemaakte Dacische en Sarmatiaanse wapenuitrusting op het voetstuk van de zuil van Trajanus.
Afbeelding: © Christie’s Antiquities
.De helm is een van de drie helmen compleet met gezichtsmaskers die in Engeland gevonden zijn. De anderen zijn de Ribchester helm, gevonden in 1796 en nu te bewonderen in het British Museum, en de Newstead helm, opgegraven rond 1905 en te zien in het Museum of Antiquities in Edinburgh.
Paradehelm
Helmen als de Grosby Garrett helm werden gedragen bij hippika gymnasia (cavalerie sportevenementen). Arrianus van Nicomedia, een Romeinse provinciegouverneur onder keizer Hadrianus, verschaft ons als enige overgeleverde contemporaine bron informatie over deze ruiter sportevenementen. In een appendix bij zijn Ars Tactica beschrijft hij hoe de ruiters in twee kampen werden gedeeld. Om beurten vielen de kampen aan en verdedigden ze. Arrianus suggereert dat het dragen van deze helmen een teken van uitmuntendheid in de rijkunst was. Naast de helm droegen deelnemers ook een licht en fraai beschilderd schild, een geborduurde tunica en waarschijnlijk dijbeschermers en scheenplaten. De evenementen waren waarschijnlijk onderdeel van religieuze festivals die het Romeinse leger vierde en waarschijnlijk ook georganiseerd ter vermaak van bezoekende hoogwaardigheidsbekleders.
Veilinghuis Christie’s Antiquities in Londen verwacht de helm op 7 oktober voor £300,000 af te kunnen kloppen.
Zie verder:
•Rare Roman helmet goes to auction (filmpje)
(Kennislink)
Zeldzame Romeinse helm onder de hamer
Op 7 oktober gaat de Grosby Garrett helm onder de hamer. Een Romeinse paradehelm die om verschillende redenen bijzonder te noemen is. Hij blinkt uit in schoonheid en is zeer zeldzaam in zijn soort.
Op een gewone dag in mei van dit jaar trok een tot nu toe nog anoniem gebleven jongen er met een metaaldetector op uit over de velden in buurtschap Crosby Garrett in Cumbria (Engeland). Al zeven jaar zocht hij naar een schat, maar zonder noemenswaardig succes. Tot die dag in mei. Zijn metaaldetector piepte, de jonge schatzoeker groef en de vondst van de naar de vindplaats vernoemde helm was een feit.
Bijzonder
De Crosby Garett helm, daterend uit midden eerste tot de tweede eeuw A.D., is om verschillende redenen bijzonder te noemen. De helm is een fraai voorbeeld van Romeinse metaalbewerking. Het stuk bestaat uit twee delen: een gezichtsmasker en een kap. Vooral het masker toont waartoe de Romeinse smeden in hoogtijdagen in staat waren: een geïdealiseerd jongensgezicht, opengewerkte ogen met geperforeerde ringetjes als irissen, de oogleden boven en onder met ingesneden wimpers, de tot in detail uitgewerkte wenkbrauwen van de neusbrug tot de haarlijn, de open neusgaten, de licht van elkaar gescheiden vlezige lippen en de drie rijen spiraalvormige krullen. Dit gezichtsmasker was, bij vondst, op de kin na zo goed als intact.
Afbeelding: © Christie’s Antiquities
Het tweede deel is de gereconstrueerde Phrygische kap. Ongekend is de bronzen griffioen met kam die op de top van de kap prijkt. De griffioen op de Grosby Garrett helm staat gehurkt op zijn achterpoten, zijn met veren ingesneden vleugels wijd uitgeslagen, zijn rechter klauw opgeheven en rustend op de rand van een amfora. De enige evenknie is een in Ostrov (Roemenië) gevonden fragmentarische helm uit het tweede deel van de tweede eeuw A.D. De gepolijste witmetalen oppervlakte van het gezichtsmasker moet een scherp contrast zijn geweest met de goudbruinen kleur van het haar en de Phrygische kap. Afbeeldingen van gelijksoortige helmen zijn te vinden onder de buitgemaakte Dacische en Sarmatiaanse wapenuitrusting op het voetstuk van de zuil van Trajanus.
Afbeelding: © Christie’s Antiquities
.De helm is een van de drie helmen compleet met gezichtsmaskers die in Engeland gevonden zijn. De anderen zijn de Ribchester helm, gevonden in 1796 en nu te bewonderen in het British Museum, en de Newstead helm, opgegraven rond 1905 en te zien in het Museum of Antiquities in Edinburgh.
Paradehelm
Helmen als de Grosby Garrett helm werden gedragen bij hippika gymnasia (cavalerie sportevenementen). Arrianus van Nicomedia, een Romeinse provinciegouverneur onder keizer Hadrianus, verschaft ons als enige overgeleverde contemporaine bron informatie over deze ruiter sportevenementen. In een appendix bij zijn Ars Tactica beschrijft hij hoe de ruiters in twee kampen werden gedeeld. Om beurten vielen de kampen aan en verdedigden ze. Arrianus suggereert dat het dragen van deze helmen een teken van uitmuntendheid in de rijkunst was. Naast de helm droegen deelnemers ook een licht en fraai beschilderd schild, een geborduurde tunica en waarschijnlijk dijbeschermers en scheenplaten. De evenementen waren waarschijnlijk onderdeel van religieuze festivals die het Romeinse leger vierde en waarschijnlijk ook georganiseerd ter vermaak van bezoekende hoogwaardigheidsbekleders.
Veilinghuis Christie’s Antiquities in Londen verwacht de helm op 7 oktober voor £300,000 af te kunnen kloppen.
Zie verder:
•Rare Roman helmet goes to auction (filmpje)
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
De veiling is inmiddels achter de rug. Heeft veel meer opgebracht, anonieme telefonische bieder dus waarschijnlijk privebezit vanaf nu..quote:Op donderdag 7 oktober 2010 08:15 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
07-10-2010
Zeldzame Romeinse helm onder de hamer
07-10-2010
LONDEN - Het Londense veilinghuis Christie's heeft donderdag een antieke Romeinse helm geveild die eerder dit jaar was gevonden in Engeland. Een anonieme beller kocht de helm voor bijna 2,3 miljoen pond (2,6 miljoen euro). Dit is ongeveer acht keer meer dan de verwachte prijs, meldde Christie's.
De bronzen helm is ongeveer 1900 jaar oud en werd vermoedelijk gedragen bij parades van de Romeinse cavalerie. Begin dit jaar kwam het voorwerp aan het licht bij het dorpje Crosby Garrett in het bergachtige noorden van Engeland. De helm lag in 67 stukken, maar werd gerestaureerd en te koop aangeboden. In Groot-Brittannië zijn pas twee keer eerder zulke helmen gevonden, in 1796 en in 1905.
De vindplaats ligt iets ten zuiden van de grens tussen Schotland en Engeland. In dat gebied liep vroeger de grens van het Romeinse Rijk, de Muur van Hadrianus. Er woonden dan ook veel Romeinse militairen.
http://www.volkskrant.nl/(...)-Romeinse-helm.dhtml
Mary had a little lamb
Then Mary had dessert
Then Mary had dessert
Zal zo'n helm nou een goede investering zijn voor 2,3 miljoen pond?
* I intend to live forever, so far so good! *
WO1-herdenking
De traditionele 10 novemberplechtigheid is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een grootse herdenking. Op woensdag 10 november vindt om 18.00 uur de jaarlijkse herdenkingsplechtigheid plaats op het Crest Farm Canadian Memorial in Passendale. Daarna wordt met bands en detachementen in een fakkeltocht opgetrokken naar het marktplein. Na het afsluiten van de ceremonie wordt er een winterreceptie aangeboden. Om 20.00 uur brengt de bekende Schotse zangeres Isla St. Clair and the Famous Hell Fighter Band, featuring the the Passchendaele 1917 Pipes & Drums een uniek herinneringsconcert in de kerk van Passendale.
Op donderdag 11 november komen binnen- en buitenlandse standhouders met duizenden boeken over heemkunde en Wereldoorlog I naar de Boekenbeurs van de Westhoek. Tussen 9.00 – 18.00 uur kan de beurs in het OC Passchendaele gratis bezocht worden.
_________________
http://www.forumeerstewereldoorlog.nl/viewtopic.php?t=23445
De traditionele 10 novemberplechtigheid is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een grootse herdenking. Op woensdag 10 november vindt om 18.00 uur de jaarlijkse herdenkingsplechtigheid plaats op het Crest Farm Canadian Memorial in Passendale. Daarna wordt met bands en detachementen in een fakkeltocht opgetrokken naar het marktplein. Na het afsluiten van de ceremonie wordt er een winterreceptie aangeboden. Om 20.00 uur brengt de bekende Schotse zangeres Isla St. Clair and the Famous Hell Fighter Band, featuring the the Passchendaele 1917 Pipes & Drums een uniek herinneringsconcert in de kerk van Passendale.
Op donderdag 11 november komen binnen- en buitenlandse standhouders met duizenden boeken over heemkunde en Wereldoorlog I naar de Boekenbeurs van de Westhoek. Tussen 9.00 – 18.00 uur kan de beurs in het OC Passchendaele gratis bezocht worden.
_________________
.png)
http://www.forumeerstewereldoorlog.nl/viewtopic.php?t=23445
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
07-10-2010
"Duitse historici relativeerden schuld Tweede Wereldoorlog"
Duitse historici hebben tot zeer onlangs de geallieerde bombardementen op Duitsland in de Tweede Wereldoorlog aangegrepen om te laten zien dat "de Duitsers" evenzeer slachtoffer waren van het naziregime als bijvoorbeeld de slachtoffers van de Holocaust. Tal van geschiedkundigen hebben om dat beeld te schetsen bewust bezwarende feiten uit de geschiedenis verdraaid of weggelaten.
Dat zegt historicus Bas von Benda-Beckmann, die deze maand aan de Universiteit van Amsterdam promoveert op een onderzoek naar de Duitse beeldvorming over de geallieerde bombardementen. Volgens Von Benda-Beckmann zijn er pas sinds heel kort Duitse historici te vinden die werkelijk afstand nemen van de gecreëerde slachtofferrol door te belichten wat er aan de bombardementen voorafging.
Verzwegen
Duitsland bleef na de Tweede Wereldoorlog met een enorme schade zitten, onder andere doordat de geallieerden heel veel grote steden hadden platgebombardeerd. Aan het luchtoffensief gingen echter tal van historische omstandigheden vooraf. Die werden volgens Bas von Benda-Beckman heel lang door Duitse historici verzwegen, om maar te kunnen benadrukken dat de oorlog "in de eerste plaats een catastrofe was voor Duitsland en niet zozeer voor de Holocaust-slachtoffers".
Bombardementen
Volgens de promovendus zijn de geallieerde bombardementen die Duitsland verwoestten, altijd het tegenargument geweest voor de groeiende aandacht in de wereld voor de Holocaust en het Duitse daderschap. "Het idee van exclusieve Duitse schuld is daarmee tot zeer recent gerelativeerd." Onder Duitse historici waren wel meningsverschillen over het verloop van de Tweede Wereldoorlog, maar het perspectief van de slachtofferrol hebben zij tot tientallen jaren na de oorlog gedeeld, aldus Von Benda-Beckmann. (belga/gb)
(HLN)
"Duitse historici relativeerden schuld Tweede Wereldoorlog"
Duitse historici hebben tot zeer onlangs de geallieerde bombardementen op Duitsland in de Tweede Wereldoorlog aangegrepen om te laten zien dat "de Duitsers" evenzeer slachtoffer waren van het naziregime als bijvoorbeeld de slachtoffers van de Holocaust. Tal van geschiedkundigen hebben om dat beeld te schetsen bewust bezwarende feiten uit de geschiedenis verdraaid of weggelaten.
Dat zegt historicus Bas von Benda-Beckmann, die deze maand aan de Universiteit van Amsterdam promoveert op een onderzoek naar de Duitse beeldvorming over de geallieerde bombardementen. Volgens Von Benda-Beckmann zijn er pas sinds heel kort Duitse historici te vinden die werkelijk afstand nemen van de gecreëerde slachtofferrol door te belichten wat er aan de bombardementen voorafging.
Verzwegen
Duitsland bleef na de Tweede Wereldoorlog met een enorme schade zitten, onder andere doordat de geallieerden heel veel grote steden hadden platgebombardeerd. Aan het luchtoffensief gingen echter tal van historische omstandigheden vooraf. Die werden volgens Bas von Benda-Beckman heel lang door Duitse historici verzwegen, om maar te kunnen benadrukken dat de oorlog "in de eerste plaats een catastrofe was voor Duitsland en niet zozeer voor de Holocaust-slachtoffers".
Bombardementen
Volgens de promovendus zijn de geallieerde bombardementen die Duitsland verwoestten, altijd het tegenargument geweest voor de groeiende aandacht in de wereld voor de Holocaust en het Duitse daderschap. "Het idee van exclusieve Duitse schuld is daarmee tot zeer recent gerelativeerd." Onder Duitse historici waren wel meningsverschillen over het verloop van de Tweede Wereldoorlog, maar het perspectief van de slachtofferrol hebben zij tot tientallen jaren na de oorlog gedeeld, aldus Von Benda-Beckmann. (belga/gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-10-2010
'Mummie-tatoeages wijzen op medisch ritueel'
AMSTERDAM – Cirkelvormige tatoeages op een mummie uit Peru zijn mogelijk overblijfselen van een heilzaam ritueel. Dat beweren wetenschappers uit Oostenrijk.
© ANP
Het cirkelpatroon in de nek van een 1000 jaar oude vrouw bevatten verbrande resten van planten. Andere tatoeages op het lichaam van de mummie in de vorm van vogels, apen en reptielen zijn waarschijnlijk echter gemaakt met behulp van as of hete steenkoolresten.
Het verschil tussen de twee soorten tatoeages wijst er volgens wetenschappers van de Universiteit van Graz op dat de cirkels op het lichaam van de vrouw zijn getekend tijdens een heilzaam of medisch ritueel.
Accupunctuur
De bevindingen zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Archeological Science. “Als je bij tatoeages twee verschillende materialen gebruikt, dan hebben ze waarschijnlijk ook twee verschillende functies”, verklaart hoofdonderzoekster Maria Anna Pabst in het Britse tijdschrift New Scientist.
De wetenschappers vinden de getatoeëerde cirkels extra interessant, omdat de tekeningen zijn aangebracht op een plek in de nek die in de Chinese accupunctuur bekend staat als een belangrijk drukpunt.
Nekpijn
De locatie op het lichaam suggereert volgens Pabst dat de tatoeage werd aangebracht om nekpijn te verlichten bij de gemummificeerde vrouw.
De 1000 jaar oude mummie uit Peru werd al in het begin van de jaren negentig gevonden in de woestijn in het zuiden van Peru. De tekeningen op het lichaam zijn niet de enige aanwijzingen voor ‘medische’ tatoeages in de oudheid. Ook op het lijf van de beroemde Oostenrijke mummie Ötzi zijn tatoeages aangetroffen die mogelijk een heilzaam doel hadden.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Mummie-tatoeages wijzen op medisch ritueel'
AMSTERDAM – Cirkelvormige tatoeages op een mummie uit Peru zijn mogelijk overblijfselen van een heilzaam ritueel. Dat beweren wetenschappers uit Oostenrijk.
© ANP
Het cirkelpatroon in de nek van een 1000 jaar oude vrouw bevatten verbrande resten van planten. Andere tatoeages op het lichaam van de mummie in de vorm van vogels, apen en reptielen zijn waarschijnlijk echter gemaakt met behulp van as of hete steenkoolresten.
Het verschil tussen de twee soorten tatoeages wijst er volgens wetenschappers van de Universiteit van Graz op dat de cirkels op het lichaam van de vrouw zijn getekend tijdens een heilzaam of medisch ritueel.
Accupunctuur
De bevindingen zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Archeological Science. “Als je bij tatoeages twee verschillende materialen gebruikt, dan hebben ze waarschijnlijk ook twee verschillende functies”, verklaart hoofdonderzoekster Maria Anna Pabst in het Britse tijdschrift New Scientist.
De wetenschappers vinden de getatoeëerde cirkels extra interessant, omdat de tekeningen zijn aangebracht op een plek in de nek die in de Chinese accupunctuur bekend staat als een belangrijk drukpunt.
Nekpijn
De locatie op het lichaam suggereert volgens Pabst dat de tatoeage werd aangebracht om nekpijn te verlichten bij de gemummificeerde vrouw.
De 1000 jaar oude mummie uit Peru werd al in het begin van de jaren negentig gevonden in de woestijn in het zuiden van Peru. De tekeningen op het lichaam zijn niet de enige aanwijzingen voor ‘medische’ tatoeages in de oudheid. Ook op het lijf van de beroemde Oostenrijke mummie Ötzi zijn tatoeages aangetroffen die mogelijk een heilzaam doel hadden.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
