Zwanger... en dan gaat het mis #8

Lief Klavertje,

Wat moet het gister een rare dag zijn geweest! Wat fijn dat je lichaam het uiteindelijk toch zelf heet gedaan. Ik hoop dat deze gedachte je troost biedt en weer wat vertrouwen geeft in je lichaam.

Als je iets wil delen, dan hoop ik dat je me weet te vinden, hier of via PM. Zelf geef ik nu eigenlijk de voorkeur om ervaringen in dit topic uit te wisselen omdat anderen er mogelijk ook iets aan kunnen hebben dan. Ik heb de afgelopen weken (weken alweer!) gemerkt hoe vaak miskramen voorkomen en hoe weinig er over gesproken wordt. O.a. dit topic heeft me erg geholpen omdat hier wel ervaringen worden gedeeld.

Fijn dat gisteren nu voorbij is, Klavertje. Veel sterkte nog de komende tijd en neem je tijd.

Ook voor jou veel sterkte, mevrouw Mus.

Gek is dat he? dat de ervaringsverhalen pas komen als je zelf vertelt over je miskraam. Bij de vorige miskraam kwamen er verhalen van familieleden die ik nog nooit had gehoord. Blijken al mijn tantes wel eens een miskraam te hebben gehad.

Bij deze miskraam heb ik het ook verteld op het werk. Zelfde verhaal, vrijwel al mijn collega's hebben het ook meegemaakt. Een collega zelfs exact hetzelfde, ook twee keer achter elkaar.

Ik hou me er aan vast dat zij allemaal daarna nog gezonde kinderen hebben gekregen. Dat zit er voor ons allemaal ook gewoon in!

quote:

Op dinsdag 2 november 2010 15:29 schreef klavertje-4 het volgende:
Gek is dat he? dat de ervaringsverhalen pas komen als je zelf vertelt over je miskraam. Bij de vorige miskraam kwamen er verhalen van familieleden die ik nog nooit had gehoord. Blijken al mijn tantes wel eens een miskraam te hebben gehad.

Bij deze miskraam heb ik het ook verteld op het werk. Zelfde verhaal, vrijwel al mijn collega's hebben het ook meegemaakt. Een collega zelfs exact hetzelfde, ook twee keer achter elkaar.

Ik hou me er aan vast dat zij allemaal daarna nog gezonde kinderen hebben gekregen. Dat zit er voor ons allemaal ook gewoon in!

Bij mij ging het vorig jaar 4 keer mis voor Willem zich aandiende... Hou vol, het komt echt maar heel zelden voor dat het niet uiteindelijk lukt...

Mijn gyn zei altijd dat hij het met al zijn jaren in het vak pas een handvol keer had meegemaakt dat de aanhouder niet won...

Helaas kan het topic omhoog. Al heb ik mijn verhaal al in 2de streepje verteld. Toch wil ik kwijt dat ik eigenlijk schrik van de, naar mijn mening, hoge aantallen miskramen. En dat in je omgeving ineens meer verhalen naar boven komen. Zowel ik als mijn vriend keken daar erg van op.

[ Bericht 12% gewijzigd door Kuukske op 26-01-2011 14:42:21 ]

Kuukske, herkenbaar. Dat had ik ook inderdaad. Ik had wel troost bij de gedachte dat je dus a) zwanger kunt raken samen en b) in de meeste gevallen daarna wel een succesvolle zwangerschap volgt. Helaas geldt dit niet voor iedereen (mijsje en joene ) dat het snel daarna weer lukt, maar vaak gelukkig wel, dus neem je tijd en kijk daarna ook weer vooruit.

Ach Kuukske wat verdrietig en herkenbaar... heel veel sterkte

Kuukske

Ik herken het ook, pas toen wij er open over waren kwamen her en der de verhalen weer omhoog bij iedereen... Het is zo'n complex proces dat het eigenlijk een wonder is dat het ook nog zo vaak goed gaat. Meis, sterkte. Hou vooral moed!

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 14:21 schreef Kuukske het volgende:
Helaas kan het topic omhoog. Al heb ik mijn verhaal al in 2de streepje verteld. Toch wil ik kwijt dat ik eigenlijk schrik van de, naar mijn mening, hoge aantallen miskramen. En dat in je omgeving ineens meer verhalen naar boven komen. Zowel ik als mijn vriend keken daar erg van op.

1 op 10 is een miskraam, las ik laatst in boekjes van de plaatselijke ziekenfonds. Alleen weet je het heel vaak niet van andere mensen. Mijn ouders hebben er een gehad, mijn vrouw haar ouders hebben er een gehad, en ik ken er nog een pak. Ergens is het heel gewoon, maar als het je zelf overkomt blijft het hard. Ik moet eigenlijk eerlijk zeggen dat ik moeilijk met dat idee kan omgaan. Ik durf haast niet positief te zijn nu tijdens de zwangerschap uit schrik voor een tegenslag. Veel sterkte alvast.

Mja , we houden zeker moed. Al ben ik nu nog bezig met het voelen van krampjes in m'n buik... zet het door? Zet het niet door? Nouja, tot op heden dus niet. Tot overmaat van ramp heb ik vannacht dus ook m'n eten er langs 2 kanten uitgemikt. Net toch even de vk gebeld; maar dat staat er helemaal los van, dat geeft toch wel een soort rust. Eigenlijk.

@Beregd, 1 op 10 ja. Ik las het dus ook van de week. We waren er best ondersteboven van, naast dat we al ondersteboven zijn/waren.

kuukske...

Er valt niets te zeggen alleen maar heel veel sterkte

Mijn gyn zei zelfs dat 20% van de zwangerschappen eindigt in een miskraam

ah nee toch kuukske
dikke knuf en sterkste

quote:

Op woensdag 26 januari 2011 14:34 schreef happyme28 het volgende:
Kuukske, herkenbaar. Dat had ik ook inderdaad. Ik had wel troost bij de gedachte dat je dus a) zwanger kunt raken samen en b) in de meeste gevallen daarna wel een succesvolle zwangerschap volgt. Helaas geldt dit niet voor iedereen (mijsje en joene ) dat het snel daarna weer lukt, maar vaak gelukkig wel, dus neem je tijd en kijk daarna ook weer vooruit.

gelukkig zijn wij niet de standaard zeg maar...
er zijn geen vaste cijfers van hoeveel zwangerschappen eindigen in een miskraam, omdat de meeste miskramen voor NOD gebeuren, en je vaak niet eens in de gaten hebt dat het een miskraam is... laatst zei de gyn waar ik bij was ook weer even heel duidelijk dat de mens helaas een van de meest onvruchtbare diersoorten op aarde is... en dit soort dingen laat weer even duidelijk zien hoe waar dat is... maar 1 op 10 of 2 op 10 die misgaan, dat is fors...

ik hoop dat jullie gauw duidelijkheid hebben van je lijf en het loskomen Kuukske... ik kan je verder alleen maar meegeven dat ik hoop dat je het op jouw manier goed kan verwerken. heb je tijd nodig, neem die dan ook. wil je praten, doe dat dan en als je dat niet fijn vindt, moet je het niet doen. dit is zo persoonlijk dat alleen jij weet hoe je dit kan verwerken...

Kuukske en JDude, wat een droevig bericht Heel veel sterkte voor jullie beiden.

Bedankt voor de lieve woorden.

Um. Hoi. Na veel twijfelen schrijf ik hier toch maar iets. Vandaag ben ik erachter gekomen dat ik weer een vroege miskraam heb. Dit is niet de eerste keer, ik heb voor de geboorte van mijn zoon een miskraam gehad, in oktober 1 en nu dus weer. Ik voel me heel verdrietig en onzeker, zeker ook omdat de miskraam deze keer niet goed op gang lijkt te komen. (Dit gebeurde de vorige twee keren wel.) Deze keer ben ik er ook echt zo verdrietig van dat ik moeite heb me te concentreren op dingen. Ik denk dan ook dat ik morgen thuis blijf van mijn werk, maar dat voelt dan weer heel stom.

De verloskundige heeft gezegd dat wij nu in aanmerking komen voor een samenlevingstest bij de gyneacoloog, omdat er sprake is van meerdere miskramen. Ze zei er ook bij dat dit voor ons waarschijnlijk weinig zin heeft, omdat wij al hebben bewezen een gezond kind te kunnen krijgen samen. Heeft iemand hier ervaring met zulke onderzoeken, met deze reden? Is een samenlevingsonderzoek dan ook meteen het eindstation, gevalletje vette pech, ga maar weer proberen? Of zijn er meer onderzoeken mogelijk? Wat betekent het als er iets uit een samenlevingstest komt?

over samenlevingstesten kun je meer te weten komen in dit topic: Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #97 hier zijn meer meiden al in aanraking geweest met dit onderzoek. een samenlevingstest is in veel gevallen zeker niet het eindstation. bij veel stellen wordt er daarna meer onderzocht, de kwaliteit van het zaad bijvoorbeeld en een echo van hoe het eruit ziet. als er iets uit een samenlevingstest komt, kan dat dus betekenen dat de zaadjes niet goed overleven in de vrouw, in ieder geval voor de baarmoedermond, in dat geval kan er gekozen worden voor IUI, waarbij de zaadjes (bewerkt in een lab) direct in de baarmoeder worden geïnsemineerd... maar of dat nodig is bij jou... je hebt dus al 4 keer een zwangerschap gehad, waarvan 3 keer helaas niet goed... het lijkt er dan op dat je zaadjes wel in je baarmoeder bij het eitje komen...
als je eens wil rondkijken/kletsen in het "moeilijk zwanger worden/blijven" topic, kan dat veel vragen wegnemen. ik vond het vooral een opluchting om ook te kunnen praten met lotgenoten die ook niet op de makkelijkste manier zwanger worden...
sterkte in ieder geval.

Dank je wel, Mijsje Het voelde gek om dit daar te posten, ik heb het dus maar hier neergezet. Ik moet sowieso nadenken, wat we hiermee willen. De MMM klinkt eng en ik had eigenlijk nooit bedacht dat dit aanleiding zou zijn voor eventuele onderzoeken..

graag gedaan MissMuppet. de MMM is ook eng, en ik heb het ook lang uitgesteld voor ik daar ging meeposten. ik heb daar een tijdje eerst gewoon meegelezen voor ik voor mezelf ging posten... laat het eerst maar eens bezinken. je hebt je energie nog nodig voor je miskraam nu, en dan komen die onderzoeken later wel...
en voel je niet stom als je thuis blijft van je werk, want dat is het niet. het is heel heftig waar je doorheen moet en dan mag je werk best wel eens op de tweede plek komen...

Wat naar, Miss Muppet! Het is heel verdrietig, ik zou zeker ook nog even thuisblijven. Mag best hoor!

Thuisblijven mag sowieso, vind ik. Een miskraam is altijd verdrietig, hoe lang of kort je ook zwanger was. En als je zo kort op elkaar twee miskramen hebt gehad, zal dat zeker impact hebben. Het is toch een soort van rouw waar je doorheen gaat. Neem de tijd

Wat betreft de onderzoeken: ik vind (maar ik ben een leek, dus wat weet ik er van) een samenlevingstest eigenlijk een vreemde start. Je bent een aantal keer zwanger geworden, dus lijkt me dat het baarmoederslijmvlies niet vijandig is en de zaadjes daar prima doorheen komen. Wat er wel onderzocht kan worden, weet ik zo niet, omdat daar ons probleem nooit lag, dus daarin heb ik me niet zo verdiept. Ik weet wel dat er in het topic dat mijsje aangeeft een aantal dames zitten/gezeten hebben die wel hulp hebben gehad in de eerste periode van de zwangerschap om de zwangerschap in stand te houden. Dus misschien toch een idee om daar eens te vragen of men iets meer weet.

In ieder geval sterkte, MissMuppet, want het is gewoon erg verdrietig

De drempel om er te posten was/is hoog, maar ik zal er eens kijken. Hoe we nu verder willen denken we even over na nog, ik moet in elk geval ook nog wel bijkomen en moet de hele tijd huilen nu nog. Ik denk erover morgen even de huisarts te bellen, misschien dat zij me iets meer kunnen vertellen over wat er eventueel aan testen mogelijk is. Een vriendin van me zei ook al dat een samenlevingstest een beetje raar is in ons geval.

Wat mijn werk betreft heb ik denk ik weinig keuze. Ik ben gewoon een vaatdoek nu. Het voelt alleen vervelend, ik en mijn hebben de keuze gemaakt om te proberen een tweede kindje te krijgen en nu is mijn werk er de dupe van.

Daarover moet je je niet te bezwaard voelen. Helaas heeft ons privéleven regelmatig invloed op ons professionele leven. Doe je weinig aan. Dat kan ook gebeuren omdat je een blessure oploopt met sporten, of een been breekt op wintersport. Of dat je voor een ziek familielid moet zorgen. Het is niet zo strikt te scheiden, helaas.

Misschien inderdaad nog maar even niet naar de dokter, eerst uithuilen en een beetje opkrabbelen, daarna samen bespreken wat je zou willen en dan, als jullie dat willen, samen eens naar de huisarts om te bespreken wat er mogelijk is.

Wat heftig en verdrietig MissMuppet! Laat het eerst allemaal even bezinken en voel je niet schuldig tov je werk. Jouw / jullie gezondheid en privéleven is zoveel malen belangrijker!!

Misschien is een chromosomenonderzoek een mogelijkheid?

Sterkte!