Het grote 'rammelaars-topic', deel 22

quote:

Op maandag 7 september 2009 12:41 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

_{Daar ben ik iig wel een beetje blij om, omdat ik ten eerste denk dat de spoeling wat dun is om zo'n topic te kunnen vullen en daarnaast krijg je dan nog veel meer versnippering wat ik persoonlijk echt zonde zou vinden. Men weet elkaar toch wel te vinden hier volgens mij. Een tijdje terug werd er ook iets geopperd over een speciaal tweelingen-topic en dat hoefde voor mij ook niet echt, om dezelfde redenen. En dat is er 'gelukkig' tot nu toe ook niet gekomen. Ik vind het juist zo leuk van FOK dat alles door elkaar staat.}

Kan ik me helemaal in vinden . Ik heb zelf ook alleen maar partnerstellen met kinderen in mijn vriendenkring, getrouwd, niet getrouwd, jong, oud, alles door elkaar en voel me daar ook gewoon het meest prettig bij. Volgens mij ken ik niet één alleenstaande moeder, laat staan een bewust alleenstaande moeder .

Op de 1 of andere manier wil ik de eerste maand afwachten, kijken wanneer de ongi komt. Of zal de pil (bijna 10 jaar geslikt) invloed hebben op de eerste keer ongi, dat die redelijk optijd komt? Een soort 'nawerking'. Nou, ach, volgens mij is daar geen touw aan vast te knopen. Ik zie wel wat we doen hahaha

Gewoon van elkaar genieten..... lijkt me geen verkeerde optie

Dat is ook wel de mooiste omschrijving inderdaad

quote:

Op dinsdag 8 september 2009 12:45 schreef ChilllayD het volgende:
Op de 1 of andere manier wil ik de eerste maand afwachten, kijken wanneer de ongi komt. Of zal de pil (bijna 10 jaar geslikt) invloed hebben op de eerste keer ongi, dat die redelijk optijd komt? Een soort 'nawerking'. Nou, ach, volgens mij is daar geen touw aan vast te knopen. Ik zie wel wat we doen hahaha

Bij mij duurde het (na tien jaar pil) drie maanden voor alles weer op gang was. Nu heb ik een regelmatige cyclus. Ben nu 10 maanden gestopt met de pil, niet zozeer voor een zwangerschap, maar omdat ik mezelf echt niet leuk vond met pil. Denk dat we eind december starten met proberen zwanger te worden...

Spannend
Ja soms hoor je dat ze de 1e maand al zwanger worden en gewoon 'aan de slag gaan' zonder naar de cyclus te kijken etc.
Of de 1e 2 maanden na pilgebruik een prima cyclus en daarna de boel ingestort.
Dat de pil na die eerste maanden pas uitgewert is en je lichaam het zelf gaat proberen te regelen.
Zoveel geduld heb ik niet dus ik ga gewoon lekker bezig Heb al zo lang 'moeten' wachten!!

Ik ben inmiddels nu een jaar of 2 a 3 gestopt met de pil, ik heb hem een jaar of 8 gebruikt. Bij mij duurde het een jaar voordat mijn cyclus helemaal regelmatig was. Ik werd wel al meteen gewoon ongesteld en dacht eerst ook dat het vrij snel op orde was gekomen, maar na een paar maanden ging het erg onregelmatig. Het duurde dan weer 6 weken, dan weer 4 weken etc etc. Na een jaar was het echt helemaal gewoon weer netjes regelmatig. Wel eigenlijk na een maand al dat mijn eisprong er wel was, alleen dus toen iets onregelmatiger. Ik voelde het dus ook wel als ik mn eisprong had, maar die kwam dan afentoe gewoon pas na 4 weken ipv 2.

Hier rammel ik nog steeds hard door...
Vorig weekend hadden we een feestje en een vriend van ons vertelde dat zijn vriendin zwanger is. Het gesprek kwam erop of wij dan niet al stiekem een beetje kindjes willen en mn vriendje vertelde toen dat hij er nog niet helemaal bewust voor durft te gaan, maar dat als we nu een ongelukje zouden hebben dat hij het dan helelemaal niet erg zou vinden!!! Stond ik daar met mijn mond vol tanden!! Ik had echt in mn hoofd dat het nog wel 3 jaar kon duren voordat hij er een beetje aan toe zou zijn, maar dan vertelt ie opeens dit gewoon aan een willekeurig iemand!
En ondertussen denk ik: ohh over zoveel dagen ben ik vruchtbaar, wat zou het toch leuk zijn als... en als het dan lukt, wanneer zou ik dan uitgerekend zijn? hahaha, echt erg!

Aan de andere kant: Stel je voor dat er een levend wezen in je groeit en dat beweegt enzo, dat lijkt me best eng! En nog erger: als het erin zit, dan moet het er ook uit!! En dat gaat toch nooooooit passen! Dat lijkt me ook echt wel erg eng, een bevalling....

Haha leuk toch, kun je eens een dieper gesprekje met je partner voeren daarover

Mij lijkt het persoonlijk heerlijk om zwanger te zijn, zelfs nare periodes en klachten.
Nouja lekker, het kan erbij horen en is een hele ervaring opzich natuurlijk.
Tot nu toe zou ik me daarop kunnen verheugen, alleen maar!
Maar aan het einde van een zwangerschap zou ik het misschien wel zwaar krijgen en denken, kom eruit

Zo, nog 19 pillen te slikken voor mij
dan eindelijk weg. Pffff ik zou haast de pil NU weg willen gooien.
Alleen dan stop ik midden in een pilstrip, ben net ongi geweest. Geen zin in
Geduld geduld geduld, tralalalala.

quote:

Op woensdag 9 september 2009 18:53 schreef bellelena het volgende:
Aan de andere kant: Stel je voor dat er een levend wezen in je groeit en dat beweegt enzo, dat lijkt me best eng! En nog erger: als het erin zit, dan moet het er ook uit!! En dat gaat toch nooooooit passen! Dat lijkt me ook echt wel erg eng, een bevalling....

lol. ik hanteer mijn achtbaanmethode: verstand op 0. instappen en blijven zitten tot je er niet meer uit kunt.

quote:

Op zaterdag 12 september 2009 14:08 schreef AncientSound het volgende:

[..]

lol. ik hanteer mijn achtbaanmethode: verstand op 0. instappen en blijven zitten tot je er niet meer uit kunt.

Haha, dat is wel een goeie, behalve dat ik de laatste keer huilend uit een achtbaan stapte omdat ik het eigenlijk veeel te eng vond haha


Onderwijl wordt het me allemaal bijna teveel..
De laatste paar weken sta ik echt op knappen. Ik wil het liefst tegen m'n vriendje zeggen: ik wil nu een baby met je maken! Maar ik durf het niet uit te spreken. Ik denk dat hij nog wil wachten, maar alles in mij roept om een klein babietje van mezelf. Het is zelfs zo erg dat ik stiekem hoop dat het condoom scheurt!
Ik weet echt even niet meer wat ik met mezelf aan moet! Ik denk niet dat ik nog maanden langer kan wachten, ik word er gewoon wanhopig van!
Zat er al aan te denken om het misschien in een briefje aan hem te schrijven, dat deed ik vroeger met m'n moeder altijd als ik iets wilde vertellen maar het 'lukte' niet. Dan schreef ik het aan haar en schreef zij terug. Dan is het wat makkelijker om je gevoelens onder woorden te brengen.

Hoe hebben anderen hier dat aangepakt?
Was het gewoon een makkelijk onderwerp om over te spreken of hebben jullie er soms ook om heen gedraaid? Ben bang dat ik een dezer dagen toch echt het hoge woord eruit moet gaan gooien, want nu word ik er alleen maar verdrietig van. Als ik het hem vertel, dan kunnen we er in ieder geval over praten. Alleen misschien vindt hij het wel helemaal niet leuk om het erover te hebben? Wil hij nog jaren wachten, is hij er helemaal niet aan toe en zo.. Mja, dan moet ik het hem toch vertellen, anders weet ik ook niet precies hoe hij erover denkt natuurlijk. Poeh. Bleh. Rottig hoor, van die rammelende eierstokken!

Hier net zoiets, maar ik zeg altijd alles wat ik denk. Ik dacht altijd, dat vind hij vast niets.
Ik begon er al serieus over mijn 20e, dat ik graag jong kinderen zou willen. 'Ja, over een paar jaartjes ik ook wel'. Klaboemskie was dat bestwel, al was ik zelf nog erg jong.
Toch heb ik het er denk ik maandelijks over gehad, en de wens bleef. Ik wou het echt !!
Van mij had de pil 3 jaar geleden de deur al uitgemogen, maar toch niet serieus gedaan..... weet niet waarom.

tot 2 maanden geleden het gesprek weer serieus begon te worden en het besluit er kwam (nou niet hoppa, 1,2,3 hopsakee, maar even in het kort) over 2 maanden doen we hem weg! Willen het nu beiden heel erg graag, hij ook en dat doet me echt heel erg goed!

Nog 13 pillen en de strip is leeg, we zijn die dag exact 7 jaar samen.
Dus het was een leuke keuze, hahahaha. Het staat hier nu een beetje 'als een simpele keuze'. Dat was het niet maar kan dat niet zo goed beschrijven......

bellelena, je hebt nou juist zo'n mooie opening nav die opmerking tegen die vriend, doen joh!
Desnoods begin je je gesprek ermee dat je snapt dat hij echt niet meteen 'ja da's goed' zal zeggen, maar dat jij er wel over wil praten omdat het steeds erger wordt.
Dan geef je hem iig nog wat ruimte zonder dat jouw verlangen bij hem gelijk enorme druk neer legt

En wie weet wat er uit komt...
Jullie houden van elkaar, dan moet je toch ook gewoon over dit soort dingen kunnen praten.

ChilllayD: Dat is wel mooi, dat jullie de dag dat je stopt met de pil precies 7 jaar samen zijn!
Ik ben er ongeveer een jaar geleden voor het eerst serieus over begonnen, maar dat was toen een eenmalig gesprekje. Toen we hoorden dat vrienden van ons zwanger waren, toen hebben we het er pas weer en ook veel uitgebreider over gehad. En dan tot laatst dus die opmerking
Wel echt super spannend dat jullie er nu allebei klaar voor zijn en de stap gaan nemen!! Ik hoop dat het allemaal van een leie dakje zal gaan!

Brighteyes: Dat klinkt inderdaad wel als een goed idee, ik denk dat het al een hoop zal schelen als ik hem in ieder geval kan vertellen dat het zo sterk is bij mij. Dan is toch de druk misschien wat van de ketel, en dan kan hij er voor zichzelf misschien ook een beetje over nadenken, wat hij erover voelt en dat soort dingen.
Je hebt ook gelijk dat we van elkaar houden en er zeker over moeten kunnen praten! Eigenlijk praten we ook altijd wel over alles, dus ik maak me vast ook maar druk om niks Hij zal inderdaad echt niet meteen gillend wegrennen, en ik ben natuurlijk ook net zo goed bereid om te wachten tot hij er helemaal klaar voor is

Nu nog een mooi moment zoeken om erover te beginnen..
Hij zit nu te gamen samen met die vriend die dus binnenkort papa wordt! Misschien als ze straks uitgegamed zijn, dat ik dan wel eens een mooi bruggetje kan maken

omg de vriendin van een vriend is (onverwachts) zwanger en ik zit helemaal te stuiteren. omdat het zo verrassend en leuk is maar ook OMDAT IK ZO OORVERDOVEND HARD RAMMEL

quote:

Op donderdag 17 september 2009 21:44 schreef AncientSound het volgende:
omg de vriendin van een vriend is (onverwachts) zwanger en ik zit helemaal te stuiteren. omdat het zo verrassend en leuk is maar ook OMDAT IK ZO OORVERDOVEND HARD RAMMEL

Hihi wat gaaf, weten die vriend en vriendin ook dat je zo hard rammelt??


Hier nog steeds niks gekomen van 'het gesprek' om vriendje verder op de hoogte te stellen van het niveau van rammelen van mijn kant.. Donderdagavond, vrijdagavond, zaterdagavond waren er telkens vrienden over de vloer. En gisteren een klein dipje waardoor ik geen zin had in welk gesprek dan ook
Ach ja, ooit komt het hoge woord er vast wel uit!

Het lijkt trouwens wel of ik telkens in de eerste helft van mn cyclus (dus tussen ongesteldheid en eisprong) harder rammel dan na de eisprong, dan voel ik mezelf toch iets rustiger op een of andere manier. Maar niet dat het dan weg is ofzo, alleen, ja, dat ik me echt 'rustiger' voel. De eerste helft voel ik me veel onrustiger en meer het idee dat ik echt ala minute een kindje wil gaan maken. Tweede helft dan kan ik het weer iets rationeler bekijken en bedenken dat een half jaar ook al snel opschiet. Dat idee dus. Maar nog steeds wel een enorme drang naar een baby voor en van mezelf. Meer mensen die dat herkennen?

Ik rammel eigenlijk constant al heel lang.....
Lurk ook al een hele tijd mee in dit forum, maar kom nu toch maar eens gezellig babbelen over rammelen

Ik heb nu 4 jaar een Mirenaspiraal, dus die wordt uiterlijk over een jaar verwijderd. Een tijdje terug heb ik aan mijn vriend gevraagd hoe hij het voor zich zag, of hij zichzelf al als vader zag enzo... en hij zag dat opzich allemaal wel zitten, alleen zijn we eigenlijk allebei van mening dat een relatie van 2 jaar nog niet helemaal de basis is voor een kindje krijgen. Dus we wachten nog even netjes af tot mijn spiraaltje eruit gaat, en dan............ mag ik eindelijk gaan proberen een kindje te krijgen!

En nu ga ik oppassen op het 9 maanden oude zoontje van vrienden

Hallo allemaal.. Ik ben droomvrouwtje en ben 25 jaar en ik ''rammel'' samen met mijn lieve verloofde..
Ik was vandaag met mijn allerbeste vriendin mee naar de vlos en hoorde het hartje en toen dacht ik: ik wil ook.. dat wil ik eigelijk al langer en daarom gebruiken wij geen anticonpectie meer.. maar elke keer als ik babietjes zie of de dan rammelt het aan alle kanten.. zodra ik babies zie smelt ik gewoon.. zelfs als ze ouder zijn.. mijn vriendin heeft al een zoontje van 1 en als ik naar hem kijk dan smelt ik ook.. vooral die gekke bekken.. *zucht* mijn tijd zal vast wel komen en verlopig rammel ik lekker door tot dat het bij ons ook een keer raak is (wat volgens mij echt moet gaan gebeuren want er heerst hier een waar virus, 2 vriendinnen zwanger waarvan de broer van 1 van hun ook een kindje krijgt, 2 collegatjes, een paar oude klasgenoten zijn pas bevallen. Dus ik ga vast dat virus ook krijgen, heb al gevraagt wat zei eten en drinken misschien dat het daar aan ligt )

zooo, AL 1 jaar en nog steeds schattig?

leuk, allemaal nieuwe rammelaars. heel veel succes meiden!

ik rammel ook even mee en hoop!
vanaf mijn eerste menstruatie ooit ging het al anders dan anders en 15 jaar geleden is bij mij wat nu pcos genaamd is geconstateerd.
ook heb ik een eileider minder door een cyste.
vorig jaar heb ik een miskraam gekregen na onverwachts zwanger te zijn geworden.(spiraal was verbogen)
en nu.................................................

ik rammel als nooit tevoren.
maybe gaan we ervoor maybe niet.
eerst maar eens uitgebreid bekijken of het lichamelijk groen licht word.

Post ook meteen even in het tweede streepjestopic wat dat dieet is dan, ik denk dat het gretig aftrekt vind!

quote:

Op woensdag 23 september 2009 03:54 schreef RockabeIIa het volgende:
Wat spannend allemaal! Ik hoop echt dat jullie je gauw verplaatsen naar het 2e streepjestopic of zelfs naar z&g!

Moedig me nou niet aan it takes two you know en ik vind het al heel wat dat ik zonder tegenstribbelen heb bereikt dat we er alsnog vrij snel aan willen beginnen

Hoe oud zijn de overige rammelaarsters eigenlijk? ik ben 26 en vriend is 30, ben benieuwd wanneer andere mensen er 'klaar' voor zijn

quote:

Op dinsdag 22 september 2009 21:43 schreef droomvrouwtje het volgende:
Hallo allemaal.. Ik ben droomvrouwtje en ben 25 jaar en ik ''rammel'' samen met mijn lieve verloofde..
Ik was vandaag met mijn allerbeste vriendin mee naar de vlos en hoorde het hartje en toen dacht ik: ik wil ook.. dat wil ik eigelijk al langer en daarom gebruiken wij geen anticonpectie meer.. maar elke keer als ik babietjes zie of de dan rammelt het aan alle kanten.. zodra ik babies zie smelt ik gewoon.. zelfs als ze ouder zijn.. mijn vriendin heeft al een zoontje van 1 en als ik naar hem kijk dan smelt ik ook.. vooral die gekke bekken.. *zucht* mijn tijd zal vast wel komen en verlopig rammel ik lekker door tot dat het bij ons ook een keer raak is (wat volgens mij echt moet gaan gebeuren want er heerst hier een waar virus, 2 vriendinnen zwanger waarvan de broer van 1 van hun ook een kindje krijgt, 2 collegatjes, een paar oude klasgenoten zijn pas bevallen. Dus ik ga vast dat virus ook krijgen, heb al gevraagt wat zei eten en drinken misschien dat het daar aan ligt )

Wauw, eigenlijk moet jij dus al naar het tweede streepjes topic

quote:

Op woensdag 23 september 2009 12:41 schreef LadyBlack het volgende:

[..]

Wauw, eigenlijk moet jij dus al naar het tweede streepjes topic

Ja eigelijk wel ja,maar.....
daar heb ik al een tijdje gepost en op dit moment lurk ik daar alleen nog mee.. we hadden besloten het wat voorzichtiger aan te doen aangezien we in mei gaan trouwen en ik niet het risico wou lopen om dan uitgerekend te zijn.. en ik was heel gestresst was er ontzettend veel mee bezig wat elke maand een enorme teleurstelling te weeg bracht, waardoor ik echt een paar dagen van slag was.. dus heb ik een beetje afstand genomen.. en gelukkig sta ik er nu ook wat relaxter in.. en merk ik vanzelf wel als het raak is en rammelen we er samen op los....

quote:

Op woensdag 23 september 2009 12:40 schreef LadyBlack het volgende:

[..]

Moedig me nou niet aan it takes two you know en ik vind het al heel wat dat ik zonder tegenstribbelen heb bereikt dat we er alsnog vrij snel aan willen beginnen

Hoe oud zijn de overige rammelaarsters eigenlijk? ik ben 26 en vriend is 30, ben benieuwd wanneer andere mensen er 'klaar' voor zijn

Ik ben 25 en m'n vriendje is 26

Gisteren liep er een groepje kleuters voorbij en zei m'n vriendje "Aw, wat lief al die kleine kindjes". Zomaar uit het niets! Maar ik had niet genoeg ballen om er veel verder op door te gaan
Kon ook niet helemaal goed inschatten of het een soort van hint van zijn kant was.

Ik heb trouwens ook nog wel moment dat ik opeens weer twijfel, ben ik er wel echt klaar voor of echt helemaal aan toe. Hoe zal het dan gaan met feestjes of uitgaan af en toe? Kan ik al die verantwoordelijkheid wel aan? Blijf ik wel mezelf? Moet ik niet gewoon nog een jaar/paar jaar wachten, ben immers nog jong genoeg?
Maar ja, m'n lichaam wil heel graag en m'n gevoel ook. Op welk moment besluit je dan zoiets dat je er echt helemaal klaar voor bent? En is er wel zo'n moment, is er niet altijd iets te twijfelen?