[ Centraal ] Evolutie discussie & vragentopic.

quote:

Op zondag 11 april 2010 13:02 schreef Haushofer het volgende:
Nou, er zijn wel degelijk physici met dit vraagstuk bezig

Ach, je kunt vast kijken naar 'voor de big bang' zoals je kunt kijken naar 'boven de noordpool'. Maar dan hebben we het in het ene geval over een andere dimensie van tijd zoals we het in het andere geval hebben over een andere dimensie van ruimte. Dat is vast mogelijk, maar voor het woord 'boven' hebben we dan nog geen goed woord bedacht. 'Voor' is ieg een misleidend woord.

Hmmm, een gedachte

Zou horizontale genoverdracht ook bij de evolutie van de (zgn) "hogere" soorten een grotere rol spelen dan werd vermoed? Dat het bij de evolutie van prokaryoten het belangrijkste mechanisme is was al langer bekend.
Maar nu lees ik dat horizontal transfer van transposons tussen insecten en zoogdieren (Parasiet-Gastheer relaties) is aangetoond.

Transposons die dus de barierre tussen soorten overbruggen.

(Sciencedaily) Scientists Uncover Transfer of Genetic Material Between Blood-Sucking Insect and Mammals

(Nature) A role for host–parasite interactions in the horizontal transfer of transposons across phyla

http://www.scientias.nl/g(...)ier-deels-plant/2681

Ik vond dit wel erg gaaf nieuws een dier die baldgroen heeft en niet alleen heeft maar ook zelf kan maken

Voor meer info de naam van het beestje is Elysia chlorotica

Vraag me dan wel af of dat nog een functie heeft behalve pigment. Is dit ding met die genen ook daadwerkelijk fototroof? Lijkt me wel een beetje stug

quote:

Op vrijdag 23 juli 2010 10:18 schreef SpecialK het volgende:
Vraag me dan wel af of dat nog een functie heeft behalve pigment. Is dit ding met die genen ook daadwerkelijk fototroof? Lijkt me wel een beetje stug

quote:

Scientists have shown that once a young slug has slurped its first chloroplast meal from one of its few favored species of Vaucheria algae, the slug does not have to eat again for the rest of its life. All it has to do is sunbathe.

Read More http://www.wired.com/wiredscience/2010/01/green-sea-slug/?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+wiredscience+%28Blog+-+Wired+Science%29#ixzz0uUVlaImh

fototroof dus

(wel grappig dat ik heel vaak gedacht heb dat dit cool zou zijn maar nu is het dus ook nog eens echt gebeurd )

Dit is een link naar het artikel waar het in beschreven wordt, zal hem straks een uitpluizen

http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pubmed&pubmedid=19004808 (vrij oud al nov 2008)
en het laatste artikel hierover
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19995736 (nov 2009)

Woooowww!

Cool bericht, trouwens.

Blijkbaar zijn ze hier sinds 1992 mee bezig, eerst dachten ze dat het een soort symbiose was. Maar uiteindelijk blijken er dus veel genen gebruikt te worden die in de germline van de slak zelf zijn terecht gekomen.

Het is een ingewikkeld proces maar hoe ik het nu begrijp is dat de slak plastiden van de algen opneemt. (tot zover symbiose) en dan het plastide dna aanpast door integratie van slak eigen genen (die hij ooit weer heeft gekregen van de algen door horizontale gene transfer).

Is het misschien niet zo dat het voor de mensheid niet te verklaren is? Dat er pogingen worden gedaan om de waarheid te achterhalen maar dat ieder antwoord 1000 nieuwe vragen oproept?

Bizar die slak!

quote:

Op maandag 26 juli 2010 23:35 schreef Topspin het volgende:
Is het misschien niet zo dat het voor de mensheid niet te verklaren is? Dat er pogingen worden gedaan om de waarheid te achterhalen maar dat ieder antwoord 1000 nieuwe vragen oproept?

Dat 'het' niet te verklaren is?

quote:

Op dinsdag 27 juli 2010 07:27 schreef Monolith het volgende:

[..]

Dat 'het' niet te verklaren is?

Idd wat is 'het' indeze?

Hallo slimme mensen,

Ik ben op zoek naar 2 papers, volgens mij beiden van Dawkins.

Ze zijn (meen ik me te herinneren) wel semi-academisch maar niet geschreven voor biologen.

Het eerste betreft de voorwaarden waar een theorie aan moet voldoen voordat deze als evolutionaire verklaring gezien mag worden.

Het tweede is meer column-achtig en gaat over de 8(?) meest voorkomende verkeerde interpretaties van evolutietheorie.

Als iemand mij hier mee kan helpen zou ik deze persoon heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel dankbaar zijn

quote:

Op maandag 4 oktober 2010 10:27 schreef oompaloompa het volgende:
Hallo slimme mensen,

Ik ben op zoek naar 2 papers, volgens mij beiden van Dawkins.

Ze zijn (meen ik me te herinneren) wel semi-academisch maar niet geschreven voor biologen.

Het eerste betreft de voorwaarden waar een theorie aan moet voldoen voordat deze als evolutionaire verklaring gezien mag worden.

Het tweede is meer column-achtig en gaat over de 8(?) meest voorkomende verkeerde interpretaties van evolutietheorie.

Als iemand mij hier mee kan helpen zou ik deze persoon heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel dankbaar zijn

Ik ken de artikelen niet, maar op wiki is wel een lijst met publicaties te vinden van Dawkins.

http://en.wikipedia.org/w(...)s_by_Richard_Dawkins

Wellicht dat je ze daar kan vinden?

quote:

Op woensdag 6 oktober 2010 19:55 schreef Semisane het volgende:

[..]

Ik ken de artikelen niet, maar op wiki is wel een lijst met publicaties te vinden van Dawkins.

http://en.wikipedia.org/w(...)s_by_Richard_Dawkins

Wellicht dat je ze daar kan vinden?

thanks, ik ga meteen kijken!

volgens mij stond het er niet tussen, ik hervat mijn zoektocht

Bij gebrek aan een Centraal Evolutie nieuws topic...

Dit is best verontrustend.

http://ncse.com/news/2011(...)ore-evolution-006454

quote:

Despite the latest victories over creationism, "considerable research suggests that supporters of evolution, scientific methods, and reason itself are losing battles in America's classrooms," according to Michael B. Berkman and Eric Plutzer. Writing in the January 28, 2011, issue of Science (subscription required), Berkman and Plutzer review the results of their National Survey of High School Biology Teachers. "The data reveal a pervasive reluctance of teachers to forthrightly explain evolutionary biology," with only 28% of teachers deemed effective educators with respect to evolution — and with as many as 13% of teachers explicitly advocating creationism. As for the remaining 60%, Berkman and Plutzer suggest that they "may play a far more important role in hindering scientific literacy in the United States than the smaller number of explicit creationists ... even if unintentionally."

Dit is toch wel 1 van de meest nauwkeurige en gedetailleerde schema's van de evolutie die ik ooit heb gezien:

quote:

Op donderdag 21 juli 2011 21:28 schreef Molurus het volgende:
Dit is toch wel 1 van de meest nauwkeurige en gedetailleerde schema's van de evolutie die ik ooit heb gezien:

[ afbeelding ]

coole grafiek jammer dat je niet verder in kunt zoomen om de braches echt te kunnen duiden.

quote:

Op donderdag 21 juli 2011 21:28 schreef Molurus het volgende:
Dit is toch wel 1 van de meest nauwkeurige en gedetailleerde schema's van de evolutie die ik ooit heb gezien:

[ afbeelding ]

Geweldig schema!

Wat mij opvalt is dat de hele zoogdiertak z'n bestaansrecht lijkt te danken aan 1 diersoort die die perm-trias ramp heeft overleeft. Weet iemand welke held dat was?

quote:

Op vrijdag 22 juli 2011 00:33 schreef SpecialK het volgende:

[..]

Geweldig schema!

Wat mij opvalt is dat de hele zoogdiertak z'n bestaansrecht lijkt te danken aan 1 diersoort die die perm-trias ramp heeft overleeft. Weet iemand welke held dat was?

Ik weet het zo niet, maar ik ben nu net begonnen aan The Ancestor's Tale van Dawkins, ik verwacht dat er daar wel iets over in staat.

Dat boek gaat namelijk over de gemeenschappelijke voorouders die wij als mensen met andere dieren hebben. Dawkins loopt daar eigenlijk bovenstaande grafiek na, vanaf onze tak tot het punt waar alles samenkomt.

Epigenetic 'Memory' Key to Nature Versus Nurture

Researchers at the John Innes Centre have made a discovery, reported this evening (24 July) in Nature, that explains how an organism can create a biological memory of some variable condition, such as quality of nutrition or temperature. The discovery explains the mechanism of this memory -- a sort of biological switch -- and how it can also be inherited by offspring.

The work was led by Professor Martin Howard and Professor Caroline Dean at the John Innes Centre.

Professor Dean said: "There are quite a few examples that we now know of where the activity of genes can be affected in the long term by environmental factors. And in some cases the environment of an individual can actually affect the biology or physiology of their offspring but there is no change to the genome sequence."

For example, some studies have shown that in families where there was a severe food shortage in the grandparents' generation, the children and grandchildren have a greater risk of cardiovascular disease and diabetes, which could be explained by epigenetic memory. But until now there hasn't been a clear mechanism to explain how individuals could develop a "memory" of a variable factor, such as nutrition.

The team used the example of how plants "remember" the length of the cold winter period in order to exquisitely time flowering so that pollination, development, seed dispersal and germination can all happen at the appropriate time.

Professor Howard said: "We already knew quite a lot about the genes involved in flowering and it was clear that something goes on in winter that affects the timing of flowering, according to the length of the cold period."

Using a combination of mathematical modelling and experimental analysis the team has uncovered the system by which a key gene called FLC is either completely off or completely on in any one cell and also later in its progeny. They found that the longer the cold period, the higher the proportion of cells that have FLC stably flipped to the off position. This delays flowering and is down to a phenomenon known as epigenetic memory.

Epigenetic memory comes in various guises, but one important form involves histones -- the proteins around which DNA is wrapped. Particular chemical modifications can be attached to histones and these modifications can then affect the expression of nearby genes, turning them on or off. These modifications can be inherited by daughter cells, when the cells divide, and if they occur in the cells that form gametes (e.g. sperm in mammals or pollen in plants) then they can also pass on to offspring.

Together with Dr Andrew Angel (also at the John Innes Centre), Professor Howard produced a mathematical model of the FLC system. The model predicted that inside each individual cell, the FLC gene should be either completely activated or completely silenced, with the fraction of cells switching to the silenced state increasing with longer periods of cold.

To provide experimental evidence to back up the model, Dr Jie Song in Prof. Dean's group used a technique where any cell that had the FLC gene switched on, showed up blue under a microscope. From her observations, it was clear that cells were either completely switched or not switched at all, in agreement with the theory.

Dr Song also showed that the histone proteins near the FLC gene were modified during the cold period, in such a way that would account for the switching off of the gene.

Funding for the project came from BBSRC, the European Research Council, and The Royal Society.

Professor Douglas Kell, Chief Executive, BBSRC said: "This work not only gives us insight into a phenomenon that is crucial for future food security -- the timing of flowering according to climate variation -- but it uncovers an important mechanism that is at play right across biology. This is a great example of where the research that BBSRC funds can provide not only a focus on real life problems, but also a grounding in the fundamental tenets of biology that will underpin the future of the field. It also demonstrates the value of multidisciplinary working at the interface between biology, physics and mathematics."

http://www.zeitnews.org/s(...)-versus-nurture.html

Een jaar geleden kreeg ik het idee van sommigen hier op het forum, dat de epigenetica nog niet helemaal serieus werd genomen. Ik vraag me af hoe er vandaag de dag door met name de wetenschappelijke gemeenschap tegen de epigenetica wordt aangekeken. Kan iemand hier iets over vertellen?

Kan aan mij liggen maar dat is toch al lang bekend, het enige wat deze studie toevoegd is één planten gen die een functie heeft in de timing van bloemen krijgen. Verder niet zoveel nieuws toch?

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 18:13 schreef Probably_on_pcp het volgende:


Een jaar geleden kreeg ik het idee van sommigen hier op het forum, dat de epigenetica nog niet helemaal serieus werd genomen. Ik vraag me af hoe er vandaag de dag door met name de wetenschappelijke gemeenschap tegen de epigenetica wordt aangekeken. Kan iemand hier iets over vertellen?

Epigenetica wordt geaccepteerd in de wetenschappelijke wereld (voor zover ik weet) ik denk dat er voor het aan en uit zetten van genen door histon modificaties geen twijfel heerst. Regulatie en overerving wordt nog steeds onderzocht (maar ik ben geen expert).
Voor zover ik het weet wordt het gewoon behandeld als elke andere eiwit modificatie en of transcriptie regulatie zoals ubiquitinering, phosforylatie, etc. en transcriptie, splicing, etc. Dit soort dingen zijn natuurlijk erg interesant in kanker onderzoek waar al vaak wordt gekeken naar transcriptie profielen die meer kans op kanker zouden opleveren.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 20:05 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Epigenetica wordt geaccepteerd in de wetenschappelijke wereld (voor zover ik weet) ik denk dat er voor het aan en uit zetten van genen door histon modificaties geen twijfel heerst. Regulatie en overerving wordt nog steeds onderzocht (maar ik ben geen expert).
Voor zover ik het weet wordt het gewoon behandeld als elke andere eiwit modificatie en of transcriptie regulatie zoals ubiquitinering, phosforylatie, etc. en transcriptie, splicing, etc. Dit soort dingen zijn natuurlijk erg interesant in kanker onderzoek waar al vaak wordt gekeken naar transcriptie profielen die meer kans op kanker zouden opleveren.

Dat zou inderdaad eerder om de impact van epigenetische factoren in een evolutionaire context zijn.

quote:

Intelligentie onvermijdelijk
19 september 2011

Tot vier keer toe heeft zich onafhankelijk van elkaar een zenuwstelsel in een weekdier ontwikkeld, ontdekten onderzoekers. Is intelligentie veel ‘gewoner’ dan we tot nu toe dachten?

De wijze, wijze mens (homo sapiens sapiens) is volgens zichzelf de slimste levensvorm op de planeet. Weliswaar hebben grote walvisachtigen en olifanten veel zwaardere hersenen dan wij en geven ze af en toe blijk van geestelijke vermogens die we doorgaans alleen aan onze soort toekennen, maar we zien onszelf graag als de kroon op de schepping, het eindproduct van bijna vier miljard jaar moeizame evolutie.
Dat beeld blijkt echter niet te kloppen.
Er zijn octopussen die slimmer zijn dan de meeste zoogdieren. En een centraal zenuwstelsel evolueerde meerdere keren achter elkaar. Is intelligentie niet zo uitzonderlijk als we tot nu toe dachten?

Er zijn octopussen die slimmer zijn dan de meeste zoogdieren. En een centraal zenuwstelsel evolueerde meerdere keren achter elkaar. Is intelligentie niet zo uitzonderlijk als we tot nu toe dachten?

Er zijn twee grote diergroepen op aarde die zich tot grote, complexe schepsels kunnen ontwikkelen. Aan de ene kant is dat onze groep, de gewervelden of, als we wat ruimhartiger zijn, de chordata (chordadieren). Aan de andere kant zijn dat de molluscae, de weekdieren, die radicaal van onze groep verschillen. Opmerkelijk genoeg zijn de slimste weekdieren, octopussen, ongeveer zo slim als een primaat (een aapachtige). Onafhankelijk van elkaar heeft zich dus in twee verschillende groepen intelligentie ontwikkeld. Onderzoekers hebben nu ontdekt, dat bij weekdieren zich maar liefst vier keer, onafhankelijk van elkaar, een centraal zenuwstelsel heeft ontwikkeld.

Tot voor kort dachten onderzoekers dat koppotigen zoals octopussen afstamden van slakken. Slakken hebben namelijk een bundel zenuwcellen die in sommige soorten verknoopt is tot een soort primitief brein. Octopussen werden door onderzoekers gezien als de natuurlijke doorgeëvolueerde soort, waarbij het primitieve brein is uitgegroeid tot een indrukwekkende hoeveelheid zenuwcellen en het dier in staat is tot probleemoplossing en gereedschappen te gebruiken. Een mooie theorie, die, zo blijkt uit DNA-analyse, niet klopt. De vier takken weekdieren waarbinnen een centraal zenuwstelsel voorkomt, lijken dit volkomen los van elkaar te hebben ontwikkeld. Slakken blijken meer verwant aan niet bijster intelligente schepsels als oesters en mossels, terwijl koppotigen al veel eerder afgesplitst zijn.

De vier groepen met een onafhankelijk geëvolueerd centraal zenuwstelsel zijn de octopus de zoetwaterslakkenfamilie Helisoma, Tritonia (een geslacht van felgekleurde zeeslakken) en Dolabrifera, een wat minder opvallend geslacht zeeslakken.

De gevolgen zijn opwindender dan de levensloop van de gemiddelde mossel of slak. Klaarblijkelijk heeft intelligentie zich meerdere keren los van elkaar ontwikkeld. Sterker nog: klaarblijkelijk betekent een bepaalde biologische complexiteit dat de kans dat een soort zich tot intelligente soort ontwikkelt, groot is. Misschien bestaat er een evolutionaire wapenwedloop waarbij een ingewikkeld ecosysteem betekent dat een dier voldoende slim moet zijn om te kunnen overleven. Inderdaad is ontdekt dat na de val van het communisme in Oost-Europa, toen er grote en snelle veranderingen optraden in de woongebieden van mensen en dieren werden blootgesteld aan veel ingewikkelder prikkels, vooral de intelligentste vogelsoorten zich uit hebben gebreid ten koste van de ‘dommere’ soorten[2].
Visionair.nl