Dat is toch juist de bedoeling? TS-er wil van dat mens af Geef haar dan een mooi stanleymes als afscheidscadeau.quote:Op donderdag 19 juli 2007 15:02 schreef knuppelhout het volgende:
uitmaken en duidelijk tel nrs van hulpverleners in het zicht leggen zodat ze in haar zelfbeschadiging niet per ongeluk zichzelf om zeep brengt
Leg eens uit.quote:Op vrijdag 3 augustus 2007 20:08 schreef Mihaelaz het volgende:
wat een bende egoïsten hier.
Ga je dat nu nog uitleggen of hul je je in stilzwijgen?quote:Op vrijdag 3 augustus 2007 20:08 schreef Mihaelaz het volgende:
wat een bende egoïsten hier.
Niet iedere PTSS-er maakt zijn omgeving kapot. Ikzelf heb deze stoornis helaas ook, maar heb geleerd ermee om te gaan. PTSS is heel goed te behandelen en echt totaal iets anders dan BL.quote:Op vrijdag 13 juli 2007 19:50 schreef Terpentin07 het volgende:
Ik had zelf een relatie met een meisje wat ptss had.Het was echt een heel lief intelligent meisje en we hadden ook veel lol samen.Maar hoe langer je met elkaar omgaat hoe meer openbaart zich iemand.Het begon met stemmingswisselingen zodat ze de ene dag super vrolijk was en de andere dag super down.Ook was ze erg gesloten en wou nooit vertellen wat er aan de hand was ook al zag je haar aan dat ze niet lekker in haar vel zat.
Ik merkte met de tijd dat de contact met mijn vrienden afnaam en zij en haar ziekte in het middelpunt stonden.Ook haar minderwaardigheidscomplex en besluiteloosheid werden steeds meer irritant.
Daarnaast begonnen haar vreselijke ervaringen mij zelf ook op te vreten.Dat was het punt voor mij om de relatie te beeindigen.Het was voor me zelf erg moeilijk omdat ik wist dat ze dan waarschijnlijk in een diep gat zal vallen maar uit die reden kan een relatie niet verder bestaan.
Ik heb het in een persoonlijk gesprek uitgemaakt en uitgelegd waarom ik niet meer verder kan.
Daarna heb ik het contact compleet afgebroken.Ik merkte hoe ik me ineens beter voelde en weer gewoon alles positief kan zien zoals ik zelf ook ben.
In het begin toen ze alles over haar verleden vertelde wou ik natuurlijk steunen en hoopte daarop dat ze door onze relatie zich beter voelde.Maar het veranderde niet en ik had niet verwacht wat voor een impact de ziekte van je partner op je kan hebben.
Nope.quote:Op vrijdag 3 augustus 2007 20:08 schreef Mihaelaz het volgende:
wat een bende egoïsten hier.
Run for the hills!quote:Op dinsdag 7 augustus 2007 16:43 schreef Mr.J het volgende:
Goed topic dit.
Ik heb nu zelf een maandje of wat iets vasters en de dame in kwestie heeft ook BL. Of ze dat echt heeft of dat artsen te makkelijk zo'n diagnose stellen laat ik in 't midden, maar heb wel al 2 keer een 'down' bui meegemaakt. Echt vaag hoe iemand in een uurtje tijd compleet kan omslaan.
Als ik dit zo allemaal lees zie ik wel een aantal vergelijkingen met haar. Ik denk dan dat er niet echt veel toekomst inzit met zo'n persoon.
Nog herkenbaarder. Ik heb het ook 1,5 jaar uitgezeten (ben dus ook een watje ja). Ben in de tussentijd met een mes bedreigd, politie heeft aan de deur gestaan, ben buitengesloten in de vrieskou, bloempotten kapot gegooit (en niet op willen ruimen), buren die je niet aan durven kijken, 's nachts wakker worden gehouden met onzinnige ruzies. Op een gegeven moment ga je helemaal proberen te leven naar de wil van de BL-er, ik at wat zij wilde eten puur om ruzie te voorkomen. Ik deed precies wat ze zei, want anders kon ze weleens razend worden (zowel verbaal als in een later stadium ook lichamelijk). Toen we het appartement kregen was wat erin stond 50/50 verdeeld. Langzaam maakte al mijn spullen plaats voor die van haar, zodat er op een gegeven moment buiten de radio en tv niks meer van mij bij was. Lekker is dat (maar daar mag je niks van zeggen)quote:Op dinsdag 17 juli 2007 21:02 schreef aaleks het volgende:
Ik heb 1,5 jaar verkering gehad met een borderliner. Ben op een gegeven moment ook gaan samenwonen. We zaten in zo'n 2 kamer unit, met eigen deur gedeelde keuken en de rest enzo. Ik zit daar nu nog steeds en zoek een kamer, maar dat wil niet zo opschieten.
Mijn geval had vooral last van alles of niets gedachten.
De ene keer was ik fantastische de allerliefste en knaptste van de hele wereld. Het andere moment zei ze de meest verschrikkelijke dingen. Elke (verkeerde) opmerking wordt onthouden en wordt tegen je gebruikt op zulke momenten. Ik maakte de fout door te blijven praten en in discussie te gaan. Je zult de discussie nooit winnen, het maakt niet uit wat je zegt. Ben je boos dan moet je lief zijn, ben je lief dan zegt ze.. Pff je moet wat strenger zijn anders speel ik de baas over jou.
Ze ziet een andere jongen lopen en ze duikte er bovenop.. Maar als je zegt.. de groeten hier kap ik mee. Dan komen de tranen, aleks ik hou zo van jou!! Sorry.. Jij bent degene die ervoor zorgt dat mijn leven stabiel is. Als je maar lang bij mij bent, dan wen ik er aan om bij iemand te zijn.
Als je uitgaat met je vrienden staat ze in de raamopening.. ga niet weg.. eh.. zou ik meegaan.. meegaan.
Nee je wilt een leuke avond met je vrienden.. maar ach het is zo zielig.. Ga maar mee.
Vervolgens is het een soort parasiet bij je vrienden, en gaat ze opeens via via met vrienden van jou vrienden uit.
En elke keer geloofde ik de praatjes.. was ze zo lief.. kreeg ik een knuffel.. was de seks goed.
Daarna schold ze mee weer uit. Het vervelendste vond ik nog dat ze totaal geen inlevingsgevoel hebben.
Als jij je rot voelt, of als je laat merken dat je het echt vervelend vond wat ze zei.. Dan gaat dat toaal lang haar heen. Dan zit je daar maar. Kortom, vat alles wat ze zegt nooit persoonlijk op.
Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Zelf ben ik zo stom geweest om het zolang vol te houden, dus ik ben gewoon een watje.
Niet alle borderliners zullen hetzelfde zijn.. maar ik begin er niet meer aan.
Dus mijn tip.. maak het uit voordat je zelf gek wordt!
(nou wil ik er toch nog even aan toevoegen dat het voor sommige mensen die borderline hebben heel vervelend is. Het is altijd onrustig in hun hoofd, ze pakken het zo vaak verkeerd aan. Maar soms krijg ik het idee dat het ook een excuus is. Maar goed dat zal wel niet.. het is niet voor niets in de DSM opgenomen)
Meneer TS is na een half uur al gestopt met posten in dit topic, met welgeteld drie topics. En blijft vrolijk op Fok komen, maar dit topic blijft 'ie ver vandaan...quote:Op zaterdag 4 augustus 2007 15:59 schreef Spekkiemonster het volgende:
wil ook wel weten hoe dit afgelopen is....
Als het belangrijke post is, heb je toch al lang een adreswijziging verstuurd naar de betreffende instanties?quote:Op vrijdag 21 september 2007 21:30 schreef aaleks het volgende:
pff.. echt iritant.. ben nu verhuisd..
maar als er nog wat post van mij daar aankomt hoef ik dus niet te verwachten dat ze het even doorstuurd. Ik heb het even netjes gevraagd, maar mevrouw reageert natuurlijk niet. En voila, ze heeft de macht weer. Want ja nu weet ik niet of ik nog iets belangrijks mis.
En moet ik dus boos en gefrustreerd worden.. pff.. zou bijna even een adres achterlaten misschien willen jullie hatemail schrijven?
Idd.quote:Op zaterdag 22 september 2007 00:36 schreef Xennia het volgende:
[..]
Als het belangrijke post is, heb je toch al lang een adreswijziging verstuurd naar de betreffende instanties?
*eens is*quote:Op vrijdag 13 juli 2007 19:50 schreef Terpentin07 het volgende:
Ik had zelf een relatie met een meisje wat ptss had.Het was echt een heel lief intelligent meisje en we hadden ook veel lol samen.Maar hoe langer je met elkaar omgaat hoe meer openbaart zich iemand.Het begon met stemmingswisselingen zodat ze de ene dag super vrolijk was en de andere dag super down.Ook was ze erg gesloten en wou nooit vertellen wat er aan de hand was ook al zag je haar aan dat ze niet lekker in haar vel zat.
Ik merkte met de tijd dat de contact met mijn vrienden afnaam en zij en haar ziekte in het middelpunt stonden.Ook haar minderwaardigheidscomplex en besluiteloosheid werden steeds meer irritant.
Daarnaast begonnen haar vreselijke ervaringen mij zelf ook op te vreten.Dat was het punt voor mij om de relatie te beeindigen.Het was voor me zelf erg moeilijk omdat ik wist dat ze dan waarschijnlijk in een diep gat zal vallen maar uit die reden kan een relatie niet verder bestaan.
Ik heb het in een persoonlijk gesprek uitgemaakt en uitgelegd waarom ik niet meer verder kan.
Daarna heb ik het contact compleet afgebroken.Ik merkte hoe ik me ineens beter voelde en weer gewoon alles positief kan zien zoals ik zelf ook ben.
In het begin toen ze alles over haar verleden vertelde wou ik natuurlijk steunen en hoopte daarop dat ze door onze relatie zich beter voelde.Maar het veranderde niet en ik had niet verwacht wat voor een impact de ziekte van je partner op je kan hebben.
Harshquote:Op vrijdag 13 juli 2007 13:37 schreef BubblegumBarbie het volgende:
Ik heb een borderliner zus. Mijn beste stap in onze relatie is geweest al het contact verbreken en verbroken houden. Er valt niet met ze te leven en uit zelfbescherming kun je haar het best uit je leven schrappen.
Zowiezo gaat ze je toch oneindig haten omdat je haar aan de kant zet.
WOW dat is ergquote:Op vrijdag 13 juli 2007 18:49 schreef zwaaibaai het volgende:
[..]
yup, de relatie was eigenlijk al niet te doen, maar nadat ik het uitgemaakt had kreeg ik te maken met een fatal-atraction-poltergeist. Ze stalkte niet, maar ik werd opeens lid van diverse ( en vooral vage sex-) clubs waar ik niks van wilde weten. Er werden bestellingen gedaan met mijn (vervalste) handtekening zodat ik voor de kosten mocht opdraaien. Ze vertelde aan iedereen dat ik haar had verkracht, iets met haar had, ik haar stalkte of met haar naar bed ben geweest nadat ik de relatie had uitgemaak., Ze belde slechts 8 keer per dag op. Ze loog dat haar moeder ernstig ziek was in de hoop dat ik naar haar toe kwam en ze heeft een keer de vellen van mijn onderam er afgekrabt.
Valt best mee toch?
Ben ik niet met je eens, het hangt sterk vanaf in welke mate het zich manifesteert. Je kan prima een relatie aangaan als diegene een lichterlijke vorm heeft!quote:Op woensdag 26 september 2007 13:24 schreef kriele het volgende:
Eigenlijk is het heel simpel. Een persoon met Borderline kan geen relatie onderhouden. PUNT. Al die leugens, stemmingswisselingen en het onvermogen om zich in te leven in een ander zegt genoeg.
Misschien, maar ik wil mezelf een ervaringsdeskundige noemen. Ik heb ooit een een poosje een korte relatie gehad met een meisje die het syndroom zeer waarschijnlijk had en professioneel heb ik er ook weleens mee te maken, maar ze heeft het dan ook in ernstige mate gecombineerd met nog meer stoornissen en aandoeningen.quote:Op woensdag 26 september 2007 13:27 schreef samjustme het volgende:
[..]
Ben ik niet met je eens, het hangt sterk vanaf in welke mate het zich manifesteert. Je kan prima een relatie aangaan als diegene een lichterlijke vorm heeft!
Arme borderliner.quote:Op woensdag 26 september 2007 13:26 schreef samjustme het volgende:
Vind de reacties egoistisch, dumpen die handel zodra het moeilijk wordt pff. Denken jullie dat een borderliner het leuk vindt pff.
Natuurlijk moet je het samen uitpraten why not en stuff als zelfmoordneigingen en bedreigingen gaan natuurlijk te ver.quote:Op woensdag 26 september 2007 13:38 schreef mgerben het volgende:
[..]
Arme borderliner.
Jij geeft zelf al aan dat de borderliner zich als slachtoffer kan opstellen - de geliefde rol.
Nee, de BL-er vindt het natuurlijk niet leuk. Maar een relatie komt van twee kanten. Er zit gelijkheid in, en gelijkwaardigheid. Een relatie waarbij één parter emotioneel parasiteert op de ander is dat niet meer.
Als die ander er dan mee ophoudt om uitgezogen te worden, vind ik het nogal cru als jij stelt dat dat zielig is voor de parasiet.
En we hebben het ook echt over eenzijdig uitzuigen. Jij babbelt over 'zodra het moeilijk wordt'.
Als je samen problemen hebt is het prima dat je daar ook [/i]samen[/i] uitkomt.
Maar bij BL ligt dat anders. De borderliner heeft problemen, en gaat de partner gebruiken als bliksemafleider.
Zo te lezen kun jij borderline niet helemaal plaatsen. Je komt niet 'samen' in de problemen - er is geen 'samen'.
Waarom maak je eigenlijk onderscheid tussen man en vrouw?quote:Op woensdag 26 september 2007 13:43 schreef sweetgirly het volgende:
[..]
Kunnen mannen dat (zijn)
Wow !
Ik heb zelf persoonlijk ook lichtelijke neiging naar maar probeer zelf mee verstandig om te gaan. Het is niet makkelijk, soms voel je gewoon kut. Heb zelf veel liever als iemand eerlijk is waarom het niet werkt en dan vervolgens ook contact te verbreken.quote:Op woensdag 26 september 2007 13:40 schreef sweetgirly het volgende:
Nou, dan hebben heel wat mannen zeker ook last van borderline
Nee scheermesjequote:Op vrijdag 13 juli 2007 13:47 schreef Xennia het volgende:
Een vriendschap is ook een soort relatie en zij is daar niet toe in staat. Een vriendschap levert nog steeds gezeik voor je op.
Gewoon alle contact verbreken en als ze aankondigt te gaan krassen geef je haar het nummer van het RIAGG.
Nou omdat vrouwen meestal beticht worden van labiel en weet ik veel wat. Maar mannen hebben en kunnen er soms ook een potje van.quote:Op woensdag 26 september 2007 13:46 schreef kriele het volgende:
Waarom maak je eigenlijk onderscheid tussen man en vrouw?
Ik denk dat de meesten dat wel hebben, borderline of niet. Wie wilt er geen eerlijkheid, toch ?quote:Op woensdag 26 september 2007 13:46 schreef samjustme het volgende:
Ik heb zelf persoonlijk ook lichtelijke neiging naar maar probeer zelf mee verstandig om te gaan. Het is niet makkelijk, soms voel je gewoon kut. Heb zelf veel liever als iemand eerlijk is waarom het niet werkt en dan vervolgens ook contact te verbreken.
Het hangt een beetje af van je relatie met haar familie en eventueel hulpverleners, maar als je daar goed contact mee hebt is het zinvol hen in te lichten over het verbreken van de relatie en hen eventueel daarna op de hoogte brengen wanneer je ex rare fratsen begint uit te halen. In ieder geval zelf er buiten blijven en niet proberen de haar te steunen, dat heeft geen zin, .quote:Op vrijdag 13 juli 2007 13:18 schreef SimonxD het volgende:
Hoe moet ik dat aanpakken zonder al teveel "gezeik"?
Sukkel, jij weet duidelijk niet wat je zegt..quote:Op woensdag 26 september 2007 14:00 schreef TheThirdMark het volgende:
[..]
Nee scheermesje
Borderliners zijn niets anders dan een gift van God aan de mens om zo nu en dan eens goed te lachen
Erg knap van je. De persoon in mijn leven heeft ook medicijnen gehad en verschillende psychologen ed. Het mocht helaas niet baten..ze viel er weer in terug. Wat jij doet is wel de juiste methode. Genezen kun je het niet, ermee leren leven wel! En dat kan erg moeilijk zijn..quote:Op woensdag 26 september 2007 14:07 schreef Radobe het volgende:
Nou, nou!
Ik heb borderline en al 6 jaar een relatie. En dat gaat goed. Mijn vriend geeft zijn grenzen aan en ik laat hem lekker vrij. In het begin was het behoorlijk klote, vaak ruzie en ik was zwaar onredelijk. Maar toen kreeg ik therapie en medicijnen. Ik begreep namelijk eerst niet wát ik fout deed, waarom wij ruzie hadden. Ik stelde te hoge eisen omdat ik zelf ook probeerde te voldoen aan hoge eisen aan mezelf.
Ik snap best dat sommige mensen veel problemen hebben met iemand met borderline, op therapie had ik dat zelf ook!
Met ex-vriendejes had ik ook geen problemen, uit is uit!
Misschien zouden jullie niet alle mensen met borderline over een kam kunnen scheren?
quote:Op woensdag 26 september 2007 14:17 schreef Twiggy het volgende:
Het hangt een beetje af van je relatie met haar familie en eventueel hulpverleners, maar als je daar goed contact mee hebt is het zinvol hen in te lichten over het verbreken van de relatie en hen eventueel daarna op de hoogte brengen wanneer je ex rare fratsen begint uit te halen. In ieder geval zelf er buiten blijven en niet proberen de haar te steunen, dat heeft geen zin, .
Want? Wat pas 'harsh' is, was de jarenlange geestelijke mishandeling en druk die zij op ons gezin heeft gelegd. Haar geterroriseer, totaal onredelijk gedrag, de eeuwige uitputtingsslag tegen haar. Dát is 'harsh'. En als ik jouw was zou ik niet te koop lopen met je geestelijke stoornis, want iedereen zal je er om verafschuwen en jij zult jezelf zielig vinden, want je ziet zelf niet wat je de mensen om je heen aandoet.quote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |