R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb even een tijdelijk account aangemaakt vanwege herkenbaarheid.
Situatie is als volgt:
Ik ben al jaren samen met mijn vriend en sinds kort wonen we samen. Hij heeft al 2 kinderen uit een vorige relatie van 12 en 9 jaar. De kinderen wonen bij hem en hebben een beperkte omgangsregeling met de moeder. Ik heb een goede band met de kinderen, geef ze aandacht en liefde en sta klaar voor ze.
Andersom merk ik ook dat zij mijn aanwezigheid waarderen en het leuk vinden dat ik met hun papa ben.
Nu ben ik zwanger van mijn eerste kind en ik merk dat mijn gevoelens beginnen te veranderen. Ondanks dat ik de kinderen niets laat merken, vind ik hun aanwezigheid minder comfortabel/fijn dan eerst. Ik merk dat ik meer behoefte heb aan rust.
Binnenkort ga ik met verlof en heb dan eigenlijk geen zin om de kinderen op te vangen na school, terwijl mijn partner daar een beetje van uitgaat en beledigd is als ik aangeef dat ik ze niet volledig wil opvangen. Op dit moment vang ik ze 1x op, mijn partner 1x, 1x samen en ze gaan 2x naar de bso.
Ook de kinderen verheugen zich op die periode en willen dan graag naar huis in plaats van naar de bso.
Ik ben dan misschien een beetje egoïstisch, maar ik vind juist dat ik in die periode recht heb op rust. Mijn partner vindt dat ik genoeg kan rusten tot 15 uur en daarna de kinderen best kan opvangen.
Ook vind ik het vervelend als de kinderen aan de spullen zitten die we kopen voor de baby. Laatst ging het jongste kind in het wipstoeltje zitten. Ik hield me rustig en heb kalm uitgelegd waarom hij dat niet moet doen, maar van binnen was ik razend.
En ben ik bang dat het jongste kind jaloers gaat worden op de baby. Hij vraagt veel aandacht (soms ook op negatieve manier) en gedraagt zich graag jonger dan dat hij is. Als de baby er is, wil ik de baby geen tekort doen en veel liefde en aandacht kunnen geven.
Ik wil de bestaande kinderen ook aandacht en liefde blijven geven, maar ik twijfel of ik dat goed kan combineren en echt 'eerlijk' kan zijn. Ik voel al zoveel liefde voor de baby, ben bang dat ik onbewust 'oneerlijk' ga zijn.
Mijn vragen zijn dus:
- Is het egoïstisch als ik aangeef de kinderen niet (volledig) te willen opvangen tijdens mijn verlof?
- Hoe kan ik ervoor zorgen dat er geen jaloezie gaat spelen?
- Zijn er mensen die zich in een soortgelijke situatie bevinden en hoe gaan jullie ermee om?
Situatie is als volgt:
Ik ben al jaren samen met mijn vriend en sinds kort wonen we samen. Hij heeft al 2 kinderen uit een vorige relatie van 12 en 9 jaar. De kinderen wonen bij hem en hebben een beperkte omgangsregeling met de moeder. Ik heb een goede band met de kinderen, geef ze aandacht en liefde en sta klaar voor ze.
Andersom merk ik ook dat zij mijn aanwezigheid waarderen en het leuk vinden dat ik met hun papa ben.
Nu ben ik zwanger van mijn eerste kind en ik merk dat mijn gevoelens beginnen te veranderen. Ondanks dat ik de kinderen niets laat merken, vind ik hun aanwezigheid minder comfortabel/fijn dan eerst. Ik merk dat ik meer behoefte heb aan rust.
Binnenkort ga ik met verlof en heb dan eigenlijk geen zin om de kinderen op te vangen na school, terwijl mijn partner daar een beetje van uitgaat en beledigd is als ik aangeef dat ik ze niet volledig wil opvangen. Op dit moment vang ik ze 1x op, mijn partner 1x, 1x samen en ze gaan 2x naar de bso.
Ook de kinderen verheugen zich op die periode en willen dan graag naar huis in plaats van naar de bso.
Ik ben dan misschien een beetje egoïstisch, maar ik vind juist dat ik in die periode recht heb op rust. Mijn partner vindt dat ik genoeg kan rusten tot 15 uur en daarna de kinderen best kan opvangen.
Ook vind ik het vervelend als de kinderen aan de spullen zitten die we kopen voor de baby. Laatst ging het jongste kind in het wipstoeltje zitten. Ik hield me rustig en heb kalm uitgelegd waarom hij dat niet moet doen, maar van binnen was ik razend.
En ben ik bang dat het jongste kind jaloers gaat worden op de baby. Hij vraagt veel aandacht (soms ook op negatieve manier) en gedraagt zich graag jonger dan dat hij is. Als de baby er is, wil ik de baby geen tekort doen en veel liefde en aandacht kunnen geven.
Ik wil de bestaande kinderen ook aandacht en liefde blijven geven, maar ik twijfel of ik dat goed kan combineren en echt 'eerlijk' kan zijn. Ik voel al zoveel liefde voor de baby, ben bang dat ik onbewust 'oneerlijk' ga zijn.
Mijn vragen zijn dus:
- Is het egoïstisch als ik aangeef de kinderen niet (volledig) te willen opvangen tijdens mijn verlof?
- Hoe kan ik ervoor zorgen dat er geen jaloezie gaat spelen?
- Zijn er mensen die zich in een soortgelijke situatie bevinden en hoe gaan jullie ermee om?
Nogmaals bedankt iedereen. Helaas kan ik niet op iedereen reageren, maar heb wel alles gelezen.
Ik snap dat ik niet alles perfect verwoord in dit topic. Dat komt ook deels omdat ik eerlijk kan zijn en mijn echte gevoelens beschrijf.
Ik ben echt niet zo hard tegenover de kinderen. Soms denk ik zelfs dat ik misschien strenger voor eigen kinderen ga zijn dan dat ik voor de oudste kinderen ben. Bij alles wat ik doe/zeg, probeer ik even na te denken.
Oudste stoot bijvoorbeeld tegen iets aan en maakt het per ongeluk kapot, dan zeg ik je hebt je niet bezeerd he? Geeft niet, kan gebeuren.
Bij mijn eigen kind had ik waarschijnlijk gezegd doe toch eens voorzichtig!
De relatie met mijn partner is goed. Hij snapt bepaalde dingen niet goed, maar over het algemeen staan we op 1 lijn. De relatie schommelt echt niet van alle kanten, ben juist over het algemeen heel blij met hem en andersom ook als ik hem moet geloven
Over bso zijn we het niet eens. Het is trouwens niet zo dat hij heeft beloofd dat de kinderen thuis mogen zijn. De kinderen vroegen aan mij wanneer ik nou niet meer hoefde te werken. Ik vertelde de datum en toen werden ze heel enthousiast en zeiden dat zij dan ook vanaf die datum niet meer naar bso hoefden toch? Want dan ben ik toch thuis.
Ik werd een beetje overrompeld eerlijk gezegd, want mijn idee was alles gewoon voortzetten zoals het nu is. Ik zei dat zou heel gezellig zijn, maar we moeten nog met papa afspraken daarover maken en ook kijken hoe de zwangerschap gaat tegen die tijd. Het gaat steeds moeilijker worden voor mij. Toen werd er aangegeven dat zij mij toch kunnen helpen. Dat het juist handig is als zij dan thuis zijn
Toen kwam de vader thuis en ze vroegen direct of ze aub naar huis konden in die periode ipv naar de bso, want Cameeltjes is dan toch thuis. De vader zei kan wel.
Dit zat mij dwars dus heb het later met mijn partner besproken en aangegeven dat ik niet extra wil opvangen in die periode. Hij zei dat hij dat raar vindt, want ik ben toch thuis en dan kunnen de kinderen net zo goed naar huis.
Overigens gingen de kinderen in eerste instantie dus 5 dagen naar de bso. Omdat de vader en ik ervoor hebben gekozen minder te werken, is dat verlaagd naar 2 dagen. Als ik niet zwanger was geweest, zouden ze dus die 2 dagen moeten aanhouden. En als ik mijn dagen niet had verminderd, was dat zelfs 3 dagen geweest. Als ik niet voor dit gezin had gekozen, was dat 5 dagen geweest, omdat mijn partner zijn uren niet had kunnen verminderen financieel gezien.
Op sommige dagen denk ik als ik vandaag had gewerkt, was ik minder moe geweest. Kinderen kunnen heel veel energie kosten.
En nogmaals de band met de kinderen is goed. Ik geef ze liefde en andersom geven zij mij ook liefde terug.
Ik las reacties als eigen kind geen mama laten zeggen of alle kinderen mama laten noemen. Daar kan ik niets mee. Mijn kind gaat mij mama noemen, want ik ben haar mama. De oudste kinderen mogen altijd als ze de behoefte hebben mama tegen mij zeggen. Ik vind het alleen niet respectvol tegenover de bio mama (ondanks het feit dat zij eigenlijk geen respect verdient).
Daarnaast is er een ouderschapsplan waarin duidelijk staat dat alleen de bio mama en papa zo mogen worden genoemd. En het schept misschien ook wel meer duidelijkheid.
Ik betrek de kinderen zoveel mogelijk. Laatst was mijn schoonmoeder bij ons en zei dat het wel een drukke periode gaat worden met 3 kinderen en de kinderen waren erbij. Toen zei ik bewust dat ik dat alleen maar gezellig vind, dat ik blij ben met (kind 1) en (kind 2) want zij worden de verstandige grote broers van hun zusje.
Ik denk en hoop dat ze dat soort dingen wel waarderen.
Ik snap dat ik niet alles perfect verwoord in dit topic. Dat komt ook deels omdat ik eerlijk kan zijn en mijn echte gevoelens beschrijf.
Ik ben echt niet zo hard tegenover de kinderen. Soms denk ik zelfs dat ik misschien strenger voor eigen kinderen ga zijn dan dat ik voor de oudste kinderen ben. Bij alles wat ik doe/zeg, probeer ik even na te denken.
Oudste stoot bijvoorbeeld tegen iets aan en maakt het per ongeluk kapot, dan zeg ik je hebt je niet bezeerd he? Geeft niet, kan gebeuren.
Bij mijn eigen kind had ik waarschijnlijk gezegd doe toch eens voorzichtig!
De relatie met mijn partner is goed. Hij snapt bepaalde dingen niet goed, maar over het algemeen staan we op 1 lijn. De relatie schommelt echt niet van alle kanten, ben juist over het algemeen heel blij met hem en andersom ook als ik hem moet geloven
Over bso zijn we het niet eens. Het is trouwens niet zo dat hij heeft beloofd dat de kinderen thuis mogen zijn. De kinderen vroegen aan mij wanneer ik nou niet meer hoefde te werken. Ik vertelde de datum en toen werden ze heel enthousiast en zeiden dat zij dan ook vanaf die datum niet meer naar bso hoefden toch? Want dan ben ik toch thuis.
Ik werd een beetje overrompeld eerlijk gezegd, want mijn idee was alles gewoon voortzetten zoals het nu is. Ik zei dat zou heel gezellig zijn, maar we moeten nog met papa afspraken daarover maken en ook kijken hoe de zwangerschap gaat tegen die tijd. Het gaat steeds moeilijker worden voor mij. Toen werd er aangegeven dat zij mij toch kunnen helpen. Dat het juist handig is als zij dan thuis zijn
Toen kwam de vader thuis en ze vroegen direct of ze aub naar huis konden in die periode ipv naar de bso, want Cameeltjes is dan toch thuis. De vader zei kan wel.
Dit zat mij dwars dus heb het later met mijn partner besproken en aangegeven dat ik niet extra wil opvangen in die periode. Hij zei dat hij dat raar vindt, want ik ben toch thuis en dan kunnen de kinderen net zo goed naar huis.
Overigens gingen de kinderen in eerste instantie dus 5 dagen naar de bso. Omdat de vader en ik ervoor hebben gekozen minder te werken, is dat verlaagd naar 2 dagen. Als ik niet zwanger was geweest, zouden ze dus die 2 dagen moeten aanhouden. En als ik mijn dagen niet had verminderd, was dat zelfs 3 dagen geweest. Als ik niet voor dit gezin had gekozen, was dat 5 dagen geweest, omdat mijn partner zijn uren niet had kunnen verminderen financieel gezien.
Op sommige dagen denk ik als ik vandaag had gewerkt, was ik minder moe geweest. Kinderen kunnen heel veel energie kosten.
En nogmaals de band met de kinderen is goed. Ik geef ze liefde en andersom geven zij mij ook liefde terug.
Ik las reacties als eigen kind geen mama laten zeggen of alle kinderen mama laten noemen. Daar kan ik niets mee. Mijn kind gaat mij mama noemen, want ik ben haar mama. De oudste kinderen mogen altijd als ze de behoefte hebben mama tegen mij zeggen. Ik vind het alleen niet respectvol tegenover de bio mama (ondanks het feit dat zij eigenlijk geen respect verdient).
Daarnaast is er een ouderschapsplan waarin duidelijk staat dat alleen de bio mama en papa zo mogen worden genoemd. En het schept misschien ook wel meer duidelijkheid.
Ik betrek de kinderen zoveel mogelijk. Laatst was mijn schoonmoeder bij ons en zei dat het wel een drukke periode gaat worden met 3 kinderen en de kinderen waren erbij. Toen zei ik bewust dat ik dat alleen maar gezellig vind, dat ik blij ben met (kind 1) en (kind 2) want zij worden de verstandige grote broers van hun zusje.
Ik denk en hoop dat ze dat soort dingen wel waarderen.
Mijn vragen zijn dus:
- Is het egoïstisch als ik aangeef de kinderen niet (volledig) te willen opvangen tijdens mijn verlof?
Nee. Er zijn genoeg bio moeders die in die periode hun kinderen ook wat meer naar de BSO brengen.
Jouw lichaam begint hen mindet leul te vinden door je zwangerschaphormonen. Let er op dat je dit niet door laat slaan. Het ligt niet aan de kinderen maar aan jou. Negen maanden na dr zwangerschap moet dat echt geneutraliseerd zijn anders moet je even hulp zoeken bij de praktijk ondersteunet van de huisarts.
- Hoe kan ik ervoor zorgen dat er geen jaloezie gaat spelen?
Door ze bij zo veel mogelijk te betrekken.
Kleertjes uitzoeken, in bad doen,voorlezen. En vooral benadrukken dat ze grote/broer of zus zijn. Dus een verantwoordelijkheid mee geven.
- Zijn er mensen die zich in een soortgelijke situatie bevinden en hoe gaan jullie ermee om?
Ik ben wel stiefmoeder maar geen biomoeder.
Maar op Facebook zit ik jn een groep met stiefmamas en bij veel zwangere vrouwen speelt hetzelfde.
- Is het egoïstisch als ik aangeef de kinderen niet (volledig) te willen opvangen tijdens mijn verlof?
Nee. Er zijn genoeg bio moeders die in die periode hun kinderen ook wat meer naar de BSO brengen.
Jouw lichaam begint hen mindet leul te vinden door je zwangerschaphormonen. Let er op dat je dit niet door laat slaan. Het ligt niet aan de kinderen maar aan jou. Negen maanden na dr zwangerschap moet dat echt geneutraliseerd zijn anders moet je even hulp zoeken bij de praktijk ondersteunet van de huisarts.
- Hoe kan ik ervoor zorgen dat er geen jaloezie gaat spelen?
Door ze bij zo veel mogelijk te betrekken.
Kleertjes uitzoeken, in bad doen,voorlezen. En vooral benadrukken dat ze grote/broer of zus zijn. Dus een verantwoordelijkheid mee geven.
- Zijn er mensen die zich in een soortgelijke situatie bevinden en hoe gaan jullie ermee om?
Ik ben wel stiefmoeder maar geen biomoeder.
Maar op Facebook zit ik jn een groep met stiefmamas en bij veel zwangere vrouwen speelt hetzelfde.
Op donderdag 23 mei 2024 23:36 schreef DerRabbit het volgende: Ja oké, daar heb je gelijk in.
Ow en over dat bso verhaal nog iets.
Ik heb op de bso gewerkt en dat is ook met twee kinderen gewoon werken.
Je krijgt niet voor niets verlof.
Spreek af dat je ze eerder komt halen op de bso als het een goede dag is maar vertel wel dat het meestal niet zo zal zijn omdat zwanger zijn gewoon iedere dag zwaarder wordt.
Ik heb op de bso gewerkt en dat is ook met twee kinderen gewoon werken.
Je krijgt niet voor niets verlof.
Spreek af dat je ze eerder komt halen op de bso als het een goede dag is maar vertel wel dat het meestal niet zo zal zijn omdat zwanger zijn gewoon iedere dag zwaarder wordt.
Op donderdag 23 mei 2024 23:36 schreef DerRabbit het volgende: Ja oké, daar heb je gelijk in.
Dank voor post #2, dat schept heel wat duidelijkheid TS. Daarmee had je heel wat onbegrip kunnen voorkomen in dit topic 
.
.
Resistance is futile.
Ga je nog met je partner praten over de invulling van de BSO?
Ik denk niet dat je van een 9 en 12 jarige kunt verwachten dat ze tijdens zulke grote veranderingen helpen en energie geven, in plaats van andersom. Dat is een bijzonder rooskleurig idee en de kansen daarop zijn domweg heel klein.
Denk even goed na over de aanvliegroute over het betrekken van zijn kinderen. Ik heb geen biologische kinderen maar ik kan me zo voorstellen dat je je stiefkinderen vaste taken meegeeft in de verzorging van hun zusje? Op zaterdag doet je jongste stiefkind het bad, op maandagavond 'past de oudste op' voor een uurtje of zo (kun jij nog eens lekker een boek lezen). Zolang iedereen het leuk vindt, kun je dit invullen zoals je dat zelf wil.
Ik kan me wel heel levendig voorstellen dat het moeilijk wordt om je eigen baby te 'delen' met je stiefkinderen. Mogelijk helpen vaste taken en tijden je daarin. Langzamerhand opbouwen, zodat jij los kunt laten. En vervolgens hopen dat je dochtertje ook een beetje meewerkt
.
Ik denk niet dat je van een 9 en 12 jarige kunt verwachten dat ze tijdens zulke grote veranderingen helpen en energie geven, in plaats van andersom. Dat is een bijzonder rooskleurig idee en de kansen daarop zijn domweg heel klein.
Denk even goed na over de aanvliegroute over het betrekken van zijn kinderen. Ik heb geen biologische kinderen maar ik kan me zo voorstellen dat je je stiefkinderen vaste taken meegeeft in de verzorging van hun zusje? Op zaterdag doet je jongste stiefkind het bad, op maandagavond 'past de oudste op' voor een uurtje of zo (kun jij nog eens lekker een boek lezen). Zolang iedereen het leuk vindt, kun je dit invullen zoals je dat zelf wil.
Ik kan me wel heel levendig voorstellen dat het moeilijk wordt om je eigen baby te 'delen' met je stiefkinderen. Mogelijk helpen vaste taken en tijden je daarin. Langzamerhand opbouwen, zodat jij los kunt laten. En vervolgens hopen dat je dochtertje ook een beetje meewerkt
.
Resistance is futile.
TS is een stabiele moederfiguur, de basis is goed. De rest komt vast wel goed.quote:
Op
Resistance is futile.
Mooi advies.quote:Op zaterdag 9 februari 2019 08:30 schreef Mickytjuh het volgende:
Ow en over dat bso verhaal nog iets.
Ik heb op de bso gewerkt en dat is ook met twee kinderen gewoon werken.
Je krijgt niet voor niets verlof.
Spreek af dat je ze eerder komt halen op de bso als het een goede dag is maar vertel wel dat het meestal niet zo zal zijn omdat zwanger zijn gewoon iedere dag zwaarder wordt.
ook in combinatie met de goede reactie van TS op de vraag van de kinderen. Zo loopt de BSO door, terwijl je rekening houdt met ieders wensen.En in gezinnen met alleen biologische kinderen lopen ouders soms tegen precies dezelfde gevoelens aan. Laura Markham geeft bijvoorbeeld ook mooie adviezen voor het omgaan met gevoelens van voorkeur, jaloezie en dergelijke. Peaceful parent, happy siblings heet haar boek (er is een vertaling) en ze heeft ook een site.
Succes met de laatste loodjes!
[ Bericht 0% gewijzigd door Sumppi op 09-02-2019 13:19:11 ]
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
Een kind van 9 een baby in bad laten doen??quote:
Ga je nog met je partner praten over de invulling van de BSO?
Ik denk niet dat je van een 9 en 12 jarige kunt verwachten dat ze tijdens zulke grote veranderingen helpen en energie geven, in plaats van andersom. Dat is een bijzonder rooskleurig idee en de kansen daarop zijn domweg heel klein.
Denk even goed na over de aanvliegroute over het betrekken van zijn kinderen. Ik heb geen biologische kinderen maar ik kan me zo voorstellen dat je je stiefkinderen vaste taken meegeeft in de verzorging van hun zusje? Op zaterdag doet je jongste stiefkind het bad, op maandagavond 'past de oudste op' voor een uurtje of zo (kun jij nog eens lekker een boek lezen). Zolang iedereen het leuk vindt, kun je dit invullen zoals je dat zelf wil.
Ik kan me wel heel levendig voorstellen dat het moeilijk wordt om je eigen baby te 'delen' met je stiefkinderen. Mogelijk helpen vaste taken en tijden je daarin. Langzamerhand opbouwen, zodat jij los kunt laten. En vervolgens hopen dat je dochtertje ook een beetje meewerkt
Helpen met..quote:
[..]
Een kind van 9 een baby in bad laten doen??
Resistance is futile.
Ik zou persoonlijk voor helpen met minder stressvolle situaties kiezen. Niks zo irritant als mensen die op je vingers kijken.quote:
Dus ts, wat gaan jullie nu doen met de BSO? En weet je man ook van je andere gevoelens? Die lijken mij zorgelijker dan wel of niet naar de BSO.
Het is maar net wat je als stressvol ervaart.quote:
[..]
Ik zou persoonlijk voor helpen met minder stressvolle situaties kiezen. Niks zo irritant als mensen die op je vingers kijken.
Dus ts, wat gaan jullie nu doen met de BSO? En weet je man ook van je andere gevoelens? Die lijken mij zorgelijker dan wel of niet naar de BSO.
Resistance is futile.
Ik heb een zoon van 8 en een kleinzoon van bijna 5 maanden, maar ik zou mijn zoon echt nog niet de verantwoording geven voor het in bad doen van mijn kleinzoon, zeker niet nu het nog een baby is, als hij 2 of 3 is is dat een ander verhaal.quote:
Ga je nog met je partner praten over de invulling van de BSO?
Ik denk niet dat je van een 9 en 12 jarige kunt verwachten dat ze tijdens zulke grote veranderingen helpen en energie geven, in plaats van andersom. Dat is een bijzonder rooskleurig idee en de kansen daarop zijn domweg heel klein.
Denk even goed na over de aanvliegroute over het betrekken van zijn kinderen. Ik heb geen biologische kinderen maar ik kan me zo voorstellen dat je je stiefkinderen vaste taken meegeeft in de verzorging van hun zusje? Op zaterdag doet je jongste stiefkind het bad, op maandagavond 'past de oudste op' voor een uurtje of zo (kun jij nog eens lekker een boek lezen). Zolang iedereen het leuk vindt, kun je dit invullen zoals je dat zelf wil.
Ik kan me wel heel levendig voorstellen dat het moeilijk wordt om je eigen baby te 'delen' met je stiefkinderen. Mogelijk helpen vaste taken en tijden je daarin. Langzamerhand opbouwen, zodat jij los kunt laten. En vervolgens hopen dat je dochtertje ook een beetje meewerkt
Edit: oh, helpen met... ja, dat is een ander verhaal.
Een keer helpen met kindje in bad doen is echt niet vreselijk stressvol.quote:
[..]
Ik zou persoonlijk voor helpen met minder stressvolle situaties kiezen. Niks zo irritant als mensen die op je vingers kijken.
Dus ts, wat gaan jullie nu doen met de BSO? En weet je man ook van je andere gevoelens? Die lijken mij zorgelijker dan wel of niet naar de BSO.
Maak haar trouwens niet gek met dat haar gevoelens zorgelijk zijn, want dat is echt belachelijk. Overal blijkt uit dat ze enorm stabiel is en het beste met alle kinderen voor heeft.
Dit.quote:
[..]
Een keer helpen met kindje in bad doen is echt niet vreselijk stressvol.
Maak haar trouwens niet gek met dat haar gevoelens zorgelijk zijn, want dat is echt belachelijk. Overal blijkt uit dat ze enorm stabiel is en het beste met alle kinderen voor heeft.
Dan is een derde topic dus ook niet nodig want het is allemaal koek en ei blijkbaar. Nou fijn om te weten dan kan ik nu weer rustig verder werken.quote:
[..]
Een keer helpen met kindje in bad doen is echt niet vreselijk stressvol.
Maak haar trouwens niet gek met dat haar gevoelens zorgelijk zijn, want dat is echt belachelijk. Overal blijkt uit dat ze enorm stabiel is en het beste met alle kinderen voor heeft.
haar vraag was niet of het koek en ei was maar wat ze met de situatie moest, of ze zich aanstelde en hoe ze jaloezie bij de relatiegeschenkjes kon voorkomen.quote:
[..]
Dan is een derde topic dus ook niet nodig want het is allemaal koek en ei blijkbaar. Nou fijn om te weten dan kan ik nu weer rustig verder werken.
Op donderdag 23 mei 2024 23:36 schreef DerRabbit het volgende: Ja oké, daar heb je gelijk in.
Jij leest wat je wil lezen denken of misschien lees je wel een ander topic. Ik zou hier niet eens op in moeten gaan.quote:
[..]
Dan is een derde topic dus ook niet nodig want het is allemaal koek en ei blijkbaar. Nou fijn om te weten dan kan ik nu weer rustig verder werken.
Als Red_Rose echt Dennis is, dan vind ik sowieso dat hij geen enkel recht van spreken heeft op het gebied van ouderschap. Als iemand het keer op keer verprutst bij zijn gezin en steevast onveilige situaties creëert, dan is Dennis het wel.
Resistance is futile.
Dat zat ik me ook net te bedenkenquote:
Als Red_Rose echt Dennis is, dan vind ik sowieso dat hij geen enkel recht van spreken heeft op het gebied van ouderschap. Als iemand het keer op keer verprutst bij zijn gezin en steevast onveilige situaties creëert, dan is Dennis het wel.
Snapt hij nu wel dat hij dat soort toezeggingen niet moet doen en eerst met jou moet overleggen?quote:
Toen kwam de vader thuis en ze vroegen direct of ze aub naar huis konden in die periode ipv naar de bso, want Cameeltjes is dan toch thuis. De vader zei kan wel.
Dit zat mij dwars dus heb het later met mijn partner besproken en aangegeven dat ik niet extra wil opvangen in die periode. Hij zei dat hij dat raar vindt, want ik ben toch thuis en dan kunnen de kinderen net zo goed naar huis.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Ik denk niet dat het Dennis is, maar ik vind het behoorlijk op een troll beginnen te lijken; gisteren geregistreerd en gelijk dit soort opmerkingen in een topic als dit....quote:
Als Red_Rose echt Dennis is, dan vind ik sowieso dat hij geen enkel recht van spreken heeft op het gebied van ouderschap. Als iemand het keer op keer verprutst bij zijn gezin en steevast onveilige situaties creëert, dan is Dennis het wel.
Ik ben er wel klaar mee iig, en ik hoop dat TS zich helemaal niets van dit soort users aantrekt.
Je hebt veel over je heen gekregen in voorgaande topics, maar gelukkig ook wel positieve reacties ontvangen op je inzet en betrokkenheid. Ja, die gevoelens zijn er en soms zijn gevoelens nou eenmaal niet zo 'mooi', maar je bent je er van bewust en laat blijken dat je echt wel je best doet en wil blijven doen. Dat je onzeker bent en je afvraagt hoe je dit straks in goede banen kunt leiden laat ook wel blijken dat je je verantwoordelijk voelt. Ik hoop echter dat je je realiseert dat dit een taak voor jou én je partner is. En dat je ook een beetje durft te vertrouwen op dat sommige dingen wel loslopen, ook qua gevoelens.
Dat je hebt gekozen voor dit gezin is zeker waar; maar dat wil in mijn ogen niet zeggen dat je daardoor jezelf volledig aan de kant moet cijferen. Dat lijkt me niet gezond en ook niet wenselijk (zeker niet in deze situatie). En hoeft wat mij betreft ook niet gekoppeld worden aan hoeveel je om je partner of de kinderen geeft. In een andere situatie zou men dit volgens mij ook niet zo snel in twijfel trekken als nu.
Het zou in ieder geval mooi zijn als het lukt om met je partner tot de daadwerkelijke kern van het probleem te komen en samen te bedenken hoe jullie dit willen en gaan aanpakken. Dit lijkt me wel haalbaar. Verder is er al veel gezegd over de praktische dingen en zag ik ook een hoop bruikbare tips voorbij komen
.
Succes!
Dat je hebt gekozen voor dit gezin is zeker waar; maar dat wil in mijn ogen niet zeggen dat je daardoor jezelf volledig aan de kant moet cijferen. Dat lijkt me niet gezond en ook niet wenselijk (zeker niet in deze situatie). En hoeft wat mij betreft ook niet gekoppeld worden aan hoeveel je om je partner of de kinderen geeft. In een andere situatie zou men dit volgens mij ook niet zo snel in twijfel trekken als nu.
Het zou in ieder geval mooi zijn als het lukt om met je partner tot de daadwerkelijke kern van het probleem te komen en samen te bedenken hoe jullie dit willen en gaan aanpakken. Dit lijkt me wel haalbaar. Verder is er al veel gezegd over de praktische dingen en zag ik ook een hoop bruikbare tips voorbij komen
. Succes!
|
|
