Eduard Bomhoff slaat van zich af

quote:

---

Nederland is te klein voor Bomhoff

Eduard Bomhoff is terug. Als hoogleraar economie én als columnist. Beide functies moest hij vorig jaar opgeven om minister van Volksgezondheid te kunnen worden in het eerste kabinet-Balkenende. Toen hij na 87 dagen moest opstappen ('toen ik werd afgezet', zegt hij zelf) kreeg hij, behalve wachtgeld, ook alle tijd om zijn memoires te schrijven.

Dat deed hij onder de titel Blinde ambitie. Voor de duidelijkheid: niet die van hemzelf, maar die van de collega's.

Daarna werd het stil. Tot de columnist Bomhoff deze week opdook in het weekblad FEM Business. Onder zijn naam staat zijn huidige functie. Hoogleraar economie. Maar er staat geen naam van een universiteit onder.

Klopt het dat Bomhoff tegenwoordig de wereld als zijn podium ziet? Inderdaad. Op 1 september vertrok hij naar de University of Bahrain, waar hij micro- en macro-economische ontwikkelingen gaat doceren. Dat nieuwtje sijpelde op 1 september Nederland binnen via een journalist van de Geassocieerde Pers Diensten GPD. Bahrein is een olie-koninkrijk met 700 duizend inwoners. De universiteit aldaar telt negenduizend studenten.

Bomhoff heeft in elk geval voorlopig tijd voor een tweewekelijkse column. Of dat zo blijft, is de vraag. Volgens hardnekkige geruchten ambieert hij ook een functie aan de universiteit van Singapore, maar de ex-minister zelf wil pas over een paar maanden uitsluitsel geven.

Scheutiger is hij met zijn mening over de Nederlandse politiek. In zijn column veegt hij de vloer aan met het farmaciebeleid van zijn opvolgers Aart Jan de Geus en Hans Hoogervorst, die apothekers beschouwen als zakkenvullers wier winsten grootschalig kunnen worden afgeroomd. 'Talk is cheap', schrijft Bomhoff. 'Alle misdaden waarvan de apothekers worden beschuldigd, zijn het logische gevolg van eerdere dwaasheid van de overheid. Niet de hebzucht van de apothekers maar onnozelheid van het Rijk', houdt de medicijnkosten hoog, zo is de redenatie.

'Als Aart Jan mij nu eens had gebeld, dan had ik hem met alle plezier geadviseerd hoe hij het moest doen', zucht Bomhoff in een interview in hetzelfde nummer van FEM. En waarom weigerden zijn ambtenaren toch om naar Mumbai (voorheen Bombay) af te reizen om aldaar te noteren wat de goedkoopste generieke medicijnen zijn (waarvan het patent is verlopen)? Door bij voorkeur díe middelen te verstrekken kun je de kosten voor medicijnen 'economisch correct' omlaag krijgen. Bomhoff heeft een gratis advies voor Hoogervorst: zet farmacie-ambtenaar Wever en zijn gevolg alsnog op het vliegtuig naar Mumbai, desnoods tegen hun zin. 'Ze mogen pas terug als ze de goede prijzen hebben gevonden.'

Uit het interview blijkt dat Bomhoff het helemaal gehad heeft met Nederland. Zijn sollicitatie voor een hoogleraarsbaan in Leiden, bij de nieuwe topbestuurder Anne Willem Kist, liep spaak op Bomhoffs lidmaatschap van de LPF. 'Na die ervaring hebben mijn vrouw en ik vastgesteld: dat wordt helemaal niks in Nederland. We moeten naar het buitenland.'

http://www.volkskrant.nl/economie/1063344621035.html

---

quote:

---

Op zaterdag 13 september 2003 14:55 schreef sizzler het volgende:

[..]

Sowieso belachelijk, hij heeft zich bewezen als hoogleraar, maar omdat hij lid van een partij is wordt hij geweigerd? Wat is dat nu weer voor een reden?

---