orgaan donor ja/nee

Mensen die bewust geen donor zijn, maar als ze zelf wat nodig hebben zeker wel van een ander verwachten een orgaan af te staan

quote:

Op woensdag 4 april 2007 16:18 schreef Hatsjepsoet het volgende:
Mensen die bewust geen donor zijn, maar als ze zelf wat nodig hebben zeker wel van een ander verwachten een orgaan af te staan

Ja leuk, dat is al 100 keer gezegd. Als je nou eens ingaat op de vele kritische vragen die eerder gesteld zijn.

quote:

Op woensdag 4 april 2007 17:07 schreef McNasty het volgende:

[..]

Ja leuk, dat is al 100 keer gezegd. Als je nou eens ingaat op de vele kritische vragen die eerder gesteld zijn.

sorry hoor... maar als ik het zo lees zijn het geen nieuwe kritische vragen

quote:

Op woensdag 4 april 2007 14:07 schreef soylent het volgende:

[..]

Ik schiet graag gaten in inconsistente argumenten. Dat betekent niet dat er alleen maar non-donors rondlopen met slechte argumenten.

Het is altijd 'in the eye of the beholder' wat dat betreft. Wat jij (of ik) een slecht argument vindt, hoeft dat voor een ander totaal niet te zijn
In dit topic zie ik sommige mensen afgeven op mensen die geen donor zijn (en dan doel ik niet speciaal op jou, voor de duidelijkheid). Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de conclusie 'het zal wel egoisme oid zijn' snel, té snel, getrokken wordt.

Stel nu dat ik aan zou geven dat ik mbt een bepaald geloof geen donor kan en wil zijn, dan heb je altijd mensen die dat naar het land der fabelen verwijzen en menen dat 'geloof zo'n onzin is'. Hup, weg met dat excuus! Wat houdt je nu nog tegen om geen donor te worden?
Sja... 'het voelt niet goed'.
Pfff... schurftreden. Je bent toch al dood dan. Niets om bang voor te zijn. Nog meer, of ga je nu 'ja' invullen?
'Ik wil heel mijn kist in/gecremeerd worden.'
Zomaar goede organen verbranden omdat je bang bent!? Weet je hoeveel mensen je had kunnen redden? Wat een egoist ben jij, zeg. Nou, als jij eens in het ziekenhuis ligt, dan hoop ik dat je geen orgaan krijgt.

Persoonlijk vind ik 'Het voelt niet goed. Ik voel me er niet prettig bij' een prima reden, uitgaande van het feit dat de persoon in kwestie er goed en serieus over nagedacht heeft en niet zomaar 'iets zegt' omdat hij of zij het niet de moeite vond om erbij stil te staan.
Dat laatste, dat vind ik storend. Geen donor willen zijn? Prima, maar denk er op z'n minst goed over na, en weet het ook voor jezelf te verklaren. Het hoeft niet eens voor anderen te zijn, want de neuzen staan wat dat betreft nu eenmaal niet allemaal dezelfde kant op.
Het geloof als reden nemen voor het afzien van donorschap, vind ik ook een prima reden. Veel mensen hangen een geloof aan, en als zij vanuit die overtuiging heel hun kist in willen. Fine by me.

Ook al ben je geen donor dan kun je dat papiertje dat bij ieder in de bus valt invullen, ongeacht het antwoord, en zelfs dát is voor sommigen teveel moeite, met als gevolg dat er van de meesten nog steeds niet is vastgelegd wat ze nu eigenlijk willen na hun dood. En dat vind ik erg jammer.

quote:

Daarom heb ik ook maar een paar postjes gemaakt hier. Je hoeft je niet aangesproken te voelen door deze 'steken', jij hebt vast weer heel andere meningen lijkt me?

Iedere mening is anders. Dus ja

quote:

Dat valt nog mee. Wat mij betreft heeft iedereen recht op alle donororganen die hij nodig heeft. En door zelf donor te zijn, breng ik die utopie een stapje dichterbij.

Mooi gezegd

quote:

Op woensdag 4 april 2007 16:18 schreef Hatsjepsoet het volgende:
Mensen die bewust geen donor zijn, maar als ze zelf wat nodig hebben zeker wel van een ander verwachten een orgaan af te staan

Mooi toch en het mag ook nog eens volgens de wet. Prima!

ik voel me er niet goed bij dus ga ik het ook niet doen
wel ga ik me opgeven bij de bloedbank om dit te compenseren

quote:

Op woensdag 4 april 2007 16:16 schreef DuranK het volgende:

[..]

Zo denk ik ook. In de toekomst, en dan praat ik over misschien wel duizenden jaren ( want we moeten toch aan ons nageslacht denken ) , dan krijg je dus waarschijnlijk alleen maar mensen die afhankelijk zijn van medicijnen en apparaten, en absoluut niet zonder kunnen, omdat we nou alle zwakke mensen maar laten leven. Menselijk gezien is dit wel goed, maar als je kijkt naar de toekomst, wordt ons ras er ook niet beter op. Maar ja, dit is weer een dilemma op zich eigenlijk

we zijn gewoon aardig op weg onszelf uit te roeien, doordat we te menselijk zijn... bloedtransfusie enzo kan ik nog wel iets in vinden, dat gebeurd meestal bij een ongeluk ofzo, vind het niet verkeerd als iemand dan gered wordt, maar ik wil niet medeverantwoordelijk zijn voor de teleurgang van mijn ras

quote:

Op vrijdag 6 april 2007 10:22 schreef denkjedat het volgende:

[..]

maar waarom voel je je niet goed als je dood ben voel je niks dusl...

allereerst ik ben helemaal niet gelovig maar ik heb zo'n gevoel dat als je sterft ook zo in de wereld hierna komt beter kan ik het niet verwoorden maar zo denk ik over leven na de dood

quote:

Op vrijdag 6 april 2007 18:50 schreef denkjedat het volgende:

[..]

moet je maar denken dat iedereen die zijn organen afstaat aardig is en dan kom je in een wereld van aardige mensen ;D

haha

Het geen-bezwaar systeem van het donorcodicil: een utopie of niet?


Slechts 18% van de Nederlandse bevolking heeft een donorcodicil, terwijl er een groot tekort is aan donororganen. Het verkrijgen van een donorcodicil is niet moeilijk
en voor iedereen toegankelijk. Ondanks deze schrikbarende cijfers wordt er zowel op politiek gebied als medisch gebied, te weinig gedaan om meer mensen te laten registeren.
Het donorcodicil is namelijk sinds mensenheugenis een gevoelig onderwerp. Het idee dat na het overlijden jouw lichaam wordt 'aangetast' is voor sommige mensen een
naar gegeven. Om vrij uiteenlopende redenen wordt sceptisch gekeken naar het verwijderen van donororganen. Religieuze belangen kunnen een rol spelen, denk hierbij
aan mensen die naar aanleiding van hun geloof hun organen niet willen/kunnen afstaan, omdat het lichaam een bepaalde symbolische waarde vervult in het geloof.
Anderen zijn gewoon bang voor de consequenties van het verwijderen van organen. Als iemand in een coma ligt, is hij dan wel echt dood? En, is klinisch dood wel
écht dood? Nog anderen willen het lichaam intact houden, niet vanwege religieuze opvattingen of angst voor het onbekende, maar omdat het hun lichaam is waar
niemand aan mag komen

Voordat ik inhoudelijk verderga op bovenstaande opvattingen zal ik kort uitleggen hoe het donorcodicil is zijn werk gaat.
Het donorregister is vanaf 1998 van kracht gegaan. Dit houdt in dat alle inwoners van Nederland die toen 18 jaar of ouder waren, een registratieformulier
hebben ontvangen met daarbij een brief. Sinds 1999 worden nog steeds elk jaar die inwoners geïnformeerd die in het afgelopen jaar 18 zijn geworden. Het is zelfs
mogelijk om vanaf de leeftijd van 12 jaar zijn/haar besluit te laten registreren in het donorregister. Door middel van het invullen en opsturen van het registratie-
formulier, kan men 'e9'e9n van de volgende besluiten over orgaan/weefseldonatie laten vastleggen:
1) Ik stel mijn organen en weefsels na overlijden beschikbaar voor transplantatie
2) Ik stel mijn organen en weefsels na overlijden NIET beschikbaar voor transplantatie
3) Ik laat de beslissing over aan mijn nabestaanden. Zij beslissen na mijn overlijden of mijn organen en weefsels wel of niet beschikbaar worden gesteld voor transplantatie
4) Ik laat de beslissing over aan een specifiek persoon. Hij of zij beslist na mijn overlijden of mijn organen en weefsels wel of niet beschikbaar worden gesteld voor transplantatie

Dit systeem slaat echter niet aan, omdat nog te veel mensen zich niet laten registreren. Een oplossing zou het geen-bezwaar systeem kunnen zijn, die reeds ingevoerd is
in landen als België, Frankrijk en Australië. In deze essay, zal ik pleiten voor het geen-bezwaar systeem, die stelt dat iedereen bij voorbaat
donor is, tenzij de persoon in kwestie bezwaar aantekent. Is een dergelijk systeem beter dan het huidige systeem waarbij een actieve stem nodig is?


Om bovenstaande vraag te beantwoorden moet er worden gekeken naar een aantal aspecten van dergelijke overheidssystemen. De afweging van de kosten en de baten speelt een cruciale rol in de uiteindelijke beslissing om over te stappen naar een nieuw systeem. Tot nog toe is er besloten niets te veranderen aan het huidige systeem, omdat de kosten de baten zouden overstijgen, met alle consequenties van dien. Mijn visie echter is dat de kosten niet opwegen tegen de baten die een geen-bezwaar systeem met zich meebrengt.
Ten eerste zal een geen-bezwaar systeem logischerwijs leiden tot meer orgaandonoren. Het grootste deel van de mensen die nu niet geregistreerd staan, hebben te weinig informatie ontvangen, waarop zij een goede beslissing kunnen maken. En veel mensen denken er ook helemaal niet aan. Nog anderen (zeker niet het grootste deel) zijn faliekant tegen orgaandonatie. Het zou niet fair zijn om die mensen zomaar te registreren zonder enig informed consent. Daarom is een goede informatievertrekking en voorlichting belangrijk voordat het geen-bezwaarsysteem ingevoerd wordt.


Vooral op dit gebied is het de politiek die ruim te kort schiet. Alle belangrijke overwegingen voor het wel of niet invoeren van het geen-bezwaarsysteem gebeurt in de Haagse binnenmuren, zonder het volk er echt bij te betrekken. Het enige dat wij, als bevolking horen, is achteraf. Een betere benadering zou zijn om een campagne te initiëren die iedereen bereikt, met voldoende informatieverstrekking. Tv-spotjes, voorlichtingsdagen op scholen en instellingen, het verpersoonlijken van het probleem en de nadruk leggen op het schrijnend tekort zouden afdoende kunnen zijn. Met het verpersoonlijken van het probleem bedoel ik te zeggen dat mensen zich meer betrokken voelen bij een probleem als ze een referentiekader hebben waarin ze het kunnen plaatsen. Als je, zonder de lugubere taferelen die zich afspelen in sommige tv-spotjes van de SIRE, mensen kunt laten zien hoe een noodzakelijke donortransplantatie in de familie of vriendenkring hen beïnvloedt, dan zou je meer genuanceerde meningen krijgen over het nut van donortransplantatie. Het enige nadeel van een goede informatieverstrekking zullen de kosten zijn. Iets wat zich natuurlijk op langere termijn wel terugbetaalt. Het ter beschikking komen van voldoende donororganen zal de wachtlijsten drukken. Minder wachtlijsten leidt tot minder druk op de gezondheidszorg door het wegvallen van velen patiënten. En logischerwijs leidt een minder aantal patiënten die intensief behandeld moeten worden, zoals nierdialysepatiënten en leverpatiënten tot minder kosten in die sector.

Ten tweede is het huidige systeem onduidelijk voor de nabestaanden. Er zijn namelijk mensen die w'e9l hun organen zouden willen afstaan, maar daar nooit bij stil gestaan hebben, of gedacht hebben: 'het is mijn tijd nog niet....' In dit geval weten de nabestaanden niet of ze de organen moeten laten afstaan, omdat ze de wil van de overledene niet kenden. Ook emotionele factoren kunnen een rol spelen bij het weigeren van orgaandonatie door nabestaanden. Ze kunnen een soort van band krijgen met het stoffelijk overschot; het laatste dat je ziet van je naaste moet dan ook intact blijven en gerespecteerd worden.
Met het invoeren van het nieuwe systeem maak je de orgaandonatie tot een 'normaal' iets. De taboe gaat ervan af, meer mensen komen ik aanraking met de orgaandonatie en zullen er meer vertrouwd mee raken. Tevens hebben de nabestaanden meer duidelijkheid. Als de persoon in kwestie g'e9'e9n donor wilden worden, had hij dat wel vermeld. Als de persoon dat vergeten is te vermelden, dan zal het voor hem of haar waarschijnlijk niet zo'n kwestie zijn geweest. Een wrange afweging komt hierbij wel om de hoek kijken: wat is erger, iemand die donor wordt en het eigenlijk niet wilde worden, maar het vergeten is te melden OF iemand die geen donor wordt, terwijl hij of zij het wel wilde worden? Bij beide personen wordt er tegen hun wil in gehandeld, zodat die weggestreept kunnen worden als geldig, op zichzelf staand argument. Dan blijft het overgebleven sommetje niet moeilijk: 'e1ls het voor zou komen in het huidige systeem dat mensen er niet aan gedacht hebben zichzelf af te melden voor orgaandonatie, zullen de nabestaanden geen beroep kunnen doen op het stoffelijk overschot, waardoor er wel andere mensenlevens gered kunnen worden. Dit in tegenstelling tot het huidige systeem, waarbij bij twijfel de nabestaanden wel kunnen kiezen. Vooral veel donoren gaan verloren in dit laatste proces van de nabestaanden. Is het onethisch dat de overheid beslist over orgaandonatie en niet de nabestaanden? Nee. De overheid stelt alleen maar dat iedereen donor is en beslist zelf niets. De persoon die uiteindelijk beslist over zijn of haar organen blijft altijd eindverantwoordelijke, ongeacht de toedracht tot het afstaan van organen. (vergeten af te melden of niet)

Ten derde worden met het nieuwe systeem alle inwoners van Nederland bereikt. Het systeem zal streven naar een consensus binnen de bevolking. Iedereen zal dus in aanraking komen met het begrip orgaandonatie. De mensen die dus in het nieuwe systeem niet in aanmerking willen komen als orgaandonor, zullen beter bereikt worden dan de mensen die in het huidige systeem wél donor zouden willen worden. Het is dus niet zo, dat mensen denken dat ze in het luchtledige worden gelaten met betrekking tot hun opvattingen over de dood en de eventueel daarop volgende orgaandonatie. Het publieke debat zal ervoor zorgen dat mensen echt gaan nadenken over de consequenties van donor zijn of juist niet donor zijn. In het huidige systeem is er geen publiek debat over orgaandonatie, één van de redenen waarom zo weinig mensen geregistreerd staan als orgaandonor. Echter, in het geen-bezwaar systeem, zullen mensen én een publiek debat gaan voeren én al als donor geregistreerd staan. Als er personen zijn die door dit debat toch niet donor willen zijn, kunnen zij zich natuurlijk zonder moeite zich daarvan ontdoen. Het grote verschil is dus dat het oude systeem 'geen debat/voorlichting-geen registratie' aanhoudt en het nieuwe systeem pleit voor: 'wel debat/voorlichting-wel registratie'.


Dus niet alleen het aantal geregistreerden zal toenemen, ook de percentage weldoordacht-geregistreerden dan wel weldoordacht-niet-geregistreerden zal toenemen. Het huidige op-goed-geluk beleid, zal dus vervangen worden door een op-goede-gronden beleid, iets waar de politiek natuurlijk naar zou moeten streven, maar wij ook als intellectuele bevolking.

Een andere reden om over te stappen is een solidariteitskwestie. Er wordt gesproken over of mensen die geen donor zijn wel donororganen mogen ontvangen. Persoonlijk vind ik dit tegen de eed van Hippocrates indruisen, echter er zit een kern van waarheid in. Om sommige vlakken is eenrichtingsverkeer zeer ongewenst gedrag, zeker op het vlak van orgaandonatie en het daaraan verbonden interfereren met leven en dood.
Iets waar zo'n instinctieve en basale waarde aan wordt gehecht moet gevrijwaard worden van regels. Regels die bijvoorbeeld zouden kunnen pleiten voor het niet doneren aan niet-donoren. In het huidige systeem zal dit uiteindelijk een rol gaan spelen, omdat er geen troeven zijn in de vorm van snelle efficiënte aanpassingen binnen het systeem en in de vorm van technische ontwikkelingen binnen de medische sector. Het kweken van organen uit multipotente stamcellen is nog experimenteel en het zal dan ook nog vele jaren duren, voordat het zover is dat gekweekte organen veilig en goedkoop genoeg zijn om te gebruiken voor transplantatie. Het systeem zelf is vast komen te zitten in de modder die de politici achterlieten toen ze achter elkaar aan liepen. Ze hadden het systeem voor hen uit moeten laten lopen, om te kijken hoe het zich zou kunnen gaan ontwikkelen en dan zouden ze op tijd kunnen ingrijpen. Dit is allemaal niet gedaan. Eerst de politiek en dán pas de bevolking lijkt het credo weer te zijn.
Het zou een zonde zijn, om juist een zo belangrijk concept te laten verstikken door nieuwe regels die wanhopig trachten het tekort aan te vullen met alle gevolgen van dien. Het zou uitsluitend over rechten en plichten moeten gaan die hand in hand gaan met z'n kleinere broertje: de normen en waarden. Vanuit dit perspectief kun je het huidige systeem als volgt beschrijven: iedereen heeft recht op een donororgaan, maar niemand heeft de plicht om orgaandonor te zijn. Als je dit toepast op meer alledaagse zaken krijg je natuurlijk een ridicuul systeem die kant nog wal raakt. Stel, iedereen mag een muntje uit de huispot pakken als hij of zij wilt, maar niemand hoeft er ooit iets in te doen. Wat krijg je dan? Inderdaad, een lege huispot. Hetzelfde speelt zich op een hoger niveau af met het huidige systeem, maar juist hier, als het belang het grootst is wordt ontkend dat het nergens op slaat. Vanuit ditzelfde perspectief zou je het geen-bezwaar systeem kunnen omschrijven als: iedereen heeft recht op een donororgaan en iedereen heeft de plicht zich als orgaandonor op te stellen. Als je dit zou toepassen op het vorige voorbeeld van de huispot, krijg je een logischer systeem. Iedereen moet een muntje in de pot doen (tenzij je bezwaar aantekent), zodat als je ooit zonder toiletpapier zit, een muntje kunt pakken en naar de winkel kunt gaan. Oftewel, als je een donor nodig hebt, dat het er ook is.
De solidariteit en het besef daarvan zal waarschijnlijk toenemen door een geen-bezwaar systeem. Op een manier is iedereen verbonden met elkaar, doordat je weet dat als je ooit een orgaan nodig hebt, iedereen jou zou kunnen helpen. Ongeacht het feit dat de buurman misschien niet zo aardig doet. In ons land die zichzelf als uitvinder waant van de solidariteit en tolerantie, moet zo'n systeem onmisbaar zijn, als je jezelf niet wilt afschilderen als hypocriet en ongeloofwaardig. Een nadeel is echter, als het geen-bezwaarsysteem ooit zal worden ingevoerd, is de kans dat mensen zeggen 'waarom zal ik doneren aan mensen die het weigeren aan mij?' een stuk groter. Omdat juist het solidariteitsgevoel is gestegen zal het weigeren van orgaandonatie leiden tot een navenante stijging van de inbreuk op dat solidariteitsgevoel. Een oplossing die inherent is aan het nieuwe systeem zal dat teniet doen, namelijk: er zijn meer organen beschikbaar, dus die individuele gevallen zullen gecompenseerd worden.
Ongeacht er sprake is van solidariteit of niet, respect moet er altijd zijn. Als mensen absoluut geen donor willen zijn, moet dat gerespecteerd worden. Het geen-bezwaar systeem blijft namelijk streven naar het gegeven dat iedereen gelijk is. Solidair of niet.

Het blijft moeilijk om systemen die ingeburgerd en geaccepteerd zijn te veranderen. Maar als een systeem niet of onvoldoende werkt, dan moet er iets veranderen. Dat ben je verplicht als overheid van een land naar jezelf toe, maar ook naar de bevolking toe. Zoals bij veel kwesties is er bij de discussie over een nieuw systeem niet oprecht gekeken naar de positieve consequenties, maar louter naar de negatieve: de hoge kosten, de rompslomp, de organisatie etc. Misschien speelt zelfs de angst om opnieuw te falen een grote rol.


Hoe het ook zij, het kan niet de bedoeling zijn dat de overheid iets in stand houdt waarvan zó weinig gebruik wordt gemaakt. Dat kost op de lange termijn altijd meer dan een goed werkend, maar duur om in te voeren, systeem.
Verschillende positieve gevolgen van een nieuw systeem zijn ofwel genegeerd ofwel gebagatelliseerd. De drastische toename van donoren (er van uitgaande dat de 80% die niet geregistreerd staan als donor niet de percentage dekt van mensen die absoluut géén donor willen worden/zijn), de grotere duidelijkheid onder nabestaanden, de betrokkenheid van elke burger en de solidariteit zouden grote drijfveren kunnen zijn om het geen-bezwaar systeem in te voeren. Ondanks deze drijfveren blijft het daadwerkelijke en daadkrachtige nieuwe systeem een utopie. Niet omdat het onmogelijk of zelfs moeilijk is. Nee. Maar omdat de overheid een bijna pathologische neiging heeft om de verkeerde prioriteiten te stellen. In dit geval zou een politieke transplantatie níet overbodig zijn.

Ohja, ik ben donor

quote:

Op vrijdag 6 april 2007 10:22 schreef denkjedat het volgende:

[..]

maar waarom voel je je niet goed als je dood ben voel je niks dusl...

Wie zegt dat het wordt gedaan als je dood bent

http://www.youtube.com/watch?v=8tmLvzubP3I

quote:

Op woensdag 4 april 2007 19:10 schreef Natalie het volgende:

[..]

Het is altijd 'in the eye of the beholder' wat dat betreft. Wat jij (of ik) een slecht argument vindt, hoeft dat voor een ander totaal niet te zijn

Een welgevormd argument klopt en daar is niets aan af te dingen... Als je bijvoorbeeld zou zeggen, "Ik geloof dat wij na ons huidige bestaan voortleven en daarvoor moeten de organen intakt blijven; ik wil na mijn bestaan voortleven; dus moet ik mijn organen behouden", dan kan ik daar weinig tegen in brengen. Ik kan er niet in geloven en dus de aannames verwerpen, maar dat is dan wel het maximale dat ik kan doen. Het is ethisch ook verdedigbaar, want je wil dan ook dat anderen hun organen niet afstaan omdat ze zo de kans op het hiernamaals mislopen. Als je aannames kloppen dan benadeel je niemand.

Maar hierboven klaagde iemand erover dat een oude patient mogelijk sterft omdat zijn organen naar een jongere patient kunnen gaan. Zijn beslissing echter is om dan maar niet te doneren, met als directe consequentie dat de oude patient zeer zeker zal overlijden. "Het lot van de oude patient gaat mij aan, ik vind het oneerlijk dat hij meer kans maakt om te sterven, conclusie: ik doneer niet en laat hem sterven", dat klopt logisch gezien niet. Daarmee los je de Logikwiz niet op. Er is slecht over nagedacht naar mijn mening. En ik wil wel dat mensen er goed over nadenken, want het is absoluut een belangrijk issue.

Een argument als "we gaan als het onze tijd is" vind ik ook oneigenlijk. Als dat je ware levenshouding is, dan hoef je geen inentingen, dan hoef je niet naar de dokter als je een levensbedreigende klacht hebt, dan hoef je niet uit te kijken bij het oversteken. Maar ik vermoed dat die poster deze dingen toch wel zal doen; er zijn er weinigen die deze spreuk echt als levenshouding hebben. Kortom, de kans is groot dat het "we gaan als het onze tijd is" blijkbaar alleen geldt wanneer iemand anders je orgaan nodig heeft, en dat je in je eigen leven toch maar wel zorgt dat je de beste overlevingskansen hebt. Kortom je zegt het een en je doet het ander. Of: je vindt dat voor jezelf andere regels gelden dan voor de rest. Dat is verwerpelijk.

Wie dat soort uitspraken doet moet dus echt "back to the drawing board". Kritiek krijgen op een argumentatie is een goede manier om je standpunten en aannames aan te scherpen en te verfijnen. Is het puur een gevoel of religieus standpunt en zijn de maatschappelijke consequenties van je beslissing secundair, geef dat dan ook gewoon toe en draai er niet omheen met on-the-spot verzonnen rationalisaties!

quote:

In dit topic zie ik sommige mensen afgeven op mensen die geen donor zijn (en dan doel ik niet speciaal op jou, voor de duidelijkheid). Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de conclusie 'het zal wel egoisme oid zijn' snel, té snel, getrokken wordt.

Egoisme speelt vast wel een rol denk ik. Mensen zijn nu eenmaal redelijk egoistisch. En waarom ook niet. Het werkt. Ik zou liever ook geen nier afstaan terwijl ik zelf nog in leven ben. Het is dat ik 'm na m'n dood niet meer nodig heb, dus zo nobel vind ik het ook weer niet om te doneren. We moeten gewoon allemaal realiseren dat we hier te maken hebben met een beperkte bron; als je je dat realiseert en dan wel wil nemen maar niet wil geven vind ik het toch verdacht...

quote:

Persoonlijk vind ik 'Het voelt niet goed. Ik voel me er niet prettig bij' een prima reden, uitgaande van het feit dat de persoon in kwestie er goed en serieus over nagedacht heeft en niet zomaar 'iets zegt' omdat hij of zij het niet de moeite vond om erbij stil te staan.

Dat 'iets zeggen' is wat mij betreft een beetje de standaard. Het is een te moeilijk en confronterend vraagstuk denk ik. Hoe dan ook, we moeten ook met de minder goed beredeneerde gevoelens rekening houden, en ik ben er dan ook niet voor om tegen iemands wil in donororganen af te nemen. Maar ik vind wel dat zo'n standpunt kritiek verdient. We hebben het hier namelijk niet alleen over een prive-standpunt, maar over een beslissing die potentieel levens kost (of oplevert) en waar je dus met de grootste verantwoordelijkheid moet omgaan.

[ Bericht 1% gewijzigd door eleusis op 14-04-2007 21:37:20 ]

Ik ben nu sinds een paar weken donor . (ik had die brief 2 jaar lang op mn bureau laten zitten met de gedachte: 'dat doe ik morgen wel').

doch heb ik geen plannen om ooit te sterven

ja ik ben al jaren donor, maar wel met uitzondering van
bloedvaten, huid en hoornvlies

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 16:57 schreef amaranta het volgende:
ja ik ben al jaren donor, maar wel met uitzondering van
bloedvaten, huid en hoornvlies

Ik vond het ook een beetje een vervelend idee dat ze in me ogen gaan snijden, maar ik zou me echt een sneuaard voelen als ik alles zou doneren behalve mn hoornvlies. dood is dood, beetje raar om wel mn organen en huid te geven om vervolgens mn ogen te laten verbranden bij de crematie.

no offense btw.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 17:03 schreef Mustard_Man het volgende:

[..]

Ik vond het ook een beetje een vervelend idee dat ze in me ogen gaan snijden, maar ik zou me echt een sneuaard voelen als ik alles zou doneren behalve mn hoornvlies. dood is dood, beetje raar om wel mn organen en huid te geven om vervolgens mn ogen te laten verbranden bij de crematie.

no offense btw.

het is een soort van bijgeloof... ik weet niet wat er na de dood is, maar als er iets is wil ik het wel kunnen zien...
de reden dat ik mn huid niet doneer..ehm zoek maar eens een foto van me op... heb nogal een apart huidje...
en mn bloedvaten, tja dat vind ik gewoon ranzig...
en wat betreft cremeren...ik wil graag begraven worden

Ik ben geen donor. De reden voor mij is simpel. Wie garandeert mij dat een arts alles zal doen om mijn leven te redden als er een leuk meisje (of zoiets) ligt te wachten op een orgaan van mij.

Mij maakt het niets uit. Ik laat mijn nabestaande hierover beslissen.
Ik krijg er zelf toch niet meer van mee....

Het ligt eraan hoe ik dan tegen de maatschappij aan kijk. Als ik 99% van de mensen kut vindt ga ik echt geen orgaandonor zijn.

Nu zou ik het wel doen denk ik. Alleen ik vind het idee eng, dat er misverstand is en dat ze je dan leegsnijden terwijl je nog niet dood bent.
Er zijn wel vaker dode mensne "herrezen" in ziekenhuizen bijvoorbeeld.

Van mij mogen ze alles komen halen na mijn dood. En als ik durf ga ik binnenkort al bloed doneren.

Ik heb een broer(tje) die een hartaandoening (en nog wat andere dingen) heeft. Ik moet er toch niet aan denken dat hij ooit misschien een donorhart nodig heeft en dat dat dan niet kan omdat sommige figuren 'het een eng idee vinden' om hun hart te geven aan een jonge, levenslustige gozer.

Ik ben Donor, mijn Pa ook, mijn Ma niet, maar ze hebben allebei toestemming gegeven.

Ik vind het belangrijk, iedereen heeft een zo groot mogelijke kans op leven nodig, als ik daar aan kan bijdragen mocht ik ergens aan doodgaan, dan doe ik in ieder geval iets goeds.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 20:40 schreef bloempjuh het volgende:
Van mij mogen ze alles komen halen na mijn dood. En als ik durf ga ik binnenkort al bloed doneren.

Ik heb een broer(tje) die een hartaandoening (en nog wat andere dingen) heeft. Ik moet er toch niet aan denken dat hij ooit misschien een donorhart nodig heeft en dat dat dan niet kan omdat sommige figuren 'het een eng idee vinden' om hun hart te geven aan een jonge, levenslustige gozer.

^{En ik ben heel beïnvloedbaar door zulke verhalen.}

Ik hoop dat goed komt met je broertje!

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 17:14 schreef Fastmatti het volgende:
Ik ben geen donor. De reden voor mij is simpel. Wie garandeert mij dat een arts alles zal doen om mijn leven te redden als er een leuk meisje (of zoiets) ligt te wachten op een orgaan van mij.

Dr moet eerst door een arts vastgesteld worden dat je hersendood bent.

Heb een paar weken terug eindelijk de brief opgestuurd. Na 8 jaar . Nu weten ze van mij ook dat ik geen donor wil worden

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 17:14 schreef Fastmatti het volgende:
Ik ben geen donor. De reden voor mij is simpel. Wie garandeert mij dat een arts alles zal doen om mijn leven te redden als er een leuk meisje (of zoiets) ligt te wachten op een orgaan van mij.

Een arts heeft een eed gezworen. Verder wordt pas nadat je overlijdt het donor-register geraadpleegd.

Ik zie zelf geen redenen waarom niet voor me zelf, onder de grond heb ik er ook niks aan dus laat dan maar iemand anders nog een mooi leven kunnen hebben, dankzij mij.

Ik heb aangegeven dat ze alles uit me mogen trekken, op voorwaarde dat de artsen gaan snijden gekleed in clownspakjes. Leek me wel een creatieve draai.

Overigens was mijn schoonvader geen donor. En toen hij stierf in het ziekenhuis was het eerste wat ze vroegen. We weten dat ... geen donor is maar is er toch iets wat u wilt doneren.
Wij hadden zoiets van WTF hij is nog geen 5 minuten dood en dan kom je daarmee?
Hij heeft dus niks gedoneerd. Daarnaast had hij een ernstige vorm van kanker en was er sowieso al veel aangetast.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 17:42 schreef Duuvelke het volgende:
Mij maakt het niets uit. Ik laat mijn nabestaande hierover beslissen.
Ik krijg er zelf toch niet meer van mee....

Ik vind dat een zware last die je overlaat aan je nabestaanden. Zelf ben ik van mening dat ook al wil je geen donor worden, laat dit vast leggen. Dan is er iig duidelijkheid voor je nabestaanden. Het is echt geen pretje als je vlak nadat iemand die je dierbaar is overlijd, je zo'n moeilijke keuze moet gaan maken.

Ook al geef je alleen aan de dierbare mensen om je heen aan wat je wensen zijn, dat is al heel wat. Maar dan weten ze er iig vanaf en hoeven ze zelf geen keuze te maken.

Maar misschien denk jij hier anders over

quote:

Op zondag 3 juni 2007 13:04 schreef amaranta het volgende:
Overigens was mijn schoonvader geen donor. En toen hij stierf in het ziekenhuis was het eerste wat ze vroegen. We weten dat ... geen donor is maar is er toch iets wat u wilt doneren.
Wij hadden zoiets van WTF hij is nog geen 5 minuten dood en dan kom je daarmee?
Hij heeft dus niks gedoneerd. Daarnaast had hij een ernstige vorm van kanker en was er sowieso al veel aangetast.

Dat is gewoon lomp..

quote:

Op zondag 3 juni 2007 13:25 schreef Triptamine het volgende:
Dat is gewoon lomp..

Oh hush, alsof het voor artsen makkelijk is om doodleuk zo'n balletje op te gooien. Feit is wel dat die vraag misschien een ander leven kan redden, en dat is toch wel het belangrijkste voor zo'n arts.

quote:

Op zondag 3 juni 2007 13:27 schreef nietzman het volgende:

[..]

Oh hush, alsof het voor artsen makkelijk is om doodleuk zo'n balletje op te gooien. Feit is wel dat die vraag misschien een ander leven kan redden, en dat is toch wel het belangrijkste voor zo'n arts.

Zit je ook echt op te wachten als familie zo'n vraag.
En daarnaast, hij is geen donor. Dat is nou juist waar zo'n formulier voor is? Meneer is geen donor dus dan hoef je ook de rouwende familie niet gaan belasten met kutvragen zoals deze.

quote:

Op zondag 3 juni 2007 13:27 schreef nietzman het volgende:

[..]

Oh hush, alsof het voor artsen makkelijk is om doodleuk zo'n balletje op te gooien. Feit is wel dat die vraag misschien een ander leven kan redden, en dat is toch wel het belangrijkste voor zo'n arts.

Natuurlijk is het voor artsen niet makkelijk. Maar 5 minuten na overlijden is veels te snel om zoiets te vragen.

Ow en het was een zuster volgens mij die het vroeg.

Orgaandonor: Ja, ben ik al wat jaartjes

quote:

Op woensdag 4 april 2007 16:18 schreef Hatsjepsoet het volgende:
Mensen die bewust geen donor zijn, maar als ze zelf wat nodig hebben zeker wel van een ander verwachten een orgaan af te staan

Totally eensch.

Eigenlijk moeten ze deze mensen achteraan zetten op een lijst, en mensen die wel donor zijn een stuk vooraan zetten

quote:

Op zondag 3 juni 2007 13:34 schreef Maikuuul het volgende:

[..]

Totally eensch.

Eigenlijk moeten ze deze mensen achteraan zetten op een lijst, en mensen die wel donor zijn een stuk vooraan zetten

Achteraan zetten?
Gewoon helemaal niet op een donorlijst zetten.

quote:

Op zondag 3 juni 2007 13:35 schreef Cobra4 het volgende:

[..]

Achteraan zetten?
Gewoon helemaal niet op een donorlijst zetten.

Kom gek, je moet ze nog een beetje hoop geven he !

Maar ze komen helemaal niet aan de beurt want de donoren worden steeds vooraan gezet

En zij dan huilen

quote:

Op zondag 3 juni 2007 13:34 schreef Maikuuul het volgende:

[..]

Totally eensch.

Eigenlijk moeten ze deze mensen achteraan zetten op een lijst, en mensen die wel donor zijn een stuk vooraan zetten

Eigen zouden ze helemaal niet op de lijst moeten komen, ze staan ook niet op de donorlijst

Ik vind gewoon mensen die geven mogen ook krijgen (En ja, ik ben op het moment dat ik 18 ben geworden ook meteen donor geworden)

Als je weet dat je donorbehoefende bent dan denk ik ook wel dat je zelf ook donor bent. Al is het maar voor andere lichaamsdelen.