Daadwerkelijke voorbeelden van mono- naar polytheistisch gel

Nog nooit gehoord van dergelijke claims.

quote:

Op zondag 18 maart 2007 19:39 schreef Akkersloot het volgende:
DAADWERKELIJKE VOORBEELDEN VAN OVERGANG VAN MONOTHEISTISCH GELOOF NAAR POLYTHEISTISCH GELOOF ?


Christenen, joden en moslims claimen dat er eerst geloof in één God was en dat de mensheid vanuit dat geloof in een enkele God overgegaan was naar geloof in meerdere Goden.

Dat zou dan zelfs liefst 3 keer gebeurt zijn. Ten tijde van Adam, en eerste nazaten, was er het geloof in één God. Maar dan moest ten tijde van Noach al weer het één en ander rechtgezet worden. En vervolgens werden ten tijde van Abraham weer in meerdere Goden gelooft.

De aanhangers van het jodendom, christendom en islam claimen dus dat de mensheid liefst drie keer is overgegaan van monotheistisch geloof naar polytheistisch geloof. Maar is er maar één voorbeeld waarin een samenleving inderdaad aanstalte maakte om over te gaan van een monotheistisch geloof naar een polytheistisch geloof

Ik zie het verband niet tussen je vraagstelling met je aanleiding, hetgeen dat ervoor staat?

quote:

Op zondag 18 maart 2007 19:57 schreef Akkersloot het volgende:

[..]

Hoe eenvoudig wil je het hebben. Als je gelooft dat een eerste mens met de ene God gesproken heeft is er monotheisme. Als je gelooft dat er op een berg Ararat een ark is gestrand nadat die ene God de rest der (afvallige) mensheid heeft laten verzuipen is er monotheisme. Als je gelooft in een zekere Abraham als de stamvader is van alle Arabieren c.q. Joden was er destijds weer monotheisme.

Ja en nu?

Het is natuurlijk een verschil tussen wat mensen geloven en waar is. Het geloof moest doorgegeven worden op de kinderen (daarom geloofd men dat de mensen in die tijd zo oneindig oud werden + de opdracht om de aarde te bevolken). Alleen na de zondevloed werden de mensen steeds minder oud en kwam de zonde opnieuw instand (omdat Cham zijn vader bespotte om zijn naaktheid gen 9:18-28). Via die lijn kwamen de ongelovige, en werd het geloof dus niet doorgeerfd. In de loop van honderden jaren ontstonden er nieuwe geloven uit die lijn. Alleen God wilde niet dat het opnieuw fout zou gaan en openbaarde zich aan Abraham om opnieuw weer een monogame godsdienst te beginnen.

quote:

Op zondag 18 maart 2007 19:59 schreef Akkersloot het volgende:

[..]

De mens(heid) die eerst monotheistisch was is volgens de bijbel/koran liefst 3 keer van monotheistisch naar polytheistisch geloof overgegaan.

Maar wat is er mis mee dan?

quote:

Op zondag 18 maart 2007 19:57 schreef Akkersloot het volgende:

Hoe eenvoudig wil je het hebben.

Desalniettemin nog steeds nooit gehoord van dergelijke claims.

quote:

Op zondag 18 maart 2007 20:02 schreef Akkersloot het volgende:

[..]

Dat is wat jij gelooft vanwege de bijbel. Maar heb je daadwerkelijke (c.q. andere) bronnen dat een samenleving inderdaad van monotheistisch geloof naar polytheistisch geloof is overgegaan ?

Inderdaad is dat mijn geloof, en de bijbel is voor mij de belangrijkste bron. Een andere bron heb ik er niet voor, maar heb jij dat wel voor een tegen gestelde?

wordt zeker weer een welles niettus topique

quote:

Op zondag 18 maart 2007 20:07 schreef Akkersloot het volgende:

[..]

Dus we gaan ontkennen dat men ten tijde van Mohammed polytheistisch was

Nee, maar waar wil je nu heen. Wat wil je ons zeggen?

quote:

Op zondag 18 maart 2007 19:57 schreef Akkersloot het volgende:

Als je gelooft in een zekere Abraham als de stamvader is van alle Arabieren c.q. Joden was er destijds weer monotheisme.

er zijn altijd verschillende geloven geweest. monotheïsme, polytheïsme. in dit bijbelverhaal gaat het toevallig over iemand die monotheïst wordt. zegt niets over een algemeen heersend monotheïsme.

Avraham is overigens niet de vader van de Arabieren en de Joden maar de vader van Izak en Jismael.

quote:

Op zondag 18 maart 2007 20:07 schreef Akkersloot het volgende:

[..]

Dus we gaan ontkennen dat men ten tijde van Mohammed polytheistisch was

ligt eraan over wie je het hebt

Volgens mijn is dit meer een topic voor de Moslims ... want welke relatie dit nu heeft met Christenen is mijn geheel vreemd.

quote:

Op zondag 18 maart 2007 20:17 schreef Akkersloot het volgende:

Het is gewoon een feit dat Mekka polytheistisch was en Mekka bovendien een polytheistische bedevaartsplaats was voor de verre omtrek.

Dit klopt.

quote:

De Arabieren waren dus polytheistisch terwijl de Arabieren (volgens de bijbel en koran) ten tijde van Abraham nog monotheistisch waren.

Volgens de Bijbel? Nog nooit van gehoord ... waar heb je het over?

quote:

Op zondag 18 maart 2007 20:17 schreef Akkersloot het volgende:

[..]

Het is gewoon een feit dat Mekka polytheistisch was en Mekka bovendien een polytheistische bedevaartsplaats was voor de verre omtrek. De Arabieren waren dus polytheistisch terwijl de Arabieren (volgens de bijbel en koran) ten tijde van Abraham nog monotheistisch waren.

ik denk dat je het niet zo zwart-wit moet zien. Ik denk dat er ook best ongelovige Arabieren tussen hebben gelopen en Arabieren die monotheïstisch waren.

Nederland is ook officieel Hervormd maar daar heb ik verder geen boodschap aan

quote:

Op zondag 18 maart 2007 20:28 schreef Akkersloot het volgende:

de mensheid volgens de bijbel weldegelijk overgegaan zou zijn van monotheistisch naar polytheistisch geloof.

Heb geen idee waar je het over hebt ...

quote:

Op zondag 18 maart 2007 20:44 schreef Akkersloot het volgende:

Zijn de germanen, arabieren, indianen, indiers, chinezen, ect ect geen afstammelingen dan van de (monotheistische) Noach dan ?

Dit is even niet relevant ... laat de desbetreffende tekst uit de Bijbel spreken.

Achnaton (Akhanaten), de Afvallige, volgede zijn vader Amenhotep III op. Al zal de volle omvang van zijn onconventionele ideeën van deze koning aanvankelijk niet duidelijk zijn geweest, men moet aan het hof wel geweten hebben dat zijn religieuze ideeën verdacht waren.

17 jaar lang had Achnaton op de troon van Egypte gezeten en de religie van de farao's afgewezen. Achnaton, die de troon besteeg als Amenhotep IV en door zijn religieuze opvattingen ook zijn naam veranderde, was een genie, maar de combinatie met religieus enthousiasme en vrijwel absolute macht kan zelfs de sterkste persoonlijkheid uit zijn evenwicht brengen. De beelden die van hem zijn gemaakt, kun je niet verwarren met die van een ander: ze tonen een gezicht van een visionair en kunstenaar met een grote verbeeldingskracht en dat van iemand die men niet snel zou tegenspreken. Zoals gebruikelijk sprak men hem niet tegen, maar de wrok en het verzet die hij wekte, kwamen er in de jaren na zijn dood uit.

De godsdienst van Achnaton was een sobere vorm van monotheïsme rondom een god die hij Aton noemde, de schijf of bol van de zon die regeerde zonder rivaal en zonder een eigen, traditionele tempel. Achnaton verplaatse zijn hof naar een verlaten inham in de oostelijke rotsen langs de Nijl, omdat daar geen enkele andere god werd aanbeden. Deze hoofdstad, waaraan de hervormer de bijnaam 'Horizon van Aton' gaf, kennen egyptologen onder een verzonnen arabische naam, Tell el-Amarna; het tijdvak van Achnaton en zijn kortlevende opvolgers wordt gewoonlijk de Amarnatijd genoemd.

Iets meer dan honderd jaar geleden was er niets over Achnaton en zijn godsdienst bekend en het is meer dan waarschijnlijk dat Cleopatra nooit van hem had gehoord, omdat de maatregelen om de herinnering aan hem uit te wissen veel rigoreuzer waren dan bij Hatsjepsoet. Achnaton is, alsof hij hiervoor gecompenseerd moest worden, de freudiaanse, postmodernistische, revolutionaire en van 'Weltschmerz' bezeten figuur geworden die men in de 20ste eeuw graag wilde creëren; er zijn boeken, films en zelfs een opera aan hem en Nefertete gewijd.

Wat veroorzaakte de felle reactie van zijn tijdgenoten op deze bijzondere man? Een bewonderaar zou zeggen dat de door hem geprpageerde religieuze ideeën te hoogstaand waren voor de oudere Egyptenaren, die nog niet aan zo iemand toe waren. Het antwoord van een scepticus zou kunnen zijn dat alle godsdienstfanatici onverdraaglijk zijn en de Egyptenaren een gezonde afkeer toonden van Aton en zijn vermeende bemiddelaar; Achnatons kunstenaars hebben hem immers met een mismaakt lichaam afgebeeld en het lag voor de hand dat hij ook geestelijk niet helemaal in orde was. Bovendien kan zijn gemalin Nefertete worden beschouwd als een van de meer manipulatieve 'Fist Ladies' in de Egyptische geschiedenis, omdat ze vrijwel samen met haar man regeerde en waarschijnlijk niet alleen zijn opvattingen huldigde, maar ook zijn maatregelen trof. Deze laatste interpretatie kan een goede benadering zijn van de opvattingen van Achnatons vijanden, maar de eerste is veel moeilijker vol te houden.

Achnatons religie was monotheïstisch, maar dat was niet ongewoon in het oude Egypte; uitdrukkingen als 'God' of 'de God' (toen de Egyptische taal een bepaald lidwoord kreeg) waren niet ongebruikelijk. Zoals vaak met religieuze uitdrukkingen, werd deze op verschillende niveaus gebruikt: om te verwijzen naar dee speciale god van een situatie of een plaats, om de wereld van het goddelijke te onderscheiden van de wereld van de mensen, om de regerende koning aan te duiden, als een bron van rechtvaardig en zedelijk gedrag of als het equivalent van algemene termen als 'Heer van het Heelal'. De Egyptische godsdienst was geneigd tot monotheïsme en het is goed mogelijk dat sommige Egyptenaren de vraag 'Meent u dat aan de veelvoud van goden die u aanbidt één principe ten grondslag ligt?' bevestigend zouden hebben beantwoord. Latere Klassieke commentatoren als Jamblichus nemen voetstoots aan dat de Egyptische godsdienst een oppergod had, maar neoplatonische schrijvers en neoplatonici hadden een voorliefde voor zulke argumenten. Een veiligere benadering is dat de Egyptische godsdienst monotheïsme toestond maar er niet naar streefde die verplicht te stellen. De talloze goden en godinnen zouden beschouwd kunnen worden als manifestaties van een naamloze werkelijkheid, die ook op zichzelf bestaansrecht hadden.

En hier stuitte de revolutie van Achnaton op weerstand. De verering van Aton sloot die van andere goden uit. Weliswaar verwees Achnaton hier en daar naar de traditionele zonnegoden die zijns inziens in de theorie van Aton pasten, maar de verering van andere goden werd eerst genegeerd en vervolgens feitelijk belemmerd. Het kan goed zijn dat Achnatons kritiek zich voornamelijk richtte op de god Amon en dat hij de verering van deze god beschouwde als 'de grote leugen' waarnaar zijn vader en grootvader hadden geluisterd en die hij afwees. In dat geval konden andere goden gewoon worden gezien als dwalingen die zouden verdwijnen zodra Amon van zijn troon was gestoten.

Tot nu toe is onverklaard gebleven wat Achnaton gezien en gehoord had waardoor hij tot het monotheïsme overging. Had hij in de hete woestijn een visioen dat uit gebrek aan water voortkwam? Maar hoe zijn dan de precieze aanwjizingen voor de bouw van een hele stad te verklaren? Was Achnaton een gestoorde? Of eerder een handige dictator die op een goddelijke status uit was? Sommigen vermoeden in de zwevende schijf die de vorst aan de hemel gezien zou hebben een aanwijzing voor contact met buitenaardse wezens, die langs paranormale weg met Achnaton communiceerden. Hun doel: een nieuw mensbeeld invoeren dat de mens voor het eerst als individu opvatte.

Het zou ook mogelijk zijn dat Achnaton een godsverschijning had zoals Mozes en dat hij net als hem een goddelijke opdracht ontving. Ook al is het volkomen duister wat de machtigste man van de toenmalige wereld overkwam, één ding lijkt toch wel duidelijk: Als Achnaton niet als profeet was mislukt, zouden de grote wereldgodsdiensten zich nu op hem als 'bijbelse stamvader' beroepen. Zijn god Aton zou dan de bekendste god van de mensheid zijn.

Ik snap niet helemaal wat het probleem is. Er zijn altijd mensen geweest die in een enkele god geloven en er zijn altijd mensen geweest die in meerdere goden geloven. Het lijkt mij daarom niet vreemd dat je beiden terug vindt in de bijbel..

quote:

Op maandag 19 maart 2007 09:02 schreef Akkersloot het volgende:

[..]

Dat is historisch gezien onjuist. Achnaton (een Egyptische) Farao zou de eerste monotheist zijn geweest. Alleen gelovigen geloven dat er eerder monotheisten waren, te weten hun sprookjesfiguren Adam, Noach en Abraham.

Achnaton was een monotheïst waarover nu nog informatie beschikbaar is. Of hij daadwerkelijk de eerste was is een te snelle conclusie.

Het monotheisme is gewoon een slimme marketingbeslissing van een gewiekste priesterclan. "Kom bij ons en je hebt alle goden voor de prijs van één"

quote:

Op maandag 19 maart 2007 11:52 schreef Akkersloot het volgende:

[..]

Ha ha ha ha. Ik geloof toch niet in Adam, Noach en Abraham.

Nee maar wel in G'd

quote:

Op maandag 19 maart 2007 12:35 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Satan ook niet

maar daar geloven ongelovigen ook niet in

quote:

Op zondag 18 maart 2007 20:06 schreef Akkersloot het volgende:

[..]

In de koran staat een vers dat abraham "afgods"beelden vernielde. Dus was men destijds polytheistisch

Vreemde logica. Als er van 1 god meerdere beelden worden gemaakt, zijnd at ook afgodsbeelden. Het woord 'afgodsbeelden' houdt geen automatisch meervoud in.

quote:

Op maandag 19 maart 2007 12:54 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Ja, dat is mijn punt zo een beetje, een atheïst gelooft niet in God en houdt zich er ook niet mee bezig, Akkersloot wel, Satan ook

Als je SaTaNZ als een apart individueel iets ziet ben je polytheist.

quote:

Op maandag 19 maart 2007 13:06 schreef k3vil het volgende:

[..]

Als je SaTaNZ als een apart individueel iets ziet ben je polytheist.

Hey ja! Daar heb ik nooit zo bij stilgestaan!