Niet houden van je partner

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 03:57 schreef glasbak het volgende:
Aan de andere kant, ik heb het wel meegemaakt dat door een scheiding een goede vriendin op het randje van de ballustrade zat op 13 hoog.. Dus bij sommigen blijft het niet alleen maar dreigen..

Hmmm, maar dat is natuurlijk niet iets waar je bij voorbaat vanuit moet gaan.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 04:00 schreef Repelsteeltje83 het volgende:
Ik weet gewoon dat het zo'n klap voor hem zal zijn dat hij er helemaal niet mee om zal kunnen gaan.

Je bent gewoon overbezorgd omdat je het al zo vervelend van jou tegenover hem vind dat je het nu uit moet maken.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 04:07 schreef Repelsteeltje83 het volgende:
Dat denk ik niet bolkesteijn. Het is gewoon niet een superstabiel persoon die stevig in z'n schoenen staat.
Daarbij komt nog dat hij ook niet een zoveel vrienden heeft waar hij mee omgaat, met zn studie gaat het niet geweldig, en thuis bij zijn ouders loopt het ook niet zo soepel..

Je moet dus ook niet in een klap uit zijn leven verdwijnen, laat hem er een beetje aan wennen. Uiteindelijk wel echt het contact verbreken natuurlijk.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 03:59 schreef Bolkesteijn het volgende:

[..]

Hmmm, maar dat is natuurlijk niet iets waar je bij voorbaat vanuit moet gaan.

Nee dat niet maar je moet er wel rekening mee houden uiteraard. Ik heb, nadat ik dus zo'n een keer de deur uit ben gelopen, direct iemand erbij geroepen die haar op kon vangen en eventueel tegen kon houden.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 04:00 schreef Repelsteeltje83 het volgende:

[..]

zo kan ik dus echt niet denken, ik kan niet alleen aan mezelf denken als ik weet dat ik iemand diep ongelukkig maak.

Over dat chanteren, zo is het dus niet. Hij zegt niet dat hij zichzelf van kant maakt als ik het uitmaak. Ik weet gewoon dat het zo'n klap voor hem zal zijn dat hij er helemaal niet mee om zal kunnen gaan. Hij heeft al zijn toekomstplannen met mij al gemaakt.

Met andere woorden je bent liever zelf ongelukkig voor de rest van je leven dan dat hij een paar maandjes verdriet heeft, misschien weer een jaartje vrijgezel is en daarna waarschijnlijk vrolijk een nieuwe vriendin heeft?

Want zo komt het er wel uit..

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 04:10 schreef Bolkesteijn het volgende:

[..]

Je moet dus ook niet in een klap uit zijn leven verdwijnen, laat hem er een beetje aan wennen. Uiteindelijk wel echt het contact verbreken natuurlijk.

Nee, dat werkt niet. Een grote klap is beter dan het rustig aan proberen af te bouwen.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 04:14 schreef glasbak het volgende:
Nee, dat werkt niet. Een grote klap is beter dan het rustig aan proberen af te bouwen.

Ik bedoel ook niet dat je er een half jaar over moet doen. Maar ineens vertrekken na 2 jaar lijkt mij ook zowat, ik kan me zo voorstellen dat je elkaar nog wel even wat te melden hebt cq. het een en ander te bespreken hebt. Ik had dat na 1,5 maand al tenminste.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 04:19 schreef Repelsteeltje83 het volgende:
En ik denk echt niet dat hij een jaar daara weer zomaar een vriend heeft, zo is hij echt niet. Nogmaals, ik ben zijn eerste vriendin en hij is al 26. Hij gaat er gewoon niet bepaald luchtig mee om.

Ik ken zoveel vrouwelijke en mannelijke vrijgezellen van 25 en ouder. Er is echt wel ruimte voor jullie hoor. In mijn familie zijn kortgeleden 2 mannen van 55 gescheiden van hun vrouw, vorige maand kwamen ze allebei met een moppie van 40 aanzetten op de verjaardag van mijn moeder.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 03:51 schreef glasbak het volgende:

[..]

Met andere woorden, je liegt hem al 2 jaar voor..

Nogmaals, gewoon aan je zelf blijven denken en niet aan hem. Als je alleen maar bij hem blijft vanwege zijn tere zieltje, dan schiet je er zelf toch niets mee op?

Ik zou juist zeggen: stoppen met aan je zelf denken TS. Je liegt je vriend al twee jaar voor. Een relatie de niet op liefde is gebaseerd aanhouden alleen omdat je geen zin hebt in mogelijk gedoe lijkt mij iig niet zo'n fantastisch plan. Ik denk dat je je vriend juist eerder een dienst bewijst door er een punt achter te zetten. Hoe eerder hoe beter. De kans dat jullie in de toekomst nog gelukkig met elkaar worden acht ik aan de hand van je verhaal niet zo groot. Dat je hem gaat kwetsen kun je nu eenmaal niet om heen. Des te langer je deze situatie laat voortbestaan des te moeilijker het wordt en des te meer je hem uiteindelijk zult kwetsen. Kan niet anders dan dat de bom een keer barst, of niet?

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 04:19 schreef Repelsteeltje83 het volgende:
Dat is dus juist het probleem glasbak, ik bén niet superongelukkig. Ik zou wel wat gelukkiger zijn als ik niet meer bij hem ben. Ik weet alleen niet of ik mijzelf wat gelukkiger wil maken door hem doodongelukkig te maken (klinkt beetje vaag, maar goed).

En ik denk echt niet dat hij een jaar daara weer zomaar een vriendin heeft, zo is hij echt niet. Nogmaals, ik ben zijn eerste vriendin en hij is al 26. Hij gaat er gewoon niet bepaald luchtig mee om.

Je bent misschien niet super ongelukkig maar kent ook niet het geluk wat je ervaart als je verliefd bent en van iemand houdt. Daarmee doe je jezelf echt tekort en hem ook. Hij verdient iemand die wel van hem houdt net zoals jij iemand verdient waarvan je wel zielsveel houdt.

Ik denk niet dat dit de juiste manier is... voor beide partijen niet.

Met 'dat ooit de bom zal barsten' bedoel ik dat je niet in lengte van dagen kunt blijven doen alsof. Tenminste, ik zou zoiets niet vol kunnen houden. Dus waarom het onvermijdelijke uitstellen? Daar zijn jullie allebei toch niet bij gebaat?

(Ik probeer overigens niet te beweren dat het een makkelijk keuze zou moeten zijn hoor, ik zou me er persoonlijk verschrikkelijk onder voelen;dit is even mijn mening als buitenstaander.)

er zijn maar 3 geldige redenen om een relatie in stand te houden.
sex
liefde
en geld (als een scheiding zou betekenen dat je bvb niet meer voor je kinderen zou kunnen zorgen).

3 is niet van toepassing, aangezien je niet getrouwd bent ofzo, en je hebt zelf al aangegeven dat er wat jouw betreft geen sprake is van liefde of physieke aantrekking...
waarom blijf je dan...

zeg gewoon dat je niet meer van hem houd, dat je wel vrienden wil blijven.
jullie verdienen allebei een kans om iemand te vinden waarbij je allebei van elkaar houd.

TS hoe oud ben je eigenlijk??

Ik had hetzelfde met mijn ex we hadden ook 3.5 jaar verkering, terwijl ik ook niet echt van haar hield.
De reden dat ik het niet had uitgemaakt was dat ik gewoon bang was dat ik niemand meer zou vinden en dat ik dacht "zo ongelukkig ben ik nou ook weer niet met haar".

Uiteindelijk heeft zij het uitgemaakt omdat ze het toch wel voelde aan mij dat ik niet echt gek op haar wa. Het is voor beide echt klote als het dan uitgaat, maar als ik nu terugkijk ben ik echt blij dat zij het heeft uitgemaakt (afgezien van het feit dat het achteraf een kutwijf blijkt te zijn ). Heb nu weer 'n supervriendin die perfect bij mij past en zij heeft ook weer 'n nieuwe vriend.

Het feit dat hij 26 is wil niet zeggen dat hij niemand meer zal vinden, maar iedere dag dat jij bij hem blijft, is voor hem een dag minder dat hij gelukkig kan zijn met iemand anders (ook al zal hij het keihard ontkennen en zeggen dat jij de beste bent voor hem en dat hij niemand anders wil (ik deed dat namelijk ook)).

succes...

_{hou ons op de hoogte...}

ga nog een paar jaartjes zo door en maak een paar kindertjes , en vertel hem dan de waarheid?

het is natuurlijk nooit het juiste moment om te zeggen dat je niet, of niet meer van iemand houd!
ik zou me kunnen voorstellen dat je hem niet vertelt dat je nooit van hem hebt gehouden, maar het lijkt me onmogelijk om zo door te gaan.

Kennelijk zijn jullie niet echt open naar elkaar. ( jij in ieder geval niet). Hoe weet je of hij wel zo blij is met jou/jullie relatie.
Zie jij hem wel als een vriend, mag je hem wel?

Als ik in zijn schoenen stond zou ik het echt vreselijk vinden om een relatie te hebben met iemand die me eigenlijk niet wil. En ik zou het helemaal verschrikkelijk te weten wanneer mijn partner haar makke op internet zet ipv dit met mij te bespreken.

Het feit dat je niet in staat bent om met je partner te praten maar "hulp" op FOK zoekt met dit probleem betekend dat je in mijn ogen zo wie zo niet volwassen genoeg bent om een evenwichtige relatie aan te gaan. Dus misschien eerst zelf wat verder groeien voordat je een boel verwacht van een partner?
Wanneer je huidige partner dreigt met zelfmoord etc. betekend dit alleen meer dat hij ook niet in staat is om een gezonde relatie te hebben. Dus alleen meer reden om alleen verder te gaan.

je kunt ook proberen om van hem te gaan houden ipv weg te gaan. geef de liefde een kans, ontdek de vlinders in je buik en heb een gelukkig leven samen.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 07:21 schreef fruitig het volgende:
Het feit dat je niet in staat bent om met je partner te praten maar "hulp" op FOK zoekt met dit probleem betekend dat je in mijn ogen zo wie zo niet volwassen genoeg bent om een evenwichtige relatie aan te gaan.

Afgezien van de spel- en grammaticafouten is je opmerking nogal kansloos. Imho getuigt het juist van intelligentie én lef dat ze een dergelijk probleem niet met meepratende vriendinnetjes bespreekt, maar op een forum gooit waar iedereen komt en iedereen een mening heeft. In plaats van nietszeggend advies krijgt ze hier in ieder geval reflectie op wat ze vindt en wat ze doet of gaat doen. Al was het maar een "lollereins"-reactie.

Ik bedoel, ze heeft maar één perspectief, dat van zichzelf en door het probleem te posten heeft ze er een heleboel bij.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 07:41 schreef 19patje72 het volgende:
je kunt ook proberen om van hem te gaan houden ipv weg te gaan. geef de liefde een kans, ontdek de vlinders in je buik en heb een gelukkig leven samen.

liefde komt niet op bestelling ....

man man, twee jaar bij iemand blijven waar je je noch lichamelijk nog geestelijk tot aangetroken voelt, dat moet je écht kunnen.

en volgens mij ben je niet bang voor zijn reactie, je blijft toch niet bij iemand voor het belang van de ANDER,volgens mij ben je bang zelf alleen te vallen...

Hij is nooit belangrijker dan jij.

Je zegt in je OP dat je doodongelukkig wordt van het idee altijd bij hem te moeten blijven.
Nou, dan heb je dus gelijk je antwoord. Wegwezen!
En als hij dan idd zelfmoord pleegt ben je helemaal beter af, want bij iemand die zichzelf zo aan een ander ophangt wil je toch sowieso niet zijn.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 07:54 schreef Brighteyes het volgende:
want bij iemand die zichzelf zo aan een ander ophangt wil je toch sowieso niet zijn.

Nominatie slechtste woord grap van dit topic

Verder heb je (en alle anderen met soortgelijke reacties) wel gelijk natuurlijk.

[ Bericht 1% gewijzigd door FJD op 16-03-2007 08:10:12 ]

Ik denk dat je het antwoord zelf al weet, maar kennelijk heb je nog wat duwtjes in de rug nodig.
Je weet volgens mij al zeker dat dit sowieso niet oneindig door kan gaan - het gaat een keertje eindigen, de vraag is dus wanneer?

Zo te horen hou je de relatie in stand voor de verkeerde redenen: klap voor hem, je hebt geen vangnet. Is dat wel eerlijk tegenover hem, om hem zo lang aan het lijntje te houden?

In ieder geval, dit is echt iets waar je je over heen moet zetten. Gewoon doen. Over de manier waarop valt dan nog wel te disussieren natuurlijk. Hoe 'verzacht' je de klap voor hem, zover dat mogelijk is.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 03:25 schreef Repelsteeltje83 het volgende:
glasbak: zijn gevoelens zijn net zo belangrijk, als hij zichzelf van kant maakt oid (ja zo serieus is het)als ik het uitmaak zou ik me er voor de rest van mijn leven schuldig over voelen.

Zelfmoord heet niet voor niets ZELFmoord. Dat doe je zelf, daar is niemand anders verantwoordelijk voor. Problemen en verdriet horen nu eenmaal bij het leven. Je kunt kiezen te leren daarmee om te gaan, eventueel met psychische hulp, of je kunt 't hazenpad kiezen en jezelf van kant te maken. Maar da's altijd de keuze van de persoon in kwestie, wat hem of haar ook wordt aangedaan.

_{Goed, gedurende je hele jeugd misbruikt worden en dan voor een trein springen is ook wel een beetje schuld van de misbruiker, maar als je gedumpt wordt moet je niet zeiken, sorry. Dat hoort bij het aangaan van een relatie, je hebt nooit garanties en je kiest dus zelf voor de pijn van een mogelijke break.}

Wat je vriend doet is geen teken van liefde, het is pure chantage om jou emotioneel alsnog aan hem te binden.

Ik zou er vandoor gaan. Een relatie is voor mij een welkome aanvulling op mijn leven en moet geenszins benauwend zijn. Als ik me er niet fijn meer in voel dan kap ik ermee. Een goede basis, lijkt me, en mijn lief weet ook precies wat hij aan me heeft. Ik ben er, dus het gaat goed, zoiets.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 08:28 schreef innovative het volgende:

[..]

Zelfmoord heet niet voor niets ZELFmoord. Dat doe je zelf, daar is niemand anders verantwoordelijk voor.

Dat is niet altijd waar, je kunt moedwillig iemand zo treiteren dat ie zelfmoord pleegt

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 03:48 schreef Hephaistos. het volgende:
Dat is iets anders dan zeggen dat het je niks doet. Tuurlijk doet het je wel wat als je vrouw dreigt om zelfmoord te plegen, het doet je zelfs heel veel... _{Lijkt mij dan}

Mwah, het zou mij iig niet beïnvloeden in mijn keuzes. Ik zou wel even zijn ouders of een goede vriend ofzo bellen voordat ik er vandoor ga, of ze 'm in de gaten kunnen houden en evt. droppen bij 't riagg ofzo. Maar voor mezelf, als ik er klaar mee ben dan laat ik me niet chanteren. Mijn leven vind ik nog net een stap belangrijker dan dat van hem, en bij iemand blijven waar je niks meer voor voelt of diep ongelukkig door wordt, is mental suicide.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 03:53 schreef Bolkesteijn het volgende:
Ik denk dat je echt wel aan kan voelen of iemand gewoon erg boos is. Of echt naar zelfmoord neigt. Als ze in de laatste catagorie valt merk je dat aan alle kanten, geen tijd meer besteden aan uiterlijke verzorging, op gare tijden naar bed gaan, lamlendigheid en erg negatief zijn.

Stop met dit te geloven, dit hoeft echt niet. Sterker nog, je hoort vaak dat mensen een tijdje depressief geweest zijn maar er eigenlijk weer bovenop lijken te komen. Ze zijn vrolijker, doen weer meer dingen. De omgeving denkt dat het beter gaat, in stilte hebben ze echter besloten dat ze nog maar heel kort "hoeven" en dat vooruitzicht maakt ze vrolijk. Die wanhoopsdaad komt dan nog harder aan voor de omgeving. Bij twee van de drie gevallen van zelfmoord in mijn omgeving is dit opgegaan.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 04:00 schreef Repelsteeltje83 het volgende:
zo kan ik dus echt niet denken, ik kan niet alleen aan mezelf denken als ik weet dat ik iemand diep ongelukkig maak.

Nu leeft hij in een leugen, dat is net zo egoistisch. Je ontneemt hem nu de kans om een partner te vinden die net zoveel van hem houdt als hij van haar.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2007 08:30 schreef SunChaser het volgende:
Dat is niet altijd waar, je kunt moedwillig iemand zo treiteren dat ie zelfmoord pleegt

En dan nog vind ik het in 99% van de gevallen een eigen keuze. Neem pesten in je jeugd. Dat overkomt toch zo'n 10 % van de mensen, de een erger dan de ander, maar het gebeurt. Er zijn mensen die er veel sterker uit komen, er zijn er die het hun hele leven met zich meedragen en de rest doet zichzelf wat aan. Hoe je daarmee om gaat, of je hulp zoekt, zelf gaat modderen of er een einde aan maakt, dát is een eigen keuze. Dat je kapot gemaakt wordt niet, of je weer heel wilt worden wel.

Dingen als stelselmatig misbruikt worden, okee, daar kan ik me iets bij voorstellen, maar de rest van de tijd is zelfmoord echt een eigen keuze. Er is niemand die je op die flat zet, voor die trein werpt, in die strop hangt, en er is ook niemand die je verbiedt hulp te zoeken.

Ik ben t verder met je eens dat zelfmoord een egoistische daad is.

Eerlijk zijn en stoppen!