Recreatief wielrennen #4 - het is weer fietsweer!

Nog een paar daagjes dan vertrek ik voor de Ronde van Sardinië

Meer info voor geïnteresseerden
_{op die foto onderaan, degene rechts ben ik}

[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 17-04-2007 22:48:51 ]

Ik ben weer terug van Sardinië, alwaar ik de ronde van Sardinië (een 7-daagse cyclo) heb gefietst

Een verslagje:
Eerste etappe, 150 km, 1800 hoogtemeters
De aanloop was vals plat (waar ik het al vrij moeilijk had, vanwege het hoge tempo in het peloton). Na een kilometer of 30 kregen we de eerste klim. Daar spatte het natuurlijk uit elkaar. Eerst een tijdje alleen gereden, tot zich een groepje vormde. Na 10 kilometer klimmen kregen we een korte afdaling, waarna weer 10 kilometer klimmen volgde. De groep waarin ik zat brak meteen in tweeën: vier man reden weg, en ik volgde op 100 meter, de rest (een man of 6) bleven verder achter. Kort voor de top was een vlak stuk, waar ik samen met iemand die van achteren bij me was gekomen naar de vier man voor ons reden. Die hadden inmiddels twee man opgeraapt die uit de groep voor ons waren gevallen. Hierna volgde een lange snelle afdaling, waarin we met zijn achten goed samenwerkten. Na de afdaling golfde het verder tot de finish, met nog een kilometer of 35 te gaan haalden we de groep voor ons bij. In de finale probeerde ik nog weg te rijden uit deze groep, maar het was tegenwind en op twee kilometer voor de finish was er nog een klein klimmetje (dat wist ik niet, en daar viel ik dus stil). In de deze groep gefinisht op de 66e plek (245 aan de start, waarvan ongeveer 35-40 alleen de eerste dag zouden rijden, dat was namelijk een optie).
Foto: Halverwege de eerste klim in een dorpje (daar ging het even naar beneden):


Tweede etappe, 150 km, 'vlak', oftewel 'slechts' 800 hoogtemeters
(Oorspronkelijk zou het een ander parkoers zijn, wat vlakker was).
Hier was het mijn bedoeling om te proberen met een kopgroep mee te gaan. Dat lukte ook. Na vier kilometer demarreerde er iemand. Ik sprong meteen mee, met nog een nederlander. Met zijn drieën waren we een kilometer of 6 verderop uit het zicht van het peloton. Na 15 km volgde een korte klim. Onder ons zagen we het peloton verbrokkelen. Eentje reed weg uit het peloton. Een kilometer of 5 verderop kwam hij bij ons (ene Marco Bettini, familie?), precies waar we weer een klimmetje hadden. Daar reed 'ie meteen hard door op kop, waardoor ik het acuut moeilijk kreeg en met 10 meter achterstand bovenkwam, maar nog terug kon komen. Daarna was hij het ook die driekwart van het kopwerk deed. Na 45 kilometer kregen we een lang vals plat, dat steeds steiler werd. Daar kreeg ik het weer moeilijk en 400 meter voor de top moest ik lossen. Boven had ik al 100 meter achterstand, terugkomen was niet mogelijk, dus ik wachtte op het peloton, dat maar ongeveer anderhalve minuut achter lag.
In het peloton kon ik meekomen. Op het einde was nog wat klimwerk. Op de laatste klim (5 km voor de finish) brak het peloton in tweeën, ik zat in het tweede deel. Kort voor de finish in een dorpje kwamen we in een verkeersopstopping terecht, waardoor mijn groep nog in tweeën brak, ik zat weer in het tweede deel. 96e in deze etappe, wel gestegen naar de 60e plek.
Bettini won, de andere twee werden op 5 km voor de finish ingehaald.
Foto: Finish. Op de foto zit ik in tweede positie (en werkelijkheid was ik 96e). Degene die voor me zit, zat trouwens in vrijwel alle etappes bij me in dezelfde groep. Alleen in de 6e etappe verloor ik 17 minuten op 'm (verklaring volgt later), ook in de tijdritten zaten we vlak bij elkaar.


Derde etappe, individuele tijdrit, 23 kilometer
Een echte tijdrijder ben ik niet, dus ik had er niet heel veel vertrouwen in. Vanaf het begin ging het wel lekker. Eerst was het vals plat omhoog (11 km), daarna dito naar beneden. Ik had degenen die voor me waren gestart al heel vlot in zicht (we waren met 20 seconden tussenpose gestart), en al na 5 kilometer haalde ik de eerste in. In totaal 4 man ingehaald, en ik werd 45e. Omdat er iets mis was gegaan met de tijdwaarneming stond ik niet in het klassement (dat kreeg ik pas op de voorlaatste dag gecorrigeerd), maar ik was weer een paar plekken gestegen, naar ongeveer de 58e plek.
Foto: Op het laatste stukje vals plat (ging daar eigenlijk wel serieus omhoog:


Vierde etappe, 113 km wederom 'vlak', maar toch 1000 hoogtemeters
Gezien het parkoers wilde ik weer proberen met een kopgroep weg te gaan. Het bleek dat zowat iederen dat van plan was, want de eerste 15 kilometer was er de ene demarrage na de andere. Wel leuk om te doen, maar er reed niemand weg. Toen volgde een kort klimmetje, waarop ik merkte dat mijn linker schoenplaatje los zat. Daarna durfde ik dus niet volle kracht te zetten met mijn linkerbeen. Dat betekende dat ik na dat klimmetje achterin het peloton zat, en daardoor op de volgende klim van te ver achterin begon. Daar brak het (tegen mijn verwachting in) toch nog. Een man of 25 reden weg. De tweede groep brak in de afdaling in tweeën. Normaal gesproken daal ik wel goed, maar met een loszittend schoenplaatje kon ik bochten naar rechts geen druk houden, dus daar ging ik vierkant doorheen. Ik zat precies achter de breuk (de man voor me liet het gat vallen, en ik durfde er niet langs, want hij deed dat in een lange bocht naar rechts. Het was trouwens die nederlander die in de tweede etappe in de kopgroep zat).
Ik kwam dus in de derde groep terecht, waar ik op een volgende klim met 6 man uit wegreed, en we kwamen terug bij de tweede groep.
Op 10 kilometer van het einde sprongen er twee weg. Iets later sprong ik ernaartoe, en nog wat later volgde er nog eentje. We hadden een leuk gat. Bij een T-splitsing moesten we naar links, ik zat op kop, en die andere drie vielen . Er zaten nogal veel kuilen in de weg daar, dus daar zal er wel eentje doorheen zijn gereden. Ik zat dus alleen met 7 kilomet te gaan, maar had een flink gat en ging dus door. Met nog 400 meter te gaan werd ik ingerekend door de groep
Wel gestegen naar ongeveer de 56e plek.
Foto: bij de finish, 400 meter daarvoor kwam de groep dus over me heen (ik heb nummer 64):


Vijfde etappe, ploegentijdrit 27 kilometer
We hadden een internationale ploeg: twee nederlanders, twee duitsers, een ier en een engelsman. De engelsman moest al na 3 kilometer lossen. Eén van de duitsers was wat verkouden en kwam maar een paar kilometer verder. De ier kon toen ook al niet meer overnemen, dus in feite reden we vanaf dar met zijn drieën. De duitser reed hard omhoog op de stukken vals plat, wij op het vlakke. Op het einde was die duister compleet kapot, maar hij bleef wel bij ons (maar was wel verschrikkelijk aan het steunen en kreunen en vloeken). We hadden de 13e tijd (van ongeveer 70 ploegen).
Wederom gestegen naar ongeveer de 50e plek.
Foto: op een stukje vals plat, ik ga net van kop af. De verkouden duitser neemt over, en heeft het al erg zwaar. De engelsman ligt op 10 meter, de ier is verborgen


Zesde etappe, 113 km, 2000 hoogtemeter
Drie lange beklimmingen. Ik had een slechte dag, last van mijn maag
Op de eerste klim begon ik nog helemaal voorin het peloton . Tot halverwege ging het nog wel goed, toen gingen de toppers rijden, en dan is het net alsof er een bom ontploft rond de 20e-30e plek. Opeens vallen er allemaal gaten en voor je het door hebt, zijn er een man of 25 een meter of 100 voor. Daarachter duurt het dan even voor het weer samentroept. Bovenop zat ik net achter de tweede groep (een man of 60), in de afdaling sloot ik aan.
Op de tweede klim kon ik tot een kilometer voor de top in die groep blijven. Toen moest ik lossen. Ik viel dus terug in de groep erachter (die lag daar een minuut of 3-4 achter).
De slotklim ws megasteil. 6 Kilometer lang, met stukken van 15%. De laatste twee kilometer waren gemiddeld 12% (en daar zaten nog wat vlakke stukjes in). Ik was al behoorlijk kapot, en was allang blij dat ik boven kwam (er waren stukken waar ik maar 4 km/u reed). Een kwartier verloren op degenen die rondom me stonden, maar het goede nieuws was dat ik eindelijk weer in het klassement stond , op de 57e plek.
Foto: de fotograag stond op de tweede klim, precies op een stukje waar ik even moest lossen (ik kwam nog terug, maar moest later definitief laten gaan):


Zevende etappe, 43 km, 1000 hoogtemeters
Finish bergop. Eigenlijk was het alleen maar bergop, vooral veel vals plat.
De eerste 20 kilometer waren vals plat en ik kon goed voorin blijven. Wel grappig was dat na een kilometer of 15 op een wat steiler stukje werd gedemarreerd en de leider reageerde. Ik zat toen toevallig in zijn wiel en dacht een halve seconde erover om mee te springen. Ik deed het maar niet, en dat was maar goed ook, want die gasten rijden zo snel omhoog dat ik me volledig opgeblazen zou hebben.
Na 20 kilometer was er vier kilometer aan 8%. Daar was het weer alsof er een bom ontplofte rond de 25e plek.
Na het steile stuk zat ik tussen de tweede en de derde groep, maar dat kwam nog samen. Met 12 kilometer te gaan brak deze groep in tweeën en ik kon net aansluiten bij het eerste deel. Deze groep was nog een man of 20 groot. Ik kon erin blijven en eindigde als 42e . mijn gemiddelde in deze etappe was 29,9 (!)
In het klassement op de 53e plek , van de ongeveer 210 die gestart waren, reden slechts 155 alle etappes (als je een etappe niet reed, mocht je wel nog gewoon de volgende dag starten, maar werd je niet meer opgenomen in de tussenstand).
Geen foto van deze etappe helaas. De fotograaf had wel een mooie op een kilometer of 7 van de finish, maar die was helaas niet scherp

Erg vermoeiend dit, maar ook erg leuk, het is eigenlijk Tour de France spelen

[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 29-04-2007 21:44:31 ]

quote:

Op dinsdag 24 april 2007 15:48 schreef TIMMM_ het volgende:
Zijn er nog mensen die deze zomer naar de Franse alpen gaan en die de Alp D'huez gaan beklimmen? Ik ben vorig jaar op fietsvakantie geweest in de alpen en ik ben benieuwd naar jullie tijden op Alp D'huez. Ikzelf deed er 1 uur en 7 minuten over om de top te bereiken en een vriend van mij haalde de top in 57 minuten zonder ooit een berg beklommen te hebben.

Mijn snelste tijd is 54 minuten.

quote:

Op zondag 29 april 2007 21:46 schreef ultra_ivo het volgende:
Leuk verslag Wombcat! ALtidj leuk die internationale evenementen.

Ja, ik heb zelfs nog wat contacten gehad met italianen, verschillende etappes zat ik in dezelfde groep als een stel italianen van een club uit Milaan, en zij spraken wat engels. Ze vroegen of ik met hen de ploegentijdrit wilde rijden (teams voor de ploegentijdrit moet je ter plekke samenstellen), maar toen ze dat vroegen hadden we al vijf man. Op zich wel jammer, want zij konden wel goed doortrappen (en waren waarschijnlijk nuttiger geweest dan een zieke duitser en een zwakke ier en engelsman).
Probleem bij zo'n ploegentijdrit als je elkaar niet kent, is trouwens dat het de eerste kilometers totaal niet geod ronddraait (zeker als het niveauverschil net iets te groot is, wat bij ons het geval was).

Het was een erg internationaal deelnemersveld. Natuurlijk waren er vooral veel italianen, maar ook vrij veel engelsen, een stuk of 15 duitsers, wat nederlanders, en zelfs een paar amerikanen en zuid-afrikanen!

[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 29-04-2007 21:54:49 ]

quote:

Op zondag 29 april 2007 21:56 schreef ultra_ivo het volgende:
Ziet er dus goed uit voor je volgend jaar, kun je met de Milanese ploeg meerijden

Bijvoorbeeld. Die nederlander die een paar keer in mijn verslag voorkomt, wil volgend jaar ook weer komen. Twee van zijn ploegmaats willen volgend jaar ook weer meedoen. Zij waren er vorig jaar ook, maar konden dit jaar niet vanwege hun werk. Die twee duitsers die bij ons in de ploeg zaten hadden het er ook al over om volgend jaar weer te komen. Als die ene dan niet verkouden is, hebben we al weer een goed team bijelkaar.
Maar met die italianen zou ook leuk zijn

Hoewel het in zekere zin een wedstrijd is, is het dat in zekere zin ook niet. (vrijwel) iedereen kan meedoen, en de niveauverschillen zijn behoorlijk groot. Er zijn dan ook genoeg mensen die vanuit de start het eerste peloton meteen al laten rijden en gewoon zelf een groepje opzoeken. Dat zou je in een echte wedstrijd niet zien.
Je kunt ook kiezen voor een kortere afstand.

[ Bericht 30% gewijzigd door #ANONIEM op 29-04-2007 22:33:49 ]

quote:

Op zondag 29 april 2007 22:52 schreef ultra_ivo het volgende:
En via die Italianen kun je nu ook achter wat cyclo's komen waar je de enige buitenlander bent

Denk dat ik dat begin maart in Riccione al was. Maar daar hadden ze me dan weer ingeschreven als italiaan , in de uitslag stond er tenminste een italiaans vlaggetje achter mijn naam.

quote:

Op maandag 30 april 2007 10:10 schreef Trainspotter het volgende:

[..]

, mooi verhaal en goed gereden. Jammer van die ene slechte dag. Lijkt mij ook erg leuk om te doen, probleem is dat er rond deze tijd altijd ontzettend veel stoere fietsevenementen zijn.

Idd jammer van die slechte dag, maar bijna iedereen had wel een slechte dag. Die niet-zieke duitser van onze ploegentijdrit had op de laatste dag 17 minuten verloren, hij duikelde van de 28e naar de 47e plek. Zijn maat (de verkouden duitser) heeft 'm daar bijna naar boven moeten duwen.

Qua stoere fietsevenementen is dit imo wel de stoerste. En niet duur. ¤700,- voor de hele week, met volpension. Moet je alleen nog zelf de vlucht regelen.

quote:

Op maandag 30 april 2007 10:56 schreef el_salvador het volgende:
vet verslag! in spanje heb je trouwens ook een berg ciclos http://www.marchasmiticas.com/area.php?id=1

ga je daar ooit nog eens heen?

Nee, ben nog nooit in Spanje geweest voor een cyclo. Is misschien wel eens een idee, maar zal niet voor dit jaar zijn. Bedankt voor de link iig, da's altijd handig.

Ik heb een triple.
In de Fietschallenge zitten maar twee echt steile klimmen. De Kinkenweg en later is er nog eentje die vrij steil is. De Kinkenweg zit nu vrij ver in het begin, nu de start in Vaals is.
Met een 38, zou je met een 25 daar prima zitten, denk ik.

Ik ben moe zeg, zowat de hele middag geslapen

Volgend jaar zal ik zeker in dit topic weer over Sardinië beginnen . Het is altijd de laatste week van april, is dan Houffalize ook altijd, of wisselt die nog wel eens in de kalender?

[ Bericht 13% gewijzigd door #ANONIEM op 30-04-2007 17:55:24 ]

quote:

Op maandag 30 april 2007 20:36 schreef Trainspotter het volgende:

[..]

Die had ik ook op m'n vorige racefiets, maar ik vond dat niet meer stoer .

Een triple is idd niet helemaal stoer (helemaal niet als je , zoals ik, ook nog wedstrijden bij de elite rijdt). Maar het zal me verder een zorg zijn. Tegenwoordig zie je een hoop met een compact rijden, dat lijkt me helemaal niets. Zit je op het vlakke altijd overdwars te rijden met je ketting. En in wedstrijden kom je er niet met een 50 buitenblad.

quote:

Probleem is dat ik zo weinig vergelijkingsmateriaal heb. Ik beklim heuvels eigenlijk altijd met m'n mountainbike. Ik heb wel drie jaar geleden de Steven Rooks Classic gereden. Toen gebruikte ik redelijk vaak het kleinste blaadje, maar daar zaten ook lomperds als de Redoute in en toen fietste ik langzamer dan nu. Ik weet ook dat ik de Grebbenberg vorig jaar op 42x19 heb opgereden. Die is op het steilste stuk 7%, veel steiler zijn de klimmen in de Fietschallenge ook niet zo te zien. MIsschien laat ik die 23 er wel gewoon op.

Klopt, alleen de Kinkenweg is denk ik wel wat steiler dan de 8,7 % die ze daar aangeven, er zit iig een vrij steil stuk in. Met een 38-23 moet het wel kunnen denk ik, waarschijnlijk zou een 25 voor je daar wel ideaal zijn. Een 27 zul je niet nodig hebben.

De andere steile, dat zal Les Waides zijn denk ik, de 16e helling.

De laatste keer heb ik op een hoop hellingen niet eens mijn binnenblad gebruikt, maar reed ik op het middenblad naar boven (da's een 42, en ik heb achter 11-23, kan dan dus op 't kleinst 42-21 rijden).

quote:

Houffalize staat wel vaak, maar niet elk jaar op de kalender. Als ie is, dan wel meestal rond het laatste weekend van april. Het is even afwachten.

Slaap lekker zou ik zeggen, zul je nodig hebben voor zondag .

Tnx. Hopelijk ben ik wat hersteld tegen die tijd. Eigenlijk zou de Fietschallenge een week later moeten zijn wat mij betreft, nu is het net iets te vroeg na Sardinië.

Gelukkig is het dance-festival voor mijn deur al afgelopen , ik dacht dat dat tot 11 uur duurde, dus dat valt alweer mee

Mijn fiets zit nu nog in de koffer , die zet ik morgen wel weer in elkaar.

[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 30-04-2007 21:22:41 ]

quote:

Op maandag 30 april 2007 21:44 schreef ultra_ivo het volgende:

[..]

Een triple in een elite wedstrijd is wel degelijk stoer, da's durf
Bij mij keken ze destijds raar op in de wielerclub toen ik begin jaren '90 m'n compact inruilde voor een triple.

Heel veel commentaar heb ik er eigenlijk nog niet op gehad. De meesten zien het niet meteen. en alleen voor de start kan het opvallen. TIjdens de wedstrijd heeft iedereen het veel te druk met andere dingen. Toen ik 'm een half jaar had, begon het de mensen op de club pas echt op te vallen dat ik een triple had. En nu zijn er af en toe nog wel mensen die zeggen "huh?, heb jij een triple."
Vorig jaar stond ik wel bij een wedstrijd in België, waar iemand er wat van zei (in de trant van "gaat 't hier omhoog of wat?", terwijl het een volledig vlakke wedstrijd was.
Ik hem 'm vorig jaar in de Internationale Wielertrofee Jong en Moedig zlefs even gebruikt. Na een kilometer of 35 zat er een klim in met een stukje (100 meter of 10) van 10%. Daar viel het stil, en zette ik 'm maar even op het binnenblad, zodat ik niet geparkeerd kwam te staan, maar even langzaam kon doorrijden.
Overigens werd ik 30 km verderop wel gelost op een stuk vals plat, maar dat kwam ergens anders door (ze reden gewoon te hard voor me ). Daar stonden o.a. ook Erwin Vervecken en Bart Wellens aan de start, en er reden maar een man of 40 uit.

Rare is trouwens dat Campagnolo tegenwoordig niet eens meer triples levert, alleen nog compact crankstellen (en gewone natuurlijk). Dat betekent voor mij simpelweg dat als ik weer eens een nieuwe fiets koop, er geen Campa crankstel op komt (de rest het liefst wel, want ik ben niet zo'n Shimano-fan).

quote:

Op dinsdag 1 mei 2007 02:50 schreef SeLang het volgende:
Ik vind dat echt dwaas, die aversie tegen triples.

Nu zie zie je dat die compactcranks opeens zo populair zijn. Eigenlijk is dat gewoon een face-saver voor mensen die altijd tegen triples geageerd hebben maar eigenlijk ook een kleiner kleinste blad willen hebben. Maar het middelste blad (dat je normaal gesproken het meeste gebruikt) ontbreekt dan dus je rijdt bijna altijd met een scheve ketting.

Als je even wat gaat rekenen met hellingen/ vermogen/ cadence dan kom je al gauw tot de comclusie dat 99% van de recreatieve fietsers beter af is met triple, zijnde de meest optimale overbrenging.

Enige voordeel van een double/ compact vind ik dat het iets mooier schakelt (ook achter, waarschijnlijk vanwege de kortere derailleur). En het is 100 gram lichter

Je hebt helemaal gelijk.

Een triple heeft trouwens ook een voordeel (heb ik zelf wel eens gemerkt), dat is dat als je ketting van je voorbladen afvalt, je 'm er veel vlotter weer op hebt.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2007 16:40 schreef sungaMsunitraM het volgende:
Op lange klimmen een triple wel van pas komen IMO.

Ik heb echter het idee dat heel veel toeristen (bij minder ervaren mountainbikers zie je dat ook heel vaak trouwens) zichzelf op korte klimmen juist tekort doen door veel te licht te schakelen. Ze zitten dan alleen maar 'slagroom te kloppen.' Als je wat groter schakelt en gewoon ff goed aanzet kan je veel meer power leveren en ben je in tien trappen boven.

Mijn Brooks is na een kilometer of 70 nog niet helemaal ingezeten trouwens
Heb m ook maar 3x ingevet met Proofide, mss moet er nog ff wat meer op.

Ik trap meestal met circa 75-80 omwentelingen omhoog. Voor een hoop klimmen heb ik idd geen triple echt nodig, daar zou ik ook wel met een 39-26 opkomen. In Italië zijn veel echt steile klimmen (met flinke stukken boven de 10%), en dan is een triple echt wel praktisch. Als ik in de Alpen zou fietsen, zou ik prima wegkomen met een 39-26. In Sardinië was ik maar al te blij met mijn triple (30-23 als kleinste), maar zelfs daarmee was het op de slotklim van de 6e etappe flink harken geblazen. Maar dan heb je 't ook over een klim van 6 km, met de laatste 2 km gemiddeld (!) aan 12% (met wat vlakke stukken erin, en maximale stijgingspercentages van 15-16% En dan heb ik het niet over stukjes van 10 meter, maar stukken van 100 meter). En dat aan het einde van een etappe van 114 km, met in totaal 2000 hoogtemeters.

Ik ben wel een beetje renner, maar ieder moet zijn eigen ding doen, en ik hou er genoeg achter me die ook een beetje renner zijn, maar zonder triple fietsen. Dus wie is er dan slimmer? Degene die uit eigenwijshied perse geen triple wil, of degene die gewoon zijn eigen ding doet.

Bijkomend voordeel heb ik trouwens in de afdalingen: met een cassette van 11-23 kan ik nog doortrappen in afdalingen, waar mensen met cassette van 13-26 dat al niet meer kunnen. Ook dat kan belangrijk zijn.

Oei. Da's niet zo mooi.

Zelf wel eens een ongeluk gehad, toen een tegemoetkomende auto die linksaf sloeg, me niet zag. Er met 40 km/u tegenaan gereden. Had niet zo veel. Mijn fiets was redelijk total-loss.

*moe is*

Fietschallenge dus gereden vandaag. De organisatie was bagger:
- veel te weinig seingevers (verschillende kruispunten waren volledig onbewaakt)
- veel te weinig motoren (ik reed het grootste deel in grote groepen (100 man), maar geen motorbegeleiding)
- de route was slecht aangegeven
- geen diploma achteraf
- geen pasta party
- vertrek bij de start was stapvoets
- de eerste paar km waren door smalle straten in Vaals: passeren onmogelijk

Niettemin ging het wel redelijk. Ik stond in het derde startvak, wat te ver naar achteren was om met de kop mee te gaan (voor ik de startstreep was gepasseerd waren die al 1 minuut 45 voorop, dus op de top van de Vaalserberg zullen ze wel een minuut of 4 voor me hebben gelegen).
Na de Vaalserberg kwam ik in een vrij groot peloton terecht. Op de Kinkenweg (na 20 km) brak het in tweeën en sloot ik nog net aan bij het eerste deel. Een kilometer of 10 (?) verderop kwam de rest weer terug. Dat herhaalde zich nog eens, en na een km of 40 had ik er eigenlijk niet zoveel zin meer in. Er werd amper geslecteerd, en ik wist dat er nog veel voor me zaten, dus een goede klassering zat er al niet meer in.
Ik hing wat tever achterin mijn groep, mede omdat ik niet echt bij machte was om gemakkelijk naar voren te rijden op de vlakke stukken. Na een kilometer of 60-70 brak het toch nog wat onverwacht, en zat ik dus in het tweede deel.
Na een kilometer of 85 brak het weer, nu zat ik wel in het eerste deel. Volgens mij liepen we kort daarna nog weer een flinke groep in, want wederom zat ik in een peloton van een man of 100.
Het brak nog twee keer, beide keren zat ik nog in het eerste deel.
In de finale kregen we de Camerig, Wolfhaag en Vaalserberg (vanaf Gemmenich) voorgeschoteld. Ik had nog enige hoop goed naar boven te rijden op de Camerig, maar in het begin liep het niet zo. Daarna kwam ik nog wel in een goed ritme, maar het grootste deel van mijn groep zat toch voor me. Op de Wolfhaag en Vaalserberg zat ik er wel een beetje doorheen. Als 201e geëindigd, gezien het deelnemersveld (en mijn startplek) nog niet zo slecht. Ook nog niet helemaal hersteld van Sardinië, met name op de korte klimmetjes (war op de macht omhoog gereden werd) had ik het lastig. De langere klimmen gingen beter.
Wel grappig: ook in mijn eerste Fietschallenge was ik 201e (dat was met slecht weer, en met twee lekke banden. Toen reden volgens mij maar 400 uit).

Bij de start Trainspotter nog gezien, die stond helemaal vooraan. Bij de finish nog effe met 'm gesproken, ergens onderweg heb ik 'm ingehaald (maar hij had natuurlijk gisteren al de MTB-challenge gereden).

[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 06-05-2007 20:09:38 ]

Ook op de 150 km race waren geen controlepunten geloof ik (ik heb ze iig niet gezien).
Ik hoorde dat een flinke groep een paar keer verkeerd is gereden en (per ongeluk) maar 137 km heeft gereden ipv 150.

Echt zonde van je kettingbreuk, da's flink balen.

quote:

Op zondag 6 mei 2007 20:45 schreef Trainspotter het volgende:
Na 85 km definitief gelost uit de groep, een klim later haalde Wombcat me in.

Was dat op een vrij lange klim met een redelijk steil stuk erin? Boven ging het daar rechtsaf en was er een lang recht stuk, waar alles op een lint zat en licht verbrokkeld was. Of haalde ik je dan in op de klim na die klim?

(Zoals ik bij de finish al zei, ik had je niet gezien, was waarschijnlijk te druk bezig met mezelf )

quote:

Op zondag 6 mei 2007 21:07 schreef Trainspotter het volgende:

[..]

Dat vind ik toch best slecht hoor. Je mag er natuurlijk vanuit gaan dat niemand opzettelijk afsnijdt, maar je zult nu ongetwijfeld zien dat er mensen die onderweg hebben besloten voor de honderd te gaan, heel hoog zijn geklasseerd in de 150km. Ik ben daarom maar vlak voor de finish van het parcours gedraaid, dus als het goed is sta ik niet in de uitslag.

Da's dan netjes. Zoals ik al zei: de organisatie was bagger. Het zou ook mogelijk moeten zijn om tijdens de rit nog te kiezen. Paar matjes onderweg en je weet wie wat heeft gereden.
En wat ik al zei: er waren mensen die 135 km gereden hadden. Weliswaar niet met opzet, maar als ze dan toch in de uitslag voor me staan, vind ik dat toch behoorlijk kut.

quote:

Ach ja, teleurstellingen horen er ook bij. En aan de andere kant: mijn teammaat reed binnen een kwartier twee keer lek. Hij had anders wel gewonnen, want hj is veel sterker dan ik. Werd ook iets van 20e vandaag en zat tot aan de Camerig in de kopgroep (met van Bon en consorten).

Da's echt goed.

quote:

Op zondag 6 mei 2007 21:15 schreef Trainspotter het volgende:

[..]

Dat was die klim ja. Je haalde me vlak voor de top in. In tegenstelling tot mij had je goed de gang erin, dus ik kan me voorstellen dat je alleen oog had voor het wiel voor je. Ik probeerde nog effe aan te zetten om mee te rijden, maar dat was niet zo'n succes .

Ja, die klim ging lekker. Die was wat langer, en op de langere klimmen kon ik wel goed doorrijden. Op de kortere klimmen had ik vaak moeite met het tempo. Lang klimmen heb ik in Sardinië natuurlijk veel gedaan, dus dat ritme zat er wel in. Het ontbeert me nu wat aan explosiviteit.

quote:

Op maandag 7 mei 2007 00:21 schreef ultra_ivo het volgende:
Soms is op tijd lossen beter dan boven je macht meerijden.

Idd, en zeker bij zulke afstanden.

Eet je wel iets onderweg? Als je namelijk niet of weinig eet, dan gaat het vaak wel als je blijft fietsen, maar als je dan even stilstaat is het opeens op. Heb ik zelf ook wel eens meegemaakt.
Beste is dan om als je stilstaat even een of twee reepjes op te eten. En natuurlijk onderweg ook regelmatig wat eten

Hier verder: Recreatief wielrennen #5 - na regen komt zonneschijn

[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 07-05-2007 19:50:10 ]