Dit is een beetje een spin-off van
[Kanker] Knibbel, Knobbel, Knuisje... , maar vond het toch wel een eigen topic waard.
Misschien dat dit een beetje inzicht zou kunnen geven aan anderen, alsoook wat meer tips voor mezelf.
Ik zal het even samenvatten:
quote:
Op vrijdag 3 november 2006 09:39 schreef Mukie het volgende:De 17e in de ochtend zijn we vroeg opgestaan zodat we om 9 uur in het ziekenhuis zouden zijn bij de afdeling gynaecologie. Eenmaal aan de beurt werd er verteld dat het papilomavirus in de meeste mensen zit en in Engeland zelfs bij 80% van de bevolking. Er was geen antibiotica voor, maar normaliter zou het lichaam dit dan ook vanzelf opruimen. Bij mij is dit blijkbaar niet het geval en dus moeten ze kijken hoeveel cellen er nu precies vermeerderd zijn, hoe ze zich verhouden etc.. Het was wel al gebleken dat ik pap 3a had, wat goedaardig (benigne) betekend. Of in ieder geval dat er maar een lichte tot matige afwijking was.
Ik mocht dus weer in die heerlijke stoel gaan zitten, terwijl de dokter alles al ging klaarleggen om aan de slag te kunnen gaan.
![]()
Alsof het niet al ongemakkelijk genoeg is om in die braces te zitten/liggen, krijg je ook nog eens een camera ingevoerd. Op het schermpje naast me kon ik alles in kleur meevolgen. Wat zag dat er smerig/vreemd uit zeg.
Na wat gepook en geduw met uit de kluiten gewassen cue-tips, werd me verteld dat ze toch een stuk zou weg gaan snijden. Dit zou gedaan worden olv hitte en een draadje. Je kunt het vergelijken met het snijdraad wat je vroeger gebruikte om klei te snijden. Een plakker ter grootte van mijn bovenbeen werd geplakt, alleen wilde die niet blijven plakken. Ook leuk om te weten als je geleider voor stroom moet zijn.
![]()
Maar goed uiteindelijk zat de plakker erop. Daarna kwam de spuit. Onder invloed van 3x een zo'n dergelijk pijnlijk gevoel, wenste ik me bijna in de stoel van de tandarts. Nog liever een wortelkanaalbehandling dan dit.
![]()
De dokter moest hartelijk lachen om mijn reactie en verwensingen om vervolgens serieus aan haar taak te gaan beginnen. Een stuk zo groot als het bovenste vingerkootje van mijn pink werd weggesneden en in een potje gegooid. Dat noemen ze dan nog een klein stukje.
![]()
Vervolgens moest het hele zaakje nog dichtgebrand worden, aangezien het een open wond was.
Nu wordt dit stukje naar het lab verzonden en krijgen we op 3 november de uitslag. Verder kan ik nog 2 weken lang blijven bloeden, Yay net wat ik wilde.
![]()
Zucht, weer 2 weken wachten... Het was een hele opluchting dat ze nu alles in 1 keer kon wegsnijden, maar geheel gerust ben ik nog steeds niet. Het kan immers terugkomen. Daarom moet ik sowieso elk half jaar voor 2 jaar lang terugkomen. Hierna konden ze pas een echt besluit geven als zijnde: "mevrouw u bent genezen."
![]()
Vandaag zal ik dan eindelijk de uitslag te horen krijgen. Het is dat ik het gewoon weggeduwd heb, ergens ver achter in mn hoofd. Anders was ik gegarandeerd al horendul geworden. Maar vanmorgen begonnen al de telefoontjes: "ben je zenuwachtig?" "kom je wel werken" etc... Tja toen viel het me idd pas weer in dat vandaag de dag is.
![]()
quote:
Op vrijdag 3 november 2006 12:55 schreef Mukie het volgende:De uitslag heb ik net binnen:
Pap 3b: De cellen zijn iets meer afwijkend dan bij een Pap 3a; men spreekt soms ook van ernstige dysplasie. Verder onderzoek door de gynaecoloog is nu aangewezen. De kans dat een eenvoudige behandeling van de baarmoederhals wordt geadviseerd, is groter dan bij een Pap 3a.Aangezien door de ingreep de baarmoedermond nu beschadigd is moet ik wachten to Februari om nogmaals te kijken of het zich weer verder heeft ontwikkeld.
Het weggehaalde stuk was in het voorstadium van kanker.
Nu kan het in februari volledig weg zijn of het kan weer terug zijn gekomen.
Indien het eerste het geval is, dan wordt het weer weggesneden.
Ze halen liever het elke keer weg, dan dat mijn complete baarmoeder verwijderd moet worden.
Ik ben er kapot van. Tril over mijn hele lichaam. Het is niet zomaar even iets.
Ja het is compleet weggehaald de vorige.
Ja het kan terugkomen, maar ook kan het weg zijn nu.
Wat moet ik nou? Wachten, meer dan dat zit er niet in...
Ik ga naar huis toe om dit even goed te laten bezinken...
![]()
Dus dames, laat je aub vaccineren voor dit virus ipv dit te moeten doormaken! (Dat kan nu al vanaf je 12e.)
quote:
quote:
Nu is het inmiddels Maart 2007 en afgelopen maandag ben ik weer naar het ziekenhuis moeten gaan voor een colposcopie. (Dat wat hierboven beschreven staat) Nog steeds had ik pap 3b bij het uitstrijkje in februari. Nog steeds in het voorstadium van baarmoederhalskanker. Intussen weet ik al een heel stuk meer wat het inhoudt, maar echt blij word je niet van dit soort nieuws.
Gisteren had ik een gesprek met onze HR-medewerker van het werk. Zij heeft hetzelfde gehad, wat een enorm stuk scheelt qua uitleggen en begrip moet ik zeggen. Maar ze maakte me wel even een heel realistisch plaatje. Dat, als ik zo graag kinderen wil, er maar eens snel mee zou moeten beginnen. Omdat de kans steeds kleiner wordt dat het gaat lukken. Dat was wel even heavy om te horen...
Ik weet dat door elke keer een Colposcopie te laten doen, er steeds een stuk van mijn baarmoedermond/hals etc wordt weggehaald. Ik weet ook dat hierdoor het slijm wat wordt aangemaakt in de baarmoeder minder wordt, waardoor een eitje zich meer en meer moeilijk kan nestelen. De kans op een miskraam wordt, elke keer dat ik naar het ziekenhuis ga, groter en groter. Ook weet ik dat dit nog 10 jaar kan doorgaan en dit iets is wat redelijk "standaard" is bij HPV en pap 3b.
Maar het liefste wil ik daar nu nog niet aan denken. Ik stop het zo ver mogelijk weg en duw het uit mijn gedachtengang.
Een beetje wegrennen voor de feiten die er op tafel liggen. Het is ook niet dat het klokje aan het tikken is.
Maar de kans dat het eventueel zou kunnen steeds kleiner wordt. Het is best moeilijk om hiermee om te gaan. Het ene moment flierefluit ik de gehele dag tot ik weer verzink in gedachten.
Ik wil gewoon, "gewoon" zijn.
Een blije Muuk die samen met haar vriendje van het alledaagse leven geniet. Zonder me zorgen te moeten maken over dit soort dingen. Dit is immers nog niet aan de orde. Mijn vriend moet zijn school afmaken, wij willen nog wat lekker gaan reizen, lekker genieten.. Gewoon zijn...
Liever had ik gehad dat het mijn eigen weloverwogen keuze zou zijn ipv iets wat wordt opgedrongen door tijd....
In ieder geval al bedankt dat jullie de tijd hebben genomen om dit alles door te lezen. Dus als iemand nog tips heeft, graag!