Bloedgeven #5

quote:

Op maandag 11 juni 2007 20:35 schreef nixxx het volgende:

[..]

ik geloof dat je bij een kijkoperatie met wegwerp instrumenten wel weer snel mag geven omdat die zeer steriel zijn, maar bij een operatie met instrumenten die meerdere keren gebruikt worden en gesteriliseerd moet je wel een jaar wachten omdat soms de instrumenten niet goed gesteriliseerd zijn waardoor je een besmetting op kan lopen met het een of ander

quote:

Op maandag 11 juni 2007 21:24 schreef AnnekeM het volgende:


Bij een scopie worden er sowieso geen wegwerp instrumenten gebruikt, een kijkbuis met camera is nogal prijzig.

quote:

Op maandag 11 juni 2007 21:49 schreef Stepho het volgende:
Ik heb woensdag voor het eerst bloed gegeven, ging best goed en voelde me prima. Enige is die grote naald, geen probleem met naalden maar die plek waar geprikt is doet nog steeds een beetje zeer

quote:

Op maandag 11 juni 2007 13:47 schreef Alicey het volgende:
60-75 is juist ideaal.

quote:

Op maandag 11 juni 2007 10:30 schreef Vlindur het volgende:
Ik mocht van de week dus mooi niet geven he!

Ik heb in februari een kijk operatie gehad dus dat gaat dus niet door voor een jaar!
In feb. 08 mag ik pas weer. Heeft te maken met niet goed schoongemaakte camera enzo. (Het is ooit es misgegaan en nu doen ze het dus niet meer.)

In plaats dat ze dat nou ff vermelden op de oproep kaart tussen de 'niet komen als'. Dat had me dan mooi een trip bespaart.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 08:56 schreef Athmozz het volgende:

[..]

Blijkbaar zit ik dan al met een lichtelijk hoge bloeddruk... gemiddeld is het bij mij 12.2 over 8.9 (heb het juist eens bekeken). Ik vind het dan wel raar dat ze telkens zeggen dat dat een ideale bloeddruk is (is me nog nooit gezegd dat die enigszins hoger dan normaal is)...

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 08:56 schreef Athmozz het volgende:

[..]

Blijkbaar zit ik dan al met een lichtelijk hoge bloeddruk... gemiddeld is het bij mij 12.2 over 8.9 (heb het juist eens bekeken). Ik vind het dan wel raar dat ze telkens zeggen dat dat een ideale bloeddruk is (is me nog nooit gezegd dat die enigszins hoger dan normaal is)...

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 09:44 schreef Alicey het volgende:
Is 12.2/8.9 hetzelfde als 122/89?

quote:

De druk in de slagaders tijdens de samentrekkingsfase van het hart (systole) is de systolische druk of bovendruk. Bij gezonde volwassenen heeft deze een waarde tussen de 100 en 140 mm Hg (millimeter kwikdruk). De druk in de slagaders tijdens de ontspanningsfase van het hart (diastole) is de diastolische druk of onderdruk. Deze schommelt bij gezonde volwassenen tussen de 60 en 80 mm Hg.
De bloeddruk van een gezonde volwassenen heeft een gemiddelde waarde van 120/80 (honderdtwintig over tachtig). Van lage bloeddruk (hypotensie) is sprake als de bloeddruk zo laag is dat het lichaam niet in staat is normaal te functioneren. Meestal ligt de druk dan onder 90/60. Lage bloeddruk kan op iedere leeftijd optreden.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2007 20:56 schreef Iksje het volgende:

Enneh, ja, hier ga je naar een donorcentrum en geef je meteen. In Nederland ga je blijkbaar eerst naar een keuring en mag je de eerste keer niet geven?

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 09:01 schreef Iksje het volgende:
Die buisjes nemen ze toch elke keer weer af?

quote:

Donoren willen weten wat hun bloed waard is
Van onze verslaggever Michiel Haighton

AMSTERDAM - De stichting Sanquin Bloedvoorziening moet meer openheid geven over de commerciële waarde van bloed en bloedplasma. Die eis komt van een groep kritische donoren. Zij willen weten wat er gebeurt met het bloed dat zij gratis afstaan en vooral hoeveel geld daarmee wordt verdiend.

Doel van donorbloed is vaag
De kritische donoren hebben zich verenigd in de Werkgroep Bloed- en Plasmadonoren. Voorzitter Charles Disch: ‘Het wordt steeds schimmiger wat er met ons bloed gebeurt. Wij geven bloed uit humane overwegingen. Niet om de farmaceutische industrie te dienen. Over de commerciële waarde van bloed is Sanquin niet transparant. Dat vind ik vreemd voor een stichting die draait op donoren die vrijwillig en onbetaald hun bloed geven.’

Sanquin verzorgt op non-profit basis de bloedvoorziening in Nederland. De stichting is in 1998 ontstaan uit een fusie tussen de Nederlandse Bloedbanken en de bloedtransfusiedienst van het Rode Kruis.

Vrije markt
Naast de publieke taak van de bloedvoorziening, opereert Sanquin in toenemende mate op de vrije markt. Bijna de helft van Sanquins omzet wordt daar behaald. Sanquin heeft diverse commercieel opererende ‘business units’ die samen of in opdracht van de farmaceutische industrie onderzoek verrichten naar nieuwe geneesmiddelen. Ook is Sanquin actief in Finland en België.

Vorige week werd bekend dat tientallen donoren overwegen geen bloed meer af te staan aan Sanquin, uit onvrede over het hoge salaris van de raad van bestuur. Het driekoppige bestuur ontvangt in totaal 800 duizend euro. Dat is voor Disch reden aan de bel te trekken: ‘Terecht is het wettelijk geregeld dat wij donoren geen geld mogen verdienen aan ons eigen bloed. Maar anderen mogen dat kennelijk wel.’

Voorzitter bezorgd
Theo Buunen, voorzitter van de raad van bestuur van Sanquin, zegt woensdag in de Volkskrant dat hij zich grote zorgen maakt over de donoren die nu afhaken uit onvrede. ‘Onze lopende bedrijfsvoering komt er niet door in gevaar. Maar misschien zit er tussen die tientallen opzeggingen net een heel bijzondere bloedtype. Dat kan voor iemand die daar afhankelijk van is, heel vervelend zijn.’

Buunen bestrijdt dat met het bloed van de donoren grof geld wordt verdiend. ‘We zijn een stichting. Alle winst vloeit terug naar de organisatie.’

quote:

Doel van donorbloed is vaag
Reportage Van onze verslaggever Michiel Haighton


AMSTERDAM - Een groep bloeddonoren is boos op de stichting Sanquin Bloedvoorziening. Zij willen de waarde van hun bloed weten.

Wat er met mijn bloed gebeurt?’ De politieman die tijdens zijn pauze even bij bloedbank Sanquin in Amsterdam is binnengewipt om bloedplasma te doneren, kijkt naar de rode vloeistof die via een slangetje zijn lichaam verlaat. Dan zegt hij: ‘Naar ziekenhuizen toch?’

Fout. Zijn bloedplasma (bloed zonder rode bloedcellen) komt terecht bij de bedrijfsdivisie ‘Sanquin Plasmaproducten’. Daar wordt het tot medicijn verwerkt, variërend van infectieremmers en stollingsfactoren tot medicijnen om darmproblemen en kortademigheid te bestrijden. De geneesmiddelen worden volgens ‘marktconforme’ prijzen verkocht aan de groothandel, die het weer bij apothekers afzet.

‘Nooit geweten,’ zegt de politieman verbaasd. ‘Maar zolang ik er anderen een plezier mee doe, kan het mij niet schelen wat er mijn bloed gebeurt. Ik heb er toch genoeg van,’ zegt hij terwijl hij de Donald Duck uit de leesmap vist.

Een groep kritische donoren die zich verenigd heeft in de ‘Werkgroep Bloed- en Plasmadonoren’ denkt daar minder laconiek over. De werkgroep wil dat Sanquin meer openheid verschaft over wat er met hun bloed gebeurt, en vooral hoeveel geld daarmee wordt verdiend.

Want Sanquin doet meer dan alleen bloed leveren aan ziekenhuizen. Sanquin heeft diverse commercieel opererende ‘business units’ die samen of in opdracht van de farmaceutische industrie onderzoek verrichten naar nieuwe geneesmiddelen. Ook worden ‘bloedmedicijnen’ verkocht aan het buitenland.

Voorzitter Charles Disch van de werkgroep Bloed- en Plasmadonoren eist meer helderheid. ‘Het wordt steeds schimmiger wat er met ons bloed gebeurt. Wij geven bloed uit humane overwegingen. Niet om de farmaceutische indus-trie te dienen. Over de commerciële waarde van bloed is Sanquin volstrekt niet transparant. En dat vind ik bijzonder vreemd voor een stichting die draait op donoren die vrijwillig en onbetaald hun bloed geven.’

Disch – ‘Ik ben al donor sinds 1976’ – hekelt in dat licht ook de salariëring van het driekoppige Raad van Bestuur van Sanquin: in 2006 gezamenlijk 800 duizend euro. ‘Zeer terecht is het wettelijk geregeld dat wij donoren geen geld mogen verdienen aan ons eigen bloed. Maar anderen mogen dat blijkbaar wel.’

Disch zegt dat de raad van bestuur van Sanquin bloed- en plasmadonoren steeds meer ziet als een sluitpost. ‘In een proces van rationalisatie en efficiency wordt vergeten dat wij vrijwilligers zijn. Zo is het aantal afnamepunten de laatste jaren flink afgenomen, wat voor veel donoren extra reistijd betekent. Tegelijkertijd is de reiskostenvergoeding zo goed als afgeschaft.’

Disch en zijn werkgroep staan niet alleen in hun kritiek. Vorige week maakte Sanquin bekend dat tientallen donoren hebben verklaard geen bloed meer af te willen staan, uit onvrede over het hoge salaris van de raad van bestuur.

Terwijl de politieman nog steeds aan het infuus ligt (een plasmaferese duurt circa drie kwartier tot een uur) ontwijkt de voorzitter van de raad van bestuur, Theo Buunen, een etage hoger vragen over zijn salariëring. ‘Voor informatie over mijn beloning moet u bij de raad van toezicht zijn. Die stelt de hoogte ervan vast.’

Wel wil Buunen ‘het misverstand’ uit de weg ruimen dat hij leiding geeft aan een vrijwilligersorganisatie. ‘Sanquin is een professionele organisatie waar drieduizend mensen werken. Wij doen veel meer dan alleen bloed en plasma inzamelen. Zo hebben we in binnen- en buitenland grote medicijnfabrieken staan. Ook verrichten we veel wetenschappelijk onderzoek. Qua complexiteit is Sanquin vergelijkbaar met een ziekenhuis. Daar moet u de beloning ook aan spiegelen.’

Buunen bestrijdt het beeld dat met het bloed van de donoren grof geld wordt verdiend. ‘We zijn een stichting. Alle winst vloeit terug naar de organisatie.’ Dat donoren, in tegenstelling tot in Duitsland, Oostenrijk en de VS, geen geld krijgen voor hun bloed, heeft volgens Buunen te maken met veiligheid.

‘Altruïsme is voor onze donoren het enige motief om bloed te doneren. Als we geld gaan betalen voor bloed, kunnen financiële motieven een rol gaan spelen. Dan wordt het voor sommige donoren misschien verleidelijk relevante gezondheidsrisico’s te verzwijgen. Bijvoorbeeld bepaalde seksuele contacten.’ Uit angst voor hiv-geïnfecteerd bloed mogen mannen met homoseksuele contacten geen bloed doneren.

Dat tientallen donoren hun medewerking aan hebben opgezegd, baart Buunen grote zorgen.

quote:

Op woensdag 13 juni 2007 09:35 schreef AnnekeM het volgende:
Het bloed vult zich in een klein zakje wat ze dicht branden als het zakje gevuld is. Daarna kan via een ander slangetje de plasmadonatie beginnen. Wel fijn dat het allemaal via dezelfde naald kan.
Het dicht branden van het zakje doen ze om te voorkomen dat er bloedstolsels terug gaat in het slangetje en het bloed.