Krijg net een telefoontje van m'n baas, dat m'n collega de strijd tegen kanker niet heeft kunnen winnen
![]()
. Bijna een jaar na de diagnose is hij gisteren
[op m'n verjaardag] overleden. Mijn collega is destijds nog bij m'n ouders op kraamvisite geweest toen ik geboren werd, en nu is hij er gewoon niet meer.
De specialisten voorspelden al dat hij er niet oud mee zou worden, en dat het al een wonder mocht heten dat hij 2007 nog heeft meegemaakt. Hij bleek na jaren sukkelen met z'n gezondheid ineens long-, slokdarm- en lymfeklierkanker te hebben in een ongeneeslijk stadium. Eind vorig jaar bleken er ook tumoren in z'n hoofd te zitten en uiteindelijk is de combinatie van alles met een longontsteking hem fataal geworden. Ik schat hem ongeveer m'n moeders leeftijd, dus tussen de 50 en de 55 en dus veel te jong om te sterven.
En dat terwijl hij nog zo uitkeek naar de geboorte van z'n eerste kleinkind in juli.
Ik heb het er gewoon helemaal koud van gekregen, dadelijk junior ophalen bij z'n vriendje en dan de kachel flink opstoken.
Weltrusten... Tot morgen zonder zorgen.
Oudste,
Jongste en
LaraMijn
mietjesschema in de strijd naar een betere conditie.