Als dieren leren spreken of mensen leren luisteren

Dan is er communicatie mogelijk tussen mens en dier.

Ik denk eigenlijk dat wij de gave om te communiceren met dieren in het begin allemaal beheersen.
De dieren zijn niet degenen die het verleren, wij zijn het.

Volgens mij beheerst ieder kind de vaardigheid telepatisch of intuitief te communiceren.

Telepatisch communiceren is het naar elkaar overbrengen van boodschappen of ervaringen in de vorm van beelden, geluiden of gevoelens.
Naar mij idee is telepathie een natuurlijke manier voor dieren om (onderling) te communiceren.
Voor ons is het een 6e zintuig dat wij niet meer gewend zijn te gebruiken.
Zoals ik al zei, denk ik dat kleine kinderen deze manier van communiceren nog wel beheersen.
Deze vaardigheid verdwijnt waarschijnlijk naar de achtergrond zodra ze leren te spreken met ons, andere mensen.


Enkele boeken in verschillende talen _{(ik kan mij voorstellen dat ieder zijn of haar eigen voorkeur heeft)}over dit onderwerp:

Engels: Lydia Hiby
Conversations with Animals


Duits:Timothy Wyllie
Delphine, Engel & Außerirdische
Das Phänomen der Telepathie


Nederlands:Martha Williams
Leren luisteren naar dieren



Ik ben nieuwsgierig naar jullie ervaringen omtrent communiceren met dieren.

Praat jij met je kat, je konijn of je goudvis ?
Of begrijp je je hond precies ?

ik denk dat communiceren met dieren wel degelijk mogelijk is.

Er zijn inderdaad verschillende vormen van communicatie.

Naar mijn idee zend een dier beelden, gedachten, gevoelens uit.
Een ander dier, een kind "weet" dan wat er geboodschapt wordt. (gezegd is in deze context misschien niet het juiste werkwoord). Een dier denkt namelijk niet.
Wij, de volwassen mens, denken wel.
Wij vertalen dat wat op ons over wordt gebracht in woorden, gewoon omdat wij "denken" in woorden.

Dat telepatisch contact mogelijk is tussen mens en dier, daar ben ik van overtuigd.
Het is ontzettend mooi om te zien hoe kinderen met dieren samen kunnen zijn.
Ze lijken elkaar precies aan te voelen en te begrijpen wat de ander bedoeld.
Ook dieren onderling trouwens. (van verschillend ras)

De jongste van ons, 1 jaar, oud, lijkt een heel goede verstandhouding te hebben met onze honden.
Ik en mijn man zitten af en toe een paar meter verderop naar hun te kijken en keer op keer is het een prachtig spel wat we te zien krijgen.
En dat daar telepatisch contact tussen is... daar zijn wij van overtuigd.

Wat er tussen onze kat en honden is daar ben ik nog niet over uit.
Of dat ook telepatisch contact is of gewoon lijpheid ?
Als er iets hoog ligt wat de hond wil hebben, dan gaat hij er onder staan. De kat zit dan vanaf een afstandje (de trap meestal) naar haar te kijken.
Opeens neemt de kat een sprong beland daar waar het object ligt en hengelt het over de rand, waarop de hond ermee wegloopt.

Ontzettend leuk, maar of dat nou "bewust" is of iets anders.. daar ben ik nog niet over uit.

quote:

Op maandag 5 maart 2007 13:22 schreef ImmovableMind het volgende:

[..]

Kan je bij vogels van taal spreken? Of zijn het korte signalen. In filosofische zin is taal namelijk een systeem dat betekenis weergeeft door middel van een alfabet van arbitraire symbolen, zoals spraakklanken, gebaren of schrifttekens. Deze symbolen vormen de bouwstenen die door middel van een taalspecifiek regelsysteem (de grammatica) tot betekenisvolle eenheden (bijvoorbeeld woorden, zinsdelen en zinnen) worden gerangschikt. Hier voldoet zelfs de slimste huismus niet aan

In zekere zin heb je hier gelijk, maar het is wel mierenneuken.

Ik heb het hierboven wel duidelijk erbij aan proberen te geven. Dromenvanger doet dat wat minder duidelijk, maar je begrijpt echt wel hoe hij het bedoelt

Daarnaast... lichaamstaal is ook taal.

En vogels en mens en andere wezens/dieren maken allen gebruik van lichaamstaal.
Dus wat het alfabet betreft... dat gaat niet 100% op.

Een opgezette staart, een kromme rug van een kat, ontblote tanden bij een hond, een grote glimlach, een aanraking van een kind..... een vogel dat zijn veertjes opzet en zich opblaast... allemaal lichaamstaal.

[ Bericht 0% gewijzigd door Mirage op 05-03-2007 14:29:14 ]

quote:

Op maandag 5 maart 2007 14:10 schreef ImmovableMind het volgende:
Helemaal gelijk, dit punt heb ik ook proberen duidelijk te maken in één van mijn eerdere posts. Taal is inderdaad niet eenduidig gericht op spraak en schrift. Ik vind taal echter een verkeerde woordkeus. Ik denk dat je het met me eens bent dat we beter een algemenere term als [primitievere?]communicatie kunnen aannemen.

Verder ben ik erg benieuwd wat je onder "kleine" kinderen verstaat, tot aan welke leeftijd? Wanneer raakt een kind deze gave in zijn totaal kwijt? Denk je dat er ouderen zijn die op deze manier kunnen communiceren met dieren, wellicht heb je voorbeelden. Ben namelijk erg benieuwd wat die dieren communiceren.

" intuitieve communicatie" vind ik een erg mooie term en omvat het denk ik aardig.

Tot welke leeftijd... ik denk dat dat per kind verschillend is.
Het hangt waarschijnljk af van hoever het kind met zijn of haa rontwikkeling is wat het leren spreken betreft, het leren lopen etc etc... wanneer het zich meer gaat richten op de communicatie met medemensen en wanneer het zijn eigen ik ontdekt, wanneer het ontdekt dat het een individu is ?


Van wat ik opgemerkt denk te hebben meen ik dat kinderen tot in ieder geval 1,5 jaar oud " intuitief" met dieren kunnen communiceren op een volledig natuurlijke manier.
De leeftijd/fase die daarop volgt is een vorm van communicatie zeker nog aan de orde, maar al anders... ik meen dat die fase tot een jaar of 5/6 duurt.
Daarna wordt het duidelijk zichtbaar anders in mijn ogen.
(alhoewel ik in de veronderstelling ben dat sommigen het nooit verliezen en anderen het herontwikkelen en iedereen het eigenlijk zou kunnen herontwikkelen).


Voorbeelden zijn er altidj voldoende te geven... maar op het moment dat je ze wil overbrengen herinner je je juist die specifieke en duidelijke even niet

Wijj als volwassen mensen kunnen een hond in huis nemen, vaak hebben wij dan al een boek gelezen over het gedrag en de lichaamstaal van de hond. Wij "weten" de betekenis omdat wij het gelezen hebben.

Een kind van laten we zeggen 3 jaar oud heeft die boeken niet gelezen.
Hij zal de taal dus niet kennen of leren door te communiceren met het dier.
(en tot die tijd heb jij als ouder en ook na die tijd natuurlijk de verantwoordelijkheid om miscommunicatie tussen beide te voorkomen )

Mijn middelste zoon, drie jaar oud. Leest de lichaamstaal van onze jongste hond.
Een hond die krapt met scherpe nageltjes, een schelle kef vlakbij zijn oor uitstoot... dat is angstaanjagend... dat schrik af en laat ene kind van drie terug deinsen.
Toen hij een AUW slaakte, terug deinsde ging de hond meteen laag liggen en kwam, voor een volwassen iemand die een boek gelezen heeft over hondenlichaamstaal, zichtbaar onderdanig en goedmakend weer dichterbij. Het ventje van drie zag het blijkbaar ook, hij begreep de hond, want hij legde zijn armpje met kras dat zelfs iets bloedde voor de hond weer neer. De hond likte over de piijnlijke plek en er volgde een heerlijke knuffel.

Ook lijkt de hond signalen, emoties op te pikken van onze jongste.
Een kindje van 1 jaar.
Het kindje zit af en toe in een looptstoeltje (zo'n ding met wieltjes), de hond pakt dan heel voorzichtig een stukje mouw zonder velletje ertussen en trekt zo het kind met wagentje de hele woonkamer door.
Af en toe gaat de draai iets te scherp of gaat het iets te snel, het kind geeft dan geen geluid maar je ziet het koppie vertrekken ( soort verschrikt/stijf koppie zoals kinderen in een achtbaan kunnen kijken ).
Blijkbaar zend het kind hierbij ook een emotie/signaal/ervaring uit die oppikbaar is voor de hond.
Want de hond stopt dan altijd meteen. Ze gaat dan voor het looptstoeltje staan en heel zachtjes likt ze (ze raakt hem maar net aan) met het puntje van haar tong rondom het oortje van het kind.
Ze stopt dan met spelen.


Een gil/jank van een 1 jarig kind zou nog herkenbaar kunnen klinken voor een dier als "jong die in nood of angst", maar het kind maakt geen geluid. Het gezichtje vertrekt.
En de hond stopt.

Wat heeft de hond dan opgepikt ?

Naa rmijn idee valt dit al onder intuitieve communicatie of telepathie.

Zelf had ik trouwens met de vorige hond dat ik hem naar een andere plaats kon "denken".

Het is niet zozeer het uitspreken in je hoofd van wat je wil, maar het is denk ik het beste te bevatten als het in je hoofd gewoon "zien" wat je over wil brengen.
Dus in je hoofd zie je al wat je eigenlijk wil dat gaat gebeuren... en dat leek die hond op te pikken.

quote:

Op maandag 5 maart 2007 14:39 schreef Big_Boss_Man het volgende:
ik acht dieren te dom om te praten

Dat kan.
Alleen is dat natuurlijk makkelijk omver te werpen.
praten als in woorden vormen..... kijk naar een papegaai.
praten als in communiceren ..... er moet toch een vrom van communicatie aan te pas komen wil een hond begrijpen waneer het naar links moet/ rechts moet, een krant moet halen, even ahlt moet houden... en gezien de honden sporten, de geleide honden is ook dit aantoonbaar.


Dus... wat voor vorm van praten bedoel je als je zegt dat een dier er te dom voor is ?

Misschien wel leuk om 1 van bovenstaande voorbeelden hier te laten zien.
Wij hebben het namelijk vast kunnen leggen.


_{het kind komt hier net uit bed, is bijna klaar om onder de douche te gaan maar mag nog even met zijn slaap/ontbijthoofd televisie kijken.}


ze zitten gezellig te miepen


een au kreet, een terug getrokken arm, verontwaardigd koppie, een beetje opzij gerolt/geschoven van de hond af. Hond duikt al omlaag.


hond komt onderdanig/goedmakend dichterbij met voornamelijk zijn koppie (minder bedreigend dan met gehele lichaam denk ik). kind reageert erop door gewoon arm weer " aan te bieden".


wederzijdse knuffel