Ik stoor me aan beide gesignaleerde problemen. Ik heb al eens een presentatie mogen meemaken van een mede-studente op een HBO-opleiding die getallen als 100.000 en 500.000 consequent uitsprak als "honderd miljoen" en "vijfhonderd miljoen". Haar beoogde afstudeerspecialisatie: Bedrijfseconomie.
Het "juiste gebruik van d’s en t’s" leert iedereen op de basisschool; het is elementaire, eenvoudige basiskennis die voor eenieder moeiteloos toepasbaar zou moeten zijn, net als de tafels van getallen onder de twintig bijvoorbeeld. Dat dat in de praktijk niet zo is, is triest. Ik weet alleen niet of dit te wijten is aan een verregaande verslechtering van het basisonderwijs of aan een vorm van luiheid waardoor mensen niet nadenken bij wat ze zeggen en schrijven en dat ook 'niet belangrijk' vinden.
Het gekke daarbij is, dat mensen bij spelfouten en grammaticale missers vaak roepen 'wat maakd hed uid, je bechreipd tog wad ik bedoel'. Toch snapt iedereen dat als je hetzelfde toe zou passen bij rekenen en 'eenentwintig' als 120 zou schrijven omdat jij dat logischer of makkelijker vindt, niemand je nog kan volgen. Daar is het dus wel van belang om de afgesproken standaard aan te houden. Waarom dan niet bij spelling en grammatica? Voor mij is helder en eenduidig zijn een van de grondbeginselen van communicatie. Spelfouten en grammaticale onjuistheden zorgen voor vertroebeling, dus dient eenieder die zoveel mogelijk te voorkomen.
Van 'goed kunnen rekenen' heb je altijd profijt, ook bijvoorbeeld bij de kassa. Als je 16 euro 35 moet betalen, en je geeft een briefje van 20, dan moet je toch gewoon weten hoeveel je terug moet krijgen zonder daar tien minuten voor te moeten rekenen? Of vertrouw je de caissière blindelings?
Liefhebber, verzamelaar en beta-tester van adventuregames.
Op woensdag 19 januari 2011 09:49 schreef Rossdale het volgende: Liz is gewoon een wandelende gamesencyclopedie :P