Het astronomie topic #2

Mysterious New 'Dark Flow' Discovered in Space bron: http://www.space.com/scienceastronomy/080923-dark-flows.html

quote:

Patches of matter in the universe seem to be moving at very high speeds and in a uniform direction that can't be explained by any of the known gravitational forces in the observable universe. Astronomers are calling the phenomenon "dark flow."

The stuff that's pulling this matter must be outside the observable universe, researchers conclude.

Bijbehorende discussie op Slashdot

Ik plaats hier even een hele dikke tvp, ik vind het reuze interessant hier.

quote:

Astronomen ontdekken botsing planeten

LOS ANGELES (ANP) - Amerikaanse astronomen hebben een recente botsing waargenomen van twee planeten, die op ongeveer 300 lichtjaren van de Aarde staan. Het is de eerste keer dat dit fenomeen is gezien. Dat hebben de wetenschappers dinsdag (plaatselijke tijd) laten weten.

De twee planeten draaiden om een ster in het sterrenbeeld Ram. Volgens een van de astronomen was het ,,alsof de Aarde en Venus met elkaar in botsing zijn gekomen.''

Op Aarde is het idee van botsende planeten al tientallen jaren een bron van inspiratie voor schrijvers. Zo gaat het boek When Worlds Collide uit 1932 over de vernietiging van de Aarde door een andere planeet. Volgens astronomen is er echter slechts een minieme kans dat dit werkelijkheid wordt.

23-09-2008

Astronomen ontdekken micro-sterrenstelsel vol donkere materie



Astronomen hebben een micro-sterrenstelsel ontdekt dat vrijwel geheel uit donkere materie lijkt te bestaan. Het stelsel, genaamd Segue 1, is het meest lichtzwakke stelsel ooit waargenomen en bevat slechts een paar honderd sterren. Ondanks dit geringe aantal lijkt de massa van het stelsel 1000 keer hoger te zijn dan wat je aan de hand van het aantal sterren zou vermoeden. Segue 1 behoort to een groep van ongeveer 20 dwergstelsels die rondom ons eigen melkwegstelsel draaien.

Hoewel donkere materie op geen enkele manier met licht reageert, zijn wetenschappers in staat de massa ervan te bepalen aan de hand van de zwaartekracht die ze uitoefenen op normale materie. Het ontdekken van ultrazwakke sterrenstelsels zoals Segue 1, dat echter stampvol zit met donkere materie, zal wetenschappers belangrijke aanwijzingen verschaffen omtrent het ontstaan en de evolutie van sterrenstelsels, vooral op de kleinste schaal.

Segue 1 behoort tot de meest dichtstbijzijnde stelsels tot de Melkweg en werd voorheen geacht een bolvormige sterrenhoop te zijn. Precisiemetingen van de snelheden van sterren hebben echter aangetoond dat het hier om een compleet sterrenstelsel gaat, met een massa van een half miljoen zonnen. Ondanks deze relatief grote massa bedraagt het aantal sterren dat daadwerkelijk door telescopen opgelost kan worden een duizelingwekkend aantal van.....24 (!).


De opnames van Segue 1, gemaakt in het kader van het Sloan Digital Sky Survey.
Het linkerplaatje laat het stelsel zien tussen de voorgrondsterren uit onze Melkweg.
Het rechterplaatje is het gefilterde licht van Segue 1, zonder voorgrondsterren.
Ondanks het feit dat Segue 1 op korte afstand staat, zijn slechts 24 sterren zichtbaar.

Bron: Yale University

(Astrostart)

23-09-2008

Kosmische cowboy schiet waterwolken aan stukken



Nieuwe opnames die gemaakt zijn door de Spitzer Space Telescope laten een jonge ster zien die met zijn laserachtige straalstrom omringende waterwolken zandstraalt. Deze ontdekking levert nieuwe inzichten in de rol van water bij de geboorte van sterren. De watermoleculen maken deel uit van een nevel rondom een ongeboren ster. Deze ster is zich nog aan het vormen en wordt omringd door een roterende schijf van gas en stof. Dit materiaal stort zich op de ster en vormt zo twee polaire jets, die op de watermoleculen in de nevel inbeuken.

De ster in kwestie staat bekend als H211-mm en is in zichtbaar licht niet te zien, aangezien de ster omringd wordt door een dichte gaswolk. De infrarode ogen van Spitzer kunnen echter door het stof heen kijken en zien wat zich erbinnen afspeelt. Tot ieders verbazing zag Spitzer de signaturen van rondtollende waterfragmenten, een vorm van “water” dat bekend staat als hydroxyl (OH). Deze hydroxylmoleculen bleken zelfs zoveel energie opgenomen te hebben, dat hun effectieve temperatuur overeenkomt met 28.000 graden! Dit is veel hoger dan wat verwacht mag worden van water dat zich in de baan van een straalstroom bevindt.

De resultaten van de studie onthullen dat de beide straalstromen precies gericht zijn op de dichtere delen van de nevel, alwaar ze op een “muur” van materiaal inbeuken (dit materiaal bestaat vooral uit stofdeeltjes omhuld met een ijslaagje). Als gevolg hiervan wordt het ijs van de stofdeeltjes gescheiden, waarna de ijsdeeltjes verdampen als gevolg van de krachtige ultraviolette straling. Dit proces verschilt niet veel van het proces dat verantwoordelijk is voor het verdampen van ijsdeeltjes in kometen die de zon naderen.


Deze infrarode opname van Spitzer laat twee jets van gas zien die op een muur van materiaal rammen. De jets zijn afkomstig van een ongeboren of pasgeboren ster die nog omhuld wordt door een cocon van gas en stof. Als gevolg hiervan is de ster zelf niet zichtbaar (de grijsbruine vlek in het midden). De jets zijn echter duidelijk zichtbaar, evenals de locatie waarop de jet op de omringende nevel beukt (de heldere rode lichtvlek). HH21-mm maakt deel uit van IC 348, een cluster van 300 sterren op een afstand van 1000 lichtjaar tot de aarde (in de richting van het sterrenbeeld Perseus).

Bron: Spitzer Space Telescope

(Astrostart)

24-09-2008

Plan voor ruimtelift in Japan

AMSTERDAM - Japanse wetenschappers zullen in november het tijdschema voor de bouw van een ruimtelift bekend maken. Het plan gaat volgens de eerste schattingen ongeveer zes miljard euro kosten.

Het ontwerp van de ruimtelift is gemaakt door de Japan Space Elevator Association (JSEA), een groep wetenschappers die financieel wordt gesteund door het bedrijfsleven. De lift zou mensen en goederen via een 36.000 kilometer lange kabel naar de ruimte moeten vervoeren.

Volgens het plan kan de lift worden voortgestuwd door extreem sterke magneten. De liftkabel moet worden bevestigd aan een tegengewicht in de vorm van een satelliet.

Prijs

Als het systeem werkelijkheid wordt, zal de prijs van een ruimtereis drastisch dalen. De ontwerpers beweren dat hun lift maar één honderdste verbruikt van de hoeveelheid energie die nodig is om een Space Shuttle te lanceren.

"Een reis naar de ruimte wordt hetzelfde als een reis naar het buitenland', verklaart Shuichi Ono - de voorzitter van de JSEA - in de Britse krant The Times. 'Iedereen kan straks de lift naar de ruimte nemen." De wetenschappers zullen in november een internationale conferentie organiseren om het tijdschema voor de bouw van de ruimtelift te bespreken.

Onzekerheden

Hun plan bevat echter nog veel onzekerheden. Zo is het nog maar de vraag of het mogelijk is om een 36.000 kilometer lange kabel te maken die sterk genoeg is om de ruimtelift in balans te houden. De wetenschappers hebben hun hoop gevestigd op nanobuisjes.

Dat zijn minuscule buisjes van koolstof die slechts éénduizendste tot ééntiende millimeter lang zijn. In theorie is het mogelijk om extreem sterke kabels te maken van de nanobuisjes. Maar op dit moment staat nanotechnologie nog in de kinderschoenen. Toch denken de onderzoekers al te kunnen inschatten hoe veel de bouw van de ruimtelift gaat kosten: een slordige 6 miljard euro.

Niet uniek

Het Japanse project is overigens niet uniek. Er bestaat zelfs een wereldwijde wedstrijd voor het ontwerp van een ruimtelift onder de naam Elevator 2010 Wetenschappers uit de hele wereld doen mee. Een Amerikaans ontwerp is te zien in dit filmpje.

(c) NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)

quote:

Op woensdag 24 september 2008 09:05 schreef schoelje het volgende:
Mysterious New 'Dark Flow' Discovered in Space bron: http://www.space.com/scienceastronomy/080923-dark-flows.html
[..]

Bijbehorende discussie op Slashdot

Mmm, ik had er misschien toch moeten kiezen om een nieuw topic te openen met de titel:
ASTRONOMEN VINDEN WETENSCHAPPELIJK BEWIJS VOOR HET BESTAAN VAN DE HEMEL ! ! !

of misschien nog beter: De ontdekking van de hemel.

[ Bericht 3% gewijzigd door schoelje op 24-09-2008 18:34:05 ]

2 Planeten botsen met elkaar

quote:

Twee aarde-achtige planeten bij een zonachtige ster op 300 lichtjaar van de aarde zijn in relatief recente tijden geleden met elkaar in botsing gekomen. Dat schrijven Amerikaanse astronomen in een artikel dat in december in het tijdschrift The Astrophysical Journal zal worden gepubliceerd. De stille getuige van het planetaire drama is een stofschijf rond de ster, die overigens al in 2005 ontdekt werd. Op zich is een stofschijf rond een ster geen bijzonderheid: heel veel jonge sterren zijn omgeven door stof dat is overgebleven bij hun eigen ontstaan. Maar in dit geval gaat het om een miljarden jaren oude ster, BD+20 307 'geheten', waarbij normaal gesproken niet zo veel stof meer aanwezig zou mogen zijn. Een andere bijzonderheid van de ster is dat hij deel uitmaakt van een dubbelstersysteem: het blijkt te gaan om twee zonachtige sterren die, op zeer geringe onderlinge afstand, in iets meer dan drie dagen (!) om elkaar heen draaien. De stofschijf omringt beide sterren op een afstand die vergelijkbaar is met de afstand tussen zon en aarde. Omdat zulk stof zich in de loop van de tijd verspreid, kan de planetaire botsing niet zo erg lang geleden hebben plaatsgevonden - waarschijnlijk voltrok deze zich hooguit een paar honderdduizend jaar geleden.

Bron

http://www.astroversum.nl/nieuws/nieuws.html?subaction=showfull&id=1222267023&archive=&start_from=&ucat=61&

Vannacht rond 04:46 is als het goed is, zoals voorspelt, een kleine asteroïde, boven het noorden van Soedan in de atmosfeer verbrand. bron: Alles over Sterrenkunde en op Slashdot. Ik ben benieuwd of deze "inslag" nog gefilmd is kunnen worden. Voor het eerst dat een dergelijke inslag is voorspeld!

Filmpje:

[ Bericht 31% gewijzigd door schoelje op 07-10-2008 11:10:15 ]

quote:

Op dinsdag 7 oktober 2008 11:02 schreef schoelje het volgende:
Vannacht rond 04:46 is als het goed is, zoals voorspelt, een kleine asteroïde, boven het noorden van Soedan in de atmosfeer verbrand. bron: Alles over Sterrenkunde en op Slashdot. Ik ben benieuwd of deze "inslag" nog gefilmd is kunnen worden. Voor het eerst dat een dergelijke inslag is voorspeld!

Filmpje:

Asteroid (TC3 2008 ) Earth Astmosphere Sudan Africa 7th Oct

ASTEROID IMPACT:
If predictions were correct, asteroid 2008 TC3 hit Earth this morning (Oct. 7th at 0246 UT), exploding in the atmosphere over northern Sudan like a kiloton of TNT and creating a fireball as bright as a full Moon.
Most of the 3-meter-wide asteroid would have vaporized in the atmosphere with only
small pieces possibly reaching the ground as meteorites.

The following potentially confirming report comes from Jacob Kuiper,
General Aviation meteorologist at the National Weather Service in the Netherlands: "
Half an hour before the predicted impact of asteroid 2008 TC3,
I informed an official of Air-France-KLM at Amsterdam airport about the possibility
that crews of their airliners in the vicinity of impact would have a chance to see a fireball.
And it was a success! I have received confirmation that a KLM airliner,
roughly 750 nautical miles southwest of the predicted atmospheric impact position,
has observed a short flash just before the expected impact time 0246 UTC.
Because of the distance it was not a very large phenomenon,
but still a confirmation that some bright meteor has been seen in the predicted direction.

www.spaceweather.com

08-10-2008

Wetenschappers bijeen voor 'aliens-zoektocht'

'Are we alone?'. Dat is het onderwerp tijdens de bijeenkomst voor wetenschappers die vandaag is begonnen in Schotland. Bestaan buitenaardse wezens? Een essentiële vraag, volgens de deelnemende wetenschappers.


Aliens, zijn ze er nou, of toch niet?

Het eventuele buitenaardse leven wordt tijdens deze workshops volop besproken, meldt BBC.

Buitenaards
Momenteel zijn bij wetenschappers 300 planeten bekend, die buiten ons eigen zonnestelsel vallen.

Het doel van de bijeenkomst is om onderzoekers van over de hele wereld bijeen te krijgen om over instrumenten te praten die speuren naar buitenaards bestaan.

Onder anderen astrobiologen, die onderzoek doen naar leven op andere hemellichamen, astrofysici en fysici op het gebied van atmosferen zullen spreken op deze driedaagse ‘wetenschappelijke’ top over buitenaardse wezens.

Grote vraag
‘De zoektocht naar buitenaards leven is een van de grote vragen die de mensheid zich moet stellen. En wij zijn erg enthousiast om daar het voortouw in te nemen,’ aldus een van de aanwezige professoren.

De conferentie is vandaag begonnen en duurt nog tot en met vrijdag.

Door Robin van der Kloor

(Elsevier)

quote:

Persconferentie door belangrijke ontdekking Hubble
Datum: 10 November 2008 | Aantal reacties: 8 | Bron: NASA | Categorie: Exoplaneet

De ruimtevaartorganisatie NASA heeft opnieuw aangekondigd dat één van de ruimtevaartuigen die het in een baan rond de aarde heeft draaien, in dit geval de Hubble Space Telescope, een belangrijke ontdekking heeft gedaan. De ruim achttien jaar oude telescoop zou iets 'unieks' hebben gevonden met zijn Advanced Camera for Surveys, welke naar verluid gestuit is op een schijnbaar bijzondere planeet bij een andere ster. Volgens een persbericht wordt er ons aanstaande donderdag om 20.30 uur Nederlandse tijd meer verteld over de vondst.



Eind september had het acht miljard euro kostende gevaarte nog te kampen met een storing die na twee reperatiepogingen verholpen kon worden door technici. Tot grote opluchting van de NASA, want het leek er even op dat de laatste dagen van de Hubble waren geteld. Inmiddels is de geruchtenstroom rondom de ontdekking weer op gang gekomen. Zou de ruimtetelescoop een bizar object hebben ontdekt of is het zelfs op een aardachtige wereld gestuit? Op 13 november zullen we het weten. Een dag later verschijnt er een uitgebreid artikel over de vondst in de nieuwste uitgave van het wetenschappelijke tijdschrift Science. Wordt dus vervolgd..

bron


ik ben benieuwd

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 08:15 schreef Schunckelstar het volgende:

[..]

bron


ik ben benieuwd

Valt zeker weer nergens te volgen

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 08:42 schreef Frutsel het volgende:

[..]

Valt zeker weer nergens te volgen

geen idee...mischien nasatv?

09-11-2008

Donkere materie: velden en volume



Al 75 jaar blijken de waargenomen snelheden van sterren en spiraalstelsels niet overeen te stemmen met de berekende waarden op grond van de natuurkundige theorieën. Want om de een of andere onnaspeurbare reden "trokken" deze sterren harder aan elkaar dan op grond van hun massa’s werd verwacht. De enige verklaring voor dit verschil lijkt te zijn dat het theoretische kader waarop de berekeningen zijn gebaseerd niet voldoende aansluit bij met de natuurkundige werkelijkheid.

Sterrenkundigen kwamen op basis van de gemeten afbuiging van elektromagnetische straling van achterliggende stralingsbronnen bij spiraalstelsels tot de conclusie dat de diameter van het volume “donkere materie” rond deze stelsels tot wel het tienvoudige van de diameter van het eigenlijke spiraalstelsel kan bedragen. De onderstaande afbeelding geeft een impressie.



De waargenomen snelheid van de sterren aan de rand van een spiraalstelsel ligt veel hoger dan de berekende snelheid. En dat terwijl dezelfde berekeningen merkwaardigerwijs wel in overeenstemming zijn met de waargenomen snelheden van de planeten die hun rondjes draaien rond onze zon. De waargenomen bewegingen van de sterren nabij onze zon blijken daar echter weer van af te wijken, zoals Jan Hendrik Oort indertijd al constateerde.

De gemeten snelheden van de sterren in de buitenste regionen van het spiraalstelsel lijken er op te wijzen dat een spiraalstelsel in zijn geheel roteert als een eenheid, als een soort van massieve discus. En niet als een verzameling losse hemellichamen rond een zware kern die bijeengehouden wordt door de wet van de zwaartekracht, c.q. het gevolg is van de lokaal gekromde ruimte onder invloed van de respectievelijke massa’s.

Als wij dit goed tot ons door laten dringen, dan slaat de verbijstering toe. Want of wij nu Newtons zwaartekrachttheorie toepassen of de gekromde ruimte uit de algemene relativiteitstheorie van Einstein; de hierboven beschreven situatie is onverklaarbaar en geeft aanleiding om serieus te onderzoeken of er niet iets mis kan zijn met onze natuurkundige modellen van de werkelijkheid.

Het beeld van de werkelijkheid

Voor een eeuw terug werd het denken over de natuurkundige werkelijkheid nog sterk gekleurd door de wijze waarop wij onze omgeving – zoals wij deze zintuiglijk ervaren – projecteren op de voorstelling die wij ons maken van de werkelijkheid. Maar met de intrede van de moderne fysica ontstond het besef dat ons alledaagse voorstellingsvermogen niet zondermeer toepasbaar is op de gebeurtenissen binnen de microkosmos.

Had men eerst nog het beeld voor ogen van een heelal dat bestond uit een enorme zwarte leegte met hier en daar een eenzame ster, al snel was men zich er van bewust van het feit dat deze leegte maar schijn is en dat zowel ruimte als materie beiden facetten zijn van de overal in het heelal aanwezige energie. Experimenten met deeltjesversnellers toonden feilloos aan dat de veronderstelde equivalentie van massa en energie niet alleen een elegante hypothese was maar ook een onweerlegbare realiteit.



Met de ontwikkeling van de kwantummechanica kwam het beeld van de werkelijkheid nog verder van de dagelijkse zintuiglijke realiteit af te staan. Energie bleek alleen beschikbaar in minuscule pakketjes en een wijziging binnen het elektromagnetisch krachtveld betekende in theorie een wijziging in te houden van het totale heelal. En de kwantumvelden bleken uiteindelijk verantwoordelijk voor het bestaan van materie binnen de natuurkundige werkelijkheid en niet de voorstelling die men zo lang voor ogen had: deeltjes zijn de dragers van krachten en velden.

Op dit moment bestaat er geen “theorie van alles” en dat heeft als consequentie dat verschillende theorieën toegepast kunnen worden ondanks het feit dat de ene theorie de denkbeelden achter de andere theorie kan uitsluiten. En dat lijkt voor een buitenstaander een “onwetenschappelijke situatie” maar zolang er geen eenduidigheid bestaat over de status van de verschillende theorieën is het ook onmogelijk om aan te geven welke theorie nu goed of fout is. Dit betekent in de praktijk dat een onderzoeker vooral dat theoretische kader toepast waarmee hij of zij denkt een stapje verder te kunnen komen met het eigen onderzoek. En dat deze keuzevrijheid wel eens kan resulteren in aannames die achteraf niet juist blijken, is daarbij een risico dat wordt genomen.

Deze “keuzevrijheid” bestaat helaas niet ten aanzien van het onderwerp “donkere materie” omdat sterrenkundigen al 75 jaar lang van alles en nog wat hebben geprobeerd. Het toepassen van al deze theorieën – inclusief de varianten – hebben tot nu toe niet tot een oplossing van het mysterie geleid.



Velden

In de beide bovenstaande afbeeldingen staan 2 type velden weergegeven. Een veld dat alleen een waarde aangeeft (de hoogte van de temperatuur) en een veld dat niet alleen een waarde, maar tegelijkertijd ook een richting aangeeft (de sterkte en richting van de luchtstroming). In beide gevallen betreft het de luchtlaag vlak boven het oppervlak van Nederland en een veld is dus geen imaginaire constructie maar een fysieke werkelijk. En deze werkelijkheid is hier geregistreerd op basis van metingen die de lokale verschillen binnen het veld vastleggen ten aanzien van één of meer kenmerken op een bepaald tijdstip.

De beide weerkaarten hadden tot doel om het begrip “veld” te verduidelijken. Want als de huidige problemen met het verklaren van de afwijkingen tussen waargenomen baansnelheden en berekende baansnelheden alles te maken hebben met het zwaartekrachtveld, dan spreekt het voor zich dat wij in het nu volgende eerst gaan proberen te begrijpen hoe de verschillende krachtvelden functioneren. Want – hoe wij ook wenden of keren – het theoretisch kader van de kwantumveldtheorie is de enige serieuze benadering van het probleem om de herkomst van de “donkere materie” op te lossen.

Het natuurkundig onderzoek heeft langs directe en indirecte weg vastgesteld dat in het heelal 3 primaire velden aanwezig zijn die het gehele heelal doordringen.
Deze 3 velden zijn:

· het Higgsveld;
· het elektromagnetisch veld;
· het zwaartekrachtveld.

Deze 3 krachtvelden zijn verantwoordelijk voor al die verschijnselen die o.a. beschreven worden in het Standaardmodel van deeltjes (zie Donkere Materie - Beschouwing en stand van zaken) en de eigenschappen van deze respectievelijke krachtvelden zijn:

· het Higgsveld is een scalair veld (zie bovenstaande afbeelding links);
· het elektromagnetisch veld is zowel een scalair veld als een vector veld (zie afb. rechts);
· het zwaartekrachtveld is eveneens een scalair - en een vector veld.

Waarom de 3 primaire velden deze eigenschappen bezitten, is onbekend. De fysica is ook niet op de hoogte van het “fysieke uiterlijk” van deze velden want de 3 primaire velden kunnen niet direct worden waargenomen. Het bestaan van deze velden komt direct – en indirect – tot uiting in het gedrag van de natuurkundige fenomenen (zoals krachtvoerende en massavoerende deeltjes) en in zekere zin zijn deze velden dus “theoretisch afgeleide fenomenen” op basis van de waarnemingen aan andere natuurkundige fenomenen. Dat maakt het bestaan van deze velden niet minder reëel, maar het verduidelijkt waarom de fysica geen “foto’s” of directe metingen bezit van de 3 primaire velden.

Wij hebben echter wel een beter begrip nodig van de 3 primaire velden maar dit inzicht valt helaas niet te destilleren uit de bestaande natuurkundige publicaties omdat één van de grootste problemen binnen de hedendaagse fysica bestaat uit de integratie van de zwaartekracht binnen de kwantum theorie. Deze integratie is tot op heden niet gelukt alhoewel men al wel een hypothetisch intermediair deeltje verantwoordelijk heeft gesteld voor de koppeling van het zwaartekrachtveld aan het elektromagnetische veld: het graviton.

Concreet: wij worden dus gedwongen om zelf te proberen ons een “fysieke” voorstelling te maken van de werking van de 3 primaire velden. En dat gaan wij in het nu volgende dan ook doen.



Velden en volume

In de onderstaande afbeelding zijn de 3 primaire velden – het Higgsveld, het elektromagnetisch veld en het zwaartekrachtveld – afzonderlijk weergegeven en voor het onderscheid heeft ieder veld een eigen vlakvulling gekregen. Deze respectievelijke vlakvulling heeft geen enkele relatie met de werkelijkheid, ook niet op een abstracter niveau.

Beschouwen wij ieder veld afzonderlijk dan mogen wij concluderen dat ieder veld een zeker volume in moet nemen. Want het is moeilijk voorstelbaar dat de 3 primaire velden alle natuurkundige fenomenen vormen in de ruimte zonder zelf enig volume in te nemen. Ook mogen wij de gevolgtrekking maken dat buiten de 3 primaire velden geen ander volume aanwezig is omdat een 4de – de gehele ruimte doordringend – veld in strijd zou zijn met alle waarnemingen.

Wij zouden dan op basis van het voorgaande simpelweg kunnen schrijven:

VH + Ve + Vz = VHeelal

In het bovenstaande figuur geeft de middelste afbeelding (Heelal) deze samenvoeging weer van de 3 primaire velden binnen één volume.

Ons model van het heelal als “drager” van de 3 primaire velden heeft hiermee natuurlijk nog geen enkel relatie verkregen met de bekende wisselwerkingen binnen de afzonderlijke velden en tussen de velden onderling. Het is bijvoorbeeld niet in te zien hoe dit “één volume model” kan leiden tot ook maar iets dat in de verste verten lijkt op een simpel natuurkundig fenomeen.

Velden en structuur

In de beide afbeeldingen van het KNMI zien wij een ruimtelijke variatie in de lokale sterkte van de respectievelijke velden. En proberen wij ons deze lokale verschillen in sterkte voor te stellen binnen een fysiek homogeen veld dan staan wij voor een onmogelijke taak. Het kenmerk van een fysiek homogeen veld is de volledige gelijkheid van kenmerken binnen het totale volume dat dit veld inneemt. De beide afbeeldingen van het KNMI laten echter zien dat dit geen realiteit kan zijn. Verschillen in sterkte (of richting) van een kenmerk binnen één veld is alleen mogelijk als dit veld een inwendige structuur bezit.

In het onderstaande figuur is dit toegepast en hebben de 3 primaire velden ieder een eigen structuur gekregen. En ook deze keer heeft de exacte vormgeving geen enkele relatie met de werkelijkheid. Het doel is alleen het creëren van een zichtbaar verschil.



Voegen wij in de bovenstaande figuur de 3 primaire velden weer bij elkaar dan worden wij deze keer geconfronteerd met de vraag of deze samenvoeging van de 3 velden met een individuele structuur eigenlijk wel mogelijk is. Want ondanks het feit dat er tegen de hiervoor gehanteerde logica weinig valt in te brengen, betekent dit nog niet dat wij daarom automatisch een werkend model van de 3 primaire velden hebben geconstrueerd.

Het probleem van de verschillende structuren van de 3 primaire velden is een fundamenteel vraagstuk en wij gaan daarom in het komende vervolg nauwgezet kijken of het mogelijk is om hier een eenduidig antwoord op te vinden.

(Astrostart)

Voor het eerst is er een exoplaneet in het zichtbare licht gefotograveerd.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/technology/7725584.stm
Klik hier om voor het eerst van je leven een exoplaneet op de gevoelige plaat te zien:
http://news.bbc.co.uk/nol(...)1226582997/img/1.jpg
Brought to you by Schoelje and the BBC!!! and Fok!

Toevoeging: de gebeurtenissen gaan snel, nu is er ook een compleet zonnestelsel gefotograveerd: http://www.gemini.edu/node/11151

[ Bericht 10% gewijzigd door schoelje op 14-11-2008 09:38:48 ]

Venus bedekking door Maan 1 december
Als ik niet naar buiten gekeken had
dan was ik het misgelopen.....

Foto is niet je van het ( moest snel alles pakken)

Een aantal seconden voor de bedekking.
En boven aan de rand van de foto Jupiter.

Eens kijken of ik het geluk heb om de verschijning van Venus ook kan kieken.

[ Bericht 3% gewijzigd door -CRASH- op 01-12-2008 17:28:01 ]

quote:

Op maandag 1 december 2008 17:15 schreef -CRASH- het volgende:
Venus bedekking door Maan 1 december
Als ik niet naar buiten gekeken had
dan was ik het misgelopen.....

Foto is niet je van het ( moest snel alles pakken)
[ link | afbeelding ]
Een aantal seconden voor de bedekking.
En boven aan de rand van de foto Jupiter.

Eens kijken of ik het geluk heb om de verschijning van Venus ook kan kieken.

ah shit, jammer dat ik dat gemisy heb

Mooie foto!

07-12-2008

Bij meteorietinslagen kunnen organische stoffen ontstaan


Stonden meteorietinslagen in de oeroceanen aan de wieg van het leven?

Bij de hoge temperatuur en druk die optreden bij de inslag van een (grote) meteoriet kunnen complexe organische verbindingen ontstaan. Dat schrijven onderzoekers van de Tohoku-universiteit in Sendai, Japan (Nature Geoscience, 7 december).

Tot nog toe ging alle aandacht uit naar het vernietigende aspect van zo'n inslag. Maar volgens de onderzoekers hebben meteorietinslagen in water ook gunstige uitwerkingen. Bij experimenten hebben zij kleine capsules gevuld met mengsels van koolstof, ijzer en nikkel - de bestanddelen van meteorieten - én water, ammoniak en stikstof - bestanddelen die in de oceanen en atmosfeer van de jonge aarde aanwezig waren - afgeschoten op een hard doelwit. Daarbij kwam de vulling van de capsules gedurende zeer korte tijd bloot te staan aan temperaturen van tegen de 4700 graden en een druk van 60.000 atmosfeer.

Na elke test werd de inhoud van de capsules geanalyseerd, en in twee van de vijf gevallen bleken daarbij vetzuren (organische verbindingen die in celwanden voorkomen) en amines (ingrediënten van aminozuren) te zijn ontstaan. In één geval werden zelfs complete aminozuren (glycine) aangetroffen. Wetenschappers schatten dat er tussen 4,4 en 3,8 miljard jaar geleden ongeveer 4 miljard miljard ton aan meteorieten op aarde is terechtgekomen. Hoewel deze gemiddeld slechts ongeveer 0,1 procent koolstof zullen hebben bevat, zou bij de inslagen zeker honderd miljard ton aan organische bouwstoffen kunnen zijn ontstaan.

(allesoversterrenkunde

quote:

Giant Black Hole found at centre of Milky Way
A swarm of stars orbiting a vast black hole at the center of the Milky Way has been mapped with remarkable precision, providing astronomers with their most detailed look yet at the heart of our galaxy.

Observations by the European Southern Observatory in Chile has found the strongest evidence yet of a supermassive black hole at the galaxy’s core, as well as charting the immense gravitational effects this has on the surrounding stars.

Over 16 years, the orbits of 28 stars in the Milky Way’s central region have been meticulously tracked by astronomers, allowing them to study the hidden black hole that influences their movements.

The black hole, known as Sagittarius A* (pronounced “Sagittarius A-star”), cannot be seen directly, but its nature can be inferred from the pattern of motion of the stars that surround it. Details of the research are published in the Astrophysical Journal.

"Undoubtedly the most spectacular aspect of our long term study is that it has delivered what is now considered to be the best empirical evidence that supermassive black holes do really exist. The stellar orbits in the galactic centre show that the central mass concentration of four million solar masses must be a black hole, beyond any reasonable doubt," Reinhard Genzel, of the Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics in Germany, said.

His colleague Stefan Gillessen said: "The galactic center harbors the closest supermassive black hole known. Hence, it is the best place to study black holes in detail."

The observations have also allowed astronomers to pinpoint the Earth’s distance from the center of the galaxy with greater precision, measuring it at 27,000 light years. Scientists have also been able to identify common properties among the stellar orbits at the galactic center.

“The stars in the innermost region are in random orbits, like a swarm of bees,” Gillessen said. “However, further out, six of the 28 stars orbit the black hole in a disc. In this respect the new study has also confirmed explicitly earlier work in which the disc had been found, but only in a statistical sense.

“Ordered motion outside the central light-month, randomly oriented orbits inside — that’s how the dynamics of the young stars in the galactic centre are best described.” bron: FOX

quote:

Op woensdag 10 december 2008 11:27 schreef Frutsel het volgende:

[..]

Zie 10 december 09:43 (topic: Wat gebeurt er als je in een zwart gat valt?)

10-12-2008

Fermi vindt aanwijzing voor variabele lichtsnelheid



De Amerikaanse gammatelescoop Fermi, die slechts vier maanden in bedrijf is, heeft nu reeds een fascinerende ontdekking opgeleverd. De telescoop is gebruikt voor het waarnemen van een drietal gammaflitsen (gigantische ontploffingen die geacht worden afkomstig te zijn van de geboorte van zwarte gaten en/of neutronensterren) en hieruit is gebleken dat de meest energierijke straling die geproduceerd wordt later arriveert dan de overige straling.

Dit verschil in aankomsttijd tussen de straling van hoge en lage energie bedraagt tussen de vijf en zestien seconden en lijkt te suggereren dat het verschil in aankomsttijd overeen komt met een verschil in snelheid tussen de straling van hoge en lage energie. Het is echter waarschijnlijker dat de twee soorten straling op verschillende plaatsen ontstaan zijn, of door verschillende deeltjes veroorzaakt worden.


Gammaflits: de dood van een ster betekent de geboorte van een zwart gat.

Het is namelijk aannemelijk dat de straling van hoge energie geproduceerd wordt door versnellende protonen, terwijl de straling van lagere energie zijn bron heeft in versnellende elektronen. Nu zijn protonen veel zwaarder dan elektronen, waardoor ze minder gemakkelijk de vereiste snelheid kunnen bereiken voor een gammaflits. Dat betekent dat de (hoogenergetische )straling die door de protonen geproduceerd wordt, op een later moment wordt uitgestoten dan de (laagenergetische) straling die door de elektronen geproduceerd wordt.

De alternatieve verklaring is veel speculatiever, maar spreekt echter veel meer tot de verbeelding. Het is namelijk zo dat de straling met de hoogste energie (13 giga-elektronvolts) ongeveer 16,5 seconden later arriveerde dan de straling met laagste energie. Analyses van het spectrum (verkregen uit de zichtbare nagloed van de gammaflits) hebben geleidt tot een afstandsbepaling van 12,2 miljard lichtjaar. Veel theorieën van kwantumzwaartekracht voorspellen dat de ruimtetijd op de kleinste schaal niet homogeen is, maar zo kneedbaar en variabel als zeepsop is. Als gevolg van dit schuimgedrag zullen niet alle fotonen met dezelfde snelheid reizen. Fotonen met een hogere zwaartekrachtpotentie (oftewel een hogere energie, volgens Einsteins E=mc2) zullen dan langzamer bewegen en later arriveren dan fotonen met een lagere energie. Dit effect zal minimaal zijn, maar als de afgelegde afstand zeer groot is (bijvoorbeeld 12,2 miljard lichtjaar) zal het zeker meetbaar zijn.


Kwantumschuim - de ruimtetijd op de allerkleinste (Planck-) schaal.

Bron: Science News

(Astrostart)