quote:
Op woensdag 7 februari 2007 12:09 schreef Kleintje het volgende:Simmu, heb net even zitten speuren of je het eerder had gemeld, en zie net een topic van 1 feb. van je in R&P.
Sorry dat ik ernaar vraag... maar hoe voel je jezelf nu? Ik bedoel... je was niet blij met je zwangerschap en het kwam niet uit.
Ik kan me voorstellen dat het nu een achtbaan van hormonen is. Ene kant misschien verdriet omdat je het leventje in je gaat verliezen, aan de andere kant misschien opluchting omdat je toch iets zekerder naar je toekomst kan werken.
Als je er niet op wilt reageren dan snap ik dat hoor, maar vroeg het me gewoon af.
tis gewoon allemaal heel dubbel, zowel toen we ontdekten zwanger te zijn, als nu. ik heb sinds kerst werkweken gemaakt van minstens 50 uur per stuk, moest alles thuis regelen, want daar ging ook vanalles mis(contracten zoek, huishouden bleef liggen), en toen ik mijn lieve schat daarop aansprak werd het ook in no-time een drama. ik had totaal het gevoel er alleen voor te staan, zaken als 'bespreek dan het huishouden doen, en verdeel de taken' hebben we al tig keer gedaan. gaat dan een paar weken goed, en dan wordt het weer een zootje. dan kan je wel zeggen 'laat het afstuderen even zitten' maar dat schiet ook niet op: dat levert alleen maar hogere kosten en gedoe op. (collegegeld, opvang, etc...)
eergister bleek dat hij morgen een gigadeadline heeft, wat hij mij dan weer niet verteld had. laatste vrije dag was kerstdag. maandag was ik begonnen met afstuderen, dinsdag gehoord dat alle vakken afzijn, dus dat is wel goedgekomen. ik heb nu snelsnel een thuiswerkplek geregeld. vandaag neem ik verder *vrij*, dan werk ik komens weekend wel ff door, ik zie het gewoon niet zitten om daar dan een miskraam te krijgen, het kan nog vrij heftig worden, aangezien ik al minstens een week of 8/9 was.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh