Nieuw leven opbouwen in ander land

quote:

Op woensdag 4 juli 2007 23:36 schreef Jeltje het volgende:

[..]
...

Toen wij hier pas kwamen had ik het ook heel erg moeilijk. Ik had mezelf wel duidelijk een doel gesteld, 5 jaar wil ik het proberen, en mocht het niets zijn dan weer terug naar huis. Ik zie me nog staan in de tuin de eerste keer toen de kids naar school waren, hublief aan het werk, en ik was thuis... Ik stond achter in de tuin, en probeerde geluiden te herkennen, maar niets wat ik hoorde was ook maar vertrouwd.

Oei wat vond ik het moelijk die eerste tijd, todat ik mezelf wat meer gaf in de community. Zo leer je mensen kennen, en langzamerhand rol je er vanzelf in. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je jezelf geeft. Ik las al eerder het advies voor vrijwilligers werk, of een cursus volgen wat je leuk vind, en ik denk dat dit heel belangrijk is. Niet alles met je vriend samen doen, maar gewoon dingen gaan ontdekken voor jezelf.

Misschien kun je inderdaad naar het engelstalige gedeelte van Canada verhuizen, gelijk een stukkie makkelijker om te communiceren.

Voor mezelf heb ik me echt moeten geven, en dat vond ik echt niet altijd makkelijk, maar leerde wel steeds meer mensen kennen, en ach via via via kreeg ik een baantje, toen een ander baantje, noem maar op. Nu na 9 jaar zou ik echt niet meer weg willen, heb nog steeds een vakantie gevoel als ik rondkijk, en vind alles nog steeds prachtig.

Ik ben blij dat ik me nooit toe heb gegeven aan het gevoel van "ik wil hier weg".. anders had ik al het mooie wat ik nu zie voel en ontdek in mijn leven ook nooit gehad.

Succes ermee

Wat ik me nu ook bedenk.... Seizoenen kunnen ook een grote invloed hebben op het humeur!

Nu is het zomer hier en hoewel het grauw en grijs is en het regent, het is i.i.g. lang licht! Als ik op sta is het licht en als ik naar bed ga nog steeds... Maar in de winter is het anders, dan is het donker als ik op sta en nog donkerder als ik naar bed ga. Dat is echt niet goed voor het humeur dat kan ik je wel vertellen...
Een bijkomende ervaring is dat mensen in de winter moeilijker de deur uitkomen. Maak daarom gebruik van de zomer om zoveel mogelijk mensen te leren kennen. Want als het sneeuwt zit bijna iedereen hier binnen, en God weet dat ik door de sneeuw heb moeten fietsen om wat mensen te leren kennen (waaronder mijn huidige lief... )

Wat doe je meestal de avonden met je vriend? Wil je dan juist het huis uit?

Als ik een (drukke) baan zou hebben zou ik er in elk geval weinig behoefte aan hebben, maar jij waarschijnlijk des te meer

Mijn vrouw werkt veel met "expats" die naar Nederland verhuizen, voornamelijk Amerikanen. Ook heeft ze wel eens Nederlanders die naar de VS kwamen als klant gehad. Voor iedereen is er een aanpassingsproces aan de nieuwe cultuur. Voor sommigen gaat dat heel makkelijk, voor anderen gaat dat erg moeilijk.

In een notedop, heel summier, is het eerste jaar het jaar waar alles nieuw is. Alles is mooi, alles is goed, en je zit goed in je vel. Het tweede jaar komt pas de cultuurshock. Je begint je nu te realiseren dat dit geen tijdelijke reis is, maar dat de omgeving je nieuwe nieuwe woonomgeving is, en hoe Nederlands je zelf nog bent in je denkwijze. De meeste Nederlanders die het niet zien zitten en weer terug keren, keren terug in het tweede jaar, het jaar dat de mooiheid er wel vanaf is, de heimwee het grootst is, en de realiteit je in de ogen staart. Pas in het 3e en 4e jaar pas je je echt aan aan de omgeving, en ga je je echt "thuis" voelen in je nieuwe land, en wil je niet meer terug naar Nederland.

Nogmaals, dat is voor iedereen anders, maar mij mijn ervaring met mensen die in een ander land zijn gaan wonen volgt zo ongeveer die trend. Voor sommigen gaat het allemaal veel sneller, voor sommigen langzamer. Maar er is vrijwel altijd sprake van een "wen"periode waar alles mooi is, een "cultuurschok" periode met "wat doe ik hier eigenlijk", en een "nieuw thuis" periode waar je je pas echt thuis voelt waar je woont.

Inukshuk, ik herken jouw verhaal een beetje, maar dan voor mijn vrouw. Zij sprak weinig tot geen Nederlands toen ze in 1998 naar Nederland kwam (nu spreekt ze "redelijk" Nederlands, genoeg om een goed gesprek te kunnen voeren, wel zet ze de woorden soms in Engelse volgorde, en is haar spelling in geschreven Nederlands niet goed), en ik vertrok naar mijn werk..... en daar zat ze dan, thuis. Wat nu? Maar ze vond al heel snel haar draai. We woonden vlak bij een busstation, dus ze nam de bus naar Utrecht om zelf te gaan winkelen, en ze werd lid van de International Women's Club waar ze ontdekte dat er in IJsselstein ZELF een Amerikaanse en een Britse woonde, en in Nieuwegein (een stad verderop) nog twee Amerikanen. Ze had eigenlijk binnen een paar maanden al een vriendenkring opgebouwd.

Ikzelf heb niet zo'n enorme cultuurschok gehad, maar ik was 4 jaar lang voorbereid op Amerika en Amerikaanse gewoonten door mijn vrouw, en had in Nederland ook al veel Amerikaanse vrienden (expats), en een gemiddeld feestje in mijn huis was altijd 50% Amerikaans/Brits/Canadees zo ongeveer....

Maar ik ken wel mensen waarbij de cultuurschok wel degelijk aanwezig was. Ik ken in ieder geval 1 Nederlander die het na 2 jaar in de VS niet meer zag zitten, en terug migreerde naar Nederland. Als je het 5 jaar volhoudt, dan ben je de cultuurschok allang voorbij, en zit je echt in je vel in je nieuwe thuisland.

Bij de TS is naar eigen zeggen in elk geval totaal anders als wat Maartena zegt

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 18:12 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Bij de TS is naar eigen zeggen in elk geval totaal anders als wat Maartena zegt

Thanks for pointing that out captain obvious

Wanneer mag je gaan werken en hoe lang ben je inmiddels in Canada?

Dan heb je geluk, want ik kan me voorstellen dat tot spanningen leidt.

Maar doet je vriend niet vaak iets wat jij leuk vindt? (wat drinken, filmpje pakken, etc, etc)

[

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 17:50 schreef maartena het volgende:

In een notedop, heel summier, is het eerste jaar het jaar waar alles nieuw is. Alles is mooi, alles is goed, en je zit goed in je vel.

Dat had ik dus niet, ik vond het afschuwlijk het eerste jaar, en miste mijn familie en vrienden heel erg.

quote:

Pas in het 3e en 4e jaar pas je je echt aan aan de omgeving, en ga je je echt "thuis" voelen in je nieuwe land, en wil je niet meer terug naar Nederland.

Dat klopt na ongeveer twee/drie jaar voelde ik me meer en meer thuis

quote:

Inukshuk, ik herken jouw verhaal een beetje, maar dan voor mijn vrouw.....

Fijn dat ze zich in ieder geval in ging zetten om iets te doen, ik geloof echt dat dit de sleutel is naar een succesvol transition

quote:

Als je het 5 jaar volhoudt, dan ben je de cultuurschok allang voorbij, en zit je echt in je vel in je nieuwe thuisland.

Absoluut

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 23:28 schreef Jeltje het volgende:
Bedankt voor je reactie.

Kan mij zelf ook nog de eerste dag herinneren dat mijn vriend aan zijn nieuwe baan begon; 8 januari 2007. Vanaf toen begonnen voor mij ook een beetje de 'problemen'. Hele dagen alleen thuis en niemand om langs te gaan of te kunnen bellen.
Ik moet zeggen dat ik het contact via e-mail en skype met Nederland wel heel fijn vind maar ik haal daar niet mijn voldoening uit. Die zal ik denk ik pas halen uit nieuwe contacten hier.

Zeker weten, echt waar het komt echt allemaal wel in orde, en je zult zien mocht je gaan verhuizen naar Toronto, dan zal je ook wel een beetje in je hart heimwee hebben naar Quebec, wat zit een mens toch raar in elkaar he?

quote:

Mijn vrijwilligerswerk is nu echt aan het lopen gegaan. Vandaag weer een afspraak kunnen maken voor een gesprek. Ben in ieder geval weer gemotiveerd om wat aan mijn situatie te doen.

Good for you! En je zult zien als je eenmaal iets onderneemt zonder je vriend dat je relatie nog leuker wordt, want nu heb jij ook verhalen om te delen.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 23:34 schreef Jeltje het volgende:

Ben nu bijna 7 maanden hier.

Ik hoop dat ik vanaf januari 2008 mijn tijdelijke work permit heb (working holiday program). Dan zou ik een jaar via dat papiertje kunnen werken en in dat jaar wil ik dan mijn permanente verblijfsvergunning regelen (ben niet getrouwd dus we moeten een jaar samenwonen voordat ik een verblijfsvergunning aan kan vragen).

Is dat nog gelukt, die work permit en/of baantje?

Ben best wel benieuwd hoe het je nou verder vergaan is, daarginder!
Ik hoop dat je je nu een stuk prettiger voelt en je draai ondertussen een beetje hebt gevonden!

Mooi. En het Engelstalige Toronto zal je je zeker sneller thuisvoelen. En als je het toch eens even helemaal gehad hebt rijd je gewoon 'even' naar de Niagara Falls om bij te komen.

quote:

Op zondag 9 maart 2008 00:01 schreef popolon het volgende:
Mooi. En het Engelstalige Toronto zal je je zeker sneller thuisvoelen. En als je het toch eens even helemaal gehad hebt rijd je gewoon 'even' naar de Viagara Falls om bij te komen.

quote:

Op zondag 9 maart 2008 00:14 schreef pepu het volgende:

[..]

Maak er dan Viagara Rises van

Jeltje, fijn dat je je beter thuisvoelt. Anders zou het toch wel heel jammer zijn.

Fijn dat het beter gaat Jeltje. Goed dat je hebt volgehouden!

Niagara falls is een beetje zoals de VS is. Veel woorden weinig daden

quote:

Op maandag 10 maart 2008 03:07 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Niagara falls is een beetje zoals de VS is. Veel woorden weinig daden

Ach, het overgrote deel van Canada is gelijk aan de VS eigenlijk..... zelfde opzet in steden, 80% van de winkels zijn gelijk aan de winkelketens in de VS (goed, je hebt zaken als FutureShop, Canadian Tire en Tim Hortons, maar de grote Amerikaanse ketens zijn allemaal vertegenwoordigd.), de auto's zijn hetzelfde, de mentaliteit is voor een groot deel ook hetzelfde.

Het enige echte verschil is dat de Canadees niet hetzelfde WIL zijn dan een Amerikaan, en dit dan ook glashard zal blijven ontkennen..... In de praktijk zijn de gebruiken en gewoonten voor een groot deel gelijk. Als je in Toronto rondloopt merk je nauwelijks verschil met andere steden aan de oostkust van Amerika.

Het mooiste vind ik nog de mensen die zeggen dat Amerikanen "geen cultuur" zouden hebben, en de Canadezen op miraculeuze wijze wel....

Fijn dat het nu op alle fronten veel beter gaat en dat je je een beetje op je gemak begint te voelen, daar!

Het mooiste is natuurlijk dat je relatie zo goed is gebleven!

Bedankt voor je update hier, en veel succes bij het verhuizen en het opnieuw settelen hè!!
Dat gaat vast lukken.


En hou ons op de hoogte hè!

Canadezen zijn in elk geval een stuk minder nep en daar reageerde ik ook op.

Niagara falls is net als de VS overschat

quote:

Op maandag 10 maart 2008 23:38 schreef DiegoArmandoMaradona het volgende:
Canadezen zijn in elk geval een stuk minder nep en daar reageerde ik ook op.

Niagara falls is net als de VS overschat

Victoria Falls zijn me meer bijgebleven...

http://www.ccjonesphotos.(...)Victoria%20Falls.htm

Kijk dat is een waterval, Niagara falls is een stroompje dat 20 meter omlaag valt