OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Gecondoleerd Moonah!
Ik had destijds bij Sven in eerste instantie het "oma is bij de sterren/is een ster"verteld. Maar al snel kwam hij met het verhaal dat dat toch eigenlijk niet kon.
Verder is het eigenlijk vrij snel gewoon voor hem geweest. Oma is dood (en een jaar later opa ook).
Hij heeft overigens helemaal geen opa en oma meer, we hebben het af en toe wel eens over opa's en oma's maar het is gewoon allemaal een feit voor hem (hij is inmiddels 8) dat hij ze niet heeft.
Ik had destijds bij Sven in eerste instantie het "oma is bij de sterren/is een ster"verteld. Maar al snel kwam hij met het verhaal dat dat toch eigenlijk niet kon.
Verder is het eigenlijk vrij snel gewoon voor hem geweest. Oma is dood (en een jaar later opa ook).
Hij heeft overigens helemaal geen opa en oma meer, we hebben het af en toe wel eens over opa's en oma's maar het is gewoon allemaal een feit voor hem (hij is inmiddels 8) dat hij ze niet heeft.
Hier had uw advertentie kunnen staan :P
Het is misschien een zijstapje in dit topic, maar probeer er iets later achter te komen wat het kind nu werkelijk van het verhaal gemaakt heeft.
Mijn schoonmoeder is begin december overleden en we dachten dat we het met Job allemaal goed hadden besproken en uitgelegd en zo. En dat we uiteindelijk allemaal wel ongeveer hetzelfde beeld hadden van wat hij daarvan begreep.
Werden we een paar dagen na de begrafenis gebeld door de groep dat Job over de dood van zijn oma de meest waanzinnige fantasieen had. Toen bleek dat hij alles wat tijdens de afscheidsdienst door de pastoor was gezegd had vermengd met onze verhalen en het was een volkomen bizarre mix geworden in zijn hoofd.
Het was ook echt een puzzel om erachter te komen waar sommige gedachten vandaan kwamen en hoe het was ontstaan en hoe we dat weer recht moesten trekken.
Nou zal dat voor een kind als Job anders zijn dan voor de meeste kinderen, maar wij hadden totaal geen rekening gehouden met wat er nog in die dienst naar voren zou komen. En zo'n dienst is één en al symboliek natuurlijk.
Mijn schoonmoeder is begin december overleden en we dachten dat we het met Job allemaal goed hadden besproken en uitgelegd en zo. En dat we uiteindelijk allemaal wel ongeveer hetzelfde beeld hadden van wat hij daarvan begreep.
Werden we een paar dagen na de begrafenis gebeld door de groep dat Job over de dood van zijn oma de meest waanzinnige fantasieen had. Toen bleek dat hij alles wat tijdens de afscheidsdienst door de pastoor was gezegd had vermengd met onze verhalen en het was een volkomen bizarre mix geworden in zijn hoofd.
Het was ook echt een puzzel om erachter te komen waar sommige gedachten vandaan kwamen en hoe het was ontstaan en hoe we dat weer recht moesten trekken.
Nou zal dat voor een kind als Job anders zijn dan voor de meeste kinderen, maar wij hadden totaal geen rekening gehouden met wat er nog in die dienst naar voren zou komen. En zo'n dienst is één en al symboliek natuurlijk.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dit is het boek wat ik bedoelde. Bij mij hadden ze hem gewoon bij de bieb staan.
En op de site staan nog meer boeken. Bovenaan zelfs een boek speciaal geschreven voor kinderen met autisme.
Nogmaals sterkte bij het verwerken van dit verlies.
En op de site staan nog meer boeken. Bovenaan zelfs een boek speciaal geschreven voor kinderen met autisme.
Nogmaals sterkte bij het verwerken van dit verlies.
* Suuzig komt ook even om een hoekje kijken..
Ik denk dat zo eerlijk en duidelijk mogelijk zijn over de dood het beste werkt.
Oom slaap niet, hij is dood. Zoals jullie, naar wat ik begrijp, zelf ook al hebben gezegd.
Waar Oom nu is kan je ook aan Thies zelf over laten. "Waar denk jij dat hij nu is?" Sterren, wolken, etc kunnen ook lastig zijn. Als er dan ineens geen sterren of wolken te zien zijn, is Oom dan ook weg? Dat kan het ook weer beangstigend maken. Vaak hebben kinderen daar al een heel simpel en mooi idee in. Blijkt dat het de fantasie van Thies alle kanten op gaat, kun je natuurlijk wel benoemen wat jij zelf denkt, wat je man denkt en wat evt andere mensen er over denken.
Een evt. site (die ik volgens mij al eens heb genoemd) die handig zou kunnen zijn is www.in-de-wolken.nl
Sterkte iig. Jijzelf en met Thies.
Ik denk dat zo eerlijk en duidelijk mogelijk zijn over de dood het beste werkt.
Oom slaap niet, hij is dood. Zoals jullie, naar wat ik begrijp, zelf ook al hebben gezegd.
Waar Oom nu is kan je ook aan Thies zelf over laten. "Waar denk jij dat hij nu is?" Sterren, wolken, etc kunnen ook lastig zijn. Als er dan ineens geen sterren of wolken te zien zijn, is Oom dan ook weg? Dat kan het ook weer beangstigend maken. Vaak hebben kinderen daar al een heel simpel en mooi idee in. Blijkt dat het de fantasie van Thies alle kanten op gaat, kun je natuurlijk wel benoemen wat jij zelf denkt, wat je man denkt en wat evt andere mensen er over denken.
Een evt. site (die ik volgens mij al eens heb genoemd) die handig zou kunnen zijn is www.in-de-wolken.nl
Sterkte iig. Jijzelf en met Thies.
Mooi he, alles.
Mijn dochter was verteld dat oma een sterretje was geworden en aan de hemel stond en op haar neer keek. Maar Samara hoorde op een gegeven moment over een sterrenregen en was daarna steeds bang dat oma naar beneden zou vallen. Soms overzie je van tevoren echt niet wat ze met bepaalde symboliek of troostende verhalen doen.quote:Op maandag 23 januari 2012 22:44 schreef livelink het volgende:
Het is misschien een zijstapje in dit topic, maar probeer er iets later achter te komen wat het kind nu werkelijk van het verhaal gemaakt heeft.
Mijn schoonmoeder is begin december overleden en we dachten dat we het met Job allemaal goed hadden besproken en uitgelegd en zo. En dat we uiteindelijk allemaal wel ongeveer hetzelfde beeld hadden van wat hij daarvan begreep.
Werden we een paar dagen na de begrafenis gebeld door de groep dat Job over de dood van zijn oma de meest waanzinnige fantasieen had. Toen bleek dat hij alles wat tijdens de afscheidsdienst door de pastoor was gezegd had vermengd met onze verhalen en het was een volkomen bizarre mix geworden in zijn hoofd.
Het was ook echt een puzzel om erachter te komen waar sommige gedachten vandaan kwamen en hoe het was ontstaan en hoe we dat weer recht moesten trekken.
Nou zal dat voor een kind als Job anders zijn dan voor de meeste kinderen, maar wij hadden totaal geen rekening gehouden met wat er nog in die dienst naar voren zou komen. En zo'n dienst is één en al symboliek natuurlijk.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Ik moet zeggen dat ik al voordat hij geboren was heb besloten om nooit te verbloemd antwoord te geven, maar altijd eerlijk te antwoorden waarbij ik wel rekening hou met de leeftijd en wat ze kunnen bevatten.
Dat heeft voor mij en hem altijd gewerkt, ik vind het persoonlijk erg fijn.
Dat heeft voor mij en hem altijd gewerkt, ik vind het persoonlijk erg fijn.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik heb ooit eens met een enorme omweg uitgelegd wat cremeren was, Cas was 6 denk ik, ik dacht echt dat ik het met bloemetjes en vioolmuziek uitgelegd had, toen bleek bij de kinderarts, die vroeg hoeveel broers en of zusjes hij had dat er te weinig vioolmuziek en bloemetjes aan te pas waren gekomen. "Ik heb een zus, die is op school, en een broer, die hebben ze in de fik gestoken!" 
Je zou er haast een boek over schrijven!
Ben ik het ook wel mee eens.quote:
Ik moet zeggen dat ik al voordat hij geboren was heb besloten om nooit te verbloemd antwoord te geven, maar altijd eerlijk te antwoorden waarbij ik wel rekening hou met de leeftijd en wat ze kunnen bevatten.
Dat heeft voor mij en hem altijd gewerkt, ik vind het persoonlijk erg fijn.
Dat sterrenverhaal kwam ook niet bij mij vandaan.
Ik probeer ook inderdaad zo eerlijk mogelijk te zijn.
Och jee. Het tactische en subtiele gedeelte van het verhaal was niet blijven hangenquote:
Ik heb ooit eens met een enorme omweg uitgelegd wat cremeren was, Cas was 6 denk ik, ik dacht echt dat ik het met bloemetjes en vioolmuziek uitgelegd had, toen bleek bij de kinderarts, die vroeg hoeveel broers en of zusjes hij had dat er te weinig vioolmuziek en bloemetjes aan te pas waren gekomen. "Ik heb een zus, die is op school, en een broer, die hebben ze in de fik gestoken!"
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
Voor mij was het wel typisch Cas, alleen de kinderarts was wel wat in shock 
Je zou er haast een boek over schrijven!
Nou, eea begint een beetje op zijn plek te vallen.
Suuzig, jouw visie spreekt me heel erg aan. Dankjewel!!
Ik ben ook heel erg voor open en eerlijk, op niveau. Het gaat nu naar aanleiding van vragen. Wel aandoenlijk hoor. " Als je dood bent doet je arm het dan nog? En je ogen?" " En als een vogel dood is, kan die dan nog vliegen?" " En kun je ook niet meer denken als je dood bent?"
Ik verwacht na de crematie nog wel meer vragen. Dank ook voor de tip om eea na een tijdje nog eens te checken.
Suuzig, jouw visie spreekt me heel erg aan. Dankjewel!!
Ik ben ook heel erg voor open en eerlijk, op niveau. Het gaat nu naar aanleiding van vragen. Wel aandoenlijk hoor. " Als je dood bent doet je arm het dan nog? En je ogen?" " En als een vogel dood is, kan die dan nog vliegen?" " En kun je ook niet meer denken als je dood bent?"
Ik verwacht na de crematie nog wel meer vragen. Dank ook voor de tip om eea na een tijdje nog eens te checken.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Een vraagje; een buurman van ons heeft twee weken geleden zelfmoord gepleegd. Job weet dat hij dood is, maar we hebben hem niet verteld dat het zelfmoord betreft of hoe en wat er gebeurd is.
Nu zegt Job vandaag dat hij de buurman heeft gezien bij zijn huis. Hij houdt het bij hoog en bij laag vol. Eerder heeft hij wel eens gezegd dat hij opa wel eens heeft gezien, maar dit vind ik enger en veel te dichtbij. Ik weet echt niet wat ik nou moet doen. Tips?
Nu zegt Job vandaag dat hij de buurman heeft gezien bij zijn huis. Hij houdt het bij hoog en bij laag vol. Eerder heeft hij wel eens gezegd dat hij opa wel eens heeft gezien, maar dit vind ik enger en veel te dichtbij. Ik weet echt niet wat ik nou moet doen. Tips?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
gewoon op ingaan? ik denk dat als jij nu krampachtig gaat zitten doen dat job zich daar ongemakkelijk bij gaat voelen.
Ja, maar ik voel me er ook echt ongemakkelijk bij. Ik vind het zelf ook al eng allemaal. Ik loop niet graag langs het huis en zo. Ik wil eigenlijk helemaal niks te maken hebben met dit soort verhalen. Dus heb ik gezegd dat hij zich vast heeft vergist en dat er vandaag iemand in het huis geweest en dat hij vast die persoon heeft gezien. Maar ja, dat is ook weer zo wat.
En toen ik even alleen was heb ik hardop gezegd dat hij moest stoppen met het lastig vallen van mijn kind
En toen ik even alleen was heb ik hardop gezegd dat hij moest stoppen met het lastig vallen van mijn kind
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Job niet, maar ik wel. Mijn hele leven hou ik me al zo ver mogelijk van al dit soort verhalen. Enge films of boeken hoef ik niet. Ik heb gezien dat mijn broertje bijna door is gedraaid omdat hij een keer glaasje draaien had gedaan en sindsdien wil ik daar niks mee te maken hebben.
Toen het nog over opa ging kon ik daar wel redelijk gewoon met Job over praten. Maar nu wil ik het gewoon niet.
J. gaat er wat beter mee om, maar Job komt er ook mee naar mij.
Toen het nog over opa ging kon ik daar wel redelijk gewoon met Job over praten. Maar nu wil ik het gewoon niet.
J. gaat er wat beter mee om, maar Job komt er ook mee naar mij.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Probeer Job zijn gevoelens/ervaringen niet te ontkennen. Want dan kan hij onzeker raken over zijn intuitie/gevoelens. Immers, hij ervaart 'iets' maar mama zegt dat het niet zo is, of dat het niet kan. Dat is voor een kind verwarrend.
Wellicht kun je hem laten vertellen. En zelf vragen stellen. En als hij iets vraagt waar je geen antwoord op weet, dan kun je dat toch ook zeggen?
Lees nu je laatste post: Glaasje draaien is iets heel anders dan dit. Dan roep je dingen op. Nu is het iets (boven)natuurlijks. Niet bang zijn Livelink. Lijkt me niet nodig.
Wellicht kun je hem laten vertellen. En zelf vragen stellen. En als hij iets vraagt waar je geen antwoord op weet, dan kun je dat toch ook zeggen?
Lees nu je laatste post: Glaasje draaien is iets heel anders dan dit. Dan roep je dingen op. Nu is het iets (boven)natuurlijks. Niet bang zijn Livelink. Lijkt me niet nodig.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Jullie hebben gelijk, ik zal er normaal met Job over praten en hem verder zoveel mogelijk naar J. verwijzen.
Op het moment dat ik de voordeur opendeed vanavond overviel hij me er meteen mee, dus ik heb niet handig gereageerd.
Op het moment dat ik de voordeur opendeed vanavond overviel hij me er meteen mee, dus ik heb niet handig gereageerd.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik kan het me goed voorstellen Livelink dat je zo gereageerd hebt! het is ook niet niks als je kind je zoiets verteld. En ik denk dat je op zich best een pedagogisch verantwoord antwoord gegeven hebt door te zeggen dat er vandaag ook iemand in dat huis bezig is geweest en dat je denkt dat hij deze persoon heeft gezien.quote:
Jullie hebben gelijk, ik zal er normaal met Job over praten en hem verder zoveel mogelijk naar J. verwijzen.
Op het moment dat ik de voordeur opendeed vanavond overviel hij me er meteen mee, dus ik heb niet handig gereageerd.
Maar zoals hierboven al aangegeven is, laat hem ook zijn verhaal kwijt kunnen, elk persoon (en dus ook kinderen) verwerken dit soort dingen op zijn/haar eigen manier, ook al strookt die niet met ons eigen manier van verwerken.
Mocht het toch een blijvend verhaal zijn en je merkt dat hij er echt mee zit kun je wellicht samen opzoek gaan naar iemand die jullie hierbij kan begeleiden, al is het alleen maar voor Job zodat hij zijn 'ei' kwijt kan en leert om er mee om te gaan.
Sterkte
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
Ja, klopt Maffemuts. Ik moet er aan wennen dat Job heel anders met de dood omgaat dan wij.
We hebben begeleiding, ik zal het de eerst volgende keer aan haar voorleggen.
We hebben begeleiding, ik zal het de eerst volgende keer aan haar voorleggen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik ben vanmorgen gebeld door mijn moeder. Mijn oma is overleden, vrouwtje van alledag en toch als donderslag bij heldere hemel!
Nu ben ik aan het bedenken en lezen hoe we Jaël (3,5) dit gaat vertellen.Superlastig, maar wat is dit een fijn topic! Al veel dingetjes tegengekomen waar ik wel wat aan heb denk ik.
Alleen vind ik nog erg lastig dat we oma niet heel vaak zagen en dat het daardoor voor allemaal vaag is. 'toevallig' zag ze gister nog een foto van haar met ouwe oma en hadden we het er nog over en vanmorgen werd ik gebeld dat ze er niet meer is.
Ik denk dat we het boekje van oma pluis aan gaan schaffen, vandaag nog. Maar men wat is dit heftig!
Nu ben ik aan het bedenken en lezen hoe we Jaël (3,5) dit gaat vertellen.Superlastig, maar wat is dit een fijn topic! Al veel dingetjes tegengekomen waar ik wel wat aan heb denk ik.
Alleen vind ik nog erg lastig dat we oma niet heel vaak zagen en dat het daardoor voor allemaal vaag is. 'toevallig' zag ze gister nog een foto van haar met ouwe oma en hadden we het er nog over en vanmorgen werd ik gebeld dat ze er niet meer is.
Ik denk dat we het boekje van oma pluis aan gaan schaffen, vandaag nog. Maar men wat is dit heftig!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
gecondoleerd!
ik heb volgens mij nog wel het boekje van kikker digitaal
ik heb volgens mij nog wel het boekje van kikker digitaal
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Gecondoleerd
Kikker en het vogeltje hielp bij arwen wel goed.
Verder toen Juf van arwen overleden was werd aan de kindjes het verhaal van de sterrendaalders voorgelezen
http://www.verhalenalmanak.nl/verhaal/de-sterrendaalders/
En voor jezelf ook sterkte om met dit nieuwe en oude verdriet om te gaan
Kikker en het vogeltje hielp bij arwen wel goed.
Verder toen Juf van arwen overleden was werd aan de kindjes het verhaal van de sterrendaalders voorgelezen
http://www.verhalenalmanak.nl/verhaal/de-sterrendaalders/
En voor jezelf ook sterkte om met dit nieuwe en oude verdriet om te gaan
Engaging Infinite Improbability Drive..
Dank jullie wel.
Ik denk dat dat verhaal nog wat te hoog gegrepen is voor Jaël evenstar.
En Vicky ik heb wel interesse in dat boekje van kikker digitaal.
Mijn man heeft net bij de boekhandel op het dorp in ieder geval lieve oma pluis van Nijntje gehaald.
Ik denk dat dat verhaal nog wat te hoog gegrepen is voor Jaël evenstar.
En Vicky ik heb wel interesse in dat boekje van kikker digitaal.
Mijn man heeft net bij de boekhandel op het dorp in ieder geval lieve oma pluis van Nijntje gehaald.
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Een plek voor oma van schneider.gotzen-beek is ook wel een mooi duidelijk boek. Wij hebben nooit verteld dat oma gecremeerd is, de urn is begraven in een graf dus voor mika ligt oma daar gewoon. Mika was 4 toen oma overleden is. Hij zat de hele tijd aan haar, en voelen of haar hart echt niet klopte ed. We hebben hem gewoon laten gaan. Hij heeft ook de schroefknopjes in de deksel van de kist gedraaid en geholpen de kist in de auto te laden. Bij de crematie plechtigheid zat hij vooraan en was de bloemstukken mooi aan het neer leggen en de kaarsen heeft hij met de begravenis mevrouw aangestoken. Toen we de deksel op de kist deden begon opa te huilen en zei mika: opa, we zoeken gewoon een nieuwe vrouw voor je. En hij had bedacht dat we elkaar allemaal een hand moesten geven en in een cirkel om de kist moesten staan.
VT wat mooi! En dat boek ziet er ook prachtig uit.
Ik denk dat we het in de eerste instantie bij Nijntje en Kikker houden en dat we de vragen die ze gaat stellen zo goed mogelijk zullen beantwoorden.
Sarah zullen we natuurlijk ook bij dit alles wel betrekken, maar die zal er denkik nog niet veel van mee krijgen.
Ik denk dat we het in de eerste instantie bij Nijntje en Kikker houden en dat we de vragen die ze gaat stellen zo goed mogelijk zullen beantwoorden.
Sarah zullen we natuurlijk ook bij dit alles wel betrekken, maar die zal er denkik nog niet veel van mee krijgen.
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Sterkte MamaPurk 
Hier heb ik ook het Oma Pluis boekje in de kast liggen, al "voor het geval dat". Hier ook twee "oude opa's en oude oma's" die ver in de tachtig zijn.
Hier heb ik ook het Oma Pluis boekje in de kast liggen, al "voor het geval dat". Hier ook twee "oude opa's en oude oma's" die ver in de tachtig zijn.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Nou ik heb het Jaël net verteld en het boekje van Nijntje erbij. Er komen veel waarom vragen, maar ze lijkt het wel te snappen. Ik had een foto van de oude oma erbij en ze linkte dat steeds met oma Pluis. Dus die oma is ook dood, dus die oma is ook in een kist. En aan het eind zei ze dat ze het boekje van Nijntje een leuk boekje vind.
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Ach gos Jael.
Gecondoleerd MP en veel sterkte.
Livelink, ik lees je verhaal nu pas, maar herken veel van de angst die je omschrijft. Het lastige is dat het iets onverklaarbaars is, dus niemand die je verteld of het kan of niet. Ik ben zelfs in therapie geweest omdat ik hierdoor een angst voor het donker creëerde.
Ik hoor trouwens vaker dat kinderen met een autisme of een aan autisme verwante stoornis (dat heeft hij toch? Correct me if I'm wrong), hier gevoeliger voor zijn.
Ik denk dat je goed gehandeld hebt door hardop te vragen of hij/zij Job met rust wil laten. Ik kreeg toentertijd ook te horen dat er iemand bij me was, maar met de bedoeling om op me te passen. Hartstikke mooi natuurlijk, maar ik werd er doodnerveus van! Toen kreeg ik ook de tip om op zo'n moment hardop te vragen om weg te gaan.
Mocht je hierover willen praten, dan kan dat hier of in pm hè als je dat fijn vindt.
Gecondoleerd MP en veel sterkte.
Livelink, ik lees je verhaal nu pas, maar herken veel van de angst die je omschrijft. Het lastige is dat het iets onverklaarbaars is, dus niemand die je verteld of het kan of niet. Ik ben zelfs in therapie geweest omdat ik hierdoor een angst voor het donker creëerde.
Ik hoor trouwens vaker dat kinderen met een autisme of een aan autisme verwante stoornis (dat heeft hij toch? Correct me if I'm wrong), hier gevoeliger voor zijn.
Ik denk dat je goed gehandeld hebt door hardop te vragen of hij/zij Job met rust wil laten. Ik kreeg toentertijd ook te horen dat er iemand bij me was, maar met de bedoeling om op me te passen. Hartstikke mooi natuurlijk, maar ik werd er doodnerveus van! Toen kreeg ik ook de tip om op zo'n moment hardop te vragen om weg te gaan.
Mocht je hierover willen praten, dan kan dat hier of in pm hè als je dat fijn vindt.
Gecondoleerd mp!
Fijn om te weten dat dit topic er is...
Fijn om te weten dat dit topic er is...
We'll have love aplenty
We'll have joys outnumberd
We'll share perfect moments
You and Me
We'll have joys outnumberd
We'll share perfect moments
You and Me
Een vraag die hier misschien beantwoord kan worden.
Ik ken iemand die een jaar of 3 geleden haar kind heeft verloren die toen nog een klein hoopje zieligheid was. Dit persoon heeft intussen 3 gezonde kinderen op de wereld gebracht alleen merk ik dat zij nog steeds met het verlies van dat ene kind zit en ongemerkt dit ook zijn weerslag op de anderen kinderen heeft. Bijvoorbeeld staat zij erop dat de overige kinderen elk jaar het kleine graf van hun dode broertje bezoeken en zijn verjaardag niet vergeten. Zal dit nog jaren doorgaan en is het beste advies om hiervoor in therapie te gaan of iets anders?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-02-2013 11:41:10 ]
Ik ken iemand die een jaar of 3 geleden haar kind heeft verloren die toen nog een klein hoopje zieligheid was. Dit persoon heeft intussen 3 gezonde kinderen op de wereld gebracht alleen merk ik dat zij nog steeds met het verlies van dat ene kind zit en ongemerkt dit ook zijn weerslag op de anderen kinderen heeft. Bijvoorbeeld staat zij erop dat de overige kinderen elk jaar het kleine graf van hun dode broertje bezoeken en zijn verjaardag niet vergeten. Zal dit nog jaren doorgaan en is het beste advies om hiervoor in therapie te gaan of iets anders?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-02-2013 11:41:10 ]
Allereerst denk ik dat therapie na verlies van een kind nooit kwaad kan.
Verder vind ik de reactie niet zo buitensporig hoor. Een kind verliezen is zoiets ergs, volgens mij gaat dat verdriet nooit helemaal meer over en is dat ook normaal.
Enne, 3 kinderen in 3 jaar tijd? Of begrijp ik je verkeerd? En wat bedoel je met 'klein hoopje zieligheid'?
[ Bericht 24% gewijzigd door Lot_1 op 17-02-2013 16:19:51 ]
Verder vind ik de reactie niet zo buitensporig hoor. Een kind verliezen is zoiets ergs, volgens mij gaat dat verdriet nooit helemaal meer over en is dat ook normaal.
Enne, 3 kinderen in 3 jaar tijd? Of begrijp ik je verkeerd? En wat bedoel je met 'klein hoopje zieligheid'?
[ Bericht 24% gewijzigd door Lot_1 op 17-02-2013 16:19:51 ]
freedom is just another word for nothing left to lose
Ik denk dat het niet meer dan normaal is dat je je kinderen hun oudere broer of zus ook laat herdenken. Die hoort er ook helemaal bij. En waarom vind jij dat mensen dat zo niet mogen doen en 'dus' therapie nodig hebben? En waarom ben jij de aangewezen persoon om iemand daar iets over te adviseren?
Misschien kan je zelf in therapie gaan om wat empathie te leren?
Misschien kan je zelf in therapie gaan om wat empathie te leren?
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
zoiets jaquote:
Misschien kan je zelf in therapie gaan om wat empathie te leren?
Fake it till you make it...
Hear, hear!quote:
Ik denk dat het niet meer dan normaal is dat je je kinderen hun oudere broer of zus ook laat herdenken. Die hoort er ook helemaal bij. En waarom vind jij dat mensen dat zo niet mogen doen en 'dus' therapie nodig hebben? En waarom ben jij de aangewezen persoon om iemand daar iets over te adviseren?
Misschien kan je zelf in therapie gaan om wat empathie te leren?
This life was not for you
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
dat ja..quote:
Ik denk dat het niet meer dan normaal is dat je je kinderen hun oudere broer of zus ook laat herdenken. Die hoort er ook helemaal bij. En waarom vind jij dat mensen dat zo niet mogen doen en 'dus' therapie nodig hebben? En waarom ben jij de aangewezen persoon om iemand daar iets over te adviseren?
Misschien kan je zelf in therapie gaan om wat empathie te leren?
VT, wat onwijs mooi en ontroerend...
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Mijn dochter heeft haar oma nooit gekend, maar we gaan nog regelmatig naar haar graf en herdenken niet alleen haar verjaardag. Ze heeft eergisteren nog een kaarsje aangestoken in de Sacre Coeur. Moet ik nu in therapie?quote:Op zaterdag 16 februari 2013 11:41 schreef Iwanius het volgende:
Een vraag die hier misschien beantwoord kan worden.
Ik ken iemand die een jaar of 3 geleden haar kind heeft verloren die toen nog een klein hoopje zieligheid was. Dit persoon heeft intussen 3 gezonde kinderen op de wereld gebracht alleen merk ik dat zij nog steeds met het verlies van dat ene kind zit en ongemerkt dit ook zijn weerslag op de anderen kinderen heeft. Bijvoorbeeld staat zij erop dat de overige kinderen elk jaar het kleine graf van hun dode broertje bezoeken en zijn verjaardag niet vergeten. Zal dit nog jaren doorgaan en is het beste advies om hiervoor in therapie te gaan of iets anders?
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Na een boel twijfel toch ook eens een post van mij hier. Ik zit met het volgende: december 2011 hebben wij, zoals veel van jullie weten, een zwangerschap laten afbreken omdat de baby trisomie 18 had. Na een aantal miskramen was dit voor mij een soort genadeklap en ik ben een aantal maanden heel.. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen, mijn hoofd was heel vol hiermee dus er paste weinig anders meer bij. Ik had geen enkele vorm van concentratievermogen meer, kon niks onthouden enzovoorts. Om heel eerlijk te zijn kan ik me niet zo veel meer herinneren van deze periode.
Nu hebben we Stef (toen net twee jaar) altijd betrokken bij de belangrijke momenten van Gabriël, zoals het afscheid in het ziekenhuis en het verstrooien van zijn as op het strand. Hij heeft nog een hele tijd lang aanrakingen tussen mij en mijn lief geassocieerd met verdriet omdat hij ons vaak troost bij elkaar zag zoeken (dan knuffelden we bijvoorbeeld met z'n drieën) maar dat is weer weggegaan.
Verder zegt hij er tegen ons nooit meer iets over, maar vandeweek vertelde mijn schoonmoeder dat Stef een heel verhaal aan haar en zijn opa had verteld over zijn broertje die op het strand is en het waaide heel hard en toen gingen we hem gooien. Dat is overduidelijk het verstrooien van de as geweest (hij mocht, en wilde, zelf ook wat as verstrooien). Moet ik daar nu nog iets mee? Ik wil niks forceren, dus het erg benadrukken door ernaar te vragen durf ik eigenlijk niet, maar door dit verhaal ben ik bang dat hij het er met ons/mij niet over 'durft' te hebben door de staat waarin ik toen in verkeerde. Dat hij bang is dat ik dan weer zo word ofzo. Wat is nu wijsheid? Hoe bepaal ik nu of hij behoefte heeft daarover te praten of dat het ok is zo?
Nu hebben we Stef (toen net twee jaar) altijd betrokken bij de belangrijke momenten van Gabriël, zoals het afscheid in het ziekenhuis en het verstrooien van zijn as op het strand. Hij heeft nog een hele tijd lang aanrakingen tussen mij en mijn lief geassocieerd met verdriet omdat hij ons vaak troost bij elkaar zag zoeken (dan knuffelden we bijvoorbeeld met z'n drieën) maar dat is weer weggegaan.
Verder zegt hij er tegen ons nooit meer iets over, maar vandeweek vertelde mijn schoonmoeder dat Stef een heel verhaal aan haar en zijn opa had verteld over zijn broertje die op het strand is en het waaide heel hard en toen gingen we hem gooien. Dat is overduidelijk het verstrooien van de as geweest (hij mocht, en wilde, zelf ook wat as verstrooien). Moet ik daar nu nog iets mee? Ik wil niks forceren, dus het erg benadrukken door ernaar te vragen durf ik eigenlijk niet, maar door dit verhaal ben ik bang dat hij het er met ons/mij niet over 'durft' te hebben door de staat waarin ik toen in verkeerde. Dat hij bang is dat ik dan weer zo word ofzo. Wat is nu wijsheid? Hoe bepaal ik nu of hij behoefte heeft daarover te praten of dat het ok is zo?
3!
Pfff moeilijk inca. Het heeft duidelijk indruk op hem gemaakt, zo klein als hij was/is. Maar ik heb niet het idee dat hier iets zwaars/negatiefs of beladens achter zit. Meer kinderlijke herinneringen en indrukken.
Als je voorzichtig polshoogte wilt krijgen, kun je hem natuurlijk er best naar vragen. Zo van "goh, ik hoorde dat je aan opa vertelde over het strand en dat we je broertje daar gingen verstrooien. Wat knap dat je dat nog weet!"
Vervolgens kun je kijken of hij dan zelf erop inhaakt met vragen of verhalen.
Voor ons als volwassenen is zo'n ervaring vaak veel emotioneler en zwaarder dan voor een klein kind. Ik denk dat we het kind niet moeten oonderschatten, maar het ook zeker niet zwaarder moeten maken dan nodig. Ik zou bovenstaande aankaarten en kijken hoe hij reageert en eventueel de komende periode iets nauwlettender in de gaten houden om te zien of hij er veel mee bezig is (in spel, tekeningen enz.)
Zo ja, dan kun je er op dat moment op inhaken.
Vraag aan jou: zie je het zitten om dit met hem te bespreken of valt dat je erg zwaar? Want ik zou voor Stef het zo nuchter mogelijk brengen. Als hij merkt dat jij er heel emotioneel van wordt, zal hij het niet zo snel met je bespreken denk ik.
Als jij het te moeilijk vindt, kan misschien de papa van Stef dit met hem bespreken?
Als je voorzichtig polshoogte wilt krijgen, kun je hem natuurlijk er best naar vragen. Zo van "goh, ik hoorde dat je aan opa vertelde over het strand en dat we je broertje daar gingen verstrooien. Wat knap dat je dat nog weet!"
Vervolgens kun je kijken of hij dan zelf erop inhaakt met vragen of verhalen.
Voor ons als volwassenen is zo'n ervaring vaak veel emotioneler en zwaarder dan voor een klein kind. Ik denk dat we het kind niet moeten oonderschatten, maar het ook zeker niet zwaarder moeten maken dan nodig. Ik zou bovenstaande aankaarten en kijken hoe hij reageert en eventueel de komende periode iets nauwlettender in de gaten houden om te zien of hij er veel mee bezig is (in spel, tekeningen enz.)
Zo ja, dan kun je er op dat moment op inhaken.
Vraag aan jou: zie je het zitten om dit met hem te bespreken of valt dat je erg zwaar? Want ik zou voor Stef het zo nuchter mogelijk brengen. Als hij merkt dat jij er heel emotioneel van wordt, zal hij het niet zo snel met je bespreken denk ik.
Als jij het te moeilijk vindt, kan misschien de papa van Stef dit met hem bespreken?
inca, vertouw je eigen gevoel en stef zelf hierin.
selene was anderhalf, maar (naar steeds weer blijkt) heeft ze alles echt wel meegekregen, tot en met de girafjes op de couveuses aan toe.
wij laten dingen hier op zn beloop. er staat hier een urn + speeltjes van kiro. verjaardag morgen is van ravi en kiro, er hangt hier een mooie grote foto waar ze allebei geregeld op wijzen (dat is ons broertje he), enzovoorts. laatst ging het bij selene op school over ziekzijn. tsja, dan komt er opeens een hoop belangstelling, dus uitleg. haar juf weet er ook van, dus dan is het niet zo'n schok voor juf dat zo'n kleintje in de kring er opeens mee komt zo van "jahaaaa, dan ben je ziek en dan ga je dood".
selene was anderhalf, maar (naar steeds weer blijkt) heeft ze alles echt wel meegekregen, tot en met de girafjes op de couveuses aan toe.
wij laten dingen hier op zn beloop. er staat hier een urn + speeltjes van kiro. verjaardag morgen is van ravi en kiro, er hangt hier een mooie grote foto waar ze allebei geregeld op wijzen (dat is ons broertje he), enzovoorts. laatst ging het bij selene op school over ziekzijn. tsja, dan komt er opeens een hoop belangstelling, dus uitleg. haar juf weet er ook van, dus dan is het niet zo'n schok voor juf dat zo'n kleintje in de kring er opeens mee komt zo van "jahaaaa, dan ben je ziek en dan ga je dood".
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
want het is veel gezonder om je kinderen te leren dat nare dingen niet bestaan en alleen oude mensen doodgaan? ofzo? lekker doen alsof dat ene kind nooit bestaan heeft en verbergen die hap?quote:
Een vraag die hier misschien beantwoord kan worden.
Ik ken iemand die een jaar of 3 geleden haar kind heeft verloren die toen nog een klein hoopje zieligheid was. Dit persoon heeft intussen 3 gezonde kinderen op de wereld gebracht alleen merk ik dat zij nog steeds met het verlies van dat ene kind zit en ongemerkt dit ook zijn weerslag op de anderen kinderen heeft. Bijvoorbeeld staat zij erop dat de overige kinderen elk jaar het kleine graf van hun dode broertje bezoeken en zijn verjaardag niet vergeten. Zal dit nog jaren doorgaan en is het beste advies om hiervoor in therapie te gaan of iets anders?
je gezin is echt zo fundamenteel. en dat ene kind is evengoed onderdeel van je gezin, net als dat de dood evengoed ook onderdeel is van het leven.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Oy
We herdenken en vieren overlijdensdag en geboortedag.
Er word nog zeer regelmatig over thijs gesproken.
Roy komt ook bij het grafje van zijn grote broer.
En als Roy er naar wijst dan geven wij ook aan,dit is je grote broer.
Wij vinden het niet meer als normaal dat thijs nog steeds deel uitmaakt van ons gezin,het is een deel van mij.
Het is een kind van mij en dat zal hij altijd blijven ook al is hij hier niet meer op aarde.
Daar hebben wij geen therapie voor nodig.
En Roy mag gerust weten dat mama wel eens verdrietig is.
Neehoor thijs hoort bij ons en blijft bij ons.
hier hangen fotos van thijs,roy heeft een knuffel van thijs in zijn kamer,er brand een lichtje voor thijs.quote:
Een vraag die hier misschien beantwoord kan worden.
Ik ken iemand die een jaar of 3 geleden haar kind heeft verloren die toen nog een klein hoopje zieligheid was. Dit persoon heeft intussen 3 gezonde kinderen op de wereld gebracht alleen merk ik dat zij nog steeds met het verlies van dat ene kind zit en ongemerkt dit ook zijn weerslag op de anderen kinderen heeft. Bijvoorbeeld staat zij erop dat de overige kinderen elk jaar het kleine graf van hun dode broertje bezoeken en zijn verjaardag niet vergeten. Zal dit nog jaren doorgaan en is het beste advies om hiervoor in therapie te gaan of iets anders?
We herdenken en vieren overlijdensdag en geboortedag.
Er word nog zeer regelmatig over thijs gesproken.
Roy komt ook bij het grafje van zijn grote broer.
En als Roy er naar wijst dan geven wij ook aan,dit is je grote broer.
Wij vinden het niet meer als normaal dat thijs nog steeds deel uitmaakt van ons gezin,het is een deel van mij.
Het is een kind van mij en dat zal hij altijd blijven ook al is hij hier niet meer op aarde.
Daar hebben wij geen therapie voor nodig.
En Roy mag gerust weten dat mama wel eens verdrietig is.
Neehoor thijs hoort bij ons en blijft bij ons.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Die is ook 'verfilmd'. Althans, ik zag het op de DVD van mijn neefje voorbij komen laatst. Dat is misschien wel prettig voor Sven en ouders dat het verhaaltje verteld wordt. Minder kans op eigen emotie die de overhand neemt.quote:
Kikker en het vogeltje
Max Velthuijs
Beschrijving:
Bij de rand van het bos ligt een vogeltje.'Kijk,' zegt Kikker, 'kapot. Hij doet het niet meer.''Hij slaapt,' zegt varkentje.Maar Haas zegt: 'Hij is dood.''Dood?' vraagt Kikker. 'Wat is dat?'
Edit: zie nu pas dat topic uit 2007 komt, ik neem aan dat de oma van Sven al overleden is. Geldt mijn stukje nog wel voor anderen in dezelfde rotsituatie
Het is overigens de DVD Kikker & Vriendjes Natuur waar het betreffende filmpje op staat.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Zie mijn edit, die ik net ervoor submitquote:Op maandag 18 februari 2013 13:15 schreef Troel het volgende:
[..]
De moeder van Sven opende dit topic in 2007Maar voor andere ouders inderdaad wel een idee
Thnx voor deze tip, ik heb meteen gekeken of het filmpje op youtube stond en daar staat ie. Dus die kan ik ook nog aan mijn dochtertje laten zien.quote:
[..]
Die is ook 'verfilmd'. Althans, ik zag het op de DVD van mijn neefje voorbij komen laatst. Dat is misschien wel prettig voor Sven en ouders dat het verhaaltje verteld wordt. Minder kans op eigen emotie die de overhand neemt.
Edit: zie nu pas dat topic uit 2007 komt, ik neem aan dat de oma van Sven al overleden is. Geldt mijn stukje nog wel voor anderen in dezelfde rotsituatie
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Straks ook eens met Chris kijken..
Gisterochtend gehoord dat mijn opa de stekker eruit wilde trekken(leefde al 2 jaar voorbij de verwachte einddatum met slokdarmkanker), gistermiddag bezoek van de huisarts, en vannacht gestorven.
Chris reageert zoals het bij een kleuter hoort. Nu wil hij eigenlijk mee naar de dienst, maar ik vind hem nog net je jong en teveel vol vragen om hem mee te nemen naar de kerk.
Gisterochtend gehoord dat mijn opa de stekker eruit wilde trekken(leefde al 2 jaar voorbij de verwachte einddatum met slokdarmkanker), gistermiddag bezoek van de huisarts, en vannacht gestorven.
Chris reageert zoals het bij een kleuter hoort. Nu wil hij eigenlijk mee naar de dienst, maar ik vind hem nog net je jong en teveel vol vragen om hem mee te nemen naar de kerk.
Toch zou ik wel naar je kind luisteren. Het afscheid hoort erbij en ik weet dat mij kinderen juist op die momenten niet met vragen kwamen. Afgelopen maand bij het afscheid van mijn grootouder, was er ook een achterkleinkind van 5. Tuurlijk wilde hij eea weten maar niemand die zich daar een seconde aan gestoord heeft. Tijdens de plechtigheid zelf was hij rustig aan het spelen met zijn knuffel, dicht bij de kist. Dat gaf juist een mooi gevoel : t leven gaat door en in hem zien we de toekomstquote:
Straks ook eens met Chris kijken..
Gisterochtend gehoord dat mijn opa de stekker eruit wilde trekken(leefde al 2 jaar voorbij de verwachte einddatum met slokdarmkanker), gistermiddag bezoek van de huisarts, en vannacht gestorven.
Chris reageert zoals het bij een kleuter hoort. Nu wil hij eigenlijk mee naar de dienst, maar ik vind hem nog net je jong en teveel vol vragen om hem mee te nemen naar de kerk.
I live life, i love life
Op Youtube dagelijks vlogs en kookvideo's bij Vraag 't Suus
Op Youtube dagelijks vlogs en kookvideo's bij Vraag 't Suus
Thnx voor het meedenken dames, ik heb besloten het voor nu maar even zo te laten. In onze slaapkamer staat een foto van ons vieren, dus als het ter sprake komt kunnen we daarnaar kijken en kan ik hem vertellen, maar zo lang hij zelf nog geen interesse toont vind ik het ook ok. We zwijgen het niet dood in elk geval, en dan zien we verder wel..
3!
Ik twijfel ook nog adnap. Ik ga in ieder geval even met mijn ouders overleggen, hoe de familie er over zou denken.
Maar in zijn toon is het meer nieuwsgierigheid (naar kerk en ceremonie) dan afscheid nemen. Hij kende mijn opa amper (zag hij 1-2 keer per jaar).
Het is lastig, hij is wijs genoeg..
Maar in zijn toon is het meer nieuwsgierigheid (naar kerk en ceremonie) dan afscheid nemen. Hij kende mijn opa amper (zag hij 1-2 keer per jaar).
Het is lastig, hij is wijs genoeg..
Deepfreeze, kan je iemand regelen voor achter de hand, mocht hij het zat zijn dat diegene hem mee naar buiten kan nemen?
Het lijkt mij ook lastig, maar aan de andere kant, als hij echt mee wil... Succes met het maken van een beslissing en gecondoleerd.
Het lijkt mij ook lastig, maar aan de andere kant, als hij echt mee wil... Succes met het maken van een beslissing
en gecondoleerd.
Fake it till you make it...
Deepfreeze gecondoleerd.
Wij hebben Jaël gister wel meegenomen naar de begrafenis van mijn oma. We hebben veel gehad aan het boekje van nijntje, over oma pluis. Jaël wilde ook graag bij oma kijken toen ze in de kist lag, en ze nam het allemaal heel nuchter op. Toen de kist dicht was nog een keer gekeken. Vooraan gestaan toen de kist de auto in ging. (Tussendoor heeft ze het nijntjeboekje nog even voorgelezen aan de familie)
Toen richting de afscheidsdienst, eerste deel ging prima, maar heel veel vragen, dus ik ben er uiteindelijk uitgegaan met haar, maar in de hal konden we nog wel alles horen en daar stond een bankje en zo heb ik gaandeweg toch alles uit kunnen leggen zonder dat ik het idee had andere mensen te storen.
Toen de kist naar buiten ging naar de begraafplaats vroeg ze wat we nu gingen doen, dus ik zei nu gaan we oma begraven, nou ze was helemaal blij want dit was de laatste fase uit het boekje van nijntje. Hierna was het voor haar ook klaar, oma is dood, in de kist, kist dicht en begraven. Daarna was het tijd om met de achternichtjes te spelen.
Gisteravond kon ze de dag samenvatten als een leuke dag, ze kon alles benoemen en toen zei ze 'ik vond het leuker dan ik dacht' en ik vond het zo lief.
Ik vond het persoonlijk fijn dat ze erbij was, het heeft ook een ontnuchterende werking die kinderlijke simpelheid. De oude opa gaf haar bijvoorbeeld een knuffelbeest en zei die is van oude oma geweest waarop ze tegen opa zei 'die hoeft hem toch niet meer want die is dood'. En zo is het voor haar denk ik ook, ze heeft het afgesloten en tuurlijk blijft ze vragen stellen, maar dat vind ik alleen maar fijn.
Wij hebben Jaël gister wel meegenomen naar de begrafenis van mijn oma. We hebben veel gehad aan het boekje van nijntje, over oma pluis. Jaël wilde ook graag bij oma kijken toen ze in de kist lag, en ze nam het allemaal heel nuchter op. Toen de kist dicht was nog een keer gekeken. Vooraan gestaan toen de kist de auto in ging. (Tussendoor heeft ze het nijntjeboekje nog even voorgelezen aan de familie)
Toen richting de afscheidsdienst, eerste deel ging prima, maar heel veel vragen, dus ik ben er uiteindelijk uitgegaan met haar, maar in de hal konden we nog wel alles horen en daar stond een bankje en zo heb ik gaandeweg toch alles uit kunnen leggen zonder dat ik het idee had andere mensen te storen.
Toen de kist naar buiten ging naar de begraafplaats vroeg ze wat we nu gingen doen, dus ik zei nu gaan we oma begraven, nou ze was helemaal blij want dit was de laatste fase uit het boekje van nijntje. Hierna was het voor haar ook klaar, oma is dood, in de kist, kist dicht en begraven. Daarna was het tijd om met de achternichtjes te spelen.
Gisteravond kon ze de dag samenvatten als een leuke dag, ze kon alles benoemen en toen zei ze 'ik vond het leuker dan ik dacht' en ik vond het zo lief.
Ik vond het persoonlijk fijn dat ze erbij was, het heeft ook een ontnuchterende werking die kinderlijke simpelheid. De oude opa gaf haar bijvoorbeeld een knuffelbeest en zei die is van oude oma geweest waarop ze tegen opa zei 'die hoeft hem toch niet meer want die is dood'. En zo is het voor haar denk ik ook, ze heeft het afgesloten en tuurlijk blijft ze vragen stellen, maar dat vind ik alleen maar fijn.
Mama van Jaël (17-07-2009)
Mama van Sarah (05-03-2011)
Mama van Sarah (05-03-2011)
ik heb misschien een hele rare vraag.
m'n grootmoeder langs vaders kant is in 1991 onverwacht overleden. is het normaal dat ik nu pas begin te beseffen dat ze er niet meer is en in de rouw zit?
ik heb me destijds te hard op m'n schoolwerk gestort omdat ik achterstand had.
ik ben nu 33. toen ze overleed was ik 12.
m'n grootmoeder langs vaders kant is in 1991 onverwacht overleden. is het normaal dat ik nu pas begin te beseffen dat ze er niet meer is en in de rouw zit?
ik heb me destijds te hard op m'n schoolwerk gestort omdat ik achterstand had.
ik ben nu 33. toen ze overleed was ik 12.
Werewolf
Papa 15/11/1950 - 29/08/2025
Papa 15/11/1950 - 29/08/2025
Nijna, dat is lastig. De meeste mensen die Chris goed kennen zitten of in de kerk. Of 200km verderop. Er komt eigenlijk maar 1 iemand bij me op, een tante van de andere kant. Die komt ook wel naar de dienst, dus dat zou kunnen, maar Chris heeft haar al een jaar niet gezien..
@tpopml hier het gezochte topic. Sterkte 
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
@@tpopml Heel veel sterkte. Laat maar weten als je informatie zoekt. Boeken, begeleiding etc.
(Dit topic heeft al veel goeie tips ook. Ik heb wel boekentips evt ook nog, maar dan is het wel handig om de leeftijd te weten.)
(Dit topic heeft al veel goeie tips ook. Ik heb wel boekentips evt ook nog, maar dan is het wel handig om de leeftijd te weten.)
***
Dank @MaJo voor je nachtelijke speurtocht 
@BE Ik heb al wat zitten neuzen in dit topic en op de website 'in de wolken', en inderdaad al wat handige tips voorbij zien komen. Het betreft mijn schoonzus die onlangs te horen heeft gekregen dat ze nog 3-12 maanden heeft te leven (kanker, vergevorderd stadium). Ze heeft zelf de verwachting dat het wel eens sneller kan gaan dan dat. Samen met mijn broer heeft ze een zoon van bijna tien, en een dochter van 6,5. Ik probeer me vooral in te lezen zodat ik hen kan bijstaan. Iets concreets zoals een boekje lijkt me ook erg prettig. Geef ik dat nu, of als ze overleden is?
Mijn nichtje is in de regel een open boek, mijn neefje meer type binnenvetter.
@BE Ik heb al wat zitten neuzen in dit topic en op de website 'in de wolken', en inderdaad al wat handige tips voorbij zien komen. Het betreft mijn schoonzus die onlangs te horen heeft gekregen dat ze nog 3-12 maanden heeft te leven (kanker, vergevorderd stadium). Ze heeft zelf de verwachting dat het wel eens sneller kan gaan dan dat. Samen met mijn broer heeft ze een zoon van bijna tien, en een dochter van 6,5. Ik probeer me vooral in te lezen zodat ik hen kan bijstaan. Iets concreets zoals een boekje lijkt me ook erg prettig. Geef ik dat nu, of als ze overleden is?
Mijn nichtje is in de regel een open boek, mijn neefje meer type binnenvetter.
@tpopml heel veel sterkte en wat ontzettend lief dat je hier al mee bezig bent. Ondanks alles hebben je nichtje en neefje geluk met zulke mensen in hun omgeving
‘Jouw ouders hadden zeker liever een jongetje gehad?’
Wat een ontzettend trieste situatiequote:Op zaterdag 29 mei 2021 09:52 schreef tpopml het volgende:
Dank @:Majo voor je nachtelijke speurtocht
@:BE Ik heb al wat zitten neuzen in dit topic en op de website 'in de wolken', en inderdaad al wat handige tips voorbij zien komen. Het betreft mijn schoonzus die onlangs te horen heeft gekregen dat ze nog 3-12 maanden heeft te leven (kanker, vergevorderd stadium). Ze heeft zelf de verwachting dat het wel eens sneller kan gaan dan dat. Samen met mijn broer heeft ze een zoon van bijna tien, en een dochter van 6,5. Ik probeer me vooral in te lezen zodat ik hen kan bijstaan. Iets concreets zoals een boekje lijkt me ook erg prettig. Geef ik dat nu, of als ze overleden is?
Mijn nichtje is in de regel een open boek, mijn neefje meer type binnenvetter.
Ik heb heel veel gelezen van Manu Keirse, een Belgische meneer die (in mijn ogen) heel fijne ideeën heeft over rouwverwerking door kinderen. Er staan lezingen van hem op YouTube en hij heeft wat boeken geschreven. Wellicht is dat iets waar je wat aan hebt.
'Kinderen helpen bij Verlies' van Manu Keirse is inderdaad een heel mooi boek 'voor al wie van kinderen houdt'.
Het laat de lezer zien hoe ze kinderen en jongeren kunnen begeleiden in confrontatie met oa. verlies en ernstige ziekte in de familie.
En voor de kinderen zelf zijn er ook een aantal boeken, hoewel deze middenleeftijd nou net zo'n tussencategorie is. Prentenboeken in overvloed en voor tieners en pubers ook steeds meer.
Maar 'Alles wat was. Hoe ga je om met afscheid?' van Stine Jensen is wel een hele goeie. Het is een 'uniek boek dat kinderen bewust maakt van hun gevoelens en hen stimuleert om over die gevoelens na te denken. Daarnaast biedt het een mooi handvat om met elkaar te praten over verdriet, verandering, troost en alles wat er bij afscheid komt kijken'.
'Jong Verlies' van Riet Fiddelaers-Jaspers is ook echt een aanrader. Zij is echt een autoriteit op rouw en verlies bij kinderen.
'Doodgaan is geen feest' ook van Fiddelaers-Jaspers (voor 3-8jr oud) is een heel informatief boekje waar cremeren ook duidelijk in wordt uitgelegd (omdat heel veel boekjes over begraven gaan).
(Ik geef bol linkjes, zodat je de gegevens van de boeken hebt, maar ze zijn wellicht ook in de bibliotheek te vinden.)
En verder zou ik je broer en schoonzus aanraden een uitvaartbegeleider/verzorger te kiezen met oog voor kinderen bij een afscheid. (En als ik hen was zou ik al voor het overlijden een keer met ze in gesprek gaan, ook een keer met de kinderen er bij, dan kunnen ze van te voren al vragen stellen wat soms veel onzekerheid (en angst) weg kan nemen.
Een van de beste mensen op dat gebied is Richard Hattink, zijn site alleen al is vanaf het eerste contact echt gericht op kinderen en jongeren: https://uitvaartverzorgingbijdehand.nl/
(Ikzelf heb zeker ook oog voor kinderen overigens hoor en ga daarom als aanvulling volgende maand de training Kindertranen bij hem volgen.)
Er zijn ook een aantal dingen die je kan doen ter voorbereiding op een overlijden, bijvoorbeeld het pakket 'Tor is dood'.
Veel uitvaartondernemers bieden jonge kinderen (adviesleeftijd: 4-12 jaar) het boekje 'Dag Lieve' aan:
(Mocht de uitvaartondernemer hem tzt niet hebben en je zou het wel graag gebruiken geef je maar een gil dan kan ik ze voor je regelen.)
Het laat de lezer zien hoe ze kinderen en jongeren kunnen begeleiden in confrontatie met oa. verlies en ernstige ziekte in de familie.
En voor de kinderen zelf zijn er ook een aantal boeken, hoewel deze middenleeftijd nou net zo'n tussencategorie is. Prentenboeken in overvloed en voor tieners en pubers ook steeds meer.
Maar 'Alles wat was. Hoe ga je om met afscheid?' van Stine Jensen is wel een hele goeie. Het is een 'uniek boek dat kinderen bewust maakt van hun gevoelens en hen stimuleert om over die gevoelens na te denken. Daarnaast biedt het een mooi handvat om met elkaar te praten over verdriet, verandering, troost en alles wat er bij afscheid komt kijken'.
'Jong Verlies' van Riet Fiddelaers-Jaspers is ook echt een aanrader. Zij is echt een autoriteit op rouw en verlies bij kinderen.
'Doodgaan is geen feest' ook van Fiddelaers-Jaspers (voor 3-8jr oud) is een heel informatief boekje waar cremeren ook duidelijk in wordt uitgelegd (omdat heel veel boekjes over begraven gaan).
(Ik geef bol linkjes, zodat je de gegevens van de boeken hebt, maar ze zijn wellicht ook in de bibliotheek te vinden.)
En verder zou ik je broer en schoonzus aanraden een uitvaartbegeleider/verzorger te kiezen met oog voor kinderen bij een afscheid. (En als ik hen was zou ik al voor het overlijden een keer met ze in gesprek gaan, ook een keer met de kinderen er bij, dan kunnen ze van te voren al vragen stellen wat soms veel onzekerheid (en angst) weg kan nemen.
Een van de beste mensen op dat gebied is Richard Hattink, zijn site alleen al is vanaf het eerste contact echt gericht op kinderen en jongeren: https://uitvaartverzorgingbijdehand.nl/
(Ikzelf heb zeker ook oog voor kinderen overigens hoor en ga daarom als aanvulling volgende maand de training Kindertranen bij hem volgen.)
Er zijn ook een aantal dingen die je kan doen ter voorbereiding op een overlijden, bijvoorbeeld het pakket 'Tor is dood'.
Veel uitvaartondernemers bieden jonge kinderen (adviesleeftijd: 4-12 jaar) het boekje 'Dag Lieve' aan:
(Mocht de uitvaartondernemer hem tzt niet hebben en je zou het wel graag gebruiken geef je maar een gil dan kan ik ze voor je regelen.)
***
@BE wow. Dankje! Ik ga er nog even goed voor zitten, maar wat een hoop info al!
Het is inderdaad echt een rotsituatie, hopelijk kunnen we er nog even wat van maken met haar!
Het is inderdaad echt een rotsituatie, hopelijk kunnen we er nog even wat van maken met haar!
Thanks! Ik hoor mijn nichtje af en toe over engeltjes, dus volgens mij hebben ze een keus gemaakt in hoe te vertellen/verklaren.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |